Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Το βυζαντινό στέμμα του Κωνσταντίνου Μονομάχου

Το βυζαντινό στέμμα του Κωνσταντίνου Μονομάχου
Στα σημαντικότερα είδη μικροτεχνίας του Βυζαντίου ανήκουν αντικείμενα διακοσμημένα ή κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από σμάλτο. Τα πολύτιμα αυτά έργα τέχνης χρησιμοποιούνταν στο αυτοκρατορικό περιβάλλον καθώς επίσης και στον εκκλησιαστικό χώρο. Ο Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος (913-959) περιγράφει στο έργο του "Έκθεσις της βασιλείου τάξεως" σμάλτα που χρησιμοποιούνταν ως διπλωματικά δώρα προς ξένους ηγέτες, ως διακοσμητικά για το παλάτι, ακόμη και ως εξαρτήματα της ιπποσκευής των αυτοκρατορικών ίππων.
To περίφημο στέμμα του Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου (1042-1055), με τις παραστάσεις του αυτοκρατορικού ζεύγους, θεωρείται διπλωματικό δώρο προς τη σύζυγο του βασιλιά Ανδρέα της Ουγγαρίας (1046-61).
Η περιγραφή του στέμματος που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της βυζαντινής μικροτεχνίας…. Κείμενο και εικόνες….

http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8031.html

«Ο μπαμπάς έχασε τη δουλειά του»

«Ο μπαμπάς έχασε τη δουλειά του»
Η μικρή ηρωίδα της ιστορίας δεν είχε σκεφτεί ποτέ το θέμα των χρημάτων μέχρι τη στιγμή που ο μπαμπάς της βρέθηκε χωρίς δουλειά. Αν και στην αρχή ανησύχησε, όταν έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο «Οικονομία» όλα άλλαξαν στη ζωή της οικογένειάς της…
Η ανεργία είναι το θέμα του νέου βιβλίου της σειράς «Μιλάμε στα παιδιά για..», η οποία μέσα από τρυφερές ιστορίες βοηθάει τα παιδιά να μάθουν ότι κάθε πράξη έχει και συνέπειες. Κάθε βιβλίο περιλαμβάνει Οδηγό για Γονείς σχετικά με το θέμα που πραγματεύεται.
http://www.minoas.gr/book-3949.minoas ‪#‎διαβάζω‬ ‪#‎diavazo‬

Γ. ΡΙΤΣΟΣ - Ὄνειρο καλοκαιρινοῦ μεσημεριοῦ

Γ. ΡΙΤΣΟΣ - Ὄνειρο καλοκαιρινοῦ μεσημεριοῦ
ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ καθισμένη στο κατώφλι της μέρας μαθαίνει
μαντολίνο.
Μα το φως μπλέκεται στα μικρά δάχτυλα της και στάζουν
λουλουδάκια πασχαλιάς απ’ τις σπασμένες νότες.
Ο κάμπος γελάει και σαλεύουν τα πράσινα γένια του.
Ο ήλιος μεθυσμένος με την κόκκινη μύτη του τρεκλίζει ανάμεσα στα
δέντρα και κυνηγάει τα νυσταγμένα μοσκαράκια.
Κι εμείς πίσω απ’ τις καλαμιές, φωνάζουμε στον ήλιο:
«Μπάρμπα, μπάρμπα μεθύστακα, πρόσεξε, θα σκοντάψεις κι η μύτη
σου θα σπάσει και θα γεμίσεις παπαρούνες τον αγρό».
Πήραν τη φωνή μας τα τζιτζίκια, πήραν τη φωνή μας τα πουλιά και
ξύπνησαν το Θεό απ’ το μεσημεριάτικο ύπνο του.
Κι ο Θεός τρίβει τα μάτια του, μας βλέπει και γελάει.

ΠΗΓΗ http://11dim-kaval.kav.sch.gr/main/keimena/oneiro.pdf
ΠΙΝΑΚΑΣ - Berthe Morisot - Girl Playing the Mandolin

Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
Όταν ξεκινώ να γράψω ένα μυθιστόρημα, το πρώτο πράγμα που με βασανίζει είναι μια περίεργη αγωνία. Πώς θα ξεκινήσω και ποια γραφή θα χρησιμοποιήσω. Η γραφή μου συνήθως είναι αναλυτική, θα έλεγα μυητική, όμως κάποιες φορές, είναι κοφτή σχεδόν θεατρική. Είναι φορές που σχεδιάζω στο μυαλό μου όλες τις λ…
fractalart.g

Φυτό της Κρήτης σκοτώνει...

 
Η Αρτεμισία ανήκει στα αγγειόσπερμα δικοτυλήδονα, στην οικογένεια Asteraceae (Compositae).
candianews.gr

Ζωρζ Σαρρή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
Ζωρζ Σαρρή …«Στο λεύκωμά μου υπάρχει η ερώτηση: Αν δεν είστε αυτό που είστε, τι θα θέλατε να...
cretalive.gr

ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ THΣ ΜΑΝΗΣ


ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ THΣ ΜΑΝΗΣ
Η ΜΑΝΗ, περιοχή απόμερη, βραχώδης και δυσπρόσιτη άργησε να επισύρει το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων. Το μεγαλύτερο τμήμα της ανήκει στο νομό Λακωνίας, αλλά από τους ντόπιους ο χώρος της διακρίνεται σε Μέσα Μάνη ή αποσκιαδερή, Κάτω Μάνη ή προσηλιακή και Έξω Μάνη που υπάγεται σήμερα στο Νομό Μεσσηνίας.
Καθώς δεν κατοικήθηκε ποτέ από Τούρκους, η Μάνη διέσωσε τα βυζαντινά, χριστιανικά της μνημεία. Και είναι πολλά, περισσότερα από όσα συναντούμε σε άλλα τμήματα της Ελλάδος. Από τις τρεις υποδιαιρέσεις, πιο πολλά βρίσκουμε στη Μέσα Μάνη.

εικόνα: Από τις σπουδαιότερες εκκλησίες στη Μέσα Μάνη είναι ο ναός των Αγίων Σεργίου και Βάκχου (Τρουλωτή) της Κίττας (αρχές 12ου αι.).
Κείμενο και φωτογραφίες ... συνεχίστε την ανάγνωση... http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/06/th.html

περιοδικό Μανίνα

 

Το εβδομαδιαίο περιοδικό Μανίνα εμφανίσθηκε στα μέσα του 1972 και η έκδοσή του διακόπηκε στα τέλη του 1992.
Απευθυνόταν κυρίως σε κορίτσια ηλικίας 8-15 ετών και αρχικά περιελάμβανε πολλές εικονογραφημένες ιστορίες (κόμικς) από ξένους εκδοτικούς οίκους, όπως φυσικά η πλειονότητα των περιοδικών που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, αφού σπάνιζαν οι εγχώριοι τίτλοι. Με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν στην ύλη του διάφορα ένθετα αφιερώματα αλλά και πολλές προσφορές (ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1980) προκειμένου να παραμείνει ανταγωνιστικό σε σχέση με τα υπόλοιπα έντυπα που υπήρχαν στην αγορά.
Ο υπεύθυνος έκδοσής του Νικόλαος Δεληγιώργης είχε παλαιότερα δηλώσει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο συγγραφέα και μελετητή κόμικς Νίκο Νικολαΐδη (η οποία δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.comicart.gr όσο και στην τοπική μηνιαία εφημερίδα "Αιγάλεω") ότι οι ιστορίες άγγιζαν μοντέρνα θέματα της καθημερινότητας που είχαν κοινωνικές προεκτάσεις και απέφευγαν τις ακρότητες. Στο γεγονός αυτό οφείλονταν η επιτυχία που γνώρισε το περιοδικό, επιτυγχάνοντας στην κορύφωσή της τον αριθμό των 140.000 τευχών κάθε εβδομάδα.
Κατά την τελευταία περίοδο έκδοσής της, την "Μανίνα" είχε αναλάβει ο αείμνηστος Κώστας Μπαζαίος.

THE INFLUENCE OF THE ANCIENT GREEK WORDS ON THE ENGLISH LANGUAGE DRAMA-THEATER


THE INFLUENCE OF THE ANCIENT GREEK WORDS ON THE ENGLISH LANGUAGE
DRAMA-THEATER
BY DR. JOHN KALARAS
The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies. The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere. The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama. Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal - clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today. There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes. Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled. It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism.

Η ΕΠΙΡΡΟΉ ΤΗΣ η ΑΡΧΑΊΑ ελληνική λέξεισ ON η αγγλική γλώσσα-θέατρο ΔΡΆΜΑΤΟΣ από Δρ JOHN ΚΑΛΑΡΑΣ η γένεση της κλασικής δράμα δεν ήταν συμπτωματική. Aneuphoria των χαρισματικών και ταλαντούχων πρωταγωνιστών έδειξε φανταστική σκηνές ιστορικό επεισοδίων. Ο πρόλογος, το θέμα και ο επίλογος, αποτελείται από την τριλογία της Δράμας, ενώ σύνθεση, ανάλυση και σύνοψη χαρακτηρίζεται η φρασεολογία του κειμένου. Η σύνταξη και η φρασεολογία που χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες, ακαδημαϊκοί και φιλόσοφοι στη ρητορική τους, είχε πολλά γραμματικά ιδιώματα και ιδιοσυγκρασία. Οι πρωταγωνιστές περιοδικά χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα. Η ανωνυμία ήταν ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται η θεατρική ατμόσφαιρα. Η πανοραμική φαντασία, η αίγλη, η μελωδία, την αισθητική, τη χρήση του τα καλλυντικά επίθετα είναι χαρακτηριστικά του δράματος. Eventhrough τα θέατρα ήταν σωματικά γιγαντιαίος, υπήρχε noneed για μικρόφωνα, επειδή η αρχιτεκτονική και η ακουστική θα επαναλάβω isometrically και κρυστάλλινα νερά. Πολλά epistomologists της φυσικής, αεροδυναμικής, ακουστικής, ηλεκτρονικά, ηλεκτρομαγνητισμό δεν μπορεί να αναλύσει-εξηγήσει την ιδανική και ισομετρική ακουστική του Ελληνικού θέατρα ακόμη και σήμερα. Υπήρχαν πολλές κατηγορίες του δράματος: κλασσικό Δράμα, Μελόδραμα, κωμωδία σατιρικό, επική, κλπ. Το σύνδρομο της ξενοφοβίας ή δυσλεξία είχε ξεπεραστεί από το πάθος από τους ηθοποιούς που ασκείται μεθοδικά και με έμφαση. Ακροβατικά ήταν επίσης ευφορίας. Υπήρχε μια πληθώρα ανεπίσημα τα θέματα, με την οποία οι ακροβάτες θα ηλεκτρίσει το εκστατικό ακροατήριο με σκηνές από τα μυθικά και ιστορικά επεισόδια. Κάποια θεατρική επεισόδια χαρακτηρίστηκαν ως σκανδαλώδη και βλάσφημο. Πορνογραφία, διγαμία, αιμορροφιλία, νυμφομανία, polyandry, πολυγαμίας και ετεροφυλοφιλία ήταν δραματοποιημένο με Παιδαγωγικό τρόπο έτσι τον μυστικισμό για τους δεν θα προκαλέσει φοβία ή ανάθεμα ή να λαμβάνονται ως ανωμαλία, αλλά μέσα από τη λογική, ο διάλογος και ανάλυση σκεπτικισμό και το θλιβερό ή αινιγματικό μυστήριο πίσω από τους θα διαλυθούν. Ιστορικά και χρονολογικά αποδεικνύεται ότι το θέατρο τόνισε Παιδαγωγικής, ιδεαλισμός και αρμονία. Παραδόξως αυτό επίσης ενεργοποιημένο τον πατριωτισμό ένα φαινόμενο που συμβόλιζε εθνοτικά χαρακτήρα και πρωτοφανής ηρωισμό. (Μεταφράστηκε από: Bing)

Μια γυναίκα σύμβολο

 
Μια φωτογραφία σύμβολο. Μια γυναίκα σύμβολο. Ήταν η Μαρία Παντίσκα χαρακτηριστική μορφή όχι μόνο της σφαγής του Διστόμου αλλά όλης της τραγωδίας που προκάλεσε η ναζιστική λαίλαπα στην Ελλάδα.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε απ το φωτογράφο Dmitri Kessel, ανταποκριτή του περιοδικού “Life” στο Δίστομο λίγους μήνες μετά την τραγωδία. Μπήκε στο τεύχος που κυκλοφόρησε στις 27 Νοεμβρίου 1944. Η λεζάντα στη φωτογραφία έγραφε “Η Μαρία Παντίσκα ακόμα κλαίει με λυγμούς αφότου οι Γερμανοί σκότωσαν τη μητέρα της σε σφαγή στην ελληνική πόλη Δίστομο”.
(πηγή OKTANA by Raskolnick)

Δημοφιλείς αναρτήσεις