Να 'τανε το '21 - Γιώργος Νταλάρας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο.

http://www.youtube.com/watch?v=P6oxQdDfYIs&feature=share&list=RDP6oxQdDfYIs

Να 'τανε το '21 - Γιώργος Νταλάρας - Na 'tane to '21 - George Dalaras

Να 'τανε το '21 Στίχοι: Σώτια Τσώτου Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής Eκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα να 'τανε το 21 να 'ρθε...

Αντιγριπικά βότανα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

23 Μαρτίου ·

 

Αντιγριπικά βότανα

Το ενοχλητικό κρυολόγημα, το συνάχι, η γρίπη μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα ευεργετικά βότανα της φύσης και να οπλίσουν τον οργανισμό με αντισώματα κατά των ιώσεων. Ποια είναι αυτά τα βότανα;

agrotikabook.gr

Σερ Άντονι βαν Ντάικ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

ΑΝΤΟΝΙ ΒΑΝ ΝΤΑΙΚ ( 22 Μαρτίου 1599 - 9 Δεκεμβρίου 1641)
ΠΙΝΑΚΑΣ - ΣΑΜΨΩΝ ΚΑΙ ΔΑΛΙΔΑ

Ο Σερ Άντονι βαν Ντάικ (Anthony van Dyck Αμβέρσα 22 Μαρτίου 1599 - Λονδίνο 9 Δεκεμβρίου 1641), ήταν Φλαμανδός ζωγράφος της μπαρόκ τεχνοτροπίας του 17ου αιώνα, ιδιαίτερα παραγωγικός στον τομέα των πορτρέτων Ευρωπαίων αριστοκρατών, αλλά και πινάκων με θρησκευτικά θέματα και σκηνές της μυθολογίας. Ήταν, επίσης, επιδέξιος σχεδιαστής και χαράκτης.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

Πώς να φυτέψετε ένα δέντρο!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Agrotikabook.GR.

Πώς να φυτέψετε ένα δέντρο!

www.agrotikabook.gr

Τα δέντρα απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα και το χρησιμοποιούν ως πηγή ενέργειας, απελευθερώνοντας οξυγόνο, απαραίτητο για τη ζωή μας. Φυτεύοντας ένα δέντρο, εξασφαλίζεις την απορρόφηση 4,5 κιλών διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο.

"Έφηβου των Αντικυθήρων"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

Χθες

Χάλκινο άγαλμα νέου γνωστού ως "Έφηβου των Αντικυθήρων" (Περί το 340 π.Χ.)
Έκθεση "Δημοκρατία και η Μάχη του Μαραθώνα"
23 Οκτ. 2010 - 1 Νοβ. 2010, Ζάππειο, Αθήνα
Φωτογραφία Τηλέμαχος Ευθυμιάδης

Broze statue of a youth known as the "Ephebus of Antikythera" (Ca. 340 BC)
Photo Tilemahos Efthimiadis
http://www.flickr.com/photos/telemax/

Crochê para Canhotas - Sapatinho para Bebê em Ponto Escama (0 à 3 meses)...

TO ΡΟΔΟ

Voula Kapiri

TO ΡΟΔΟ
Ρόδο θεσπέσιο,τρυφερό, ολόδροσο που θέλγει,
Στη ζηλευτή την ομορφιά ν’ αντισταθεί ποιος θέλει!
Μαγεύει με τα κάλλη του, προκλητικά προσμένει...
«Έλα σκύψε και νιώσε με, στο απαλό φιλί σου.
Δικό σου πάρε με αν θες, για λίγο στη ζωή σου.
Θα σε μεθύσω μ’ άρωμα, θ’ αγγίξω την ψυχή σου,
θα την ποτίσω με χυμούς, ροδόσταμο θα στάξω,
να σου δροσίζει τις στιγμές, στη λήθη πριν περάσω.»
Ακούμπησα τα χείλη μου στα ροδοπέταλα του,
αγγέλου χάδι η αίσθηση, χάθηκα στ’ άρωμα του.
Στ’ άστρα μ’ ανέβασε ψηλά, στον ήλιο, στο φεγγάρι,
στου ορίζοντα το απέραντο και στ’ αλμυρά πελάγη.
Με ουράνιου τόξου χρώματα εντύθηκε η πλάση,
αγκάλιασε και στόλισε τα πέρατα η λάμψη!
Μα η ομορφιά έχει τίμημα,το ρόδο κρύβει αγκάθια.
Το μαρτυρήσαν οι πληγές που πλήρωσαν τα χάδια.
Στα δάκρυα η λύτρωση, το μάθημα στα χέρια.
Χωρίς γιατί τα κοίταξα..δικό μου ήταν το λάθος,
σαν τον τυφλό τον έρωτα, δεν λόγιαζα στο πάθος.
Πως χάνεται έτσι η ομορφιά, μέσα μου αργοπεθαίνει!
Θάνατο κρύβει η γέννηση, κάθε αρχή ένα τέλος.
To τέλος φέρνει μια άλλη αρχή.Όπως το είπαν στωικοί,
«ουδέν κακό αμιγές καλού»...Χαράζει μια άλλη μέρα!
Όμορφο τριαντάφυλλο, μαράζωσες μπροστά μου.
Πέφτουν τα ροδοπέταλα, πονάνε τη ματιά μου.
Πως να γυρίσω να σε δω; Έτσι δεν το αντέχω!
Θλίψη απλώνει γύρω μου, αυτή η νεκρή σου φύση!
Δεν το περίμενα ποτέ, η λάμψη σου να σβήσει!
Με Ρέκβιεμ Μότσαρτ σε θρηνώ αγαπημένο ρόδο,
που νόμιζα θα έμενες, παντοτινό μου δώρο!!!
~ ~ ~ V. K. ~ ~ ~ 16/11/2013

— με το χρήστη Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη και 37 ακόμη.

Το ρομαντικό ταξίδι της Αθηναϊκής Επιθεώρησης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».

16 Νοεμβρίου

Το ρομαντικό ταξίδι της Αθηναϊκής Επιθεώρησης

mikros-romios.gr

Δείτε επίσης:Ο φόρος των αγάμων«Μα, γλυκεία μου Ελλάδα, όλους ανασταίνεις, όταν ξαναλές: Μολών Λαβέ»Όταν η Βουλή αλώθηκε σε πέντε λεπτά! Η κατάληψη του κτιρίου από τον Ιωάννη Γενήσαρλη

«Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Καστανιώτη.

16 Νοεμβρίου

Ένα Τρένο. Έξι επιβάτες. Έξι ιστορίες. «Το τρένο» του Λένου Χρηστίδη σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου ανεβαίνει στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. http://ow.ly/qQZIC

Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Αγαθή Γιολτζίδου.

16 Νοεμβρίου

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει. ...

Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη.