Η τέλεια μηλόπιτα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Μια συνταγή για την πιο τέλεια μηλόπιτα. | LINE LIFE

Αυτή η φρουτένια και υπέροχα νόστιμη συνταγή έρχεται από το Home Cooking Adventure και αφού είδαμε το αποτέλεσμα στο τέλος θέλουμε άμεσα να το δοκιμάσουμε. Είμαστε σίγουρες ότι θα νιώσετε το ίδιο κι εσείς όταν δείτε το βίντεο. Θα χρειαστείτε: 4…

linelife.gr|Από linelife

Μια συνταγή για την πιο τέλεια μηλόπιτα.

Αυτή η φρουτένια και υπέροχα νόστιμη συνταγή έρχεται από το Home Cooking Adventure και αφού είδαμε το αποτέλεσμα στο τέλος θέλουμε άμεσα να το δοκιμάσουμε. Είμαστε σίγουρες ότι θα νιώσετε το ίδιο κι εσείς όταν δείτε το βίντεο.
Θα χρειαστείτε:

• 4 με 5 μήλα
• 1/4 κούπας + 1 κ.σ. βούτυρο
• 7 κ.σ. ζάχαρη
• 1 κ.γ. κανέλα σε σκόνη

Για τη ζύμη:

• Περίπου 1/3 κούπας βούτυρο (75 γραμμάρια), σε θερμοκρασία δωματίου
• 5 κ.σ. ζάχαρη
• 3 αβγά
• 3 κ.σ. κρέμα γάλακτος
• Ξύσμα από ένα λεμόνι
• 1 κ.γ. βανίλια σε σκόνη
• 2 κ.γ. baking powder
• 11 κ.σ. αλεύρι

Δείτε το βίντεο

Σωστό το Τρίκαλο...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου.

Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου29 Δεκεμβρίου 2015 ·ένα διάλειμμα με Απαράδεκτους
 Σωστό το Τρίκαλο...

Τα μυστικά των παράλληλων κόσμων

Maria Dimitriou από Αφύπνιση Συνείδησης ( Consciousness Awakening )

Τέταρτη διάσταση: Τα μυστικά των παράλληλων κόσμων - Αφύπνιση Συνείδησης

Τι γνωρίζουμε για την Τεταρτη Διασταση; Μετά από την πρόσφατη ανακάλυψη που φέρνει την επιβεβαίωση των παράλληλων κόσμων και διαστάσεων ένα βήμα πιό κοντά,…

awakengr.com

Τέταρτη διάσταση: Τα μυστικά των παράλληλων κόσμων

Posted on 23/03/2016

 Τι γνωρίζουμε για την Τεταρτη Διασταση; Μετά από την πρόσφατη ανακάλυψη που φέρνει την επιβεβαίωση των παράλληλων κόσμων και διαστάσεων ένα βήμα πιό κοντά, αναρωτιόμαστε πως θα αλλάξει η θέασή μας για τον κόσμο και το σύμπαν μετά την αποκάλυψη των άλλων διαστάσεων.
«Tο σύμπαν μας δεν είναι παρά μία από τις «φυσαλίδες» που δημιουργήθηκαν, πέρα από την οποία υπάρχουν άλλες «φυσαλίδες», όπως επίσης και περιοχές που βρίσκονται στη διαδικασία πληθωρισμού. Παρόλο που δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει έξω από τη δική μας «φυσαλίδα», αν δύο «φυσαλίδες» δημιουργήθηκαν αρκετά κοντά, ώστε να βρίσκονται σε επαφή πριν απομακρυνθούν με τη διαστολή του χώρου, τότε η μία θα έχει αφήσει κάποιο «αποτύπωμα» στην άλλη. Έτσι, αυτό που υποστηρίζει πως ανακάλυψε ο Τσάρι είναι ουσιαστικά το «αποτύπωμα» μιας γειτονικής «φυσαλίδας» στο σύμπαν μας.»
Ποιές είναι όμως οι ιδιότητές τους; Πως μπορεί ο άνθρωπος να ανακαλύψει τα μυστικά τους με τις φυσικές τρισδιάστατες αισθήσεις του; Μπορούμε να κάνουμε μερικές ανακαλύψεις αν αναζητήσουμε την θεωρία της κοντινότερης διάστασης πέρα από τις δικές μας, την Τεταρτη Διασταση, μέσα από το πέρασμα των αιώνων, την Φανταστική Λογοτεχνία και τον Κόσμο της Τέχνης που έριξαν φως στο ζήτημα. Ας δούμε παρακάτω:

«Η Τεταρτη Διασταση έχει γίνει γνώριμη έννοια από το 1910.Κυμαίνται από την Πλατωνική ιδέα ως την θεωρία του Παραδείσου, και είναι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα που ζορίζουν την σύγχρονη Επιστήμη. Η Τεταρτη Διασταση θα μπουρουσε να ειναι τα παντα για τον Κοσμο» Linda Dalrymple Henderson

Με τα πάθη που διέγειρε η διαμάχη του “Notorious Mr.Slade” ήταν μάλλον αναπόφευκτο πως η αντιπαράθεση θα γεννούσε εν τέλει ένα μυθιστόρημα Best Seller. To 1884, μετά από μία δεκαετία οξείας αντιπαράθεσης , ο Κληρικός Edwin Abbot που ήταν Διευθυντής του London School έγραψε το αιφνιδίως επιτυχημένο Flatland: A Romance of Many Dimensions by a Square”.
Λόγω του αυξημένου θαυμασμού του κόσμου για τις ανώτερες διαστάσεις, το βιβλίο έγινε αμέσως επιτυχία στην Αγγλία με εννιά επιτυχημένες επανεκτυπώσεις από το 1915 και άπειρες εκδόσεις. Το συνταρακτικό στοιχείο για το Flatland ήταν πως ο Abbot για πρώτη φορά χρησιμοποίησε













τις  αντιπαραθέσεις που υπήρχαν σχετικά με την τέταρτη διάσταση ως ένα όχημα για γίνει δηκτικός στην κοινωνική κριτική και την σάτιρα και έθεσε «παιχνιδιάρικες» απορίες σε ανθρώπους που αρνούταν να υποστηρίξουν την ύπαρξη άλλων κόσμων.
Το Flatland του Abbot είναι η μεταμφιεσμένη κριτική στην μισσαλοδοξια και την αποπνικτική προκατάληψη της Βικτοριανής Αγγλίας. Ήρωας του βιβλίου είναι ο Κύριος Square, ένας συντηρητικός κύριος που ζεί σε μία κοινωνικά διαχωρισμένη δυσδιάστατη γη όπου οι κάτοικοι της είναι όλοι γεωμετρικά σχήματα. Οι γυναίκες που κατέχουν την χαμηλότερη βαθμίδα της κοινωνικής Ιεραρχείας είναι απλές γραμμές, οι ευγενείς είναι πολύγωνα ενώ οι Αρχιερείς είναι κύκλοι.Όσες περισσότερες πλευρές έχουν, τόσο μεγαλύτερη είναι και η κοινωνική βαθμίδα.
Οποιαδήποτε συζήτηση για την 3η Διάσταση απαγορεύεται και οποιοσδήποτε την αναφέρει υποβάλλεται σε τιμωρίες διαφόρων ειδών. Ο Κύριος Square είναι ένας αγαθός άνθρωπος που δεν θα σκεφτόταν ποτέ να προκαλέσει με τις πράξεις του. Ώσπου μία μέρα η ζωή του θα αλλάξει όταν τον επισκέπτεται ο μυστηριώδης Άρχοντας Sphere, μία τρισδιάστατη σφαίρα. Εμφανίζεται στον Κύριο Square σαν κύκλος που αλλάζει σχήματα με ένα μαγικό τρόπο και προσπαθεί υπομονετικά να εξηγήσει πως προέρχεται από έναν άλλο κόσμο που ονομάζεται Spaceland όπου όλα τα αντικείμενα έχουν τρεις διαστάσεις. Όμως ο Κύριος Square είναι αμετάπειστος και υποστηρίζει πεισματικά πως μία Τρίτη διάσταση δεν γίνεται να υπάρχει.
Έτσι ο Άρχοντας Sphere νευριασμένος αποφασίζει να προχωρήσει σε πράξεις αποσύροντας τον Κύριο Square από την δισδυαστατη Flatlant και τον μεταφέρει στην Spaceland. Αυτή είναι μία φανταστική, σχεδόν μυστικιστική εμπειρία που αλλάζει για πάντα την ζωή του Κυρίου Square. Βλέποντας μόνο τις παρυφές των τρισδιάστατων όντων ανακαλύπτει έναν φανταστικό κόσμο μέσα στον οποίο τα αντικείμενα αλλάζουν μορφές, εμφανίζονται και εξαφανίζονται ως δια μαγείας. Όμως όταν προσπαθεί να εξηγήσει στους φίλους του στην Flatland τα θαύματα που βίωσε κατά την επίσκεψή του στην Τρίτη διάσταση οι Αρχιερείς τον θεωρούν αντάρτη και Μανιακό. Ο Κύριος Square έτσι μετατρέπεται σε απειλή για τους αρχιερείς γιατί τολμά να προκαλέσει την εξουσία τους και την ιερή πίστη τους πως μπορούν να υπάρχουν μονάχα δύο διαστάσεις.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με κάπως πεσιμιστικό ύφος. Αν και είναι πεπεισμένος πως όντως επισκέφθηκε τον τρισδιάστατο κόσμο της Spaceland ο Κύριος Square φυλακίζεται και καταδικάζεται να περάσει το υπόλοιπο των ημερών του στην απομόνωση.
Η Νουβέλα του Abbot είναι σημαντική γιατί ήταν η πρώτη που διαδόθηκε στο ευρύ αναγνωστικό κοινό και αφορούσε την θέαση ενός υπερ-διαστατικού κόσμου. Η αντίληψή του για το Ψυχεδελικό ταξίδι του Κυρίου Square στην Spaceland είναι μαθηματικά σωστό. Σε δημοφιλείς σειρές και ταινίες το υπερδιαστατικό ταξίδι απεικονίζεται συχνά με φώτα που αναβοσβήνου και σκοτεινά φιδογυριστά σύννεφα. Όμως τα μαθηματικά ενός τέτοιου εξωδιαστατικού ταξιδιού είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από την φαντασία των Συγγραφέων του Φανταστικού.
Τεταρτη Διασταση : Η μαχη των Ταξεων
Η έννοια της Τέταρτης Διάστασης επηρρέασε τόσο πολύ το κλίμα των Διανοούμενων στα τέλη του 19ου αιώνα που ακόμα και θεατρικά έργα το διακωμωδησαν. Το 1891 ο Όσκαρ Γουάιλντ χλεύασε την ιδέα μέσα από τις ιστορίες φαντασμάτων «The Canterville Ghost» που σατιρίζουν την εκμεττάλευση μιας συγκεκριμένης εύπιστης «Ψυχικής Κοινοτητας». Ο Γουάιλντ έγραψε για ένα φάντασμα που υπέφερε και είχε να αντιμετωπίσει τους άρτι αφιχθείς ενοικιαστές του Canterville, σημειώνοντας: «Προφανώς και δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο, οπότε χρησιμοποιώντας την τέταρτη διάσταση του Χώρου για να επιτύχει την δραπέτευσή του, το φάντασμα εξαφανίστηκε μέσα από το επισανίδωμα και το σπίτι επιτέλους ησύχασε»
Μία σημαντικότερη συνεισφορά στην λογοτεχνία της τέταρτης διάστασης αποτέλεσε η δουλειά του H.G.Wells. Αν μνημονεύεται για την δουλειά του στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας, υπήρξε μία κυρίαρχη φιγούρα στην Διανοούμενη ζωή της κοινωνίας του Λονδίνου με αξιοσημείωτες εκδόσεις στην Λογοτεχνική κριτική και το οξύ πνεύμα του.
Στο μυθιστόρημα που έγραψε το 1894 με τίτλο “The Time Machine” συνδύασε διάφορες μαθηματικές,φιλοσοφικές και Πολιτικές ιδέες. Έκανε δημοφιλή μία νέα ιδέα στην επιστήμη – πως η Τεταρτη Διασταση μπορεί να γίνει αντιληπτή και ως χρόνος, όχι μόνο απαραίτητα ως χώρος.



Προφανώς ένα σώμα θα πρέπει να επεκτείνεται στις τέσσερις κατευθύνσεις. Θα πρέπει να έχει μήκος, πλάτος, πάχος και διάρκεια. Υπάρχουν πραγματικά τέσσερις διαστασεις. Οι τρείς αποκαλούνται “μονοπάτια του Χώρου” και η τέταρτη που είναι ο χρόνος. Υπάρχει όμως η τάση για μία ψευδή διάκριση ανάμεσα στις τρεις διαστάσεις και την τέταρτη και αυτό γιατί η συνειδητότητά μας κινείεταισε μία καεύθυνση σε σχέση με το χρόνο απο την αρχή ως το τέλος της ζωής μας.
Ο Γουέλς δεν ήταν ο πρώτος που υπέθεσε πως ο χρόνος μπορεί να θεαθεί ως ένας νέος τύπος της τέταρτης διάστασης που ειναι διαφορετική από την χωρική τεταρτη διασταση. Ο Jean D’alemberthad θεώρησε τον χρονο ως τέταρτη διάσταση στο άρθρο που δημοσίευσε το 1754 με όνομα “Dimention”. Όπως το Flatland, αυτό που κάνει το μυθιστόρημα “The Time Machine” να διαρκεί στο χρόνο ακόμα και έναν αιώνα μετά την σύλληψή του είναι η αιχμηρή κοινωνική και πολιτική κριτική που ασκεί.
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου βρίσκεται στην Φουτουριστική Αγγλία του 802,701. Μα δεν βρίσκεται στην αστραφτερή Μητρόπολη με τα μοντέρνα Επιστημονικά θαύματα που είχαν προβλέψει οι Θετικιστές.Αντιθέτως, Βρίσκεται σε μία περιοχή όπου η ταξική αντιπαράθεση πήγε εντελώς στραβά. Η Εργατική τάξη υποχρεώθηκε να ζεί υπογείως ώσπου οι εργάτες μεταλλάχθηκαν σε μία νέα μορφη ζωής, τους μόρλοκς ενώ η άρχουσα τάξη με τις αχαλίνωτες ακολασίες της εξελίχθηκε στην άχρηστη φυλή ξωτικόμορφων πλασμάτων με όνομα Eloi. Ο Wellls, εξέχων σοσιαλιστής χρησιμοποιούσε την Τεταρτη Διασταση για να αποκαλυψει την υπερτατη ειρωνια της Αστικης Παλης. Το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων πήγε στραάφι. Οι Άχρηστοι Eloi τρέφονται και Ντύνονται από τους κόπους της σκληρής δουλειάς των Eloi αλλά οι εργάτες παίρνουν την τελική εκδίκηση και κατασπαράζουν τους Eloi.
Με άλλα λόγια η Τεταρτη Διασταση έγινε το ξίφος της Μαρξιστικής κριτικής πάνω στην σύγχρονη κοινωνία με μία μυθιστορική χροιά. Σε μία σύντομη ιστορία του με τίτλο “The Plattner Story” ο Wells «έπαιξε» με το παράδοξο της υποθεσης. O Gottfried Plattner, καθηγητής Επιστημών πραγματοποιεί ένα επεξεργασμένο χημικό πείραμα που εκρήγνυται και τον στέλνει σε ένα διαφορετικό σύμπαν. Όταν επιστρέφει στον πραγματικό κόσμο ανακαλύπτει πως το σώμα του μεταλλάχτηκε. Η καρδιά του βρισκόταν στα δεξιά και είχε γίνει αριστερόχειρας. Όταν οι γιατροί τον εξέτασαν διαπίστωσαν έκπληκτοι πως ολόκληρο το σώμα του είχε αντιστραφεί,επβιβεβαιώνοντας μία βιολογική παραδοξότητα για τα δεδομένα του φυσικού μας κόσμου. Αυτή η αντιστροφή του Σώματος του Plattner ήταν μία απόδειξη του ταξιδιού του στην Τεταρτη Διασταση.
Στο κλασικό πλέον έργο «The Invisible Man» ο Wells υπέθεσε πως ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει αόρατος με «κάποια φόρμουλα, μία γεωμετρική έκφραση που περιλαμβάνει τέσσερις διαστάσεις».



Με λίγα λόγια κάποιος μπορούσε να γίνει αόρατος αν εισχωρούσε με κάποιον τρόπο στην Τεταρτη Διασταση. Στην σύντομη ιστορία “The Remarkable Case of Davidson’s Eyes” ο Wells εξερεύνησε την ιδέα πως ένας «κόμβος στο διάστημα» μπορεί να επιτρέψει σε κάποιον άνθρωπο να δει σε τεράστιες αποστάσεις. Ο Davidson, ήρωας της ιστορίας, ανακαλύπτει μία μέρα πως έχει την δυνατότητα να δεί γεγονότα που συμβαίνουν σε κάποιο μακρινό Νησί. Αυτός ο «Κομβος στον Χώρο» είναι μία διαστημική δίνη που ανοίγει μέσα από το Υπερσύμπαν και επικοινωνεί με τα μάτια του στην Αγγλία. Φαίνεται πως ο Wells χρησιμοποίησε την ιδέα των σκουληκότρυπων του Riemann για να κατασκευάσει τη ιστορία του.
Στο The Wonderful Visit ο Wells επεξεργάζεται την πιθανότητα της ύπαρξης του Παραδείσου σε κάποιο παράλληλο σύμπαν ή Διάσταση. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την δύσκολη θέση ενός Αγγέλου που πέφτει καταλάθος από τον Παράδεισο και προσγειώνεται σε κάποιο Αγγλικό επαρχειακό χωριό. Η δημοτικότητα των έργων του Wells ξεκίνησε μία εντελώς νέα κατηγορία Φανταστικής Λογοτεχνίας. Ο George McDonald, φίλος του Μαθηματικού Lewis Carroll υπέθεσε την πιθανότητα της ύπαρξης του Παράδεισου στην Τεταρτη Διασταση. Στο φανταστικό Lilith του McDonald που γράφτηκε το 1895 ο ήρωας δημιουργεί ένα υπερδιαστατικό παράθυρο μεταξύ του σύμπαντός μας και άλλων κόσμων με την χειραγώγηση αντικατοπτρισμών που δημιουργούσαν καθρέπτες.
Η Τεταρτη Διασταση στην Τεχνη
Η εικοσαετία 1890 με 1910 θεωρούνται ως Η Χρυσή εποχή της Τέταρτης Διάστασης. Ήταν μία εποχή κατά την διάρκεια της οποίας οι ιδέες που δημιουργήθηκαν από τους Gauss & Riemann διείσδυσαν στους Λογοτεχνικούς Κύκλους και τις σκέψεις της κοινής γνώμης και επηρρέασαν τις τάσεις των Τεχνών, της Λογοτεχνίας και της Φιλοσοφίας. Το νέο για την εποχή παρακλάδι της Φιλοσοφίας, η Θεοσοφία επηρρεάστηκε βαθιά από τις ανώτερες Διαστάσεις. Από την μία σοβαροί καλλιτέχνες μετάνιωσαν για αυτή την εξέλιξη λόγω του γενονότος πως τα αυστηρά αποτελέσματα του Riemann έγιναν πρωτοσέλιδα στα ταμπλόιντς. Από την άλλη η δημοφιλία της Τέταρτης διάστασης είχε και την θετική της πλευρά. Όχι μόνο έκανε γνωστά τα μαθηματικά επιτεύγματα στο ευρύ κοινό αλλα λειτούργησε και ως μεταφορά που θα εμπλούτιζε τις πολιτιστικές σταθερές.
Η Ιστορικός Τέχνης Linda Dalrymple Henderson γράφοντας για την Τεταρτη Διασταση και την Μη Ευκλείδια Γεωμετρία, εξηγεί πως η Τέταρτη διάσταση επηρρέασε το κίνημα του Κυβισμού και του Εξπρεσσιονισμού στον κόσμο της Τέχνης.Αναλύει πως « Οι νέες γεωμετρίες ανακαλύφθηκαν μέσα στο Κίνημα του Κυβισμού» Για την Avant Garde η τέταρτη διάσταση συμβόλιζε την εξέγερση ενάντια στις υπερβολές του Καπιταλισμού.



Οι Κυβιστές για παράδειγμα εξεγέρθηκαν ενάντια στην ανυπόφορη αλαζονεία των Ζηλωτών της Επιστήμης που αποκτήνωσε την δημιουργική διαδικασία. Η Τέταρτη Διάσταση ήταν το όχημά τους και πίεσε την σύγχρονη επιστήμη πέρα από τα όριά της. Ήταν περισσότερο επιστημονική από τους ίδιους τους επιστήμονες. Απο την άλλη η θεωρία της ήταν μυστηριώδης και πυροδότησε την καλλιτεχνική εξέγερση ενάντια στους μέχρι τότε νόμους της προοπτικής
Στον Μεσαίωνα η Θρησκευτική τέχνη ήταν διαδεδομένη για την έλλειψη προοπτική της. Δούλοι, αγρότες και Βασιλείς απεικονίζονταν λες και ήταν επίπεδοι πρακτικά με τον ίδιο τρόπο που τα παιδιά ζωγραφίζουν τις φιγούρες. Αυτοί οι πίνακες αντικατόπτριζαν την άποψη της Εκκλησίας πως ο Θεός ήταν Παντοδύναμος και έτσι μπορούσε να δει όλα τα μέρη του κόσμου ίσα. Η Τέχνη έπρεπε να απεικονίζει αυτή την κοσμοθεωρία οπότε ο κόσμος απεικονιζόταν δυσδιάστατα. Για παράδειγμα η ταπετσαρία του Bayeux απεικονίζει τους προκατηλειμένους στρατιώτες του Βασιλιά Χάρολντ της Αγγλίας του Δεύτερου, που δείχνουν κατατρομαγμένοι κάποιον κομήτη τον Απρίλιο του 1066 πεπεισμένοι πως είναι οιωνός μίας επικείμενης ήττας. Ο Χάρολντ ακολούθως έχασε την κρίσιμη μάχη του Hastings από τον Κατακτητή Γουίλιαμ και ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Αγγλίας ξεκινούσε.



Η Τέχνη της Αναγέννησης ήταν μία επανάσταση ενάντια σε αυτή την επίπεδη Θεοκεντρική προοπτική και ο Ανθρωποκεντρισμός ξεκίνησε να ανθεί με περιεκτικά τοπία και ρεαλιστικούς τρισδιάστατους ανθρώπους να απεικονίζονται από μία οπτική που αρμόζει στο μάτι του ανθρώπου. Στις μελέτες του Da Vinci πάνω στο ζήτημα της προοτικής βλέπουμε της γραμές στα σκαριφήματα να εξαφανίζονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του ορίζοντα. Η Αναγεννησιακή τέχνη αντανακλούσε τον τρόπο που το μάτι έβλεπε τον κόσμο από την οπτική γωνία του παρατηρητή. Με λίγα λόγια η Αναγέννηση ανακάλυψε την Τρίτη διάσταση.
Με την Έναρξη της Βιομηχανικής Εποχής και του Καπιταλισμού ο Κόσμος της τέχνης επαναστάτησε ενάντια στον Ψυχρό Υλισμό που φαίνεται πως κυριαρχούσε την Βιομηχανική Κοινωνία. Για τους Κυβιστές ο Θετικισμός ήταν ένας ζουρλομανδύας που μας περιόριζε μονάχα σε αυτά που μπορούμε να μετρήσουμε σε κάποιο εργαστήριο περιορίζοντας τα «φρούτα» της φαντασίας μας. Και αναρωτήθηκαν: Γιατί πρέπει η τέχνη να είναι Κλινικά Ρεαλιστική;
Αυτή η Κυβιστική «Επανάσταση ενάντια στην Προοπτική» έριξε φως στην Τεταρτη Διασταση γιατί άγγιξε την Τρίτη από όλες τις πιθανές προοπτικές. Για να το θέσουμε απλούστερα η Τέχνη του Κυβισμού ασπάζεται την Τεταρτη Διασταση. Οι Πίνακες του Πικάσο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα, απεικονίζοντας μία καθαρή απόρριψη της προοπτικής, με γυναικεία πρόσωπα να φαίνονται ταυτόχρονα από διαφορετικές γωνίες. Αντί για μία και μοναδική οπτική σκοπιά του παρατηρητή, οι Πίνακες αυτοί δείχνουν πολλαπλές προοπτικές, σαν να σχεδιάστηκαν από κάποιο τεταρτοδιαστατικό ον που είναι ικανό να δει όλες τις προοπτικές ταυτόχρονα. Για τον Πικάσο κάθε εικόνα, ανεξάρτητα από το πόσο ρεαλιστική ήταν εξαρτιόταν από την προοπτική του παρατηρητή. Οι ζωγράφοι της Αφαίρεσης προσπάθησαν όχι μόνο να απεικονίσουν τεταρτοδιαστατικά τα ανθρώπινα πρόσωπα αλλά να χρησιμοποιήσουν και τον χρόνο ως τέταρτη διασταση.
Στον πίνακα του Marcel Duchamp «Nude Descending a Staircase» βλέπουμε μία θολή αναπαράσταση μιας γυναίκας με ένα απροσδιόριστο αριθμό απεικονίσεών της να εξελίσσεται μέσα στο χρόνο καθως κατεβαίνει τις σκάλες. Κάπως έτσι ένα τεταρτοδιαστατικό ον θα έβλεπε τους ανθρώπους, παρατηρώντας όλες τις χρονικές συχνότητες συγχρόνως.

Απόσπασμα από το Βιβλίο Hyperspace του Michio Kaku
 mindhack.gr

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη I Cook Greek - Συνταγές Μαγειρικής / Greek Recipes.

Μπουρέκι χανιώτικο - iCookGreek

Κάντε κλικ στον τίτλο ή τη φωτογραφία για να δείτε τα υλικά και την εκτέλεση.

icookgreek.com|Από Christina Tsamoura

Μπουρέκι χανιώτικο

Υλικά συνταγής

• Για το φύλλο
• 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις ή καλαμποκάλευρο
• 50 ml ελαιόλαδο Άλτις Εξαιρετικό Παρθένο Χανιά Κρήτης
• 200-250 γρ. στραγγιστό γιαούρτι
• μισό κοφτό κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• 1 ποτηράκι του κρασιού λευκό ή κόκκινο ξηρό κρασί
• 220 ml ζωμός λαχανικών, έτοιμος ή σπιτικός
• Για τη γέμιση
• 600 γρ. πατάτες, καθαρισμένες και ξεφλουδισμένες, κομμένες σε πολύ λεπτές φέτες
• 600 γρ. κολοκύθια καθαρισμένα, κομμένα σε λεπτές μακρόστενες φέτες
• 4 κουταλιές της σούπας φρέσκος δυόσμος ψιλοκομμένος
• 300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις ή καλαμποκάλευρο
• 1 κιλό μαλακή ξινομυζήθρα, ανθότυρο ή τυρί φέτα
• 300 γρ. γραβιέρα Κρήτης τριμμένη
• 200 ml ελαιόλαδο Άλτις Εξαιρετικό Παρθένο Χανιά Κρήτης
• 220 ml φρέσκο γάλα
• 3 μέτρια αυγά
• 3 κουταλιές στάκα ή Φυτίνη με ελαιόλαδο
• 1 κουταλιά της σούπας λευκό σουσάμι
• αλατοπίπερο

Εκτέλεση συνταγής

1. Σε μια λεκάνη  ρίχνουμε  το αλεύρι και κάνουμε μια πρόχειρη λακουβίτσα. Στην συνέχεια προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά της ζύμης ξεκινώντας πρώτα με το ελαιόλαδο , το γιαούρτι , το αλάτι  , το κρασί , και στο τέλος τον ζωμό λαχανικών. Ζυμώνουμε καλά μέχρι η ζύμη να γίνει εύπλαστη και να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα της λεκάνης. Ίσως να μπορεί να χρειαστεί  να προσθέσουμε λίγο αλεύρι η ζωμό ώστε η ζύμη να πάρει την τελική της μορφή.
2. Χωρίζουμε την ζύμη σε δυο μέρη και την αφήνουμε σε λαδωμένο ταψί να ξεκουραστεί για 20 λεπτά σκεπασμένη με βαμβακερό πανί η μεμβράνη διαφανής. Κατά την διάρκεια που ξεκουράζετε η ζύμη, φτιάχνουμε την γέμιση της πίτας.
3. Πρώτα χτυπάμε σε ένα μπολ τα αυγά με το γάλα. Στην συνέχεια  αλείφουμε ένα ταψί με ελαιόλαδο και ανοίγουμε το πρώτο φύλλο και το τοποθετούμε στο ταψί. Κατόπιν βάζουμε σε στρώσεις εναλλάξ τις πατάτες με τα κολοκύθια και ενδιάμεσα τους ρίχνουμε την μαλακή μυζήθρα η τα άλλα λευκά τυριά και την τριμμένη γραβιέρα και πουδράρουμε με το αλεύρι. Όταν οι στρώσεις από τα υλικά τελειώσουν περιχύνουμε τα χτυπημένα αυγά, την λιωμένη στάκα και λίγο ελαιόλαδο
4. Ανοίγουμε το δεύτερο φύλλο και το τοποθετούμε από πάνω από τα υλικά της γέμισης και κλείνουμε την πίτα. Τέλος αλείφουμε το φύλλο με λίγο ελαιόλαδο και πουδράρουμε με το σουσάμι. Ψήνουμε σε μέτριο προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 175 °C  για 50 λεπτά περίπου μέχρι να δέσουν τα υλικά της γέμισης και πάρει χρώμα το φύλλο, εάν θέλουμε χτυπάμε έναν κρόκο αυγού με λίγο γάλα και αλείφουμε το φύλλο πριν το πασπαλίσουμε με το σουσάμι.

Λίγα λόγια για τη συνταγή

Την παραδοσιακή συνταγή του χανιώτικου μπουρεκιού βρήκαμε στην ιστοσελίδα του Άλτις www.altis.com το οποίο υπογράφει δύο νέα Εξαιρετικά Παρθένα Ελαιόλαδα: το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο Άλτις Παραδοσιακό και το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο Άλτις Χανιά Κρήτης.
Το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο Άλτις Παραδοσιακό έχει πλούσια, γεμάτη αρώματα γεύση από τις καλύτερες σοδειές της ελληνικής γης.
Το  Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο Άλτις Χανιά Κρήτης προέχρεται από εκλεκτές σοδειές της περιοχής. Πρόκειται για ένα Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης.

Για το ελαιόλαδο Άλτις Χανιά Κρήτης ο επισκέπτης της ιστοσελίδας www.altis.com.gr στα χωριά όπου παράγεται το λάδι αλλά και να γνωρίσει κάποιους από τους παραγωγούς που προσφέρουν την εκλεκτή σοδειά τους για να φτιαχτεί αυτό το τόσο ξεχωριστό λάδι.

Tags

Ο θεσμός της Αστυνομίας στην Αρχαία Ελλάδα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ο θεσμός της Αστυνομίας στην Αρχαία Ελλάδα

Ο θεσμός της Αστυνομίας στην Αρχαία Ελλάδα,,

master-lista.blogspot.gr

Ο θεσμός της Αστυνομίας στην Αρχαία Ελλάδα

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Η προέλευση του όρου "ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ" των σύγχρονων κρατών έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελληνική λέξη "ΠΟΛΙΤΕΙΑ", η οποία σήμαινε το σύνολο των Αρχών και η δύναμη ή η εξουσία του προϊσταμένου ( άρχοντα ) να μεριμνά για τη τήρηση των θεσπισθέντων και να καθιστά αυτά απαραβίαστα.

 Ο όρος "ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ" προέρχεται από την σύνθεση των όρων "Άστυ" και "Νόμος", παρελήφθη από τους Ρωμαίους ως "P O L I T I A" με την ίδια έννοια, δηλαδή την έννοια την οποία είχε καθορίσει ο Αριστοτέλης (καλή τάξη-διοίκηση της πόλεως- προστασία της ζωής ,της τιμής και της περιουσίας των πολιτών), με την έννοια την οποία είχε καθορίσει ο Πλάτωνας (κατά Νόμο ρύθμιση της ζωής της πόλεως), ο Ισοκράτης (η ψυχή της πόλεως - το σύμβολο ευφυΐας, αυτή που σκέπτεται τα πάντα και ρυθμίζει κάθε κακό και αντιμετωπίζει πάσα επισυμβαίνουσα συμφορά), αλλά και άλλοι αρχαίοι σοφοί.

Από τη Ρώμη ο όρος "POLITIA", ο οποίος αναφερόταν τόσο στο σύνολο των κρατικών Αρχών αλλά και στην Αστυνομία ειδικότερα, μεταπήδησε στη Γαλλία ως " POLICE" από τη Γαλλία στην Αγγλία με την ίδια ορολογία και από εκεί στη Γερμανία ως "POLIZEI" και στην Ιταλία ως "POLIZIA".

Ο διεθνής όρος της "Αστυνομίας" με την Ελληνική έννοια ισχύος της "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ" είναι μια απόδειξη του ρόλου τον οποίο διαδραμάτισε η Ελλάδα από την αρχαιότητα στη Παγκοσμιότητα των Εθνών .

Ο όρος "Πολιτεία" παρατηρούμε ότι μέχρι τον ΙΔ΄ αιώνα σήμαινε την γενική έννοια της Κρατικής εξουσίας. Από τον ΙΔ΄ αιώνα έως τον ΙΗ΄, ο όρος προσδιορίζει πλέον συγκεκριμένα έργα της "Αστυνομίας" αφού καθορίζονται τα νομικά πλαίσια αστυνομικών αρμοδιοτήτων ή έργων που καλύπτουν τη πρόοδο των πόλεων.

Τέλος η αστυνομία σαν θεσμός συνδέεται με την εμφάνιση «της πόλεως» του «άστεως». Το άστυ είναι το πρώτο συνθετικό στοιχείο της έννοιας αστυνομίας. Παράλληλα έχουμε και την εμφάνιση του Δικαίου «του Νόμου», δηλαδή του δεύτερου συνθετικού στοιχείου της ίδιας έννοιας . Έτσι βλέπουμε ότι η πόλη και το Δίκαιο συμπορεύονται στην κοινωνική εξέλιξη.
Ο όρος λοιπόν αστυνομία προήλθε από τη σύνθεση δύο φαινομένων, ενός πραγματικού (άστυ - πόλη) και ενός πνευματικού (Δικαίου – Νόμος).

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Η Ιστορία της Ελληνικής Αστυνομίας αρχίζει ουσιαστικά από τον 5ο αιώνα Π.Χ, κατά τον οποίο ιστορικές έρευνες αποδεικνύουν την ύπαρξη διακεκριμένων αστυνομικών Αρχών, την περίοδο αυτή στη πόλη των Αθηνών.

Νωρίτερα και μέχρι τον 7ο π.χ αιώνα δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αστυνομικές Αρχές στην Αθήνα, αφού η άσκηση αστυνομικών δικαιωμάτων υπαγόταν στο βασιλιά.

Άγνωστη παραμένει η Αστυνομική Αρχή στη μυθική εποχή των Αθηνών, τη περίοδο δηλαδή που περιλαμβάνει την ιστορία της Αττικής από τους αρχαιότατους βασιλείς μέχρι του Θησέα (1.300π.χ.).

Από τον 5ο π.χ αιώνα, όταν τέθηκαν οι βάσεις του μεγαλείου και της ακμής των Αθηνών, καθιερώθηκαν και αστυνομικές Αρχές, που είχαν σαν αποστολή ανάλογη με αυτή των σύγχρονων Αστυνομικών Αρχών. Κύριο μέλημα αυτής της πρώτης αρχαίας Αστυνομίας ήταν η ευκοσμία, η υγιεινή και η καθαριότητα, η προστασία των ηθών, η αγορανομική επιτήρηση, η επιτήρηση των οικοδομών, η επιτήρηση των ξένων, η πρόληψη των δημοσίων δυστυχημάτων και πολλά άλλα αντικείμενα τα οποία σήμερα αποτελούν συνήθεις και καθημερινές ενασχολήσεις μιας σύγχρονης και εύρυθμης αστυνομίας. Είναι εξακριβωμένο ιστορικά ότι οι ποικιλόμορφες αυτές αστυνομικές ασχολίες δεν ήταν στη μέριμνα μιας και μόνης Αστυνομικής Αρχής αλλά ήταν λεπτομερώς κατανεμημένες σε διαφόρους αρχές της Πολιτείας. Η εποπτεία όλων τούτων των αρχών, ως προς την αστυνομική εξουσία, ανήκε στο ανώτατο Αθηναϊκό δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο.

Άρχοντες που εκτελούσαν αστυνομικά καθήκοντα στη πολιτεία των Αθηναίων ήσαν οι "Αστυνόμοι", για την αστυνόμευση των οδών , οι "Aγορανόμοι", οι "Σιτώνες ή Σιτοφύλακες ", οι "Μετρονόμοι" και οι "Επιμελιτές Εμπορίου" για την αστυνόμευση της αγοράς και του εμπορίου. Άλλοι άρχοντες που εκτελούσαν Αστυνομικά καθήκοντα ήταν οι "Γυναικονόμοι", οι "Τειχοποιοί", οι "Επιμελητές των υδάτων (κρουνών)", οι "Φύλακες λιμένων", οι "Ένδεκα", οι "Στρατηγοί", και ιδίως ο "Πολέμαρχος", οι "Πρυτάνεις", και οι "Περίπολοι".

     

Από τους ανωτέρω ειδικότερα οι "Αστυνόμοι" είχαν την επίβλεψη των οδών και της καθαριότητας της πόλης, τη συντήρηση των κτηματικών ορίων, για να προλαμβάνονται οι διαφορές , την επιμέλεια του ιερού Ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και καθήκοντα Αστυνομίας Ηθών.

Οι "Αγορανόμοι" ασκούσαν ειδική επίβλεψη στις τιμές και στη καθαριότητα των τροφίμων , οι "Σιτοφύλακες" ασκούσαν εποπτεία στο εμπόριο σιτηρών ειδικά, οι δε "Επιμελητές Εμπορίου" ασκούσαν εποπτεία στη διακομιδή και επάρκεια των βιοτικών αγαθών .

Οι "Γυναικονόμοι" κατά τον Πλούταρχο ασκούσαν αστυνόμευση επί των ηθών, "εζημίουν τους ακοσμούντας".

Οι "Τειχοποιοί", επόπτευαν το μεγαλύτερο έργο της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ήταν δέκα και εξελέγχονταν ένας από κάθε φυλή. Επιμελούνταν την συντήρηση και επισκευή του μέρους των τειχών που είχαν ανατεθεί σε κάθε φυλή.

Οι "Επιμελητές Υδάτων" (κρουνών) ,επιμελούνταν την διανομή του νερού και τη καθαριότητα των πηγών, οι δε "φύλακες λιμένων", ασκούσαν εποπτεία στα πλωτά μέσα και στην κίνηση στα λιμάνια.

Οι "Ένδεκα" επιμελούνταν κυρίως την εκτέλεση των καταδιωκτικών αποφάσεων σε θάνατο. Οι "Στρατηγοί" ασκούσαν εξουσία στους Στρατευμένους πολίτες, ενώ επικεφαλής των Αστυνομικών Εξουσιών ήταν ο "Πολέμαρχος" ο οποίος είχε και την επίβλεψη των ξένων.

Οι "Πρυτάνεις" ασκούσαν αστυνόμευση στη βουλή και την Εκκλησία του Δήμου, οι δε "Περίπολοι" ήταν υποχρεωτικά στρατευμένοι νέοι από 18-20 ετών, οι οποίοι αναλάμβαναν να φυλάνε τη πόλη και τα φρούρια της Αττικής.

Να σημειωθεί ότι πολλές μεγάλες προσωπικότητες της Αρχαίας Αθήνας διαχειρίσθηκαν αστυνομικέ αρχές όπως ο νικητής της Σαλαμίνας Θεμιστοκλής ο οποίος διετέλεσε "Επιμελητής κρουνών" ο μεγάλος ρήτορας Δημοσθένης ο οποίος διετέλεσε "Σιτώνης", ο Επαμεινώνδας των Θηβών ο οποίος διετέλεσε "Υδρονομέας".

Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πλάτωνας στους "Νόμους" του (ΙΑ΄ 918α΄), δραματικοί ποιητές, όπως ο Σοφοκλής, Φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης, ο μέγας ρήτορας της αρχαιότητας Δημοσθένης μας πληροφορούν για τους Αστυνομικούς θεσμούς στην αρχαιότητα.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ

Στην Αρχαία Σπάρτη δεν συναντάμε τη ποικιλία και την εντέλεια των αστυνομικών αρχών της Δημοκρατίας των Αθηνών. Αυτό διότι ο πολιτισμός της Σπάρτης ήταν κατώτερος αυτού της Αθήνας αλλά και ο κοινωνικός βίος των Σπαρτιατών ήταν πολύ περιορισμένος σε εκδηλώσεις και ασχολίες .Στενότερα απολυταρχικό τυγχάνει το πολίτευμα της αρχαίας Σπάρτης ,που περιελάμβανε κυρίως τη βασιλική εξουσία, τη βουλή των Γερόντων και την Αγορά του Δήμου , ενώ τη πραγματική εξουσία ασκούσαν μια επιτροπή που ονομάζονταν "Έφοροι".

Στους ιστορικούς χρόνους οι έφοροι αποτελούσαν μια αρχή αυτοτελή και παντοδύναμη. Εκλέγονταν κάθε χρόνο από όλους τους ενήλικες Σπαρτιάτες και δίκαζαν τις αστικές και εγκληματικές υποθέσεις. Από κοινού με τη Γερουσία δίκαζαν ακόμη και τους βασιλείς. Όλη η εσωτερική και εξωτερική διακυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στα χέρια των Εφόρων, έτσι κατ΄ ακολουθία η αστυνομική εξουσία αποτελούσε αντικείμενο της μέριμνας αυτών.

Οι ιστορικές πληροφορίες δεν διασαφηνίζουν σε ποια ειδικά θέματα είχε τη μέριμνα η αστυνομία στην Αρχαία Σπάρτη. Όπως αναφέρει όμως ο Πλούταρχος, η εποπτεία της Δημόσιας Τάξης είχε ανατεθεί στους εφόρους που είχαν την εξουσία και να δικάζουν. Για την εκτέλεση των έργων τους οι Έφοροι χρησιμοποιούσαν τους "Ιππείς" , ένα σώμα τριακοσίων επίλεκτων πολιτών.
Υπήρχε ακόμη αρχή εντεταλμένη για την επίβλεψη των νέων, που ονομάζονταν "Παιδονόμοι".
Ο Ησύχιος αναφέρει ότι υφίστατο στη Σπάρτη Αρχή για την ευκοσμία των γυναικών , και επιφορτισμένοι με τα καθήκοντα αυτά ήταν οι "Αρμόσυνοι".

Από επιγραφές που έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές , προκύπτει ότι στην Αρχαία Σπάρτη λειτουργούσε αγορανομική υπηρεσία , τα όργανα της οποίας ονομάζονταν "Εμπέλωροι", καθώς και αγρονομική υπηρεσία τα όργανα της οποίας ονομάζονταν "Παιδιανόμοι". Οι υπηρεσίες των "Εμπέλωρων" και των "Παιδιανόμων" αντικαταστάθηκαν κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους από τις υπηρεσίες των "Αγορανόμων", που είχαν σαν αποστολή και πάλι την επιμέλεια της αγοράς και οι αγρονόμοι την επιμέλεια των αγροτικών ζητημάτων.
Υπήρχε επίσης ο "Επί της Κρυπτείας Τεταγμένος" το έργο του οποίου ήταν η εποπτεία των Ειλώτων, που αποτελούσε συνεχή απειλή κατά των Σπαρτιατών.

Αν επιχειρήσουμε να κατανείμουμε το αστυνομικό υλικό που έχει συλλεχθεί από την Αρχαία Σπάρτη, κατά κατηγορίες , σύμφωνα με το πολίτευμα της Νομοθεσίας του Λυκούργου, που επικρατούσε, και γενικά το Σπαρτιατικό σύστημα καταλήγουμε στις εξής κατηγορίες Αστυνομικής Επιμέλειας:

Α) Γενικής Αστυνομίας.
Αυτή ασκείτο κυρίως από τους Εφόρους, οι οποίοι πλην των άλλων καθηκόντων είχαν και την εποπτεία για την αγωγή και τη συμπεριφορά των νέων , για την επιθεώρηση της αγοράς και τον έλεγχο των τιμών των τροφίμων , για την επιτήρηση των ξένων και την απέλαση των ανεπιθυμήτων προσώπων από τη Σπάρτη καθώς και την επιτήρηση των Ειλώτων. Στην ειρηνική περίοδο ασκούσαν αστυνομικά καθήκοντα ενώ σε περίοδο πολέμου ήταν στο πλευρό του βασιλέα σαν σωματοφύλακες. Η υπηρεσία του αποτελούσε, τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου, ύψιστη τιμή.

Β) Αστυνομία των Ηθών
Ήταν μια περίεργη για τις σημερινές αντιλήψεις αστυνομία, η οποία είχε σαν μέλημα την ανατροφή των νέων και νεανίδων, το σεβασμό προς τους μεγαλύτερους, τη λειτουργία των συσσιτίων, την υποχρεωτική επιβολή του γάμου, την απαγόρευση της αγαμίας, τα μέτρα κατά τη ταφή των νεκρών και το διακανονισμό του πένθους, την απαγόρευση της αποδημίας κ.λ.π. Μέριμνα για εφαρμογή διατάξεων περί των ηθών δεν υπήρχε στην Αρχαία Σπάρτη καθότι το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που επικρατούσε απέκλειε απολύτως την ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων. Οι "Αρμόσυνοι" ήταν η αρχή που επιτηρούσε την ευκοσμία των γυναικών, μια ευκοσμία που διαφέρει με τα σημερινά δεδομένα αφού η πορνεία , οι βιασμοί, οι αποπλανήσεις, οι απαγωγές και άλλα παρεμφερή αδικήματα δεν απασχολούσαν τη κοινωνία των αρχαίων Σπαρτιατών . Οι νεαρές γυναίκες εφόσον ήταν άγαμες θεωρούνταν ιερά πρόσωπα και γι'αυτό δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο από τους νέους, μάλιστα υποχρεούνταν να χορεύουν γυμνές ενώπιόν τους χωρίς να θεωρείται προσβολή αυτό για τη δημόσια αιδώ. Η μοιχεία ήταν κατά κάποιο τρόπο ανεκτή και επιβεβλημένη αφού ο αποκλειστικός σκοπός του γάμου ήταν η δημιουργία αρίστων απογόνων. Κατέβαλλαν ιδιαίτερη προσπάθεια για την αναπαραγωγή αρίστων απογόνων και δεν θεωρούνταν ανέντιμο να προσκαλούν εύρωστους νέους για να συνευρεθούν με τις νεαρές γυναίκες τους για την απόκτηση εύρωστων και υγιών παιδιών.

Γ) Αστυνομία της Αγορανομίας.
Ήταν μια διαφορετική από τη σημερινή αντίστοιχη υπηρεσία αφού απαγόρευε κάθε εκδήλωση πλούτου και υποχρέωνε όλους ανεξαιρέτως να μετέχουν στα κοινά συσσίτια ακόμη και τους βασιλείς. Η νομοθεσία του Λυκούργου κατήργησε τα χρυσά και ασημένια νομίσματα και αντί αυτών άφησε μόνο τα σιδερένια τα οποία ήταν μεγάλου βάρους και μικρής αξίας. Οι "Εμπέλωροι", "Παιδιανόμοι" και "Αγρονόμοι" ασχολούνταν με την επιτήρηση των βασικών βιοτικών αγαθών και των καλλιεργειών.

Δ) Αστυνομία Γενικής Ασφάλειας
Η Αστυνομία της γενικής ασφάλειας ήταν εμπιστευμένη στους Εφόρους οι οποίοι λάμβαναν μέτρα για την προστασία της πολιτείας από κινδύνους που προέρχονταν από τους "περίοικους" και τους "Είλωτες". Ενάντια του κινδύνου των Ειλώτων χρησιμοποιούντο οι ενήλικες πολίτες, οι οποίοι για να αποκτήσουν τα δικαιώματα του πολίτη της Σπάρτης έπρεπε να αποδείξουν έμπρακτα ότι ήταν ικανοί γι΄αυτό. Καιροφυλακτούσαν στα δάση και τα πλέον απομακρυσμένα σημεία, οπλισμένοι με εγχειρίδια και με τροφή για λίγες ημέρες και επιτίθονταν κρυφά στους διερχόμενους ανύποπτους Είλωτες και τους σκότωναν "εν ψυχρό" από την ανάγκη να αποκτήσουν θάρρος και τόλμη ώστε να θεωρηθούν ικανοί πολίτες και αντάξιοι των ενηλίκων. Κατά των Ειλώτων που όπως προαναφέρθηκε αποτελούσε συνεχή απειλή για τους Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν μια μυστική κατά κάποιο τρόπο αστυνομία η οποία ονομαζόταν "Κρυπτείας", με κύριο μέλημα την εποπτεία τους.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Μπορούμε να πούμε ότι οι αστυνομικές αρχές των αρχαίων πόλεων της Αθήνας και Σπάρτης συναντώνται και στις υπόλοιπες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας. Έτσι η Αρχή των "Αστυνόμων" συναντάται στην Κνίδο , Ευμενία, Ηράκλειο της Βιθυνίας, Ολβία, Σινώπη, Συρία , Συρακούσες, Ρόδο, Τήνο, Ηράκλειο της Συρία, Κάρπαθο και άλλες πόλεις του Πόντου.
Η Αρχή των "Αγορανόμων" υπήρχε στην Ανδανεία, Αφροδισία, ΄Αργος, Αστυπάλαια, Κύπρο, Κω, Κρήτη, Δήλο, Αίγινα, Λέσβο, Μέγαρα, Μεσημβρία, Μίλητο ,Ταίναρο , Τήνο, Θάσο, Θυάτειρα, Τράλλεις, Έφεσο, ,Χίο , Αλικαρνασσό, Σίκινο, Κέρκυρα κ.λ.
Η αρχή των "Σιτοφυλάκων" ή "Σιτώνων" ή "Σιταγερτών" συναντάται στη Δήλο, Κάρυστο, Ηράκλειο της Συρίας, Ταυρομένιο κ. λ.
Οι "Γυναικονόμοι" όπως προκύπτει από επιγραφές υπήρχαν στην Ανδανεία, Γάμβριο της Περγάμου, στη Μαγνησία κ.λ
Οι "Έφοροι", οι "Επιμελητές κρουνών" , οι "Τειχοποιοί" και οι "φύλακες λιμένων" υπήρχαν σε όλες σχεδόν τις Ελληνικές πόλεις .

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤO BYZANTIO

Οι Αρχές στο Βυζάντιο ήταν :

Ο Έπαρχος της πόλης, ο οποίος ασκούσε την ανώτατη διοικητική εξουσία της πόλης.
Ο Πραίτωρ του δήμου, ο οποίος ασκούσε αστυνομικά καθήκοντα.
Ο Έπαρχος του Σίτου, η αρμοδιότητα του οποίου ήταν να παρακολουθεί τον τρόπο της παρασκευής και της διάθεσης του άρτου.
Οι Επιμελητές.
Οι Πράκτορες της Μυστικής Αστυνομίας.
Ο Κβέστωρ, παρακολουθούσε τις κινήσεις των ξένων και των επισκεπτών της πόλης.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
Στην περίοδο αυτή στην Ελλάδα για τους Τούρκους υπήρχαν τα κάτωθι πρόσωπα που ασκούσαν αστυνομικά καθήκοντα :

Ο Βοεβόδας, ο οποίος ήταν διοικητής της επαρχίας. Είχε τη γενική εποπτεία όλων των θεμάτων που είχαν αστυνομικά ενδιαφέροντα.
Ο Καπού-Μπουλούκμπαση, ο οποίος εκτελούσε τις διαταγές του βοεβόδα.
Οι Αγάδες. Αυτοί ήταν Τούρκοι άρχοντες βοηθοί και σύμβουλοι του βοεβόδα.

Για τους Έλληνες αστυνομικά καθήκοντα ασκούσαν :

Oι Δημογέροντες. Αυτοί είχαν ως αποστολή να μεριμνούν για την εξυπηρέτηση των αναγκών των μελών της κοινότητας. Για την άσκηση αυτής της εξουσίας διόριζαν τους πολιτοφύλακες, τους αγροφύλακες και τους εθνοφύλακες.
Οι Προεστοί. Αυτοί ήταν άρχοντες ανώτεροι των Δημογερόντων, είχαν την γενική εποπτεία αυτών και παρουσιάζονταν ενώπιον των Τουρκικών Αρχών ως προστάτες των καταπιεσμένων Ελλήνων.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΕΟΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Όταν ο Καποδίστριας, ως πρώτος κυβερνήτης του απελευθερωμένου ελληνικού κράτους, έφθασε στο Ναύπλιο το 1828 συνάντησε ερείπια, λιμό και αναρχία. Αυτή την κατάσταση έπρεπε ο Καποδίστριας να μεταμορφώσει σε κράτος και να αποσπάσει την εύνοια των μεγάλων δυνάμεων.Έτσι δόθηκαν οδηγίες στους διορισμένους διοικητές των επαρχιών για την αστυνόμευση με κύρια μελήματα τη δημόσια υγεία, την είσοδο-έξοδο αλλοδαπών και την εσωτερική ασφάλεια.

Στο Ναύπλιο την ίδια περίοδο (1828) ιδρύθηκε η Πολιταρχεία, η οποία είχε καθήκοντα κυρίως εκτελεστικής δύναμης. Ταυτόχρονα συγκροτήθηκε για την εμπέδωση της δημόσιας ασφάλειας μια Πεντακοσιαρχία υπό τον τίτλο «Eκτελεστική Δύναμη Πελοποννήσου» η οποία διαιρέθηκε σε τμήματα που εγκαταστάθηκαν στην Πελοποννήσου. Επικεφαλής της δύναμης αυτής ήταν ο Ιωάννης Μακρυγιάννης. Η δύναμη αυτή, η οποία είχε θετική δράση στην καταπολέμηση της ληστείας, υπήρξε ο πρόδρομος της Χωροφυλακής.

Στις 29-01-1829 ο Καποδίστριας με ψήφισμα του δημοσιεύει τον «Κανονισμό της αστυνομίας και καθηκόντων αυτής». Τα καθήκοντα αυτά ήταν κυρίως ο έλεγχος κίνησης αλλοδαπών και κατοίκων άλλων επαρχιών, ο έλεγχος συνομωσιών, ο έλεγχος οπλοφορίας, ο έλεγχος επαιτών, λεσχών και καφενείων, ο έλεγχος οικοδομών, η φρούρηση φυλακών, η εκτέλεση διοικητικών και δικαστικών αποφάσεων, η άσκηση δικαστικής αστυνομίας…

Με τη δολοφονία του κυβερνήτη το κράτος οδηγήθηκε σε αναρχία και ήταν αδύνατο να παράσχει τη στοιχειώδη προστασία στο λαό από τους ληστές και τους λοιμούς.

Η άφιξη του Όθωνα (1832-1862) βρήκε το κράτος σε άθλια κατάσταση. Την αποκατάσταση της τάξης την ανέλαβε το σώμα των 5.000 Βαυαρών στρατιωτών, το οποίο συνόδευε τον Όθωνα. Στις 15-6-1833 ιδρύθηκε το σώμα της Χωροφυλακής ενώ στις 27-12-1833 καθιερώθηκε και η Δημοτική Αστυνομία με τη διαίρεση της χώρας σε δήμους. Στους δήμους την αστυνομική εξουσία την ασκούσε ο Δήμαρχος, ενώ διορίζονταν ως ανώτεροι υπάλληλοι ένας ή δύο «Αστυνόμοι» κάτω από την ευθύνη του Δημάρχου. Με το νόμο της 10-03-1834 οι δήμοι ανέλαβαν και δικαστική εξουσία υπό την καθοδήγηση του εισαγγελέα. Την 31-12-1836 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα «περί δημοτικής αστυνομίας» του οποίου το περιεχόμενο περιείχε τις αρμοδιότητες της νέας αρχής. Στα καθήκοντα αυτά περιλαμβάνονταν η τήρηση της ευκοσμίας, της τάξης, της αγορανομίας, της αστυνόμευσης, των ηθών, η δημόσια ασφάλεια, καθώς και προληπτικά μέτρα για την αποτροπή δυστυχημάτων.
Αστυνομικά σώματα που ιδρύθηκαν κατά την Οθωνική περίοδο ήταν η Οροφυλακή, η Εθνοφυλακή και η Διοικητική Αστυνομία με περιορισμένα όμως καθήκοντα δημόσιας ασφάλειας όπως η φύλαξη των συνόρων και του συνταγματικού καθεστώτος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:- « Ιστορία Της Αστυνομίας Πόλεως » του Χ. Σταμάτη.

Στην ενότητα μας "Αρχαία Ελλαδα " μπορείτε να διαβάζετε και να μάθετε για τους λαμπρούς προγόνους μας!!!

* Αν σας άρεσε το άρθρο κάντε ένα like και κοινοποιήστε το στους φίλους σας!
policenet.gr
ellinikoarxeio.com