Ανρί Ματίς

Bigbook.gr.

3 Νοεμβρίου

 

Ο Ανρί Ματίς (πλήρες όνομα Henri-Emile-Benoit Matisse, 31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης.Ο Ματίς γεννήθηκε στην επαρχία Λε Κατώ-Καμπρεζί (Le Cateau-Cambrésis) της βόρειας Γαλλίας ενώ μεγάλωσε στην περιοχή Μποέν-εν Βερμαντουά (Bohain-en-Vermandois). Σπούδασε νομικά στο Παρίσι όπου μετακόμισε το 1887 και αφού απέκτησε την δικηγορική άδεια εργάστηκε για ένα διάστημα ως συμβολαιογράφος στην γενέτειρά του. Το 1891 προσβλήθηκε από ασθένεια και κατά το στάδιο της ανάρρωσής του ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη ζωγραφική. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στο Παρίσι όπου σπουδάζει στην ακαδημία τεχνών Julian, μαθητής του Οντιλόν Ρεντόν (Odilon Redon) και του Γκυστάβ Μορώ.

Ο Ματίς παράγει τους πρώτους του πίνακες επηρεασμένος από τα έργα των Σεζάν, Γκωγκέν, βαν Γκογκ, αλλά και από την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη. Η μεθοδολογία του περιλαμβάνει, σύμφωνα με τον ίδιο, αρχικά την ανεξάρτητη επεξεργασία επιμέρους στοιχείων του πίνακα και στο τελικό μόνο στάδιο την ανάμιξή τους για την παραγωγή της τελικής σύνθεσης. Η τεχνοτροπία του Ματίς είναι αυτή που χαρακτηρίζει το κίνημα των φωβιστών. Η θεματολογία του ήταν διανθισμένη συνήθως με έντονα, φωτεινά χρώματα και αποτελείται κυρίως από προσωπογραφίες, εσωτερικούς χώρους και θέματα νεκρής φύσης.

Η πρώτη ομαδική έκθεση στην οποία συμμετείχε πραγματοποιήθηκε το 1901 ενώ η πρώτη ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1904. Τα επόμενα χρόνια, ταξιδεύει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης. Την περίοδο 1908-1912 εκθέτει επίσης πολλά έργα του σε Μόσχα, Βερολίνο, Μόναχο και Λονδίνο.

Αν και το κίνημα των φωβιστών, του οποίου αποτελεί ηγετική μορφή, χάνει την αίγλη του μετά το 1906, ο ίδιος ο Ματίς γνωρίζει σημαντική καλλιτεχνική αναγνώριση με τα έργα που παράγει την περίοδο 1906-1917 τα οποία ξεφεύγουν από τα όρια του φωβισμού.

Ο Ματίς συνδέθηκε φιλικά με τον Πάμπλο Πικάσο αν και μεταξύ τους υπήρχε πάντα και το στοιχείο του ανταγωνισμού.

Από το 1917 μέχρι την ημερομηνία του θανάτου του, ο Ματίς έζησε στην πόλη Σιμιέ (Cimiez), σημερινό προάστιο της Νις (Nice). Το 1941 διαγνώστηκε πως πάσχει από καρκίνο και ένα μέρος των τελευταίων χρόνων της ζωής του αναγκάστηκε να το περάσει σε αναπηρική καρέκλα. Παρά το γεγονός αυτό, δεν εγκατέλειψε το έργο του, αντιθέτως ασχολήθηκε ενεργά με την τεχνική του κολάζ, μέσω της οποίας κατάφερε να παράγει μερικά από τα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα σήμερα έργα του.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ανρί_Ματίς

Αντρέ Μαλρό ή Μαλρώ

Bigbook.gr.

3 Νοεμβρίου

Ο Αντρέ Μαλρό ή Μαλρώ (στα γαλλικά André Malraux) ήταν Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός. Πίνακας περιεχομένων
Γεννήθηκε το 1901 στις 3 Νοεμβρίου στο Παρίσι. Γόνος αστικής οικογενείας, είχε την ευκαιρία να σπουδάσει στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών και έγινε γνωστός το 1921 με το αλληγορικό του διήγημα "Χάρτινα φεγγάρια". Κατά τη συμμετοχή σου σε αρχαιολογική αποστολή στην Ινδοκίνα συνελήφθη από την κυβέρνηση των Πνομ Πεν με την κατηγορία της παράνομης διακίνησης αρχαίων

Έγραψε τον "Πειρασμό της Δύσης" (1926) και αργότερα "Το αλλόκοτο βασίλειο" (1928), τους "Κατακτητές" (1928), τη "Βασιλική οδό" (1930), και την "Ανθρώπινη μοίρα" (1930) που τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ.

Στον μεσοπόλεμο ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Τρότσκι. Υποστηρίζεται μάλιστα ότι είχε καταστρώσει σχέδιο για την διάσωση του από την εξορία όπου τον είχε στείλει ο Στάλιν. Τις σχετικό αποδεικτικό υλικό κατέστρεψε ο εκδότης Γκαλιμάρ λίγο πριν τη γερμανική επέλαση στο Παρίσι. [1]. Συμμετείχε στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των δημοκρατικών με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου υπήρξε ενεργό μέλος της γαλλικής Αντίστασης. Μετά το πέρας του πολέμου ασχολήθηκε κυρίως με την ιστορία της τέχνης και ακολούθησε πολιτικά τον στρατηγό Ντε Γκώλ, ο οποίος του εμπιστεύτηκε το Υπουργείο Πολιτιστικών Υποθέσεων από το 1958 μέχρι τον Μάη του 1968. Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1976 στο Κρετέιγ.
Φωτ :André Malraux chez lui en 1953 Photo Maurice Jarnoux

Κεµπάπ στο τηγάνι

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BA%CE%B5%C2%B5%CF%80%CE%AC%CF%80-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CE%B9

 Κεµπάπ στο τηγάνι

Πέμ, 2013-10-17 16:15
 

ΥΛΙΚΑ (για 4 άτοµα) Για τον κιµά 1 κρεµµύδι 500 γρ. µοσχαρίσιος κιµάς, άπαχος, περασµένος 2 φορές από τη µηχανή ½ κ.γ. αλάτι 1 κ.γ. µαύρο πιπέρι 1 κ.σ. πετιµέζι ροδιού (σε ντελικατέσεν ή επιλεγµένα παντοπωλεία µε τοπικά προϊόντα) 4 κ.σ. έ.π. ελαιόλαδο (για το τηγάνισµα)
Για τη σάλτσα 2 κ.σ. έ.π. ελαιόλαδο 400 γρ. ντοµάτα, κοµµένη σε κύβους 1 κ.γ. ζάχαρη 1 κ.γ. αλάτι 2 κόκκοι µπαχαριού, κοπανισµένοι Για το σερβίρισµα 4 πίτες για σουβλάκι 4 κ.σ. µαϊντανό, ψιλοκοµµένο λίγο µπούκοβο 1 κρεµµύδι, σε φέτες
ΕΚΤΕΛΕΣΗ Περνάµε το κρεµµύδι από το multi. Το βάζουµε µαζί µε τα υπόλοιπα υλικά για τον κιµά σε µια λεκάνη και ζυµώνουµε πολύ καλά για 5 λεπτά. Αφήνουµε τον κιµά να ξεκουραστεί στον πάγκο για 15 λεπτά. Ρίχνουµε το λάδι σε κατσαρόλα και το αφήνουµε να ζεσταθεί σε δυνατή φωτιά. Προσθέτουµε την ντοµάτα και στη συνέχεια τα υπόλοιπα υλικά της σάλτσας. Διατηρώντας δυνατή τη φωτιά, ανακατεύουµε τακτικά και ψήνουµε τη σάλτσα για 5 λεπτά. Σβήνουµε τη φωτιά και αφήνουµε την κατσαρόλα ξεσκέπαστη. Σε αντικολλητικό τηγάνι, διαµέτρου 26 εκ., ρίχνουµε ελαιόλαδο µέχρι να καλύψει τον πάτο. Απλώνουµε το µείγµα του κιµά ώστε να γίνει µια πίτα µέσα στο τηγάνι. Ρυθµίζουµε την ένταση της φωτιάς σε µέτρια προς δυνατή. Με µια ξύλινη σπάτουλα χωρίζουµε το µείγµα σε λωρίδες. Μόλις πάρουν χρώµα από την κάτω πλευρά, τις γυρίζουµε µία µία, για να ψηθούν και από την άλλη. Αλείφουµε τις πίτες µε τη σάλτσα και ψήνουµε για 5 λεπτά στο γκριλ. Σερβίρουµε τα κεµπάπ επάνω στις πίτες µε κρεµµύδι και σάλτσα. Πασπαλίζουµε µε µαϊντανό και µπούκοβο.
ΒΗΜΑ

Η καλλιέργεια του Μαρουλιού

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%8D

Η καλλιέργεια του Μαρουλιού

Τρί, 2013-10-15 21:00

Είναι λαχανικό που ευδοκιμεί στη διάρκεια των ψυχρών περιόδων του έτους και καλλιεργείται κυρίως στο ύπαιθρο. Σε μικρότερη έκταση καλλιεργείται υπό κάλυψη, ενώ ενδιαφέρον για την καλλιέργεια του υπάρχει και σε υδροπονικά συστήματα.  Χωρίς να είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνες και ανόργανα άλατα, εκτιμάται ιδιαίτερα από τον σύγχρονο καταναλωτή για την διαιτητική του αξία. Οι Η.Π.Α. όπου το Μαρούλι είναι γνωστό ως «πράσινος χρυσός» ηγούνται της παγκόσμιας παραγωγής και κατανάλωσης μαρουλιού. Ακολουθεί η Ευρώπη (Ιταλία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γερμανία), όπου καλλιεργείται σε μεγάλο ποσοστό υπό κάλυψη και μερικές φορές σε ελεγχόμενο περιβάλλον. 

Καταγωγή

Το μαρούλι πιστεύεται ότι είναι ιθαγενές της Ανατολικής Μεσογείου και του εσωτερικού της Μ. Ασίας. Από το 4.500 π.Χ. ήταν γνωστό στους Αιγύπτιους που το χρησιμοποιούσαν για τις θεραπευτικές του Ιδιότητες, καθώς και για την παραγωγή εδώδιμου λαδιού από τους σπόρους του. 

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο το μαρούλι καλλιεργείτο στην Περσία τον 6^ο π.Χ. αιώνα, ενώ η καλλιέργεια του ως λαχανικό περιγράφεται επίσης από τον Ιπποκράτη (430 π.Χ.), τον Αριστοτέλη (356 π.Χ.) και άλλους. Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καλλιεργείτο στην περιοχή της Μεσογείου και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στους Αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Η Εξάπλωση  του στην υπόλοιπη Ευρώπη ήταν πολύ γρήγορη. Μεταφέρθηκε στο Νέο Κόσμο από τους Ισπανούς εξερευνητές και αργότερα (18^ο αιώνα) άρχισε να χρησιμοποιείται από τους Αμερικανούς. Στην Ευρώπη όλοι οι τύποι μαρουλιού ήταν γνωστοί στην διάρκεια του μεσαίωνα. 

Ταξινόμηση και Κατάταξη

Το μαρούλι είναι μέλος της οικογένειας Compositae (Asteraceae). Το γένος Lactuca περιλαμβάνει πολλά είδη (σύμφωνα με ορισμένες πηγές περίπου 300). Είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι το καλλιεργούμενο είδος (Lactuca sativa L.) προήλθε από το άγριο (Lactuca serriola L. ή Lactuca scariola L.), μολονότι ορισμένοι βοτανολόγοι πιστεύουν ότι ο υβριδισμός μπορεί να έχει παίξει ρόλο στην ανάπτυξη των δύο ειδών.

Το καλλιεργούμενο μαρούλι διαφέρει από τα άγρια είδη στα πλατιά κατώτερα φύλλα και στην τάση να σχηματίζει κεφαλή. Ένα άλλο είδος το Lactuca virosa, που σχετίζεται στενά με το καλλιεργούμενο, χρησιμοποιείται συχνά με το Lactuca serriola στα βελτιωτικά προγράμματα.

Μορφολογικά Χαρακτηριστικά

Το ριζικό σύστημα του φυτού χαρακτηρίζεται από την ταχύτατα αναπτυσσόμενη κύρια ρίζα. Οι πρώτες πλάγιες ρίζες αναπτύσσονται οριζόντια, πολύ κοντά στην επιφάνεια του εδάφους και εκτείνονται στα 15-45 εκατοστά πριν στραφούν προς τα κάτω. Αυτές και άλλες πλάγιες ρίζες μπορεί να εκτείνονται σε μεγάλο βάθος, όταν το φυτό φθάνει στην ωρίμανση. Ωστόσο, στην διάρκεια της περιόδου της βλαστικής ανάπτυξης το μεγαλύτερο μέρος του ριζικού συστήματος με τα ριζικά τριχίδια είναι κοντά στην επιφάνεια του εδάφους ( στα πρώτα 30 εκατοστά).

Το καλλιεργούμενο μαρούλι είναι έντονα πολυμορφικό είδος, όσον αφορά το φυλλώδες τμήμα του. Αυτό οφείλεται στην φαινοτυπική πλαστικότητα ( στον έλεγχο της μορφής από λίγα γονίδια που μεταπίπτουν εύκολα από την μια κατάσταση στην άλλη με μετάλλαξη) των χαρακτηριστικών του φυλλώματος και της κεφαλής, καθώς και στην έντονη φυσική, αλλά και ανθρώπινη επιλογή που ασκήθηκε στο τμήμα αυτό του φυτού που έχει ιδιαίτερη οικονομική σημασία.

Η βλαστική ανάπτυξη γίνεται με την μορφή ροζέτας των φύλλων πάνω σε ένα βραχύ βλαστό. Στον κεφαλωτό τύπο, ο σχηματισμός της κεφαλής μοιάζει με αυτή του λάχανου και το πόσο σφιχτή θα είναι σχετίζεται με το μήκος των μεσογονάτιων και τα χαρακτηριστικά των φύλλων.   

Τα πρώτα φύλλα είναι αρκετά στενά. Καθώς και η ένταση του φωτός και το μήκος της ημέρας αυξάνουν, το πλάτος των φύλλων αυξάνει. Ο σχηματισμός της κεφαλής ξεκινάει καθώς  τα πλατιά φύλλα κυρτώνονται προς τα μέσα, καλύπτοντας τη νέα βλάστηση. Οι τύποι που σχηματίζουν κεφαλή χαρακτηρίζονται από μια σφιχτή ροζέτα φύλλων, στην οποία  τα φύλλα που απομακρύνονται από το κέντρο χάνουν την κύρτωση.

Τα άνθη σχηματίζουν ταξιανθία (κεφάλιο) η οποία περιβάλλεται από μια σειρά βράκτειων. Κάθε άνθος αποτελείται από μερικά έως πολλά ανθίδια (8-15), γλωσσοειδή με κίτρινα πέταλα. Το άνθος είναι ερμαφρόδιτο και ανοίγει το πρωί, μια φορά μόνο, για σύντομη περίοδο. Ο καρπός είναι αχαίνιο, με ένα μόνο σπέρμα. Κάθε γραμμάριο περιέχει 600-1.100 σπόρους.

Καλλιεργούμενοι τύποι  
συνέχεια στο σύνδεσμο

3 Νοεμβρίου 1898

Candia News.

3 Νοεμβρίου

• 3 Νοεμβρίου 1898- Η ημέρα που αναχώρησε κι ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης απ' την Κρήτη -...

  
  

  www.candianews.gr
  

  Τρίτη 3 Νοεμβρίου 1898. Η τουρκική σημαία κατεβαίνει από τον ιστό που βρισκόταν για μια ολόκληρη ιστορική περίοδο, στο φρούριο Φιρκά των Χανίων. Την ίδια ημέρα ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης αναχωρεί από το λιμάνι της Σούδας. Είναι η ημέρα που η Ιστορία θα γράψει πως η Κρήτη απελευθερώθηκε από την…

ΛΑΙΚΑ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/04/blog-post_11.html?spref=fb

LAIKA: SOVIET SPACE DOG - ΛΑΙΚΑ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ

Λάικα:

η σκυλίτσα αστροναύτης

Η Λάικα (στα Ρώσικα Лайка, "Αυτή που γαβγίζει") ήταν μια σκυλίτσα που χρησιμοποιήθηκε στο Σοβιετικό Διαστημικό Πρόγραμμα. Στις 4 Νοέμβρη 1957, έγινε ο πρώτος ζωντανός οργανισμός που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Πριν γίνει πειραματόζωο της Σοβιετικής Διαστημικής Υπηρεσίας ήταν αδέσποτο στη Μόσχα. Ήταν ημίαιμη, περίπου τριών ετών. Το όνομά της στην αρχή ήταν Kudryavka (μικρή σγουρομάλλα στα Ρώσικα) ενώ την φώναζαν και Zhuchka ("Ζουζούνι") και Limonchik ("Λεμόνι"). Πέρασε μια εκπαίδευση εξοικείωσης με περιορισμένους χώρους και με τους θόρυβους και την επιτάχυνση της εκτόξευσης και στις 4 Νοέμβρη του 1957 (για να γιορταστούν τα σαραντάχρονα της Ρωσικής Επανάστασης) εκτοξεύτηκε με το Σπούτνικ 2. Το σχέδιο ήταν να μείνει δέκα μέρες σε τροχιά, τρεφόμενη με ένα τζελ που περιείχε θρεπτικά συστατικά, και ύστερα να της γίνει ευθανασία με δηλητήριο. Οι αισθητήρες που ήταν τοποθετημένοι πάνω της έδειξαν ότι επιβίωσε απ' την εκτόξευση, οι παλμοί της όμως έφτασαν τους τριπλάσιους απ' το κανονικό λόγω του φόβου και επανήλθαν μετά από πολλή ώρα. Το Σπούτνικ 2 είχε κατασκευαστεί στα γρήγορα, προκειμένου να προλάβει να εκτοξευτεί στην επέτειο της Επανάστασης, κι έτσι λίγο μετά την εκτόξευση παρουσιάστηκε μια βλάβη στο σύστημα θερμομόνωσης και εξαερισμού, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στο χώρο που βρισκόταν η Λάικα να ανέβει πάνω απ' τους σαράντα βαθμούς Κελσίου. Μη μπορώντας να αντέξει, η Λάικα πέθανε από την καταπόνηση και την υπερθέρμανση περίπου πέντε με εφτά ώρες μετά την εκτόξευση. Το Σπούτνικ 2 καταστράφηκε κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1958, μετά από 2.570 τροχιές γύρω απ' τη Γη.
Το Σπούτνικ 2 δεν ήταν σχεδιασμένο για επανείσοδο, κι έτσι η Λάικα ήταν καταδικασμένη απ' τη στιγμή που άρχισε το ταξίδι της. Εκτός απ' τον πρώτο ζωντανό οργανισμό σε τροχιά, έγινε και το πρώτο θύμα της εξερεύνησης του διαστήματος. Η πτήση της όμως απέδειξε ότι οι ζωντανοί οργανισμοί μπορούσαν να επιβιώσουν από μια εκτόξευση και απ' τις συνθήκες που επικρατούν σε τροχιά κι έδωσε τα πρώτα στοιχεία για το πως συμπεριφέρονται τα έμβια όντα στο διάστημα. Παρόλα αυτά, ο τότε εκπαιδευτής της Όλεγκ Γκαζένκο, το 2000 δήλωσε ότι "Όσο ο καιρός περνάει, μετανιώνω πιο πολύ γιαυτό. Αυτά που μάθαμε απ΄αυτή την αποστολή δεν ήταν τόσα ώστε να δικαιολογούν το θάνατο του σκυλιού".
Το σύντομο ταξίδι της Λάικα την έκανε ένα απ' τα πιο διάσημα σκυλιά του κόσμου. Απεικονίστηκε σε γραμματόσημα σε πολλές χώρες και μάρκες από τσιγάρα και σοκολάτες είχαν τ' όνομά της. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει και όνομα συγκροτημάτων και τραγουδιών. Το Νοέμβρη του 1997, σαράντα χρόνια μετά την πτήση της Λάικα, ένα μνημείο πεσόντων αστροναυτών ανεγέρθηκε στην Αστρόπολη, το κέντρο εκπαίδευσης των Σοβιετικών αστροναυτών κοντά στη Μόσχα. Σε μια γωνιά του μνημείου υπάρχει η εικόνα της Λάικα.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

3 Νοεμβρίου 1944....χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών

Bigbook.gr.

3 Νοεμβρίου

3 Νοεμβρίου 1944....
Κυκλοφορεί το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία ελληνικό χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο φέρει την υπογραφή του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα. Είναι το τελευταίο χαρτονόμισμα κατοχικών δραχμών, έστω και αν οι Γερμανοί έχουν αποχωρήσει ήδη από την Ελλάδα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/almanac/0311#ixzz2jYs8Kg8H

Ο Άγιος Γεώργιος στους Αποστόλους

Άγνωστη Κρήτη - Unknown Crete.

2 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Γεώργιος στους Αποστόλους (St George, Apostoli) (44 φωτογραφίες)

Ο Άγιος Γεώργιος στους Αποστόλους (St George, Apostoli)

Ενημερώθηκε την Πέμπτη

Στις 3 του Νοέμβρη κάθε χρόνο οι Κρητικοί τιμάνε τη χάρη του Αγίου Γεωργίου του Μεθυστή. Την ημέρα εκείνη ανοίγουν πρώτη φορά τα βαρέλια τους και δοκιμάζουν για πρώτη φορά το καινούριο κρασί από τα σταφύλια που είχαν κόψει πριν δύο μήνες. Κανονικά ο Άγιος Γεώργιος γιορτάζει στις 23 Απριλίου κάθε χρόνο αλλά επειδή ανέκαθεν είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Ελλήνων του χάρισαν το πλεονέκτημα να τιμάται δυο φορές το χρόνο. Και επειδή το Νοέμβριο την ημέρα της γιορτής του δοκιμάζουν το φρέσκο κρασί , το κέφι περισσεύει και καμιά φορά οδηγεί σε παραπάνω οινοποσία και ο κόσμος μεθάει. Έτσι προέκυψε το επίθετο μεθυστής. Ένα από τα εκκλησάκια της Κρήτης που γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Γεωργίου του Μεθυστή είναι ο Άγιος Γεώργιος στο χωριό Απόστολοι Πεδιάδος Ηρακλείου, ένα χωριό με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή κρασιού. Ο ναός βρίσκεται στο Κάτω Χωριό, την κάτω συνοικία του χωριού. Είναι πετρόκτιστο με την πέτρα εξωτερικά να είναι ακάλυπτη από ασβεστοκονίαμα. Είναι μικρός ναός μονόχωρος που χρονολογείται από την περίοδο της Ενετοκρατίας. Η μπροστινή του πλευρά είναι αρκετά όμορφη με στρογγυλό άνοιγμα και καμπαναριό. Εκείνο όμως που κάνει τον Άγιο Γεώργιο των Αποστόλων εξαιρετικά σημαντικό είναι οι απίστευτες αγιογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του. Όλος ο ναός μέσα είναι κατάγραφος με εντυπωσιακές αγιογραφίες και από άποψη χρωμάτων και τεχνοτροπίας αλλά και επειδή αυτές διατηρούνται σε πραγματικά καλή κατάσταση. Ο ναός είχε τη σπάνια τύχη να δεχτεί τις σωτήριες εργασίες συντήρησης των αγιογραφιών του σε αντίθεση με άλλα μνημεία που παραμένουν στην τύχη τους. Οι αγιογραφίες του Αγίου Γεωργίου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από τις πλέον σημαντικές ολόκληρης της Κρήτης και από τις καλύτερες σε όλο το νομό Ηρακλείου. Για την προστασία του χώρου ο ναός παραμένει κλειδωμένος.
Κείμενο - Φωτογραφίες Χριστόφορος Χειλαδάκης
-----------------------------------
On November 3rd, every year, Cretans celebrate St. George Methystis (i.e. St George that makes people drunk). On that day they first open the barrels and taste the new wine made of the grapes were collected two months ago. Normally Saint George is celebrated on April 23 every year, but because he was always put in a special place in the hearts of the Greeks they gave the advantage to be honored twice a year. And because in November, during the feast day we experience the fresh wine, it sometimes leads to drunk people, hence the name Methystis. One of the churches of Crete that celebrate on the feast day of St. George Methystis is Agios Georgios at village Apostoli, province Pediada, a village with a long tradition in wine production. The temple is made of stone and externally no plaster has been put. It is a small single-nave church dating back from the Venetian period. The front side is quite beautiful with a round hole and bell tower. What makes St. George of Apostoli extremely important is the incredible frescoes that adorn its interior walls. The entire temple is full of impressive frescoes, in terms of colors and style but also because they are kept in really good condition. The church had the rare good fortune to accept life-saving hagiographic maintenance by the authorities, unlike other monuments in Crete. The frescoes of St. George could be considered among the most important in the entire island and some of the best in the entire prefecture of Heraklion. To protect the site, the church remains locked.
Text - Photos: Christopher Cheiladakis

H άσπρη λέξη της ημέρας

H άσπρη λέξη της ημέρας | Asprilexi.

2 Νοεμβρίου

Νοέμβριος:
Ο ενδέκατος μήνας του έτους είναι ο ένατος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου (< November < novem = εννέα).
Πολυάριθμες οι λαϊκές του ονομασίες: Σποριάς - καθώς είναι ο κατεξοχήν μήνας της σποράς των δημητριακών και των οσπρίων, Μεσοσπορίτης - επειδή οι αγρότες βρίσκονται τότε στο μέσο της σποράς, Βροχάρης για τις βροχές του, Ανακατωμένος για το “ανακάτεμα” του καιρού, Κρασομηνάς, Σκιγιάτης (< σκιά, νύχτα), Αγιομηνάς, Φιλιππάτης και Αντριάς, από τις γιορτές των Αγίων Μηνά, Φιλίππου και Ανδρέα αντίστοιχα.

Ακόμα λέγεται και Αϊ - Ταξιάρχης, Αρχαγγελίτης, Αϊ - Στράτης και Αϊ - Στράτηγος από τη γιορτή των Ταξιαρχών στις 8 Νοεμβρίου. Στη διάρκειά του αρχίζει προοδευτικά να θεριεύει το κρύο. Τη μεταβολή αυτή του καιρού προς το χειρότερο τη “μηνάει”, δηλ. την προμηνύει, ο Αγ. Μηνάς που γιορτάζει στις 11 Νοεμβρίου. Το κρύο δυναμώνει του Αγ. Φιλίππου (14 Νοεμβρίου) και τελικά “αντρειεύει” του Αγ. Αντρέα (30 Νοεμβρίου).

«Διακήρυξη Μπάλφουρ»

Bigbook.gr.

2 Νοεμβρίου

2 Νοεμβρίου 1917: Ενώ η εξέγερση κατά των Οθωμανών εξελίσσεται νικηφόρα για τους Άραβες που ονειρεύονται ανεξαρτησία, ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ, αποστέλλει μία επιστολή στον ηγέτη της εβραϊκής κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Ρότσιλντ, ζητώντας να τη διαβιβάσει στη Διεθνή Σιωνιστική Ομοσπονδία.

Πρόκειται για τη «Διακήρυξη Μπάλφουρ», όπως θα μείνει στην ιστορία, με την οποία δίδεται η υπόσχεση για την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα δικαιώματα των λαών που ζουν ήδη στην περιοχή. Ως αντάλλαγμα, η εβραϊκή κοινότητα καλείται να ενθαρρύνει τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι συζητήσεις που προηγήθηκαν της Διακήρυξης είχαν να κάνουν με τις λεπτομέρειες στη διατύπωση. Η φράση «εβραϊκή πατρίδα» χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα αντί της λέξης «πολιτεία», μιας και το επίσημο Λονδίνο δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι στόχος του ήταν η δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους. Επιπλέον, η αλλαγή μιας πρόθεσης οροθετούσε αυτή την πατρίδα μέσα στην Παλαιστίνη προς αποφυγής του εποικισμού όλης της περιοχής, ενώ στο τελικό κείμενο προστέθηκε και η αναφορά στα δικαιώματα των μη εβραϊκών κοινοτήτων.

Όλες αυτές οι αλλαγές ήταν αποτέλεσμα πιέσεων ενός αντι-σιωνιστή εβραίου και υπουργού της ινδικής κυβέρνησης, του Έντουιν Σάμιουελ Μοντάγκου, που πίστευε ότι η Διακήρυξη Μπάλφουρ στην αρχική της μορφή θα ενίσχυε τους αντισημιτικούς διωγμούς.

Η επιστολή περιελήφθη τρία χρόνια αργότερα στη Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία διαμοιράστηκαν τα ιμάτια της πάλαι ποτέ κραταιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Μ. Βρετανία πήρε υπό την εντολή της τα εδάφη της Παλαιστίνης, κατόπιν αποφάσεως της Κοινωνίας των Εθνών. Οι Εβραίοι της Διασποράς ενθαρρύνθηκαν να μεταναστεύσουν κατά χιλιάδες στη «Γη της Επαγγελίας» και των προγόνων τους, προς μεγάλη αντίδραση των ντόπιων Αράβων.

Η πληθυσμιακή ισορροπία της περιοχής άρχισε να διαταράσσεται, η απελευθερωτική για τους Εβραίους -τρομοκρατική για τους Άραβες- οργάνωση «Χαγκάνα» ανέλαβε δράση και οι Βρετανοί «ένιπταν τας χείρας τους», όταν δεν υποστήριζαν το εβραϊκό στοιχείο. Έτσι φθάσαμε στο 1948, όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ σε παλαιστινιακά εδάφη.

Η επιστολή Μπάλφουρ προς Ρότσιλντ δεν ήταν απλώς ένα ευχολόγιο!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/25#ixzz2jT8F9iLd