Συμφωνία της Βάρκιζας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

 

Bigbook.gr

12 Φεβρουαρίου 2013 ·

Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 στην παραθαλάσσια τοποθεσία της Αττικής μεταξύ Κυβέρνησης και ΕΑΜ και επιχείρησε να τερματίσει θεσμικά τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Δεκεμβριανά».
Οι συγκρούσεις του Δεκεμβρίου του 1944 στην Αθήνα ήταν μια μάχη εξουσίας μεταξύ της πρώτης μετακατοχικής Κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου και των Άγγλων από τη μία πλευρά και του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ από την άλλη. Η Κυβέρνηση, ανίσχυρη και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, είχε ανάγκη την αγγλική βοήθεια. Το ΕΑΜ με μπροστάρη το ΚΚΕ ήταν πανίσχυρο, λόγω του πρωταγωνιστικού του ρόλου στην Αντίσταση.
Τα «Δεκεμβριανά» άφησαν πίσω τους περίπου 7.000 μαχητές νεκρούς (230 Άγγλους, 3.500 Κυβερνητικούς, 3.000 ΕΑΜικούς) και απροσδιόριστο αριθμό αμάχων. Στις 11 Ιανουαρίου 1945 υπογράφηκε ανακωχή ανάμεσα στους Άγγλους και τον ΕΛΑΣ, με την οποία οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1945 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της συμφωνίας στο εξοχικό του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου στη Βάρκιζα. Ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας, που είχε διαδεχθεί τον Γεώργιο Παπανδρέου στις 3 Ιανουαρίου, εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Σοφιανόπουλο, τον υπουργό Εσωτερικών Περικλή Ράλλη και τον υπουργό Γεωργίας Ιωάννη Μακρόπουλο. Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν ο Γεώργιος Σιάντος (γενικός γραμματέας του Κ.Κ.Ε), ο Δημήτριος Παρτσαλίδης (γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του Ε.Α.Μ.) και ο Ηλίας Τσιριμώκος (γενικός γραμματέας της Ε.Λ.Δ).
Έπειτα από διαβουλεύσεις δέκα ημερών, η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Αποτελείτο από 9 άρθρα και προέβλεπε, μεταξύ άλλων, αφοπλισμό όλων των ένοπλων σωμάτων της Αντίστασης, ανασύνταξη του Εθνικού Στρατού, εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους συνεργάτες των Γερμανών, αμνηστεία για τα πολιτικά αδικήματα, δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης για την κατάρτιση νέου Συντάγματος.
Η σημασία της συμφωνίας αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι το κείμενό της δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, προσδίδοντας στο περιεχόμενό της ισχύ νόμου. Στις 28 Φεβρουαρίου ολοκληρώθηκε ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ, ο οποίος παρέδωσε: 100 πυροβόλα, 210 όλμους, 420 πολυβόλα, 1400 οπλοπολυβόλα, 700 αυτόματα, 49.000 τυφέκια και πιστόλια. H υπογραφή της Συμφωνίας βρήκε αντίθετο τον Άρη Βελουχιώτη, οποίος όχι μόνο δεν πειθάρχησε στις αποφάσεις του ΚΚΕ, αλλά επιχείρησε να συνεχίσει τον ένοπλο αγώνα.
Το χάσμα ανάμεσα στις δύο παρατάξεις δεν έδειχνε να γεφυρώνεται εύκολα και σύντομα η Συμφωνία της Βάρκιζας αποτέλεσε γράμμα κενό. Οι εκατέρωθεν παραβιάσεις των όρων της οδήγησαν σε νέα πολιτική πόλωση και στα δραματικά γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου, που διήρκεσε ως τις 30 Αυγούστου 1949
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/210#ixzz2KevWLFqn

Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

 

Bigbook.gr

12 Φεβρουαρίου 2013 ·

Ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος (αγγλ. Charles Robert Darwin) (12 Φεβρουαρίου, 1809 - 19 Απριλίου, 1882) ήταν Άγγλος φυσιοδίφης, συλλέκτης και γεωλόγος ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης, καθώς και ως εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, μέσω του οποίου πρότεινε ότι συντελείται η εξέλιξη.[1] Η θεωρία της εξέλιξης αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο μέρος της βιολογίας. Δεν είχε κοινοπολιτειακή υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας, που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών.
Ο Δαρβίνος ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη φυσική ιστορία όταν σπούδαζε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και μετά θεολογία στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Το πενταετές ταξίδι του με το πλοίο Beagle (Ιχνηλάτης) τον κατέστησε διάσημο ως γεωλόγο και η έκδοση του ημερολογίου του για το ταξίδι ως διάσημο και πολύ καλό συγγραφέα. Οι παρατηρήσεις του στην βιολογία τον οδήγησαν να μελετήσει την ποικιλομορφία των ειδών και να αναπτύξει τη θεωρία του για το μηχανισμό της φυσικής επιλογής το 1838. Είχε πολύ καλή επίγνωση του γεγονότος ότι πολλοί άλλοι είχαν τιμωρηθεί αυστηρά για τέτοιες "αιρετικές" ιδέες, όμως, συνέχισε τις έρευνες του, μιλώντας μόνο στους πιο στενούς του φίλους, μέχρι να συγκεντρώσει τις αποδείξεις που χρειαζόταν. Το 1858 όμως, όταν έμαθε ότι ο Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας είχε αναπτύξει μια παρόμοια θεωρία, αναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει πρόωρα τη θεωρία του.
Το βιβλίο του On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life (που συνήθως αναφέρεται ως Η καταγωγή των ειδών) που εκδόθηκε το 1859 καθιέρωσε την εξέλιξη από κοινή καταγωγή ως την πρωταρχική επιστημονική εξήγηση για την ποικιλότητα στην φύση. Σε μεταγενέστερα βιβλία, εξέτασε την ανθρώπινη εξέλιξη και την σεξουαλική επιλογή, στο The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex και το The Expression of the Emotions in Man and Animals. Έγραψε μια σειρά από βιβλία που αναφέρονται στις έρευνες του για τα φυτά. Το τελευταίο του βιβλίο του Δαρβίνου ασχολείται με τους γεωσκώληκες και την επίδραση τους στο έδαφος.
Σε αναγνώριση της σπουδαιότητάς του, ο Δαρβίνος τάφηκε στο Αββαείο του Γουέστμινστερ, κοντά στον Ουίλιαμ Χέρσελ και τον Ισαάκ Νεύτωνα.
Ο Δαρβίνος σε ηλικία επτά ετών το 1816, ένα χρόνο πριν τον θάνατο της μητέρας του.
Φωτ:Ο Κάρολος Δαρβίνος σε πορτραίτο από τον Τζων Κόλιερ, 1883
http://el.wikipedia.org/…/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE…

Κώστας Γαβράς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

Bigbook.gr

12 Φεβρουαρίου 2013 ·

Ο Κώστας Γαβράς είναι Έλληνας σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου.Γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933 και σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και κινηματογράφο στην IDHEC. Εργάστηκε ως βοηθός σε διάφορες παραγωγές και συνεργάστηκε με τον Κλερ και τον Κλεμάν, πριν σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία "Διαμέρισμα Δολοφόνων" το 1965. Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου 1982 (Ο αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα φεστιβάλ Καννών 1982 (Ο αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο César καλύτερου σεναρίου 2003.
1958: Les Rates (ταινία μικρού μήκους)
1965: Compartiment tueurs - Διαμέρισμα δολοφόνων
1967: Un homme de trop - Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως
1969: Z
1970: L'Aveu - Η Ομολογία
1973: État de siège - Κατάσταση Πολιορκίας
1975: Section spéciale - Ειδικό δικαστήριο
1979: Clair de femme - Η λάμψη μιας γυναίκας
1982: Missing - Ο Αγνοούμενος
1983: Hanna K
1986: Conseil de famille
1988: La main droite du diable (Betrayed) - Το στίγμα της προδοσίας
1989: Music box - Το μουσικό κουτί
1991: Pour Kim Song-Man
1991: Contre l'oubli
1992: La Petite Apocalypse
1995: Lumière et Compagnie
1995: À propos de Nice, la suite
1997: Mad City
2002: Amen - Αμήν
2005: Le Couperet - Το τσεκούρι
2009: Eden à l'ouest - Παράδεισος στη Δύση
Παραγωγές
2006: Mon Colonel - Ο Συνταγματάρχης
Βραβεία
1969: Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών (Ζ)
1975: Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Καννών (Ειδικό δικαστήριο)
1982: Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών (Ο αγνοούμενος)
1983: Βραβείο BAFTA Καλύτερης Ταινίας (Ο αγνοούμενος)
1983: Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου (Ο αγνοούμενος)
1990: Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου (Μουσικό κουτί)
2003: Βραβείο César Καλύτερου Σεναρίου (Αμήν)

Γεωργία Βασιλειάδου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

Bigbook.gr

12 Φεβρουαρίου 2013 ·

Η Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου 1897, στην Αθήνα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της από πτώση αλόγου, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού .
Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνισή έκανε το 1918 στον "Ερνάνη"[ασαφές] μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες. Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ, ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους.
Στα μέσα του 1930 αποφάσισε να σταματήσει, μετά από ένα γάμο της που υπήρξε όμως ατυχής. Στη συνέχεια γνώρισε την Σοφία Βέμπο η οποία και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει. Την εποχή εκείνη αντιλαμβανόμενος πρώτος ο Αλέκος Σακελλάριος το έμφυτο ταλέντο της στη μιμητική της προσέφερε ένα ρόλο το 1939 στα Κορίτσια της παντρειάς, που έγινε η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δεύτερης, αλλά περισσότερο γνωστής καριέρας - αυτή τη φορά ως κοσμαγάπητης κωμικού, της "ομορφότερης άσχημης" του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. Στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως: Η ωραία των Αθηνών, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός και πολλές άλλες.
Έλαβε μέρος στην τηλεοπτική σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, την Φωτεινή. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980[1] και παραμένει ακόμα αξιαγάπητη χάρη στις ταινίες της. Κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, ένα βροχερό πρωινό στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Χαρακτηριστική ατάκα - σκηνή
Από την ταινία "Η κυρά μας η μαμή":
Η Μ.Μεταξά βρίσκει την κυρα-μαμή στο δρόμο και της λέει ότι το παιδί της είναι ματιασμένο.
Η Βασιλειάδου βλέπει το παιδί και κάνει διάγνωση: "και είναι από γαλανό μάτι"
Μεταξά: "Κι είναι κακό αυτό;"
Μαμή: "Κακό; Τα μαυρομάτικα ματιάσματα καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό είναι άτιμο μάτι, φτάνει μέχρι το μεδούλι... Μωρέ είναι ρουφηγμένο το παιδί."
Όταν ξεμάτιασε το παιδάκι:
"Και με το συμπάθειο κυρα-μαμή μου τί σου χρωστάω;"
"Τί να μου χρωστάς; τίποτα δεν μου χρωστάς. Αλλά μιας και άνοιξες την τσάντα και είναι γρουσουζιά να την κλείσεις χωρίς να δώσεις τίποτα..."
"Μπά;;;;"
"Μεγάλη γρουσουζιά δεν το ξέρεις; Ε, αυτά είναι γνωστά. Δώσε τέλος πάντων ότι καταλαβαίνεις κι αν δεν έχεις χοντρά δεν πειράζει, μου τα δίνεις άλλη φορά που δεν θα έχεις ψιλά."
Ένα ένα τέσσερα (1977)
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975) TV σειρά .... Mανταλένια
Η περιπτερού (1970)
Η βαρώνη και ο Προκόπης (1970)
Η Σμυρνιά (1969)
Η λυγερή (1968)
Τόσα όνειρα στους δρόμους (1968)
Δοσατζού επιχείρησις γαμπρός (1966) .... Ευανθία
Ησαΐα χόρευε (1966) .... Καλλιρρόη
Ο Μελέτης στην άμεσο δράση (1966)
Προξενήτρα πράκτωρ 017 (1966)
Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965) .... Κατίνα - Κάθριν
Ήταν όλοι τους κορόιδα (1964) .... Παγώνα
Αγάπησα και πόνεσα (1963)... Δόμνα
Ο ανιψιός μου ο Μανώλης (1963) .... Ασπασία Παπακάτσικα
Εμείς τα μπατιράκια (1963)
Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου (1963)
Ο μαγκούφης (1962)... Φωτεινή
Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)
Έξυπνοι και κορόιδα (1962)... Κλεοπάτρα
Οι γαμπροί της Ευτυχίας (1962) .... Ευτυχία Ταρνιάτη
Το καρπουζάκι (1962)
Ο Μιχαλιός του 14ου Συντάγματος (1962)... Μαριάνθη Καραδήμου
Ο Θύμιος στη χώρα του στριπ- τηζ (1962)
Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός (1961) .... Mαρίνα Ζουγκαλά
Η κυρία δήμαρχος (1960) .... Aσπασία Ζομπαλά
Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959) .... Θεώνη Κανελοπιπερίδου
Αστέρω (1959) .... Σταματίνα
Μπουμπουλίνα (1959)
Νταντά με το ζόρι (1959) ... Λουλού
Ο θείος από τον Καναδά (1959)... Ευανθία
Η κυρά μας η μαμή (1958) .... μαμή
Το αμαξάκι (1957)
Η θεία απ΄ το Σικάγο (1957) .... Καλλιόπη Πάπας
Η καφετζού (1956) .... Καλλιόπη
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (II) (1955)
Ο μαγκούφης (1955) .... Φωφώ
Πιάσαμε την καλή (1955)... Κατίνα Σουρταφέρτα
Η ωραία των Αθηνών (1954) .... Aριστέα
Γκολ στον έρωτα (1954)... Φωφώ
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
Ο φαταούλας (1952)
Ο γρουσούζης (1952) .... Επιστήμη
Το στραβόξυλο (1952)
Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν (1951)
Μια νύχτα στον παράδεισο (1951) .... κυρία Βυζαντίου
Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951)... Παγώνα
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)... γυναίκα του Λευτέρη
Παπούτσι από τον τόπο σου (1946)
Για την αγάπη της (1930)
Όνειρο γλυπτού (1930)
http://el.wikipedia.org/…/%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE…

Λαχανόρυζο

Εύκολο, γρήγορο και νόστιμο φαγητό από την παραδοσιακή κρητική κουζίνα

By bus Agios Nikolaos - Pachia Ammos ....

Διαδρομή , με θέα τον κόλπο του Μεραμπέλλου έως την Παχειά Άμμο,  κατευθυνόμενοι από Άγιο Νικόλαο προς ανατολικά με προορισμό την Ιεράπετρα ...

Γαλέος τηγανιτός

Κατεψυγμένος γαλέος σε φέτες... Φτιάχνουμε πηχτό κουρκούτι με αλεύρι κ νερό ... Βουτάμε το αλατισμένο ψάρι και τηγανίζουμε σε καυτό ελαιόλαδο...αφήνουμε να κάνει κρούστα... Είναι ιδανικό συνοδευτικό για όσπρια ... Καλή επιτυχία κ καλή όρεξη!

Ναοί Αγιου Χαραλάμπους

    Ο Ιερός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους και της Αγίας Παρασκευής που λειτουργεί στο υπόγειό του βρίσκονται στη συνοικία του Ιπποκράτη. Στη θέση αυτών των ναών υπήρχε αρχικά ένας μικρός πέτρινος ναίσκος, ο οποίος είχε κτιστεί τουλάχιστον πριν 100 χρόνια, σύμφωνα με μαρτυρίες γερόντων, ήταν όμως πολύ μικρός και δεν επαρκούσε για τις λατρευτικές ανάγκες των ενοριτών. Ο καινούργιος ναός του Αγίου Χαραλάμπους θεμελιώθηκε τον Ιούλιο του 1974. Το Πάσχα του 1975 λειτούργησε ο υπόγειος ναός. Στις αρχές του 1981 ανοίχτηκε ο επάνω ναός και το 1988 άρχισε η εσωτερική αγιογράφηση η οποία, όπως και η λιθοεπένδυση του ναού, συνεχίζεται και σήμερα. Στην ενορία του Αγίου Χαραλάμπους υπάγεται η συνοικία Ιπποκράτη και Παπασταύρου ( Αλκαζάρ).

Ι.Ν. Αγίου  Χαραλάμπους
Ιερείς του Ναού	Τηλέφωνα του Ναού
Λέτσιος Τιμόθεος	252348
Αντωνιάδης Εύθ.	532669
Γκέγκας Γεωρ.
Μαραγκόζης Κων/νος

   

Ο ναός στο πέρασμα των αιώνων...

    Ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους αποτελούσε το λατρευτικό κέντρο της συνοικίας Πέρα. Σύμφωνα με την παράδοση, το παρεκκλήσιο αυτό βρισκόταν στο εσωτερικό της συνοικίας και, συγκεκριμένα στην οδό Ηρακλείδου αρ. 5, εκεί όπου σήμερα υπάρχει ένα μικρό εικονοστάσιο του αγίου. Στους παλιότερους κατοίκους της συνοικίας το σημερινό εικονοστάσιο είναι γνωστό ως "παλιός Αϊ-Χαράλαμπος".

Το σημερινό εικονοστάσιο

    Το παρεκκλήσιο αυτό πυρπολήθηκε από τους Τούρκους κατά τον πόλεμο του 1897. Ανοικοδομήθηκε όμως λίγο αργότερα, στα 1901/2,με χρήματα του κληροδοτήματος του Ανδρέα Συγγρού, σε μικρή απόσταση βορειοανατολικά της παλιάς του θέσης - εκεί ακριβώς όπου ο σημερινός ομώνυμος ναός, μεταξύ των οδών Εμμ. Μανουσάκη, Γρ. Λαμπράκη και Αγίου Χαραλάμπους. Ο ναός ήταν σταυροειδής με τρούλο. Στην ανατολική πλευρά του απέληγε σε τρίπλευρη κόγχη.

Ο προπολεμικός ναός του Αγ. Χαραλάμπους όπως κατέληξε μετά την κατοχή και τους σεισμούς. - See more at: http://www.eleftheria.gr/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/item/101586-%CE%BF-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82-%E2%80%93-%CE%B2.html#sthash.g6xn5aii.dpuf Ο προπολεμικός ναός του Αγ. Χαραλάμπους όπως κατέληξε μετά την κατοχή και τους σεισμούς. [ 1960]

    Ο σεισμός που έπληξε τη Λάρισα το 1941, προκάλεσε την κατάρρευση του τρούλου και αρκετές ρωγμές στην τοιχοποιία του ναού. Με διάφορες επισκευές και προσθήκες, ο ναός διατηρήθηκε έως το 1974, οπότε και κατεδαφίστηκε. Το επόμενο έτος θεμελιώθηκε στην ίδια θέση ο ομώνυμος σημερινός ναός, ο οποίος εγκαινιάστηκε το 1983.

Ο σημερινός ναός...

    Ο ναός είναι  εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο . Ο εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο είναι ο αντιπροσωπευτικός βυζαντινός ρυθμός. Κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του ρυθμού είναι ο σχηματισμός σταυρού εσωτερικά και εξωτερικά στο σχεδόν τετράγωνο κτίσμα, με τον έναν  τρούλο.  Η δημιουργία κογχών στη βόρεια και νότια πλευρά όχι μόνο αυξάνουν τον εσωτερικό χώρο, αλλά χαρίζουν παράλληλα ομορφιά και χάρη. Η ανατολική πλευρά όπου βρίσκεται το  Ιερό Βήμα καταλήγει,  σε τρεις κόγχες , εκ των οποίων η μεσαία είναι μεγαλύτερη. Στο μέσον του ιερού Βήματος βρίσκεται η Αγία Τράπεζα.  Στην πρόσοψη του ναού υπάρχει νάρθηκας που καταλήγει σε τρεις μεγάλες  αψίδες και σε τέσσερις μικρότερες γωνιακές.  Ενώ στη βορινή και νότια πλευρά υπάρχουν νάρθηκες με τέσσερις αψίδες . Στη δυτική πλευρά του ναού υπάρχουν τρεις θύρες  και από πάνω τους υπάρχουν τοιχογραφίες. Πάνω δε από τη μεσαία θύρα βρίσκεται η εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα και στ΄ αριστερά της η εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους. Δύο τρούλοι  αριστερά και δεξιά της κύριας θύρας κοσμούν την πρόσοψη του ναού και χρησιμεύουν ως  κωδωνοστάσια. Τέσσερα μονά και ένα τριπλό παράθυρο -σε δύο σειρές- κοσμούν τις κόγχες της δυτικής, βορινής και νότιας πλευράς.

-

Ναός Αγίου Χαράλαμπου, Δένεια / Deneia church
Η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους αναγέρθηκε το 1850 και βρίσκεται στο κέντρο της Δένειας, απέναντι από το Δημοτικό Σχολείο. Οι παλαιοί κάτοικοι του χωριού αναφέρουν πως η εκκλησία οικοδομήθηκε μετά από παράκληση των χριστιανών κατοίκων της Δένειας στον αγά. Ειδικότερα, την εποχή εκείνη, στο χωριό κατοικούσαν μόλις τρεις με τέσσερις οικογένειες χριστιανών ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν Τούρκοι. Οι οικογένειες αυτές κατάφεραν να εξασφαλίσουν την άδεια αλλά και πέντε λίρες από τον αγά για την ανέγερση της εκκλησίας.

Πρόκειται για μια λιθόχτιστη εκκλησία με ένα επιβλητικό κωδωνοστάσιο, η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1920, έτυχε εργασιών ανακαίνισης.  Έχει μήκος τριάντα περίπου μέτρα ενώ πλάτος δέκα περίπου μέτρα.

Εξωτερικά, στα ανατολικά καταλήγει σε μια πολυγωνική αψίδα, ενώ βόρεια και νότια κοσμείται με μεγάλα καμαρωτά ανοίγματα. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν ένα ξύλινο εικονοστάσι με φορητές εικόνες, αλλά και τοιχογραφίες.

Πηγή:
Κοινοτικό Συμβούλιο

-----------------------------------------------------------------------
 

[356] Οι εκκλησίες του Αγίου Χαραλάμπους στην περιοχή Λάρνακας

Posted on by saminet
Στην πόλη της Λάρνακας και εντός του χώρου όπου προ ολίγων ετών στεγαζόταν το Λεπροκομείο βρίσκεται η γοτθικού ρυθμού εκκλησία του Αγίου Χαραλάμαπους. Χρησιμοποιήθηκε για τις λατρευτικές ανάγκες των τροφίμων του ιδρύματος. Το ίδιο το ίδρυμα έφερε το όνομα του αγίου: Ίδρυμα Αγίου Χαραλάμπους.

Η δεύτερη εκκλησία η αφιερωμένη στον Άγιο Χαράλαμπο βρίσκεται στο ορεινό χωριό Κάτω Δρυς. Κατά μια ιδιαίτερη συγκυρία και οι δύο εκκλησίες κτίστηκαν το 1897.
Στο ναό του Αγίου Χαραλάμπους στον Κάτω Δρυ, βρίσκεται μια πολύ σημαντική εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας του 16ου αιώνα. Ο τύπος αυτός της Παναγίας ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη λατρευτική αχειροποίητο εικόνα της Μονής Οδηγών της Κωνστατινούπολης. Ο τύπος αυτός της εικόνας είναι δηλωτικός της ιδιότητας της Παναγίας ως καθοδηγήτριας των πιστών.

H εικόνα είναι ανυπόγραφη, αποδίδεται όμως στον Κύπριο ζωγράφο Τζένιο Παπαλεοντίου, αφού, σύμφωνα με τους ειδικούς, η τεχνοτροπία της Παναγίας του Κάτω Δρυ μοιάζει με τα ενυπόγραφα έργα του ζωγράφου αυτού. Η εικόνα χαρακτηρίζεται για τη γλυκερότητα των εκφράσεων και των κινήσεων και το ευγενικό ήθος των μορφών καθώς και από το γεμάτο θλίψη βλέμμα της Παναγίας και των δύο αγγέλων.
Πηγές: 1.Κυριάκος Παπαϊωακείμ, Η Κατά Κίτιον Αγιογραφική Τέχνη, σ. 168, 2. Σωκράτης Αντωνιάδης, Μεσαιωνικά Κατάλοιπα στην επαρχία της Λάρνακας, σ. 123.

Ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους στον χώρο του παλιού Λεπροκομείου σε ώρα εσπερινού. Παναγία Οδηγήτρια του 16ου αιώνα.

------------------------------------------------------------

 

 

Ο εσπερινός του Αγίου Χαραλάμπους στο Μετόχι της Ι.Μ.Σίμωνος Πέτρας στη Θεσσαλονίκη

 

-------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε περίοπτη θέση στο χωριό Βρυσοχώρι Ιωαννίνων είναι χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους αφιερωμένη στον πολιούχο του χωριού.

ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΡΟΥΣΩΝΑ

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΣΤΟΝ ΚΡΟΥΣΩΝΑ

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ     2 years ago    

Πρόκειται για την ιστορική δίκλιτη εκκλησία, που βρίσκεται στο πάνω τμήμα του χωριού. Τιμάται στο όνομα του Αγίου Χαραλάμπου και στην Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Ο χρόνος ανέγερσης του αρχικού κλίτους, τοποθετείται στα όψιμα χρόνια της βενετοκρατίας. Η ιστορημένη αυτή μαρτυρία, προκύπτει από αίτηση του Μητροπολίτη Κρήτης Γεράσιμου προς τον Τούρκο πασά. Με την αίτηση αυτή που υποβάλλεται στις 15 Μαρτίου 1745, "ζητάται η έγκριση για επιδιόρθωση της εκκλησίας (Χριστός τότε) λόγω της φθοράς που έχει υποστεί από την πολυκαιρία". 

Σε έγγραφο του 1635 αναφέρεται ως εκκλησία του ''Αφέντη Χριστού''. 

Πίσω στα 1815, 6 χρόνια πριν την Επανάσταση, όταν οι κάτοικοι του τουρκοκρατούμενου Κρουσώνα ζήτησαν και πήραν άδεια να επισκευάσουν την εκκλησία του Ιησού Χριστού τότε, που μετονομάστηκε αργότερα Άγιος Χαράλαμπος. Αυτό έγινε με την άδεια του Τούρκου Διοικητή της περιφέρειας Χαλή αγά, με ορισμένες προϋποθέσεις. Απ' ότι μας λέει η τοπική παράδοση το έργο έπρεπε αρχίζοντας να τελειώσει στην διάρκεια τριών φεγγαριών. Η μη τυχών ολοκλήρωσή του έργου στο χρονικό αυτό διάστημα ή μη παραβίαση του χρόνου, θα είχε ως συνέπεια την μετατροπή του σε τζαμί. Ο χρόνος όμως αυτός ήταν ανεπαρκής και δεν επέτρεπε την τοιχοποιία στο επιθυμητό ύψος. Αναγκαστικά λοιπόν περιορίστηκε σε χαμηλό ύψος όπως διαπιστώνουμε και σήμερα.  Μαζί με την ανακαίνιση της εκκλησίας παρήγγειλαν και νέες εικόνες στο Μεγάλο Κάστρο (σημερινό Ηράκλειο) δίνοντας για συντήρηση τις παλιές. Όταν μετά από λίγο καιρό έφθασαν οι καινούριες εικόνες, οι Κρουσανιώτες θέλησαν να τις περιφέρουν με λιτανεία μέσα στο χωριό. Όταν πέρναγαν όμως από την τούρκικη γειτονιά του χωριού, οι Τούρκοι εξαγριώθηκαν και επιτέθηκαν εναντίον τους. Μόνο ένας Τούρκος προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα λέγοντάς τους να μην τους πειράξουν μα δεν τα κατάφερε. Ένας Τούρκος μάλιστα ύψωσε απειλητικά το γιαταγάνι του πάνω από την εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους. Πριν προλάβει όμως να το κατεβάσει, λέει η παράδοση πως έπεσε νεκρός. Όταν είδαν αυτό το θαύμα οι Τούρκοι σκόρπισαν έντρομοι, ενώ οι Έλληνες δοξολογούσαν τον προστάτη Άγιο. Όταν αργότερα, στα 1817, η φοβερή πανούκλα θερίζει την Κρήτη, στον Κρουσώνα πεθαίνουν όλοι οι Τούρκοι εκτός από αυτόν που στη λιτανεία είχε υπερασπιστεί τους χριστιανούς.

Μάλιστα και σε άλλες εμφανίσεις της αρρώστιας κανένας Κρουσανιώτης δεν έπαθε τίποτα. Με όλα αυτά τα γεγονότα, ο Άγιος Χαράλαμπος πέρασε στη συνείδηση του κόσμου ως τουρκομάχος και προστάτης των χριστιανών. Για το λόγο αυτό το ένα κλίτος της εκκλησίας του Ιησού Χριστού αφιερώθηκε στον Άγιο Χαράλαμπο ο οποίος μάλιστα απεικονίστηκε στα εικονίσματα να ποδοπατεί μία μαυροφόρα γυναίκα, προσωποποίηση της φοβερής πανούκλας.

Πέρα από αυτό το περιστατικό, η εκκλησία αναδεικνύεται και σε εθνικό και ιστορικό μνημείο γιατί φωτίζει μια πτυχή του τούρκικου δεσποτισμού. Έτσι θα μετατραπεί από οίκος προσευχής σε χώρο μαρτυρίου για τους τουρκαλβανούς που επιχείρησαν να ζώσουν τον Κρουσώνα να συλλάβουν τους επαναστάτες, να σκοτώσουν και να λαφυραγωγήσουν κατά την συνηθισμένη τακτική τους. 

“Από την πάντα του Αγίου Χαραλάμπου ν’ ανοίξομε που δε θέλει τσι Τούρκους”.

Με αυτήν την πρόταση, γεμάτη πάθος, ζωντάνια αλλά και λύπη, ξεκίνησε το ολοκαύτωμα του Αγίου Χαραλάμπου!!

Στις 18 λοιπόν Ιουλίου 1822, ένα τμήμα του στρατού του Σερίφ Πασά που το αποτελούσαν 370 άνδρες άριστα εκπαιδευόμενοι, εισβάλλει στον Κρουσώνα, πέφτοντας σε παγίδα που τους είχαν στήσει οι Κρουσανιώτες και Ανωγειανοί επαναστάτες. Μετά την σφοδρή ολοήμερη μάχη τα σοκάκια και τα περάσματα του χωριού, η δύναμη αυτή των τουρκαλβανών αναζητώντας σανίδα σωτηρίας προκειμένου να αποφύγει την πανωλεθρία, καταφεύγει στην εκκλησία του Αγ. Χαραλάμπου. Με την λανθασμένη εντύπωση που δημιούργησε η πυκνότητα των πυροβολισμών και η υποτιθέμενη θριαμβευτική πορεία των τουρκαλβανών, ο Σερίφ Πασάς απέφυγε να στείλει ενισχύσεις, ενώ η δυναμή του είναι εγκλωβισμένη στην εκκλησία. Η ιερότητα του χώρου και ο νεαρός κρουσανιώτης (γιος του δημογέροντα Κριτσωτάκη) που έχουν συλλάβει ως όμηρο οι αντίπαλοι, προβληματίζει τους επαναστάτες. Ο χρόνος όμως δράσης τους ήταν περιορισμένος. Αλλά η συγκατάθεση του πατέρα του παιδιού (Δημογέροντας Κριτσωτάκης), που με τον αβάστακτο πόνο του μπροστά στην τραγική πραγματικότητα αποφασίζει και λέει με πόνο στην καρδιά ''αποθανέτω η ψυχή του μετά των αλλοφύλων'' δίνει διέξοδο στους επαναστάτες. 

Πολλοί Κρουσανιώτες λοιπόν, ανοίγουν τρύπα στην οροφή της εκκλησίας, απ' άπου ρίχνουν εύφλεκτες ύλες, πανιά με λάδι και άλλα συναφή υλικά. Οι φλόγες και η αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε ο καπνός, ανάγκασε τους αιχμαλωτισμένους να ανοίξουν την πόρτα και να ξεχυθούν έξω. Τους περίμεναν όμως τα εύστοχα πυρά των πολεμιστών και τους αποδεκάτισαν. Οι άλλοι είχαν βρει τραγικό θάνατο μέσα στο χώρο της εκκλησίας, από τον καπνό και τις φλόγες. Μέσα στα θύματα αυτά αριθμείται και ο Κρουσανιώτης νέος που το καμένο του σώμα βρέθηκε κοντά στην Αγία Τράπεζα. Δύο μόλις άτομα κατόρθωσαν από τύχη να σωθούν και να μεταφέρουν την θλιβερή ιστορία στον Σερίφ Πασά, που είχε την έδρα του στον Άγιο Μύρωνα. Ο ίδιος ο Πασάς μετά την πυρπόλυση του Αγίου Χαραλάμπου φοβούμρνοε την συνέχιση των αντίποινων και άλλων δεινών, κατέφυγε με ασφάλεια στο Ηράκλειο. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και οι Τούρκοι της Μεσαράς, για τους ίδιους λόγους. Ο απόηχος των νικηφόρων αυτών γεγονότων, είχε έμμεσες συνέπειες στην παραπέρα πορεία και εξέλιξη του αγώνα. Τονώθηκε ακόμα το ηθικό των αγωνιστών και το άκουσμα της επιτυχίας, βοήθησε στο ξεσήκωμα και άλλων επαρχιών. Στην μεγάλη Κρητική επανάσταση 1866-69 η μνημειωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπου έχει το μερδικό της. Από την έκθεση ωμοτήτων που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1867, αντλούμε την πληροφορία ότι κάηκε η εκκλησία δίνοντας έτσι άλλο ένα σημείο συνεισφοράς στους εθνικούς μας αγώνες.

Στον Άγιο Χαράλαμπο στον οποίο οι ντόπιοι παγίδεψαν κι έκαψαν 300 Τουρκαλβανούς κατά το δεύτερο χρόνο της Κρητικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων. Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν ένα μικρό παιδάκι ως όμηρο που κι αυτό με τη σειρά του πέθανε από ασφυξία.

Απο το βιβλίο ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΞΩΚΛΗΣΙΑ του Δήμου Κρουσώνα.

http://krouswnas.weebly.com/

Published by ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ Nulla sagittis convallis arcu. Sed sed nunc. Curabitur consequat. Quisque metus enim venenatis fermentum mollis. Duis vulputate elit in elit. Si vous n'avez pas eu la chance de prendre dans tous.
Follow us Google+.

Αγίου Χαραλάμπους (Επισκοπή)

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου και Αγίου Χαραλάμπους (Επισκοπή)

Ο καθεδρικός ναός της επισκοπής Ιεράπετρας, γνωστός ως η Παναγία η Εφτάτρουλλη, στον οικισμό Επισκοπή, κοντά στην Ιεράπετρα, κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ού αι. για να κτιστεί στη θέση του ο σημερινός. Από το όνομα και τις λίγες φωτογραφίες που διασώζει ο Gerola, φαίνεται πως ήταν ένας μεγάλος ναός στον αρχιτεκτονικό τύπο του σταυροειδούς με κεντρικό τρούλλο και μικρότερους τρούλλους, ή φουρνικά, με πολλά και σημαντικά γλυπτά και κίονες διαφόρων εποχών.
Απέναντι από τον ναό σώζεται ο διπλός ναός των Αγίων Γεωργίου και Χαραλάμπους. Το κλίτος του Αγίου Γεωργίου είναι ένα μεσοβυζαντινό κτίσμα με μεγάλο μαστοειδή τρούλλο που πατεί σε ορθογώνια βάση. Ανατολικά και δυτικά ο ναός καταλήγει σε δύο ημικυλινδρικές αψίδες, πεταλόσχημες εσωτερικά, ενώ βόρεια επικοινωνεί με παραλληλόγραμμο, καμαροσκέπαστο χώρο. Η ανατολική αψίδα χρησιμοποιείται ως ιερό βήμα του ναού, ενώ στη δυτική έχει ανοιχθεί η μεταγενέστερη κεντρική είσοδός του. Το τύμπανο του μεγάλου τρούλλου χωρίζεται σε δύο ζώνες από τις οποίες η κατώτερη είναι ακόσμητη, ενώ η ανώτερη διαμορφώνεται πλαστικά με τυφλά αψιδώματα, κτισμένα με την τεχνική της κρυμμένης πλίνθου, τα οποία επιστέφονται από ζώνη με διακοσμητικά φιαλοστόμια. Στη βόρεια και νότια πλευρά του τρούλλου ανοίγονται δύο ορθογώνια παράθυρα. Ανάλογα τυφλά τόξα κοσμούν τα ανώτερα μέρη των ημικυλινδρικών αψίδων. Οι στέγες καλύπτονται από παχύ στρώμα αστρακάσβεστου.
Εξωτερικά σώζονται τμήματα υπόλευκου κονιάματος πάνω στο οποίο υπάρχουν διπλές εγχαράξεις σε απομίμηση ισόδομης τοιχοποιίας. Τα στοιχεία αυτά συνηγορούν στη χρονολόγηση του μνημείου τον 11ο αι.
Στη νότια πλευρά προστέθηκε κατά τον 16ο αι. το μονόχωρο, καμαροσκέπαστο κλίτος του Αγίου Χαραλάμπους. Οι στενές όψεις καταλήγουν σε τριγωνικά αετώματα που σχηματίζουν στηθαία, και η στέγη καλύπτεται από παχύ στρώμα αστρακάσβεστου, όπως συνηθίζεται γενικότερα στην ανατολική Κρήτη.
Από ανασκαφική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο εσωτερικό του ναού και κάτω από νεότερα δάπεδα και τάφους, αποκαλύφθηκαν κατασκευές και υδραυλικές εγκαταστάσεις, ενσωματωμένες στην τοιχοποιία, που δείχνουν ότι αρχικά ο ναός ήταν μεσοβυζαντινό λουτρό που μετατράπηκε στα χρόνια της όψιμης βενετοκρατίας σε ναό, με την καθαίρεση του νότιου διαμερίσματος και την ανέγερση στη θέση του ενός δεύτερου κλίτους, τη διάνοιξη της δυτικής θύρας και άλλες τροποποιήσεις, ώστε να ανταποκρίνεται στη νέα χρήση.
Αρχικά φαίνεται ότι το βόρειο τμήμα έπαιζε το ρόλο του «ψυχρού», το κεντρικό του «θερμού» και το νότιο του «χλιαρού». Παρουσιάζει στενή τυπολογική ομοιότητα με άλλα μεσοβυζαντινά λουτρά, όπως στη Μονή Καισαριανής και τη Ζωοδόχο Πηγή στο Δερ­­βενοσάλεσι. Είναι σαφώς προγενέστερο από το μικρότερο όμοιας μορφής λουτρό της Κάτω Επισκοπής Σητείας, που επίσης μετατράπηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων την ίδια εποχή. Το λουτρό της Επισκοπής Ιεράπετρας φαίνεται ότι συνδεόταν άμεσα με το επισκοπικό συγκρότημα που υπήρχε πιθανόν κοντά στον κατεδαφισμένο καθεδρικό ναό της Παναγίας της Εφτάτρουλλης.
http://orthodoxcrete.com/el/places/st-george-st-charalampus-episkopi/