Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

 

Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Διαβήτη γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη και υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Στόχος είναι να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το παγκόσμιο κοινό για την ύπουλη αυτή αρρώστια, η οποία προκαλεί το θάνατο τουλάχιστον 3.000.000 ανθρώπων ετησίως.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία χρόνια πάθηση, που εμφανίζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (Τύπου 1) ή όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη (Τύπου 2). Η Ινσουλίνη είναι μια ορμόνη, που επιτρέπει στα κύτταρα να πάρουν το σάκχαρο από το αίμα και να το χρησιμοποιήσουν ως πηγή ενέργειας.

Η πρόληψη, σε συνδυασμό με τη σωστή διατροφή, την άσκηση, αλλά και τα φάρμακα, μπορούν να βοηθήσουν στη ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη, επισημαίνουν οι επιστήμονες, που εκτιμούν ότι οι ασθενείς στη χώρα μας ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο, από τους οποίους αρκετοί δεν το γνωρίζουν. Οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή, ιδιαίτερα στα ελληνόπουλα, που συγκαταλέγονται στα πιο παχύσαρκα παιδιά της Ευρώπης.
Σχετικά

Η 14η Νοεμβρίου είναι η μέρα γενεθλίων του καναδού νομπελίστα γιατρού Φρέντερικ Μπάντινγκ (1891-1941), ο οποίος ανακάλυψε τη συνθετική ινσουλίνη μαζί με τον Τσαρλς Μπεστ το 1921 και έσωσε εκατομμύρια ζωές.
Ο όρος διαβήτης αποδίδεται στο Έλληνας γιατρό Αρεταίο τον Καππαδόκη, εξαιτίας του ότι το νερό που έπινε ο άρρωστος διάβαινε αναλλοίωτο στα ούρα. Ο Αρεταίος έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και θεωρείται ο τρίτος σπουδαιότερος έλληνας γιατρός της αρχαιότητας, μετά τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό.
Στις μέρες μας τουλάχιστον 300.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από κάποια μορφή σακχαρώδη διαβήτη, όπως είναι ο πλήρης επιστημονικός όρος της ασθένειας.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/101#ixzz2kbUeqIWn

Λυδία λίθος ~ Αρχαία Ελληνικά

Αρχαία Ελληνικά.

Λυδία λίθος ~ Αρχαία Ελληνικά

arxaia-ellinika.blogspot.gr

Είναι μία μαύρη πέτρα που οι αρχαίοι Έλληνες εύρισκαν στο όρος Τμώλος της Λυδίας στη Μικρά

"ξεχασμένο"

Κρήτη:γαστρονομικός περίπλους.

Καλημέρα!
Αναζητείστε σε καταστήματα με παραδοσιακά προϊόντα τα μπίζα και φτιάξτε ένα "ξεχασμένο" φαγητό της κρητικής κουζίνας:
http://cretangastronomy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_24.html

Παραδοσιακό, σχεδόν  ξεχασμένο φαγητό από την κρητική κουζίνα!

Τα μπίζα είναι ένα όσπριο ξεχασμένο ακόμη κι εδώ στην Κρήτη που παλιότερα το καλλιεργούσαν και  το κατανάλωναν συστηματικά. Δεν ξέρω αν μπορείτε να το βρείτε εύκολα στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά θεωρώ υποχρέωσή μου να καταγράψω τη συνταγή αφού τόσο η πρώτη ύλη όσο και ο τρόπος μαγειρέματος  εντάσσονται σ’ αυτό  που λέμε «παραδοσιακή κρητική κουζίνα και διατροφή». 

 

Το φυτό είναι ένα από τα πολλά είδη λαθουριού. Μοιάζει με τις παπούλες  που έχω παρουσιάσει παλιότερα. Λέγεται  lathyrus sativus. Μάλιστα στο οροπέδιο Λασιθίου όπου καλλιεργείται ακόμη, τα μπίζα τα λένε λαθούρια. Μοιάζουν με μπιζέλια αλλά δεν έχουν το σχεδόν σφαιρικό σχήμα τους.

 

Σε μια μικρή έρευνα στο internet διαπίστωσα ότι τα μαγειρεύουν σε αρκετές περιοχές του κόσμου και είναι αγαπημένο όσπριο των vegeterians λόγω της υψηλής διατροφικής του αξίας. Είναι γνωστό ως grass pea . Φτάνοντας σε ένα δημοσίευμα της Wikipedia τρόμαξα γιατί διάβασα ότι περιέχει ένα νευροτοξικό αμινοξύ  που προκαλεί παράλυση και λίγο έλειψε να πετάξω το όσπριό μου πριν το χρησιμοποιήσω. 

 

Τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους όταν είδα σε άλλο site (όπου δίνεται και μια ωραιότατη συνταγή, όπως κι εδώ ) ότι η σόγια έχει διπλάσια περιεκτικότητα  σ’
αυτό το  αμινοξύ από  τα μπίζα . Γίνονται τοξικά με πιθανότητα 6% αν καταναλώνονται συνεχώς  για 2 μήνες!!! Είναι δηλαδή κάπως σαν να λέμε ότι οι αβρωνιές δεν τρώγονται ή ότι οι μελιτζάνες οι πατάτες και οι ντομάτες είναι
δηλητηριώδεις επειδή περιέχουν σολανίνη ! 

Τέλος πάντων, δεν έχει ακουστεί καμιά παράλυση από μπίζα ούτε καν στο Λασίθι που τα καλλιεργούν και τα καταναλώνουν πολύ τακτικά, και όταν το κουβέντιασα με κάποιους ηλικιωμένους το άκουγαν για πρώτη φορά. Αντιθέτως  όλοι έλεγαν ότι πρόκειται για  ένα πολύ υγιεινό και νόστιμο όσπριο, γεγονός που διαπιστώσαμε κι εμείς τελικά.

 

 

Η μητέρα μου δεν τα μαγείρευε  γιατί δεν της άρεσαν όπως μου λέει κι έτσι δεν

έμαθα κι εγώ να τα μαγειρεύω. Όταν λοιπόν τα αγόρασα από παραδοσιακό μπακάλικο της περιοχής μου, η κυρία Ε.  αδελφική φίλη της μητέρας μου και άριστη μαγείρισσα μαζί με όσπριο μου έδωσε και τη συνταγή. Μου είπε ότι εκείνη τα συνηθίζει συχνότερα και από τα ρεβίθια . 

 

Μοιάζουν πράγματι με τα ρεβίθια , λίγο στη γεύση και αρκετά στον τρόπο μαγειρέματος.  Ζητείστε τα  σε μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα  και δοκιμάστε τα! Είναι από τα νοστιμότερα όσπρια τελικά.

Υλικά:

 

2 κούπες μπίζα

½ – ¾ κούπας ελαιόλαδο

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι

1 βαθύ πιάτο τριμμένη ντομάτα ή 1 κουτί ντοματάκια κονκασέ

Αλάτι

 

Επί το έργον:

 

Καθαρίζουμε τα μπίζα από ξένα σώματα και τα βάζουμε αποβραδίς στο νερό (για 12 ώρες τουλάχιστον). Την επομένη τα πλένουμε και τα βάζουμε σε κρύο νερό σε μια κατσαρόλα. 

συνέχεια

https://www.cretangastronomy.gr/2013/10/%ce%bc%cf%80%ce%af%ce%b6%ce%b1-%ce%ad%ce%bd

Αλμπέρ Καμύ

Εκδόσεις Καστανιώτη.

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη γέννηση του Αλμπέρ Καμύ. 

Διαβάστε τη βιογραφία του, που υπογράφει ο Ολιβιέ Τοντ και θεωρείται η καλύτερη, καθώς καταφέρνει, χωρίς να μεγαλοποιεί ή να απαλείφει τις αρετές ή τα ελαττώματα του ανθρώπου και του συγγραφέα, να συνταιριάξει άψογα τη ζωή, το έργο και τις ηθικές αρχές του κορυφαίου δημιουργού. http://ow.ly/q7Nms 

σιροπιαστά

Elizabeth Pentheroudaki.

Για να δούμε... ποιός θα αντισταθεί;;;

Αυτά και άλλα σιροπιαστά στο:

http://bettyscuisine.blogspot.gr/search/label/Σιροπιαστά

ΑΕΡΗΔΕΣ ( ΜΝΗΜΕΙΟ)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

ΑΕΡΗΔΕΣ ( ΜΝΗΜΕΙΟ)

Με το όνομα Αέρηδες καθιερώθηκε να λέγεται αρχαίο μνημείο - κτίριο που βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών, στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Πλάκα. Το μνημείο αυτό του οποίου το επίσημο όνομα είναι Ωρολόγιο του Κυρρήστου, θεωρείται πως το ανήγειρε ο Ανδρόνικος ο Κυρρήστης (ή Κύρρηστος), εξ ου και το όνομα. Πρόκειται για οκταγωνικό μαρμάρινο κτίριο, χωρίς κίονες, όπου στις ισάριθμες μετώπες του φέρονται ανάγλυφοι οι οκτώ κύριοι άνεμοι, εξ ου και αέρηδες. Φέρει δύο θύρες, μία προς Βορρά και μία προς Δυσμάς.
Το Ωρολόγιο του Κυρρήστου ανεγέρθηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Ανδρόνικο από τη Κύρρο της Μακεδονίας (ή Μακεδονικής Συρίας) επί εποχής Σύλλα (στο πρώτο μισό του 1ου αιώνα π.Χ.), ανατολικά του αρχαιολογικού χώρου του μικρού πρόπυλου της ρωμαϊκής αγοράς στην Αθήνα.
Μετά την εκκένωση της Αθήνας από τα στρατεύματα του Μοροζίνη και την ανακατάληψή της από τους Τούρκους, το κτίριο αυτό μετατράπηκε σε Τεκέ (=μουσουλμανικό μοναστήρι) από Δερβίσηδες που είχαν έλθει από διάφορα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εγκαταστάθηκαν σ΄ αυτό. Στην αρχή αυτοί οι δερβίσηδες ήταν άνθρωποι ανυπάκουοι που δημιουργούσαν αρκετά προβλήματα στη οθωμανική διοίκηση. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο τότε βοεβόδας της Αθήνας Χασεκής αναγκάσθηκε με στρατό να τους καθυποτάξει, απειλώντας τους πως αν δεν ακολουθήσουν τις σχετικές διατάξεις της διοίκησης θα τους εκδίωκε. Έτσι αυτοί παρέμειναν περιοριζόμενοι εντός του κτιρίου, συντηρούμενοι με κοινή δαπάνη από εισφορές μουσουλμάνων κατοίκων που έτρεφαν γι αυτούς μεγάλο σεβασμό. Στον Τεκέ αυτό φιλοξενούνταν επίσης και ανώτατοι ιερουργοί του μουσουλμανικού δόγματος που έφθαναν στην Αθήνα.
Ο Γάλλος περιηγητής Κόμης ντε Φορμπέν που επισκέφθηκε την Αθήνα το 1817 βρήκε το ωρολόγιο του Κυρρήστου να κατέχεται από τους Δερβίσηδες που διακρίνονταν για την ομορφιά τους και τη σεμνότητα του ήθους των αλλά ήταν ιδιαίτερα αυθάδεις σε κάθε είδους δεσποτική διοικητική Αρχή. Οι Δερβίσηδες έμειναν στο μνημείο μέχρι το 1821 οπότε και καταλήφθηκε η Αθήνα από τους Έλληνες, με αποτέλεσμα να διαφύγουν άλλοι στην Εύβοια και άλλοι στη Μικρά Ασία. Γεγονός πάντως είναι ότι η παρουσία και διαμονή αυτών στη μνημείο διέσωσε αυτό από ποικίλες καταστροφές, όταν αντίθετα φθάνοντας Ευρωπαίοι αρχαιολάτρες αφαιρούσαν και άρπαζαν αρχαιότητες. Απ΄ όταν περιήλθε το μνημείο αυτό στα χέρια των Ελλήνων συμπεριελήφθη στις αρχαιότητες και στους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας. Η δε συνοικία που αναπτύχθηκε γύρω απ΄ αυτό ονομάζεται ομοίως συνοικία Αέρηδες
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Μους από Μακεδονικό Χαλβά

Απλές λύσεις.

► Μους από Μακεδονικό Χαλβά

Μην πετάξεις το χαλβά... κάν' τον λιώμα! Θα φανταζόσουν ποτέ πως θα μεταμόρφωνες τον χαλβά σε βελούδινη μους από κακάο; Δες τη συνταγή και εντυπωσίασε με ελάχιστα χρήματα!

• 250 γρ. Μακεδονικό Χαλβά με κακάο
• 125 γρ. κακάο σε σκόνη
• 2-3 κουταλιές κονιάκ
• 1 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
• 2 κ.σ. αποφλοιωμένα αμύγδαλα
• 1 βανίλια
• Σμέουρα ή κεράσάκια για το γαρβίρισμα (προαιρετικά)

Χτύπησε την κρέμα γάλακτος να πάρεις μια σφιχτή σαντιγί

Χτύπησε τον χαλβά στο μίξερ να γίνει μια κρέμα και στη συνέχεια βάλε το κονιάκ, το κακάο και τη βανίλια και συνέχισε το χτύπημα

Συμπλήρωσε την σαντιγί στον χαλβα ανακατεύοντας με μια σπάτουλα απαλά, να κρατήσεις την απαλή αφράτη υφή της

Μοίρασε σε ποτηράκια ή μπολ και βάλε στο ψυγείο να σφίξει

Σέρβιρε με τα αμύγδαλα και τα φρουτάκια

Πηγή: sesame.gr

Γιαούρτι για το πεπτικό και τα ούλα

Απλές λύσεις.

► Γιαούρτι για το πεπτικό και τα ούλα

Τα προβιοτικά βακτήρια που περιέχει το γιαούρτι συμβάλλουν στην ενίσχυση της υγιούς πέψης αλλά το ευεργετικό γαλακτοκομικό αυτό προϊόν συστήνεται και για την πρόληψη της ασθένειας των ούλων.

Ενήλικες που καταναλώνουν 55 γραμμάρια γιαούρτι την ημέρα έχουν σημαντικά λιγότερους δείκτες της περιοδοντικής νόσου από εκείνους που δεν περιλαμβάνουν γιαούρτι στη διατροφή τους, σύμφωνα με τους ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Kyushu της Ιαπωνίας. Αυτό συμβαίνει γιατί το γαλακτικό οξύ στο γιαούρτι βοηθά στην προστασία των ούλων από τα επιβλαβή βακτήρια που προκαλούν αυτή τη χρόνια πάθηση.

Πηγή: clickatlife.gr

κλασσικά όμορφο

Gigi cross stitch.

Ένα σχέδιο διαχρονικό και για πολλές χρήσεις

► Το κάστρο της ζωής - "Να σου πω μια ιστορία"

Απλές λύσεις.

► Το κάστρο της ζωής

Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου».

Στις φωτογραφίες τουλάχιστον, φαινόταν ένα κάστρο ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο εντυπωσιακό από τα άλλα, αλλά είχε ιδιαίτερες συστάσεις… Ο οδηγός εξηγούσε πως για λόγους που θα γίνονταν κατανοητοί αργότερα, οι επισκέπτες δεν πλήρωναν είσοδο εκ των προτέρων αλλά ήταν απαραίτητο να κλείσουν από πριν ραντεβού δηλαδή ημέρα και ώρα. Η διαφορετική αυτή πρόταση του είχε κινήσει την περιέργεια, και το ίδιο απόγευμα ο άνθρωπος τηλεφώνησε από το ξενοδοχείο του και έκλεισε ραντεβού.

Όλα λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο στον κόσμο. Αρκεί να έχει κάποιος ένα σημαντικό ραντεβού κάποια συγκεκριμένη ώρα και ανάγκη να είναι ακριβής, για να μπερδευτούν όλα. Η περίπτωση αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση, και δέκα λεπτά αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα, ο τουρίστας έφτασε στο παλάτι. Παρουσιάστηκε σ’ έναν άντρα με καρό φούστα, που τον περίμενε και τον καλωσόρισε.

-«Οι υπόλοιποι μπήκαν ήδη με τον ξεναγό;» ρώτησε αφού πρώτα δεν είδε κανέναν άλλο επισκέπτη.

-«Οι υπόλοιποι;» ανταπέδωσε την ερώτηση ο άντρας. «όχι οι επισκέψεις είναι ατομικές και δεν προσφέρουμε ξεναγούς»

Χωρίς καμιά αναφορά στο ωράριο, του εξήγησε λίγο την ιστορία του κάστρου και του ανέφερε τι να προσέξει ιδιαιτέρως: τις τοιχογραφίες, τις πανοπλίες στη σοφίτα, τον πολεμικό εξοπλισμό στη Βόρεια αίθουσα, τις κατακόμβες κάτω από τη σκάλα και το δωμάτιο βασανιστηρίων στο μπουντρούμι. Αφού είπε αυτά του έδωσε ένα κουτάλι και του ζήτησε να το κρατήσει οριζόντιο, με το κοίλο μέρος προς τα πάνω.

-«Κι αυτό τι;» ρώτησε ο επισκέπτης

-«Εμείς δεν εισπράττουμε την άδεια εισόδου στο κάστρο. Για να κοστολογήσουμε την επίσκεψή σας καταφεύγουμε σε αυτό το σύστημα. Κάθε επισκέπτης κρατάει ένα κουτάλι σαν αυτό, γεμάτο μέχρι πάνω με ψιλή άμμο. Εδώ χωράνε ακριβώς 100 γραμμάρια. Μετά την περιήγηση σας στο κάστρο, ζυγίζουμε την άμμο που έχει μείνει στο κουτάλι και σας χρεώνουμε μια λίβρα για κάθε γραμμάριο που έχετε χάσει… Ένας τρόπος για να βρούμε το κόστος της καθαριότητας» εξήγησε.

-«Κι αν δεν χάσω ούτε ένα γραμμάριο;»

-«Α αγαπητέ μου κύριε, τότε η επίσκεψη σας στο κάστρα θα είναι δωρεάν»

Ο άνθρωπος αν και έκπληκτος, βρήκε την πρόταση διασκεδαστική και, αφού είδε τον οικοδεσπότη να ξεχειλίζει το κουτάλι με άμμο, ξεκίνησε την περιήγησή του. Έχοντας εμπιστοσύνη στις κινήσεις του, ανέβηκε πολύ αργά τις σκάλες με το βλέμμα καρφωμένο στο κουτάλι. Όταν έφτασε πάνω, στην αίθουσα με τις πανοπλίες, προτίμησε να μην μπει γιατί σκέφτηκε πως ο αέρας θα έπαιρνε την άμμο κι έτσι αποφάσισε να κατέβει προσεκτικά. Περνώντας από την αίθουσα με τις πολεμικές μηχανές, κάτω από τη σκάλα, συνειδητοποίησε πως για να τις δει καλά, θα έπρεπε να κρατηθεί από τα κάγκελα και να σκύψει πολύ. Δεν ήταν επικίνδυνο για την σωματική του ακεραιότητα, αλλά συνεπαγόταν πως θα έχανε κάτι από το περιεχόμενο του κουταλιού, οπότε συμβιβάστηκε να το κοιτάξει από μακριά. Τι ίδιο του συνέβη και με την υπερβολικά απότομη σκάλα που οδηγούσε στα μπουντρούμια. Καθώς επέστρεφε από το διάδρομο στο σημείο εκκίνησης, κατευθύνθηκε ικανοποιημένος προς τον άνθρωπο με τη σκωτσέζικη φούστα που τον περίμενε με μια ζυγαριά. Εκεί άδειασε το περιεχόμενο του κουταλιού και περίμενε την ετυμηγορία του άντρα.

-«Εκπληκτικό, χάσατε μόνο μισό γραμμάριο» ανακοίνωσε, «σας συγχαίρω. Όπως εσεις προβλέψατε, αυτή η επίσκεψη δε θα σας στοιχίσει τίποτα»

-«Ευχαριστώ»

-«Ευχαριστηθήκατε την επίσκεψη;» ρώτησε στο τέλος ο οικοδεσπότης.

Ο τουρίστας δίστασε και τελικά αποφάσισε να φανεί ειλικρινής.

-«Η αλήθεια είναι πως όχι και πολύ. Ήμουν τόσο απασχολημένος με το να προσέχω την άμμο, που δεν μπόρεσα να δω αυτό που μου είπατε.»

-«Μα αυτό είναι φριχτό! Κοιτάξτε, θα κάνω μια εξαίρεση. Θα σας ξαναγεμίσω το κουτάλι, γιατί είναι ο κανονισμός, αλλά τώρα ξεχάστε πόσο θα χυθεί: μένουν 12 λεπτά μέχρι να έρθει ο επόμενος επισκέπτης. Να πάτε και να γυρίσετε πριν φτάσει»

Χωρίς να χάσει χρόνο, ο άνθρωπος πήρε το κουτάλι κι έτρεξε στη σοφίτα. Όταν έφτασε έριξε μια γρήγορη ματιά σε ότι υπήρχε εκεί, και κατέβηκε τρέχοντας στα μπουντρούμια γεμίζοντας τις σκάλες με άμμο. Δεν περίσσευε ούτε μια στιγμή γιατί τα λεπτά περνούσαν, και σχεδόν πέταξε προς το πέρασμα κάτω από τη σκάλα, όπου, σκύβοντας για να μπει του έπεσε το κουτάλι και χύθηκε όλο το περιεχόμενό του. Κοίταξε το ρολόι του. Είχαν περάσει έντεκα λεπτά. Ξανά, χωρίς να δει τις πολεμικές μηχανές, έτρεξε μέχρι τον άνθρωπο στην είσοδο, στον οποίο παρέδωσε το άδειο κουτάλι.

-«Αυτή τη φορά χωρίς άμμο λοιπόν, αλλά μην ανησυχείτε, έχουμε κάνει μια συμφωνία. Πώς ήταν; Ευχαριστηθήκατε την επίσκεψη;»

Ξανά ο επισκέπτης δίστασε μερικές στιγμές.

-«Η αλήθεια είναι πως όχι» ομολόγησε στο τέλος. «Ήμουν τόσο απασχολημένος να γυρίσω πριν φτάσει ο επόμενος, που έχασα όλη την άμμο, αλλά και πάλι δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου.»

Ο άνθρωπος με την πίπα άναψε την πίπα του και του είπε:

-«Υπάρχουν κάποιοι που περπατούν στο κάστρο της ζωής τους προσπαθώντας να μην τους κοστίσει τίποτα, και δεν μπορούν να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν άλλοι που βιάζονται τόσο να φτάσουν νωρίς, που χάνουν τα πάντα χωρίς και αυτοί να ευχαριστηθούν τίποτα. Κάποιοι λίγοι μαθαίνουν αυτό το μάθημα και παίρνουν τον χρόνο τους για κάθε διαδρομή. Ανακαλύπτουν και απολαμβάνουν την κάθε γωνιά, το κάθε βήμα. Ξέρουν πως δε θα είναι δωρεάν, αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις, αξίζει τον κόπο.»

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία" του Χόρχε Μπουκαϊ
antikleidi.com