Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αιγύπτου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ιησούς Χριστός Νικά - Ic Xc Nika.

5 ώρες ·

Ιησούς Χριστός Νικά - Ic Xc Nika

5 ώρες ·

Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αιγύπτου
Ημερομηνία εορτής: 09/11/2015
Γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 μ.Χ. στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφάλα και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.
Μικρός, 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος και κατόπιν ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πήγε στη Χίο, όπου, από το 1866 μ.Χ. μέχρι το 1876 μ.Χ. χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο.
Το 1876 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο (1860 - 1877 μ.Χ.), και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως.
Το 1881 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα, όπου με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ' (1870 - 1899 μ.Χ.), σπούδασε Θεολογία και πήρε το πτυχίο του το 1885 μ.Χ. Έπειτα, ο ίδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τον χειροτόνησε το 1886 μ.Χ. πρεσβύτερο και του έδωσε τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός επίτροπος στο Κάιρο.
Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Η δράση του ως Μητροπολίτου ήταν καταπληκτική και ένεκα αυτού ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Λόγω όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μη λυπήσει τον γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα (1889 μ.Χ.).
Διετέλεσε Ιεροκήρυκας (Ευβοίας) (1891 - 1893 μ.Χ.), Φθιώτιδος και Φωκίδας (1893 - 1894 μ.Χ.) και διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 - 1904 μ.Χ.).
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου (1899 μ.Χ.), ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.
Στα κηρύγματα του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να «ρουφήξει» το νέκταρ των Ιερών λόγων του.
Το 1904 μ.Χ. ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση, αφού εγκαταβίωσε εκεί το 1908 μ.Χ., μετά την παραίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή.
Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις.
Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 μ.Χ. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε επετέλεσε πολλά θαύματα, πριν αλλά και μετά τον θάνατο του. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.
Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. και στις 20 Απριλίου του 1961 μ.Χ. με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διακηρύχτηκε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

πολύ εύκολο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη •*¨*•SATEN•*¨*• ΠΛΕΞΙΜΟ-ΡΑΠΤΙΚΗ-ΚΕΝΤΗΜΑ-KOYMΠIA-ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΜΟΔΑΣ.

                                                                       Για όλα τα μεγέθη πολύ εύκολο . Κατάλληλο για παιδικό για νεανικό αλλά και για ώριμο στυλ αλλάζοντας μόνο το χρώμα

ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

 

http://www.gastrotourismos.gr/?section=2475&language=el_GR&itemid1494=3562&detail1494=1

ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

Το ιταλικό φαγητό είναι υγιεινό, τα υλικά - κρέας, ψάρι, φρούτα και λαχανικά - φρέσκα και η ποιότητα ασύγκριτη. Επίσης, σε κάθε περιοχή υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία, ενώ ο τρόπος μαγειρέματος είναι γρήγορος και απλός.
Το διασημότερο προϊόν -  τα ζυμαρικά - προσφέρεται σε αμέτρητες παραλλαγές. Το ιταλικό «πρόχειρο φαγητό» - η πίτσα- είναι ασυναγώνιστη σε γεύση, ενώ τα γλυκά και τα παγωτά είναι πραγματικός πειρασμός.
Στην πραγματικότητα, η ιταλική κουζίνα είναι ένας συνδυασμός από διάφορες τοπικές κουζίνες.
Στο Μιλάνο, για παράδειγμα, επικρατεί το ρύζι περισσότερο από τα ζυμαρικά. Στο βορειότερο τμήμα της χώρας, όπου οι αυστριακές επιρροές είναι ισχυρές, θα βρείτε ντάμπλινγκς (είδος ζυμαρικών) και στρούντελ (γεμιστό ρολό) με μήλο.
Στη Σικελία, όπου είναι πολύ έντονη η επίδραση από τη θάλασσα και τη βόρεια Αφρική, θα δοκιμάσετε φρέσκο τόνο, κους-κους και πικάντικες πιπεριές α λα αραβικά. Η ποικιλία είναι ατέλειωτη. Ωστόσο, όσο πιο νότια πηγαίνετε, τόσο πιο απλή είναι η κουζίνα. Η φτώχεια του αγροτικού Νότου στάθηκε η αιτία για να επινοήσουν οι κάτοικοι διάφορα φαγητά από τα υλικά που είχαν στη διάθεσή τους. Όμως, ακόμα και στις φτωχότερες περιοχές, όπου επικρατούν η ντομάτα, το ελαιόλαδο και τα ζυμαρικά, θα βρείτε αμέτρητες τοπικές σπεσιαλιτέ.
Στην Ούμπρια και το Πιεμόντε προσφέρεται ένα από τα σπανιότερα εδέσματα του κόσμου, οι τρούφες. Η Πάρμα παράγει δύο πασίγνωστα ιταλικά προϊόντα, το τυρί παρμεζάνα και το προσούτο Πάρμας. Η Καμπανάι βγάζει το τυρί μοτσαρέλα, ενώ η Λιγουρία έχει δημιουργήσει τη σάλτσα πέστο αλά Τζενοβέζε (μείγμα από ελαιόλαδο, βασιλικό, σκόρδο, τυρί και κουκουνάρι) - μια από τις πολλές γεύσεις που εξάγει η Ιταλία σε όλο τον κόσμο.
Η χώρα φημίζεται επίσης για το εξαιρετικό λάδι της και τον καφέ. Γενικότερα, το φαγητό είναι ένα πάθος για τους κατοίκους της, οι οποίοι στην κυριολεξία ζουν για να τρώνε - όπως οι Γάλλοι - με τη διαφορά ότι οι Ιταλοί δεν έχουν υιοθετήσει τις επισημότητες και την επίδειξη εκείνων.
Έτσι λοιπόν, αυτός που θα επισκεφθεί την Ιταλία έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει τις γαστρονομικές απολαύσεις της κάθε ώρα της ημέρας, ξεκινώντας από το φρεσκοψημένο ψωμάκι (μπριός) που θα συνοδεύσει τον καπουτσίνο του το πρωί, μέχρι το χορταστικό παγωτό (τζελάτο) με το οποίο θα ολοκληρώσει το δείπνο του αργά το βράδυ.
Αναζητήστε σε κάθε περιοχή τα πιο διακριτικά και απλά εστιατόρια και αποφύγετε με κάθε τρόπο τα τουριστικά των οποίων η κουζίνα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αυθεντική ιταλική, όπως σημαίνει άλλωστε στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
ΚΡΑΣΙ
Ενώ όλοι θα μπορούσαν να ζήσουν τρώγοντας μόνο ιταλικό φαγητό, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το ιταλικό κρασί είναι από τα καλύτερα του κόσμου. Πολλές χρονιές, η Ιταλία παράγει περισσότερο κρασί από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
Το κρασί της χώρας ανέκαθεν ταυτιζόταν με το Chianti στο χαρακτηριστικό ψάθινο φλασκί, που συνήθιζαν να σερβίρουν σχεδόν σε όλα τα ιταλικά εστιατόρια. Ευτυχώς, όμως από τότε τα πράγματα έχουν εξελιχθεί. Νέοι  παραγωγοί εμφανίζονται συνεχώς. Τώρα πλέον έχουν δημιουργηθεί πρωτοποριακές μέθοδοι και νέες ποικιλίες σταφυλιών. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ήταν να ανανεωθούν πολλά οινοποιεία.
Μερικά παλιά κρασιά έχουν βραβευτεί διεθνώς. Το Barolo και το Barbaresco από την περιοχή του Πιεμόντε,  είναι δύο από τα πιο δημοφιλή κόκκινα της Ευρώπης. Το Procecco είναι ένα ελαφρύ, αφρώδες λευκό κρασί άριστης ποιότητας από το Βένετο, ενώ τα κόκκινα Brunello και Vivo Nobile από την Τοσκάνη είναι από τα πλέον διακεκριμένα.
Όπως και το φαγητό, έτσι και το κρασί ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή. Μάλιστα, μια από τις απολαύσεις που προσφέρει ένα ταξίδι στη Ιταλία είναι και η ευκαιρία να δοκιμάσει κανείς τα πολλά τοπικά κρασιά.
Στη Σικελία, για παράδειγμα, βγαίνει το κρασί Marsala, ένα σκουρόχρωμο δυνατό κρασί που πίνεται ως επιδόρπιο, καθώς και τα ελαφρότερα κρασιά Malvasia από την Αίτνα και το νησάκι Λίπαρι.
Στην Ούμπρια δοκιμάστε το Sagrantino, ένα κόκκινο με μεστή γεύση από μια ποικιλία σταφυλιού μοναδικής την Ευρώπη.
Στην Καμπανία ζητήστε το δημοφιλές Lacryma Christie (Δάκρυα του Χριστού), ένα λευκό κρασί από τα αμπέλια που καλλιεργούνται στα πλούσια ηφαιστειογενή εδάφη.
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε κάποια από τα περίφημα ιταλικά απεριτίφ ή λικέρ, όπως τα grappa, limoncello, Cinzano, Campari, Sambuca.

ΑΝΑΨΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙ ~ ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

ΑΝΑΨΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙ ~ ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος Μουσική: Μίμης Πλέσσας Ποιος να ναι αυτός που με κοιτά μ ένα παράπονο μεγάλο Ποιος να ναι αυτός που δεν μπορώ από τον νου μου να τ...

youtube.com

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ !!!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Φανης Αμπατζης.

7 Νοεμβρίου στις 11:10 μ.μ. 

 

 

Φανης Αμπατζης

6 Νοεμβρίου στις 7:59 μ.μ. ·

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ !!!
Το κάλλος και την καλοσύνη δεν τα ξεχώριζε ο 'Ελληνας. Το όμορφο το ήθελε και καλό, σύμφυτο με την αρετή, δε μπορούσε να φανταστεί ότι μέσα σε ένα ωραίο σώμα φώλιαζε ψυχική ασχήμια. Έτσι ταύτισε το κακό με την ασχήμια και το καλό με την ομορφιά. Και δεν ήθελε με κανένα τρόπο το άγαλμά του, που χαίρονταν την ομορφιά του (άλλωστε άγαλμα σημαίνει αυτό που κάνει εκείνον που το βλέπει να αγάλλεται) να είναι ανάπηρο, γι αυτό και τα μέλη του αγάλματος που ήταν αθέατα στο μάτι, ο καλλιτέχνης τα λάξευε, κι ας μη φαινόταν, ολόκληρα, ολοκληρωμένα. Το ανάπηρο τους ήταν αποκρουστικό.

Ομορφιά δε σημαίνει πολυτέλεια ή χλιδή, αλλά αντίθετα απλότητα συμμετρία και αρμονία, και όπως το είπε ο Περικλής «φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας»(αγαπούμε την ομορφιά με απλότητα) και όχι υπερβολές και όγκους, «το κεραμεούν και φαύλον», που θα 'λεγε ο Καβάφης. Και τώρα ερχόμαστε σε ένα θέμα που ξενίζει το σημερινό Έλληνα:Τη γυμνότητα. Αυτήν δεν την φοβήθηκε ο Έλληνας. Οι μοναδικοί στον κόσμο που απέβαλαν τα ενδύματα στους Ολυμπιακούς αγώνες και αργότερα και στην τέχνη. «Παλαιότερον, ακόμη και εις τους Ολυμπιακούς αγώνας οι αθληταί όταν ηγωνίζοντο, έφεραν διαζώματα περί τα αιδοία, και η συνήθεια αυτή διετηρείτο μέχρι προ ολίγων ετών και διατηρείται ακόμη και σήμερον εις τους βαρβάρους και ιδίως τους Ασιάτας, όπου αγωνιζόμενοι δια τα έπαθλα πυγμής και πάλης φέρουν διαζώματα.
Μ' αυτό τον τρόπο η γυμνότητα πέρασε από τη ζωή στην τέχνη, με πρώτους τους εύρωστους Κούρους (=νέους) και αργότερα επεκτάθηκε σε τέτοιο σημείο, ώστε η γυμνότητα να περάσει και στο γυναικείο σώμα και να αποτελεί το χαρακτηριστικό της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Η αληθινή τέχνη ξεπερνάει τα ένστικτα και η αισθητική ηδονή διαφέρει από την αισθητηριακή. Μπροστά σ' ένα αστραφτερό υπέρκαλλο γυναικείο σώμα που αποθαυμάζεις, η ευφορεία της ομορφιάς που πλημμυρίζει το είναι σου, κοιμίζει κάθε γεώδες υλικό φρόνημα και μένεις ενεός.

Πείτε Αντίο στην Ακμή

http://spirossoulis.com/plus-peite-antio-stin-akmi-kai-deite-to-proswpo-sas-na-lampei-xwris-na-ksodeuteite/

 

Πείτε Αντίο στην Ακμή και Δείτε το Πρόσωπό σας να Λάμπει (Χωρίς να Ξοδέψετε Τίποτα)

• 
  

HIGHLIGHTS

• Αν θέλετε να απαλλαγείτε από την ακμή με φυσικό τρόπο, η μάσκα με αλάτι είναι ότι καλύτερο.
• Η μάσκα με γιαούρτι είναι αποτελεσματική σε επιδερμίδες που ταλαιπωρούνται από ακμή.
• Για να κάνετε αυτή τη μάσκα με σόδα το μόνο που χρειάζεστε είναι μαγειρική σόδα και νερό.

Κάνε το δέρμα σου να δείχνει ξανά λαμπερό και φωτεινό.

Βγάζεις στο πρόσωπο του σπυράκια και δεν ξέρεις τι να κάνεις? Ξέχνα τις θεραπείες και δοκίμασε μία από τις παρακάτω σπιτικές μάσκες προσώπου και θα δεις γρήγορα αποτελέσματα.
ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ
Αν θέλεις να απαλλαγείς από την ακμή με φυσικό τρόπο, η μάσκα με αλάτι είναι ότι καλύτερο. Ρίξε το αλάτι σε ένα ποτήρι νερό και άφησε το μείγμα για 20 λεπτά να κάτσει. Στη συνέχεια εφάρμοσε τη μάσκα στο πρόσωπο και ξέπλυνε με νερό μετά από 15 λεπτά. Το αλάτι μειώνει τη λιπαρότητα του δέρματος και βοηθάει στην απομάκρυνση της ακμής.
Ποιο Προϊόν για την Περιποίηση του Δέρματός σας Κάνει το Μπάνιο σας να Αστράφτει;

ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ
Η μάσκα με γιαούρτι είναι αποτελεσματική σε επιδερμίδες που ταλαιπωρούνται από ακμή. Θα χρειαστείς μόνο ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι (φρόντισε να είναι λίγο ζεστό) και ένα κουταλάκι του γλυκού γιαούρτι. Ανακάτεψέ τα μέχρι να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα και άπλωσε το στο πρόσωπο σου για περίπου 10 λεπτά. Καθάρισε με μια πετσέτα προτού ξεπλύνεις.
Αυτά τα Μικροσκοπικά Έντομα Ζουν στο Πρόσωπο Όλων μας!

ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΣΟΔΑ

Για να κάνεις αυτή τη μάσκα το μόνο που χρειάζεσαι είναι μαγειρική σόδα και νερό. Καθάρισε το πρόσωπο σου με ένα απαλό σαπούνι. Ανακάτεψε μια κουταλιά σόδα σε λίγο νερό και άπλωσε το μείγμα για 10 έως 20 λεπτά. Αυτό ήταν, ξέπλυνε με κρύο νερό και θα δεις αμέσως το δέρμα σου να λάμπει ενώ θα σε βοηθήσει να απαλλαγείς από την ακμή εύκολα και γρήγορα.

Διαβάστε περισσότερα θέματα ομορφιάς στο www.followme.gr.

Πατήστε εδώ για να κάνετε τη ζωή σας πιο όμορφη, πιο συναρπαστική και πιο εύκολη με τα άρθρα που θα διαβάσετε στην Κατηγορία Plus.

Φασόλια κερτεζίτικα και στουµπιστό κρεµµύδι

http://www.icookgreek.com/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/item/%CF%86%CE%B1%CF%83%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%C2%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C-%CE%BA%CF%81%CE%B5%C2%B5%C2%B5%CF%8D%CE%B4%CE%B9

Φασόλια κερτεζίτικα και στουµπιστό κρεµµύδι

Σάββατο, 01 Νοεμβρίου 2014.

Καµιά 15αριά χλµ. έξω απ’ τα Καλάβρυτα, ψηλά-ψηλά, στα 800 µέτρα, σκαρφαλωµένη στις καταπράσινες πλαγιές του Χελµού και µέσα στις κρυστάλλινες ποταµίσιες πηγές του Βουραϊκού, βρίσκεται η Κέρτεζη…
Φωτό: Ηλίας Φουντούλης

Από τα πεντακάθαρα νερά του ποταµού αυτού είναι που ποτίζονται τα ορεινά αγροτοχώραφα και ίσως γι’ αυτό να δίνουν τόσο νόστιµα κηπευτικά και όσπρια τόσο ξεχωριστά σαν τα ονοµαστά κερτεζίτικα φασόλια. Ίσως πάλι, για την αξέχαστη γεύση που αφήνει µια ζεστή καλοχυλωµένη φασολάδα µε λίγη ρέγγα, καµιά ελιά και ξερό κρεµµύδι στουµπιστό σε κάποια ταβέρνα του χωριού, να… φταίει η ίδια η Κέρτεζη. Η µακριά βόλτα που προηγήθηκε στο δάσος της µε τις αγριοκαστανιές, τα πλατσουρίσµατα µες στα ρυάκια και κάτω απ’ τα πλατάνια, η βρόχινη θέα των παραδοσιακών βαρβαρίτικων σπιτιών που ξέµειναν στο χώρο και το χρόνο, η «βασιλική» στην πλατεία του χωριού µε τη φηµισµένη της εικόνα, το κεφαλόβρυσο που δεσπόζει µέσα στο χειµωνιάτικο τοπίο, το κρύο που κάνει τα χνώτα να ατµίζουν, το κράτσα κρούτσα από το κούτσουρο που σιγοκαίει…
Τι να πει κανείς; Πώς να ξεχωρίσεις τη γεύση απ’ τον τόπο της; Πώς να χωρίσεις το πιάτο απ’ τον άνθρωπο; Τι µένει απ’ τη φασολάδα της γιαγιάς αν η γιαγιά λείπει; Με αυτές τις σκέψεις κατά µέρος και µε τις θύµησες µπροστά (µαζέψτε θύµησες, γιατί αυτές νοστιµίζουν τα φαγητά) σα βρείτε φασόλια από την Κέρτεζη να τα πάρετε. Κρύωσε ο καιρός και στην Αθήνα, και οι φασολάδες δίνουν και παίρνουν. Είτε λευκές (µε το κρεµµυδάκι τους, το λαδάκι τους, το σέλινο και το καρότο, το λεµόνι και τη φρέσκια ρίγανη που βάζουν στα Καλάβρυτα) είτε κόκκινες µε την προσθήκη ντοµάτας, οι φασολάδες είναι γραµµένες στο dna του Έλληνα και κάθε φορά που τις µαγειρεύουµε (ξανα)γράφουµε τη δική µας συλλογική και ατοµική γαστρο-ιστορία. Κι αν τα φασόλια µας είναι, ας πούμε, από την Κέρτεζη, χωρίς να το πολυκαταλάβουµε, προσθέτουµε και µια πρέζα κι απ’ την ιστορία του τόπου που τα γέννησε. Κι έτσι το τραπέζι µας γίνεται ακόµη πιο πλούσιο…

Κόψε ένα λεμόνι στη μέση

http://www.toxwni.gr/more/item/79192-kopse-ena-lemoni-sti-mesi-kai-valto-sto-foyrno-o-logos-paneksypnos

Κόψε ένα λεμόνι στη μέση και βάλτο στο φούρνο. Ο λόγος; Πανέξυπνος!

• Σάββατο, 07 Νοεμβρίου 2015 - 17:09

Το κόλπο με το λεμόνι είναι ένα από τα μυστικά καθαρισμού που θα σας παρουσιάσουμε. Δείτε 7 εύκολους και γρήγορους τρόπους να καθαρίσετε τη κουζίνα σας:
1. Συνδυάστε τη δύναμη των λεμονιών και του φούρνου σας για να σκοτώσετε τις μύγες των φρούτων.
Είναι επίμονες και δύσκολες στην αντιμετώπιση, αλλά με αυτό το κόλπο θα απαλλαγείτε εύκολα από αυτές. Βάλτε τα λεμόνια στο φούρνο από το βράδυ και αφήστε τον ανοιχτό. Το πρωί, κλείστε τον και ανάψτε τον για λίγα λεπτά. Όταν τελειώσει, καθαρίστε τον πάτο του και είστε έτοιμοι. Τέλος οι μύγες!
2. Χρησιμοποιείστε ξύδι – και μόνο ξύδι – για να αφαιρέσετε κηλίδες νερού.
Με το ξύδι θα γίνει πολύ πιο εύκολος ο καθαρισμός της βρύσης σας από τα άλατα.
3. Καθαρίστε τα ντουλάπια σας χωρίς βαριά χημικά.
Με ένα μέρος λάδι και δύο μέρη μαγειρικής σόδας, θα δημιουργήσετε το τέλειο καθαριστικό για τα ντουλάπια της κουζίνας.
4. Κρατήστε το νεροχύτη καθαρό και λαμπερό με λεμόνι
Η λύση είναι για άλλη μια φορά η μαγειρική σόδα! Αυτή τη φορά, συνδυασμένη με λεμόνι θα σκοτώσει τα βακτήρια και θα φέρει λάμψη. Απλά ρίξτε λίγη σόδα και τρίψτε με το λεμόνι.
5. Καθαρίστε το μίξερ σας
Λατρεύω το μίξερ μου και τελευταία το χρησιμοποιώ πολύ συχνά. Με τη χρήση οδοντογλυφίδας καθαρίστε και στα πιο δύσκολα σημεία .
6. Μία συμβουλή για τα πατώματα της κουζίνας.
Για μία ακόμα φορά, το ξύδι και η σόδα έχουν την τιμητική τους. Φτιάξτε μία πάστα με αυτά τα δύο και λίγο νερό, εφαρμόστε την και περιμένετε. Καθαρίστε με μία οδοντόβουρτσα.
7. Καθαρίστε τον αέρα
Κάποιες φορές, όσο και να καθαρίζετε την κουζίνα, δεν γίνεται να ξεμυρίσει. Γυρνάμε για άλλη μια φορά στον παλιό μας φίλο, το ξύδι. Σιγοβράζοντας λίγο στο φούρνο, βοηθάει να καθαρίσουμε τον αέρα και να έχει ο χώρος πιο ουδέτερη μυρωδιά.
fanpage.gr

Φρούριο Φραγκοκάστελλου- Ένας πύργος μια ιστορία...

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 - 10:12

Όταν οι βενετοί φεουδάρχες των Χανίων ζητούσαν από τη Γαληνοτάτη την οικοδόμηση ενός φρουρίου στα Σφακιά, αυτό γινόταν για να προστατευθούν τόσο από τους πειρατές, όσο και από τους εξεγερμένους ντόπιους.

Η Γερουσία ωστόσο ήταν επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αίτημα, καθώς το κόστος ήταν μεγάλο. Το 1371 μπήκε ο θεμέλιος λίθος και το φρούριο ολοκληρώθηκε το 1374. Στο μεταξύ διάστημα οι ντόπιοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την ολοκλήρωσή του και τα βράδια κατέστρεφαν ό,τι είχε οικοδομηθεί την ημέρα. 

Η ονομασία Φραγκοκάστελλο (το φρούριο των Φράγκων, δηλαδή των Καθολικών) δόθηκε στο νέο οχυρό απηχώντας τα περιφρονητικά συναισθήματα των ντόπιων απέναντι στους κατακτητές.Στη σημερινή του μορφή το Φραγκοκάστελλο δεν παρουσιάζει έντονες διαφορές συγκριτικά με τις απεικονίσεις του στα βενετικά σχέδια. Ακολουθεί τις παλιές οχυρωματικές αντιλήψεις, πριν δηλαδή την επικράτησή του "προμαχωνικού συστήματος", το οποίο θα φτάσει στην Κρήτη πριν τα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με κατακόρυφα τείχη και τετράπλευρους πύργους στις 4 γωνίες, από τους οποίους ο νοτιοδυτικός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι πύργοι και τα τείχη καταλήγουν σε οδοντωτές πολεμίστρες. Η κύρια είσοδος βρισκόταν νότια. Στη σημερινή της μορφή όμως αποτελεί ανακατασκευή του 19ου αιώνα. Πάνω από αυτό το άνοιγμα βρίσκονταν ενσωματωμένα στην τοιχοποιία 4 οικόσημα επιφανών βενετικών οικογενειών. Από αυτά σώζονται τα δύο των οικογενειών Querini και Dolfin. Πάνω από τα οικόσημα βρίσκεται το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Μια ακόμη είσοδος ανοίγεται στα ανατολικά. Οι τρεις μικροί πύργοι σώζονται με αρκετές φάσεις ανακατασκευών, κυρίως στους ορόφους.

Από τα σωζόμενα παλιά στοιχεία φαίνεται ότι το ισόγειο ήταν καμαροσκέπαστο και το ανώτερο τμήμα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές με μεσοπατώματα και χωμάτινο δώμα στον όροφο. Αντίθετα ο μεγαλύτερος πύργος διατηρείται με μικρότερες επεμβάσεις. Ο πύργος αυτός αποτελούσε ένα ιδιαίτερο αμυντικό στοιχείο του φρουρίου, καθώς είχε τη δυνατότητα να χωρέσει μεγαλύτερο αριθμό πολεμιστών και είχε και μεγαλύτερη ορατότητα.

Τα ισόγεια κτίσματα που διατηρούνται στην εσωτερική αυλή είναι ανακατασκευασμένα σχετικά πρόσφατα πάνω στα υπολείμματα των τοίχων της τελευταίας οικοδομικής φάσης. Πρόκειται για συνεχόμενους ορθογώνιους χώρους που προορίζονταν για τη στέγαση των στρατιωτών αλλά και για άλλες χρήσης (αποθήκες, μαγειρεία κτλ). Ανάλογη μορφή πρέπει να είχαν και κατά τη Βενετοκρατία όπως φαίνεται στους χάρτες της περιόδου. Στους χάρτες αυτούς παρουσιάζεται επίσης ο ναός του Αγίου Μάρκου μέσα στον περίβολο του φρουρίου. Ωστόσο ο G.Gerola επισήμανε ότι τα ερείπια του ναού βρίσκονταν έξω από το κάστρο στη νότια πλευρά του.

Πρόκειται για τα θεμέλια ΄τοίχων μικρού κτίσματος που φέρουν ίχνη τοιχογράφησης. Ο ναός καταστράφηκε κατά την επισκευή του κάστρου από το Μουσταφά Ναϊλή Πασά. Στο Φραγκοκάστελλο έχουν γίνει όπως προαναφέρθηκε, εκτεταμένες κατά καιρούς ανακατασκευές. Η πρώτη αναφέρεται στα 1593-1597 από το γενικό προβλεπτή Nicolo Dona, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μεγάλης έκτασης επισκευές έκανε και ο προβλεπτής Σφακίων. Το 1645, κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών με τους Τούρκους για την κατάληψη της Κρήτης, διατέθηκαν 1000 λίρες για στερεωτικές εργασίες. Οι πλέον εκτεταμένες όμως επεμβάσεις έγιναν από το Μουσταφά πασά κατά τη διάρκεια της κρητικής Επανάστασης του 1866-1869. Κατά τη διάρκεια καθαρισμών βρέθηκαν ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής της Βενετοκρταίας, κυρίως από τον 16ο αιώνα, νομίσματα και μολυβδόβουλα.

ΠΗΓΗ Incredible Crete

- See more at: http://www.mykriti.gr/component/k2/item/7151-froyrio-fragkokastelloy-enas-pyrgos-mia-istoria#sthash.4qT0vye6.dpuf

Φρούριο Φραγκοκάστελλου- Ένας πύργος μια ιστορία...

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 - 10:12

Όταν οι βενετοί φεουδάρχες των Χανίων ζητούσαν από τη Γαληνοτάτη την οικοδόμηση ενός φρουρίου στα Σφακιά, αυτό γινόταν για να προστατευθούν τόσο από τους πειρατές, όσο και από τους εξεγερμένους ντόπιους.

Η Γερουσία ωστόσο ήταν επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αίτημα, καθώς το κόστος ήταν μεγάλο. Το 1371 μπήκε ο θεμέλιος λίθος και το φρούριο ολοκληρώθηκε το 1374. Στο μεταξύ διάστημα οι ντόπιοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την ολοκλήρωσή του και τα βράδια κατέστρεφαν ό,τι είχε οικοδομηθεί την ημέρα. 

Η ονομασία Φραγκοκάστελλο (το φρούριο των Φράγκων, δηλαδή των Καθολικών) δόθηκε στο νέο οχυρό απηχώντας τα περιφρονητικά συναισθήματα των ντόπιων απέναντι στους κατακτητές.Στη σημερινή του μορφή το Φραγκοκάστελλο δεν παρουσιάζει έντονες διαφορές συγκριτικά με τις απεικονίσεις του στα βενετικά σχέδια. Ακολουθεί τις παλιές οχυρωματικές αντιλήψεις, πριν δηλαδή την επικράτησή του "προμαχωνικού συστήματος", το οποίο θα φτάσει στην Κρήτη πριν τα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με κατακόρυφα τείχη και τετράπλευρους πύργους στις 4 γωνίες, από τους οποίους ο νοτιοδυτικός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι πύργοι και τα τείχη καταλήγουν σε οδοντωτές πολεμίστρες. Η κύρια είσοδος βρισκόταν νότια. Στη σημερινή της μορφή όμως αποτελεί ανακατασκευή του 19ου αιώνα. Πάνω από αυτό το άνοιγμα βρίσκονταν ενσωματωμένα στην τοιχοποιία 4 οικόσημα επιφανών βενετικών οικογενειών. Από αυτά σώζονται τα δύο των οικογενειών Querini και Dolfin. Πάνω από τα οικόσημα βρίσκεται το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Μια ακόμη είσοδος ανοίγεται στα ανατολικά. Οι τρεις μικροί πύργοι σώζονται με αρκετές φάσεις ανακατασκευών, κυρίως στους ορόφους.

Από τα σωζόμενα παλιά στοιχεία φαίνεται ότι το ισόγειο ήταν καμαροσκέπαστο και το ανώτερο τμήμα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές με μεσοπατώματα και χωμάτινο δώμα στον όροφο. Αντίθετα ο μεγαλύτερος πύργος διατηρείται με μικρότερες επεμβάσεις. Ο πύργος αυτός αποτελούσε ένα ιδιαίτερο αμυντικό στοιχείο του φρουρίου, καθώς είχε τη δυνατότητα να χωρέσει μεγαλύτερο αριθμό πολεμιστών και είχε και μεγαλύτερη ορατότητα.

Τα ισόγεια κτίσματα που διατηρούνται στην εσωτερική αυλή είναι ανακατασκευασμένα σχετικά πρόσφατα πάνω στα υπολείμματα των τοίχων της τελευταίας οικοδομικής φάσης. Πρόκειται για συνεχόμενους ορθογώνιους χώρους που προορίζονταν για τη στέγαση των στρατιωτών αλλά και για άλλες χρήσης (αποθήκες, μαγειρεία κτλ). Ανάλογη μορφή πρέπει να είχαν και κατά τη Βενετοκρατία όπως φαίνεται στους χάρτες της περιόδου. Στους χάρτες αυτούς παρουσιάζεται επίσης ο ναός του Αγίου Μάρκου μέσα στον περίβολο του φρουρίου. Ωστόσο ο G.Gerola επισήμανε ότι τα ερείπια του ναού βρίσκονταν έξω από το κάστρο στη νότια πλευρά του.

Πρόκειται για τα θεμέλια ΄τοίχων μικρού κτίσματος που φέρουν ίχνη τοιχογράφησης. Ο ναός καταστράφηκε κατά την επισκευή του κάστρου από το Μουσταφά Ναϊλή Πασά. Στο Φραγκοκάστελλο έχουν γίνει όπως προαναφέρθηκε, εκτεταμένες κατά καιρούς ανακατασκευές. Η πρώτη αναφέρεται στα 1593-1597 από το γενικό προβλεπτή Nicolo Dona, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μεγάλης έκτασης επισκευές έκανε και ο προβλεπτής Σφακίων. Το 1645, κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών με τους Τούρκους για την κατάληψη της Κρήτης, διατέθηκαν 1000 λίρες για στερεωτικές εργασίες. Οι πλέον εκτεταμένες όμως επεμβάσεις έγιναν από το Μουσταφά πασά κατά τη διάρκεια της κρητικής Επανάστασης του 1866-1869. Κατά τη διάρκεια καθαρισμών βρέθηκαν ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής της Βενετοκρταίας, κυρίως από τον 16ο αιώνα, νομίσματα και μολυβδόβουλα.

ΠΗΓΗ Incredible Crete

- See more at: http://www.mykriti.gr/component/k2/item/7151-froyrio-fragkokastelloy-enas-pyrgos-mia-istoria#sthash.4qT0vye6.dpuf

Φρούριο Φραγκοκάστελλου- Ένας πύργος μια ιστορία...

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 - 10:12

Όταν οι βενετοί φεουδάρχες των Χανίων ζητούσαν από τη Γαληνοτάτη την οικοδόμηση ενός φρουρίου στα Σφακιά, αυτό γινόταν για να προστατευθούν τόσο από τους πειρατές, όσο και από τους εξεγερμένους ντόπιους.

Η Γερουσία ωστόσο ήταν επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αίτημα, καθώς το κόστος ήταν μεγάλο. Το 1371 μπήκε ο θεμέλιος λίθος και το φρούριο ολοκληρώθηκε το 1374. Στο μεταξύ διάστημα οι ντόπιοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την ολοκλήρωσή του και τα βράδια κατέστρεφαν ό,τι είχε οικοδομηθεί την ημέρα. 

Η ονομασία Φραγκοκάστελλο (το φρούριο των Φράγκων, δηλαδή των Καθολικών) δόθηκε στο νέο οχυρό απηχώντας τα περιφρονητικά συναισθήματα των ντόπιων απέναντι στους κατακτητές.Στη σημερινή του μορφή το Φραγκοκάστελλο δεν παρουσιάζει έντονες διαφορές συγκριτικά με τις απεικονίσεις του στα βενετικά σχέδια. Ακολουθεί τις παλιές οχυρωματικές αντιλήψεις, πριν δηλαδή την επικράτησή του "προμαχωνικού συστήματος", το οποίο θα φτάσει στην Κρήτη πριν τα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με κατακόρυφα τείχη και τετράπλευρους πύργους στις 4 γωνίες, από τους οποίους ο νοτιοδυτικός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι πύργοι και τα τείχη καταλήγουν σε οδοντωτές πολεμίστρες. Η κύρια είσοδος βρισκόταν νότια. Στη σημερινή της μορφή όμως αποτελεί ανακατασκευή του 19ου αιώνα. Πάνω από αυτό το άνοιγμα βρίσκονταν ενσωματωμένα στην τοιχοποιία 4 οικόσημα επιφανών βενετικών οικογενειών. Από αυτά σώζονται τα δύο των οικογενειών Querini και Dolfin. Πάνω από τα οικόσημα βρίσκεται το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Μια ακόμη είσοδος ανοίγεται στα ανατολικά. Οι τρεις μικροί πύργοι σώζονται με αρκετές φάσεις ανακατασκευών, κυρίως στους ορόφους.

Από τα σωζόμενα παλιά στοιχεία φαίνεται ότι το ισόγειο ήταν καμαροσκέπαστο και το ανώτερο τμήμα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές με μεσοπατώματα και χωμάτινο δώμα στον όροφο. Αντίθετα ο μεγαλύτερος πύργος διατηρείται με μικρότερες επεμβάσεις. Ο πύργος αυτός αποτελούσε ένα ιδιαίτερο αμυντικό στοιχείο του φρουρίου, καθώς είχε τη δυνατότητα να χωρέσει μεγαλύτερο αριθμό πολεμιστών και είχε και μεγαλύτερη ορατότητα.

Τα ισόγεια κτίσματα που διατηρούνται στην εσωτερική αυλή είναι ανακατασκευασμένα σχετικά πρόσφατα πάνω στα υπολείμματα των τοίχων της τελευταίας οικοδομικής φάσης. Πρόκειται για συνεχόμενους ορθογώνιους χώρους που προορίζονταν για τη στέγαση των στρατιωτών αλλά και για άλλες χρήσης (αποθήκες, μαγειρεία κτλ). Ανάλογη μορφή πρέπει να είχαν και κατά τη Βενετοκρατία όπως φαίνεται στους χάρτες της περιόδου. Στους χάρτες αυτούς παρουσιάζεται επίσης ο ναός του Αγίου Μάρκου μέσα στον περίβολο του φρουρίου. Ωστόσο ο G.Gerola επισήμανε ότι τα ερείπια του ναού βρίσκονταν έξω από το κάστρο στη νότια πλευρά του.

Πρόκειται για τα θεμέλια ΄τοίχων μικρού κτίσματος που φέρουν ίχνη τοιχογράφησης. Ο ναός καταστράφηκε κατά την επισκευή του κάστρου από το Μουσταφά Ναϊλή Πασά. Στο Φραγκοκάστελλο έχουν γίνει όπως προαναφέρθηκε, εκτεταμένες κατά καιρούς ανακατασκευές. Η πρώτη αναφέρεται στα 1593-1597 από το γενικό προβλεπτή Nicolo Dona, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μεγάλης έκτασης επισκευές έκανε και ο προβλεπτής Σφακίων. Το 1645, κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών με τους Τούρκους για την κατάληψη της Κρήτης, διατέθηκαν 1000 λίρες για στερεωτικές εργασίες. Οι πλέον εκτεταμένες όμως επεμβάσεις έγιναν από το Μουσταφά πασά κατά τη διάρκεια της κρητικής Επανάστασης του 1866-1869. Κατά τη διάρκεια καθαρισμών βρέθηκαν ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής της Βενετοκρταίας, κυρίως από τον 16ο αιώνα, νομίσματα και μολυβδόβουλα.

ΠΗΓΗ Incredible Crete

- See more at: http://www.mykriti.gr/component/k2/item/7151-froyrio-fragkokastelloy-enas-pyrgos-mia-istoria#sthash.4qT0vye6.dpuf

ΜΟΙΡΕΣ του Χρήστου Ι. Δούλη

http://www.onestory.gr/post/35263586527/%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83

_ΜΟΙΡΕΣ

του Χρήστου Ι. Δούλη *
.
Τη στιγμή που γεννήθηκα μου δώκανε μια χεροκολιά. Για να ξυπνήσω, να συνέλθω και να μπω σε ετούτον εδώ τον κόσμο.
Με πλύνανε, με αποθώκανε στο στήθος της μάνας μου. Πέρασε το χέρι της στην πλάτη μου, ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος της, μύρισα 
το δέρμα της, άπλωσα το χέρι μου στο λαιμό της και κοιταχτήκαμε.
Το δωμάτιο γέμισε αγγελάκια με άσπρα φτερά, που κρατούσαν σχοινιά στα χέρια τους και μας έδεναν με κόμπους που δεν λύθηκαν ποτέ στην υπόλοιπη κοινή μας ζωή.
Όταν έλθει η ώρα να λυθεί η μια άκρη και φύγει ο ένας από τη ζωή, οι κόμποι σφίγγουν το λαιμό του άλλου.
Το πρώτο βράδυ με βάλανε στο κρεβάτι της μάνας μου. Τα μεσάνυχτα και ενώ είχε αποκοιμηθεί από την κούραση, ήλθαν πάνω στο κρεβάτι τρεις γυναίκες. Είμαστε οι μοίρες σου, μου είπαν.
Οι μοίρες μας, είναι γυναίκες, διαπίστωσα από την πρώτη νύχτα.
Η πρώτη ήλθε στο κεφάλι μου.
Kοτσονάτη και μεγαλογυναίκα στα χρόνια στο μπόι, στα κιλά. 
-Με λένε Ζωή, μου είπε. 
Εμένα θα με βλέπεις συνέχεια. Κάθε πρωί που θα ανοίγεις το παράθυρο, θα σου κουνάω το χέρι. Μπροστά σου θα είμαι, με ήλιο με βροχή με κρύο, με ζέστη. Κάθε μέρα, μέχρι την τελευταία.
-Πότε θα είναι η τελευταία μέρα μου; Τη ρώτησα.
-Δεν το λέω ποτέ σε κανέναν, μου απάντησε. Κανείς δεν το ξέρει από πριν. Όλοι το μαθαίνουν τελευταία στιγμή. Μη ρωτάς τέτοια πράγματα, την πρώτη μέρα της ζωής σου. Εδώ ήλθες για να ζήσεις. Όταν έλθει εκείνη η στιγμή, τους παίρνω από το χέρι. Κάποιοι με χαιρετούν, άλλοι μου λένε σε ευχαριστώ Ζωή, και τους πάω σε μιαν άλλη. Ζωή είναι και η άλλη, αλλά είναι άλλη, διαφορετική. Αφού ήλθες εδώ, κοίταξε να ζήσεις, μου ξαναείπε.
Έκανε δυο βήματα πιο κει και ήλθε στο κεφάλι μου η δεύτερη. Εγώ είμαι η Υγεία σου, μου λέει.
Καλοστεκούμενη, ψηλή . Όχι με πανάκριβα και σινιέ ρούχα. Είχε όμως στο ένα της χέρι, αυτό της καρδιάς , κρυμμένο κάτι στην παλάμη της. Αναρωτήθηκα τι είναι. Μετά από χρόνια κατάλαβα. Την είδα στον ύπνο μου, εκεί στα πενήντα, δύο μέρες πριν μπω στο νοσοκομείο. Μόνο που η παλάμη της αυτή τη φορά ήταν ανοιχτή και είχε ένα νυστέρι. 
-Καλά θα τα πάμε, μου είπε, μην ανησυχείς. Ήταν το νυστέρι της εγχείρησης που θα έκανα σε δύο μέρες, στην καρδιά.
Ύστερα ήλθε στο κεφάλι μου η Τρίτη. Η Τύχη.
Διαφορετική από τις άλλες. Μεγάλη και αυτή στα χρόνια με μισοχαλασμένη ρόμπα, πολυφορεμένη και με μπαλώματα. Της λείπανε δόντια, είχε και λίγο μουστάκι. Με ξινισμένα μούτρα σαν να μου έκανε χάρη που ήλθε. Όταν τη ρώτησα, ποια είσαι του λόγου σου, μου απάντησε, πως είμαι η τύχη σου.
-Ανάθεμά την τύχη μου, είπα εγώ, έτσι που ήτανε. Αυτή εχολεύτηκε, με κοίταξε καλά, καλά και με μούτζωσε. 
-Όρσε μου λέει αγγελοκρουσμένο, που έχεις και γλώσσα.
-Μα να με μουτζώσει η τύχη μου, την πρώτη μέρα της ζωής μου; σκέφτηκα. Τη μούντζωσα και εγώ.
-Στα μούτρα σου, της λέω. Να καταντήσεις κατουρίστρια να δουλεύεις σε καμπινέδες. Όχι εκεί που τραγουδάει η Βίσση, αλλά σε δημόσιους, που είναι μες στη βρώμα και μες στο ξερό σκατό εκεί να είσαι πάντα να μυρίζεις τα αρώματα. Ήμουνα και εγώ από μικρός καλό κατουροκάνατο
-Φταίω εγώ που ήρθα, μου λέει ούτε απ έξω δεν θα περνούσα, αλλά να έχεις χάρη που πρέπει να πάμε σε όλα τα νεογέννητα.
Ήταν η πρώτη φορά που τσακώθηκα με την τύχη μου. Από τότε τη βρίζω συνέχεια, μέχρι τώρα που μεγάλωσα. Όλο, φτου την τύχη μου, μέσα, λέω. Χάθηκε ο κόσμος να μου χάριζε μια μανιβέλα; Μερικοί άνθρωποι είναι τυχεροί σαν να την έχουν στον κώλο τους που παίρνει μπροστά μόνη της και τους οδηγεί όπου θέλει και στα καλά και στα δύσκολα.
Τέλος πάντων ο καθένας με την τύχη του, σκέφτηκα.
Που είναι η άλλη; Ρώτησα. Η Χρήμα δεν ήλθε; Έτσι λέγανε την τελευταία μοίρα.
-Δεν είμαι μαζί μας, μου είπανε. Δεν πάει σε όλα τα μωρά. Πάει όπου της γουστάρει και άμα της θυμηθεί. Περίμενέ τηνε. Μπορεί να έλθει αργότερα, στη ζωή σου, μπορεί και να μην έλθει ποτέ.. 
Έχουνε περάσει από τότε πενήντα πέντε χρόνια συν πέντε που κρύβω, σύνολο εξήντα που είμαι, ακόμα να ναρθει. Μια μακρινή θεία της, γριά, άσχημη και χωρίς δόντια μια φάουσα, μια διακοναριά έρχεται κάθε 24 του μηνός έξω από την τράπεζα και μου δίνει μια σύνταξη τρεις και εξήντα. Τώρα τελευταία έρχεται ένα μικρό μαύρο, λιανοκάμοτο, λιγδιασμένο, σαν καλικάντζαρος, με μαύρα νύχια. Κάθε φορά που παίρνω λεφτά που είναι όλο και πιο λίγα, νευριάζω, βρίζω. Αυτό βγάζει την ουρά του κάτω από το παλτό που φοράει, την κουνάει πέρα-δώθε από χαρά και με κοιτάει μοχθηρά. Πως σε λένε, το ρωτάω.
Μεσοπρόθεσμο μου απαντάει. Που να σε κόψει ο ανθρακίτης, του λέω αναθεμά τους που σε κουβαλήσανε, χτικιασμένο, να πας στο γέροντο διάολο και στου διόλου τον κώλο. 
Μη μου μιλάς εμένα έτσι, μου απαντάει και μου κουνάει το δάχτυλο, εγώ δεν φταίω..
Εμένα και το τονίζει, εμένα μου λέει, με ψηφίσανε σοσιαλιστές.
.
Ο Χρήστος Δούλης όταν κάτι τον ενοχλήσει, τον ευαισθητοποιήσει τον συγκινήσει, μια λέξη μια κίνηση, κάτι που είδε, που άκουσε το κάνει κείμενο και το δημοσιεύει σε εφημερίδα της Κέρκυρας, όπου είναι ο τόπος του. Στο facebook με το όνομα Xristos Doulis μπορεί κανείς να διαβάσει τις σκέψεις του καθώς και παλιότερα κείμενα του. Στο e-mail despetos@hotmail.com θα χαρεί να απαντήσει.

«Η Ελλάδα των τριών κόσμων»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

8 Νοεμβρίου 2012 

 

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ (8 Νοεμβρίου 1895 – 13 Ιουλίου 1965)
ΠΙΝΑΚΑΣ «Η Ελλάδα των τριών κόσμων»

«Η Ρωμιοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα. Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να ‘τανε δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθειά, επειδής ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τί. Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθιά τον χαραχτήρα τους στο σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζουνται με μιά σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μιά τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη.
Τα έθνη που ξαγοράζουνε κάθε ώρα της ζωής τους με αίμα και μ' αγωνία, πλουτίζονται με πνευματικές χάρες που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς κι από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο. Ενώ ο πόνος κατεργάζεται τους λαούς και τους καθαρίζει, όπως καθαρίζεται το χρυσάφι με φωτιά μέσα στο χωνευτήρι. Για τούτο η δυστυχισμένη Ρωμηοσύνη στολίστηκε με κάποια αμάραντα άνθη, που δεν τ' αξιωθήκανε οι μεγάλοι κ' οι τρανοί λαοί της γής» ‘Πονεμένη Ρωμηοσύνη'
Ο Φώτης Κόντογλου (πραγματικό όνομα Φώτιος Αποστολέλης) ήταν έλληνας λογοτέχνης και ζωγράφος. Αναζήτησε την «ελληνικότητα», δηλαδή μία αυθεντική έκφραση, επιστρέφοντας στην ελληνική παράδοση, τόσο στο λογοτεχνικό όσο και στο ζωγραφικό του έργο. Είχε ακόμα σημαντικότατη συμβολή στον χώρο της βυζαντινής εικονογραφίας. Σήμερα θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του Τριάντα». Μαθητές του ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, κ.ά.