ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ.

12 Νοεμβρίου στις 10:51 μ.μ. ·

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ

12 Νοεμβρίου στις 7:52 π.μ. ·

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ - Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΓΟΤΘΟΥΣ
Στις αρχές του 535 η φιλοβυζαντινή βασίλισσα των Οστρογότθων Αμαλασούνθα, συνελήφθη, φυλακίστηκε και τον Απρίλιο του ιδίου έτους δολοφονήθηκε με την ανοχή του νέου συζύγου της, Θευδάτου. Η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία έδωσε στον Ιουστινιανό το πρόσχημα που ζητούσε για να κινηθεί εναντίον των Οστρογότθων. Η ταχεία και απροσδόκητα εύκολη κατάλυση του βανδαλικού βασιλείου συνέβαλε προς την απόφαση του Ιουστινιανού να επιδιώξει με στρατιωτικά μέσα την προσάρτηση της Ιταλίας. Την υλοποίηση των σχεδίων του αυτοκράτορα ανέλαβαν οι στρατηγοί Βελισάριος, που κινήθηκε με στόλο εναντίον της Σικελίας με 12.000 άνδρες, και ο Μούνδος, που προέλασε προς τη γοτθική Δαλματία με 4.000 άνδρες. Η Σικελία ήταν σχεδόν αφύλαχτη από γοτθικές φρουρές, με συνέπεια μέσα σε επτά μήνες να αποτελεί τμήμα της ανατολικής αυτοκρατορίας. Μόνον η Πάνορμος (σημ. Παλέρμο) πρόβαλε αντίσταση, χωρίς αποτέλεσμα. Η απώλεια ενός τόσο μεγάλου τμήματος της επικράτειάς του, πανικόβαλε τον Θευδάτο. Ήλθε σε διαπραγματεύσεις με τον Ιουστινιανό, αλλά πολύ σύντομα άλλαξε γνώμη. Αιτία ήταν η εσπευσμένη αναχώρηση του Βελισάριου για την Αφρική, όπου είχε εκδηλωθεί μεγάλη στάση μεταξύ των απλήρωτων στρατιωτών, και ο θάνατος του στρατηγού Μούνδου στη Δαλματία.
Όμως ο Βελισάριος κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να επαναφέρει την πειθαρχεία στις ρωμαϊκές δυνάμεις της Αφρικής και να επιστρέψει στην Ιταλία. Αποβιβάστηκε στο νότιο άκρο της Καλαβρίας (αρχές καλοκαιριού του 536) και προέλασε ταχύτατα προς Βορρά. Οι ελληνόφωνοι κατά κύριο λόγο πληθυσμοί υποδέχονταν τους Βυζαντινούς σαν ελευθερωτές. Ακόμη και οι γοτθικές δυνάμεις της περιοχής, υπό την ηγεσία του γαμβρού τού Θευδάτου, παραδόθηκαν στον Βελισάριο χωρίς καν να προβάλουν αντίσταση. Η προέλαση διακόπηκε κάτω από τα τείχη της Νεάπολης. Η πόλη αυτή διέθετε ισχυρή γοτθική φρουρά, ίση με τη δύναμη του Βελισάριου. Επίσης η οχυρή θέση της ενθάρρυνε τους κατοίκους της να αντισταθούν στον Βυζαντινούς. Πράγματι, η πόλη αντιστάθηκε επιτυχώς για έναν μήνα περίπου, σε σημείο που ο Βελισάριος ετοιμάστηκε να άρει την πολιορκία για να μην χρονοτριβήσει περαιτέρω. Τότε όμως, κάποιοι στρατιώτες του βρήκαν τυχαία μία δίοδο προς το εσωτερικό των τειχών μέσα από το υδραγωγείο της πόλης. Ένα απόσπασμα 400 επίλεκτων ανδρών εισήλθε στην πόλη και άνοιξε τις πύλες για τον υπόλοιπο στρατό. Η πτώση της Νεάπολης (536) συγκλόνισε τους Οστρογότθους. Υπεύθυνος θεωρήθηκε ο Θευδάτος που δεν είχε πράξει κάτι σημαντικό στον στρατιωτικό τομέα για την αναχαίτιση του Βελισάριου. Ο ηγεμόνας των Γότθων εκθρονίστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε, ενώ τη θέση του κατέλαβε ένας γηραιός στρατηγός τού Θευδέριχου, ο Ουίτιγις ή Βίτιγκις. Ο τελευταίος άφησε ισχυρή φρουρά στη Ρώμη και έφυγε για τη Ραβέννα, όπου ήταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των γοτθικών στρατευμάτων. Επιπλέον αντιμετώπιζε μια φραγκική εισβολή στη βόρειο Ιταλία, για την οποία, όπως και στην περίπτωση της επαναστατημένης εναντίον του Γελίμερου Σαρδηνίας, ευθυνόταν οι διπλωματικοί χειρισμοί του Ιουστινιανού. Ο Ουΐτιγης εξαγόρασε την αποχώρηση των Φράγκων από την Ιταλία με χρυσό και εδαφικές παραχωρήσεις και σύντομα ήταν έτοιμος να αντεπιτεθεί στους Βυζαντινούς. Ενόσω βρισκόταν στην Ραβέννα, παντρεύτηκε την κόρη της Αμαλασούνθας, Ματασούνθα για να νομιμοποιήσει την εξουσία του. Εν τω μεταξύ ο Βελισάριος είχε γίνει κύριος της Αιώνιας Πόλης αναίμακτα. Η παλαιά Ρώμη άνοιξε τις πύλες της στους στρατιώτες της Νέας Ρώμης μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις, την ίδια ώρα που η γοτθική φρουρά εγκατέλειπε την πόλη (9 Δεκεμβρίου 536). Για τον Ιουστινιανό η ανάκτηση της Ιταλίας είχε επιτευχθεί το ίδιο εύκολα και γρήγορα όπως η βανδαλική Αφρική. Όμως ο Βελισάριος άρχισε να ετοιμάζεται πυρετωδώς για μακρά πολιορκία, καθώς γνώριζε ότι οι Γότθοι θα έκαναν το παν για να ανακτήσουν τη Ρώμη όπως και όλες τις απολεσθείσες περιοχές. Για την υπεράσπιση της Ρώμης δεν διατίθεντο περισσότεροι από 5.000 άνδρες, αφού οι υπόλοιποι επάνδρωναν φρουρές στη Σικελία και την νότιο Ιταλία. Οι Γότθοι έφθασαν κάτω από τα τείχη της Ρώμης τον Μάρτιο του 537 με στρατό 150.000 θωρακισμένων ιππέων, κατά κύριο λόγο, όπως μας πληροφορεί ο Προκόπιος. Οι Ρωμαίοι είχαν προλάβει να προετοιμαστούν αρκετά καλά, αλλά ο Βελισάριος, όπως συνήθιζε, δεν αρκέστηκε σε μια παθητική άμυνα. Κάθε τόσο καταπονούσε τους πολιορκητές του με γρήγορες και ξαφνικές εξόδους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν άφηνε ποτέ τους εχθρούς του να αναπαυτούν, καταφέρνοντας επιπλέον να διατηρήσει ανοικτές τις θαλάσσιες επικοινωνίες του για μεγάλο διάστημα. Από την άλλη πλευρά των τειχών, οι Γότθοι ταλαιπωρούνταν και από επιδημίες. Όσο και αν δυσκόλευαν τους Ρωμαίους, αυτοί βρίσκονταν πάντα σε χειρότερη θέση. Συνέχιζαν όμως να στενεύουν τον κλοιό, και όταν κατάφεραν να αποκλείσουν τη Ρώμη και από θαλάσσης, οι πολιορκημένοι βρέθηκαν σε απόγνωση. Η δυσφορία των κατοίκων εκφράστηκε κυρίως από τους συγκλητικούς και την αριστοκρατία, αρκετοί εκ των οποίων συνελήφθησαν από τον Βελισάριο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο πάπας Σιλβέριος. Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του Βελισάριου λόγω του αξιώματος τού Σιλβέριου, καθαιρέθηκε και εξορίστηκε στην Ανατολή, επειδή θεωρήθηκε ύποπτος συνεργασίας με τους Γότθους. Οι πολυπόθητες ενισχύσεις, περί τις 5.000, έφτασαν τον Νοέμβριο του επόμενου έτους. Τώρα ο Βελισάριος είχε τη δυνατότητα να επιχειρήσει τολμηρότερες ενέργειες. Με όλο και αυξανόμενες επιδρομές στα μετόπισθεν των Γότθων, έπληττε τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, καταλαμβάνοντας μάλιστα κάποιες πόλεις και οχυρά σε καίρια σημεία. Έτσι οι Γότθοι μετατράπηκαν από πολιορκητές σε πολιορκημένους και τον Μάρτιο του 538, μετά από ένα χρόνο και εννέα ημέρες, έλυσαν την πολιορκία. Κατευθύνθηκαν βόρεια με τους Βυζαντινούς στο κατόπι τους. Οι τελευταίοι, με ευκίνητες δυνάμεις ιππικού, ενεργούσαν σε μεγάλη ακτίνα, τόσο απασχολώντας τους εχθρούς τους όσο και καταλαμβάνοντας διάφορες πόλεις. Τον Ιούνιο του 538 αφίχθησαν στην Ιταλία νέες ενισχύσεις (7.000) υπό τον Ναρσή, οι οποίες όμως δεν είχαν τα αποτελέσματα που ανέμενε ο Ιουστινιανός. Ο Ναρσής δεν έδειχνε διάθεση να αναγνωρίσει την αρχιστρατηγία του Βελισάριου. Ο τελευταίος αξίωνε απ’ όλους απόλυτη υπακοή στις διαταγές του, αφού είχε διοριστεί από τον Ιουστινιανό αρχιστράτηγος του μετώπου στην Ιταλία. Από την άλλη ο Ναρσής, έχοντας την εύνοια της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, έβρισκε προσχήματα για να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Βελισάριου. Αποτέλεσμα των διαφωνιών των δύο στρατηγών ήταν η πτώση της μεγάλης και εύρωστης πόλης των Μεδιολάνων (σημ. Μιλάνο, αρχές του 539) στους συνασπισμένους Γότθους και Βουργουνδίους. Η πόλη λεηλατήθηκε άγρια με αποτέλεσμα να καταστραφεί τελείως, ο ανδρικός πληθυσμός σφαγιάστηκε και τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν ως δούλοι στους Βουργουνδίους. Η καταστροφή των Μεδιολάνων, που από τις σύγχρονες πηγές περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα, προκάλεσε βαθιά εντύπωση, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ιουστινιανός δεν επέρριψε ευθύνες σε κάποιον, ωστόσο ανακάλεσε τον Ναρσή, αφήνοντας τον Βελισάριο μοναδικό αρχηγό των δυνάμεων στην Ιταλία. Η κατάσταση στη χερσόνησο είχε γίνει ιδιαίτερα δύσκολη και πολύπλοκη. Επιπλέον οι Φράγκοι εισέβαλαν ξανά στη βόρειο Ιταλία καταστρέφοντας και λεηλατώντας. Μάλιστα λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, Γότθοι και Βυζαντινοί σκέπτονταν σοβαρά το ενδεχόμενο σύμπραξης εναντίον των Φράγκων. Τελικά οι τελευταίοι, αφού ερήμωσαν μεγάλες εκτάσεις της βορειοϊταλικής υπαίθρου, υπέκυψαν στον λιμό που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει και αποσύρθηκαν πέρα από τις Άλπεις. Ως εκ τούτου, οι εχθροπραξίες μεταξύ Γότθων και Βυζαντινών ξανάρχισαν. Τώρα όμως οι Βυζαντινοί διέθεταν ενιαία ηγεσία και σύντομα περιόρισαν τον Ουΐτιγγη στη Ραβέννα. Αλλά και αυτός δεν έμεινε άπραγος. Ενώ είχε προετοιμαστεί όσο καλύτερα γινόταν για πολιορκία, απέστειλε πρέσβεις στην Περσία με την ελπίδα ότι μια αναζωπύρωση του ανατολικού μετώπου της αυτοκρατορίας, θα μείωνε την πίεση των Βυζαντινών εναντίον του. Όταν μαθεύτηκαν οι διπλωματικές κινήσεις των Γότθων, ο Ιουστινιανός ειδοποίησε τον Βελισάριο να εγκαταλείψει την Ιταλία και να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, εν όψει ενός νέου πολέμου με τους Πέρσες. Αλλά ο Βελισάριος δεν ήθελε να αφήσει την πολύμηνη πολιορκία να πάει χαμένη. Αντ’ αυτού, επέσπευσε τις προσπάθειές του, με αποτέλεσμα η Ραβέννα να παραδοθεί κατόπιν τεχνάσματος (Μάιος του 540). Αρκετοί ευγενείς (Γότθοι και Ρωμαίοι) είχαν προτείνει στον Βελισάριο το στέμμα της Ιταλίας. Ακόμη και ο Ουίτιγις είχε έρθει σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Βυζαντινό στρατηγό με ανάλογες προτάσεις. Ο Βελισάριος συμφώνησε με όλες τις πλευρές και όταν εισήλθε στη Ραβέννα, ανακοίνωσε ότι καταλαμβάνει την πόλη στο όνομα του Ιουστινιανού. Ακολούθως επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη με αιχμαλώτους τον Ουΐτιγγη, την Ματασούνθα και άλλους επιφανείς Γότθους, καθώς φυσικά και με πολλά λάφυρα, μεταξύ αυτών και τους βασιλικούς θησαυρούς. Στην Ιταλία, σχεδόν αμέσως μετά την αποχώρηση του Βελισάριου, η κατάσταση αναστράφηκε άρδην. Οι Γότθοι επέλεξαν ως βασιλιά τους τον ικανό φύλαρχο Τωτίλα, ο οποίος με εύστοχες στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές ενέργειες πέτυχε να περιορίσει τους Βυζαντινούς σε λίγες μεγάλες πόλεις. Όταν ο Βελισάριος επέστρεψε στην Ιταλία (καλοκαίρι 544), οι Βυζαντινοί κατείχαν μόνον τις πόλεις Φλωρεντία, Ραβέννα και Ρώμη. Ακόμη μια φορά ο Βελισάριος διέθετε ελάχιστες δυνάμεις, μερικές χιλιάδες νεοσύλλεκτους άνδρες που ο ίδιος περιέγραφε ως ένα μικρό αξιοθρήνητο και ανεκπαίδευτο συνονθύλευμα (Υπέρ των πολέμων λόγοι 7.12.4), έτσι δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να εισέλθει κρυφά στη Ρώμη, όπου άρχισε να προετοιμάζεται για την επερχόμενη πολιορκία. Οι Γότθοι είχαν βαριές απώλειες στις προσπάθειές τους να παραβιάσουν τα τείχη. Μια ξαφνική αντεπίθεση των Βυζαντινών, τους έτρεψε σε άτακτη φυγή και υποχώρησαν στο Τίβολι.
Με ανεπαρκείς δυνάμεις, ο Βελισάριος δεν μπορούσε να αναλάβει σοβαρές επιθετικές πρωτοβουλίες. Έτσι επί επτά χρόνια αναλώθηκε σε μικρές επιχειρήσεις από το ένα φρούριο στο άλλο και από τη μια πόλη στην άλλη, προσπαθώντας να ενισχύσει όποιο μέρος πιεζόταν περισσότερο. Η Ρώμη άλλαξε πολλές φορές χέρια και γενικότερα η Ιταλική χερσόνησος είχε περιέλθει σε διαρκή αστάθεια και αναταραχή. Απογοητευμένος από τη συνεχή άρνηση του αυτοκράτορα να στείλει σημαντικές ενισχύσεις στην Ιταλία, ο Βελισάριος ζήτησε την ανάκλησή του και επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 549. Στην πρωτεύουσα ο μεσόκοπος στρατηγός έτυχε τιμητικής υποδοχής, αλλά το άστρο του έδυσε προσωρινά. Κουρασμένος και πικραμένος από τις δολοπλοκίες και τις διαβολές των αντιπάλων του, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και για μερικά χρόνια ιδιώτευσε. Όμως σε ανύποπτο χρόνο ο Ιουστινιανός χρειάστηκε εκ νέου τις υπηρεσίες του έμπειρου στρατηλάτη και ο Βελισάριος ανταποκρίθηκε με το πλέον εντυπωσιακό και αποτελεσματικό τρόπο. Η μάχη των Βουσταγαλλώρων (Λατινικά: Busta Gallorum) ή μάχη των Ταγινών πραγματοποιήθηκε την 1η Ιουλίου του 552 ανάμεσα στους Βυζαντινούς υπό τον στρατηγό Ναρσή και τους Οστρογότθους υπό τον βασιλιά Τωτίλα, κοντά στο χωριό Ταγίνες (Λατινικά: Taginae ή Tadinae), κατά τους πολέμους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού στη Δύση. Νικητής αυτής της αποφασιστικής μάχης ήταν ο Ναρσής. Μετά τη μάχη οι Γότθοι μετρούσαν νεκρούς της τάξης των 6.000 με 7.000 ανδρών και ο Τωτίλας είχε τραυματιστεί. Λίγο αργότερα πέθανε και οι Γότθοι εξέλεξαν καινούριο αρχηγό τους τον στρατηγό του Τωτίλα, τον Τεΐα. Ο τελευταίος ηττήθηκε στη μάχη του όρους Λακτάριους και οι Γότθοι εξαφανίστηκαν για πάντα ως πολιτική δύναμη στην Ιταλία. Στη συνέχεια, ο Ναρσής στράφηκε κατά των Φράγκων και των Αλαμανών που είχαν επιδράμει στην Ιταλία, και τους έδιωξε πέρα από τις Άλπεις, στη μάχη της Κάπουας στην κοιλάδα του ποταμού Κασιλίνου (σημ. Σάρνο). https://el.m.wikipedia.org/wiki/Βελισάριος https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μάχη_των_Βουσταγαλλώρων

τι είναι το μανιτάρι;

http://www.icookgreek.com/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/item/%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9

Μα τι είναι το μανιτάρι;

Τετάρτη, 11 Νοεμβρίου 2015.

Εκεί, στις παρυφές της Πίνδου… …στα μονοπάτια της Βάλια - Κάλντα, αλλά και στα πυκνά δάση του νομού Γρεβενών και ειδικά στα σύνορα με την επαρχία Βοΐου Κοζάνης, φυτρώνουν όπως λένε οι ειδικοί πάνω από χίλια είδη άγριων μανιταριών, τα περισσότερα από τα οποία αποτελούν βασικό στοιχείο διατροφής και λαογραφίας για τους κατοίκους της περιοχής.
ΠΗΓΗ: I COOK GREEK τ. 27 • του Ηλία Φουντούλη
Ειδικά την περίοδο της Κατοχής, οι κάτοικοι των Γρεβενών, παλεύοντας για την επιβίωση, βρήκαν μεγάλο συμπαραστάτη το γευστικό αυτό μύκητα, με την πλούσια σάρκα, που θύμιζε κρέας και το ιδιαίτερο γήινο άρωμά του. Σταδιακά η ενασχόληση των ντόπιων με το κυνήγι του μανιταριού, τις νέες συνταγές τους τρόπους συντήρησης έγινε τρόπος ζωής ενώ οι σύλλογοι φίλων ξεπηδούσαν ο ένας μετά τον άλλον… σαν μανιτάρια.
Μα τι είναι το μανιτάρι;
Πρόκειται για ετερότροφους οργανισμούς που ζουν σαπροφυτικά ή παρασιτικά. Σε αντίθεση με τα πράσινα φυτά, τα μανιτάρια δεν έχουν χλωροφύλλη και συνεπώς δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, έχουν όμως την ιδιότητα να αναπτύσσονται αποσυνθέτοντας οργανική ύλη και συμβάλλοντας στη διαδικασία της  ανακύκλωσης. Η ρίζα τους, που ονομάζεται μυκήλιο, έχει τη μορφή τριχοειδούς ιστού, ενώ το ορατό πάνω μέρος, το σώμα τους, είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε μανιτάρι. Διατροφικά συνιστούν πολύ καλή τροφή, με χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και νάτριο, μικρή θερμιδική αξία και πλούσια πηγή βιταμινών C και D, σιδήρου, ψευδαργύρου, φωσφόρου, καλίου, χαλκού και σεληνίου. Περιέχουν ακόμη βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και παντοθενικό οξύ, και να μην πούμε για τη γεύση…

Να συστηθούμε;
Όταν οι ποικιλίες μανιταριών των Γρεβενών αγγίζουν τις 1.000, είναι δύσκολο να μιλήσεις για τις περισσότερες από αυτές. Ας δούμε όμως τις σημαντικότερες:
Βασιλομανίταρο (Boletus edulis)
Με υφή που θυμίζει μετάξι, αφράτο και νόστιμο, έχει άρωμα ξηρών καρπών και κάστανου, ενώ η γεύση του θυμίζει πολύ κρέας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλά  πιάτα μανιταριών πλημμυρίζοντας όλο το φαγητό με το πλούσιο άρωμά του.
Πορτομπέλο (Portobello)
Είναι εντυπωσιακά σε μέγεθος και εμφάνιση, ενώ στη γεύση και στο άρωμα θυμίζουν κρέας. Γι’ αυτό και μπορούν θαυμάσια να το αντικαταστήσουν σε σάντουιτς ή ορεκτικά ή να εμπλουτίσουν χορτοφαγικά πιάτα όπως το γιαχνί και τη μαγειρίτσα.
Αμανίτης καισαρικός (Αmanita caesarea)
Φθινοπωρινό και εξαιρετικά σπάνιο άγριο μανιτάρι, κυκλοφορεί μόνο φρέσκο και σε πολύ μικρή ποσότητα. Τρώγεται συνήθως ωμό σε σαλάτες λόγω της τραγανής υφής του ενώ η γεύση του έχει κάτι από την αλμύρα της θάλασσας.
Πλευρώτους (Pleurotus)
Εύσαρκα, με δαντελωτές αυλακώσεις, βελούδινη υφή και λεπτό άρωμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική κουζίνα και σερβίρονται κυρίως ψητά ή τηγανητά. Καλλιεργημένα πωλούνται σχεδόν παντού αλλά τα άγρια, έχουν πολύ ανώτερη γεύση.
Μορχέλα (Morchella)
Οι λάτρεις των μανιταριών τρελαίνονται για το συγκεκριμένο είδος. Με χρωματική ποικιλία από μπεζ ως σκούρο ανθρακί, είναι ένα από τα πιο ακριβά άγρια μανιτάρια, με άρωμα που παραπέμπει σε συκώτι και φουαγκρά
Κανθαρέλλα (Cantharellus cibarius)
Η χαριτωμένη κανθαρέλλα θυμίζει χρυσαφιά τρομπέτα και εντυπωσιάζει με το ανάλαφρο φρουτώδες άρωμά της, που θυμίζει αμυδρά εσπεριδοειδή. Επειδή η υφή των συγκεκριμένων μανιταριών είναι ελαφρώς ελαστική, χρειάζονται αρκετή ώρα μαγείρεμα σε σιγανή φωτιά αλλά η γεύση τους θα σας αποζημιώσει.
Κέρας της Αμάλθειας (Craterellus cornucopioides)
Η μαύρη «τρομπέτα του θανάτου» όπως λέγεται στα γαλλικά είναι ένα άγριο σκουρόχρωμο μανιτάρι με χαρακτηριστικά άσχημη εμφάνιση και υπέροχη γεύση.
Η πανάκριβη τρούφα (Tuber)
Η τρούφα είναι μανιτάρι που αναπτύσσεται κάτω από το έδαφος, κοντά σε δένδρα όπως βελανιδιές, φουντουκιές και πεύκα. Έχει μία σχέση αλληλεξάρτησης με το δένδρο γιατί, κολλημένη στις ρίζες, το βοηθάει να απορροφά θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και σε αντάλλαγμα το δένδρο της παρέχει θρεπτικά συστατικά που δημιουργούνται με τη φωτοσύνθεση. Υπάρχουν διάφορα είδη τρούφας τα οποία βρίσκουμε σε χρώματα που ποικίλλουν από μαύρο, σκούρο καφέ, γκρι και λευκό και σε ασύμμετρα στρογγυλά σχήματα και μέγεθος από μικρού καρυδιού μέχρι  πορτοκαλιού. Η γεύση και το άρωμά τους είναι έντονα μόνον όταν είναι ώριμες γι’ αυτό πρέπει να συλλέγονται πάντα στην κατάλληλη εποχή. Η αναζήτηση της τρούφας γίνεται με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά ή γουρούνια, που την ανακαλύπτουν από το άρωμά της. Σήμερα η  γαστρονομική και θρεπτική της αξία την καθιστούν περιζήτητη από τους καλοφαγάδες όλου του κόσμου. Η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με τις μικρές ποσότητες που διατίθενται στην αγορά, διατηρούν τις τιμές της τρούφας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, πολύ συχνά πάνω από 1.000 ευρώ το κιλό.

Κυνηγοί της άγριας γεύσης
Ανάλογα λοιπόν με τον τόπο εύρεσης οι γνώστες του χώρου χωρίζουν τα μανιτάρια Γρεβενών σε Ορεινής, Ημιορεινής, Πεδινής και Παραποτάμιας ζώνης, και ανάλογα αποφασίζουν πού θα πάνε κάθε φορά για «κυνήγι». Να θυμάστε ότι το κυνήγι μανιταριού παραμένει ένα ασφαλές χόμπι, αρκεί βέβαια να έχετε πάντα μαζί σας κάποιον έμπειρο άνθρωπο και μην προσπαθήσετε να μαζέψετε και να φάτε μανιτάρια ακολουθώντας αποκλειστικά τις οδηγίες βιβλίων. Για τους λιγότερο τολμηρούς που θα πάνε στα Γρεβενά, προτείνουμε να δοκιμάσουν αποξηραμένα μανιτάρια διαφόρων ποικιλιών ή βαζάκια με πατέ μανιταριών, τουρσί και το διάσημο πλέον γλυκό του κουταλιού μανιτάρι! Αν φέρετε σπίτι φρέσκα, θυμηθείτε ότι εκτός από σκέτα, με λαδολέμονο και μαϊντανό, μπορείτε να τα απολαύσετε και με αυγά. Λατρεύουν επίσης τα πλούσια σε γεύση τυριά, αλλά και τις λογιών λογιών γεμίσεις (όσα από αυτά σηκώνουν γέμισμα –έχουν δηλαδή μεγάλο και πλατύ «καπέλο»).

Κι αν ψάχνετε συνταγές με μανιτάρια ρίξτε μια ματιά εδώ

αρχαία Ελληνική μουσική

http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/2015/11/pos-akrivos-akougotan-archea-elliniki-mousiki-ichitiko-apospasma.html#.VkpQzL8xhzV

Πώς ακριβώς ακουγόταν η αρχαία Ελληνική μουσική; [Ηχητικό απόσπασμα]

Τετάρτη, Νοεμβρίου 04, 2015

Ύψιστη η θέση της μουσικής στην αρχαία Ελληνική κοινωνία

Μεταξύ 750 π.Χ. και 400 π.Χ., οι Αρχαίοι Έλληνες συνέθεταν τραγούδια συνοδεύονταν από λύρα, αυλό και διάφορα κρουστά όργανα.

Περισσότερο από 2.000 χρόνια μετά, οι σύγχρονοι μελετητές βρήκαν τελικά τον τρόπο να ανακατασκευάσουν και να παρουσιάσουν αυτά τα τραγούδια με (όπως υποστηρίζουν) 100% ακρίβεια.

Γράφοντας στην ιστοσελίδα του BBC, ο Armand D’Angour, μουσικός και δάσκαλος της κλασικής μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σημειώνει:

[Τα αρχαία Ελληνικά] όργανα είναι γνωστά από τις περιγραφές, τους πίνακες και τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία μας επιτρέπουν να καθορίσουμε τα ηχοχρώματα και την έκταση του τόνου που παράγουν.

Και τώρα, έχουν γίνει νέες αποκαλύψεις σχετικά με την Αρχαία Ελληνική μουσική, από δεκάδες αρχαία έγγραφα χαραγμένα με μια φωνητική σημειογραφία που δημιουργήθηκε περίπου το 450 π.Χ., αποτελούμενη από γράμματα της αλφαβήτου και σύμβολα τοποθετημένα πάνω από τα φωνήεντα των Ελληνικών λέξεων.

Οι Έλληνες είχαν επεξεργαστεί τις μαθηματικές αναλογίες των μουσικών διαστημάτων – μια οκτάβα είναι 2:1, μια Πέμπτη 3:2, μια Τετάρτη 4:3 και ούτω καθεξής. Ο συνδυασμός δίνει μια ακριβή ένδειξη του σχετικού τόνου.

Επομένως, πώς ακουγόταν η Ελληνική μουσική;

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε τον David Creese, έναν κλασικιστή από το Πανεπιστήμιο του Newcastle να παίζει «ένα αρχαίο Ελληνικό τραγούδι, παρμένο από επιγραφές πάνω σε πέτρες, σε ένα οκτάχορδο «κανόνι» (ένα όργανο που μοιάζει με σαντούρι) με κινούμενες γέφυρες».

Η μελωδία ανήκει στον Σείκιλο, σύμφωνα με το Archaeology Magazine.

Ο Σείκιλος έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας κατά το 200 π.Χ.

Είναι γνωστός για το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι, του οποίου σώζονται πλήρως και οι στίχοι και η μουσική.

Η μουσική στήλη

Ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 π.Χ. σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη που έχει ύψος 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του.

Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε:

ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ

(Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος ως διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης).
Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου:

ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ

(Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Για λίγο διαρκεί η ζωή, ο χρόνος καθορίζει το τέλος).

Ο «επιτάφιος» του Σείκιλου, σε αρχαιοελληνική μουσική σημειογραφία.

Στο κάτω μέρος της στήλης αναγράφεται η αφιέρωση ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ (Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη), αλλά δεν γίνεται κατανοητό εάν πρόκειται για τη σύζυγο, την ερωμένη, τη φίλη, την αδελφή ή την κόρη του, ή και απλώς την Μούσα της μουσικής.

Το μήνυμα αυτό αντιστοιχεί στο επικούρειο απόφθεγμα «όσο ζούμε πρέπει να χαιρόμαστε όπως οι θεοί» γιατί ο θάνατος είναι το τέλος και δεν υπάρχει συνέχεια. Εμφανώς επικούρεια είναι όλα τα αναφερόμενα συστατικά του μέλους: η ηδονή της ζωής, η αταραξία, καθώς και το τελικό όριο της ζωής, ο θάνατος.

Η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε το 1883 στην τουρκική πόλη Αϊδίνιο, όπως είναι το σύγχρονο όνομα των αρχαίων Τραλλέων.

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 η στήλη χάθηκε και πολλά χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκε σε έναν κήπο τουρκικού σπιτιού.

Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού είχε κόψει τη βάση της στήλης για να την χρησιμοποιήσει ως βάζο για λουλούδια. Σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη. Πιστά αντίγραφά του υπάρχουν σε διάφορα μουσεία.

Πηγή: Αποκάλυψη

Baby Patchwork

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Victoriana Quilt Designs.

12 Νοεμβρίου στις 10:46 μ.μ. ·

 

Victoriana Quilt Designs

12 Νοεμβρίου στις 8:58 μ.μ. ·

For those who may be waiting to hear from me via email, or wondering why I'm not posting as much on Facebook,
I'm reminding you that it's the time of year my solar electricity alone doesn't cover all of my needs - due to shorter, cloudy days.
The system was set up to have a working wind turbine, and until I get it fixed or purchase more solar panels/batteries, my life will be like this.
I'm not complaining...just explaining and Thanking You for your patience! emoticon heart
*New Today*
More Baby Patchwork - A Teddy Bear Tutorial
Sneak Preview of Postcards from...Ireland
First Year Membership Special - This is the time to treat yourself!
Quilty Finds of the Week
You can read about all the news here: http://www.victorianaquiltdesigns.com/…/November2015News.htm
‪#‎quilting‬

Δείτε τη μετάφραση

Ημισέληνος

http://apocalypsejohn.com/imiselinos-archeoelliniko-simvolo-othomani/

Ημισέληνος: Ένα αρχαιοελληνικό σύμβολο που «δανείστηκαν» οι Οθωμανοί

Νοε 13, 2015

1

Ο όρος ημισέληνος στα Ελληνικά είναι λανθασμένος, αφού το σύμβολο δεν απεικονίζει «μισό» φεγγάρι, αλλά το ένα τέταρτο αυτού.
Πιο σωστός θα ήταν ο όρος «αμφίκυρτος σελήνη». Επειδή όμως έχει καθιερωθεί, έστω και λανθασμένα θα το χρησιμοποιούμε και εμείς. Στα τουρκικά την ονομάζουν (περιγραφικά) ακόμα πιο λάθος ως «φεγγάρι-άστρο» (ay yıldız), σαν να ήταν ολόκληρο φεγγάρι.
Το σύμπλεγμα της ημισελήνου (δηλ. το μισοφέγγαρο και το άστρο) έχει βαθιά σχέση στο χρόνο με την Ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό.
Αρχαία Ελλάδα
Το αρχαιότερο Eλληνικό νόμισμα πάνω στο οποίο υπάρχει η ημισέληνος είναι νόμισμα από την Κάτω Ιταλία που χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Στη συνέχεια το βρίσκουμε σε πολλές Ελληνικές περιοχές του αρχαίου Ελληνικού κόσμου από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία και την Μικρά Ασία. Την ημισέληνο τη βρίσκουμε και στην αρχαία Ελληνική αποικία του Βυζαντίου, πάνω στην οποία βρίσκεται η σημερινή Κωνσταντινούπολη.
Βυζάντιο
Στον 5ο αιώνα μ.Χ. σε νόμισμα του αυτοκράτορα Αναστασίου Ι (491-518 μ.Χ.), βρίσκουμε νόμισμα που στη μια μεριά έχει την προτομή του αυτοκράτορα και στην άλλη την ημισέληνο. Στη συνέχεια και για πολλούς αιώνες συναντούμε την ημισέληνο με πολλούς τρόπους σε απεικονίσεις στο Βυζάντιο.
Όταν έφτασαν οι Οθωμανοί στην περιοχή της Μικράς Ασίας (κυρίως όμως οι Σελτζούκοι, οι οποίοι αντέγραψαν σε πάρα πολλά πράγματα το ανώτερο πολιτισμικά Βυζάντιο), «δανείστηκαν» την ημισέληνο από τους Βυζαντινούς και σταδιακά έγινε το έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σήμερα όσοι θέλουν να δουν την ημισέληνο σε βυζαντινά νομίσματα δεν έχουν παρά να επισκεφθούν τις νομισματικές συλλογές των Ελληνικών Μουσείων αλλά ακόμα και σε Βυζαντινές τοιχογραφίες στη Λακωνία (χωριό Γεράκι κ.α.), όπου υπάρχει πεντακάθαρο σε ασπίδα του Αγίου Γεωργίου.
Μέχρι τον 18ο αι. το τουρκικό εθνόσημο ήταν η απλή ημισέληνος, χωρίς το άστρο. Το άστρο το πρόσθεσε ο σουλτάνος Σελίμ Γ΄ (1789-1808) και είχε οκτώ ακτίνες, ενώ ο σουλτάνος Αβδούλ Μετζίτ (1840-1861) το έκανε με πέντε ακτίνες.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι Οθωμανοί όπως αντέγραψαν το Βυζάντιο σε διοίκηση, θεσμούς, μοντέλα σκέψης και χίλια άλλα πράγματα έτσι και η ίδια η σημαία τους ήταν ένα κλεμμένο βυζαντινό σύμβολο.

 

Η κλεμμένη Ελληνική ημισέληνος Αρχαίο Ελληνικό νόμισμα από το Βυζάντιο (σημερινή Κωνσταντινούπολη) Νόμισμα Αυτοκράτορα Θεοδώρου Β΄ Λασκάρεως 1254-1258μ.Χ. Και οι Ρώσοι είχαν πάρει το μισοφέγγαρο από το Βυζάντιο
Λυπούμαστε που αυτή η παρουσίασή μας, θα στεναχωρήσει τους Γενίτσαρους Πομάκους που βλέπουν την τουρκική σημαία και νιώθουν ρίγος.
Τους συνιστούμε να μην νιώθουν τόσο εθνικό ρίγος γιατί θα κρυολογήσουν και να σκεφτούν ότι αυτό το σύμβολο ήταν και σύμβολο χριστιανών Αγίων. Ας συγκρατήσουν λοιπόν την εθνική τους συγκίνηση, γιατί αλλιώς θα κινδυνεύουν να τους κατηγορήσουμε εμείς ότι θέλουν να κάνουν τους Πομάκους χριστιανούς…
Αν δεν μας πιστεύετε τότε οργανώστε με την «Τουρκική ένωση Ξάνθης» ή με τον Σύλλογο Επιστημόνων Μειονότητας, μία εκδρομή στην Πελοπόννησο και πηγαίνετε στις τοιχογραφίες των χριστιανικών εκκλησιών να θαυμάσετε την … Τουρκική σημαία δίπλα σε σταυρούς και κεριά!
Αλλάχ κορουσούν!

Read more http://apocalypsejohn.com/imiselinos-archeoelliniko-simvolo-othomani/

Βινεγκρέτ με πιπεριά και ρίγανη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

12 Νοεμβρίου στις 10:40 μ.μ. 

 

 

Ελληνική σάλτσα Βινεγκρέτ με πιπεριά και ρίγανη - iCookGreek

Κάντε κλικ στον τίτλο ή τη φωτογραφία για να δείτε τα υλικά και την εκτέλεση

icookgreek.com|Από Konstantina Athanasiou

Υλικά

• ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
• 2-3 κουταλιές της σούπας ξίδι
• 2 κόκκινες γλυκές πιπεριές ψιλοκομμένες
• 1 κουταλάκι του γλυκού ρίγανη
• αλάτι , πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση

1. Χτυπάτε όλα τα υλικά στο μπλέντερ ή σε σέικερ και περιχύνετε τη σαλάτα με τη ποσότητα που θέλετε.

«Η φωλιά του λύκου»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

12 Νοεμβρίου στις 10:40 μ.μ. 

 

 

«Η φωλιά του λύκου». Ο πιο διάσημος οίκος ανοχής στην αρχαία Πομπηία με τις προκλητικές ερωτικές...

Η ζωή των γυναικών στη "φωλιά του λύκου" ήταν δύσκολη και πολύ διαφορετική από τις αισθησιακές εικόνες στην τοιχογραφίες.

mixanitouxronou.gr

Kardigán... Ζακέτα...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Anna Crochet Hungari.

12 Νοεμβρίου στις 10:38 μ.μ. ·

Ο χρήστης Anna Crochet Hungari πρόσθεσε 5 νέες φωτογραφίες — Μαζί με Beatris Garcia και με Haybe Krocret.

12 Νοεμβρίου στις 8:31 π.μ. ·

Kardigán...

Ζακέτα...

Μανιτάρια με σκόρδο, κρεμμύδια και κρασί

http://www.icookgreek.com/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/item/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B4%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF

Μανιτάρια με σκόρδο, κρεμμύδια και κρασί

4.0/5 κατάταξη (6 ψήφοι)

• Μερίδες: 4
• Δυσκολία: εύκολο
• 
  

Υλικά

• 500 γρ. μανιτάρια άγρια, ανάμεικτα (τρομπέτες, πορτσίνι, πλευρώτους)
• 2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
• 5 σκελίδες σκόρδο λιωμένες ή ψιλοκομμένες (χωρίς τα πράσινο φύτρο τους)
• 3 κουταλιές μαϊντανός ή θυμάρι ψιλοκομμένα
• 2 κουταλιές βούτυρο
• 3 κουταλιές ελαιόλαδο
• 250 ml λευκό κρασί
• 1 κύβος λαχανικών διαλυμένος σε 1 φλιτζάνι νερό ή 1 φλιτζάνι ζωμός λαχανικών
• αλάτι
• πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση

1. Πλένετε γρήγορα τα μανιτάρια, τα καθαρίζετε και τα στεγνώνετε καλά σε πετσέτα. Τα κόβετε σε ισομεγέθη κομμάτια (προαιρετικά). Σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνετε το βούτυρο μαζί με το λάδι και σοτάρετε τα κρεμμύδια για 4-5' ανακατεύοντας διαρκώς. 
2. Προσθέτετε κατόπιν τα μανιτάρια και συνεχίζετε το σοτάρισμα για 8' μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους. Αλατοπιπερώνετε, προσθέτετε το σκόρδο και σβήνετε με το κρασί. Τέλος βάζετε τον κύβο ή το σπιτικό ζωμό λαχανικών. 
3. Βράζετε μέχρις ότου να εξατμιστεί το κρασί και να μείνουν τα μανιτάρια με το λάδι τους. Κατόπιν ρίχνετε το μαϊντανό ή το θυμάρι και ανακατεύετε. Αφήνετε τα μανιτάρια να πα΄ρουν 1-2 βράσεις και τα σερβίρετε αμέσως. 

με ένα κλικ...

http://iscreta.gr/2015/11/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B7%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5/

Το Αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου με ένα κλικ στον Υπολογιστή σας!

iscreta.grΝοε 09, 2015Αρχαιολογικοί Χώροι0

2

Ο αφιερωματικός τόμος περιέχει φωτογραφίες εκθεμάτων του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου καθώς και αρχαιολογικών χώρων και μνημείων που υπάγονται στην ΚΓ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα (copyright) επί των απεικονιζόμενων αρχαίων και επί των φωτογραφιών και το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων εισπράττει τα τέλη δημοσίευσης αυτών

Από το 1997, ο Όμιλος Λάτση και η Eurobank EFG υπό την αιγίδα και το συντονισμό του Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση εκδίδουν κάθε χρόνο έναν τόμο αφιερωμένο σε ένα αρχαιολογικό μουσείο, με σκοπό τη δημιουργία μιας σειράς λευκωμάτων που, με την επιστημονική εγκυρότητα και την αισθητική τους προσέγγιση, συμβάλλουν στη βαθύτερη γνώση και κατανόηση των επιμέρους σελίδων της ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού. Όλες οι εκδόσεις δεν έχουν εμπορικό χαρακτήρα, δεν διατίθενται στο εμπόριο και διανέμονται δωρεάν σε επιλεγμένους αποδέκτες, μεταξύ των οποίων πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, μουσεία, αρχαιολογικές υπηρεσίες, αρχαιολογικές σχολές, ιδρύματα και άλλοι φορείς πολιτισμού και έρευνας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Κατεβάστε τα e-books κάνοντας κλικ ΕΔΩ