Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (ρωσ. Влади́мир Влади́мирович Набо́ков) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ρωσικής καταγωγής.

Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη στις 22 Απριλίου του 1899. Το 1919 έφυγε από τη Ρωσία. Σπούδασε για τέσσερα χρόνια ρωσική και γαλλική λογοτεχνία στο Τρίνιτι Κόλετζ του Καίμπριτζ και έζησε στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στην Ελβετία και στις ΗΠΑ απομονωμένος, γράφοντας πρωτότυπα πεζογραφήματα και μεταφράζοντας έργα του Πούσκιν. Πέθανε στις 2 Ιουλίου 1977 στο Μοντρέ της Ελβετίας.

Έγραψε μυθιστορήματα, όπως «Λολίτα», «Το δώρο», «Απελπισία», «Άντα», «Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ».

Αναζητούσε την αισθητική ευδαιμονία, έδειχνε τρυφερότητα για τα πράγματα που συνήθως οι άλλοι αδιαφορούσαν. Τα βιβλία του ήταν θρίλερ, αστυνομικά μυθιστορήματα, ρομαντικά μυθιστορήματα, κάτι ανάμεσα στην παρωδία και την κοινοτοπία.

Το σπίτι του στην Αγία Πετρούπολη λειτουργεί σήμερα ως μουσείο.

http://el.wikipedia.org/wiki/Βλαντιμίρ_Ναμπόκοφ

Το βιβλίο είναι μια σίγουρη αξία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Βιβλια.

https://ovigreek.wordpress.com/…/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%…/

 

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

«Το βιβλίο είναι μια σίγουρη αξία κι ένα ασφαλές καταφύγιο σε περιόδους κρίσης» Με αυτήν την εισαγωγική φράση, ανοίγει το αφιέρωμα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για την καθιέρωση της 23ης Απριλίου, ω…

ovigreek.wordpress.com

«Το βιβλίο είναι μια σίγουρη αξία κι ένα ασφαλές καταφύγιο σε περιόδους κρίσης» Με αυτήν την εισαγωγική φράση, ανοίγει το αφιέρωμα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για την καθιέρωση της 23^ης Απριλίου, ως Παγκόσμιας Ημέρας Βιβλίου.
Η ημέρα έχει καθιερωθεί από την UNESCO, το 1995, και έχει επιλεγεί ως αφιερωματική στη μνήμη δύο μεγάλων λογοτεχνών, των Μιγκέλ ντε Θερβάντες και Ουίλιαμ Σαίξπηρ, που απεβίωσαν στις 23 Απριλίου του 1616.   
Την ίδια μέρα, στην Καταλονία της Ισπανίας, η επέτειος γιορτάζεται με έναν εντελώς ξεχωριστό τρόπο, ως μια διαφορετική εκδοχή της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου. Σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, την Ημέρα των Βιβλίων και των Ρόδων, όπως αποκαλείται, οι βιβλιοπώλες χαρίζουν από ένα τριαντάφυλλο σε κάθε αγοραστή βιβλίων. Με το σύνθημα “ένα τριαντάφυλλο για την αγάπη, ένα βιβλίο για πάντα”, ο άνδρας χαρίζει στην αγαπημένη τους ένα τριαντάφυλλο και εκείνη του το ανταποδίδει με ένα βιβλίο. Στη Βαρκελώνη, την ημέρα αυτή, υπολογίζεται ότι διακινούνται περίπου 500.000 βιβλία και 4.000.000 τριαντάφυλλα.

Πηγές:
Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
naftemporiki.gr

Χένρυ Φήλντινγκ

Ο Χένρυ Φήλντινγκ (Henry Fielding, 22 Απριλίου 1707 - 8 Οκτωβρίου 1754) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τους θεμελιωτές του αγγλικού μυθιστορήματος.

Από αριστοκρατική αλλά όχι εύπορη οικογένεια, σπούδασε στο Ήτον, έκανε κοσμική ζωή για λίγο κι ανέβασε ένα θεατρικό του έργο στο Ντρούρυ Λέιν. Για ενάμιση χρόνο μελέτησε τους κλασσικούς στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν της Ολλανδίας. Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο άρχισε να γράφει θεατρικά έργα προς βιοπορισμόν, σατιρίζοντας την πολιτική κατάσταση της εποχής. Αλλά ο Licencing Act του 1737, που επέβαλε την προληπτική λογοκρισία, έβαλε τέλος στην δραματουργική του σταδιοδρομία.

Το 1734 είχε παντρευτεί και το 1737, μετά τον Licencing Act, άρχισε να σπουδάζει νομικά, ενώ εξέδιδε την τρισεβδομαδιαία εφημερίδα The Champion που την έγραφε σχεδόν μόνος του. Το 1740 πήρε την άδεια δικηγορίας.

Η σατιρική φλέβα του βρήκε διέξοδο στο μυθιστόρημα. Άρχισε παρωδώντας την Παμέλα του Ρίτσαρντσον (Ιστορία του κ. Άντριους) και συνέχισε διευρύνοντας τους στόχους του (Μέγας Αλέξανδρος, Καίσαρ κ.α.) στην Ζωή του Τζόναθαν Ουάιλντ. Το 1744 η γυναίκα του πέθανε και το 1747 ο Φήλντινγκ παντρεύτηκε την καμαριέρα της, αγνοώντας την κατάπληξη της Λονδρέζικης κοινωνίας.

Το 1748, σε ανταμοιβή της δημοσιογραφικής του στάσης έναντι της εξέγερσης των καθολικών Ιακωβιτών, διορίστηκε ειρηνοδίκης στο Λονδίνο. Δεν υπήρχε μισθός, οι διάδικοι πλήρωναν (δηλ. δωροδοκούσαν) τον δικαστή. Παρά το ότι ο Φήλντινγκ ήταν καλύτερος από τους προκατόχους του, χαρακτήριζε τις απολαβές του αυτές ως «τα βρωμερότερα χρήματα επί της γης». Πάντως προσέφερε έργο, καθώς κι ο ετεροθαλής αδελφός του που τον διαδέχθηκε ως ειρηνοδίκης, γιατί οργάνωσαν αστυνομική δύναμη που διέλυσε συμμορίες ληστών και επέβαλε την τάξη.

Το 1749 δημοσίευσε το ονομαστότερο έργο του, τον Τομ Τζόουνς, μια πανοραμική εικόνα της αγγλικής μεσαίας τάξης της υπαίθρου, δοσμένη με πολύ χιούμορ και εκφραστική δύναμη.

Τελευταίο του έργο ήταν η Αμέλια, ένα βιβλίο χωρίς το χιούμορ των προηγουμένων του. Ήταν ένας φόρος τιμής στην πρώτη του γυναίκα, που είχε όπως φαίνεται όλες τις αρετές της ηρωίδας.

Ο Φήλντινγκ έβαλε τις βάσεις του αγγλικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος και η επίδρασή του στους μετέπειτα μυθιστοριογράφους ήταν καθοριστική.

http://el.wikipedia.org/wiki/Χένρυ_Φήλντινγκ

Οἱ πολεμιστὲς τοῦ Riace,

APXAIA EΛΛAΣ

Οἱ πολεμιστὲς τοῦ Riace, εἶναι δύο διάσημα ἑλληνικὰ μπρούντζινα γλυπτά, γενειοφόρων πολεμιστῶν. Περίπου 460-450 π.Χ. Ἡ θέση τους κανονικὰ εἶναι στὸ Museo Nazionale della Magna Grecia στὴ Reggio Calabria τῆς Ἰταλίας. Ὠστόσο, ἀπὸ τὸ 2009, τὰ μπρούντζινα γλυπτὰ φιλοξενοῦνται στὸ Palazzo Campanella, τὴν ἔδρα τοῦ Περιφερειακοῦ Συμβουλίου τῆς Καλαβρίας (Consiglio Regionale della Calabria), ὅπου ἔχουν μεταφερθεῖ, λόγω ἐργασιῶν συντήρησης στὸ Ἐθνικὸ Μουσεῖο Magna Grecia.
Τὰ ἀγάλματα ἀνακαλύφθηκαν τὸ 1972 ἀπὸ ἕναν ψαροντουφεκὰ τὸν Stefano Mariottini, κατὰ τὴ διάρκεια κατάδυσής του, σὲ ἀπόσταση 200 μέτρων ἀπὸ τὴν ἀκτὴ τοῦ Riace καὶ σὲ βάθος 6-8 μέτρων. Τὰ ἀγάλματα εἶναι σημαντικὴ προσθήκη στὰ σωζόμενα δείγματα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλυπτικῆς.
Ἡ κλίση τοῦ κεφαλιοῦ τους καὶ ἡ ἀσύμμετρη διάταξη τῶν χεριῶν καὶ τῶν ποδιῶν προσθέτει κίνηση καὶ ζωντάνια. Ἐπιπλέον, τὰ μάτια τους εἶναι φτιαγμένα ἀπὸ ὀστὰ καὶ γυαλί, τὰ δόντια ἀπὸ ἀσήμι καὶ τὰ χείλη καὶ οἱ θηλές εἶναι ἀπὸ χαλκό. Παλαιότερα, εἶχαν δόρατα καὶ ἀσπίδες…

Riace bronzes
The Riace bronzes are two famous full-size Greek bronzes of nude bearded warriors, cast about 460–450 BC and housed by the Museo Nazionale della Magna Grecia in Reggio Calabria, Italy. However, from 2009, the bronzes are visible in the Palazzo Campanella, seat of the Regional Council of Calabria (Consiglio Regionale della Calabria), where they were brought due to the restoration of the Magna Grecia National Museum.
Stefano Mariottini discovered the bronzes whilst snorkeling near the end of his vacation at Monasterace, while diving at a distance of 200 metres from the Riace's coast and at a depth of 6–8 metres.
The Riace bronzes, also called Riace Warriors, are major additions to the surviving examples of ancient Greek sculpture. Their turned head does not only confer movement, but it also adds life to the sculptures. The asymmetrical layout of the arms and legs adds realism to the bronzes. Moreover, the statues' eyes are inlaid with bone and glass, while the teeth are in silver and both the lips and nipples are in copper. Formerly, they held spears and shields.

http://en.wikipedia.org/wiki/Riace_bronzes

Fragipani Flower - Η Πλουμέρια

(Plumeria,Frangipani), είναι ένα τροπικό φυτό με εντυπωσιακά αρωματικά άνθη. Το άρωμα της είναι αιφνιδιαστικό, διεισδυτικό και δεν μοιάζει με αυτό άλλων. Κατάγεται από τις ανατολικές Ινδίες αλλά πλέον έχει εξαπλωθεί σε όλες τις τροπικές και όχι μόνο χώρες κυρίως εξαιτίας των πανέμορφων λουλουδιών της που επιπλέον έχουν ένα υπέροχο άρωμα. Ιδιαίτερα δημοφιλές φυτό είναι η πλουμέρια στη Χαβάη όπου μαζί με τις ορχιδέες τα άνθη της πλουμέριας είναι βασικό στολίδι στις Χαβανέζικες γιρλάντες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1
Η Πλουμέρια ή Πλουμερία (Plumeria) (κοινές ονομασίες Φραντζιπάνι (Frangipani)),^{[Σημ. 1]} Ροδίτικο φούλι, Αιγυπτιακό φούλι ή Ινδικό φούλι, είναι ένα γένος ανθοφόρων φυτών στην οικογένεια των Αποκυνίδων^[1](Apocynaceae), στην οποία ανήκει και το γένος Απόκυνον (Apocynum),^{[Σημ. 2]} περιλαμβάνει κυρίως φυλλοβόλους θάμνους και μικρά δένδρα. Είναι εγγενές στην Κεντρική Αμερική, το Μεξικό, την Καραϊβική και τη Νότια Αμερική ως μακρινό νότο, στη Βραζιλία^[2][3] αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Στην Ελλάδα, συναντάται συχνά στα νότια μέρη, Ρόδο, Κρήτη, Κω κ.ά.


Περιγραφή

Η πλουμέρια συγγενεύει με την πικροδάφνη (Nerium oleander) καθώς και τα δύο είδη περιέχουν ένα ερεθιστικό υγρό, μάλλον παρόμοιο με εκείνον του Ευφόρβιου (Euphorbia).^{[Σημ. 3]} Η επαφή με το υγρό^{[Σημ. 4][4]} που ελευθερώνει, μπορεί να ερεθίσει τα μάτια και το δέρμα.^[5] Κάθε ένα από τα διαφορετικά είδη πλουμέριας (Plumeria), φέρουν διαφορετικού σχήματος, εναλλασσόμενα φύλλα με ξεχωριστή μορφή και τρόπους ανάπτυξης. Τα φύλλα της Π. της λευκής (P. Alba), είναι αρκετά στενά και κυματοειδή, ενώ τα φύλλα της Π. της αγνής (P. pudica), έχουν επίμηκες σχήμα και γυαλιστερό, σκούρο πράσινο χρώμα. Η Π. η αγνή (P. pudica) είναι ένα από τα είδη που είναι πάντα ανθοφόρα και αειθαλή. Ένα άλλο είδος που διατηρεί τα φύλλα και άνθη του τον χειμώνα, είναι η P. obtusa η οποία αν και κατάγεται από την Κολομβία, η κοινή της ονομασία είναι «Σιγκαπούρη».
Τα άνθη της πλουμέριας είναι πιο αρωματικά το βράδυ, προκειμένου να δελεάσουν τους σκώρους σφίγγες (Sphingidae) για να τα γονιμοποιήσουν. Τα άνθη δεν έχουν νέκταρ, ωστόσο, απλά ξεγελούν τους επικονιαστές τους. Οι νυχτοπεταλούδες τις γονιμοποιούν κατά λάθος, μεταφέροντας τη γύρη από λουλούδι σε λουλούδι, στην άκαρπη αναζήτησή τους για το νέκταρ.
Τα είδη της πλουμέριας, μπορούν να πολλαπλασιαστούν^{[Σημ. 5]} εύκολα την άνοιξη, από τις άκρες των χωρίς φύλλα μοσχευμάτων των βλαστών. Τα μοσχεύματα αφήνονται να στεγνώσουν στη βάση πριν από τη φύτευσή τους σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Τα μοσχεύματα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στη σήψη, σε υγρά εδάφη.
Για να αξιοποιήσετε στο έπακρο ένα φυτό πλουμέρια, σε σχέση με την ανάπτυξη, το μέγεθος, την άνθιση και το άρωμα, υπάρχει μια λεπτή ισορροπία που πρέπει να διατηρηθεί. Στην ιδανική περίπτωση, μια πλουμέρια βρίσκεται στο στοιχείο της, όταν μπορεί να έχει άφθονο ήλιο και το απαραίτητο νερό, έτσι ώστε να διατηρείται η υγρασία του εδάφους ακριβώς πάνω από την κατάσταση ξηρότητας. Από την άλλη πλευρά, εάν το φυτό λαμβάνει μια μικρότερη ποσότητα ήλιου, τότε είναι απαραίτητη μια μικρότερη ποσότητα ποτίσματος - και πάλι, για να εξασφαλιστεί ότι υγρασία του εδάφους παραμένει ακριβώς πάνω από την κατάσταση ξηρότητας. Όσο περισσότερο ήλιο, τόσο περισσότερο νερό. Όσο λιγότερο ήλιο, τόσο λιγότερο νερό. Ένα κοινό λάθος των αρχάριων καλλιεργητών της πλουμέριας είναι το επιπλέον πότισμα όταν το φυτό δεν είναι σε θέση να εκτεθεί σε αρκετό ήλιο, οδηγώντας το έτσι σε ένα σαπισμένο ριζικό σύστημα. Αντιθέτως, εάν μια πλουμέρια είναι σε θέση να λαμβάνει τη μέγιστη έκθεση στον ήλιο, αλλά δεν ποτίζεται αρκετά, τότε θα ξεραθεί.
Ο πολλαπλασιασμός μπορεί επίσης να γίνει με την καλλιέργεια ιστών από μοσχεύματα, πρόσφατα επιμήκη στελέχη ή με ανάπτυξη σπόρων σε συνθήκες ασηψίας. Το κλάδεμα γίνεται καλύτερα το χειμώνα για τις ποικιλίες των φυλλοβόλων ή όταν επιδιώκονται μοσχεύματα.
Υπάρχουν περισσότερες από 300 επώνυμες ποικιλίες πλουμέριας.


Ετυμολογία και κοινές ονομασίες

Το γένος ονομάστηκε προς τιμήν του Γάλλου βοτανολόγου του 17ου αιώνα, Charles Plumier, ο οποίος ταξίδεψε στο Νέο Κόσμο τεκμηριώνοντας πολλά είδη φυτών και ζώων.^[6] Η κοινή ονομασία «frangipani», προέρχεται από ένα μαρκήσιο του 16ου αιώνα της αρχοντικής οικογένειας Frangipani στην Ιταλία, οποίος δημιούργησε ένα άρωμα, όμοιο με το άρωμα της πλουμέριας. Πολλοί ομιλητές της Αγγλικής, επίσης, απλά χρησιμοποιούν τη γενόσημο ονομασία «πλουμέρια».
Στα Περσικά, η ονομασία του είναι «γιας» ("yas") ή «γιασμίν»" ("yasmin"). Στην Ινδία, η ονομασία του είναι "champa" ή "chafa", στα Τελούγκου (Telugu), είναι "Deva ganneru" (θεϊκό nerium), στα Manipuri, είναι "Khagi Leihao". Στη Χαβάη, η ονομασία του είναι «μελία» (melia), αν και στη κοινή χρήση εξακολουθεί να ονομάζεται «πλουμέρια». Στη Σρι Λάνκα, αναφέρεται ως "araliya" και (στα Αγγλικά), ως το «Δέντρο Ναός» ("Temple Tree"). Στην Καντώνα, είναι γνωστό ως "gaai daan fa" ή το δέντρο «λουλούδι κρόκου αυγού». Η ονομασία "Leelawadee" (που προέρχεται από την Ταϋλάνδη)^[7][8] απαντάται κατά καιρούς. Στην Ινδονησία, όπου το λουλούδι συνήθως συνδέεται με τον πολιτισμό του Μπαλί, είναι γνωστό ως "Kamboja". Στην Γαλλική Πολυνησία, ονομάζεται δέντρο Tiare.


Στην κουλτούρα

Στην Κεντρική Αμερική, οι πλουμέριες έχουν σύνθετη συμβολική σημασία για πάνω από 2000 χρόνια, με εντυπωσιακά δείγματα από τις περιόδους των Μάγια και των Αζτέκων, έως και σήμερα.^[9]



Κορμός φραντζιπάνι στην Καλκούτα, Δυτική Βεγγάλη, Ινδία.


Φύλλα και άνθη.


Ανθισμένο δέντρο της Πλουμερίας της ερυθράς (Plumeria rubra) διακοσμεί ένα κήπο στο Τελ Αβίβ, Ισραήλ.
Αυτά είναι τώρα κοινά πολιτογραφημένα φυτά στη νότια και νοτιοανατολική Ασία. Στις τοπικές λαϊκές δοξασίες, παρέχουν καταφύγιο στα φαντάσματα και τους δαίμονες. Η μυρωδιά της Πλουμέριας έχει συνδεθεί με ένα βαμπίρ στη λαογραφία της Μαλαισίας. Στην κουλτούρα των Πόντιανακ (της Ινδονησίας)· τα δέντρα φραντζιπάνι (frangipani) συχνά φυτεύονται στα κοιμητήρια. Και στις δύο κουλτούρες των Ινδουιστών και των Βουδιστών, συνδέονται με τους ναούς.
Σε αρκετά νησιά του Ειρηνικού, όπως η Ταϊτή, τα Φίτζι, η Σαμόα, η Χαβάη, η Νέα Ζηλανδία, η Τόνγκα και τα νησιά Κουκ τα φυτά πλουμέριας χρησιμοποιούνται για την παρασκευή των λέις (leis).^{[10][Σημ. 6]} Στη σύγχρονη Πολυνησιακή κουλτούρα το λουλούδι μπορεί να φορεθεί από τις γυναίκες για να δείξουν την κατάσταση της σχέσης τους - πάνω από το δεξί αυτί, εάν επιδιώκουν μια σχέση και πάνω από το αριστερό αυτί, εάν ήδη έχουν μια σχέση.
Η Πλουμερία η λευκή (P. alba) είναι το εθνικό λουλούδι της Νικαράγουας και του Λάος, όπου είναι γνωστό υπό την τοπική ονομασία «Sacuanjoche» (στη Νικαράγουα) και «Champa» (στο Λάος).
Σε ορισμένες κουλτούρες του Μπανγκλαντές, τα περισσότερα λευκά λουλούδια και ιδίως οι πλουμέριες (Μπενγκάλι চম্পা chômpa ή চাঁপা chãpa), συνδέονται με τις κηδείες και το θάνατο.
Στις Φιλιππίνες και την Ινδονησία, η πλουμέρια η οποία είναι γνωστή στα Ταγκαλόγκ (Tagalog) ως Kalachuchi, συχνά συνδέεται με τα φαντάσματα και τα νεκροταφεία. Οι πλουμέριες συχνά φυτεύονται στα κοιμητήρια και των δύο χωρών. Επίσης είναι κοινά καλλωπιστικά φυτά σε σπίτια, πάρκα, χώρους στάθμευσης κλπ. στις Φιλιππίνες. Οι Ινδουιστές στο Μπαλί χρησιμοποιούν τα λουλούδια στις προσφορές των ναών τους.
Ινδικά θυμιάματα, αρωματισμένα με πλουμέρια (Plumeria rubra), έχουν το «champa» στα ονόματά τους. Για παράδειγμα, το Nag Champa είναι ένα θυμίαμα που περιέχει ένα άρωμα που συνδυάζει την πλουμέρια και το σανταλόξυλο. Ενώ η πλουμέρια είναι ένα συστατικό στα Ινδικά θυμιάματα champa, η έκταση της χρήσης της κυμαίνεται μεταξύ των οικογενειακών συνταγών. Τα περισσότερα θυμιάματα champa, ενσωματώνουν επίσης άλλες ρητίνες δέντρων, όπως Halmaddi (Ailanthus triphysa) και ρητίνη Βενζόης, καθώς και άλλα φυτικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένης των Champaca (Magnolia Champaca), Γεράνι (Pelargonium graveolens) και Βανίλια (Vanilla planifolia) για να παραγάγουν ένα πιο έντονο άρωμα, σαν της πλουμέριας.^[11]
Στη νότια Ινδία, στο δυτικό Γκατ (Καρνάτακα), οι ντόπιοι χρησιμοποιούν κρεμ χρώματος πλουμέρια στους γάμους. Ο γαμπρός και η νύφη ανταλλάσσουν στο γάμο, γιρλάντινα στεφάνια. Εναλλακτικά, ονομάζεται Devaganagalu ή Devakanagalu (η πλουμέρια του Θεού). Τα κόκκινου χρώματος άνθη, δεν χρησιμοποιούνται στους γάμους. Σε αυτές τις περιοχές βρίσκονται πλουμέριες, στους περισσότερους ναούς.
Στην παράδοση της Σρι Λάνκα, η πλουμέρια συνδέεται με τη λατρεία. Μια από τις ουράνιες κόρες στις τοιχογραφίες του 5ου αιώνα, του βράχου φρούριου Sigiriya^{[Σημ. 7]} κρατά στο δεξί της χέρι ένα λουλούδι με 5 πέταλα, όπου είναι μια δυσδιάκριτη πλουμέρια.^[12]
Στην Ανατολική Αφρική, τα φραντζιπάνι αναφέρονται μερικές φορές, στα ποιήματα αγάπης των Σουαχίλι.^[13]
Ορισμένα είδη Πλουμέριας έχουν μελετηθεί για τις πιθανές θεραπευτικές τους αξίες.^[14]


Είδη

Δεκτά είδη^[2]


Εικόνες

• 

  Κόκκινα φραντζιπάνι στη Μαλαισία.
• 

  Κόκκινα φραντζιπάνι στη Μαλαισία.
• 

  Πλουμέριες στον Κήπο των Φυτών της Λίλλης, Λιλ, Γαλλία.
• 

  Πλουμέρια στη Μπανγκαλόρ, Ινδία.
• 

  Ροζ φραντζιπάνι.
• 

  Λευκές Πλουμέριες στην Άντρα Πραντές.
• 

  Λευκή Πλουμέρια στην Kozhikode, Κεράλα.
• 

  Πλουμερία η ερυθρά (Plumeria rubra) στο Ισραήλ.
• 

  Πλουμέρια (Ινδικό Champa) στο Σουράτ, Ινδία.
• 

  Λέι από άνθη πλουμέριας και 'umi'umi-o-Dole (Ισπανικά βρύα), σε ένα κανό με προώστες, κατά τη διάρκεια μιας ευλογίας.
• 

  Ποικιλία από την Πλουμερία την ερυθρά (Plumeria rubra).
• 

  Plumeria obtusa, Îles des Saintes (Νησιά των Αγίων) Γαλλικές

«Οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τα greeklish»

«Οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τα greeklish»

http://ethnologic.blogspot.gr/2012/03/blog-post_27.html

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι… (Κωστής Παλαμάς)

Για την γλώσσα και πάλι...

Μπαμπινιώτης:

«Οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τα greeklish»

Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας

Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων, λόγω της αυξανόμενης χρήσης των «greeklish», επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

«Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας. Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».

Αναφερόμενος στην ευρέως διαδεδομένη χρήση των «greeklish» (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) μεταξύ των νέων που στέλνουν γραπτά μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα ή συνομιλούν μέσω του Διαδικτύου, ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τόνισε:

«Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα, και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της»

Οδυσσέας Ελύτης

Από το Άξιον Εστί:

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Εκεί σπάροι και πέρκες

ανεμόδαρτα ρήματα

ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια

όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε

σφουγγάρια, μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Εκεί ρόδια, κυδώνια

θεοί μελαχροινοί, θείοι κ' εξάδελφοι

το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.

Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας

λυγαριά και σχίνο

σπάρτο και πιπερόριζα

με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων

ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..

Εκεί δάφνες και βάγια

θυμιατό και λιβάνισμα

τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια

στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,

κνίσες, τσουγκρίσματα

και Χριστος Ανέστη

με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!

Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!..

Σήμερα...22/4

Απόσπασμα από τα " Πικρά κεράσια " του Δημήτρη Αλεξίου

Απόσπασμα από τα " Πικρά κεράσια "
 του Δημήτρη Αλεξίου

Παρά την ηλικία τους τα σπίτια που είχε χτίσει ο Χαράλαμπος Κούγιας για την οικογένειά του δεν εμφάνιζαν ούτε ρωγμή !
Μαζεύτηκαν όλοι το βράδυ αργά, ανήσυχοι μέν ψύχραιμοι δε . Η Μαρία θα περνούσε το βράδυ μαζί με το παιδί στο σπίτι του Φώτη και του Οδυσσέα .  Οι βράχοι της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου έμοιαζαν να προσφέρουν την ασφάλεια των αιώνων τους στους κατοίκους που φιλοξενούσαν στους πρόποδες τους. Η περίεργη σε σύνθεση οικογένεια εξάλλου έπρεπε να είναι μαζί και ενωμένη ,  όπως θα ήταν σε κάθε καλή η δύσκολη στιγμή στο μέλλον 
Ο Χαράλαμπος και η Πλουσία έμειναν μόνοι τους στο ρετιρέ της Χρυσοστόμου Σμύρνης.Η Πλουσία έστρωσε στο σαλόνι δίπλα στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα . Ο Χαράλαμπος έμεινε να βλέπει τηλεόραση και η Πλουσία ξάπλωσε στον καναπέ με το κεφάλι της στην αγκαλιά του. Εκεί την πήρε ο ύπνος στις 2:00 το πρωί ανάμεσα σε εικόνες φωνές κατάρες και μετασεισμικές δονήσεις  . Ξύπνησε λίγο μετά όταν το χέρι του Χαράλαμπου άρχισε να σφίγγει υπερβολικά το δικό της . Κανείς δεν έμαθε ποτέ ακριβώς το λόγο για τον οποίο έπαθε το εγκεφαλικό ο Χαράλαμπος  Η ηλικία του οι ώρες αγωνίας που προκαλεί ένας μεγάλος σεισμός, η συγκίνηση των τελευταίων ημερών με τον γάμο της Άσπας ήταν λόγοι υπεραρκετοί για να το δικαιολογήσουν. Όμως κανείς δεν είδε -και αν είδε δεν ήξερε - αυτό που είδε με τρόμο Χαράλαμπος εκείνη τη νύχτα .
Στα Λιόσια είχε καταρρεύσει ένα διώροφο παλιό σπίτι Από τα ερείπια βγήκαν νεκρές μία 26χρονη κοπέλα η μητέρα της 53 χρόνων και η τρίχρονη κόρη της   Το σπίτι το είχε χτίσει 46 χρόνια πριν  ο Χαράλαμπος ως νέος εργολάβος οικοδομών τότε. Τη μητέρα την ήξερε την θυμόταν κοριτσάκι να πέφτει μέσα στο λάκκο με τον ασβέστη στο γιαπί. Το γιαπί του σπιτιού που αυτός έχτισε και τώρα ήταν μόνο ερείπια αναμειγμένα με κουφάρια.  Ανθρώπινες ζωές γκρεμισμένες .
Ήταν περισσότερο πόνος παρά τύψεις. Δεν θυμόταν 
να έχει κάνει ποτέ στη δουλειά του κάτι μεμπτό ή παράνομο για να αισθάνεται τύψεις   Ο αντισεισμικός κανονισμός που προβλεπόταν τότε δεν μπορούσε να καλύψει τέτοιο σεισμό τόσο κοντά στην πόλη. Δεν ήξερε αλλωστε- ούτε το άμεσο έγκυρο και έγκαιρο ρεπορτάζ το ανέφερε -ότι το σπίτι είχε σοβαρές ζημιές από το σεισμό του 81 που από ανέχεια -ή από αμέλεια - δεν επισκευάστηκαν ποτέ ούτε για τη γεώτρηση στο οικόπεδο 15 μέτρα από τα θεμέλια του σπιτιού που έγινε 6 χρόνια πριν.Είδε μόνο τρία πτώματα κρυμμένα πίσω από χρωματιστά ψηφιακά pixels και έναν 30χρονο άνδρα να φωνάζει "δολοφόνοι! " κλαίγοντας μπροστά από μία κάμερα. Για το Χαράλαμπο ήταν αρκετό. Δεν απασχόλησε τίποτα άλλο το μυαλό του ούτε ανακρίσεις ούτε διώξεις ούτε παραγραφές Πέθανε από αξιοπρέπεια που εκδηλώθηκε με οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο τη νύχτα μετά το σεισμό του 1999 στην Πάρνηθα . Με την αγκαλιά του και την καρδιά του γεμάτα από την Πλουσία και όσα έχτισαν οι δυο τους μαζί . Αυτά που κανένα φυσικό φαινόμενο δεν θα μπορούσε να γκρεμίσει.
Ο Χαράλαμπος δεν καταμετρήθηκε ποτέ στα επίσημα θύματα του σεισμού της Πάρνηθας .     Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν ήρθαν να καλύψουν την κηδεία του       οι δημοσιογράφοι δεν απαίτησαν δηλώσεις απο τα μέλη της οικογένειάς του.  Η στατιστική δεν τον συμπεριέλαβε στους μαζικούς αριθμούς που σφαγιάζουν ψυχρά τα ανθρώπινα συναισθήματα των οικείων.  Πέθανε σαν άνθρωπος ξεχωριστός οπως ήταν και τον έκλαψαν με την αξιοπρέπεια  που του έπρεπε πολλοί άνθρωποι για αυτό που ήταν και για αυτά που χάρισε και όχι για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε.
 Η Πλουσία που ήλπιζε ότι θα έφευγε μαζί με τον δεύτερο άντρα της έμεινε μόνη της πίσω να τελειώσει τις πολύ λίγες εκκρεμότητες που εκείνος θα άφηνε . Και επειδή 50 ολόκληρα χρόνια και μία ζωή δεν χωρούσαν στο μικρό ασημένιο της κουτάκι προτίμησε αντί οποιουδήποτε άλλου ενθυμίου να  αγοράσει τον διπλανό τάφο από τον δικό του στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης και να κρατήσει το χαρτί ιδιοκτησίας στο μικρό κουτάκι των αναμνήσεων της  Ως ενθύμιο από το μέλλον!

Η Ημέρα της Γής

Η Ημέρα της Γής

 Η γή χρειάζεται την προσοχή μας. 
Αν προσπαθήσουμε όλοι, όσο μπορεί ο καθένας μας,  στο τέλος οι  μεγάλοι ωφελημένοι θα είμαστε εμείς . Η γή είναι  γενναιόδωρη απέναντί μας. Το έχει αποδείξει με το να μας ανέχεται ακόμη. ΄Ομως η ανεκτικότητά της εξαντλείται όσο συνεχίζουμε να μολύνουμε και να μή σεβόμαστε το περιβάλον  Πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να αλλάξουμε συμπεριφορά για το καλό τουλάχιστον των παιδιών μας.
                                                       

 Αγναντεύοντας το Λυβικό Πέλαγος από τους λόφους δυτικά της Ιεράπετρας που διακρίνεται στο βάθος.


    

                                                                    

Ευτυχώς υπάρχει ακόμη αυτό το άκτιστο κομμάτι, από τα λίγα που έχουν μείνει μέσα στην πόλη του Ηρακλείου. Το χώμα του έχει μείνει χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση ακόμη και  αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εχει πλούσια βλάστηση, που αν τη μελετήσει κάποιος ειδήμων, θα βρεί σ'αυτήν όλη την κρητική χλωρίδα. Κάτω από τις μαργαρίτες (μαντηλίδες στην τοπική διάλεκτο) που φτάνουν το 1 μ. υπάρχει πληθώρα μικρότερων αυτοφυών φυτών που είναι διαφορετικά κάθε εποχή.Τα περισσότερα απ'αυτά αποτελούσαν είδος φαγώσιμο για τους προγόνους μας. Το χωράφι αυτό είναι γύρω στα 3 στρέμματα και αποτελεί πνεύμονα για την περιοχή και ευχάριστη λύση για τους φιλόζωους και τα σκυλιά τους.


Εδώ, ένας υπεραιωνόβιος πλάτανος στο χωριό Αμιρά Βιάννου,  Η περίμετρός του είναι γύρω στα 6 μέτρα. Ας ελπίσουμε να μην κριθεί ποτέ σαν εμπόδιο στα οποιαδήποτε ενδεχόμενα έργα...


 

      

 

 

 

 Εδώ είναι ένα ελαιόφυτο σε πλαγιά βουνού στην επαρχία Ιεραπέτρας προς τη Βιάννο χωρίς ιδιαίτερο σχεδιασμό, σε ένα ... κυριολεκτικά επικλινές  έδαφος και αρκετά επικίνδυνο την εποχή του λιομαζώματος Εδώ οι ελιές μόνο με τη βροχούλα του Θεού και χωρίς κανένα φάρμακο

 

 

 

 

 

Εδώ ένα από τα πανύψηλα πλατάνια στο χωριό Βρύσες Ρεθύμνου στη σκιά των οποίων υπάρχουν καφετέριες για να απολαμβάνουμε το παραδοσιακό γιαούρτι της περιοχής σε διάφορες παραλλαγές σερβιρίσμαος. Λίγο πιο κεί ελεύθερες στα ρυάκια που τρέχουν συνεχώς , κάνουν βόλτα αρκετές πάπιες όπως φαίνεται στην επόμενη φωτ. Από το ίδιο μέρος τραβήχτηκαν και οι δυο φωτ.

Τα μώβ αγρολούλουδα οι μολόχες ανάμεσα σε τσουκνίδες, σιτηρά, μαντριλίδες, είναι μικρό τμήμα του πρώτου σκηνικού με τις μαργαρίτες

Η παραλία της Αμμουδάρας δυτικά του Ηρακλείου . Η θάλασσα  βόρρεια είναι  το κρητικό πέλαγος όπου ανάμεσα στους λουόμενους κολυμπούν και τα παρακάτω ψάρια

Αυτή η κομψή σαύρα ύστατος απόγονος  των δεινοσαύρων, βρέθηκε μπροστά μας σε μια πλατανοσκέπαστη ρεμματιά στο νομό Ρεθύμνης στις "πέντε Παρθένες"

  












Στις "5 Παρθένες"                                                 Εδώ η φύση με μεγαλοπρέπεια υποδέχεται τον κουρασμένο ταξιδιώτη σε μια δοσερή πλατανοσκέπαστη ρεμματιά με δέντρα πανύψηλα και μεγάλη ποικιλία φυτών . Μας φίλεψε το κάτι τις της καθώς οι καρποί κόπηκαν "εκεί και τότε". Εκεί υπάρχει εκκλησάκι αφιερωμένο στις"πέντε παρθένες" που κατά την παράδοση μαρτύρησαν επί Δεκίου γύρω στο 250 μ.Χ.Μέσα στον βράχο βρέθηκαν 5 μνήματα κι εκεί αναβλύζει αγίασμα . Η εκκλησία εορτάζει την Τρίτη του Πάσχα. Είναι βορειοδυτικά της Αργυρούπολης 1 χιλιόμετρο.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\