Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Οικιακός 3D εκτυπωτής από Έλληνα μαθητή

http://www.kathimerini.gr/788774/article/texnologia/gadgets/oikiakos-3d-ektypwths-apo-ellhna-ma8hth

 
GADGETS

Οικιακός 3D εκτυπωτής από Έλληνα μαθητή

ΑΠΕ-ΜΠΕ


Η ανακοίνωση του ονόματος του Δημήτρη Χατζή στη λήξη των εκδηλώσεων του 5ου Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής (που συνδιοργάνωσαν στην Καβάλα το Κέντρο Τεχνολογικής Έρευνας ΑΜΘ και το ΤΕΙ ΑΜΘ) για να παραλάβει το 2ο βραβείο της φετινής διοργάνωσης, μάλλον έφερε σε αμηχανία τους παριστάμενους στη συνεδριακή αίθουσα του εκθεσιακού Κέντρου "Απόστολος Μαρδύρης" στη Νέα Καρβάλη. Μια αμηχανία, που στη συνέχεια έδωσε τη θέση της στον θαυμασμό και το παρατεταμένο χειροκρότημα.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού ο Δημήτρη Χατζής είναι μόλις 14 ετών, μαθητής στην τρίτη τάξη του 6ου Γυμνασίου Καβάλας. Ο Δημήτρης ασχολήθηκε με τη ρομποτική για πρώτη φορά σε ηλικία 11 ετών και μόλις τρία χρόνια αργότερα κατάφερε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μόνος του έναν οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων, κερδίζοντας επάξια έπαινο και το 2ο βραβείο του 5ου Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής.
Ο μικρός επιστήμονας δέχθηκε έναν καταιγισμό συγχαρητηρίων για τη διάκριση που πήρε αλλά κυρίως για το γεγονός ότι αποτελεί λαμπρό παράδειγμα υπομονής, επιμονής, θέλησης, ευφυΐας αλλά και μέτρου. Πολύτιμος βοηθός και συμπαραστάτης ο πατέρας του, Γιώργος Χατζής, δεν έκρυβε τη χαρά και την ικανοποίησή του για τα επιτεύγματα του γιου του.
Μια μέρα μετά τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε τον Δημήτρη σε ώρα που θα του επέτρεπε να να έχει ολοκληρώσει τα μαθήματα του σχολείου της επόμενης μέρας αλλά και να μην χάσει την προπόνηση στο αγαπημένο του άθλημα, το ποδόσφαιρο.
Όπως είπε, χρειάστηκε έναν χρόνο για να μελετήσει, να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τον οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων ώστε να συμμετάσχει στο φετινό Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής. Μας αποκάλυψε, ωστόσο, ότι η αρχική του ιδέα ήταν να δημιουργήσει ένα βιονικό χέρι που θα αποτελούσε προέκταση του δικού του χεριού. Όταν, όμως, περιηγήθηκε στο ίντερνετ και αντιλήφθηκε ότι η αγορά των υλικών άγγιζε τα 1000 ευρώ, κατέληξε στον εκτυπωτή, το κόστος των υλικών του οποίου ήταν 500 ευρώ. Όλο το ποσό προήλθε από τις οικονομίες που έκανε στο χαρτζιλίκι που του έδιναν οι γονείς του αλλά και τα χρήματα που συγκέντρωσε τις γιορτές από φιλικά πρόσωπα.
Η προσπάθεια περιγραφής του έργου του Δημήτρη ωχριά μπροστά στην εικόνα ένα μηχανήματος που εκτυπώνει - κατασκευάζει χρηστικά αντικείμενα που υπάρχουν σε κάθε σπίτι. Ο ίδιος μας εξηγεί ότι "η τρισδιάστατη εκτύπωση (3D printing) είναι μια μέθοδος προσθετικής κατασκευής, στην οποία κατασκευάζονται αντικείμενα μέσω της διαδοχικής πρόσθεσης επάλληλων στρώσεων υλικού. Στην τρισδιάστατη εκτύπωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι υλικού, κυρίως όμως πολυμερή (είδος πλαστικής ύλης), που έχουν τη δυνατότητα να εκτυπώνουν μοντέλα ή εξαρτήματα με διαφορετικές μηχανικές και φυσικές ιδιότητες. Μεγάλο ενδιαφέρον, σήμερα, παρουσιάζει η εξέλιξη των οικιακών εκτυπωτών 3D και κυρίως ο RepRap, που είναι ο πρώτος εκτυπωτής που μπορεί να εκτυπώσει τα κομμάτια που τον αποτελούν και έτσι να αναπαραχθεί".
Το σημαντικό σε αυτή την προσπάθεια είναι ότι ο Δημήτρης κατασκεύασε ο ίδιος όλα τα μέρη που αποτελούν τον εκτυπωτή του και προσάρμοσε το απαραίτητο λογισμικό, ύστερα από πολλές ώρες δουλειάς, πολλές αποτυχημένες προσπάθειες αλλά και απογοήτευση, όταν διαπίστωσε ότι με το πάτημα του κουμπιού ο εκτυπωτής του έδινε απλώς "τρίχες" πλαστικού και όχι το αποτέλεσμα που επεδίωκε. Τότε, κατάλαβε ότι το λογισμικό χρειαζόταν μεγαλύτερη βελτίωση και επέμενε πολύ, ώστε το αποτέλεσμα τελικά να τον δικαιώσει και να κατασκευάσει - εκτυπώσει έτσι το πρώτο του αντικείμενο, που ήταν ένα κουτάλι.
Αφορμή για να ξεκινήσει το ενδιαφέρον του για τη ρομποτική στάθηκε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που είδε μαζί με τον πατέρα του, όταν φοιτούσε στην έκτη τάξη του δημοτικού. Στην ταινία εκείνη τα ρομπότ είχαν επιδοθεί σε αγώνα πάλης. Όταν ο Δημήτρης γύρισε προς το μέρος του πατέρα του και τον ρώτησε αν μπορούν να δημιουργήσουν στην πραγματικότητα ρομπότ που παλεύουν, εκείνος του απάντησε: "μπορούμε να δοκιμάσουμε ν' ασχοληθούμε". Έτσι, ξεκίνησε η μεγάλη προσπάθειας της αναζήτησης και της δημιουργίας. Πάντως, τα πρώτα του πειράματα δεν ήταν σίγουρα με ρομπότ, αλλά εστιάστηκαν στην προσπάθειά του να αυτοματοποιήσει το άναμμα μιας λυχνίας led.
Η επαγγελματική ιδιότητα του πατέρα του, που εργάζεται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός στην ΔΕΥΑ Καβάλας, τον βοήθησε να κατανοήσει πολλά σημεία της επιστημονικής αναζήτησης. Η συνεχής παρότρυνση της μητέρας του, που εργάζεται ως καθηγήτρια γερμανικής φιλολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τον οδήγησε να παρακολουθεί σεμινάρια ρομποτικής και να συμμετάσχει σε εκθέσεις, όπως το Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής. Και οι δυο γονείς του, έδωσαν στον 14χρονο Δημήτρη τα εφόδια εκείνα ώστε να μην εγκαταλείψει την προσπάθειά του και να ζήσει το μικρό όνειρό του.
Μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ υποστήριξε ότι η ρομποτική είναι μάλλον ένα ασυνήθιστο χόμπι για τα παιδιά της ηλικίας του, αλλά ο ίδιος επιμένει σε αυτό. Οι γνώσεις που απέκτησε από με τη μέχρι σήμερα ενασχόλησή του τον βοήθησαν να αναζητάει μέσω του Facebook άτομα μεγαλύτερα απ' αυτόν, όπως φοιτητές και επαγγελματίες, που έχουν τις ίδιες ανησυχίες προκειμένου να ανταλλάσσουν σκέψεις και ιδέες. Παραδέχθηκε, πάντως, ότι την πρώτη φορά που ξεκίνησε να συνομιλεί με φοιτητές ρομποτικής, αυτοί νόμιζαν πως τους έκανε πλάκα, διαπιστώνοντας πως πρόκειται τότε για ένα 11χρονο παιδί.
Στο σχολείο, στο μάθημα της Πληροφορικής, η καθηγήτρια γελάει μάλλον αμήχανα, όταν ο Δημήτρης γνωρίζει κάτι πολύ περισσότερο από τις ανάγκες ενός μαθήματος για παιδιά γυμνασίου. Στο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής, κατά την επίσκεψη του σχολείου του, τόσο η καθηγήτριά του όσο και οι συμμαθητές του βγήκαν μαζί του άπειρες φωτογραφίες και τις ανέβασαν το Facebook γράφοντας κολακευτικά λόγια για τα επιτεύγματά του.
Ο 14χρονος Δημήτρης αντιλαμβάνεται ότι σε αυτό το στάδιο της ζωής του η ρομποτική είναι ένα πολύ όμορφο και δημιουργικό χόμπι, που όμως δεν του αρκεί να μείνει εκεί. Σκοπεύει, μόλις τελειώσει το λύκειο, να φύγει για σπουδές στη Γερμανία, σε κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο με εξειδικευμένα τμήματα νανοτεχνολογίας και ρομποτικής. Οι στενοί συγγενικοί δεσμοί που έχει από τη μεριά της μητέρας του στη Γερμανία και η εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας που ξεκίνησε από καιρό είναι τα πρώτα μεγάλα εφόδιά του.
Στην εποχή της κρίσης, ο Δημήτρης νιώθει πως είναι μάλλον προνομιούχος που μπορεί να θέτει στόχους για επαγγελματική σταδιοδρομία κάπου στο εξωτερικό και δυστυχώς όχι στην Ελλάδα, όπως λέει. Δεν χαίρεται που θα αναγκαστεί να την εγκαταλείψει και το παράπονό του είναι που "στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο και αυτό που υπάρχει σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χρήζει ακόμα μεγάλης βελτίωσης".
Βλέπει το μέλλον του κάπου εκτός Ελλάδας να εργάζεται πάνω στο αντικείμενο που αγαπάει και οι δημιουργίες του να στοχεύουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Μάλιστα δεν κρύβει ότι επιθυμία του είναι να προοδεύσει και να πετύχει στη ζωή του ώστε να μπορέσει στο μέλλον να βοηθήσει όπως μπορεί και την οικογένειά του.
Ο επόμενος στόχος του είναι η συμμετοχή του στο 6ο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής και ήδη έχει στο μυαλό ένα σχέδιο που ξεκίνησε να δουλεύει, αλλά δεν θέλει να αποκαλύψει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί μεγαλύτερο δωμάτιο!
Η "ταυτότητα" του Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής
Περισσότεροι από 3000 μαθητές γυμνασίων και λυκείων της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης επισκέφθηκαν φέτος το Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής στο οποίο συμμετείχαν συνολικά 47 σχολεία με συνολικά 42 εκθέματα. Το Φεστιβάλ διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Κέντρο Τεχνολογικής Έρευνας ΑΜΘ, το ΤΕΙ ΑΜΘ. με την υποστήριξη του Επιμελητηρίου Καβάλας, της Περιφέρειας ΑΜΘ και του Δήμου Καβάλας.
Όπως εξήγησε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο διευθυντής του Κέντρου καθηγητής Δημήτρης Πογαρίδης πρόκειται για ένα φεστιβάλ νέων τεχνολογιών που στοχεύει να αναδείξει τη δυναμική της βιομηχανικής πληροφορίας και των σημαντικών επιδράσεών της στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωή.
"Η προσέγγιση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα», συνεχίζει ο κ. Πογαρίδης, "πρέπει να διαθέτει πολύμορφα χαρακτηριστικά για να γειτνιάσει σ' ένα φεστιβαλικό χώρο ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, μορφωτικών επιπέδων και τεχνολογικών αντιλήψεων. Η ανάπτυξη μιας τέτοιας δράσης δίνει τη δυνατότητα σε όλους να αντιληφθούν το ψηφιακό χάσμα, να γνωρίσουν νέες πρακτικές και λειτουργικές εφαρμογές των προϊόντων υψηλής τεχνολογίας ώστε να αμβλύνει την τεχνοφοβία".
 Κάθε χρόνο, το φεστιβάλ διαθέτει ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα δράσεων, με στόχο να προσφέρει ερεθίσματα στους μαθητές γυμνασίων και λυκείων, να αναδείξει καινοτόμες πρακτικές από τον ελλαδικό χώρο, να προσφέρει τη δυνατότητα στους φοιτητές να παρουσιάσουν τις εργασίες τους και στους ανθρώπους της παραγωγής να δουν καινοτόμες προτάσεις και όλα αυτά σε συνδυασμό με ποικίλες πολιτιστικές δράσεις κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ.
Το φετινό βραβείο του Κέντρου Τεχνολογικής Έρευνας για την αρτιότερη εργασία δόθηκε στους φοιτητές του ΤΕΙ ΑΜΘ Παναγιώτη Ρίζο και Νικολέτα Μιχαηλίδου για την εργασία τους που φέρει τον τίτλο "Έξυπνη Τορπίλη ST14 (Smart Torpedo 2014)". Πρόκειται για ένα μοντέλο αυτόματου και ενσύρματα χειριζόμενου ανθυποβρυχιακού όπλου τύπου τορπίλης, το οποίο φέρει μικρότερου μεγέθους τορπίλη, ικανή να αποπροσανατολίσει και να πλήξει εχθρικό αμυντικό σύστημα.

ΣΟΠΕΝ Op.9 Ν.1 Νυχτερινό

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
 
Μια μοναδική μουσική δημιουργία από τον Φρειδερίκο Σοπέν με τον αριθμό (Opus) 9. Το "νυχτερινό" ή "noctrune" όπως είναι διεθνώς γνωστό είναι έργο του 1829 κα...
youtube.com

Φτωχοί, βρώμικοι και κακοί


Konstantinos Tzamiotis

Φτωχοί, βρώμικοι και κακοί
Κάθε κοινωνία χρειάζεται απόβλητους. Φαίνεται πως τα αντιπαραδείγματα συσπειρώνουν την κοινότητα ευκολότερα από τα υποδείγματα. Και η εξουσία, κάθε εξουσία, το γνωρίζει καλύτερα από όλους. Κάπως έτσι συνέβη και με την απόπειρα «μετεγκατάστασης» του τσιγγάνικου καταυλισμού Χαλανδρίου πριν λίγες μέρες. Κανείς δεν υποστηρίζει πως λείπουν τα προβλήματα και δεν πρέπει να αναζητηθεί λύση, μα ως το σημείο να αποφασίζεται η εξορία τους σε μια ερημιά, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Για τους περισσότερους από εμάς το όλο ζήτημα είναι μάλλον ήσσονος σημασίας, αν μάλιστα δεν υπήρχαν αντιδράσεις (ΜΑΤ, κάψιμο κάδων, αποκλεισμός δρόμων) ούτε καν θα προσέχαμε την είδηση. Για την ακρίβεια η κοινή γνώμη μέσω των καθοδηγητών της (βλέπε σχετική αρθρογραφία Τ. Θεοδωρόπουλου στην Καθημερινή) μοιάζει να συμφωνεί πως παράγινε πια το κακό με τους τσιγγάνους που άλλο από το να δημιουργούν προβλήματα δεν ξέρουν, και έτσι ό,τι και αν τους συμβεί, κακό του κεφαλιού τους. Μοιάζει φυσιολογικό επακόλουθο. Υπάρχουν πολλές ανακρίβειες, υπερβολές και αυθαίρετες γενικεύσεις γύρω από αυτούς.
• Οι φυλακές είναι γεμάτες από δαύτους υποστηρίζουν πολλοί, υπονοώντας κάποια φυσική ροπή προς το έγκλημα. Το επιχείρημα έχει χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα εναντίον των μεταναστών. Αλλά το ίδιο συμβαίνει παντού. Οι πιο φτωχοί και χειρότερα εκπαιδευμένοι είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα προβλήματα με το νόμο οπουδήποτε. Στις ΗΠΑ είναι οι μαύροι και οι Λατίνοι των γκέτο, στη Γαλλία εκτός των τσιγγάνων είναι οι άποροι και αμόρφωτοι αφρικανοί και οι «ξεδοντιάρηδες» των κοινωνικών επιδομάτων. Στην Αγγλία, πάλι εκτός των τσιγγάνων, είναι οι αγράμματες στρατιές ανέργων που μαστίζονται από αλκοολισμό και ενδοοικογενειακή βία ή καταλήγουν σε συμμορίες.
Τα ίδια πάνω κάτω συμβαίνουν και εδώ. Ας μην ξεχνάμε ωστόσο:
Αν η Βιομηχανία μετάλλου χρειάζεται φτηνό χαλκό για να διατηρήσει την αύξηση των κερδών της, κάποιοι θα πρέπει να τον κλέψουν και να τον εμπορευτούν παράνομα.
Αν η κοινωνία χρειάζεται όλο και παραπάνω φτηνά ναρκωτικά κάποιοι απ’ όσους βρίσκονται ήδη στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας θα βρεθούν να καλύψουν αυτή την ανάγκη.
Αν όλο και περισσότεροι θέλουν ένα φτηνό όπλο για «ασφάλεια» οι νόμοι της Αγοράς θα επιστρατεύσουν όσους δεν έχουν άλλο τρόπο να ζήσουν.
Αν καθωσπρέπει άτεκνα ζευγάρια επείγονται να αποκτήσουν «ξανθά» αγγελούδια παρακάμπτοντας τη νομοθεσία περί υιοθεσιών, κάποιοι θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά αφού όσοι από τους ευυπόληπτους γιατρούς, δικηγόρους, κοινωνικούς λειτουργούς, ληξίαρχους και αστυνομικούς που ουσιαστικά δημιούργησαν και συντηρούν το κύκλωμα εμπορίας βρεφών, προτιμούν την ασφάλεια της επόπτευσης.
• Τα Δικαστήρια αν δεν υπήρχαν αυτοί θα δούλευαν καλύτερα επιμένουν αρκετοί. Ίσως να αποφεύγονταν ο συνωστισμός και η αίσθηση της διάλυσης, αλλά δεν φταίνε οι τσιγγάνοι αν οι δικογραφίες στον Άρειο πάγο μεταφέρονται με κλεμμένο(;) καροτσάκι σουπερμάρκετ, ούτε ευθύνονται για την γραφειοκρατία, την πολυνομία και την έλλειψη ενός λειτουργικού πλαισίου που προκαλεί καθημερινά ασφυξία στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης.
• Τα νοσοκομεία θυμίζουν εξαιτίας τους Τρίτο κόσμο αγανακτούν ορισμένοι άλλοι: πράγματι οι τσιγγάνοι είναι πιο φασαριόζοι, συχνά παραμελούν την υγιεινή τους και συνηθίζουν να συνοδεύουν τους ασθενείς τους ομαδικά, μα εδώ που τα λέμε δεν ευθύνονται για το κλείσιμο ιατρικών μονάδων, την έλλειψη γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού και τα φακελάκια.
• Είναι ανεπίδεκτοι μάθησης και αρνούνται να ενταχθούν στην κοινωνία: μετά από δεκαετίες πλήρους απαξίωσης και εγκατάλειψης, η ελληνική πολιτεία «ενεργοποιώντας» κοινοτικά κονδύλια επιχείρησε να στήσει εκπαιδευτικούς μηχανισμούς ειδικά για τις κοινότητες των τσιγγάνων. Όμως ο νομαδικός τρόπος ζωής τους, η προσήλωση στην προφορική κουλτούρα τους και το σχετικά μικρό χρονικό διάστημα εφαρμογής τούτης της προσπάθειας σε συνδυασμό με την απολύτως δικαιολογημένη καχυποψία απέναντι στους «μπαλαμούς» με τα κόλπα τους, και τις παρασπονδίες ορισμένων υπευθύνων, περιόρισαν τα αποτελέσματα του προγράμματος. Άλλωστε η ανάγκη για καθημερινή επιβίωση, μια πραγματικότητα αδιαμφισβήτητη για τη συντριπτική πλειοψηφία των τσιγγάνων, δεν ήταν ποτέ καλός σχολικός σύμβουλος. Απόδειξη πως η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων εμποδίζει πια όλο και περισσότερους «κανονικούς» πολίτες να ολοκληρώσουν την βασική εκπαίδευση. Το αποδεικνύουν οι στατιστικές.
• Όπου εγκαθίστανται βρωμίζουν και υποβιβάζουν το γύρω περιβάλλον: δέσμιοι της απληστίας μας και της λατρείας μας στο σκυρόδεμα, αρνούμαστε να δούμε πως είναι οι δικές μας επιλογές εκείνες που τραυματίζουν αμετάκλητα το περιβάλλον και όχι ο παρωχημένος τρόπος ζωής μερικών χιλιάδων νομάδων. Το οικολογικό αποτύπωμα των τσιγγάνων με τα τσαντίρια, τις παράγκες και τις υπαίθριες τουαλέτες, αποτελεί ασήμαντη περιβαλλοντική επιβάρυνση σε σχέση με τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων προκειμένου να δομηθούν ελεύθερα, την ακραία τουριστική εκμετάλλευση ευαίσθητων βιοτόπων, το τσιμέντωμα αιγιαλών, τη μόλυνση ποταμών και την κατασπατάληση υδάτινων πόρων προς όφελος του ιδιωτικού κέρδους.
Η προκλητική δήλωση της μάλλον μικρόνοος κυβερνητικής εκπροσώπου πως η τοποθεσία μετεγκατάστασης των Τσιγγάνων στο όρος Πατέρας είναι «πολύ εντάξει», ενώ όπως προκύπτει δεν έχουν εξασφαλισθεί από την πλευρά της πολιτείας ούτε τα στοιχειώδη, δεν αποκαλύπτει μόνον σκληρότητα και παλιανθρωπιά, επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά την ρατσιστική και ακροδεξιά ατζέντα τούτης της κυβέρνησης, μα ακόμη χειρότερα, φωτογραφίζει και τον ραγδαίο εκφασισμό ολόκληρης της κοινωνίας που δυσκολεύεται όλο και περισσότερο, όλο και πιο συχνά, να συνδέσει τα πραγματικά της προβλήματα με τις αιτίες τους.
Γι’ αυτό και η κυρία αυτή βρίσκεται ακόμη στη θέση της. Γι’ αυτό ίσως σηκώνουμε όλο και πιο εύκολα το δάκτυλο για να δείξουμε περιφρονητικά όσους μας φαίνονται φτωχοί, βρώμικοι και κακοί.

* Φωτογραφία του σημαντικού Έλληνα φωτογράφου Νίκου Οικονομόπουλου.

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ

... πετάει Apache ...

Σπύρος Κολοβός, Ναύαρχος εν αποστρατία (καταδρομικό “ΕΛΛΗ”)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
Σπύρος Κολοβός, Ναύαρχος εν αποστρατία (καταδρομικό “ΕΛΛΗ”) 28/10/2014Συνεντεύξειςistorikos (Ο τορπιλισμός του ελληνικού καταδρομικού ΕΛΛΗ, στις 15 Αυγούστου 1940, υπήρξε η αφορμή για την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Ο κ. Σπύρος Κολοβός από την Κέρκυρα, σημαιοφόρος εν αποστρατία, υπηρέτησε στο…
istorikoiperipatoi.gr

με τον μοναδικό τρόπο της Αθηνάς Κακούρη

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε ένα μοναδικό φωτογραφικό λεύκωμα. Αυτή τη φορά ο φακός του Ρόμπερτ ΜακΚέημπ συνοδεύει τους αφοσιωμένους αρχαιολόγους μαζί με τους ανθρώπους του μόχθου της ανασκαφής των Μυκηνών, στις αρχές της δεκαετίας του '50.
Η σειρά αυτών των εικόνων είναι πλέον μία ιστορική μαρτυρία της προσπάθειας εκατόν σαράντα χρόνων της αρχαιολογίας να ανασύρει από το βαθύ σκοτάδι της λησμονιάς την εποποιία των Ατρειδών, συνοδευόμενη από ένα θαυμάσιο κείμενο με τον μοναδικό τρόπο της Αθηνάς Κακούρη.
http://bit.ly/1rFp6P9

«Φέιγ βολάν της Κατοχής»

«Φέιγ βολάν της Κατοχής», τα χρονογραφήματα του Κώστα Βάρναλη.
Επιλογή-Επιμέλεια: Γιώργος Ζεβελάκης, Επιλεκτική εργοβιογραφία: Αλέξανδρος Αργυρίου - Δημήτρης Ποσάντζης. Αν το χρονογράφημα σε καιρό ειρήνης συνιστά επίπονη εργασία, στην Κατοχή αποτελούσε επικίνδυνη απασχόληση. Μια λέξη κοινωνικής κριτικής παραπάνω, μπορούσε να οδηγήσει τον χρονογράφο στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου, ενώ μια έκφραση επαινετική να του αποδώσει πρόθεση συνεργασίας. Ισορροπώντας σαν ακροβάτης στη σκοτεινιά αυτών των ημερών, ο Κώστας Βάρναλης κατόρθωσε με τις στήλες του στην εφημερίδα Πρωία να συμπαρασταθεί στον κόσμο που δεινοπαθούσε, να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα στις πιο δραματικές ώρες και να αναδείξει στα τραγικά γεγονότα το ενυπάρχον κωμικό στοιχείο. http://ow.ly/DnELZ

8 τροφές για κάψετε γρήγορα λίπος!

"Σουμεριακοί σφραγιδόλιθοι".


"το σπαθί και η δέστρα;;; και η κεραιούλα απάραίτητη, δέντρο είναι αυτό.... όσοι γνώριζαν εξουσίαζαν.."
Φωτογραφία της Tsakiri Eyaggelia.

 Η Tsakiri Eyaggelia πρόσθεσε 19 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ "Σουμεριακοί σφραγιδόλιθοι".
Στη Σουμεριακή μυθολογία, η Νινχουρσάγκ ήταν η θεότητα της γης, η Θεά Μητέρα που συνήθως εμφανίζεται ως αδερφή του Ενλίλ. Το όνομά της σημαίνει Κυρά των Λόφων, αλλά είναι γνωστή και με τις ονομασίες Νιντούρ (θεά του τοκετού) και Κι, που σημαίνει Γη. Από την ένωσή της με το θεό 'Ενκι γεννήθηκε η Νινσάρ, θεά της βοσκής. Από τη Νινχουρσάγκ, ή σύμφωνα με άλλους μύθους τη Νινλίλ, και τον Ενλίλ γεννήθηκε ο Νινούρτα, θεός των αστραπών αλλά και της γεωργίας. Ναός της Νινχουρσάγκ εντοπίστηκε σε ανασκαφές στη Συρία, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ.
Eίναι αυτή που αντιπροσοπεύει τις έννοιες ΙΩ, ΔΗΜΗΤΡΑ και ΑΘΗΝΑ. Η θεά της γέννησης που διηγούνται οι Σουμέριοι και όπως το αντιλαμβάνομαι από τους σφραγιδόλιθους. Μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, που μετά τη σύγκρουση με τους άλλους..θεούς της επειδή σκότωσαν τον αγαπημένο της, καταφεύγει στη χώρα των κέδρων....στη Λιβύη δηλαδή, μαντεία κτλ, έπαφος κτλ. Είναι ακόμα και η έννοια της Ίσιδας, έχω φωτογραφία σφραγιδόλιθου, που δείχνει αυτήν την θεά που συζητάμε την Νιν τι που σημαίνει θεά της γέννησης, να στέκεται ημίγυμνη κρατώντας δοχείο, δηλαδή κούπα συμβολισμός! μπροστά στις τρείς πυραμίδες, πάνω στις οποίες στέκεται ο Όσιρις, που δεν δίχνει τίποτα άλλο από μια γνώση για το πως λειτουργούσαν από πολύ παλιά πιθανόν, και απλά οι κύλινδροι μιλούν για αυτές τις πολυ παλιές ιστορίες. Για τους...θεούς, την καταστροφή, και τηςν επιστροφή και την πάλι για επιβίωση..
Αυτό εξηγεί πιθανόν και τη διαφορά, μεταξύ ελλήνων και κάποιων λαων. Το ότι κάποια στιγμή αυτή διαχώρισε τη θέση της. Για αυτό και τόση ...αγάπη στα τελευταία της. Χοντρή γριά αγελάδα...εμ αγάπη μου αν δεν πηγαίνεις με τα νερά τους και θέλεις τα πλάσματα που γεννιούνται από τα χέρια σου να είναι ξανά άνθρωποι, κάτι που ως φαίνεται μετά την καταστροφή οι άλλοι δεν ήθελαν αλλά μόνο λούλου, δούλους άνοους, αυτά παθαίνεις. Κατηγόριες μόνο. Βέβαια δεν σταμάτησαν ποτέ να θέλουν δούλους για αυτό και το μίσος για την Ελλάδα... Η Ιω η αγελάδα, που την βασανίζει η μύγα..ο πόνος βλέπεις....

Δημοφιλείς αναρτήσεις