Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».
Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί. Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Κυριακή 23 Μαρτίου 2014
TO ΡΟΔΟ
Voula Kapiri
TO ΡΟΔΟ
Ρόδο θεσπέσιο,τρυφερό, ολόδροσο που θέλγει,
Στη ζηλευτή την ομορφιά ν’ αντισταθεί ποιος θέλει!
Μαγεύει με τα κάλλη του, προκλητικά προσμένει...
«Έλα σκύψε και νιώσε με, στο απαλό φιλί σου.
Δικό σου πάρε με αν θες, για λίγο στη ζωή σου.
Θα σε μεθύσω μ’ άρωμα, θ’ αγγίξω την ψυχή σου,
θα την ποτίσω με χυμούς, ροδόσταμο θα στάξω,
να σου δροσίζει τις στιγμές, στη λήθη πριν περάσω.»
Ακούμπησα τα χείλη μου στα ροδοπέταλα του,
αγγέλου χάδι η αίσθηση, χάθηκα στ’ άρωμα του.
Στ’ άστρα μ’ ανέβασε ψηλά, στον ήλιο, στο φεγγάρι,
στου ορίζοντα το απέραντο και στ’ αλμυρά πελάγη.
Με ουράνιου τόξου χρώματα εντύθηκε η πλάση,
αγκάλιασε και στόλισε τα πέρατα η λάμψη!
Μα η ομορφιά έχει τίμημα,το ρόδο κρύβει αγκάθια.
Το μαρτυρήσαν οι πληγές που πλήρωσαν τα χάδια.
Στα δάκρυα η λύτρωση, το μάθημα στα χέρια.
Χωρίς γιατί τα κοίταξα..δικό μου ήταν το λάθος,
σαν τον τυφλό τον έρωτα, δεν λόγιαζα στο πάθος.
Πως χάνεται έτσι η ομορφιά, μέσα μου αργοπεθαίνει!
Θάνατο κρύβει η γέννηση, κάθε αρχή ένα τέλος.
To τέλος φέρνει μια άλλη αρχή.Όπως το είπαν στωικοί,
«ουδέν κακό αμιγές καλού»...Χαράζει μια άλλη μέρα!
Όμορφο τριαντάφυλλο, μαράζωσες μπροστά μου.
Πέφτουν τα ροδοπέταλα, πονάνε τη ματιά μου.
Πως να γυρίσω να σε δω; Έτσι δεν το αντέχω!
Θλίψη απλώνει γύρω μου, αυτή η νεκρή σου φύση!
Δεν το περίμενα ποτέ, η λάμψη σου να σβήσει!
Με Ρέκβιεμ Μότσαρτ σε θρηνώ αγαπημένο ρόδο,
που νόμιζα θα έμενες, παντοτινό μου δώρο!!!
~ ~ ~ V. K. ~ ~ ~ 16/11/2013
— με το χρήστη Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη και 37 ακόμη. Ρόδο θεσπέσιο,τρυφερό, ολόδροσο που θέλγει,
Στη ζηλευτή την ομορφιά ν’ αντισταθεί ποιος θέλει!
Μαγεύει με τα κάλλη του, προκλητικά προσμένει...
«Έλα σκύψε και νιώσε με, στο απαλό φιλί σου.
Δικό σου πάρε με αν θες, για λίγο στη ζωή σου.
Θα σε μεθύσω μ’ άρωμα, θ’ αγγίξω την ψυχή σου,
θα την ποτίσω με χυμούς, ροδόσταμο θα στάξω,
να σου δροσίζει τις στιγμές, στη λήθη πριν περάσω.»
Ακούμπησα τα χείλη μου στα ροδοπέταλα του,
αγγέλου χάδι η αίσθηση, χάθηκα στ’ άρωμα του.
Στ’ άστρα μ’ ανέβασε ψηλά, στον ήλιο, στο φεγγάρι,
στου ορίζοντα το απέραντο και στ’ αλμυρά πελάγη.
Με ουράνιου τόξου χρώματα εντύθηκε η πλάση,
αγκάλιασε και στόλισε τα πέρατα η λάμψη!
Μα η ομορφιά έχει τίμημα,το ρόδο κρύβει αγκάθια.
Το μαρτυρήσαν οι πληγές που πλήρωσαν τα χάδια.
Στα δάκρυα η λύτρωση, το μάθημα στα χέρια.
Χωρίς γιατί τα κοίταξα..δικό μου ήταν το λάθος,
σαν τον τυφλό τον έρωτα, δεν λόγιαζα στο πάθος.
Πως χάνεται έτσι η ομορφιά, μέσα μου αργοπεθαίνει!
Θάνατο κρύβει η γέννηση, κάθε αρχή ένα τέλος.
To τέλος φέρνει μια άλλη αρχή.Όπως το είπαν στωικοί,
«ουδέν κακό αμιγές καλού»...Χαράζει μια άλλη μέρα!
Όμορφο τριαντάφυλλο, μαράζωσες μπροστά μου.
Πέφτουν τα ροδοπέταλα, πονάνε τη ματιά μου.
Πως να γυρίσω να σε δω; Έτσι δεν το αντέχω!
Θλίψη απλώνει γύρω μου, αυτή η νεκρή σου φύση!
Δεν το περίμενα ποτέ, η λάμψη σου να σβήσει!
Με Ρέκβιεμ Μότσαρτ σε θρηνώ αγαπημένο ρόδο,
που νόμιζα θα έμενες, παντοτινό μου δώρο!!!
~ ~ ~ V. K. ~ ~ ~ 16/11/2013
«Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη
Ένα Τρένο. Έξι επιβάτες. Έξι ιστορίες. «Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου ανεβαίνει στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. http://ow.ly/qQZIC
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014
Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη.
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Αγαθή Γιολτζίδου.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει. ...
Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη.
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει. ...
Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη.
Η εκρηκτικά ελεύθερη ενέργεια του Ελληνισμού
Η εκρηκτικά ελεύθερη ενέργεια του Ελληνισμού.
"...Ο Ελληνισμός είναι αξία αναλλοίωτη στο χρόνο. Επικεντρώνεται στην ανέλιξη της συνειδητότητας του ανθρώπου, δεν επηρεάζεται και δεν υποτάσσεται σε εξωγενείς παράγοντες, μένει αδιάφορος και αγέρωχος σε τυχόν επιθέσεις αντιπάλων ιδεών, δεν είναι εκδικητικός, δεν προσηλυτίζει και δεν επιλέγει οπαδούς και ακολούθους...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8234.html Πλεκτές δημιουργίες
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη عالم الكروشية.
----------------------------------------------------------------
عالم الكروشية — με το χρήστη Patricia Isabel Santiago και 13 ακόμη.
--------------------------------------------------------
عالم الكروشية — με το χρήστη Rosana Debonis και 6 ακόμη.
Another finished blanket, double bed size, ready for winter
----------------------------------------------------------------
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη babukatorium.
mitred squares knitted blanket by Ruth
http://www.flickr.com/photos/40366765@N03/3874753642
#knitting #blanket #rainbow #square — με το χρήστη Nilüfer Aydın και 12 ακόμη.
http://www.flickr.com/photos/40366765@N03/3874753642
#knitting #blanket #rainbow #square — με το χρήστη Nilüfer Aydın και 12 ακόμη.
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Andrea Hudson.
Andi's Caps version of the Little Girls Cardigan! Just loved making this and I really want to make a bunch more!!
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη عالم الكروشية.
Σάκης Σερέφας - Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ekdoseis Metaixmio.
Εικονογράφος: Βασίλης Παπατσαρούχας
Σειρά: Διαβάζω ιστορίες
Κυκλοφορεί: 15/11/2013
Ένας δρόμος μικρός, νεογέννητος, που ξεκινάει τη διαδρομή του –τη ζωή του– με κέφι, όνειρα, απορίες, αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις και τούμπες. Ένας δρόμος που βλέπει καινούρια πρόσωπα, αγάπες, καβγάδες, χωρισμούς, γιορτές και χαρές μεγάλες – βλέπει και λύπες, ανθρώπων και ζώων. Ένας δρόμος που στο τέλος συγκινητικά κι ανθρώπινα πολύ μικραίνει. Και βάζει τελεία στις ιστορίες του. Μια μινιατούρα που θα μπορούσε να θεωρηθεί συμπυκνωμένο μυθιστόρημα ενηλικίωσης!
Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά Διαβάζω ιστορίες 8+, η οποία περιλαμβάνει ιστορίες που βοηθούν το παιδί που διαβάζει άνετα να αγαπήσει το βιβλίο.
http://www.metaixmio.gr/products/2433--.aspx
Σάκης Σερέφας
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνωΕικονογράφος: Βασίλης Παπατσαρούχας
Σειρά: Διαβάζω ιστορίες
Κυκλοφορεί: 15/11/2013
Ένας δρόμος μικρός, νεογέννητος, που ξεκινάει τη διαδρομή του –τη ζωή του– με κέφι, όνειρα, απορίες, αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις και τούμπες. Ένας δρόμος που βλέπει καινούρια πρόσωπα, αγάπες, καβγάδες, χωρισμούς, γιορτές και χαρές μεγάλες – βλέπει και λύπες, ανθρώπων και ζώων. Ένας δρόμος που στο τέλος συγκινητικά κι ανθρώπινα πολύ μικραίνει. Και βάζει τελεία στις ιστορίες του. Μια μινιατούρα που θα μπορούσε να θεωρηθεί συμπυκνωμένο μυθιστόρημα ενηλικίωσης!
Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά Διαβάζω ιστορίες 8+, η οποία περιλαμβάνει ιστορίες που βοηθούν το παιδί που διαβάζει άνετα να αγαπήσει το βιβλίο.
http://www.metaixmio.gr/products/2433--.aspx
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...