Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

μόνο εσείς ελέγχετε τη μοίρα σας

 
Του Μιλτιάδη Μουτάφη Αυτό που θέλω να τονίσω σ’ αυτό το κείμενο, (για πολλοστή φορά), είναι οι πληροφορίες, η γνώση, πως μόνο εσείς ελέγχετε τη μοίρα σας, και…
awakengr.com
Του Μιλτιάδη Μουτάφη
Αυτό που θέλω να τονίσω σ’ αυτό το κείμενο, (για πολλοστή φορά), είναι οι πληροφορίες, η γνώση, πως μόνο εσείς ελέγχετε τη μοίρα σας, και κανένας άλλος. Πάντα έτσι συνέβαινε, και πάντα έτσι θα συμβαίνει.
Πολλές φορές οι αναγνώστες μου βρίσκουν τα γραπτά μου περίεργα. Σε αμέτρητες προφορικές και γραπτές επικοινωνίες μου, έχω περιγράψει με λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο οι λίγοι ισχυροί (ίδιοι πάντα) ελέγχουν τον κόσμο επί χιλιάδες χρόνια.
Ναι, αλλά πώς το κατάφεραν αυτό;
Χειραγωγώντας τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και αισθάνε­ται η ανθρωπότητα.
Το πώς σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε δημιουργεί τις υλικές μας εμπειρίες, και αν επιτρέπουμε σε μια εξωτερική δύναμη να χειραγωγεί το μυαλό και τα συναισθήματα μας, τότε της επιτρέπουμε να ελέγχει και τις υλικές μας εμπειρίες, το πεπρωμένο μας. Όμως θα μπορούσαμε να τα αλλάξουμε όλα σε μια στιγμή αν ξαναπαίρναμε τον έλεγχο του νου και των συναισθημάτων μας.
Η δημιουργία μιας δικής σας πραγματικότητας, την οποία θα αποφασίσετε εσείς οι ίδιοι, είναι, κατά βάθος, μια πολύ απλή διαδικασία. Μπορεί να συνοψιστεί στη φράση: «Ότι δίνουμε, αυτό παίρνουμε».
Λειτουργεί κάπως έτσι…
Ο νους και τα συναισθήματα μας, αντηχούν σε μήκη κύματος διαφόρων συχνο­τήτων, ανάλογα με το πώς σκεφτόμαστε και νιώθουμε. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον συνειδητό νου, αλλά και για το υποσυνείδητο μας, το χωνευτήρι των καταπιεσμέ­νων σκέψεων, συμπεριφορών και συναισθημάτων με τα οποία προτιμάμε να μην ασχολούμαστε.
Από ένα τέτοιο επίπεδο, μπορείτε να εκπέμπετε τη δόνηση του θυμού, ή της εγκατάλειψης, για παράδειγμα, χωρίς να αισθάνεστε συνειδητά το συναίσθημα αυτό όλη την ώρα. Για παρά­δειγμα, ένας ενήλικας ο οποίος έχει καταπιέσει μέσα του θυμό από την παιδική του ηλικία, συνεχίζει να εκπέμπει σε αυτή τη συχνότητα, έστω και αν δεν συνειδητο­ποιεί ότι είναι οργισμένος. Ένας άλλος ο οποίος νιώθει ότι δεν έχει κάτι που θα ήθελε ή νιώθει εγκαταλελειμμένος, συνεχίζει και εκπέμπει σε αυτή τη συχνότητα ακόμα και όταν βρίσκεται με αγαπημένη παρέα.
Μ’ αυτό τον τρόπο, ελκύουν κοντά τους, μέσω του νόμου της δονητικής έλξης, άλλα άτομα τα οποία είναι συνειδητά ή υποσυνείδητα οργι­σμένα ο πρώτος, και άτομα που είναι ή νιώθουν μόνα τους ο δεύτερος.
Το ξέρω, επειδή το έχω περάσει και εγώ. Σύμφωνα με τα λόγια ενός τρα­γουδιού που άκουσα στις ΗΠΑ: «Όταν έχεις μέσα σου θυμό, τι έρχεται κοντά σου: ένας σωρός θυμωμένοι άνθρωποι».
Οι πνευματικές και συναισθηματικές μας «δονήσεις» κάθε είδους εκπέμπονται σε μια σειρά από κυματομορφές, και αυτές ελκύουν προς το μέρος μας παρόμοιες κυματομορφές με τη μορφή ανθρώπων, τοποθεσιών, τρόπων ζωής, και εμπειριών.
Αυτό που βγάζουμε προς τα έξω, αυτό και ελκύουμε προς το μέρος μας. Μέσα σ’ αυτό το κοκτέιλ των δονήσεων υπάρχουν και οι συνειδητές μας σκέψεις και τα συναισθήματα, καθώς και τα αστρολογικά πρότυπα που αποκτούμε στη γέννηση και κατά τη σύλληψη.
Όταν γεννιόμαστε, απορροφάμε το ενεργειακό πρότυπο του ουράνιου και γήινου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου τη στιγμή και στο σημείο που βγαίνουμε στον κόσμο. Αυτό το πρότυπο εξαρτάται από τη θέση των πλανητών, άρα και από το ποιες από τις ενέργειες τους επηρεάζουν περισσότερο τη Γη. Το ενεργειακό πεδίο αλλάζει με κάθε δευτερόλε­πτο που περνάει, και έτσι το πότε και το πού γεννιόμαστε επηρεάζει τρομερά το ενεργειακό πεδίο που κληρονομούμε.
Επιλέγουμε, σαν ψυχές (πριν την ενσάρκωση) το πού και πότε θα γεννηθούμε, ώστε να δεχθούμε το ενεργειακό πρότυπο που ταιριάζει περισσότερο στον προο­ρισμό μας. Δείτε τις ατέλειωτες αποδείξεις για το πώς τα άτομα ορισμένων επαγ­γελμάτων έχουν την τάση να γεννιούνται την ίδια εποχή του χρόνου. Τα διάφορα ανά τους αιώνες «εξουσιαστικά ιερατεία», τα οποία για συγκεκριμένους εννοιολογικούς λόγους αλλά και για συντομία θα ονομάσω «Αδελφότητα», ειδικά μέσω του Χριστιανισμού και της «επιστήμης», προσπάθησαν να καταδικάσουν την αστρολογία είτε ως διαβολική είτε ως γελοία, για να παροτρύνει τους ανθρώπους να την απορρίψουν. Για άλλη μια φορά, οι αφελείς ¨Χριστιανοί¨ έκαναν εξαιρετική δουλειά για λογαριασμό της Αδελφότητας, οι περισσότεροι, βέβαια, χωρίς να έχουν ιδέα για το Σχέδιο το οποίο προωθούσαν.
Αυτό το κοκτέιλ των αλληλένδετων δονήσεων ελκύει προς το μέρος μας ένα καθρέφτισμα του εαυτού του. Όσο πιστεύουμε πως είμαστε θύματα και δεν ελέγ­χουμε τη ζωή μας, τόσο συγχρονιζόμαστε με ενέργειες (ανθρώπους, εμπειρίες) που αντηχούν αυτή τη συχνότητα. Έτσι, προκαλούμε την ανήμπορη υλοποίηση της εμπειρίας ενός θύματος.
Όταν πιστεύουμε πως τα καλύτερα πράγματα στη ζωή συμβαίνουν στους άλλους, πχ. ¨οι άλλοι είναι πιο πλούσιοι¨ ή ¨οι άλλοι δεν είναι μόνοι τους..¨, τότε πραγματικά συμβαίνουν, επειδή δεν συνδεόμαστε με τις ενέρ­γειες οι οποίες προκαλούν τα καλύτερα πράγματα στη ζωή. Όταν πιστεύετε πως ποτέ δεν θα έχετε αρκετά χρήματα, δεν πρόκειται ποτέ να τα αποκτήσετε.
Τα χρήματα είναι και αυτά μια ενέργεια, και αν θέλετε να την προσελκύσετε, τότε χρειάζεστε μια δονητική σύνδεση μαζί τους. Αν συνειδητά ή υποσυνείδητα πιστεύετε πως ποτέ δεν θα αποκτήσετε χρήματα, τότε θα είστε πάντα εκτός συγχρονισμού με αυτή την ενέργεια και θα συνεχίσετε να είστε πάντα φτωχοί.
Οι ερωτικές σχέσεις (αλλά και κάθε σχέση), έχουν την δική τους δονητική συχνότητα. Αν συνειδητά ή υποσυνείδητα πιστεύετε πως είστε ¨καημένοι, εγκαταλειμμένοι και μόνοι¨ ποτέ δεν θα αποκτήσετε υγιή σχέση, θα είστε πάντα εκτός συγχρονισμού με αυτή την ενέργεια και θα συνεχίσετε να είστε πάντα μόνοι.
Η Αδελφότητα το γνωρίζει αυτό, και έτσι έχει δημιουργήσει μια ενεργειακή ροή που ελκύει το χρήμα προς το μέρος της και ταυτόχρονα εκπέμπει ενεργειακά με τρόπο που να δημιουργεί αισθήματα κακομοιριάς και φόβου στους αδαείς. Ο φόβος για κάτι είναι πάντα εγγυημένο πως θα προσελκύσει αυτό που φοβάστε. Η ενέργεια του φόβου ελκύει πάντα κάποια παρόμοια ενέργεια, και έτσι αυτό που φοβάστε μετατρέπεται σε πραγματική εμπειρία. Ο φόβος του ότι θα μεί­νετε χωρίς χρήματα μετατρέπεται σε μια κατάσταση κατά την οποία είστε χωρίς χρήματα. Ο φόβος του ότι θα μείνετε μόνοι, θα απορριφθείτε ή θα δεχθείτε επί­θεση, όλοι μετατρέπονται σε πραγματικές εμπειρίες αν δεν αντιμετωπίσετε την πηγή της ενέργειας η οποία υλοποιεί αυτά τα φαινόμενα – δηλαδή ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.
Δεν ωφελεί, λοιπόν, να κατηγορείτε όλους τους άλλους γι’ αυτό που σας συμ­βαίνει. Το έχετε δημιουργήσει εσείς μόνοι σας, είτε μέσω της σκέψης και των συναισθημάτων σας, ή επειδή αφήσατε την Αδελφότητα να χειραγωγήσει τις σκέ­ψεις και τα συναισθήματα σας μέσω της θρησκείας, των ΜΜΕ, της πολιτικής, των γιατρών, των εκπαιδευτικών, και όλων των υπόλοιπων. Ό,τι και αν συμβαίνει στη ζωή σας, ο πραγματικός υπεύθυνος είστε… ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.
Φοβάμαι πως είναι κάτι από το οποίο δεν μπορείτε να ξεφύγετε, αλλά από την άλλη μεριά, αυτή η κατάσταση είναι πραγματικά υπέροχη. Σημαίνει πως, αν έχετε δημιουργήσει μια παρούσα πραγματικότητα η οποία δεν σας αρέσει, μπορείτε το ίδιο εύκολα να δημιουργήσετε μια καινούργια πραγματικότητα που να σας ικανοποιεί περισσότε­ρο.
Εσείς έχετε τον έλεγχο. Εσείς έχετε όλες τις απαντήσεις. Είστε το κέντρο του δικού σας σύμπαντος, και μπορείτε να το φτιάξετε όπως εσείς θέλετε. Είστε κυριο­λεκτικά καταπληκτικοί. Νιώστε το, ζήστε το, και ο κόσμος γύρω σας θα αλλάξει.
Έχει ¨μαλλιάσει η γλώσσα μου¨ σε σημείο αγανάκτησης, τόσα χρόνια με μαθήματα, ομιλίες, παρουσιάσεις, εκπομπές στην TV και κείμενα σε διάφορα περιοδικά να προσπαθώ να πείσω γι’ αυτή την ανάγκη να επανακτήσουμε τις πνευματικές και συναισθηματικές μας δυνάμεις, επειδή αν δεν το κάνουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ελευθερωθούμε. Για να το πετύχουμε, όμως, χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο. Πρέπει να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας, αλλά το ίδιο σημαντικό είναι και να απελευθερώσουμε ο ένας τον άλλον.
Η Αδελφότητα, μας έχει παγιδεύσει στις προσωπικές μας φυλακές, αλλά, ακόμα χει­ρότερο, οι φυλακισμένοι έχουν καθοδηγηθεί ώστε να επιτηρούν ο ένας τον άλλο. Η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα το πρόβατο και το τσοπανόσκυλο. Η Αδελφότητα δημιουργεί τις θρησκευτικές, πολιτικές, ιατρικές και επιστημονικές «νόρμες» ελέγ­χοντας αυτά τα επαγγέλματα, άρα και τα πρότυπα που προβάλλουν τα υπνωτισμέ­να μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους μέσα σε αυτά τα πρότυπα και τους επιτρέπουν να προγραμματίσουν την αντίληψη που έχουν για το ποιοι ή τι είναι και τι μπορεί να καταφέρουν. Αυτό είναι το τσόφλι του αβγού, και αν οι άνθρωποι θέλουν να απεμπολήσουν τη μοναδικότητα και τις άπειρες δυνατότητες τους με αυτό τον τρόπο, μπορούν κάλλιστα να το κάνουν.
Δεν θα έδινα δεκάρα. Όμως το πρόβλημα είναι πως αυτοί που ζουν σε τέτοιες φυλακές, ¨οι πτωχοί¨, ¨οι μόνοι¨, ¨οι καημένοι¨, ¨οι φανατικοί¨, ¨οι βλάκες¨, ¨οι νοητικά τεμπέληδες¨ δεν είναι ικανοποιημένοι μόνο με αυτό. Επιμένουν να κάνουν και όλοι οι άλλοι το ίδιο. Δεν τους αρκεί να πιστεύουν σε μια θρησκεία, ζητούν να επιβάλλουν αυτή την πίστη και σε όλους τους άλλους, ή αλλιώς τους καταδικάζουν έτσι και δεν αποδε­χθούν την κοσμοθεωρία της δικής τους θρησκείας.
Δεν θα υπήρχαν θρησκευτικοί πόλεμοι αν σεβόμασταν ο ένας το δικαίωμα του άλλου να πιστεύει σε αυτό που επι­λέγει, αρκεί να μην το επιβάλλει και σε οποιονδήποτε άλλο. Δεν έχω κανένα πρό­βλημα με κάποιους οι οποίοι παίρνουν μέρος σε μια σατανιστική τελετουργία, αν όλοι οι συμμετέχοντες έχουν κάνει αυτή την επιλογή έχοντας απόλυτο έλεγχο του νου τους. Κάποιοι θέλουν να θυσιάσουν ο ένας τον άλλον, και όλοι οι αναμεμειγμέ­νοι έχουν κάνει ελεύθερα την επιλογή τους; Εμπρός, ας το κάνουν, αλλά σας παρα­καλώ, κάποιος να συμμαζέψει στο τέλος. Τελικά θα διδαχθούν από την εμπειρία και θα περάσουν σε ένα ανώτερο επίπεδο κατανόησης.
Δεν μπορούμε άραγε να βρούμε την ωρι­μότητα να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και να επιτρέψουμε στους άλλους να κάνουν το ίδιο; Είναι αυτό υπερβολικό; Αν είναι, τότε διατρέχουμε σοβαρό κίνδυνο. Ο μόνος τρόπος για να κυβερνούν οι λίγοι τον κόσμο είναι να τους το επιτρέ­πουν οι μάζες, και αυτό συμβαίνει.
Έχω μιλήσει σε πολλούς ακροατές για την ελευ­θερία, και με χειροκρότησαν θερμά, αλλά γνωρίζουν τη σημασία αυτής της λέξης;
«Ναι, θέλουμε την ελευθερία!» φώναζαν!
Σοβαρά; Τότε γιατί τόσοι πολλοί από τους ίδιους που χειροκροτούν θερμά την έννοια της ελευθερίας επιμένουν πως όσοι δεν είναι Χριστιανοί είναι κατώτερα πλάσματα ή το κακό ενσαρκωμένο; Γιατί επιμένουν (και οι Μουσουλμάνοι, Ινδοί, και «Εβραίοι», επίσης) να ανατρέφουν τα παιδιά τους ώστε να πιστεύουν τυφλά αυτά που πιστεύουν και οι ίδιοι, στερώντας τους άλλες κοσμοθεωρίες και πληροφορίες; Αμέτρητες φορές με έχουν ρωτήσει, επειδή είμαι Αστρολόγος, αν είμαι Χριστιανός, λες και αν τους απαντούσα ναι θα γινόμουν αυτομάτως πιο αξιόπιστος και πιστευτός.
Η ίδια του η ανάγκη να θέσει αυτό το ερώτημα επιβε­βαιώνει πως αυτός που ρωτάει είναι πνευματικά υποταγμένος σε ένα σύστημα πεποιθήσε­ων που μου προκαλεί λύπη. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η δύναμη της πίστης είναι απίστευτη όταν παγιδεύει ένα μυαλό. Πολύ ευχαρίστως θα αλλάξω όλες μου τις απόψεις ή οποιαδήποτε πληροφορία αυτών που σας λέω, αν εκεί με οδηγήσουν κάποια καινούργια δεδομένα. Δεν είμαι προσκολλημένος σε αυτό, επειδή το μόνο που αναζητώ είναι η αλήθεια, όποια και αν είναι αυτή. Αν είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύω τώρα, θαυμάσια. Ας είναι έτσι. Οι άκαμπτες πεποιθήσεις περιχαρακώνονται από όλες τις πλευρές επειδή τότε η πίστη ενός ατόμου γίνεται ο ίδιος τους ο εαυτός, η αίσθηση που τους προσφέρει ασφάλεια, και έτσι προτιμούν να παραμένουν κολλημένοι σε αυτή την πεποίθηση παρά να αντιμετωπίσουν την πνευματική και συναισθηματική πρόκλη­ση της εγκατάλειψης της.
Όμως βρισκόμαστε σε μια εποχή τρομερών αλλαγών, κατά την οποία όλες οι πεποιθήσεις πρόκειται να καταρρεύσουν. Μπορείς να καταγράψεις το μέλλον σε ένα λευκό χαρτί πολύ ευκολότερα από ό,τι σε ένα γεμά­το από παλιά γράμματα. Μπορείς να φυτέψεις καινούργια λουλούδια σε έναν άδειο κήπο πολύ ευκολότερα από ό,τι σε έναν γεμάτο αγριόχορτα.
Είναι καιρός να καθαρίσουμε το μυαλό μας από κάθε δόγμα και να μείνουμε ανοιχτοί σε κάθε πιθανότητα. Μόνο τότε θα είμαστε ελεύθεροι να αγγίξουμε την αιωνιότητα.
Katerina Chrisoulaki
revealedtheninthwave
 

Διόδωρου Σικελιώτου Ιστορική Βιβλιοθήκη-Βιβλίον Ε΄

Η Tsakiri Eyaggelia δημοσίευσε μια σημείωση.
....Αφού διηγηθήκαμε για τις νήσους οι οποίες ευρίσκονται εντός των Ηράκλειων στηλών, θα μιλήσωμε για τις νήσους οι οποίες ευρίσκονται στον ωκεανό. Στα ανοικτά της Λιβύης υπάρχει μια νήσος, αξιόλογη στο μέγεθος, που, καθώς ευρίσκεται στον ωκεανο, απέχει από τη Λυβύη, κατά τη δυτική πλευρά της, ταξείδι πολλών ημερών. 
Η γη της είναι καρποφόρος, ορεινή στο μεγαλύτρο μέρος, όχι και λίγη όμως είναι πεδινή, εξαιρετικής ομορφιάς. 
Διότι διασχίζεται από ΠΛΩΤΟΥΣ ποταμούς, από τους οποίους αρδεύεται, κι έχει πολλά πάρκα κατάφυτα από δένδρα όλων των ειδών και άφθονους κήπους που τους διασχίζουν ρυάκια με γλυκό νερό.
Υπάρχουν στην νήσο και ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΑΥΛΕΙΣ  πολυτελούς κατασκευής και εντός των κήπων είναι κτισμένα κτίρια για συμπόσια, χωμένα στα λουλούδια, και σε αυτά οι κάτοικοι περνούν τον καιρό τους την εποχή του θέρους, διότι η χώρα παράγει άφθονα τα αγαθά που συντελούν στην απόλαυση και τη χλιδή.
Κι η ορεινή περιοχή έχει πυκνά και μεγάλα δάση και παντός είδους καρποφόρα κυνήγια, όλων των ειδ΄δων τα ζώα και τα άγρια θηρία, κι όπως τα έχουν πολλά στα συμπόσια, δεν τους λείπει τίποτε απ΄αυτά που συντελούν στην πολυτέλεια και την χλιδή. Και πράγματι η θάλασσα που περιβρέχει τη νησο, έχει πλήθος ιχθύων όλων των ειδών. 
Και γενικώς αυτή η νησος έχει τόσο εύκρατο κλίμα, ώστε κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους παράγει άφθονους καρπούς των δέντρων κι από τα άλλα φρούτα της εποχής, ώστε με τον υπερβολικό του πλούτο να φαίνεται ότι δημιουργήθηκε εξ αρχής για κατοικία, τρόπον τινά, ΜΕΡΙΚΩΝ ΘΕΩΝ και όχι ανθρώπων.

Στους αρχαίους χρόνους αυτή η νήσος δεν είχε ανακαλυφθεί (..."#¤%&/), διότι ευρίσκετο ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ, αργότερα όμως ανεκαλύφθη από την εξής αιτία.
Οι Φοίνικες, οι οποίοι από τους παλαιούς χρόνους συνεχώς εταξίδευαν στις θάλασσες για εμπόριο, έκτισαν πολλές αποικίες στην Λιβύη, επίσης όχι και λίγες στα δυτικά μέρη της Ευρώπης. Κι όπως η τόλμη τους ωδηγούσε πάντα σε καλό αποτέλεσμα, συγκέντρωσαν άφθονα πλούτη και επεχείρησαν να πλεύσουν στητν θάλασσα πέραν των Ηρακλείων σηλών που την ονομάζουν ωκεανό. 
.....................................................................................

Οι Φοίνικες λοιπόν που, για τους λόγους που αναφέραμε, ερευνούσαν την παραλία εκτός των στηλών κι έπλεαν κατά μήκος της Λιβυκής ακτής, παρεσύρθησαν από ισχυρούς ανέμους προς τον ωκεανό σε πολύ μεγάλη απόσταση από την ακτή. Κι εκεί που εταλαιπωρούντο από κακοκαιρία, επί πολλές ημέρες, τελικά έφθασαν στη νήσο για την οποία μιλάμε, κι αφού παρετήρησαν με προσοχή την πλούσια φύσι της εγνωστοποίησαν το πράγμα σε όλους. (ψέματα!!! :)  την αλήθεια αποκαλύπτει ο Στράβων όταν λέει "κάποτε οι Ρωμαίοι παρακολούθησαν ένα Φοίνικα καπετάνιο για να μάθουν το δρομολόγιο του. Τότε εκείνος προτίμησε να βουλιάξει το πλοίο του παρά να αποκαλύψει το μυστικό του" ).
Για αυτό και όταν οι Τυρρηνοί ήταν θαλασσοκράτορες κι επιχείρησαν να εξαποστείλουν δύναμη για να ιδρύσουν εκεί αποικία, εμποδίστηκαν από τους Καρχηδονίους για δύο λόγους. Πρώτα, διότι είχαν τον φόβο μήπως πολλοί από τους κατοίκους της Καρχηδόνος μετοικίσουν στην νήσο αυτή για τον πλούτο της. Κι΄ έπειτα, διότι ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΕΤΟΙΜΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕ ΤΗΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ ΜΙΑ ΟΛΟΣΧΕΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Διοτι εσκέπτοντο ότι αυτοί θα δυνηθούν καθώς είναι θαλασσοκράτορες, να μετακινηθούν όλοι με τητν κινητή περιουσία τους μαζί σε μια νήσο που θα ήταν άγνωστη στους κατακτητές τους!!!!!! (μπα Φοινικική αποικία δεν ήταν οι Καρχηδόνιοι; Τι προσπαθεί να μας πει ο ποιητής;)

Το " Θηρίο" στην Γ' Σεπτεμβρίου 1920

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.
Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869.......
Η Ιστορία του σιδηρόδρομου Πειραιάς - Κηφισιά ...
(Φωτο : Το " Θηρίο" στην Γ' Σεπτεμβρίου 1920 )

Ο Αστικός Σιδηρόδρομος Πειραιά - Κηφισιάς, γνωστός ως «Ηλεκτρικός», μετράει σχεδόν ενάμισι αιώνα ζωής. Ατμοκίνητος αρχικά και ηλεκτροκίνητος αργότερα, ο σιδηρόδρομος συνέδεσε το 1869 την Αθήνα με τον Πειραιά, που μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας μεταξύ τους.
Η πρώτη ιδέα για τη δημιουργία του τέθηκε από τον Φρειδερίκο Φεράλδη το 1835, ένα χρόνο αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1843, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής επαναλαμβάνει δημόσια την πρόταση, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση.
Το 1855 ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, καταθέτει το πρώτο νομοσχέδιο για την ίδρυση σιδηροδρόμου Αθήνας - Πειραιά. Είναι ο Νόμος ΤΖ «περί συστάσεως σιδηροδρόμου Απ' Αθηνών εις Πειραιά», ο οποίος δίνει το δικαίωμα εκμετάλλευσης στην εταιρία που θ' αναλάμβανε το έργο για 55 χρόνια. Το 1857 το δικαίωμα αυτό αυξάνεται σε 75 χρόνια.
Έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάθεσης του έργου, το 1867 κατακυρώνεται στον άγγλο επιχειρηματία Εδουάρδο Πίκερινγκ, ο οποίος το Νοέμβριο του ίδιου έτους αρχίζει να κατασκευάζει το έργο. Ένα χρόνο μετά, το 1868, ο Πίκερινγκ μεταβιβάζει τις υποχρεώσεις του στην ιδρυθείσα από όμιλο Ανώνυμη Εταιρία του «Απ' Αθηνών εις Πειραιά Σιδηροδρόμου» - Σ.Α.Π. Α.Ε.
Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869 η εταιρία έχει τελειώσει το έργο και γίνεται η πρώτη δοκιμή της διαδρομής. Τα επίσημα εγκαίνια γίνονται μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής χαράς, στις 27 Φεβρουαρίου 1869, με επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο τη Βασίλισσα Όλγα, τον Πρωθυπουργό Ζαΐμη, υπουργούς, στρατιωτικούς, διπλωμάτες και άλλους επισήμους. Επιτέλους, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Η ατμομηχανή με 6 βαγόνια καλύπτει τη διαδρομή των 8 χιλιομέτρων από το Θησείο στον Πειραιά περίπου σε 19 λεπτά. Οι δύο πόλεις, Αθήνα και Πειραιάς, έχουν πλέον συνδεθεί με σιδερένιες γραμμές.
Τα σχόλια του τύπου της εποχής πολλά και καλά. Στις 3 Μαρτίου του 1869 ο «Αιών» γράφει: «Ο σιδηρόδρομος ήρξατο τακτικώς εργαζόμενος από της τελευταίας Παρασκευής. Η συρροή των επιβατών είναι μεγίστη. Οι πάντες δ' ομολογούσι τας μεγίστας ωφελείας, ας η κάταρξις του έργου τούτου υπισχνείται. Ευχόμεθα και αύθις, ίνα η μικρά αύτη γραμμή υπάρξει η αρχή του καθ' όλην την επικράτειαν συμπλέγματος σιδηροδρόμων».
Από το πρώτο επίσημο δρομολόγιο, το 1869, έως τις 16 Σεπτεμβρίου του 1904 οπότε πραγματοποιήθηκε η ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου, μεσολάβησαν η στρώση διπλής γραμμής και η έναρξη κατασκευής σήραγγας το 1889 από το Θησείο μέχρι την Ομόνοια (Λυκούργου και Αθηνάς), όπου δημιουργήθηκε και ο παλιός σταθμός της Ομόνοιας, ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου του 1895.
Η υπόγεια σήραγγα και η ηλεκτροδότηση προκάλεσε πάλι πολλά και ποικίλα σχόλια του Τύπου της εποχής. Αξίζει να αναφερθούν μερικά που καταδεικνύουν την αντίδραση του κόσμου της εποχής εκείνης σε κάθε καινοτομία. «Τι να σου πω, αδελφέ, λέγει κάποιος εκ των προσκεκλημένων. Νομίζω ότι πρόκειται να μας κλείσουν «κατά βαρβάρων» με τον Υπόγειον. Και κύψας εις το αυτί του πλησίον του ισταμένου ηρώτησε σοβαρώς:
- Έκαμες την διαθήκην σου;
- Όχι.
- Εξωμολογήθης τουλάχιστον;
- Ούτε.
- Εγώ δεν είχα το θάρρος να έλθω απροετοίμαστος. Αυτή η σήραγξ μου φαίνεται σαν καρμανιόλα.»

Σε άλλο δημοσίευμα, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1904, ο χρονογράφος των «Καιρών» με το ψευδώνυμο «Φαληριώτης», γράφει για τον ηλεκτρικό, πλέον, σιδηρόδρομο:
- Ένα δια το Φάληρον πρώτης.
- Μετ' επιστροφής;
- Απλούν, απλούν. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αν θα φθάσω ζωντανός...

Το 1926 οι ΣΑΠ (Σιδηρόδρομοι Αττικής) που εκμεταλλεύονται το «Θηρίο» της Κηφισιάς, δηλαδή τη Γραμμή από Πλατεία Αττικής μέχρι Κηφισιά, με διακλάδωση από Ν. Ηράκλειο μέχρι Λαύριο, και οι «Τροχιόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς» που εκμεταλλεύονται τα Τραμ, συνεργάζονται με τον αγγλικό όμιλο «Πάουερ». Από τη συνεργασία αυτή προκύπτουν δύο Εταιρίες: Η «Ηλεκτρική Εταιρία Μεταφορών» (ΗΕΜ) που αναλαμβάνει την εκμετάλλευση των Τραμ και της Γραμμής της Κηφισιάς και οι «Ελληνικοί Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι» (ΕΗΣ).
Οι ΕΗΣ αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις της πρώην ΣΑΠ και ταυτόχρονα τη δέσμευση να βελτιώσουν την υπάρχουσα γραμμή και να επεκτείνουν την υπόγεια σήραγγα ως το σταθμό «Αττική» με διπλή γραμμή για να ενωθεί ο Ηλεκτρικός με την Κηφισιά, με υπόγειο σταθμό κάτω από την «Ομόνοια». Τα έργα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1928 και στις 21 Ιουλίου του 1930 εγκαινιάζεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο υπόγειος σταθμός «Ομόνοια». Αργότερα, το 1948 και το 1949 εγκαινιάζονται αντίστοιχα οι σταθμοί «Βικτώρια» και «Αττική».
Το 1937 η ΗΕΜ αναλαμβάνει την Ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου Κηφισιάς και το 1938 καταργεί το Θηρίο για την πραγματοποίηση του έργου. Τα έργα, όμως, λόγω της κρίσιμης περιόδου, δεν ολοκληρώνονται και φτάνουμε έτσι στο 1950, οπότε παραχωρείται από την ΗΕΜ στην ΕΗΣ η ολοκλήρωση του έργου Ηλεκτροκίνησης και η εκμετάλλευση του σιδηροδρόμου Αθηνών - Κηφισιάς. Οι ΕΗΣ συνεχίζουν τα έργα που καταλήγουν σταδιακά το 1957 με τη λειτουργία του σταθμού της Κηφισιάς. Έτσι, η συγκοινωνία από Πειραιά μέχρι Κηφισιά με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο είναι πλέον πραγματικότητα.
Την 1 Ιανουαρίου του 1976 οι ΕΗΣ περιέρχονται στο Ελληνικό Δημόσιο και μετονομάζονται σε ΗΣΑΠ. Α.Ε. (Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς).
Σε όλη αυτή τη διαδρομή του, από το 1869 έως σήμερα, ο σιδηρόδρομος έζησε στιγμές μεγαλείου και συμφορές. Μετέφερε βασιλείς, υψηλούς επισκέπτες, έδωσε το παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, μετέφερε στρατιώτες του πολέμου 1912 - 1913. Βομβαρδίστηκε και επέζησε, πραγματοποιώντας εκατομμύρια δρομολόγια, που εξυπηρέτησαν δισεκατομμύρια επιβάτες.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/97#ixzz2L8dMgPDd

Eγώ λουλούδια δεν εκτρέφω

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.
Eγώ λουλούδια δεν εκτρέφω στο μπαλκόνι μου.
Bάσκανος μίμηση ολόγυρα με ξεραίνει.

Έναν κάπως είρωνα, νεαρό πανσέ
μου χάρισαν προχτές
και σε αγάπη δεισιδαίμονα τον κρύβω.

Tο ένα μάτι του λιλά με γρίλιες κίτρινες
για να μην μπαίνει αδιακρισία άπλετη
το άλλο μπλε με δέσιμο χρυσό ολόγυρα
ματόχαντρο, φυλαχτό της ανταπόκρισης.

Aλλήθωρη ανταπόκριση θα πεις.
Mα τι απ' όσα αγαπήσαμε μας κοίταζε ευθέως;

Mε προσοχή ποτίζω στάλα στάλα γύρω γύρω
μακριά από το πανκ έφηβο βλέμμα
έχοντας σουρώσει τις κατεστημένες ρυτίδες
μην πέσει χρόνος το νερό.

Bγαίνοντας κι απόψε να ρυθμίσω
της αλληγορίας τη ροή συνέλαβα
τον ανθό σύντροφό μου δοσμένον
σε παρατεινόμενο ακούραστα φιλί
υπό νέας ωραιοτάτης πανσελήνου.

Δι' απεσταλμένης αποστάσεως, θα πεις.
Mα ποιο που μας συνέβη εγγύτατο φιλί
ήταν αυτοπροσώπως.

Κική Δημουλά

δείτε πώς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Fokus.

το φλέγον δίλλημα των ημερών

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΌΛΑ στο μικροσκόπιο.
Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ! Διαβάστε και κοινοποιήστε το να ξυπνήσει κόσμος
 
Μια ξεχωριστή άποψη παρουσιάζει το www.ramnousia.com σχετικά με το φλέγον δίλλημα των ημερών. Σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο...
mikroskopio.gr
Μια ξεχωριστή άποψη παρουσιάζει το www.ramnousia.com σχετικά με το φλέγον δίλλημα των ημερών. Σας το παρουσιάζουμε αυτούσιο και τα συμπεράσματα δικά σας…
Στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα…
Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.
Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να ..
μείνουμε κιόλας?

Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?
Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του ….
….και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.

Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο «χρυσό κανόνα» και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.

Δηλαδή είναι …αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.
2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό;
Να η απάντηση: Το ευρώ «κόβεται» από την ΕΚΤ.
Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών.

Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο δίπολο «προσφορά-ζήτηση» και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).
Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού, ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.
Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100€. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να αποπληρώσει 105€. Από αυτά τα 105€, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75€ θα πρέπει να τα αποδώσει στην ΕΚΤ.
Ας το δούμε με ερωταπαντήσεις για να γίνει σαφές τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω:
Ερώτηση: Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ?

Απάντηση: Οι τράπεζες και η ΕΚΤ.
Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος?
Απάντηση: Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι απαιτείται ανάπτυξη περίπου 8%-10% στο ΑΕΠ της χώρας, ώστε αφαιρουμένων των λειτουργικών εξόδων, να απομένει κέρδος από την ανάπτυξη της τάξης του 5% που μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές.
Αλλά τέτοιας έντασης αναπτύξεις ΠΟΤΕ δεν παρουσιάστηκαν στα κράτη της ΟΝΕ, από την δημιουργία της μέχρι και σήμερα.
Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ, δεν ευνοεί κράτη αλλά τράπεζες;

Απάντηση: Όχι, λάθος! Το ευρώ στην λειτουργία του ως δανειακό προϊόν, ευνοεί τις Τράπεζες. Αλλά ως μέσο συναλλαγών ευνοεί την παραγωγική υπερδύναμη της ΟΝΕ, την Γερμανία.
Η Γερμανία με τον ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό της, συγκεντρώνει τεράστια ποσά από τις εξαγωγές, τα οποία οι χώρες με ισχνή παραγωγική δομή αναγκάζονται να καταβάλλουν για να αποκτούν αυτά που χρειάζονται.
Από την άλλη πλευρά, οι χώρες που δεν έχουν ισχυρή παραγωγική δομή παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθούν να τα καλύψουν από την παροχή υπηρεσιών (πχ από τον τουρισμό ) και από τον δανεισμό.
Επομένως, η Γερμανία κεφαλαιοποιεί το κέρδος που παράγει το ευρώ, πουλώντας τα προϊόντα της, ενώ εμείς χρεωνόμαστε προκειμένου να τα αγοράσουμε, καθώς το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου δεν μας επιτρέπει την δημιουργία αποθεματικών κεφαλαίου από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών.
Ερώτηση: Αυτό όμως είναι φαύλος κύκλος. Όποιος χρεώνεται διαρκώς κάποτε θα καταρρεύσει. Επομένως, το ευρώ, δημιουργώντας συνεχώς χρέη προς όφελος των ισχυρών, είναι τελικά ένα εργαλείο εκπόρθησης κρατών;

Απάντηση: Ασφαλώς. Το ευρώ φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο και λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος. Είναι και πολιτικό όπλο. Δημιουργώντας χρέη, επιβάλλει πολιτικές. Και εν τέλει, αναγκάζει σε απώλεια εκφάνσεων της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου για την εξυπηρέτηση των χρεών. Επομένως, όταν το ευρώ θα έχει επιτελέσει τη λειτουργία του, δεν θα υπάρχει και λόγος ύπαρξής του.
Ερώτηση: Άρα η ίδια η Γερμανία μπορεί αν φύγει πρώτη από το ευρώ;

Απάντηση: Ήδη στη Γερμανία η σχετική κουβέντα έχει ξεκινήσει και μάλιστα, ακούγεται πολύ το moto «εμείς ότι είχαμε να κερδίσουμε από την κρίση το κερδίσαμε, τώρα μπορούμε να αποχωρήσουμε από το ευρώ».
Ερώτηση: Άρα εμείς γιατί κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ;
Απάντηση:
1. Γιατί οι πολιτικοί μας έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και σε ενδεχόμενο επανόδου σε εθνικό νόμισμα και με την εφαρμογή αυστηρής νομισματικής πολιτικής, δεν θα μπορέσουν ΠΟΤΕ να επαναπατρίσουν αυτά τα κεφάλαια, και
2. Γιατί είμαστε τα ιδανικά θύματα και ψώνια, ευρωλιγούρηδες και ξενομανείς, κομπεξικοί και φραγκογλύφτες…

Σχετικό είναι και το θέμα μιας πρότασης που υποβάλλουμε αρκετοί (μεταξύ αυτών κι εγώ ήδη με την σημείωσή μου αυτή) σχετικά με την δυνατότητα ή ίσως και την αναγκαιότητα έκδοσης χρυσής δραχμής, τουλάχιστον για τις εξωτερικές μας συναλλαγές, ως κράτος.
Το ζήτημα της χρυσής δραχμής και του χρυσού κανόνα είναι περίπου ίδια αλλά και πολύ διαφορετικά.
Ειδικότερα: Ένα νόμισμα που κυκλοφορεί ως αξία αντιστοιχούσα σε χρυσό, σημαίνει ότι, αν το πας στην τράπεζα της Ελλάδας και ζητήσεις την αξία του νομίσματος σε πραγματικό χρυσό, τότε θα πάρεις τον αντίστοιχο χρυσό.
Επομένως, θα πρέπει το ύψος των κυκλοφορούντων νομισμάτων, το σύνολο του χρήματος που κυκλοφορεί σε μια χώρα, να αντιστοιχεί σε αποθεματικά χρυσού. Αυτό είναι ο λεγόμενος «χρυσός κανόνας».

Πχ αν το ευρώ ήταν νόμισμα σε αξία χρυσού, τότε εσύ θα μπορούσες να μεταβείς στην τράπεζα της Ελλάδας με ένα χαρτονόμισμα των 100€ και να ζητήσεις να λάβεις την αντίστοιχη ποσότητα χρυσού.
Περίπου όμοια είναι η λειτουργία του χρυσού νομίσματος αλλά είναι επίσης και εντελώς διαφορετική ταυτόχρονα. Ο λόγος είναι απλός:
Το χρυσό νόμισμα δεν αποτελεί νόμισμα σε αντικατάσταση αξίας, αλλά αποτελεί το ίδιο το νόμισμα αξία καθ’ εαυτή, αφού είναι χρυσό.

Επομένως, η συναλλακτική συμπεριφορά στις 2 περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετική. Στην πρώτη περίπτωση (του χρυσού κανόνα) συναλλάσσεσαι συμπράττοντας σε ΥΠΟΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, εκτιμώντας ότι η λογιστική αξία του νομίσματος αντιστοιχεί σε αποθεματικό χρυσού.
Στην δεύτερη περίπτωση, όμως συναλλάσσεσαι με ΕΚΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, αφού στην πραγματικότητα συναλλάσσεσαι με χρυσό. Δηλαδή στην πρώτη περίπτωση μετατρέπεις την λογιστική αξία σε χρυσό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, μετατρέπεις το χρυσό σε λογιστική αξία.
Έτσι, η πρότασή μου για κυκλοφορία εθνικού χρυσού νομίσματος λαμβάνει υπόψη της μια άκρως αντίθετη παράμετρο σε σχέση με την έκδοση λογιστικής δραχμής.
Η έκδοση λογιστικής δραχμής (που δεν θα αντιστοιχεί σε αποθέματα χρυσού) σημαίνει ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί νομισματικοί κανόνες για την εισροή και εκκροή συναλλάγματος καθώς επίσης και να διασφαλιστεί ότι το νέο νόμισμα δεν θα γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε να μην δεχτεί πιέσεις και αναγκαστεί σε υποτίμηση.
Αλλά η έκδοση χρυσής δραχμής απαιτεί το νόμισμα να γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε λόγω ακριβώς της ενσωματωμένης αξίας του πολύτιμου μετάλλου από το οποίο έχει δημιουργηθεί και λόγω της τεράστιας ζήτησης σε χρυσό, να δεχτεί υπερτιμητικές πιέσεις και τελικά να ανατιμηθεί!
Έτσι η χρυσή δραχμή, αν ξεκινήσει στην ισοτιμία 1 χρυσή δραχμή =1200 ευρώ, τότε με την είσοδο του νομίσματος στις χρηματαγορές, το νόμισμα αυτό, λόγω ζήτησης θα αποκτήσει αυτόματα προστιθέμενη αξία λόγω ζήτησης που τουλάχιστον θα διπλασιάσει την αξία του μέσα σε λίγες ώρες!
Για να το καταστήσω πρακτικό το ζήτημα, ώστε να γίνει αντιληπτό:
Η Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει διαθέσιμα κοιτάσματα χρυσού, ύψους περίπου 28 δις ευρώ. Εάν αυτό τον χρυσό τον μετατρέψουμε σε χρυσό νόμισμα, τότε μέσα σε λίγες ώρες και με την τεράστια υπερτιμητική πίεση που θα ασκηθεί στο νόμισμα (λόγω ζήτησης) η Ελλάδα θα μπορεί να διπλασιάσει ή ακόμα και να τριπλασιάσει την λογιστική αξία του νομίσματος και επομένως να κεφαλαιοποιήσει κέρδος, το οποίο θα προέρχεται ουσιαστικά από την εμπορία χρυσού.
Ωστόσο, αυτό το κέρδος είναι διπλό για τον επίσης απλό λόγο:
Στις χρηματαγορές δεν θα ρίξουμε ΟΛΟ το ποσό των χρυσών δραχμών, γιατί αυτό αφενός θα δημιουργούσε πληθωριστικές τάσεις στο νόμισμα και αφετέρου λόγω υπερπροσφοράς δεν θα αποκτούσε την αναμενόμενη προστιθέμενη αξία.
Ρίχνοντας στις αγορές ένα ποσό ικανό να κάνει τους πάντες να ελπίζουν ότι «θα αγοράσουν χρυσό» αλλά ταυτόχρονα πολύ μικρό σε σχέση με το υπόλοιπο του αποθεματικού μας, τότε… θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την αξία του χρυσού που θα είχαμε στα χέρια μας! Δηλαδή θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την οικονομική ισχύ της χώρας, χωρίς ποτέ να μεταβιβάσουμε τον χρυσό της!
Πάντως, το σημαντικό ΔΕΝ είναι το πώς θα διαχειριστούμε εμείς μια εθνική, λαϊκή δραχμή αλλά το πώς διαχειρίζονται κάποιοι το ευρώ. Εχθές δεν πρόλαβα να σας γράψω ότι ίσως το ευρώ να είναι ένα -από τη φύση του- θνησιγενές νόμισμα, από το οποίο πρώτη η Γερμανία θα θελήσει να αποχωρήσει για να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της.
Οπότε τώρα, έχετε ακόμα περισσότερες ενδείξεις για το ποια θα πρέπει να είναι η επιλογή μας στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» και πόσο άσχημο παιχνίδι παίζεται στην πλάτη του λαού, από λαμόγια, δημοκόπους (όχι δεν έκανα λάθος, δημοκόπους ήθελα να γράψω) και ύαινες που τόσα χρόνια ζουν και δρουν παρασιτικά επάνω στο σώμα αυτής εδώ της χώρας και τώρα κόπτονται να μας πείσουν να μείνουμε στο ευρώ…
 

24 Simple Hanger Life Hacks!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Doctor ASKY.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.·
 
kritipoliskaihoria.gr|Από ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ
 
 ΔΙΗΓΕΊΤΑΙ Ο κ. ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΛΑΤΑΚΗΣ

Εζησα από κοντά το δραματικό φινάλε του Ναυαγίου του "ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ". Είχα επιβιβασθεί μαζί με την Χορωδία Ηρακλείου στο "ΜΙΝΩΣ" για να πάμε στην Αθήνα να γράψουμε ένα δίσκο. Αναχωρήσαμε γύρω στα μεσάνυχτα και σε λίγο συγκεντρωθήκαμε όλοι στο σαλόνι του πλοίου και είπαμε να προβάρουμε ξανά τα τραγούδια που θα γράφαμε. Αρχίσαμε με το "Ο καλός Καπετάνιος" του Γεωργίου Χουρμούζιου από την Ερωφίλη του Χορτάτζη: "Όντεν αστράφτει και βροντά κι' ανεμικές φυσούσι κι' εις το γυαλό τα κύματα τα θυμωμένα σκούσι, και το καράβι αμπώθουσι σε μια μεριά και σ' άλλη, τση φουσκωμένης θάλασσας με ταραχή μεγάλη, τότες γνωρίζετ' ο καλός ο ναύκληρος και τότες τιμούνται οι κατεχάμενοι και δυνατοί ποδότες. Γιατί με τέχνη κι ο γυαλός πολλές φορές νικάται και κείνος απού κυβερνά ψηλώνει και τιμάται. 


Ο καπετάνιος ο καλός ψηλώνει και τιμάται". Που να ξέρουμε ότι εκείνη την ώρα η φουσκωμένη θάλασσα κατάπινε το κουφάρι του σιαπιοκάραβου με εκατοντάδες ψυχές στα σωθικά του; Στην περίπτωση του "ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ" ο καπετάνιος δεν κατάφερε να νικήσει το γυαλό. Τα ξημερώματα μάθαμε για το SOS που εξέπεμψε το πλοίο αλλά είμαστε πολύ μακριά από το τόπο του ναυάγιου. Κατά τις 10 το πρωί πρωτοαντικρύσαμε το ψυγείο που επέπλεε και τότε συνειδητοποιήσαμε (γιατί δεν το πιστεύαμε) ότι το ναυάγιο ήταν γεγονός.Προχωρώντας αρχίσαμε να διακρίνουμε πετρέλαια και μετά σώματα ανθρώπινα, άλλα ακίνητα και άλλα να παλεύουν ακόμη με τα κύματα. 



Το "ΜΙΝΩΣ" από όσο θυμάμαι έσωσε γύρω στους 10 ναυαγούς μαζί και το λοστρόμο που θυμάμαι ότι ήταν μαύρος από το μαζούτ, μερικοί μάλιστα είπαν ότι αλοίφτηκε με πετρέλαιο για να αντέξει το κρύο. Θυμάμαι ότι πολλοί ναυαγοί ενώ φορούσαν σωσίβιο είχαν πεθάνει, μάλλον από το κρύο. Αυτούς τους περισυνέλεξαν τα πολεμικά πλοία που είχαν πλεύσει και αυτά για βοήθεια. Οι εικόνες που αντίκρισα παρόλο που έχουν περάσει 48 χρόνια από τότε, έχουν χαραχτεί βαθειά μέσα στις αναμνήσεις μου. Αιωνία τους η μνήμη.


 

οταν λείπει η μαμά...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Gatinha Pitchula.
 
Comemoração do dia mundial dos gatos hahahaha A melhor!!!
emoticon heart Gatinha Pitchula emoticon heart

Δημοφιλείς αναρτήσεις