ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΕΛΙΔΟΝΙΟΥ ΝΟΜΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

24 Ιουλίου 

 

 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ : ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΕΛΙΔΟΝΙΟΥ ΝΟΜΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

kritipoliskaihoria.blogspot.com

ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΕΛΙΔΟΝΙΟΥ ΝΟΜΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Στο χωριό Μελιδόνι, σε απόσταση 30 περίπου χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο, βρίσκεται το ομώνυμο σπήλαιο. Το εσωτερικό του σπηλάιου είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες δημιουργούν πανέμορφα σχέδια που μαγνητίζουν τη ματιά. Το μήκος του σπηλαίου φτάνει τα 250 μέτρα. 

Στην αρχαιότητα αποτέλεσε τόπο λατρείας, κάτι που αποδεικνύεται από τα ευρήματα που βρέθηκαν. 

Όμως αποτέλεσε και τόπο θυσίας για 340 γυναικόπαιδα το 1824. Οι κάτοικοι του Μελιδονίου αντιστέκονταν επί 2 χρόνια στους Τούρκους. Τελικά κατέφυγαν στο σπήλαιο γι να προφυλαχθούν. Όμως οι Τούρκοι έφραξαν την είσοδο του σπηλαίου και οι κάτοικοι πέθαναν από ασφυξία. Στην μεγάλη αίθουσα του σπηλαίου βρίσκεται ο τάφος των ανθρώπων αυτών

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/11/blog-post_7146.html?spref=fb

Ιεράπετρα - Ιεράπυτνα - Νύμφη του Λυβικού

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

23 Ιουλίου 

 

 

Ierapetra | cretan-garden.eu

Ierapetra, on the south east coast of the island of Crete is an important regional centre with more than 16 000 inhabitants.

cretan-garden.eu

http://cretan-garden.eu/content/ierapetra?fb_action_ids=10203220082516106&fb_action_types=og.likes

Ierapetra

Ierapetra, on the south east coast of the island of Crete is an important regional centre with more than 16 000 inhabitants.
Present day Ierapetra is active on tourism in the summer months and agriculture in the winter. Olive oil and off season fruit and vegetable are produced, supplying domestic and European markets.
Ierapetra has had a place in the history of Crete since the Minoan period. The Greek and later Roman town of Hierapytna was on the same site as present day Ierapetra. In the Classical Age Hierapytna became the strongest town of eastern Crete and as a Dorian city in continual rivalry with Praisos, the last Minoan city in the island. Later, in the 3rd century BC, Hierapytna was notorious for its tendency to piracy and took part in the Cretan War along with other Cretan cities in the side of Philip V of Macedon against Knossos and Rhodes.
The importance of Ierapetra as independent state ended when it was conquered by the Romans in 67 BC (the last free city in Crete) and was surpassed by the city of Gortyn. The Roman conquest of Ierapetra occurred about the same time as that of Knossos, Cydonia and Lato. Today remains of the Roman harbor can still be seen in the shallow bay. In AD 824 it was destroyed by Arab invaders, only to be rebuilt as a base for pirates again.
In the Venetian Age, from the 13th to the 17th centuries, Ierapetra - now known by its present name - became prosperous again. The Fortress of Kales, built in the early years of Venetian rule and strengthened by Francesco Morosini in 1626 to protect the harbor, is a remnant of this period, although local myth says it was built by the Genoese pirate Pescatore in 1212.
In July 1798 Ierapetra made a small step into world history: Napoleon stayed with a local family after the Battle of the Pyramids in Egypt. The house where he stayed can still be seen.
In the Ottoman period a mosque was built in the town. Finds from Ierapetra's past can be found in the local Museum of Antiquities, formerly a school for Muslim children. The centrepiece of the exhibition is a well preserved statue of Persephone.
Kato Mera is the old town on the southwestern headland. It is characterized by a medieval street layout with narrow alleyways, cul-de-sacs and small houses, creating a village-like atmosphere. The former mosque and the "house of Napoleon" can be found in this neighbourhood, as can Aghios Georgios metropolitan church (built in 1856) in the town's center. It is considered one of the most interesting churches of Crete. The ceiling of the church has many "blind" domes. Those, as well as the central dome, are wooden (mainly cedar wood).
Pano Mera is the new town, with wider streets and three and four storey houses. Pano Mera is still expanding towards the west, north and east.
Ierapetra's main shopping street is Koundouriotou. In the centre the town hall, the museum and a cinema can be found. The local hospital lies in Pano Mera. To the west is the southern headland with the fortress, a port for fishing boats and ´Navmachia´ area, where sea fights among slaves for citizens´ entertainment were taking place during the Roman period.
On the east there is a beach with bars and restaurants, followed by the quay for ferries to Chrissi. Further on lies the main boulevard with hotels, bars, restaurants and souvenir shops. At its end a new promenade leads alongside Ierapetra Bay's long beach. 
Η Ιεράπετρα, στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού της Κρήτης είναι ένα σημαντικό περιφερειακό κέντρο με περισσότερα από 16 000 κατοίκους.

Η σημερινή Ιεράπετρα είναι ενεργός στον τομέα του τουρισμού κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και στη γεωργία το χειμώνα. Με το ελαιόλαδο και τα εκτός εποχής φρούτα και λαχανικά που παράγονται, προμηθεύει τις εγχώριες και ευρωπαϊκές αγορές.

Η Ιεράπετρα είχε μια θέση στην ιστορία της Κρήτης από τη Μινωική περίοδο. Η ρωμαϊκή και ελληνική πόλη Ιεράπυτνα ήταν στον ίδιο χώρο με τα σημερινά Ιεράπετρα. Στην κλασική εποχή η Ιεράπυτνα έγινε η ισχυρότερη πόλη της ανατολικής Κρήτης και ως Δωρική πόλη ήταν σε διαρκή αντιπαλότητα με την Πραισό, την τελευταία Μινωική πόλη στο νησί. Αργότερα, τον 3ο αιώνα π.Χ., η Ιεράπυτνα ήταν γνωστή για την τάση της στις πειρατείας και έλαβε μέρος στην Κρητική πόλεμο μαζί με άλλες πόλεις της Κρήτης στο πλευρό του Φιλίππου Ε 'της Μακεδονίας κατά της Κνωσού και της Ρόδου.

Η σημασία της Ιεράπετρας ως ανεξάρτητο κράτος τελείωσε όταν κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 67 π.Χ. (η τελευταία ελεύθερη πόλη στην Κρήτη) και ξεπεράστηκε από την πόλη της Γόρτυνας. Η ρωμαϊκή κατάκτηση της Ιεράπετρας συνέβη περίπου την ίδια ώρα, όπως αυτή της Κνωσού, Κυδωνίας και της Λατώ. Σήμερα ερείπια του ρωμαϊκού λιμανιού μπορεί ακόμα να δει κάποιος στο ρηχό κόλπο. Το 824 μ.Χ. καταστράφηκε από τους Άραβες εισβολείς, μόνο για να ξαναχτιστεί ως ορμητήριο πειρατών και πάλι.

Επί ενετοκρατίας από το 13ο έως τον 17ο αιώνα, η Ιεράπετρα γνωστή με το σημερινό της όνομα  έγινε πάλι ευημερούσα. Το Φρούριο του Καλέ, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια της Βενετοκρατίας και ενισχύθηκε από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι το 1626 για την προστασία του λιμανιού, είναι ένα απομεινάρι αυτής της περιόδου, ​​αν και οι τοπικές μύθος λέει ότι χτίστηκε από τον Γενουάτη πειρατή Πεσκατόρε το 1212.

Τον Ιούλη, 1798 η Ιεράπετρα έκανε ένα μικρό βήμα στην παγκόσμια ιστορία: Ο Ναπολέων έμεινε με μια τοπική οικογένεια, μετά την μάχη των Πυραμίδων της Αιγύπτου. Το σπίτι όπου έμεινε υπάρχει ακόμα .

Στην οθωμανική περίοδο ένα μουσουλμανικό τέμενος χτίστηκε στην πόλη. Ευρήματα από το παρελθόν της Ιεράπετρας βρίσκονται στο τοπικό Μουσείο των Αρχαιοτήτων, πρώην σχολείο για παιδιά μουσουλμάνων. Το επίκεντρο της έκθεσης είναι ένα καλά συντηρημένο άγαλμα της Περσεφόνης.

Κάτω Μερά είναι η παλιά πόλη στο νοτιοδυτικό ακρωτήρι. Χαρακτηρίζεται από τη μεσαιωνική ρυμοτομία με στενά σοκάκια, cul-de-σάκους και τα μικρά σπίτια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα όπως ένα χωριό. Το "πρώην τζαμί" και το "σπίτι του Ναπολέοντα" βρίσκονται σε αυτή τη γειτονιά, όπως και η μητροπολιτική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (κτίστηκε το 1856) στο κέντρο της πόλης. Θεωρείται μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκκλησίες της Κρήτης. Η οροφή της εκκλησίας έχει πολλούς τρούλους. Αυτοί, καθώς και ο κεντρικός τρούλος, είναι ξύλινα (κυρίως ξύλο κέδρου).

Πάνω Μερά είναι η νέα πόλη, με ευρύτερες οδούς και πολυόροφα σπίτια. Πάνω Μερά εξακολουθεί να επεκτείνεται προς τα δυτικά, βόρεια και ανατολικά.

Ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της Ιεράπετρας είναι η Κουντουριώτου. Στο κέντρο της το δημαρχείο, το μουσείο και ένα σινεμά μπορεί να βρεθεί. Το τοπικό νοσοκομείο βρίσκεται στην Πάνω Μερά. Στα δυτικά είναι το νότιο ακρωτήρι με το φρούριο, ένα λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες και η περιοχή  'Navmachia', όπου ναυμαχίες μεταξύ των δούλων για την ψυχαγωγία των Πολιτών λάμβαναν χώρα κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής περιόδου.

Στα ανατολικά υπάρχει μια παραλία με μπαρ και εστιατόρια, που ακολουθείται από την αποβάθρα για τα πλοία προς Χρυσή. Περαιτέρω βρίσκεται η κύρια λεωφόρος με ξενοδοχεία, μπαρ, εστιατόρια και καταστήματα με σουβενίρ. Στο τέλος της μια νέα οδός περιπάτου συνεχίζει παράλληλα με τη μεγάλη παραλία της Ιεράπετρας Bay.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΟΥΝΕ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝΕ ΟΙ ΝΕΟΙ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

24 Ιουλίου 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ : ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΟΥΝΕ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝΕ ΟΙ ΝΕΟΙ

kritipoliskaihoria.blogspot.com

Γράφει: Το γεροντάκι

H περιέργεια του Αντρέα άπου ήθελε να του τα κάμουνε λιανά τα όσα άκουσε στο σκολειό από το δάσκαλο για το στάρι και ψωμί. Ήτανε η γι αιτία άπου εξεσήκωσε το ενδιαφέρον τση μάνας του, για να ψάξει και να βρει το πλια κατάλληλο σπόρο σταριού για σπορά. Κι ύστερα τη συνέχεια την αναλάβανε ο παππούς κι οι μπαρμπάδες άπου τανε κατεχάρηδες, σε τουτεσάς τσι δουλειές. Γιατί τανε γεννημένοι κεινηνά την εποχή απου οι γι αθρώποι εσπέρνανε κι εθερίζανε τσοι καρπούς άπου τσοι πορεύγανε για να περάσουνε τη χρονιά ντωνε από ψωμί και μαγερέματα τσ” οικογένειές τωνε.
Ετσα το λοιπός σαν έφταξε ο καιρός άπου ο σπείρων εξέρχεται του σπείραι το σπόρω αυτού. Κι αφού πρώτα είχε μπέψει την ευλογία ντου ο Θεός, με τα πάντα αναμενόμενα και ευπρόσδεχτα για κείνηνα την εποχή πρωτοβρόχια. Τοτεσάς κι ο παππούς επήρε ούλα τα συμπράγαλά ντου κι έζεψε το μουλάρι στ” αλέτρι, κιάποις αγκάλιασε το σποροσάκουλό ντου κι έσπειρε το φρεσκοαγορασμένο σπόρο του σταριού στο χωράφι ντου. Ετσα εξεκίνησε η καλλιέργεια του σταριού τούτηνε τη χρονιά στα Καθιανά.

Κι ύστερα για ούλα τ” άλλα, τη πρωτοβουλία για τα παραπέρα την αναλάβανε οι καιροί και τα κατακαίρια άπου θ” ακλουθούσανε οδηγούμενα και καθοδηγούμενα άπου τσοι σοφούς φυσικούς νόμους άπου τα κουμαντάρουνε. Γιατί τουτηνά είναι η σκληρή μοίρα των αγροτών, να “χουν στενούς συνεργάτες στσοι κόπους τωνε τσοι καιρούς και τα κατακαίρια κι από τουτανά κάθε χρονιά να εξαρτάται η επιτυχία τση σοδειάς τωνε.
Όσο επέρνα αποκειά κι ύστερα ο καιρός επρασίνιζε το χωράφι και το φύλλωμα του σταριού έκανε από κάποια στιγμή κι ύστερα κυματάκια σαν εφυσούσανε αέρηδες. Όσο εμεγάλωνε δα το στάρι, άλλο τόσο επλησιαίνανε κι οι γι ελπίδες τω καλλιεργητών, γι” αυτό κι αναστορούντανε τα λεγόμενα του λαού: Αν κάμει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα, χαράς τσοι γεωργούς, απούχουνε στη γη σπαρμένα.
Μα σαν εμπήκε ο Μάης, αρχίνιξε το στάρι να πρασινοκιτρινίζει κι από σιγά – σιγά να παίρνει το χρώμα τση ξήρανσης, που “ναι το χρυσοκίτρινο. Ωστόσο δα είχε μπει κι ο μήνας του θερισμού, ο Ιούνιος γή Πρωτογούλης, όπως αλλιώς εγροικούντανε τοτεσάς. Ούλα δείχνανε μπλιο πως ήτανε ορχομένος ο καιρός για να θεριστεί το στάρι.
Γι” αυτό και γίνηκε το κάλεσμα να πάνε στο κτήμα Μπερτάκη – Καπετανάκη στα Καθιανά με τα δραπάνια ντωνε οι παλιοί για να θυμηθούνε πώς εθερίζανε τσοι καρπούς τωνε μια φορά κι οι νέοι για να μάθουνε πώς εγινούντανε η συγκομιδή κεινουσάς τσοι δύσκολους χρόνους, άπου τσοι παππούδες τωνε.
Το κάλεσμα έπιασε τόπο. Και τη καθορισμένη ημερομήνια, ταϊτέρου ταϊτέρου, εδώκανε το παρών πολλοί με τα δραπάνια ντωνε.

Κατεχάρηδες κι ακάτεχοι απλώσανε σ” ούλο το χωράφι, για να πάρει καθένας το δικό ντου όργο (φωτ. 1). Γιατί όπως ελέγανε τοτεσάς: “Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος”. Τουτεσάς τσ” ώρες κιανείς δεν απομένει όφκαιρος, γιατί για ούλους υπάρχουνε δουλειές. Θέλεις θέριζε και δένε, θέλεις δένε και κουβάλιε, ήτανε το σύνθημα τουτεσάς τσ” ώρες. Γι” αυτό κι άλλοι εθερίζανε κι αφήνανε μάτσα – μάτσα τα θερισμένα αστάχυα κι άλλοι αναμαζώνανε τα μάτσα κι εδένανε τσοι κουντούρες. Τσοι κουντούρες του σταριού τσοι δένανε μονόκουτσες. Γιατί έτσα επροστατεύανε στο θεμώνιασμα τ” αστάχυα του σταριού άπου τσοι σπουργίτες. Τσοι κουντούρες εδά του κριθαριού και τση ταής άπου τανε οι ραπές τωνε και κοντύτερες από του σταριού, τσοι δένανε αλυσαντρίστικα.
Σε τούτηνα δα την αναβίωση του θερισμού, απ” ούλα ήτανε όπως και τοτεσάς. Δεν αργήσανε να φανούνε και τα σκολιαρούδικα. Π” αφήκανε τα τηλεκοντρόλ και κλείσανε τσοι τηλεοράσεις. Επαραμερίσανε και τ” άλλα ηλεκτρονικά άπου αποκοιμίζουνε το πνεύμα ντωνε κι αδρανοποιούνε τσοι δραστηριότητές τωνε. Κι ούλα μαζί εβγήκανε κι απλώσανε σ” ούλη την αποθερέ, τιτιβίζοντας και παίζοντας σαν τα σπουργιτάκια στην αφτιασίδωτη και αληθινή φύση τσ” υπαίθρου. Χαρούμενα και ζωηρά εχοροπηδούσανε σα τα τροζά μ” απολαμβάνανε κιόλας τα όσα εθωρούσανε να γίνουνται γύρου – γύρου ντωνε, μα εχορταίνανε όμως κιόλας τοτεσάς τσ” ώρες με τη πλια καλή παιδική θροφή, απούναι το παιχνίδι.
Όσο επέρνα δα η γι ώρα κι ο θερισμός έφτανε στο τέλος, οι φιλόξενοι οικοδεσπότες δεν εξεχάσανε να μας εθυμίσουνε και το κολατσιό, απού εκάνανε στο θέρος τοτεσάς. Γι” αυτό κι εφέρανε λαδοτύρι κι ήπιαμε στην υγειά ντωνε. Μα με την ευκαιρία, τουτηνά, αναστορηθήκαμε και τα ζυλοκούμπια άπου εκάνανε οι νοικοκυράδες τοτεσάς, με το γάλα τω μαρθιώ ντωνε άπου των επερίσσευε. Κι ύστερα το βάνανε στο λάδι και το “χανε για κολατσιό σε τουτεσάς τσοι δουλειές και για ώρα ανάγκης. Ύστερα ήρθε η γι ώρα τ” αλωνέματος (φωτ. 2), μα η φοράδα ήτανε ακαματέρευτη για τουτεσάς τσοι δουλειές. Γι” αυτό κι ήθελε καθοδήγηση για να κάνει το γύρου – γύρου τ” αλωνιού. Αμέσως μετά επήρε σειρά το λιχνιστό. Κι έτσα έκλεισε ο κύκλος για τη σοδειά τση φετινής παραγωγής του σταριού. Μα ύστερα από την αποθήκεψη είχε έρθει και πάλι η σειρά τση νοικοκυράς γιαγιάς, για να κοσκινίσει το στάρι, για να μπέψει στο μύλο ταχιά ταϊτέρου το πρώτο μιγόμι γι” άλεσμα.
Πουσαθεί φέρνανε τ” αλεύρι, εκείνη θ” αναμπουκωθεί για ν” αναπήσει αποβραδύς και ταχιά να ζυμώσει και να φουρνίσει, για να βγει το φρεσκοψημένο ψωμάκι από το σπόρο του σταριού άπου η μαμά αγόρασε, ο παππούς εκαλλιέργησε κι ούλοι μαζί εθερίσαμε κι αλωνέψαμε οπροχθές στα Καθιανά. Είναι η αλήθεια πως τουτηνά η πρωτοβουλία ήτανε καλά καλή. Μόνο πως οι πρωταγωνιστές κι δρώσανε κι εκουραστήκανε μα κι εξοδευτήκανε κιόλας για το χατίρι ουλωνώ μας.
Εγώ βέβαια τσ” ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί μου φέρανε στη θύμηση πολλές εικόνες άπου αφορούσανε τουτεσάς τσοι δουλειές από κεινουσάς τσοι δύσκολους χρόνους. Μα κι οι γι ακάτεχοι από τουτεσάς τσοι δουλειές, πιστεύω πως ευχαριστηθήκανε κι εκείνοι άπου είδανε το σταράκι άπου σπέρνουνε οι γι αγρότες μας τα πρωτοβρόχια, πια διαδρομή ακλουθά ώστε να φτάξει στα τραπέζια μας με τη μορφή του ψωμιού.
Μα πρέπει να βγήκε και το συμπέρασμα πως το ψωμί δεν είναι “πέσε πίτα να σε φάω”, παρά θέλει κι ιδρώτες και κόπους να γενεί. Άλλο κείνο πως υπάρχουνε κι οι βολεμένοι άπου τρώνε από τη μεγάλη μέση. Ετούτηνα υπήρχανε πάντα. Το κακό είναι όμως πως τσ” έσχατους τουτουσές χρόνους τουτηνά οι προνομιούχοι δε γλείφουνε μόνο τα δαχτύλια ντωνε μπλιο, παρά τρώνε με τσοι χούφτες τωνε και μας σε κάνουνε δύσκολη τη ζωή μας, γιατί μας σε φέρνουνε κρίση, ας όψονται.
Εύχομαι δύναμη κι αντοχή και γι” άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες.
Το γεροντάκι

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Κατεχάρης = ο γνώστης, αυτός που ξέρει
Πορεύγομαι = Με φτάνουνε
Μαγερέματα = Όσπρια
Συμπράγαλα = Τα απαραίτητα λουριά, κουλούρες κ.λπ.
Σποροσάκουλο = Το σακούλι που έχει το σπόρο
Κατακαίρι = Η κακοκαιριά
Ζέφνω = Ετοιμάζω το άλογο να σύρει το αλέτρι
Πλησιαίνω = Αυξάνω
Αναστορούμαι = Θυμίζομαι
Πρωτογούλης = Ιούνιος
Γροικούνται = Ακούγονται
Ορχομένος = Είχε έρθει
Όργο = Κομμάτι χωράφι που κάνει καθένας τις εργασίες όπου περιέχονται σπαρτά
Ταϊτέρου – ταϊτέρου = Πολύ πρωί
Ακάτεχος = Αυτός που δεν ξέρει
Όφκαιρος = Χωρίς απασχόληση
Κουντούρα = Δεμάτι δημητριακού
Αλυσαντρίστικα = Τα στάχυα που μπαίνουν στο δεμάτι εναλλάξ
Τροζά = Τρελά
Θροφή = Τροφή
Ζυλοκούμπια = Το τυράκι απού εκάνανε από το γάλα των προβάτων
Μάρθια = Τα κατοικίδια ζώα
Ταχιά ταϊτέρου = Αύριο το πρωί
Μιγόμι = Μισό φορτίο
Αναμπούκωμα = Ανασηκώνω τα μανίκια
Ανάπημα = Αναπιάνω το προζύμι με αλεύρι
Ταχιά = Αύριο
Χουφτέ = Φούχτα

ΠΗΓΗ: http://www.haniotika-nea.gr/

Άγιον Όρος, Μονή Καρακάλου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε φωτογραφία από Bυζαντινών Ιστορικά.

23 Ιουλίου 

 

 

Bυζαντινών Ιστορικά

Άγιον Όρος, Μονή Καρακάλου
Μία βρύση, μία κληματαριά και ένας τεράστιος Πύργος είναι η πρώτη εντύπωση της μονής. Άλλες κληματαριές και πορτοκαλιές υποδέχονται μέσα στην αυλή αθόρυβα τον επισκέπτη. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα μοναστήρια. Κρήνες, προσευχητάρια, παλιά αρχιτεκτονικά τεμάχια, επιγραφές, που αναγράφουν κτητορικές πράξεις ή άλλα σημαντικά γεγονότα, δημιουργούν μια πρωτότυπη αρμονία στον ταπεινό προσκυνητή. Στις μεγάλες μάλιστα αυλές υπάρχουν μεγάλα δένδρα, όπως ο φοίνικας στη μονή Γρηγορίου, οι μαγνόλιες και τα κυπαρίσσια στη Λαύρα, οι πορτοκαλιές στου Καρακάλου και τα δύο κυπαρίσσια στην Χιλανδαρίου, δίνουν ένα ξεχωριστό χαρακτήρα και μία εσωτερική γαλήνη. Σαν βρεθεί ο επισκέπτης στο αρχονταρίκι θα απολαύσει ένα πραγματικό όνειρο. Ανατολικά απλώνεται το Αιγαίο Πέλαγος με τη γαλανή του θάλασσα που ενώνεται στο βάθος με τον ουρανό. Δυτικά χαίνουν άγριες χαράδρες που κατεβαίνουν από τις κορυφές του Άθω φέρνοντας αδιάκοπα το τραγούδι του Βορρά.
κείμενο και εικόνες στο...http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3698.html

ΟΙ ΜΑΘΟΥΣΑΛΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

24 Ιουλίου 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ : ΟΙ ΜΑΘΟΥΣΑΛΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΝΟΜΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

kritipoliskaihoria.blogspot.com

Οι...Μαθουσάλες της Κρήτης ζουν στην Αγία Παρασκευή ή αλλιώς το «χωριό των αιωνόβιων», ...μία ημιορεινή περιοχή του Αμαρίου Ρεθύμνου, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι βαδίζουν στη δέκατη δεκαετία της ζωής τους

όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Espresso.

Αν και το χωριό των μόλις 30 κατοίκων έγινε γνωστό ως η γενέτειρα του Στυλιανού Παττακού, διεκδικεί τα πρωτεία για τη μακροζωία των κατοίκων του, αλλά κι εκείνων που δεν μένουν πλέον εκεί.

Ο συνταξιούχος ταχυδρόμος Στέλιος Παπουτσάκης από την Αγία Παρασκευή, που τώρα διαμένει στο Ηράκλειο, είχε πει πριν από μερικά χρόνια: «Δεν ποθαίνω παρά μετά που θα ποθάνει ο Χριστόδουλος και ο Μητσοτάκης». Ο πρώτος αποδήμησε, ο δεύτερος ζει και ο κ. Παπουτσάκης πορεύεται πεισματικά στη ζωή, υπερβαίνοντας πλέον τον αιώνα.

Η Αγία Παρασκευή έχει παράδοση να γεννά αιωνόβιους και ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση της Μαρίας Παττακογιωργάκενας, μητέρας του Παττακού, η οποία έφυγε από τη ζωή στα 105 της χρόνια (για άλλους στα 107).

Κάποια από τα οκτώ παιδιά της πήραν τα χρόνια της, όπως ο Στυλιανός που είναι 102 ετών και ζει στην Αθήνα, η κόρη της Στέλλα που πάτησε τα 100 και μένει στην Αμερική και ο άλλος της γιος Αλέκος, που έχει συμπληρώσει τα 98 του χρόνια.

Εκτός, όμως, από τα τρία παιδιά της Παττακογιωργάκενας και το συνταξιούχο ταχυδρόμο, τα χρονάκια τους τα έχουν και άλλοι Αγιοπαρασκευιώτες.

Ο 87χρονος Κώστας Φουντουλάκης αποδίδει το μέγιστο της ζωής των κατοίκων στις κλιματολογικές συνθήκες του χωριού και στη διατροφή τους, αφού τα κυριότερα προϊόντα που παράγουν είναι οι ελιές, τα χαρούπια και τα σιτηρά.

http://www.gkourou.com/

eirinika.gr

ΧΙΩΝΑ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

24 Ιουλίου 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ : ...του JORGO STAY - ΧΙΩΝΑ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

kritipoliskaihoria.blogspot.com

Η Χιόνα (ή Χιώνα) βρίσκεται 91km ανατολικά από τον Άγιο Νικόλαο και 21km ανατολικά από τη Σητεία, 2km ανατολικά από το Παλαίκαστρο. Είναι μια όμορφη παραλία με ψιλή άμμο και ήρεμα ρηχά νερά, ιδανική για μικρά παιδιά και αρκετά μεγάλη σε μήκος. Εδώ μπορείτε να χαλαρώσετε απόλυτα, εδικά αν συνδυάσετε το κολύμπισας με το φαγητό στις πασίγνωστες για την κακκαβιά τους ψαροταβέρνες της Χιόνας (στου Μπάτη και στου Αμανάκη).

 Η παραλία (κοντά στις ταβέρνες) είναι αρκετά οργανωμένη και υπάρχουν μερικά δωμάτια τριγύρω. Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν αλμυρίκια που προσφέρουν σκιά, ενώ ο αέρας συνήθως είναι πολύ δυνατός.

Ανατολικά της παραλίας σχηματίζονται πολλοί μικροί κόλποι, όπου μπορείτε να βρείτε ένα πιο απομονωμένο μέρος να κολυμπήσετε, ακόμη και γυμνοί. Η πρώτη μεγάλη αμμουδιά ακριβώς δίπλα στη Χιώνα ονομάζεται Μπονταλάκι (δλδ μικρό ρέμα) και είναι από τα ωραιότερα σημεία στην περιοχή. Στη συνέχεια υπάρχουν κι άλλοι πολλοί συνεχόμενοι κολπίσκοι με βότσαλο προσβάσιμοι με κακό χωματόδρομο.

 Ο προτελευταίος κόλπος, ο Πηλός στην ομώνυμη περιοχή,σχηματίζεται μέσα σε αργιλώδες έδαφος. Τελευταία παραλία, όπου σταματάει ο χωματόδρομος της περιοχής, είναι τα Σκαριά. Εδώ υπάρχει μια μάντρα βοσκού, ενώ τα ρεύματα φέρνουν αρκετά σκουπίδια.

Απέναντι από τη Χιόνα θα δείτε τα νησάκια Γράντες, ενώ νότια του οικισμού μπορείτε να επισκεφτείτε το Μινωϊκό λιμάνι και οικισμό στη θέση Ρουσσόλακκος. (δίπλα ακριβώς στη Χιώνα) Τέλος, 1km βόρεια της Χιόνας ξεδιπλώνεται η παραλία του Κουρεμένου, πασίγνωστη στους λάτρεις του windsurfing. Επίσης, μπορείτε να ανεβείτε στον λόφο του Καστριού, στο δυτικό τέρμα της παραλίας, όπου θα συναντήσετε τα ερείπια ενός παλιού φρουρίου και θα αγναντεύσετε την απέραντη θάλασσα.

Η ονομασία Χιόνα δεν έχει καμία σχέση με το χιόνι. Αντιθέτως, προέρχεται από τη χιόνα που δεν ηταν άλλο από τη χαρουπαποθήκη. Πράγματι, ολόκληρη η περιοχή εξαρτιόταν πολύ από το εμπόριο χαρουπιών, τα οποία στιβάζονταν στις χιόνες πριν μεταφερθούν με πλοία.

FOTO: JORGO STAY.


ΠΗΓΗ: http://www.cretanbeaches.com/