Φυτεύουμε πιπεριές

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Agrotikabook.GR.

Garden Therapy: Φυτεύουμε πιπεριές

www.agrotikabook.gr

Γλυκές ή καυτερές, σε διάφορα χρώματα και σχήματα, οι πιπεριές ανήκουν αδιαμφισβήτητα στις πρωταγωνίστριες του μενού μας, κυρίως το καλοκαίρι, που είναι η εποχή τους, αλλά και ολόκληρο τον χρόνο. Μάλιστα, αν θέλουμε, μπορούμε να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε την προσωπική μας σοδειά από πιπεριές ξεκι...

τηγανόψωμα!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

Meni Mixaliadou Nikolakopoulou

23 Νοεμβρίου 2013 ·

Μόλις έφτιαξα ωραία τηγανόψωμα !!!!!!!!!!τέλεια φανταστικάαα !!!!
υλικα
1/2 κιλο φετα
1 κιλο αλευρι
1 μαγια φακελλακι
νερο οσο πάρει χλιαρό
αλάτι ελάχιστο
2 κουταλιές ελαιόλαδο
λίγο ξυδάκι [γι αυτούς που δεν μας χωνεύουν ]
εκτελεση
Βαζουμε το 1 κιλο αλεύρι σε μπόλ σε χλιαρό ποτήρι με νερό διαλύουμε την μαγια την ριχνουμε στο αλεύρι καθώς και λάδι αλάτι ,,Προσθέτουμε σιγά σιγά νερό να γίνει ζύμη ελαστική να μην κολλάει .Το αφήνουμε να ξεκουραστεί και να φουσκώσει 1/2 ώρα και κόβουμε κομμάτια τα ανοίγουμε με το χέρι σαν τυρόπιτα σχήμα και τα γεμίζουμε με το τυρί .τα κλείνουμε και τηγανίζουμε !!! καλή όρεξηηηη οσοι είμαστε λιιιιγο φτωχοί τρωμε καλύτερα !!!εεεεεεεεεεεε χαχαχα σας αγαπωωωω !!!!

Τι ζητάς αθανασία...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

 

Αφάνταστα ποιητικό και φιλοσοφημένο!

 

 

Manos Xatzidakis Athanasia

Μάνος Χατζηδακις Αθανασία στίχοι: Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδ...

 

mike19kp

Δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβ 2010

Μάνος Χατζηδακις Αθανασία στίχοι:

 

 Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά 

Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές 

 

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά 

Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς 

 

 Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά 

Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές 

 

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις 

 

Πλήθων Γεμιστός: Ύμνος στην Ήρα.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Μυθικη Αναζητηση.

22 Νοεμβρίου

Πλήθων Γεμιστός: Ύμνος στην Ήρα.
"Ήρα, μεγάλη θεά, κόρη του μεγάλου Διός,
που έχεις σύζυγο τον Ποσειδώνα, που είσαι βέβαια αυτό που είναι,
αγαθό, μητέρα των θεών, που είναι εντός του ουρανού.
Εσύ που δημιουργείς την ύλη, που είναι το υπόβαθρο στα είδη...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_22.html

“Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Lamprini Tisolmi.

http://dhmotikomousikh.blogspot.gr/2012/03/chesterbrook-academy-raleigh-nc.html

1. 

   Το 1971, με τον τίτλο “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” είχε κυκλοφορήσει δίσκος με την δουλειά της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου. ΑΠΙΘΑΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!

Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης Ὁ Σαμουὴλ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Roumpakis Yiannis.

Μέρες που είναι λέω να ξαναδιαβάσω αυτό εδώ:
Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης Ὁ Σαμουὴλ

-Καλόγερε, τί καρτερεῖς κλεισμένος μὲς στὸ Κούγκι;
Πέντε νομάτοι σόμειναν - κ' ἐκεῖνοι λαβωμένοι!
Κ'εἶναι χιλιάδες οἱ ἐχθροὶ ποὺ σ' ἔχουνε ζωσμένον!...
Ἔλα νὰ δώσης τὰ κλειδιά, πέσε νὰ προσκυνήσης,
κι ἀφέντης ὁ Βελήπασας δεσπότη θὰ σὲ κάμη!
Ἔτζι ψηλὰ ἀπὸ τὸ βουνὸ φωνάζει ὁ Πήλιο Γκούσης…
Κλεισμένος μὲς στὴν ἐκκλησὰ βρίσκετ' ὁ Σαμουήλης,
κι ἀγέρας παίρνει τὴ φωνὴ τοῦ Πήλιου τοῦ προδότη.
Χωρὶς ψαλμοὺς καὶ θυμιατά, χωρὶς φωτοχυσία,
γονατισμένοι, σκυθρωποί, μπρὸς στὴν Ὡραία Πύλη,
πέντε Σουλιῶτες στέκονται μὲ τὸ κεφάλι κάτου.
Βουβοὶ - δὲν ἀνασαίνουνε, καὶ βλέπεις κάπου-κάπου
ὅπου ἕνα χέρι σκώνεται καὶ κάνει τὸ σταυρό του.
Ἀκίνητα στὸ μάρμαρο σέρνονται τὰ σπαθιά τους -
σπαθιὰ ποὺ τόσο ἐδούλεψαν γιὰ τὸ γλυκό τους Σούλι!
Δὲ φαίνετ' ὁ καλόγερος, μόνος του στ' ἅγιο Βῆμα
προσεύχετο κ'ἑτοίμαζε τὴ μυστικὴ θυσία.
Σφιχτά-σφιχτὰ στὰ χέρια του ἐβάστα τὸ Ποτήρι
καὶ μύρια λόγι' ἀπόκρυφα ἔλεγε τοῦ Θεοῦ του.
Τὰ μάτια κατακόκκινα ἀπ' τὲς πολλὲς ἀγρύπνιες
ἐκοίταζαν ἀκίνητα τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα.

Τί θάλασσα, ποὺ κύματα ἔχει κρυφὲς ἐλπίδες !..
Σιγᾶτε βρόντοι τουφεκιῶν, πᾶψτε φωνὲς πολέμου,
Κι ὁ Σαμουὴλ τὴν ὕστερη τὴν κοινωνιὰ θὰ πάρη !
Κ' ἐκεῖ ποὺ κοίταζ' ὁ παπὰς τὴ Σάρκα τοῦ Θεοῦ του,
ἐκύλησ' ἀπ' τὰ μάτια του στοῦ ποτηριοῦ τὰ σπλάχνα
σὰν τὴ δροσούλα διάφανο κρυφά-κρυφὰ ἕνα δάκρυ.
- Θεέ μου καὶ πατέρα μου, θαμμένος ἐδωμέσα
ἐδίψασα... Χωρὶς νερὸ ἡ θεία κοινωνιά σου
θὰ ἒμεν' ἀτελείωτη... Δέξου, γλυκέ μου Πλάστη,
αὐτὸ τὸ μαῦρο δάκρυ μου - μὴ τὸ καταφρονέσης.
ἀμόλυντο καὶ καθαρὸ βγαίν' ἀπ' τὰ φυλλοκάρδια.
δέξου τό, Πλάστη, δέξου τὸ - ἄλλο νερὸ δὲν ἔχω.
Ἤτανε ἥλιος κ' ἔλαμψε τὸ ἱερὸ τὸ σκεῦος.
Τὸ αἷμα ἐζεστάθηκε, ἄχνισε, ζωντανεύει.
Ἀναγαλλιάζει ὁ Σαμουὴλ ποὺ εἶδε τὴ Θεία Χάρη
καὶ τρέμοντας ἀγκάλιασε τὸ θεϊκὸ ποτήρι
καὶ τόσφιξε στὰ χείλη του κι ἄκουσε ποὺ χτυποῦσε
σὰν νάτανε λαχταριστὴ καρδιά, ζωὴ γιομάτη.
Ἀνοίγ' ἡ Πύλη τοῦ Ἱεροῦ, σκύφτουν τὰ παλληκάρια.
τ' ἀνδρειωμένα μέτωπα τὸ μάρμαρο χτυπᾶνε,
καὶ καρτεροῦν ἀκίνητα τοῦ γέροντα τὰ λόγια.
Ἐπρόβαλ' ὁ καλόγερος. Τὸ πρόσωπό του φέγγει
σὰ χιονισμένη κορυφὴ στοῦ φεγγαριοῦ τὴ λάμψη.
Στὰ λαβωμένα χέρια του βαστοῦσ' ἕνα βαρέλι
πόκλειε μέσα θάνατο, φωτιὰ κι ἀπελπισία.
Ἐκεῖνο μόνο τόμεινε..- ἐκεῖνο μόνο φθάνει!
Ἐμπρὸς στὴν Πύλη τοῦ Ἱεροῦ μονάχος του τὸ στένει
καὶ τρεῖς φορὲς τὸ βλόγησε καὶ τρεῖς φορὲς τὸ φχέται.
Σὰν νάταν Ἅγια Τράπεζα, σὰν νάταν Ἀρτοφόρι
ἐπίθωσ' ὁ καλόγηρος ἐπάνω τὸ ποτήρι,
καὶ σιωπηλὸς κι ἀτάραχος ἄναψε θειαφοκέρι...
Τὰ γόνατά του ἐχτύπησαν ὁρμητικὰ τὴν πλάκα,
ἐσήκωσε τὰ χέρια του, τὸ πρόσωπό του ἀνάφτει -
κ' οἱ πέντε τὸν ἐκοίταζαν βουβοὶ μέσα στὰ μάτια:

Ἡ δέησις

- Πατέρα μου, σ'ἐδούλεψα
πιστὰ σαράντα χρόνια,
καὶ τώρα στὰ γεράματα
μοῦ δίνεις κατηφρόνια!
Τὸ θέλημά σου ἂς γενῆ!
Λυπήσου μας, σπλαχνίσου
καὶ πάψε τὴν ὀργή σου!

Σ' ἐσένα, σὰν ὠρφάνεψα,
ἔδωκα τὴν ψυχή μου -
τὸ Σούλι μου τ' ἀγκάλιασα
στὸν κόσμο γιὰ παιδί μου.
Τώρα τὸ Σούλι τόχασα…
Ἠλθ' ἡ στερνή μου μέρα -
θάλθω σ' ἐσέ, Πατέρα...
Μέτρησε πόσοι ἐμείναμε!
Οἱ ἄλλοι πεθαμένοι
μὲς στὰ λαγκάδια σέρνονται
νεκροὶ καὶ λαβωμένοι!
Ἂταφ' ἀμοιρολόητα
σέπονται τὰ κουφάρια
στοῦ λόγγου τὰ χορτάρια.
Ὄρνια καὶ λύκοι ἐχόρτασαν
τὰ μαῦρα κρέατά μας.
Συχώρεσε, συχώρεσε,
Πλάστη, τὰ κρίματά μας!
Καὶ τώρα ποὺ θὰ νάλθωμε
κ' ἡμεῖς στὴν ἀγκαλιά σου,
δέξου μας σὰν παιδιά σου!

Καὶ κοίταξε τὰ χέρια μας
τώρα σ' ἐσὲ σκωμένα
πῶς εἶν' ἀπὸ τὸ ἄπιστο
τὸ αἷμα λερωμένα,
κ' εὐχαριστήσου, Πλάστη μου,
καὶ πές: «- Εὐλογημένοι,
πιστοί μου ἀνδρειωμένοι!»
Τώρα τὸ Σούλι ἀπέθανε.
δὲν ἒμειν' ἕνα χέρι
πού νὰ μπορῆ στὰ δάχτυλα
νὰ σφίξη τὸ μαχαίρι...
Πατέρα παντοδύναμε,
γενοὺ σ' ἐμᾶς πατρίδα -
ἄλλη δὲν ἔχω ἐλπίδα.

Ἐκεῖ ψηλὰ στὸ θρόνο σου,
στὴν τόση βασιλεία,
δῶσε σ' ἐμᾶς τοὺς δύστυχους
μικρὴ μιὰ κατοικία,
νὰ μοιάζη μὲ τὸ Σούλι μας -
καὶ δῶσε μου ἕνα βράχο
κ' ἐκεῖ τὸ Κούγκι νάχω.
Χῶμα στὸ Σούλι ἐλεύθερο
γιὰ νὰ ταφῶ δὲ μένει.
ἐλέησόν με, Πλάστη μου,
συχώρεσε νὰ γένη
τὸ Κούγκι μου ἡ ἐκκλησιά,
τὸ Ἱερό σου Βῆμα
τοῦ Σαμουὴλ τὸ μνῆμα.

Ἐδῶ ποδάρι ἄπιστο
ποτὲ δὲ θὰ τολμήση
(ποτὲ ! τὸ εἶπα, τ' ὤρκισα)
τὸ Κούγκι νὰ πατήση.
Μαζί μου παίρνω τὰ κλειδιά,
Πλάστη μου, δὲν τ' ἀφήνω -
οὔτε σ' ἐσὲ τὰ δίνω !
Ἐκεῖ ψηλὰ στὸν οὐρανὸ
νὰ τὰ φορὴ στὴ μέση
ὁ Σαμουὴλ ὁ δοῦλος σου
θὰ σὲ παρακαλέση...
Πατέρα μου, μὴ πειραχθῆς -
κάμε μου αὐτὴ τὴ χάρη:
ἄλλος νὰ μὴ τὰ πάρη!

…Καὶ τώρα, τώρα π' ἄκουσες
τὸν πόνο, τὸν καημό μας,
δέξου μας καὶ θ'ἀφήσωμε
τὸ Σούλι τὸ γλυκό μας...
Τὸ Σούλι - ἂχ ! πὼς τόχασα! -
ψυχή μου, μὴ δακρύσης,
εἶν' ὥρα νὰ τ' ἀφήσης!

Κι ἁπλώνοντας τὰ χέρια του στοὺς πέντε του συντρόφους:
Θεέ μου, πολυέλεε,
τώρα ποὺ θαν' ἀφήσω
τὸν κόσμο καὶ στὸν ἴσκιο σου
θάλθ' ὁ φτωχὸς νὰ ζήσω,
μία χάρη θέλω, Πλάστη μου:
- τὰ πέντε τὰ παιδιά μου
νὰ τάχω συντροφιά μου!
Τ'ἀνάθρεψα στὸν κόρφο μου -
γιὰ ἰδὲ τά, τὰ καημένα,
ἄλλονε δὲν ἀγάπησαν
παρὰ ἐσὲ κ' ἐμένα.
Παιδιά μου, μὴ δειλιάζετε-
νἄχετε τὴν εὐχή μου,
Θὰ ζήσετε μαζί μου !

Σταλαματιά-σταλαματιὰ τὰ δάκρυά τους πέφτουν
κ' ἡ πλάκα ποὺ τὰ δέχεται ραγίζεται καὶ τρίζει.
Παράπονο τοὺς ἔπιασεν, ὄχι θανάτου φόβος,
καὶ κλαίοντας ὁ Σαμουήλ, εἰς τόνα του τὸ χέρι
τὸ ἱερὸ ποτήρι του καὶ στ' ἄλλο τὴ λαβίδα,
ἀρχίνησε τὴν κοινωνιὰ τοῦ Πλάστη νὰ μεράζη...
Ὁ πρῶτος ἐμετάλαβε - μεταλαβαίνει κι ἄλλος,
τὴν ἔδωσε στὸν τρίτονε - κι ὁ τέταρτος τὴν παίρνει,
καὶ φθάνει ὡς τὸν ὕστερο καὶ τοῦ τηνε προσφέρει.
Κ' ἐκεῖ ποὺ ἒψαλλ' ὁ παπὰς μὲ τὴ γλυκειὰ φωνή του
τοῦ δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ / σήμερον Υἱὲ Θεοῦ,..
φωνὲς ἀκούονται, χτυπιές, ἀλαλαγμός, ἀντάρα.
Πλακώσανε οἱ ἄπιστοι..- καλόγερε, τί κάνεις;..
Ἐσήκωσε τὰ μάτια του ὁ Σαμουὴλ στὸν κρότο -
καὶ στάζ' ἀπ'τὴ λαβίδα του ἐπάνω στὸ βαρέλι
μιὰ φλογερὴ σταλαματιὰ ἀπ' τοῦ Θεοῦ τὸ γαῖμα...
Ἀστροπελέκια ἐπέσανε, βροντάει ὁ κόσμος ὅλος -
λάμπει στὰ γνέφ' ἡ ἐκκλησιά, λάμπει τὸ μαῦρο Κούγκι!
Τί φοβερὴ κεροδοσὰ πόλαβε στὴ θανὴ του τὸ Σούλι τὸ κακότυχο, καὶ τί καπνὸ λιβάνι!..
Ἀνέβαινε στὸν οὐρανὸ καὶ τοῦ παπᾶ τὸ ράσο
κι ἁπλώθηκε κι ἁπλώθηκε σὰν τρομερὴ μαυρίλα,
σὰ σύγνεφο κατάμαυρο κ' ἐθόλωσε τὸν ἥλιο.
Κ' ἐνῶ τ' ἀνέβαζ' ὁ καπνός, κ' ἐνῶ τὸ συνεπαίρνη,
τὸ ράσο πάντ' ἀρμένιζε κ' ἐδιάβαινε σὰ Χάρος.
κ' ἐκεῖθεν ὀποῦ διάβηκε ὁ φλογερός του ἴσκιος,
σὰν νάταν μυστικὴ φωτιὰ ἐρρόγισε τὸ λόγγο.
Καὶ μὲ τὲς πρῶτες ἀστραπὲς καὶ μὲ τὰ πρωτοβρόχια
χλωρὸ χορτάρι φύτρωσε, δάφνες, ἐλιές, μυρτοῦλες,
ἐλπίδες, νίκες καὶ σφαγὲς - χαρὲς κ' ἐλευθερία.Δείτε περισσότερα

Πύρινη θύελλα, Άντριου Λέιν

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Μεταίχμιο - Ekdoseis Metaixmio.

14 Νοεμβρίου 2013 ·

Εκδόσεις Μεταίχμιο - Ekdoseis Metaixmio

14 Νοεμβρίου 2013 ·

Μια εξαφανισμένη φίλη
Μια ανεξέλεγκτη φωτιά
Ένας άνδρας που ξυπνά τους νεκρούς
Πύρινη θύελλα, Άντριου Λέιν | Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης | Το 4ο μέρος της συναρπαστικής σειράς των περιπετειών του νεαρού Σέρλοκ Χολμς
http://www.metaixmio.gr/products/2435--.aspx

Επανάσταση του 1821

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ρουμπίνη Ρόκκου-Γεωργαλά.

25 Μαρτίου 2014 ·

 

 

Ο χρήστης Ρουμπίνη Ρόκκου-Γεωργαλά είναι με το χρήστη Demetrios Georgalas στην πόλη Νέα Σμύρνη.

24 Μαρτίου 2014 ·

Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους.
Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος βρίσκονται στην ώριμη φάση του νεοελληνικού Διαφωτισμού, περί το 1800. Η επανάσταση οργανώθηκε από μία συνωμοτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814, τη Φιλική Εταιρία. Την άνοιξη του 1821 οι Φιλικοί δημιούργησαν πολλές επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη. Οι περισσότερες από αυτές έσβησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου και να κατανικήσουν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους τα δύο επόμενα χρόνια ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄. Οι Έλληνες οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από δύο εμφυλίους πολέμους. Οι οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την επανάσταση, αλλά η πτώση του Μεσολογγίου το 1826 σε συνδυασμό με το κίνημα του Φιλελληνισμού, συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων, που είχαν αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης. Η διπλωματική ανάμιξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και το ρωσοτουρκικό πόλεμο συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων, αναγκάζοντας την Πύλη να αποσύρει τις δυνάμεις της αρχικά από την Πελοπόννησο και έπειτα από τη Στερεά Ελλάδα. Μετά από μια σειρά διεθνών συνθηκών από το 1827 και εξής, η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 και τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832.

Ελληνική ψυχή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ελένη Σέττα.

25 Μαρτίου 2014 ·

 

Ελληνική ψυχή
Γεννήθηκα στη χώρα του φωτός
είχα το σώμα του Ερμή
και του Απόλλωνα το νου.
Τώρα είμαι υπέρβαρος,
ανέραστος, νευρωτικός
κι η χώρα μου κατάντησε
να είναι χώρα αλλουνού.
Οι κόρες μου αιώνες
Αφροδίτες ή Αθηνές
ταγμένες ήτανε
στον έρωτα, στη γνώση.
Τώρα με ψυχοφάρμακα,
φιγούρες θλιβερές,
για ότι συμβαίνει γύρω τους
δεν δίνουν πλέον γρόσι.
Και τα παιδιά μου, απόπαιδα
κατάντησαν κι εκείνα,
να τριγυρνούν κατάπτυστα
στα πάρκα και τις αγορές
άμοιρα κι απροστάτευτα
στους δρόμους στην Αθήνα.
Γεννήθηκα στη χώρα του φωτός
Είμαι περήφανη ελληνική ψυχή
που ψάχνει σώμα.
και πριν με εγκλωβίσει ο πανικός,
μια ευκαιρία να ανασάνω
ψάχνω ακόμα.
Γεννήθηκα στη χώρα του φωτός,
όμως με πνίγει ένα γύρω το σκοτάδι,
πότε το χέρι του θα απλώσει ο αδελφός
να μου χαρίσει πάλι αγάπης χάδι.
Ελένη Κουτούφαρη Σέττα

Υπέροχα Πτι-φουρ.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Areti Vardaka.

23 Νοεμβρίου 2013 ·

 

 

 

Areti Vardaka

26 Μαρτίου 2011 ·

Υπέροχα Πτι-φουρ.
ΥΛΙΚΑ:
1/2 κούπα βούτυρο
1/2 κούπα ζάχαρη
2 κρόκους
2 κουταλιές της σούπας κονιάκ
1 κουταλάκι βανίλια
1/4 κούσταρ πάουντερ ( ή άνθος αραβοσίτου με γεύση βανίλια pudding & pie filling )
3/4 κούπας αλεύρι γ.ο.χ
3/4 κούπας farin-up
μαρμελάδα της αρεσκείας σας
κουβερτούρα λειωμένη σε μπεν-μαρι
τρούφα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Κτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη να αφρατέψει.Συνεχίζοντας το κτύπημα προσθέτουμε ένα-ένα τους κρόκους, το κονιάκ και την βανίλια.
Κοσκινίζουμε σ'ένα μπολ την κούσταρ με τα δύο αλεύρια και τα ρίχνουμε στο μείγμα ζυμώνοντας απαλά με τα δάκτυλα. Δεν παραζυμώνουμε την ζύμη για να μην σφίξει.Κόβουμε μικρά μπαλλάκια και τα πλάθουμε σε κοντά μπαστουνάκια, τα πιέζουμε με ένα μικρό πηρουνάκι να πλατύνουν και ταυτόχρονα να αποκτήσουν και σχεδιάκι. Τα αραδιάζουμε σε ταψάκι, στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί. Τα ψήνουμε στους 180' για 15-20' Αφού κρυώσουν τα ενώνουμε με μαρμελάδα, τα βουτάμε στην σοκολάτα και τελευταία στην τρούφα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Αν χρειασθεί προσθέτουμε και άλλο αλεύρι.