Απρίλιος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Το Πορτρέτο των Μηνών - Απρίλιος

Ο τέταρτος μήνας του πολιτικού έτους, με διάρκεια 30 ημέρες. Αρχικά ήταν ο δεύτερος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου και πήρε το όνομά του από το λατινικό ρήμα aperire, που σημαίνει ανοίγω, γιατί το μήνα αυτό ανοίγουν, ανθίζουν τα…

sansimera.gr

Το Πορτρέτο των Μηνών

Απρίλιος

Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη

Ο τέταρτος μήνας του πολιτικού έτους, με διάρκεια 30 ημέρες. Αρχικά ήταν ο δεύτερος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου με την ονομασία Aprilis και πήρε το όνομά του από το λατινικό ρήμα aperire, που σημαίνει ανοίγω, γιατί το μήνα αυτό ανοίγουν, ανθίζουν τα λουλούδια. Ο Νέρων θέλησε να μετονομάσει τον Απρίλιο σε Νερώνιο (Neronius), ύστερα από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του το 65 μ.Χ, αλλά η ονομασία αυτή δεν επικράτησε.
Στην Αρχαία Ρώμη ο μήνας ήταν αφιερωμένος σε δύο θεούς, την Αφροδίτη και τον Απόλλωνα. Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν:

• Tην 1η Απριλίου τα Βενεράλια (Veneralia), προς τιμήν της θεάς της αγάπης και της ομορφιάς Βένους, της Αφροδίτης των Αρχαίων Ελλήνων.
• Από τις 4 έως τις 10 Απριλίου τα Μεγαλήσια (Megalesia), προς τιμή της θεάς Κυβέλης, με μουσικούς και γυμνικούς αγώνες.
• Στις 21 Απριλίου τα Παλίλια (Palilia), ποιμενική γιορτή προς τιμή της θεάς Εστίας. Οι βοσκοί κρατούσαν κλαδιά δάφνης και ράντιζαν με νερό το έδαφος, ενώ άναβαν φωτιές με άχυρα και πηδούσαν τρεις φορές πάνω από αυτές για να εξαγνιστούν. Η γιορτή αυτή διατηρήθηκε μέχρι το 787 μ.Χ, οπότε καταργήθηκε με απόφαση της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου. Το έθιμο με τις φωτιές κρατά έως σήμερα.
• Στις 22 Απριλίου γιόρταζαν με κρασοκατανύξεις τα Βινάλια Πριόρα (Vinalia Prioria), δηλαδή τα Πρώτα Οινοφόρια.
• Στις 28 Απριλίου ξεκινούσαν τα Φλοράλια (Floralia), τα ρωμαϊκά Ανθεστήρια, προς τιμή της Flora, θεάς της βλάστησης και της άνοιξης.

Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Μάρτιος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Ελαφηβολιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Μουνυχιώνα. Το διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα:

• Γαλάξια, προς τιμή της Ρέας.
• Ελαφηβόλια, προς τιμή της θεάς Αρτέμιδας.
• Μουνίχια, προς τιμή της Θεάς Αρτέμιδας.
• Δελφίνια, προς τιμή του Απόλλωνα και της Αρτέμιδας.

Λαογραφία

Ο Απρίλης με τον Μάη είναι οι μήνες των λουλουδιών («Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα»). Η βροχή του Απρίλη θεωρείται από τους γεωργούς πολύ ευεργετική («Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά και ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ' εκείνο το ζευγά που 'χει πολλά σπαρμένα»). Στη Θράκη το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς θεωρείται θεραπευτικό. Παλαιότερα το μάζευαν σε μπουκάλι και το έδιναν στους αρρώστους.
Ο Απρίλης αποκαλείται στις διάφορες ντοπιολαλιές:

• Γρίλλης, δηλαδή γκρινιάρης, γιατί συνήθως τελείωναν τα γεωργικά αποθέματα από τις προηγούμενες συγκομιδές κι άρχιζαν οι γκρίνιες στην οικογένεια.
• Τιναχτοκοφινίδης ή Τιναχτοκοφινίτης, επειδή καθαρίζονταν τα κοφίνια για να καθαριστούν.
• Ξεροκοφινάς, γιατί τελείωναν πάντα οι φτωχές συγκομιδές των γεωργών.
• Αηγιωργίτης ή Αηγιωργάτης, λόγω της μεγάλης χριστιανικής εορτής του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου).
• Λαμπριάτης, λόγω του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πάσχα ή Λαμπρής, που επισυμβαίνει συνήθως τον Απρίλιο.
• Τριανταφυλλάς, επειδή τον Απρίλιο ανθίζουν οι τριανταφυλλιές.

Κάθε χρόνο την Πρωταπριλιά αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα και αστεία, που είναι κοινό για όλους σχεδόν τους λαούς.

Διαβάστε ακόμα:

• Παροιμίες για τον Απρίλιο
• Εορτολόγιο Απριλίου
• Πρωταπριλιά

Απολλώνιος ο Τυανέας

http://www.diadrastika.com/2012/05/blog-post_3447.html !!!!!!!!!!!!!!!

Απολλώνιος ο Τυανέας - Διαδραστικά

Γεννήθηκε το 60 μ.Χ. στα Τύανα της Καπαδοκίας και έμεινε γνωστός ως ο «Απολλώνιος ο Τυανέας». Γι αυτόν τον Έλληνα φιλόσοφο γράφτηκαν πολλά από τους μετέπειτα ιστορικούς, φιλόσοφους και συγγραφείς. Ήταν μία πολύ σημαντική προσωπικότητα που έδρασε και επηρέασε σημαντικά την πορεία της εξέλιξης της φιλ…

diadrastika.com|Από ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΚΡΗΣ



Γεννήθηκε το 60 μ.Χ. στα Τύανα της Καπαδοκίας και έμεινε γνωστός ως ο «Απολλώνιος ο Τυανέας». Γι αυτόν τον Έλληνα φιλόσοφο γράφτηκαν πολλά από τους μετέπειτα ιστορικούς, φιλόσοφους και συγγραφείς. Ήταν μία πολύ σημαντική προσωπικότητα που έδρασε και επηρέασε σημαντικά την πορεία της εξέλιξης της φιλοσοφικής σκέψης της εποχής του.
Αναγνωρίστηκε ως «θείος Άνθρωπος» σχεδόν από όλους τους λαούς της Μεσογείου, στην εποχή του. Αργότερα όμως ξεχνιέται από τον πολύ κόσμο και συντροφεύει μόνο τη σκέψη εκείνων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη φιλοσοφία.
Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και οι αναφορές για την γέννησή του είναι γεμάτες από συμβολικά στοιχεία. Αυτό συμβαίνει μόνο σε Ανθρώπους που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία της Ανθρώπινης εξέλιξης.
Ο Φιλόστρατος γράφει πως η μητέρα του Απολλώνιου είδε ένα όνειρο λίγο πριν από τη γέννησή του. Της παρουσιάστηκε στο όνειρό της ένας θεός. Όταν τον ρώτησε για το μέλλον του παιδιού το οποίο θα γεννούσε, αυτός της απάντησε: Θα γεννήσεις Εμένα !
– Και ποιός είσαι εσύ τον ρώτησε εκείνη.
– Είμαι ο Π ρ ω τ ε ύ ς, ο θαλάσσιος γέρων.
Πράγματι ο Απολλώνιος, είχε την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον σαν τον Πρωτέα, να ελέγχει όλες τις καταστάσεις και να διαφεύγει από κάθε κίνδυνο που συναντούσε.
Η μητέρα του Απολλώνιου, λίγο πριν τον γεννήσει πήγε σ’ ένα λιβάδι για να μαζέψει λουλούδια. Εκεί νύσταξε και κοιμήθηκε, ενώ ένα σμήνος λευκών κύκνων την περικύκλωσε με σηκωμένα τα φτερά προς τον ουρανό, κάτω από τον ήχο ενός μελωδικού παιάνα. Καθώς ξυπνούσε από αυτήν την εξαίσια μελωδία γέννησε τον θεόσταλτο Απολλώνιο, χωρίς πόνο. Ταυτόχρονα, ένας κεραυνός σταλμένος από τον Δία έπεσε δίπλα του χωρίς να τον αγγίξει.
Από μικρή ηλικία φανερώθηκαν τα πλούσια χαρίσματά του. Είχε μεγάλη ευφυία, πολύ δυνατή μνήμη και έκφραζε ό,τι διάβαζε με πολύ μεγάλη ευφράδεια. Ο πατέρας του τον έστειλε σε ηλικία 14 χρόνων στην Ταρσό της Κιλικίας, δίπλα στον μεγάλο ρήτορα Ευθύδημο από τη Φοινίκη, για να τον διαπαιδαγωγήσει. Αργότερα πήγε στις Αιγές των Τυάνων, όπου μυήθηκε στη φιλοσοφία του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Χρύσιππου, του Επίκουρου και άλλων φιλοσόφων. Δήλωνε θαυμαστής του Πυθαγόρα και έζησε σύμφωνα με τα πρότυπα του Πυθαγορισμού. Δώρισε την έπαυλή του στον τότε Δάσκαλο της Πυθαγόρειας σχολής Εύξενο και από 16 χρονών άρχισε να ζεί πολύ πειθαρχημένα. Δεν έτρωγε κρέας παρά μόνο χόρτα και καρπούς. Έπινε μόνο νερό και απέφευγε οτιδήποτε προερχόταν από ζώα. Μόνιμη κατοικία του ήταν τα Ιερά.
Ο Απολλώνιος ο Τυανέας ήταν ένας πραγματικός φιλόσοφος. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τις Διδασκαλίες που διέδωσε, άλλα κυρίως από τον τρόπο που τις εφάρμοζε. Ήταν ένας πρακτικός φιλόσοφος και για κάθε διδασκαλία του έβρισκε ένα πεδίο εφαρμογής μέσα στην κοινωνία. Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως σε κάθε χώρα που ταξίδευε έδινε συμβουλές στους άρχοντες οι οποίοι τις εφάρμοζαν προς όφελος όλων των ανθρώπων.
Δεν ήταν απλώς ένας ρήτορας αλλά ήταν ένας πραγματικός αναζητητής της αλήθειας. Μέσα από όλα τα φιλοσοφικά συστήματα αναζήτησε και βρήκε τις πιο εσωτερικές διδασκαλίες και τις έκανε τρόπο ζωής.
Ακολουθώντας πιστά τα διδάγματα του Πυθαγόρα ασκούσε αυστηρή δίαιτα για το σώμα και, σαν αποτέλεσμα της πνευματικής του εξέλιξης, άσκησε τον αυτοέλεγχο και την πενταετή σιωπή. Η πρακτική εφαρμογή των διδασκαλιών τού πρόσφερε τη δυνατότητα να αναπτύξει υπερφυσικές δυνάμεις σε τέτοιο βαθμό που οι άνθρωποι τον θεοποίησαν. Πάνω απ’ όλα όμως, αυτό που χαρακτήρισε τον Απολλώνιο ήταν ότι σε όλη του την ζωή τον συνόδεψε η Αρετή.
Ταξιδεύοντας σχεδόν σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, σε Ανατολή και Δύση ήρθε σε επάφή με πολλά και διαφορετικά ιερατεία. Οι Ιερείς τον αποδέχτηκαν σαν ένα μεγάλο Ιερέα ο οποίος είχε την ικανότητα να επικοινωνεί με άλλες διαστάσεις και άλλα υπερανθρώπινα όντα. Σιγά-σιγά η φήμη του απλώθηκε σε όλες τις περιοχές της Παμφυλίας, της Κιλικίας, της Παλαιστίνης και της Αραβίας. Ταξίδεψε και στην Ινδία για να αναζητήσει εκεί τους Διδασκάλους για τους οποίους υπήρχε η φήμη ότι εφάρμοζαν τις διδασκαλίες που πρέσβευαν, για το καλό όλων των ανθρώπων. Έτσι ξεκίνησε ένα μακρυνό ταξίδι, αρκετά δύσκολο για την εποχή εκείνη και μέσα από θαυμαστές περιπέτειες φθάνει στη χώρα των φιλοσόφων.
Σε όλα τα ταξίδια του τον ακολουθούσαν μαθητές του. Ο Δάμις ήταν ο πιο πιστός και αργότερα έγραψε με κάθε λεπτομέρεια τη βιογραφία του Δασκάλου του. Με βάση αυτά τα γραπτά ο Φλάβιος Φιλόστρατος έγραψε τον βίο του Απολλώνιου του Τυανέα.
Υπάρχουν πολλές αναφορές για την ζωή και το έργο του μεγάλου φιλοσόφου. Τον αναφέρουν ο Δίων Κάσσιος, ο Αμμιανός Μαρκελίνος, ο Λουκιανός Ιεροκλής, ο Ευσέβιος, ο Κασσιόδωρος, ο Φώτιος και πολλοί άλλοι.
Ο γνωστός εσωτεριστής Ελφάς Λευϊ ερμηνεύει και αποκαλύπτει ερμητικές και αλχημικές διδασκαλίες που είναι διάσπαρτες μέσα στις αναφορές για τον Απολλώνιο. Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ αφιερώνει ένα ειδικό κεφάλαιο σε έναν από τους τόμους της Μυστικής Διδασκαλίας, κατατάσσοντας τον Απολλώνιο στους μεγαλύτερους Μυημένους Διδασκάλους όλων των εποχών.
Η παράληλη ανάπτυξη του χριστιανισμού, την εποχή εκείνη, είναι η βασική αιτία που η φήμη του Απολλώνιου καλύφθηκε με γκρίζα πέπλα και το έργο του έμεινε άγνωστο για πολλά χρόνια.
Ο Απολλώνιος ασχολήθηκε με την αναγέννηση και την διατήρηση σε υψηλά επίπεδα, των Ιερατείων τα οποία βρίσκονταν γύρω από τη Μεσόγειο.
Ταξίδεψε στην Κύπρο, την Έφφεσο, τη Χίο, τη Ρόδο, την Κρήτη, την Αθήνα και τη Σπάρτη. Αργότερα επισκέφτηκε την Αίγυπτο, την Ιταλία και την Ισπανία. Ήρθε σε επαφή με Ρωμαίους αυτοκράτορες, τους οποίους συμβούλεψε και τους έστρεψε προς το Καλό. Η θέλησή του για την αυστηρή εφαρμογή των Διδασκαλίων με στόχο το κοινό Καλό, τον έφερε σε σύγκρουση με το κατεστημένο κι έτσι φυλακίστηκε και εκδιώχθηκε από τον Δομιτιανό. Γρήγορα όμως ελευθερώθηκε και συνέχισε απτόητος το ιερό του έργο.
Μια προσεκτική μελέτη των αναφορών για τον Απολλώνιο αποκαλύπτει ότι ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος εκδήλωνε πολύ φυσικά με απλό και αποτελεσματικό τρόπο τις υπαρανθρώπινες δυνάμεις του. Θεράπευσε πάρα πολλούς ανθρώπους από ανίατες ασθένειες, εμφανιζόταν σε πολλά και διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα, έκανε προγνώσεις για το άμεσο μέλλον που σε λίγες μέρες επαληθεύονταν, καταλάβαινε όλες τις γλώσες χωρίς ποτέ ο ίδιος να τις έχει διδαχθεί και τέλος του αποδίδονται ακόμα και αναστάσεις νεκρών.
Ο ίδιος δεν έκανε επίδειξη των δυνάμεών του, άλλα βοηθούσε ανθρώπους και λαούς που είχαν άμεση ανάγκη, με στόχο την απαναφορά των ανθρώπων στο σωστό δρόμο. Έτσι προκάλεσε το θαυμασμό και την αποδοχή χιλιάδων ανθρώπων άλλα και τη συκοφαντία και τη διαστρέβλωση των ενεργειών του από άλλους.
Αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να εμβαθύνει πιο πολύ στη μελέτη και την έρευνα για την ζωή και το έργο του Απολλώνιου, καταλαβαίνει ότι ο Απολλώνιος ξεφεύγει από τα ανθρώπινα πλαίσια. Τον βλέπουμε να διορθώνει και να κατευθύνει ιερείς και ιερατεία για να αποκατασταθεί με πιο σωστό τρόπο η επικοινωνία των ανθρώπων με το θείο. Διδάσκει τον σφαιρικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, την ανεκτικότητα στο διαφορετικό, την αναζήτηση της αλήθειας και την αποφυγή από τον φανατισμό και τον δογματισμό που βλάπτει τους ανθρώπους. Δίνει σημασία και στην παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινής ζωής του απλού ανθρώπου, γι αυτό τον βλέπουμε να κατευθύνει βασιλείς άλλα και να συγκρούεται με το κατεστημένο της εποχής, αμετακίνητος.
Η ζωή και του έργο του Απολλώνιου του Τυανέα μπορεί να αποτελέσει πρότυπο και πηγή πρακτικών Διδασκαλιών, για όποιον θέλει να ακολουθήσει ένα δρόμο εξέλιξης, ένα δρόμο μαθητείας με ανοιχτό μυαλό και χωρίς προκαταλήψεις, με στόχο έναν καλύτερο άνθρωπο και μια καλύτερη κοινωνία.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΤΥΑΝΕΑ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑΣ

Τον πλησίασε ο Δάμις ο Νίνιος, για τον όποιο ανέφερα στην αρχή πως ταξίδεψε μαζί του, αφομοίωσε την σοφία του και διέσωσε πολλά σχετικά με την ζωή του. Αυτός, θαυμάζοντας τον και επιθυμώντας να τον ακολουθήσει στο ταξίδι του, του είπε: «Ας φύγουμε, Απολλώνιε, εσύ ακολουθώντας τον θεό κι εγώ εσένα. Θα δεις πως αξίζω. «Αν δεν γνωρίζω τίποτε άλλο, ξέρω σίγουρα τον δρόμο που οδηγεί στην Βαβυλώνα, τις πόλεις πού συναντάει κανείς και τα χωριά, γιατί πρόσφατα επέστρεψα από κει, όπου υπάρχουν πολλά αγαθά. Ακόμη ξέρω τις βαρβαρικές γλώσσες, πού είναι διαφορετικές. «Άλλη είναι των Αρμενίων, άλλη των Μήδων και Περσών, άλλη των Καδουσίων. «Εγώ, φίλε μου», είπε ο Απολλώνιος, «όλες τις καταλαβαίνω, χωρίς να έχω μάθει καμμία».
Ο Νίνιος απόρησε και ο Απολλώνιος του είπε: «Μην απορείς που ξέρω όλες τις ανθρώπινες γλώσσες, γιατί ξέρω ακόμη κι αυτά πού αποσιωπούν οι άνθρωποι». Ο Ασσύριος, μόλις άκουσε αυτά, ένιωσε δέος και τον έβλεπε σαν θεό. «Άρχισε να τον συναναστρέφεται, να ωφελείται από την σοφία του και να απομνημονεύει όσα μάθαινε» (Κεφ. Α΄ XIX ). Και γρήγορα έδωσε αποδείξεις για του λόγου το αληθές στην Περσία όταν μιλώντας Περσικά: «Ό ευνούχος εξεπλάγη, επειδή έβλεπε πως ούτε διερμηνέα χρειαζόταν και επίσης απαντούσε με ευκολία και άφοβα. Του είπε λοιπόν παρακλητικά, αλλάζοντας πια τον τόνο της φωνής του: «Για όνομα του θεού, ποιος είσαι;»
Παίρνοντας τον λόγο ο Απολλώνιος του είπε: «Επειδή ρωτάς με μετριοπάθεια και ανθρώπινα, άκου ποιος είμαι. Είμαι ο Τυανέας Απολλώνιος και πηγαίνω στον βασιλιά των Ινδών για να γνωρίσω την χώρα του. Θα ήθελα όμως να συναντήσω και τον δικό σου βασιλιά, διότι όσοι τον συνάντησαν λένε πως δεν είναι κακός, αν βέβαια είναι αυτός ο Ουαρδάνης που κάποτε είχε χάσει την εξουσία του και τώρα την έχει ξανααποκτήσει». «Αυτός είναι, θεϊκέ Απολλώνιε», είπε. «Από παλιά έχουμε ακούσει για σένα» (Κεφ. Α΄ XXI).

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ

Συνέβη στην Έφεσο σε μία από τις ομιλίες του προς τους κατοίκους της πόλεως. Περιγράφει ο Φιλόστρατος. «Κάποτε που μιλούσε σχετικά με την κοινοκτημοσύνη και δίδασκε ότι τα μέλη της κοινωνίας πρέπει να αλληλοβοήθιουνται, πάνω στα δέντρα κάθονταν σπουργίτια σιωπηλά και μόνο ένα απ’ αυτά πέταξε βγάζοντας φωνή σαν να ήθελε να παρακίνηση τα υπόλοιπα για κάτι. Αυτά, μόλις άκουσαν την φωνή, σηκώθηκαν και πέταξαν φωνάζοντας κάτω από την καθοδήγηση του ενός. Ο Απολλώνιος συνέχισε την ομιλία του γιατί ήξερε τι έκανε τα σπουργίτια να πετάξουν. Δεν το εξήγησε όμως στους άλλους.
Επειδή παρ’ όλα αυτά όλοι σήκωσαν τα μάτια τους ψηλά κοιτάζοντας τα πουλιά και μερικοί από άγνοια θεώρησαν το περιστατικό αξιοπερίεργο, ο Απολλώνιος ξέφυγε από την ροή του λόγου του και είπε: «Ένα παιδί, ενώ μετέφερε σιτάρι μέσα σε δοχείο, γλίστρησε. Στην συνέχεια συγκέντρωσε τους σπόρους απρόσεχτα και έφυγε, αφήνοντας πολλούς σκόρπιους στο τάδε στενό. Το σπουργίτι αυτό είχε την τύχη να δη το συμβάν και ήρθε να αναγγείλει και στα άλλα το απρόσμενο εύρημα και να τα καλέσει να συμφάγουν».
Οι περισσότεροι ακροατές έφυγαν να πάνε εκεί, και ο Απολλώνιος συνέχισε να μιλάει σ’ αυτούς που παρέμειναν συνεχίζοντας τον λόγο που είχε στο μυαλό του περί κοινοκτημοσύνης. Όταν ήρθαν και οι άλλοι, φωνάζοντας και γεμάτοι θαυμασμό, είπε: «Βλέπετε με πόση επιμέλεια τα σπουργίτια φροντίζουν το ένα το άλλο και χαίρονται μ’ αυτήν την κοινοκτημοσύνη. Εμείς απαξιούμε για κάτι τέτοιο κι αν δούμε κάποιον να μοιράζεται ό,τι έχει με άλλους, τον κατηγορούμε για σπατάλη, έπαρση και τα παρόμοια, ενώ αυτούς πού φροντίζει τους λέμε παράσιτα και κόλακες» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. III).

Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΛΙΜΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΗΘΕΝ ΤΥΦΛΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ

«Αφού συγκέντρωσε τους Εφέσιους, τους είπε: «Κουράγιο, σήμερα θα σταματήσω την αρρώστια». Αμέσως συγκέντρωσε μικρούς και μεγάλους στο θέατρο, όπου υπήρχε άγαλμα του Αποτρόπαιου. Εκεί είδε την μορφή ενός γέρου με μάτια μισόκλειστα τεχνητά, σαν τυφλά, πού κρατούσε σακκούλι με ένα κομμάτι ψωμί και ήταν ρακένδυτος με σιχαμερό πρόσωπο. «Έβαλε γύρω του τους Εφέσιοι και είπε: «Χτυπάτε τον εχθρό των θεών, αφού μαζέψετε όσο το δυνατόν περισσότερες πέτρες».
Οι Εφέσιοι απορούσαν με τα λόγια του και θεωρούσαν φοβερό να σκοτώσουν ένα ξένο, πού βρισκόταν σε τόσο άθλια κατάσταση, και τους ικέτευε και ζητούσε το έλεος τους. Ωστόσο, ο Απολλώνιος επέμενε να τους παρακινεί να ρίχνουν πάνω του και να μην τον αφήσουν να φύγει. Μόλις άρχισαν μερικοί να ρίχνουν πέτρες, αυτός, πού φαινόταν τυφλός, είδε. Τα μάτια του φάνηκαν γεμάτα φωτιά.
Οι Εφέσιοι κατάλαβαν ότι υπήρχε κάποιος δαίμονας και πέταξαν πέτρες μέχρι που τον σκέπασαν με λίθινη στήλη. Μετά από λίγο ο Απολλώνιος τους είπε να απομακρύνουν τις πέτρες και να αναγνωρίσουν το θηρίο που είχαν σκοτώσει. Αφού λοιπόν ξεσκεπάστηκε αυτός που νόμιζαν ότι είχαν χτυπήσει, εκείνος είχε εξαφανισθεί και στην θέση του αντίκρισαν ένα σκύλο, παρόμοιο στην μορφή με τα σκυλιά των Μολοσσών και στο μέγεθος ίσο με το πιο μεγάλο λιοντάρι, λιωμένο από τις πέτρες, πού έβγαζε αφρούς από τα στόμα όπως οι λυσσασμένοι» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. Χ).

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ

Αυτό το θαύμα συνέβη στην Αθήνα όταν ένας νέος από την Κέρκυρα περιγέλασε την προτροπή τού Απολλώνιου σε μία ομιλία του, να μην πίνουν από το σπονδικό ποτήρι, άλλα να το φυλάνε μόνο για τις σπονδές για τους θεούς. Όταν λοιπόν ο νέος συνέχισε να γελάει και να υβρίζει έτσι τους θεούς τότε: «τον κοίταξε και είπε: «Δεν είσαι εσύ ο υβριστής άλλα ο δαίμονας πού σε κυρίευσε χωρίς να το ξέρεις».
Πράγματι ο νέος είχε κυριευθεί από δαίμονα εν αγνοία, του, διότι γελούσε για πράγματα που σε άλλους δεν προκαλούσαν γέλιο, έκλαιγε χωρίς αιτία, μιλούσε μόνος του και τραγουδούσε. Πολλοί νόμιζαν ότι η ορμή της νιότης του οδηγούσε σ’ αυτά. «Όμως εκείνος αποτελούσε φερέφωνο του δαίμονα και έμοιαζε μεθυσμένος, με τις ανοησίες πού έκανε τότε. Όταν τον κοίταξε ο Απολλώνιος, το δαιμόνιο έβγαλε φωνή φοβισμένη και οργισμένη, σαν άνθρωπος πού καίγεται ή βασανίζεται, και ορκίσθηκε να εγκατάλειψη τον νέο και να μην κατακυρίευση κανέναν άλλο άνθρωπο.
Όταν ο Απολλώνιος οργισμένος, σαν αφέντης που μιλούσε σε δούλο του αναξιόπιστο, πανούργο, αναιδή και τα παρόμοια, του είπε να αποδείξει με σημάδι ότι πράγματι έτσι θα έκανε, του είπε: «Θα ρίξω κάτω τον δείνα ανδριάντα», δείχνοντας προς την Βασιλική στοά, όπου διαδραματιζόταν το περιστατικό. Ο ανδριάντας κουνήθηκε πρώτα και έπειτα έπεσε. Ποιος θα μπορούσε να περιγραφή τον θόρυβο που ακολούθησε και το χειροκρότημα των παρευρισκομένων για το θαύμα, τότε ο νέος, σαν να είχε μόλις ξυπνήσει, έτριψε τα μάτια του και κοίταξε προς τον ήλιο. Επειδή όλοι είχαν στραμμένο το βλέμμα τους πάνω του, ντράπηκε.
Είχε χαθεί το αδιάντροπο ύφος του κι οι τρελές ματιές του από δώ κι από κει και είχε επανέλθει στο φυσιολογικό του σαν να είχε θεραπευθεί με φάρμακα. Παράτησε τις πολυτελείς χλαμύδες και τα ελαφριά ενδύματα, και γενικά τον Συβαριτικό τρόπο ζωής, έγινε εραστής τής λιτότητας και τού φιλοσοφικού τρίβωνα, και απογυμνώθηκε από τις παλιές του συνήθειες για να υιοθέτηση εκείνες τού Απολλώνιου» (Βιβλίο Δ΄ κεφ. XX )

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΚΟΡΗΣ

«Ενα από τα σημαντικότερα θαύματα του μεγάλου διδασκάλου ήταν αυτό που συνέβη στην Ρώμη, που μας το περιγράφει και αυτό με αρκετές λεπτομέρειες ο Φιλόστρατος. «Ένα από τα θαύματα του Απολλώνιου είναι και το έξης. Μία κοπέλα είχε πεθάνει, όπως φαινόταν, τον καιρό του γάμου της και ο γαμπρός ακολουθούσε το φέρετρο θρηνώντας για τον ανολοκλήρωτο γάμο. Μαζί του θρηνούσε όλη η «Ρώμη γιατί η κοπέλα καταγόταν από οικογένεια υπάτων.
Ο «Απολλώνιος έτυχε να παρευρεθεί σ’ αυτή την συμφορά και είπε: «Αφήστε κάτω το φέρετρο κι εγώ θα δώσω τέλος στα δάκρυα που χύνετε για την νέα». Αμέσως ρώτησε το όνομα της κοπέλας. Οι περισσότεροι νόμισαν πώς θα εκφώνηση λόγο, σαν τους επικήδειους που συνήθιζαν θρήνους, όμως ο «Απολλώνιος το μόνο που έκανε ήταν να αγγίξει την κοπέλα και, αφού ψιθύρισε κάτι, ξύπνησε την κοπέλα από τον φαινομενικό θάνατο.
Η νέα έβγαλε μία φωνή και επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα της, όπως η Άλκηστη, όταν ο Ηρακλής την ξαναέφερε στην ζωή. Οι συγγενείς ήθελαν να του δώσουν χρηματική αμοιβή εκατόν πενήντα χιλιάδες, όμως τους είπε να κρατήσουν τα χρήματα για την προίκα της νέας» (ΧLV).

ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ «ΟΠΤΑΣΙΑΣ» ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ

Το 81 μ.Χ. βασιλεύει στην Ρώμη ο Δομιτιανός. Αρχικά βασίλευσε καλά, αλλά στην συνέχεια η βασιλεία του έγινε μία αφόρητη τυραννία για τους υπηκόους του. Οι κατηγορίες του Απολλώνιου κατά του Αυτοκράτορα και η αλληλογραφία του με τους φίλους του Ρούφο, Όρφιτο και Νέρβα που εξόρισε ο Δομιτιανός το 92 μ.Χ. από την Ρώμη ο Δομιτιανός, έγιναν οι βασικές αιτίες για την σύλληψη του και τις κατηγορίες εναντίον του.
Φυλακίζεται, δικάζεται, και την ημέρα της δίκης του εξαφανίζεται μέσα απ’ το δικαστήριο και παρουσιάζεται 200 χιλιόμετρα πιο μακρυά στον χώρο της Δικαιαρχίας, όπου είχε στείλει πριν τον Δάμι προφητεύοντας του να πάει εκεί και να περιμένει, μαζί με τον Δημήτριο όταν ακόμα ευρίσκετο στην φυλακή. «Ας αφήσουμε όμως και πάλι τον Φιλόστρατο να μας διηγηθεί.
«Ο Δάμις είχε ξεσπάσει σε δάκρυα και είπε: «Άραγε, θεοί, θα ξαναδούμε ποτέ τον καλό και ενάρετο φίλο;». Ο Απολλώνιος που ήδη είχε παρουσιασθεί στο σπήλαιο των νυμφών, τον άκουσε και είπε: «Θα δείτε ή μάλλον ήδη τον είδατε». «Ζωντανό;» είπε ο Δημήτριος «γιατί αν είσαι πεθαμένος, δεν θα σταματήσουμε να θρηνούμε για σένα».
Ο Απολλώνιος άπλωσε το χέρι του και είπε: «Πιάσε με, κι αν σου ξεφύγω, είμαι οπτασία που ήρθε από τον κόσμο της Περσεφόνης, σαν κι αυτές πού στέλνουν οι θεοί του κάτω κόσμου σε όσους η λύπη τους είναι δυσβάσταχτη. «Αν με ακουμπήσεις και δεν χαθώ, πείσε και τον Δάμι ότι είμαι ζωντανός και δεν έχω χάσει το σώμα μου». Δεν μπορούσαν πια να είναι δύσπιστοι, σηκώθηκαν, τον αγκάλιασαν, τον φιλούσαν και τον ρωτούσαν για την απολογία. ο Δημήτριος νόμιζε πως δεν είχε καν απολογηθεί, γιατί αλλιώς θα θανατωνόταν ακόμα και χωρίς να έχει αποδειχθεί η ενοχή του.
Ο Δάμις είχε την γνώμη πως είχε απολογηθεί, όμως συντομότερα απ’ ό,τι περίμεναν, γιατί δεν φανταζόταν πως είχε τελειώσει την απολογία του εκείνη την μέρα. Ο Απολλώνιος είπε: «Έχω απολογηθεί, φίλοι μου, και απαλλάχθηκα από την κατηγορία. Η απολογία μου τελείωσε σήμερα, πριν από λίγες ώρες, όταν κόντευε πια μεσημέρι». «Πώς λοιπόν», είπε ο Δημήτριος, «κατάφερες να κάλυψης τόσο μεγάλη απόσταση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;». Ο Απολλώνιος είπε: «Έκτος από ιπτάμενο κριάρι και φτερά κολλημένα με κερί φαντάσου ό,τι άλλο θέλεις και θεώρησε αυτό το ταξίδι θεϊκό έργο». «Πάντα πίστευα», είπε ο Δημήτριος, «πως οι πράξεις και τα λόγια σου είναι θεόπνευστα, και σε κάποιο θεό οφείλεται αυτό που τώρα συμβαίνει» (XII).
Αυτά τα φοβερά λοιπόν συνέβησαν, όταν ο Απολλώνιος θα έπρεπε κανονικά να εκείτο νεκρός κάπου στην «Ρώμη, αφού οι κατηγορίες πού είχε δεχθεί, οδηγούσαν σίγουρα στην ποινή του θανάτου. Και ποιες ήταν οι κατηγορίες εναντίον του;
Πρώτον: Συνωμοσία κατά του αυτοκράτορα, μαζί με τον κύκλο του Νέρδα.
Δεύτερον: Κατηγορία Μαγείας κυρίως λόγω της μαντικής ικανότητας του Απολλώνιου.
Τρίτον: Κατηγορία ότι το πλήθος λόγω των ικανοτήτων του, των θαυμάτων και των προφητιών του, τον λατρεύει σαν θεό.
Και η απάντηση του Απολλώνιου σε όλα αυτά; Ενώ οι φίλοι του και μαθητές του, ο Δημήτριος και ο Δάμις τον συμβούλευαν να φύγει στην Αίγυπτο ή την Λιβύη για να σωθεί, αυτός αντίθετα αποκρούει τις προτάσεις φυγής και παρουσιάζεται αυθόρμητα στην «Ρώμη για να δικασθεί. «Ήξερε και πάλι προφανώς ότι θα επακολούθηση.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ

Σε μεγάλα γηρατειά, κοντά στα 100, πραγματοποιείται το μέγα γεγονός της ανάληψης του Απολλώνιου στους ουρανούς. το δρώμενο στην Κρήτη καθόλου τυχαία, εκεί δηλαδή όπου όλα ξεκίνησαν, συνετέλεσθησαν πρώτα τα οργανωμένα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, στην μητρίδα του Μίνωα και του Ραδάμανθυ δύο εκ των τριών κριτών του κάτω κόσμου και συγκεκριμένα στο ιερό σπήλαιο της Δίκτυνας, της πότνιας θηρών, της κυρίας των θηρίων, όχι τυχαία και αυτό περιγράφει πάλι ο Φιλόστρατος: «Λοιπόν λένε πως πέθανε στην Λίνδο και πως μπήκε στο ιερό της Αθηνάς και εκεί εξαφανίσθηκε.
Στην Κρήτη λένε κάτι πιο θαυμαστό απ’ ό,τι στην Λίνδο ότι δηλαδή ο Απολλώνιος ζούσε στην Κρήτη τότε που τον θαύμαζαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά και ότι πήγε αργά το βράδυ στο ιερό της Δίκτυννας. Το ιερό αυτό φυλάγεται από σκυλιά γιατί μέσα υπάρχουν πολλά πλούτη και λένε οι Κρητες πως τα σκυλιά αυτά είναι το ίδιο άγρια με τις αρκούδες ή οποιοδήποτε άλλο άγριο θηρίο. Όμως όταν πλησίασε ο Απολλώνιος, δεν γαύγισαν καθόλου, αντίθετα, τον πλησίασαν κουνώντας την ουρά, έτσι όπως δεν έκαναν ούτε σε κάποιον πολύ γνωστό.
Οι φύλακες του Ιερού τον συνέλαβαν με την κατηγορία πως είναι μάγος και ληστής και τον έδεσαν λέγοντας πως έρριξε στα σκυλιά λίγο κρέας και σώπασαν. Ο Απολλώνιος τα μεσάνυχτα λύθηκε, φώναξε αυτούς που τον είχαν δέσει για να τον δουν, έτρεξε προς τις πόρτες του ιερού που άνοιξαν διάπλατα και έκλεισαν μόλις βγήκε, όπως ήταν κλεισμένες προηγουμένως, και ακουστήκαν παρθένες που τραγουδούσαν το έξης τραγούδι: «Πορεύσου από την γη, πορεύσου στον ουρανό, πορεύσου», δηλαδή ανέβα πάνω από τη γη» ΒΙΒΛΙΟ Θ»΄ ΚΕΦ. XXX
Μετά την ανάληψη του Απολλώνιου πολλές συζητήσεις εγένοντο σχετικά με το απίστευτο γεγονός της αναλήψεως του. Πολλοί δεν το πίστευαν και πεισματικά αρνούντο ότι συνέβη. Μία τέτοια περίπτωση μας περιγράφει και ο Φιλόστρατος ότι συνέβη στα Τύανα αρκετό καιρό μετά όταν: «Είχε πάει στα Τύανα ένας θρασύς νέος, έτοιμος για φιλονικία και χωρίς διάθεση να παραδεχθεί την αλήθεια.
Ο Απολλώνιος είχε ήδη φύγει από τους ανθρώπους, ωστόσο όλοι εξακολουθούσαν να είναι έκπληκτοι για την μεταβολή της φύσης του, κανείς όμως δεν τολμούσε να πει πως δεν είναι αθάνατος. Γι’ αυτό και οι περισσότερες συζητήσεις αφορούσαν την ψυχή, γιατί ήταν εκεί και πολλοί νέοι πού είχαν έφεση προς την σοφία. Ο νέος όμως περί ου ο λόγος, δεν συμφωνούσε καθόλου με την αθανασία της ψυχής και είπε: «Εγώ, φίλοι, εδώ και δέκα μήνες σχεδόν παρακαλώ τον Απολλώνιο να μου αποκάλυψη την αλήθεια σχετικά με την ψυχή, όμως είναι τόσο νεκρός που δεν μ’ ακούει που τον παρακαλώ ούτε με πείθει για την αθανασία του».
«Έτσι είπε ο νέος, και μετά από πέντε μέρες, ενώ συζητούσαν για τα ίδια πράγματα κι αυτόν τον πήρε ο ύπνος εκεί που μιλούσαν και οι άλλοι νέοι ήταν απασχολημένοι με τα βιβλία και με γεωμετρικούς τύπους που τους χάραζαν πάνω στην γη, πετάχθηκε από τον ύπνο του σαν μανιασμένος και, μισοκοιμισμένος ακόμα, με τον ιδρώτα του να τρέχει ποτάμι, φώναζε: «Σε πιστεύω». Όταν τον ρώτησαν τι έχει πάθει «δεν βλέπετε», είπε, «τον σοφό Απολλώνιο που είναι ανάμεσα μας, ακούει τις συζητήσεις μας και ψάλλει ραψωδίες υπέροχες για την ψυχή;» «Πού είναι;» του είπαν «δεν τον βλέπουμε πουθενά, αν και θα το θέλαμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο αγαθό». «Φαίνεται πως μόνο σε μένα παρουσιάσθηκε για να με πείσει για όσα δεν πίστευα», είπε ο νέος.
«Ακούστε τι λέει: Η ψυχή είναι αθάνατη και δεν ανήκει σε σένα, άλλα στην θεία πρόνοια. Το σώμα μαραίνεται κι αυτή σαν γρήγορο άλογο ελευθερώνεται από τα δεσμά, φεύγει γρήγορα και γίνεται ένα με τον ελαφρό αέρα αποδοκιμάζοντας την φοβερή και δυσβάσταχτη φροντίδα. Τι θα κερδίσεις μ’ αυτά; Κάποτε, που δεν θα υπάρχεις πια, θα τα πιστέψεις. Όσο είσαι ζωντανός γιατί προσπαθείς να βρεις εξηγήσεις σ’ αυτά; Αυτό ήταν σαφής ομιλία του Απολλωνίου, σαν λόγια θεού, για τα μυστήρια της ψυχής για να βαδίζουμε εύθυμοι και με γνώση της φύσης μας στον δρόμο που ορίζουν οι Μοίρες. Τάφο ή κενοτάφιο τους ανδρός δεν είδα πουθενά, παρ’ όλο που επισκέφτηκα το μεγαλύτερο τμήμα της γης. Παντού λέγονται ιστορίες παράδοξες που μιλούν για την θεϊκή φύση του. Στο ιερό του στα Τύανα γίνονται τελετές που ταιριάζουν σε βασιλιάδες γιατί ακόμα και αυτοί τον θεωρούσαν άξιο να τιμάται με τον τρόπο που τιμώνται οι ίδιοι» (ΒΙΒΛΙΟ Θ΄, Κεφ. ΧΧΧΙ)
Πηγή: Ευάγγελος Μπεξής, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 25, άρθρο «Τα θαύματα του Απολλώνιου του Τυανέα», σσ. 28- 35

Χάσαμε το ήθος...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Pepi Kehagiadaki.

Χάσαμε το ήθος μας και εξαλείφθηκε η αξιοκρατία και αυτό οδηγεί σε διαφθορά”, λέει με θυμό και παράπονο ενώ χαρακτιρίζει παχύδερμα τους πολιτικούς που δεν πλήρωσαν για τα λάθη τους και τις ευθύνες τους για την κατάρρευση του κράτους. “Δεν τιμωρείτε κανείς ή σχεδόν κανείς” μας λέει και εκφράζει την απαισιοδοξία του για την πορεία της χώρας. “Οι νέοι έφυγαν γιατί απελπίστηκαν. Η αριστεία έγινε ρετσινιά, όραμα δεν υπάρχει , σχέδιο δεν υπάρχει αλλά δεν υπάρχει ούτε και αντικειμενικός σκοπός για το που θέλουμε να πάμε΅τονίζει και συμπληρώνει: “Το χειρότερο από όλα είναι πως δεν βλέπω και ηγετική δύναμη να μπορεί να δημιουργήσει αυτό το όραμα”, τονίζει με μεγάλη απογοήτευση.
“Δεν μάθαμε να είμαστε ομαδικοί παίχτες μόνο το εγώ μας βγάζαμε μπροστά και δυστυχώς δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι οι ήρωες δεν κάνουν τα πάντα μόνοι τους. Όσα σπουδαία μυαλά έφυγαν και θα συνεχίσουν να φεύγουν , δεν θα επιστρέψουν στη χώρα όσο η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη λείπουν από αυτήν και όσο το σύστημα στην Ελλάδα παραμένει άρρωστο” μας τονίζει ο διακεκριμένος Ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής.

Χάσαμε το ήθος και οδηγηθήκαμε στην οικονομική καταστροφή

Γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου το 1938, τελείωσε το 6τάξιο γυμνάσιο και έφυγε για σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα στο…

specials.newpost.gr

Ο Αινστάιν είπε πως ο καλύτερος τρόπος να προετοιμάσεις τα παιδιά είναι τα παραμύθια. Ενίοτε είναι αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας. Το μικρό παιδάκι που κοιτούσε τον λαμπερό ουρανό της Χίου παρέα με τους φίλους του και αναρωτιόταν τι να υπάρχει εκεί επάνω δεν φαντάζονταν τον εαυτό του ως διαστημικό επιστήμονα.
Ο Σταμάτης Κριμιζής μας υποδέχτηκε σε ένα πολύ μικρό γραφείο που διαθέτει στην Ακαδημία Αθηνών, γεμάτο βιβλία, φωτογραφίες, επιστημονικά συγγράμματα και φυσικά μακέτες διαστημοπλοίων. 

Γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου το 1938, τελείωσε το 6τάξιο γυμνάσιο και έφυγε για σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα στο τμήμα ηλεκτρολόγων  -Μηχανικών. Το μόνο διαφορετικό που ταλάνιζε το μυαλό του Σταμάτη παρατηρώντας στον ουρανό του νησιού του την Αφροδίτη, τον Δία και τον Άρη τους μόνους πλανήτες που ήξεραν οι άνθρωποι, είναι πως από την αρχή της ανθρωπότητας , ο άνθρωπος ήθελε να πετάξει κάτι που τελικά έγινε το 1903 από τους αδελφούς Ράιτ.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους των σπουδών του θα συμβεί εκείνο που θα του αλλάξει προσανατολισμό. Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει διάστημα και όμως το 1957 πραγματοποιείται η εκτόξευση του δορυφόρου Σπούτνικ. 

Τι σημαίνει αυτό για τον μικρό Σταμάτη;
Πρώτη πτήση διάρκεια: 10 έως 20 δεύτερα, ύψος 3 μέτρα. 54 χρόνια μετά εκτόξευση Σπούτνικ, εάν έγινε αυτό μπορεί να σταλεί αποστολή από τη γη σε άλλον πλανήτη.   Ο Σταμάτης Κριμιζής θα ακολουθήσει πλέον την πλανητική φυσική.
Βεβαίως όταν ενημέρωσε τους δικούς του για την επιστήμη που είχε διαλέξει δεν ¨είχαν ιδέα γιατι πράγμα τους μιλούσε. “Ήταν για όλους άγνωστο, ακόμα και για μένα, ήξερα όμως ότι είχε αρχίσει μια νέα εποχή για το διάστημα, μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα¨ τονίζει και τα μάτια του μας πείθουν πως ήθελε να είμαι μέρος αυτού, που συντελούνταν. Η εκτόξευση του δορυφόρου ενεργοποίησε ιδιαίτερα αντανακλαστικά στον Ακαδημαϊκό Κριμιζή.
“Ασχολούμαι με την πλανητική φυσική” μας λέει σαν να βιάζεται να διαχωρίσει τα πλάσματα από τους πλανήτες. “Τι κάνω δηλαδή; εξερευνώ τους πλανήτες επί τόπου, και με τον όρο πλανήτες εννοείται ο 4ος τύπος ύλης, δηλαδή ιονισμένα σωματίδια και ηλεκτρόνια.  
Από εκείνη τη μαγική στιγμή μέχρι σήμερα έχει διακριθεί ως αστροφυσικός της NASA, ως ο «νονός» του παρθενικού περάσματος από τον Πλούτωνα αλλά και ως ο μοναδικός επιστήμονας που επισκέφθηκε και τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, με όργανα που ο ίδιος κατασκεύασε, ενώ το όνομα του είναι απολύτως συνδεδεμένο με αποστολές των Voyager 1 και 2.

“Το 1986 , το Voyager είχε περάσει από τον Πλανήτη Ουρανό, ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν είχε καλέσει 5 επιστήμονες για γεύμα στο Λευκό Οίκο, μεταξύ αυτών και εμένα για να τον ενημερώσουμε σχετικά με την αποστολή” μας περιγράφει και χαρακτηρίζει τον Ρήγκαν χαρισματικό, ευχάριστο και με χιούμορ. Παραδέχεται πάντως ότι οι γνώσεις του ήταν περιορισμένες.
Θυμάται εκείνη την ημέρα το διάλογο του Προέδρου με τον καθηγητή του Χάρβαρντ ειδικό σε θέματα κομητών.  “Την περίοδο εκείνη περνούσε από τη γη ο κομήτης Χάλει, ο οποίος μας επισκέπτεται όπως ξέρετε κάθε 80 χρόνια. Ο Ρήγκαν λοιπόν, στρέφεται προς το μέρος του καθηγητού και  τον ρωτά : Κ . Καθηγητά λένε ότι αυτοί οι κομήτες βγάζουν κάποιο δηλητήριο , μήπως κάποιους από εμάς μας πείραξε στο κεφάλι; ”Όχι κ Πρόεδρε αυτά είναι ανοησίες” απάντησε με απόλυτο τρόπο ο καθηγητής. Αργότερα όταν το Voyager πέρασε από τον Ποσειδώνα κλήθηκαν και από τον Τζόρτζ Μπους.
Αν και ασχολείται με το διάστημα είναι ιδιαίτερα προσγειωμένος. Στην ερώτηση για το πόσο πιθανή είναι μια μετεγκατάσταση των ανθρώπων σε άλλο πλανήτη, απαντά: Φυσικά εάν κάποιος στα τέλη του 19ου αιώνα άκουγε για τη θεωρία της σχετικότητας μάλλον θα γελούσε , ήταν η εποχή που την δημοσίευε ο Αινστάιν και αρχίσαμε να την επιβεβαιώνουμε στα μέσα του 20ου αιώνα, ωστόσο θεωρώ απίθανο και αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο. Θα ταξιδέψουμε σε πολλούς πλανήτες και θα τους ανακαλύψουμε αλλά για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια ακόμα δεν βλέπω μετεγκατάσταση.
Στην ερώτηση μας για την τοποθέτηση του Χόγκινς ότι οι άνθρωποι πρέπει να βρουν ένα πλανήτη και να ζήσουν εκεί απαντά με χαμόγελο: ο Χόγκινς είναι πολύ καλός στο να λύνει εξισώσεις και να μιλά θεωρητικά. Όμως πιστέψτε με εγώ που ξέρω πως φτιάχνονται τα διαστημόπλοια σας λέω ότι δεν γίνεται. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το πιο κοντινό ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται 41 τρις εκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά”.

Μπορεί ο Σταμάτης Κριμιζής να έχει περάσει παραπάνω από τη μισή του ζωή στις ΗΠΑ ωστόσο έχει την απόλυτη εικόνα για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και προσπαθεί να εξηγήσει τι πήγε στραβά και έφτασε σε αυτό το σημείο. “Χάσαμε το ήθος μας και εξαλείφθηκε η αξιοκρατία και αυτό οδηγεί σε διαφθορά”, ενώ χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτικών διαχρονικά παχύδερμα. Δεν τιμωρείτε κανείς ή σχεδόν κανείς μας λέει και εκφράζει την απαισιοδοξία του για την πορεία της χώρας. “Οι νέοι έφυγαν γιατί απελπίστηκαν. Η αριστεία έγινε ρετσινιά, όραμα δεν υπάρχει ούτε και σχέδιο αλλά ούτε και αντικειμενικός σκοπός για το που θέλουμε να πάμε. Το χειρότερο από όλα είναι πως δεν βλέπω και ηγετική δύναμη να δημιουργεί αυτό το όραμα”, τονίζει με μεγάλη απογοήτευση.
“Δεν μάθαμε να είμαστε ομαδικοί παίχτες μόνο το εγώ και δυστυχώς δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι οι ήρωες δεν κάνουν τα πάντα μόνοι τους. Όσα σπουδαία μυαλά έφυγαν και θα συνεχίσουν να φεύγουν , δυστυχώς δεν θα επιστρέψουν στη χώρα όσο η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη λείπουν από αυτή και όσο το σύστημα παραμένει άρρωστο” μας τονίζει ο διακεκριμένος Ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής

Μπορεί ο Σταμάτης Κριμιζής να έχει περάσει παραπάνω από τη μισή του ζωή στις ΗΠΑ ωστόσο έχει την απόλυτη εικόνα για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και προσπαθεί να εξηγήσει τι πήγε στραβά και έφτασε σε αυτό το σημείο.

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΣΤΕ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

25 Μαρτίου 2016 ·

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΣΤΕ: ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΕΝΑΝ ΜΑΓΚΑ ΕΛΛΗΝΑ... 76ΧΡΟΝΟΣ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΕΙ ΣΕ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ 30 ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΝΑ...

stoxos.gr

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΣΤΕ: ΕΔΩ ΔΕΙΤΕ ΕΝΑΝ ΜΑΓΚΑ ΕΛΛΗΝΑ... 76ΧΡΟΝΟΣ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΕΙ ΣΕ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ 30 ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!!!

Writen by ΣΤΟΧΟΣ about a year ago - 0 Comments 

 

 

Στην κορυφή ενός κυπαρισσιού ύψους 30 μέτρων κυματίζει στη Λαμία η ελληνική σημαία. Την έχει τοποθετήσει ένας 76 χρόνος που σκαρφαλώνει στο δέντρο αψηφώντας τον κίνδυνο προκειμένου να τιμήσει το ιερότερο ελληνικό σύμβολο.
Η θέληση του 76 χρόνου κ. Κώστα υπερισχύει του κινδύνου και το σθένος για το ιερότερο σύμβολο της Χώρας τον ανεβάζει στην κορυφή ενός κυπαρισσιού.
Θεωρεί ότι εκεί... πρέπει να βρίσκεται η ελληνική σημαία στο πιο ψηλό σημείο. Να φαντάζει επιβλητική και να θυμίζει σε όλους τον σεβασμό που πρέπει να της αποδίδουμε Ο ηλικιωμένος Λαμιώτης τα τελευταία πέντε χρόνια χωρίς τη βοήθεια κανενός, χωρίς καμία προστασία και με κίνδυνο της ζωής του σκαρφαλώνει από κλωνάρι σε κλωνάρι στο πανύψηλο κυπαρίσσι που ξεπερνά τα 30 μέτρα και υψώνει υπερήφανος την ελληνική σημαία.
Και όπως λέει θα συνεχίσει να το κάνει γιατί όταν την βλέπει να κυματίζει μέσα στο γαλάζιο του ουρανού... αγαλλιάζει!
Εντυπωσιακές είναι οι εικόνες από το drone του Ηλία Κλέτσα που απέστειλε στο kranosgr το star Κεντρικής Ελλάδος και που καταγράφει την αναρρίχηση του ηλικιωμένου για την τοποθέτηση της σημαίας. δείτε το βίντεο εδώ

http://www.stoxos.gr/2016/03/76-30.html

Τι λένε για το χαρακτήρα σας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Τεστ: Τι λένε για το χαρακτήρα σας οι παρακάτω εικόνες;

Ένα τεστ προσωπικότητας με εικόνες και ερωτήσεις που θα σας κάνει να χαρείτε...

enallaktikidrasi.com

Στην Τερατοχώρα θα βρείτε....

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

27 Ιανουαρίου στις 5:30 μ.μ. ·

Στην Τερατοχώρα θα βρείτε πολλά και διαφορετικά τερατάκια:
το διαφορετικό τερατάκι, το σπάταλο τερατάκι, το στρουμπουλό τερατάκι και άλλα πολλά, που θα διασκεδάσουν τους μικρούς μας φίλους. Της συγγραφέα Katerina Markadaki
http://www.minoas.gr/book-3837.minoas

Το σπάταλο Τερατάκι

Συγγραφέας: ΜΑΡΚΑΔΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ Εικονογράφος: ΔΟΥΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Κατηγορία: Παιδικό - Εικονογραφημένο Σειρά: Ημ/νία πρώτης έκδοσης: 09/2013 Σελίδες: 36 ISBN: 978-618-02-0149-9 Κωδικός: 14141 Διαστάσεις: 24,5 x 22,7 εκ. Αξιολόγηση:  Τιμή: €10,99 Ενιαία τιμή: ΟΧΙ

Σύντομη περιγραφή
To Σπάταλο Τερατάκι είναι τόσο σπάταλο που ούτε ένα τερατονόμισμα από το καθημερινό του χαρτζιλίκι δεν μπορεί να κρατήσει στο χέρι του. Τα ξοδεύει όλα… μα όλα!!! Πώς όμως θα αγοράσει το κατακόκκινο ποδήλατο που του έχει κλέψει την καρδιά; Ένα διασκεδαστικό βιβλίο για την αξία της αποταμίευσης, για το πόσο σημαντικό είναι να έχουμε στόχους και όνειρα και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας!

Άλλα βιβλία του ίδιου συγγραφέα
• Το διαφορετικό τερατάκι • Το σπάταλο Τερατάκι (eBook) • Το στρουμπουλό τερατάκι • Το στρουμπουλό Τερατάκι (eBook)

Το Ελαφονήσι καλύτερη παραλία της Ελλάδας

Τα καταγάλανα νερά, οι λευκές αμμουδιές και ο ζεστός ήλιος έχουν αναδείξει την Ελλάδα σε ένα από τους πιο «καυτούς» τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως, με πολλές από τις παραλίες της να συμπεριλαμβάνονται στη λίστα με τις καλύτερες του κόσμου.
Οι χρήστες του Tripadvisor αποφάνθηκαν και ψήφισαν τις δέκα καλύτερες παραλίες στην Ελλάδα για το 2016. Τους παραδείσους επί γης, που υπόσχονται να σας χαρίσουν ονειρεμένες καλοκαιρινές διακοπές.
Δύο παραλίες από την Κρήτη βρίσκονται στις δέκα καλύτερες, ενώ το Ελαφονήσι ψηφίστηκε ως η καλύτερη παραλία της Ελλάδας.
Πηγή: Tripadvisor

«Η Μακεδονία είναι ελληνική»

Αποστομωτική απάντηση στη σκοπιανή ρητορική δίνει η έγκριτη καναδική εφημερίδα National Post.
Η εφημερίδα φιλοξενεί στην ηλεκτρονική της έκδοση ταξιδιωτικού χαρακτήρα άρθρο του Μπερτ Άρτσερ με τίτλο «Yours to conquer: Macedonia is in the midst of an Alexander The Great rebranding», το οποίο αναφέρεται στις προσπάθειες οικειοποίησης των ονομάτων και των συμβόλων της αρχαίας Μακεδονίας από πλευράς ΠΓΔΜ.
Σύμφωνα με το άρθρο, «το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κάποιος για την Μακεδονία είναι ότι δεν είναι η Μακεδονία», επισημαίνοντας ότι «η πραγματική Μακεδονία, αυτή με την οποία μεγαλώσαμε, βρίσκεται στην Ελλάδα, νότια της χώρας που ονομάζεται ΠΓΔΜ, η οποία εορτάζει την ανεξαρτησία της στις 8 Απριλίου».
«Ονομάζεται αρχαιοποίηση και είναι μια διασκεδαστική άποψη αυτού του ιδιαίτερου Βαλκανικού κρατιδίου. Με βάση την άποψη ότι οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες και παρά το γεγονός ότι είτε ήταν είτε δεν ήταν, σίγουρα δεν ζούσαν εκεί, η τωρινή εθνικιστική κυβέρνηση αναζητεί λαϊκή υποστήριξη και μια τουριστική αγορά, στην πλάτη του Φιλίππου και Υιού, στήνοντας αγάλματα σε όλη τη χώρα, και κάνοντάς τα επίκεντρο αυτού που αποκαλούν Σκόπια 2014, που δεν είναι τίποτε άλλο από την αναδόμηση του κέντρου της πόλης, το οποίο καταστράφηκε από σεισμό κατά την περίοδο της Γιουγκοσλαβίας», σημειώνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος.
Παράλληλα, ο συντάκτης αναφέρει ότι το καθεστώς της ΠΓΔΜ χρησιμοποιεί ως προσπάθεια ανάδειξης της ταυτότητάς της χώρας την ιστορία του μεγάλου Αλεξάνδρου και τις αναφορές στο αρχαίο παρελθόν καθώς και την ανέγερση συναφών μνημείων-κατασκευών.
Επισημαίνει ότι τα Σκόπια είναι η πόλη στην οποία γεννήθηκε η Μητέρα Τερέζα και ότι το ομώνυμο Μουσείο ήταν άδειο όταν το επισκέφθηκε με τον σύντροφό του, σε αντίθεση με το μνήμα της Μητέρας Τερέζας στην Καλκούτα, το οποίο ήταν κατάμεστο από κόσμο.
Υπογραμμίζονται επιπλέον οι φυσικές ομορφιές, τα μοναστήρια και τα ψηλά βουνά της χώρας (τονίζεται ότι η χώρα έχει 16 βουνά πάνω από 2000 μέτρα και ότι δίνεται μεγάλη έμφαση στον τουρισμό «περιπέτειας») ενώ τέλος αναφέρεται ότι η ταυτότητα της χώρας είναι ρευστή.
Ενδεικτικά ο δημοσιογράφος τονίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση προτιμά για την ταυτότητα της χώρας την προσέγγιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάποια άλλη ίσως προτιμήσει την Μητέρα Τερέζα ή την ιστορία της ως τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ή ίσως το ρόλο της στην (πρώην) Γιουγκοσλαβία.

" Πέθανε ο θείος "