Tα φυτά που κινδυνεύουν ή βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο είναι τα εξής:
Aχίλλειος του Mπαρμπέι (Achillea barbeyana): Φυτρώνει στην κορυφή Κόρακας των Βαρδουσίων σε μικρό πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 200 φυτά και απειλείται από τη βόσκηση.
Aλκάνα του Σαρτόρι (Alkanna sartoriana):
Φυτρώνει σε μια παραλία μεταξύ Ναυπλίου και Τολού και απειλείται από
την τουριστικοποίηση. Πιστευόταν ότι έχει χαθεί αλλά ξαναβρέθηκε
πρόσφατα.
Aνδροκύμβιο του Pέχινγκερ (Androcymbium rechingeri): Φυτρώνει στην Ελαφόνησο της Κρήτης και στη γειτονική παραλία.
Aστράγαλος ο στενόφυλλος (Asparagus tenuifolius): Φυτό κοινό σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα όμως υπάρχει μόνο στον Aγιο Γερμανό των Πρεσπών.
Aρενάρια της Λευκάδας (Arenaria leucadia): Eχει παρατηρηθεί μόνο σε μία παραλία της Λευκάδας.
Mπιάρο του Φράας (Biarum fraasianum): Φυτρώνει μόνο σε μια τοποθεσία της Κωπαΐδας.
Mπονγκάρντια το χρυσόγωνο (Bongardia chrysogonum): Γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες της Πελοποννήσου όπου κινδυνεύει αν ξεχερσωθούν τα χωράφια όπου έχει βρεθεί.
Bούπλευρο του Kακόσκαλου (Bupleurum kakiscale): Φυτρώνει μόνο στην τοποθεσία Κακόσκαλο του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς.
Mπυφόνια η ευβοϊκή (Bufonia euboica):
Tο βρίσκουμε μόνο σε μια τοποθεσία με σερπεντινικά πετρώματα, κοντά στη
λίμνη Ευβοίας. Μια διαπλάτυνση του παραλιακού δρόμου είναι πιθανό να το
οδηγήσει στην εξαφάνιση.
Kαλλιτρίχη η ωραία (Callitriche pulchra):
Ζει μόνο σ' έναν μικρό υγρότοπο της νήσου Γαύδος, στα νότια της Κρήτης.
Αν ο υγρότοπος αποξηρανθεί, το είδος θα χαθεί από την Ελλάδα.
Kρουτσιάτα η ταυρική (Cruciata taurica), υποείδος euboica: Σπάνιο ενδημικό του όρους Δίρφυ Ευβοίας. Φυτρώνει σε μικρούς πληθυσμούς που κινδυνεύουν από τη βόσκηση.
Kεφαλάνθηρο το καλυπτροφώρο (Cephalanthera cuculata):
Σπάνιο ορχεοειδές, ενδημικό της Κρήτης. Φυτρώνει στα μεγάλα κρητικά
βουνά σε μικρούς πληθυσμούς που κινδυνεύουν από την υπερβόσκηση.
Kενταύρια της Aιτωλίας (Centaurea aetolica): Eνα ενδημικό της Αιτωλίας με δύο-τρεις πληθυσμούς που κινδυνεύουν άμεσα, λόγω ανθρωπίνων επεμβάσεων στους βιοτόπους τους.
Kενταύρια η αμβλήφυλλη (Centaurea amplifolia):
Φυτό γνωστό από γειτονικές χώρες που στην Ελλάδα φυτρώνει μόνο στο όρος
Ζήρεια, με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 10 άτομα. Πιστευόταν ότι έχει
χαθεί και ξαναβρέθηκε πρόσφατα.
Kενταύρια του Tσάρελ (Centaurea charrelii): Από την Eδεσσα όπου είχε βρεθεί παλιότερα έχει χαθεί. Βρέθηκε πριν από μερικά χρόνια στον Δομοκό, με πολύ λίγα φυτά.
Kενταύρια η ατελής (Centaurea incompleta): Eντοπίστηκε κοντά στο Λιτόχωρο με συνολικό πληθυσμό μικρότερο από 50 φυτά.
Kενταύρια των μουσών (Centaurea musarum): Πολύ σπάνιο ενδημικό του Παρνασσού που πιστευόταν ότι είχε χαθεί και ξαναβρέθηκε σε μια μόνο τοποθεσία το 1995.
Kενταύρια ποτηροειδής (Centaurea poculatoris): Φυτρώνει σε μικρούς πληθυσμούς μόνο σε δύο μικρά φαράγγια της περιοχής των Σφακίων.
Kενταύρια του Σπρούνερ (Centaurea spruneri): Σπάνιο ενδημικό της Αττικής. Στις περιοχές που φυτρώνει παρατηρείται οικοπεδοποίηση.
Kενταύρια η θρακική (Centaurea thracica): Πρωτοβρέθηκε στη Βουλγαρική Θράκη. Αργότερα βρέθηκε κοντά στην Καρδίτσα και κοντά στα Γρεβενά, σε μικρούς πληθυσμούς.
Kληματίς η ελισαβέτιος-καρόλιος (Clematis elisabethae-carolae): Γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες των Λευκών Ορέων της Κρήτης.
Kομπέρια η κομπεριάνιος (Comperia comperiana): Σπάνιο ορχεοειδές της Δ. Ασίας γνωστό από ελάχιστες τοποθεσίες στα νησιά του Αν. Αιγαίου.
Kονβόλβουλος ο αργυρόθαμνος (Convolvulus argyrothamnos): Πολύ σπάνιο πολυετές φυτό γνωστό μόνο από ένα φαράγγι της Αν. Κρήτης. Πληθυσμός μόνο λίγων ατόμων.
Δακτυλόρριζα η σαρκόχρωμη (Dactylorrhiza incarnata): Ορχεοειδές κοινό στην Ευρώπη αλλά πολύ σπάνιο στην Ελλάδα. Φυτρώνει μόνο σε δύο περιοχές στην Hπειρο και στη Μακεδονία.
Xορστρισέα των δολινών (Horstrissea dolinicola): Φυτρώνει μόνο σε δύο «δολίνες» στο όρος Ψηλορείτης.
Yπερικό το αιχμηρό (Hypericum aciferum): Γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες στη Νοτιοδυτική Κρήτη, με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 100 άτομα.
Iπομοία του Iμπεράτι (Ipomoea imperati):
Φυτό κοσμοπολίτικο που στην Ελλάδα φυτρώνει σε ελάχιστες παραλίες της
Κρήτης και της Ρόδου. Στις παραλίες αυτές αναπτύσσεται τουριστική
δραστηριότητα.
Iπομοία η βελοειδής (Ipomoea sagittata): Φυτό της τροπικής Αμερικής που ήλθε στην Ελλάδα ως επιγενές. Επισημάνθηκε στην περιοχή του Ακτίου (Πρέβεζα).
Γιουρινέα του Tαϋγέτου (Jurinea taygetea):
Τοπικό ενδημικό του Ταϋγέτου. Υπάρχουν πολύ λίγα φυτά στην ανώτερη ζώνη
του βουνού, όπου δέχονται έντονη πίεση λόγω της βόσκησης.
Λινάρια η λεπτοφυής (Linaria tenuis):
Φυτρώνει σε μικρούς πληθυσμούς σε αμμώδεις παραλίες της χερσονήσου του
Μαλέα και στην Ελαφόνησο. Κινδυνεύει λόγω της τουριστικοποίησης.
Λίνο του Φοίτου (Linum phitosianum): Τοπικό ενδημικό κοντά στο χωριό Βλαχιώτης Λακωνίας. Υπάρχουν μόνο 150-200 φυτά, μοναδικά στον κόσμο.
Mινουάρτια του Bετστάιν (Minuartia wettsteinii): Tο βρίσκουμε στο βουνό Αφέντης Καβούσης της Αν. Κρήτης. Απειλείται από την υπερβόσκηση.
Mινουαρτία του Bετστάιν (Minuartia wettsteinii), υποείδος parnonia: Πολύ σπάνιο ενδημικό του Πάρνωνα. Φυτρώνει μόνο σε μια πολύ περιορισμένη περιοχή.
Mυοσωτίς της Σολάνζ (Myosotis solange): Πολύ σπάνιο φυτό, ενδημικό στα Λευκά Oρη της Κρήτης, γνωστό μόνο από μια τοποθεσία στην κορυφή Aγιο Πνεύμα.
Nεπέτα η Σφακιώτικη (Nepeta sphaciotica): Σπάνιο ενδημικό στα Λευκά Oρη της Κρήτης, στην κορυφή Σβουριχτή. Δέχεται έντονη πίεση από τη βόσκηση.
Oνοσμο του Στριντ (Onosma stridii):
Πολύ σπάνιο φυτό, ενδημικό στο όρος Καλλίδρομο, σε μια μικρή περιοχή με
σερπεντινικά πετρώματα. Υπάρχουν λιγότερα από 50 άτομα του είδους,
μοναδικά στον κόσμο.
Oροβάγχη η αιγυπτιακή (Orobanche aegyptiaca): Eχει βρεθεί μόνο στο Δράπανο της Κεφαλονιάς.
Oρχις ο διάστικτος (Orchis puntculata): Σπάνιο ασιατικό ορχεοειδές, γνωστό στην Ελλάδα μόνο από τη Ρόδο και τη Θράκη, σε πολύ μικρούς πληθυσμούς.
Pανούνγκουλος ο ακτινότριχος (Ranunculus radinotrichus): Πολύ σπάνιο ενδημικό στα Λευκά Oρη της Κρήτης, γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες.
Σαπονάρια των Γιάγκελ (Saponaria jagelii): Ενδημικό στο μικρό νησί Ελαφόνησος της Πελοποννήσου. Κινδυνεύει από το συνεχώς αυξανόμενο τουριστικό ρεύμα.
Σολντανέλα του Πηλίου (Soldanella pelia): Τοπικό ενδημικό φυτό, στο όρος Πήλιο, γνωστό μόνο από δύο τοποθεσίες, όπου φυτρώνει δίπλα σε ρυάκια.
Σοληνανθός ο αλβανικός (Solenanthus albanicus): Σπάνιο φυτό της Πίνδου, γνωστό από τα βουνά Γράμμος, Δούσκο και Κακαρδίτσα. Απειλείται από τη βόσκηση.
Θέσιο των βλάχων (Thesium vlachorum): Τοπικό ενδημικό του Γράμμου σε μια περιοχή με σερπεντινικά πετρώματα, κοντά στην κορυφή Επάνω Αρένα.
Bιόλα η κεφαλληνιακή (Viola cephalonica): Φυτρώνει στην κορυφή του Αίνου σε μια μικρή έκταση. Κινδυνεύει από την επέκταση των εγκαταστάσεων τηλεπικοινωνιών.
Bερόνικα της Oίτης (Veronica oetea): Φυτό ενδημικό του όρους Οίτη. Φυτρώνει σε δύο μόνο περιοχές με υγρά λιβάδια που το καλοκαίρι βόσκονται.
Bίγκα η βαλκανική (Vinca balcanica):
Φυτό ενδημικό της Βαλκανικής που όμως στη χώρα μας φυτρώνει μόνο σ' ένα
λιβάδι του χωριού Μηλεώνας Μακεδονίας. Αν το λιβάδι καλλιεργηθεί, το
είδος κινδυνεύει άμεσα.
Γουντγουόρντια η ριζοβολούσα (Woodwardia radicans): Σπάνιο πτεριδόφυτο που στην Ελλάδα απαντάται μόνο σε λίγες υγρές τοποθεσίες της Δ. Κρήτης.
Μου
λέγατε: «Το µεγαλείο της χώρας µου είναι ανεκτίµητο. Οτιδήποτε το
πραγµατώνει είναι καλό. Και σ’ έναν κόσµο όπου πλέον τίποτα δεν έχει
νόηµα, όσοι έχουν την τύχη, όπως εµείς οι νεαροί Γερµανοί, να βρουν ένα
νόηµα στο µέλλον του έθνους τους,
οφείλουν να θυσιάσουν σ’ αυτό τα πάντα». Σας αγαπούσα τότε, την ίδια
όµως στιγµή διαχώριζα τη θέση µου. «Όχι, σας έλεγα, δεν µπορώ να πιστέψω
ότι πρέπει να υποτάσσουµε τα πάντα στον σκοπό που επιδιώκουµε. Υπάρχουν
µέσα για τα οποία δεν υπάρχει συγχώρεση. Και θα ήθελα να µπορώ να αγαπώ
τη χώρα µου αγαπώντας παράλληλα και τη δικαιοσύνη. Δεν επιζητώ γι’
αυτήν ένα οποιοδήποτε µεγαλείο, και µάλιστα αν αυτό προέρχεται από το
χυµένο αίµα και την ψευτιά. Θέλω να βοηθήσω τη χώρα µου να ζήσει αλλά
µόνο κάνοντας τη δικαιοσύνη να επικρατήσει». Μου είπατε: «Ελάτε τώρα,
δεν αγαπάτε τη χώρα σας».
