Ο συμβολισμός του θεατρικού προσωπείου
Melpomene's theater mask
Το θρησκευτικό προσωπείο διαχωρίζει τον μυημένο από τον μη μυημένο και τον ορίζει ως εκπρόσωπο του υπερφυσικού. Το σκηνικό προσωπείο, λογική συνέχεια του θρησκευτικού, διαχωρίζει τον ηθοποιό από τον μη ηθοποιό, τον ρόλο από τον μη ρόλο, και ορίζει τον φέροντα αυτήν ως τον εκπρόσωπο ενός χαρακτήρα στην αρχή, ενός τύπου, κυρίως με τη Νέα Κωμωδία στη συνέχεια.
Η μάσκα είναι παρούσα στο θέατρο από τις απαρχές του και χρήσιμη στην εναλλαγή ηρώων και καταστάσεων. Στον ηθοποιό λειτουργεί με τρόπο, ώστε να διευκολύνεται στη μέθεξή με το άλλο, θείο, ηρωικό, αληθινό ή πλασματικό πρόσωπο που ενσαρκώνει. Αντίστοιχα, στον θεατή λειτουργεί ως στοιχείο παραπομπής και συμπληρωματικό στην κατάσταση του δρώμενου.
Δημήτρης Μήττας
The ancient Greeks initially used masks is religious worship of their gods, particularly the wine god, Dionysus. Over time, their masked performances of song and poetry evolved into complex storylines, and modern theater was born. Greek masks have exaggerated features so that the characters can better be seen and identified by those watching the live performance in large amphitheater. The ghoulish faces of antagonistic characters effectively evoke intense feelings of dread. This lends a particularly sensational visual effect, which should be viewed live.
