Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας

12 Ιουνίου | Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας
   

Αρθρογράφος: Tereza Litsa
Ιουνίου 12, 2012

Read more: http://www.neolaia.gr/2012/06/12/12-iouniou-pagkosmia-imera-kata-tis-paidikis-ergasias/#ixzz1xhCxCGCC

 

                          
 Έχει καθιερωθεί πλέον από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Ιουνίου η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας.

Πρόκειται για τη μέρα που μας υπενθυμίζει πως η παιδική εργασία υπάρχει σε πολλά σημεία του πλανήτη, με τα παιδιά να τα κακομεταχειρίζονται, πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης. Υπολογίζεται ότι συνολικά 1,2 εκατομμύρια παιδιά ετησίως πέφτουν θύματα δικτύου που τα μεταφέρει παράνομα σε ανεπτυγμένες χώρες. Μάλιστα, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, 1 στα 6 εργαζόμενα παιδιά υφίσταται ψυχικές και σωματικές βλάβες. Κάθε χρόνο, 73 εκατομμύρια εργαζόμενα παιδιά είναι κάτω από 10 ετών, ενώ 22.000 χάνουν τη ζωή τους από εργατικό ατύχημα.

Κόμπος στο στομάχι; Το θέμα είναι πότε θα αλλάξει αυτή η κατάσταση…

Read more: http://www.neolaia.gr/2012/06/12/12-iouniou-pagkosmia-imera-kata-tis-paidikis-ergasias/#ixzz1xhCe3DMX

http://www.newsitamea.gr/%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C/

Λάδι Καρύδας … το Θαυματουργό!

Το λάδι καρύδας είναι ένα δημοφιλές και αρκετά θρεπτικό έλαιο που προέρχεται από τη σάρκα ώριμων καρύδων. Η καρύδα αποτελεί την κύρια πηγή τροφής εδώ και αιώνες σε όσους ζουν στους τροπικούς κύκλους, αλλά η χρήση της στη βιομηχανία και την κοσμετολογία την έχει καθιερώσει σαν ένα αρκετά βιώσιμο εμπόρευμα.
Το έλαιο καρύδας αντέχει στη θερμότητα και έτσι είναι κατάλληλο για μαγείρεμα σε υψηλές θερμοκρασίες. Οξειδώνεται αργά, ανθεκτικό στο τάγγισμα και έχει διάρκεια ζωής περίπου δύο χρόνια ή περισσότερο. Η αγνή κρέμα καρύδας που βγαίνει με τη διαδικασία υγρής άλεσης έχει απεριόριστο χρόνο ζωής.
Η σύνθεση του ελαίου καρύδας: 
Η καρύδα είναι αρκετά επωφελής για την υγεία σε πολλούς τομείς και αυτό συμβαίνει εξαιτίας των θρεπτικών ινών της. Παρόλο αυτά το λάδι που παίρνουμε από αυτήν είναι μία θαυμάσια πηγή τροφής που όμως χρησιμοποιείται και στην φαρμακολογία. Δεν έχει κερδίσει άδικα τη φήμη σαν το πιο υγιεινό έλαιο που υπάρχει στον κόσμο ακόμα και αν πριν μερικά χρόνια είχε ενοχοποιηθεί λανθασμένα η περιεκτικότητά της σε κορεσμένο λίπος σαν κάτι το ανθυγιεινό.
Τι είναι όμως αυτό το διαφορετικό της καρύδας; Τα έλαια και τα λίπη αποτελούνται από μόρια που ονομάζονται και λιπαρά οξέα. Αυτές οι ομάδες κατατάσσονται είτε ανάλογα με τον κορεσμό ή ανάλογα με το μοριακό μήκος και το μέγεθος της αλυσίδας άνθρακα σε κάθε λιπαρό οξύ. Τα μονοακόρεστα λίπη και τα πολυακόρεστα λίπη είναι ένα παράδειγμα της πρώτης κατηγορίας. Η δεύτερη ταξινόμηση βασίζεται στο μοριακό μέγεθος ή το μήκος της αλυσίδας άνθρακα του λιπαρού οξέος του.
Μακριές αλυσίδες ατόμων άνθρακα αποτελούνται από μεμονωμένα λιπαρά οξέα με ένα συνημμένο άτομο του υδρογόνου. Υπάρχουν λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας γνωστή ως SCFA, μέσης αλυσίδας λιπαρά οξέα (MCFA), όπως λάδι καρύδας και μακράς αλυσίδας λιπαρά οξέα (LCFA). Είτε ακόρεστο ή κορεσμένο, η πλειοψηφία των λιπών και ελαίων στη διατροφή μας αποτελείται από μακρές αλυσίδες λιπαρών οξέων. Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία των λιπαρών οξέων που καταναλώνονται είναι LCFA.
Το λάδι καρύδας είναι κυρίως μέσης αλυσίδας λιπαρό οξύ (MCFA) και τα αποτελέσματα της MCFA σε λάδι καρύδας είναι διαφορετικά από την LCFA που βρέθηκε σε άλλα τρόφιμα.
Στην πραγματικότητα, τα κορεσμένα και ακόρεστα λιπαρά στο γάλα, τα αυγά, το κρέας, ακόμη και σε φυτά και τα περισσότερα φυτικά έλαια είναι κατασκευασμένα από LCFA. Γιατί είναι αυτό σχετικό; Είναι σημαντικό, επειδή το σώμα μας ανταποκρίνεται και μεταβολίζει λιπαρά οξέα καθένα διαφορετικά.
Είναι η MCFA που βρέθηκε στο λάδι καρύδας που την κάνει να ξεχωρίζει, διότι αυτά τα λιπαρά οξέα δεν έχουν αρνητική επίδραση στη χοληστερόλη. Στην πραγματικότητα, είναι γνωστό ότι μειώνουν τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων και της αθηροσκλήρωσης. Υπάρχουν μόνο λίγες διαιτητικές πηγές του MCFA, και μία από τις καλύτερες πηγές είναι κατά πολύ το λάδι καρύδας.
Το συκώτι και η χοληδόχος κύστη δεν χρειάζεται να αφομοιώσουν και γαλακτωματοποιήσουν την MCFA, με αποτέλεσμα την άμεση ενέργεια, αύξηση του μεταβολικού ρυθμού και στη συνέχεια αύξηση της παραγωγής θερμότητας, καθώς και αυξημένη κυκλοφορία. Ο οποιοσδήποτε που έχει προβλήματα στην πέψη ή του έχει αφαιρεθεί η χοληδόχος κύστη μπορεί να απολαύσει τα οφέλη της καρύδας καθώς το λάδι αυτό είναι εύπεπτο.
Λαυρικό οξύ;
Το λάδι καρύδας έχει χαρακτηριστεί σαν αρκετά επωφελές για την υγεία λόγω της περιεκτικότητάς του σε λαυρικό οξύ. Όταν υπάρχει στο σώμα, το λαυρικό οξύ μεταβάλλεται σε μονολαυρίνη, μία ουσία που είναι αρκετά τοξική για ιούς, βακτήρια, μύκητες και άλλου μικροοργανισμούς, αφού έχει τη δυνατότητα να διαβάλλει τις λιπιδικές τους μεμβράνες και ουσιαστικά να τα καταστρέφει.
Η Μονολαυρίνη είναι αποτελεσματική για τη θεραπεία της candida albicans και πολλών ειδών μυκητιάσεις. Επίσης έχει αποτελέσματα σε βακτηριδιακές μολύνσεις και ιούς, όπως οι μαγουλάδες, η γρίπη, ηπατίτιδα C ακόμα και τον ιό HIV. Στην πραγματικότητα, ερευνητές από τις Φιλιππίνες μελετούν την αποτελεσματικότητα του λαυρικού οξέος ενάντια στον ιό του HIV/AIDS βασιζόμενοι στις αρκετά ισχυρές αντι-ιικές του δυνατότητες.
Το σώμα δεν μπορεί να συνθέσει τη μονολαυρίνη χωρίς τη βοήθεια του λαυρικού οξέος. Το μητρικό γάλα είναι η μοναδική άλλη πηγή που υπάρχει σε λαυρικό οξύ, πράγμα που επιβεβαιώνει το λόγο της σπάνιας εκδήλωσης μολύνσεων σε βρέφη που τρέφονται με το γάλα της μητέρας τους. Έχει επίσης σημειωθεί ότι η τακτική κατανάλωση έλαιου καρύδαςενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και μειώνει τον κίνδυνο ασθενειών.
Πού μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το έλαιο καρύδας  Στα μαλλιά σας: τα μοναδικά στο είδος τους λιπαρά οξέα που βρίσκονται στο έλαιο καρύδας έχουν μικρή μοριακή δομή και έτσι εισέρχονται εύκολα στην κυτταρική μεμβράνη της τρίχας επιτρέποντας στο λάδι να εισχωρήσει στο στέλεχος της τρίχας. Αυτό στην κυριολεξία ενυδατώνει με τον καλύτερο τρόπο την τρίχα από μέσα προς τα έξω σε σύγκριση με τα κοινά μαλακτικά προϊόντα μαλλιών που δουλεύουν από έξω προς τα μέσα.
Κάνοντας μασάζ με το λάδι στο κεφάλι μπορεί επίσης να έχει ευεργετικά αποτελέσματα κατά της πιτυρίδας. Η πιτυρίδα που δημιουργείται από ξηροδερμία ή μία εσωτερική κατάσταση μυκητίασης που φθάνει έως το κρανίo. Με συχνή χρήση, το λάδι καρύδας μπορεί να εξαφανίσει όλους τους μύκητες και να θέσει τέλος σε κάθε πρόβλημα πιτυρίδας. Για βαθιά ενυδάτωση, μία κουταλιά της σούπας ή δύο ελαίου καρύδας σε νωπά μαλλιά για όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί να δώσει επιπλέον λάμψη στα μαλλιά σας. Αφήστε το μία ολόκληρη νύχτα και θα αρχίσετε να παρατηρείτε τη διαφορά.

Φροντίδα για το δέρμα σας: το έλαιο καρύδας είναι εξαιρετικό ενυδατικό για το δέρμα γιατί περιέχει μεσαίας αλυσίδας τριγλυκερίδια που είναι φυσικά λίπη τα οποία εισχωρούν βαθιά, ενυδατώνουν και σαν «προστατευτικό τείχος» ενάντια στη περιβαντολογική μόλυνση και τις ελεύθερες ρίζες. Το έλαιο επίσης προστατεύει ενάντια στην ηλιακή ακτινοβολία και συγκεκριμένα στο 20% της υπεριώδους ακτινοβολίας.
Το λάδι καρύδας είναι πλούσιο σε αντι-οξειδωτικά και στα φυσικά αντιβακτηριδιακά οξέα, καπριλικό και καπρικό αντίστοιχα. Η ιδιότητά του να μαλακώνει το δέρμα ενώ ταυτόχρονα το ενισχύει με αντι-οξειδωτικά το κάνει το τέλειο ενυδατικό ενάντια στη γήρανση του δέρματος. Επιπλέον περιέχει βιταμίνη Ε, ένα άλλο δημοφιλές αντι-οξειδωτικό που επιταχύνει την ανάπλαση του δέρματος από εγκαύματα, ουλές και άλλα τραύματα. Δείτε στην ενότητά μας »φτιάχνω μόνος – περιποίησις», αρκετές ακόμη φυσικές λύσεις για την φροντίδα του δέρματος και των μαλλιών μας!!

Απώλεια βάρους: οι μεσαίες αλυσίδες λιπαρών οξέων που υπάρχουν στο έλαιο καρύδας μπορούν να επιταχύνουν το μεταβολισμό γρηγορότερα από ό,τι οι πιο μακριές αλυσίδες λιπαρών οξέων γιατί χωνεύονται περισσότερο εύκολα και μετατρέπονται σε ενέργεια.
Στην πραγματικότητα, μία μελέτη υποστηρίζοντας ότι οι μεσαίες αλυσίδες λιπαρών οξέων είναι τρεις φορές πιο αποτελεσματικές στο να “ξυπνήσουν” τον μεταβολισμό από ό,τι οι μεγαλύτερες οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η αποτελεσματική απώλεια βάρους μπορεί να επιτευχθεί αν οι μεσαίες αλυσίδες λιπαρών οξέων πάρουν τη θέση των δεύτερων (μακριών).Δείτε ακόμη: Βότανα και συνταγές που αδυνατίζουν!!Φυσικό φάρμακο για την πνευμονία: σε μία έρευνα που παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό κολέγιο των Πνευμονολόγων τον Οκτώβριο του 2009, ανακοινώθηκε ότι το έλαιο καρύδας βοηθούσε όσους έπασχαν από πνευμονία και συγκεκριμένα μείωνε την ένταση των συμπτωμάτων. Η διατύπωση αυτή είναι πολύ σημαντική εφόσον σημαίνει ότι ένας ασθενής μπορεί να μείνει λιγότερες μέρες στο νοσοκομείο, λιγότερα νοσήλια και λιγότερη λήψη αντιβιοτικών. Το καλύτερο, τέλος είναι ότι το έλαιο καρύδας δεν έχει αντενδείξεις. Μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη, καρδιακών επεισοδίων και βελτιώνει τα επίπεδα χοληστερίνης: σε μία μελέτη που έγινε σε γυναίκες ηλικίας 20 έως 40 ετών, στις μισές από αυτές χορηγήθηκαν 30 ml έλαιο σόγιας σαν συμπλήρωμα, ενώ οι υπόλοιπες μισές έπαιρναν 30 ml έλαιο καρύδας και ασκούνταν όχι πολύ έντονα για μία περίοδο 12 εβδομάδων.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι παρόλο που και οι δύο ομάδες είχαν χαμηλό δείκτη μάζας, μόνο οι γυναίκες που έπαιρναν έλαιο καρύδας παρουσίασαν αισθητή μείωση στην περιφέρειά τους και ταυτόχρονα μειώθηκε αρκετά ο κίνδυνος για παρουσίαση ασθενειών όπως διαβήτης τύπου ΙΙ και καρδιακών επεισοδίων.
Επιπλέον, η μελέτη έδειξε ότι εκείνες οι γυναίκες που έδειξαν βελτίωση στα επίπεδα της χοληστερίνης τους ήταν εκείνες που έπαιρναν έλαιο καρύδας. Εκείνες που λάμβαναν το αντίστοιχο από σόγια δεν είχαν τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα.
Βοηθάει στην υγεία των οστών και στη χρόνια κόπωση: η έρευνα έδειξε ότι το έλαιο καρύδας βοηθάει στην οστεοπόρωση γιατί ενισχύει την απορρόφηση των ευεργετικών ουσιών όπως του ασβεστίου και του μαγνησίου, αρκετά σημαντικά μέταλλα για την αντιμετώπισης της οστεοπόρωσης. Ακόμα, οι μεσαίες αλυσίδες λιπαρών οξέων στο έλαιο καρύδας παράγουν περισσότερο ενέργεια παρά λίπος στο σώμα και έτσι βελτιώνουν το μεταβολισμό και μειώνουν την κόπωση. Το έλαιο έχει αποδειχθεί ότι καταστρέφει εκείνους τους οργανισμούς στο σώμα που τρώνε την ενέργειά τους και συμβάλλουν στο αίσθημα της κόπωσης.

Αλτσχάιμερ: η Δρ. Mary Newport, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να αντιμετωπίσει με κλασσικές θεραπείες την άνοια του συζύγου της ανακάλυψε ότι το έλαιο καρύδας περιείχε φυσικές μεσαίες αλυσίδες τριγλυκεριδίων (MCT), δηλαδή την ίδια ουσία που περιείχε ένα φάρμακο σε δοκιμή για το οποίο ο άντρας της δεν κατάφερε να μπει στο πρόγραμμα δοκιμής του.

Έτσι, λοιπόν, έδωσε στον άντρα της μία κουταλιά της σούπας έλαιο καρύδας δύο φορές την μέρα για διάστημα περίπου ενάμιση μήνα και είδε σχεδόν ολοκληρωτική βελτίωση. Εκτός από αυτές τις ευεργετικές επιδράσεις, τα παρακάτω αφορούν επιπρόσθετες ευεργετικές πτυχές του ελαίου καρύδας.

• Προστατεύει ενάντια στον καρκίνο και στον HIV καθώς και σε άλλες μολυσματικές ασθένειες.
• Σκοτώνει τα βακτήρια και τα παράσιτα, όπως τα σκουλήκια στο έντερο και τους τρυματώδεις σκώληκες στο συκώτι.
• Ανακουφίζει τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και ενισχύει την καλή λειτουργία του εντέρου.
• Μειώνει την εμφάνιση αιμορροΐδων.
• Θεραπεύει και απαλύνει προβλήματα στο έντερο.
• Ανακουφίζει τον πόνο στα αυτιά.
• Αντιμετωπίζει τα συμπτώματα που συνδέονται με τον προστάτη.
• Ενισχύει το συκώτι και προστατεύει από τον εκφυλισμό του.
• Μειώνει τα περιστατικά επιληπτικών επεισοδίων.
• Μειώνει τις φλεγμονές στις αρθρώσεις και στους μύες.
• Καταπραΰνει τις νευροπάθειες και τη φαγούρα που προκαλεί ο διαβήτης.Προτεινόμενη δοσολογία για αποτελέσματα: 

σύμφωνα με τους ερευνητές ένας ενήλικος μπορεί να λάβει περίπου 3 ½ κουταλιές της σούπας έλαιο καρύδας ημερησίως. Αυτό αντιστοιχεί στην ίδια ποσότητα MCFA που λαμβάνει ένα βρέφος που θηλάζει σε μία μέρα. Τα οφέλη του ελαίου καρύδας που προέρχονται από τη διατροφική αξία των μεσαίων αλυσίδων λιπαρών οξέων (MCFA) ο άνθρωπος μπορεί να τα πάρει και ωφεληθεί στο μέγιστο μέσα από το θηλασμό.
Για όσους δεν έχουν συνηθίσει το έλαιο στη καθημερινή τους διατροφή είναι καλύτερο να ξεκινήσουν με την κατανάλωση λιγότερης ποσότητας και να δουν πώς αντιδρά το σώμα τους πριν προχωρήσουν στην προτεινόμενη δοσολογία.Υπάρχουν παρενέργειες; 

Το έλαιο καρύδας δεν έχει γνωστές παρενέργειες. Ωστόσο, αν ακολουθείτε μία διατροφή χαμηλή σε λιπαρά, μία συνήθης αντίδραση θα είναι η διάρροια. Έτσι, λοιπόν καλό θα είναι να μην ξεκινήσετε αμέσως με την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας. Μοιράζοντας μέσα στη μέρα τη συνιστώμενη ποσότητα και αυξάνοντάς της σταδιακά θα αποφύγετε ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Στις χώρες που έχουν παραγωγή καρύδας, θεωρείται ότι είναι ευεργετικό για τις εγκύους και όσες θηλάζουν. Όσοι όμως διαμένουν στη Δύση και είναι συνηθισμένοι σε διατροφή χαμηλών λιπαρών καλό θα ήταν να μην κάνουν πειράματα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης αν το σώμα δεν το έχει συνηθίσει. Αν ήδη καταναλώνετε το έλαιο σε καθημερινή βάση χωρίς παρενέργειες, τότε δεν υπάρχει λόγος να το σταματήσετε.

edwhellas.blogspot.gr

proionta-tis-fisis.blogspot.com

Παραλία Θόλος (Καβούσι)

 http://www.cretanbeaches.com/paralies/lasithi/paralia-tholos-kavousi/

Παραλία Θόλος (Καβούσι)

 

Το Θόλος βρίσκεται 26km ανατολικά του Αγίου Νικολάου και 4km βόρεια του χωριού Καβούσι. Θα ακούσετε πολλούς να αναφέρονται στο Θόλος κι ως παραλία Καβουσίου. Σχηματίζεται στην έξοδο μιας εύφορης κοιλάδας, κατάφυτης από τεράστιους ελαιώνες, η οποία ξεκινάει κοντά στο Καβούσι. Η περιοχή έχει αναπτυχθεί τουριστικά, αλλά σε πολύ ήπιο βαθμό, κάνοντας την ιδανική για ήρεμες διακοπές.

 

Στο Θόλος υπάρχει μια όμορφη παραλία με βοτσαλάκι και στη δυτική μεριά της με άμμο. Υπάρχουν αρκετά αλμυρίκια δίπλα στην παραλία, όπου μπορείτε να βρείτε σκιά. Θα βρείτε αρκετά δωμάτια, ξενοδοχεία και ταβερνούλες τριγύρω, όπως και στο Καβούσι. Η θάλασσα είναι συνήθως λίγο ταραγμένη, αν και η ένταση του κύματος μετριάζεται κάπως από τη νήσο Ψείρα που βρίσκεται στα ανοιχτά του κόλπου. Όταν η θάλασσα είναι ανακατεμένη, δηλαδή αρκετά συχνά, τα νερά αποκτούν ένα χαρακτηριστικό ανοικτό γαλάζιο χρώμα.

Πηγές ΜαλαύραςΗ παραλία της Μαλαύρας

2km ανατολικότερα ξεκινάει η απομονωμένη ακτή της Μαλαύρας, περιτριγυρισμένη από κάθετους βράχους που προκαλούν δέος.Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται με βάρκα και συχνά έχει κύμα (όταν φυσάει βόρειος άνεμος). Επίσης, μπορείτε να περπατήσετε από το εργοστάσιο αξιοποίησης των πηγών της Μαλαύρας, που βρίσκεται δίπλα, ως την παραλία. Για να φτάσετε στο εργοστάσιο θα πρέπει να οδηγήσετε έναν χωματόδρομο ανατολικά του Θόλου. Η θέα στους γκρεμούς και στο νησί της Ψείρας είναι απίστευτη.

Αξιοθέατα

Η ελιά στον ΑζοριάΤο Θόλος βρίσκεται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αλλά και άγνωστες, περιοχές της Κρήτης. Αν έρθετε στο Θόλος πρέπει οπωσδήποτε να εξερευνήσετε την τριγύρω περιοχή, η οποία είναι γεμάτη ιστορικούς χώρους, φυσικές καλλονές και παραδοσιακούς οικισμούς.

 

Αρχίζοντας από την παραλία στο Θόλος, θα εντυπωσιαστείτε από τις γιγάντιες ενετικές αποθήκες που χρησιμοποιούσαν οι Ενετοί για μεταφόρτωση εμπορευμάτων. Οι αποθήκες καταστράφηκαν από τους Γερμανούς την Κατοχή για να μην χρησιμοποιηθούν από τους Συμμάχους. Η περιοχή είναι διάσπαρτη και με πολλά γερμανικά καταφύγια. Δίπλα στην παραλία υπάρχει ο παλιός ναός της Παναγιάς με πολλές παλιές επιγραφές επισκεπτών, που εορτάζει της Αναλήψεως, ενώ παραπέρα έχει βρεθεί ρωμαϊκός οικισμός. Αν κουραστείτε, μπορείτε να δροσιστείτε στην πηγή με το φρέσκο νερό που έχει δημιουργήσει μια όαση δροσιάς με πλατάνια.

Το νησί Ψείρα, απέναντι από το Θόλος, αποτέλεσε σημαντικότατο μινωϊκό λιμάνι. Στη Ψείρα, την οποία μπορείτε να επισκεφτείτε με καραβάκι από το διπλανό Μόχλος, έχει βρεθεί μεγάλος μινωϊκός οικισμός, σημαντικότερο εύρημα του οποίου είναι οι ανάγλυφες τοιχογραφίες που βρέθηκαν σε τοίχο κτιρίου. Οι τοιχογραφίες έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

Δυτικά του Θόλους αξίζει να επισκεφτείτε το παλιό τοιχογραφημένο ξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου. Στη συνέχεια μπορείτε να κάνετε μια βόλτα ως το Καβούσι και να περπατήσετε στο παραδοσιακό χωριό, που είναι κτισμένο κοντά στην έξοδο του όμορφου φαραγγιού του Άβγου. Στη κεντρική πλατεία θα δείτε την ενετική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, με βυζαντινή αρχιτεκτονική, ενώ παραπέρα θα συναντήσετε το ναό των Δώδεκα Αποστόλων.

 

Στον Αζοριά, 2km ανατολικά του Καβουσίου, υπάρχει ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία της φύσης, ένας ζωντανός μάρτυρας όλων των ιστορικών χρόνων της Κρήτης. Το μνημείο αυτό δεν είναι άλλο παρά μια ελιά 3500+ ετών, μια από τις αρχαιότερες στο κόσμο. Το δέντρο έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο μνημείο και θα σας εντυπωσιάσει η τεράστια περίμετρος της. Μάλιστα από το δέντρο αυτό κόπηκε κότινος (στεφάνι) για το στεφάνωμα της πρώτης νικήτριας στον Μαραθώνιο Γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004». 2km νότια από την μνημειακή ελιά, θα βρείτε το φαράγγι του Μέσωνα και του Χαυγά, ένα από τα πιο επιβλητικά (και δύσβατα) φαράγγια της Κρήτης.

Εκτός από τα παραπάνω, αξίζει να επισκεφτείτε τους μινωικούς οικισμούς στις θέσεις «Βρόντος» και «Κάστρο», τα αρχαία ορυχεία χαλκού της Μινωικής εποχής στη θέση «Χρυσοκάμινο» (στις ακτές ανατολικά της Αγριόμαντρας), και την γειτονική σπηλιά (Θεριόσπηλο) με τους πολύ ενδιαφέροντες σταλαγμίτες. Ανατολικότερα από το Θεριόσπηλιο, θα βρείτε τον υστερομινωϊκό οικισμό Χυλόπιτες, όπου βρέθηκε ένα χάλκινο εγχειρίδιο και ένα λίθινο δοχείο.

Αν απομακρυνθείτε περισσότερο μπορείτε να επισκεφτείτε το καταπράσινο οροπέδιο της Θρυπτής, καταμεσής του άγριου και γνήσιου κρητικού τοπίου. Επίσης, μπορείτε να πεταχτείτε ως την έξοδο του δύσβατου φαραγγιού του Χα και το μινωϊκό οικισμό της Βασιλικής, στο δρόμο για Ιεράπετρα.

Κρίταμο

http://to-perivoli-tis-kritis.gr/content/%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF

Κρίταμο

Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Το βοτανικό του όνομα είναι crithmum maritimum, φυτρώνει στις χρυσαφένιες ακρογιαλιές, πάνω στα βράχια όπου υπάρχει λίγη άμμος, αντέχοντας τη δύναμη του ανέμου που το χτυπά με μανία, ποτιζόμενο με την αλμύρα της θάλασσας. Από τους επιστήμονες, έχει χαρακτηριστεί σαν η τροφή του μέλλοντος καθώς είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, είναι διουρητικό και αντιμικροβιακό. Ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τον Κρίταμο καθώς περιέχει αιθέρια έλαια, μεταλλικά άλατα, ιώδιο και βιταμίνες. Στην αρχαία Ελληνική κουζίνα, το χρησιμοποιούσαν ευρέως στις σαλάτες και το διατηρούσαν στην άλμη. Για εμάς τους μάγειρους είναι ένας θησαυρός γεύσης καθώς είναι πλούσιο σε αρώματα και παρουσιάζει μια γευστική πολυπλοκότητα όταν σκάει στον ουρανίσκο, προκαλώντας μια ανεπανάληπτη γαστρονομική διέγερση, ειδικά όταν είναι φρέσκος τους μήνες Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος και αρχές Σεπτεμβρίου. Τους υπόλοιπους μήνες, η γεύση του διαφοροποιείται λίγο. Εάν τον μαζέψουμε αυτή την περίοδο, μπορούμε να τον διατηρήσουμε στην άλμη και να τον έχουμε κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συνοδευτικό του ούζου, της τσικουδιάς, μπορεί να δώσει μια νότα νοστιμιάς στη ντοματοσαλάτα, στην πατατοσαλάτα. Μπορούμε επίσης να φτιάξαμε διάφορα εδέσματα έχοντας σαν βάση τον Κρίταμο ή χρησιμοποιώντας το σαν αρωματικό για την παρασκευή διαφόρων εδεσμάτων. Σε μερικά νησιά μας το χρησιμοποιούν σε διάφορες παρασκευές. Ο γαστρονομικός επισκέπτης ψάχνοντας τις διαφορές που θα του αφήσουν ανεξίτηλες γευστικές μνήμες, μήπως θα πρέπει να επισκεφτεί την Αγγλία που το αποκαλούν Rock Saphire, τη Γαλλία herbe de Saint – Pierre, την Ιταλία Seafennel, την Τουρκία που το βράζουν και το σερβίρουν με ψιλοκομμένη ντομάτα και λαδολέμονο? Στις αυλές των παραθαλάσσιων ξενοδοχείων και των εστιατορίων υπάρχει αρκετό. Ας το δοκιμάσουν μιας και είναι και βιολογικό!

Εύκολα και γρήγορα καστανό ρύζι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Το καστανό ρύζι που το βράζαμε με τις ώρες, περιμένοντας υπομονετικά πότε θα μαλακώσει στο όνομα μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, ξεχάστε το. Ανήκει στο παρελθόν :)

icookgreek.com

Εύκολα και γρήγορα καστανό ρύζι; Κι όμως, ναι! - iCookGreek

Εύκολα και γρήγορα καστανό ρύζι; Κι όμως, ναι!

 

Μήπως ανήκετε σ’ εκείνους που ακόμη πιστεύουν ότι το καστανό ρύζι «θέλει μια ώρα βράσιμο», είναι «μπελάς» και εντέλει «τσάμπα η φασαρία»; Η νέα γενιά των καστανών ρυζιών, θα σας κάνει να ξεχάσετε όσα ξέρατε γι' αυτά και να ανακαλύψετε πως η απόλαυση, η υγιεινή διατροφή και η πρακτικότητα συνδυάζονται περίφημα!

Το καστανό ρύζι που το βράζαμε με τις ώρες, περιμένοντας υπομονετικά πότε θα μαλακώσει στο όνομα μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, ξεχάστε το. Ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα στην αγορά διατίθεται πλέον ελληνικό καστανό ρύζι για τέλειο σπυρωτό πιλάφι, καστανό ρύζι για γεμιστά και ριζότο, αλλά και καστανό ρύζι σε σακουλάκια –η πλέον πρακτική εκδοχή– που είναι έτοιμα σε μόλις 10’. Ο λόγος για τη σειρά Brown Family της Agrino, η οποία περιλαμβάνει ακόμη ένα καινοτόμο προϊόν, που αλλάζει τα δεδομένα στην κουζίνα μας: καστανό ρύζι Basmati για υγιεινές γεύσεις που μας ταξιδεύουν.

Το καστανό ρύζι της σειράς Agrino Brown Family, σε όποια απ’ τις 4 ποικιλίες του κι αν το επιλέξει κανείς, συναγωνίζεται σε γεύση και πρακτικότητα τις αρετές του λευκού ρυζιού, διατηρώντας άθικτα τα σημεία που το καθιστούν αγαπημένο συστατικό διαιτολόγων και διατροφολόγων. Καθώς το περίβλημα του καρπού του (περικάρπιο) δεν αφαιρείται, αφού από τον πρωτογενή κόκκο ρυζιού απομακρύνεται μόνον ο εξωτερικός φλοιός, το καστανό ρύζι παραμένει μια πρώτης τάξεως φυσική πηγή εδώδιμων (φυτικών) ινών, που όλοι γνωρίζουμε πλέον πόσο καλό κάνουν στον οργανισμό αλλά και πόσο αισθητή είναι η απουσία τους από μια «δυτικού τύπου» διατροφή. Επιπλέον είναι πλούσιο σε φώσφορο και μαγγάνιο, που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του μεταβολισμού. Αποτελεί άριστη πηγή σύνθετων υδατανθράκων (αργής καύσης), έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη και είναι πηγή σεληνίου και ψευδαργύρου που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού και έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, καθώς και θειαμίνης.

Γρήγορα, εύκολα κι απλά, χωρίς να μας πιέζει ο χρόνος μαγειρέματος και χωρίς περιορισμούς στη φαντασία μας, απολαμβάνουμε πλέον υγιεινά και πεντανόστιμα πιάτα παρέχοντας στον οργανισμό μας ένα super φυσικό προϊόν με αμέτρητες δυνατότητες γευστικών συνδυασμών ή πειραματισμών: από σπυρωτό πιλάφι σε πιάτα της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας και λαχταριστές ρυζοσαλάτες μέχρι αγαπημένα γεμιστά, λαχταριστά ριζότο, πλούσιες σούπες, γλυκά και εξωτικές συνταγές της ινδικής ή απωανατολίτικης γαστρονομίας.

Οι Έλληνες του Κονγκό

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

‎

(νέο) Οι Έλληνες του Κονγκό, με 2 βίντεο εδώ:

eduportal.gr

ΣΕΙΡΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ: Οι Έλληνες του Κονγκό

 

ΣΕΙΡΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ: Οι Έλληνες του Κονγκό

του Δρ Δημητρίου Κουτάντου – Εκπαιδευτικού, Διδάκτορα Ειδικής Αγωγής
«Το Κονγκό, αυτή η χώρα των πολλών αντιθέσεων, που την έχουμε γνωρίσει και την έχουμε ζήσει, δεν μας αφήνει πια. Αυτοί που έχουν γεννηθεί ή έχουν ζήσει κάποια χρόνια στην Αφρική, έχουν και θα έχουν για πάντα μια νοσταλγία, παρά τις δοκιμασίες που τους έχουν σημαδέψει» (Αντύπας, Γ., 2008, Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό, σελ. 5)

«Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό» 

«ΟιΈλληνεςτουΒελγικούΚονγκό»/«Pionniers Méconnus du Congo Belge» (2008) αποτελεί τη μονογραφία της εξάχρονης έρευνας του ερευνητή και συγγραφέα κ. ΓεωργίουΑντύπα σε αρχεία της Αφρικής και της Ευρώπης (Κονγκό, Ελλάδα, Βέλγιο κ.α.) για τους Έλληνες του Κονγκό. Ο κ. Αντύπας γεννήθηκε στο Kolwezi του Κονγκό το 1956. Όμως το πρώτο μέλος της οικογένειάς του, ο αδερφός της γιαγιάς του Νικόλαος Τσελέντης, έφτασε στην Αφρική το 1895. Εδώ στο Κονγκό, όπου εργάζομαι, συνάντησα τον κ. Αντύπα, αυτός απλόχερα μου χάρισε το αξιόλογο και συγκινητικό βιβλίο του των 356 σελίδων με το σπάνιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό. Οι σελίδες αυτές είναι γεμάτες από τον πόνο, την ομορφιά και την αγωνία των Ελλήνων, οι οποίοι στα τέλη του 19^ου αιώνα άρχισαν να καταφτάνουν σ’ αυτή την όμορφη και «γεμάτη αδρεναλίνη γη». Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια βιβλιοπαρουσίαση αυτής της μελέτης, και μέσα απ’ αυτή της παρουσίας των Ελλήνων του Κονγκό έως το 1960. Επιπλέον στο πρώτο βίντεο η συζήτησή μας με το συγγραφέα εμπλουτίζει τη βιβλιοπαρουσίαση, ενώ μας αποκαλύπτει και το δεύτερο υπό έρευνα βιβλίο του για τους Έλληνες του Κονγκό από το 1960 έως σήμερα.

(«Οι Έλληνες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό» – «Les Hellenes du Congo», Βίντεο διάρκειας 44’ λεπτών): Συνέντευξη με τον κ. Γέωργιο Αντύπα, ερευνητή και συγγραφέα του βιβλίου «Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό»/«Pionniers méconnus du Congo Belge» (2008).

Το όνομα της σημερινής «Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό» έχει αλλάξει αρκετές φορές ακολουθώντας τις διαδοχικές φάσεις της ιστορία της. Ήταν οι Πορτογάλοι εξερευνητές που πρώτοι έφτασαν εδώ τον 15^ο αιώνα και όταν ρώτησαν τις φυλές πως ονομάζεται το ποτάμι, αυτές απάντησαν «nzadi» που σημαίνει απλά «ποτάμι» στα kikongo. Οι Πορτογάλοι εξέλαβαν τη λέξη ως «Ζαΐρ» και έτσι ονόμασαν την εκβολή του ποταμού Κόνγκο. Πολύ αργότερα ο Μομπούτου ονόμασε «Ζαΐρ» ολόκληρη τη χώρα (βλ. την προηγούμενη δημοσίευση «Ταξίδι στο Κονγκό»). Την περίοδο 1877-1908 το Κονγκό περνά στα χέρια του Βέλγου βασιλιά Λεοπόλδου ΙΙ, και ακολουθεί ο αποικισμός των Βέλγων (1908-1960), εξού και η ονομασία «Βελγικό Κονγκό» για να διακρίνεται από τη «Δημοκρατία του Κονγκό»/«Γαλλικό Κονγκό» που βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού Κόνγκο και έχει πρωτεύουσα το Μπραζαβίλ. Επίσης στο δεύτερο βίντεο καταγράφουμε μερικές από τις δράσεις των Ελλήνων του Κονγκό, θρησκευτικές, εκπαιδευτικές, ανθρωπιστικές. Ευχαριστούμε θερμά την Ιερά Μητρόπολη Κεντρώας Αφρικής και την Ελληνική Κοινότητα της Κινσάσας για τη φιλοξενία και την άριστη συνεργασία μας.

(«Ιερά Μητρόπολις Κεντρώας Αφρικής», Βίντεο διάρκειας 28’ λεπτών): Επίσκεψη στην εκκλησία και στο σχολείο της Μητρόπολις στην Nkanka (Κονγκό)

Τα πρώτα κύματα των Ελλήνων στο Κονγκό, 1895-1930
Ο πρώτος Έλληνας που πάτησε το κονγκολέζικο έδαφος το 1872 ήταν ο γιατρός-ερευνητής Παναγιώτης Ποταγός. Γεννημένος στη Βυτίνα της Πελοποννήσου το 1839, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιατρική στο Παρίσι, την περίοδο 1867-1882 ξεκινά αυτοχρηματοδοτούμενος να ταξιδεύει, «μόνος αυτός τόλμησε χωρίς καμία προστασία, να διασχίσει τόσες άγνωστες χώρες με πολλαπλούς κινδύνους…». Αίγυπτος, Συρία, Μεσοποταμία, Ιράν, Αφγανιστάν, Ιμαλάια, έρημος Γκόμπι, Μογγολία, Ανατολική Σιβηρία, Αραβία, Ινδία, Κονγκό. Ο Ποταγός τιμήθηκε για το έργο του στο Βέλγιο και στη Γαλλία. Η μετριοφροσύνη του και η μεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα εκφράστηκε όταν του ζήτησαν τιμής ένεκεν να υπογράψει το Χρυσό Βιβλίο των εξερευνητών, αυτός αρκέστηκε να χαράξει μόνο δύο λέξεις: «ΕΙΣ ΕΛΛΗΝ». Σήμερα παραμένει άγνωστος στην Ελλάδα αλλά πολλές συλλογές του πλουτίζουν τα ελληνικά μουσεία.
Μετά τους Πορτογάλους το 15^ο αιώνα, αργότερα στο Κονγκό φτάνουν οι Ολλανδοί, οι Άγγλοι, οι Έλληνες, οι Ιταλοί κ.ά. Το 1900 μεταξύ άλλων φτάνουν οι Νικόλαος Νικολέτος, Μελιδιόνης Μανιατόπουλος, Περικάκης, Παρίσης, επίσης οι υπάλληλοι του Άγγελου Καπάτου φτάνουν στο Κονγκό από το Σουδάν. Την ίδια χρονιά ένα άλλο κύμα οι Απόστολος Καψόπουλος, Νικόλαος Σκλάβος, Γαλανός, Ζάκας και Μωραΐτης φτάνουν από το Νότο. Τις πιο πολλές φορές οι νεοαφιχθέντες μετανάστες εγκαταστάθηκαν σε μια αχυροκαλύβα. Το 1910 στο Κονγκό είχαν εγκατασταθεί 40 Έλληνες και το 1912 φτάνουν τους 79.
Ίσως οι μαρτυρίες του γιατρού-εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού ενέπνευσαν κάποιους από αυτούς τους πρώτους μετανάστες. Το 1895 ο Νικόλαος Τσελέντης ανεβαίνει με καραβάνι στην περιοχή Katanga του Κονγκό, και άλλοι φτάνουν από τη Νότια Αφρική και τη Ροδεσία/Ζιμπάμπουε. Άλλοι κατεβαίνουν από το βορρά μέσω Αιγύπτου και Σουδάν. Ο Νικόλαος Γιαννάκης φτάνει από τη Σάμο το 1913 και περιγράφει την άφιξη των Ελλήνων στην Αφρική: «Γύρω στο τέλος του τελευταίου τρίτου του δέκατου ογδόου αιώνα, οι πρώτοι Έλληνες πατάνε στο έδαφος της Ενωμένης Νότιας Αφρικής. Οι περισσότεροι ήταν ναυτικοί, οι οποίοι έκαναν εκεί στάση. Αποβιβάζονται, εγκαθίστανται και ανοίγουν μικρά καφέ, ποτοποιία, ξενοδοχεία. Με τον καιρό προσκαλούσαν, και μέλη της οικογένειάς τους να πάνε να μείνουν εκεί».
Εκτός από τους πρώτους ανεξάρτητους Έλληνες, άλλοι ήρθαν με συμβόλαια εταιρειών για την κατασκευή των σιδηροδρόμων, για τις δυνάμεις προστασίας Force publique ή με το ναυτικό. Αν και τα συμβόλαια συνήθως είχαν ισχύ για τρία έτη, λόγω των δύσκολων κλιματικών συνθήκων, της ελλιπούς υγιεινής και των τροπικών ασθενειών πολλοί Έλληνες συμβαλλόμενοι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την εργασία τους. Φεύγουν μέσα σε λίγους μήνες, ενώ το ποσοστό της θνησιμότητας έφτασε το 30%.
Ωστόσο η ροή της μετανάστευσης συνεχίστηκε. Σε αυτό συνέβαλε η αλλαγή του πολιτειακού καθεστώτος με το πέρασμά της εξουσίας από το Λεοπόλδο ΙΙ στο Βέλγικο κράτος. Οι Βέλγοι απελευθέρωσαν το εμπόριο, και αυτό ενθάρρυνε ένα αριθμό μικρών εμπόρων διαφορετικών εθνικοτήτων, μεταξύ των οποίων και των Ελλήνων, να έρθουν στο Κονγκό. Σιγά σιγά αυτοί οι μικροεπιχειρηματίες θα γίνουν φοβεροί ανταγωνιστές των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων.
Στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου πολέμου καταγράφονται περισσότεροι από 400 Έλληνες στο Κονγκό που φτάνουν κυρίως από τα νησιά όπως η Σύμη και η Ρόδος. Η συνεχιζόμενη μετανάστευση και η σχετική ευρωστία οδηγεί αρχικά στη συγκρότηση των «Ελληνικών Παροικιών» και μετά των «Ελληνικών Κοινοτήτων» (βλ. βίντεο με τον κ. Αντύπα). Έτσι το 1923 στην πόλη Elisabethville-το σημερινό Λουμπουμπάσι, ιδρύεται η πρώτη «Ένωση Ελλήνων του Βελγικού Κονγκό», ενώ αλλού οι Βέλγοι αποκαλούν την πόλη Likasi-«Νέα Αθήνα», μια και οι Έλληνες και οι Κύπριοι έχουν αποκτήσει τα τρία τέταρτα της πόλης.
Η εγκατάσταση, οι εργασίες των πρώτων Ελλήνων στο Κονγκό και ο γηγενής πληθυσμός 
Το τροπικό κλίμα, οι ασθένειες, η ζούγκλα και η έλλειψη υποδομής ωθούν τους μετανάστες στην ευρεσιτεχνία. Η μοναξιά βάραινε τη διάθεση των απομονωμένων Ευρωπαίων «για τους οποίους το σύμπαν τελείωνε στις παρυφές του δάσους ή στις ράχες των λόφων που πλαισίωναν τη σαβάνα. Έπρεπε μόνο να επιβιώσουν. Υπήρχε τίποτα να φάνε; Γίνονταν καλλιεργητές, κυνηγούσαν ή ψάρευαν. Δεν υπήρχαν ρούχα; Κατασκεύαζαν παπούτσια και καλύμματα. Τα έπιπλα ήταν κάτι άγνωστο. Τα κατασκεύαζαν, μια ζωή σαν του Ροβισσώνα Κρούσου. Οι ασθένειες θέριζαν τους πρωτοπόρους, ακόμη και τους πιο εύρωστους» (σελ. 56). Αντί για ρεύμα είχαν λάμπες πετρελαίου και το νερό από το ποτάμι φιλτράρονταν με τη βοήθεια ενός λευκού υφάσματος που το έλεγαν americani. Για τους Έλληνες, Πορτογάλους, Ιταλούς, Εβραίους τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα μια και δεν είχαν την υποστήριξη του Βέλγικου αποικιακού καθεστώτος, οι Βέλγοι στηρίζονταν ως στρατιωτικοί ή διοικητικοί υπάλληλοι.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν επιχειρηματίες, έμποροι, μικροί βιοτέχνες, γαιοκτήμονες, καλλιεργητές, ψαράδες, ξενοδόχοι, εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο και σε άλλες υπηρεσίες. Ανεξάρτητοι από το Βελγικό αποικιακό καθεστώς, οι Έλληνες ανέπτυξαν εξαιρετικές σχέσεις με τους άλλους Ευρωπαίους αλλά τιμούσαν και τους Κονγκολέζους με τους οποίους ερχόταν σε άμεση επικοινωνία στις κτηνοτροφικές φάρμες, στις φυτείες και με το εμπόριο. Έμαθαν τις τοπικές γλώσσες lingala, tshiluba, σουαχίλι για να μιλήσουν με τους Αφρικανούς, και δεν ήξεραν καλά γαλλικά (μόνο η δεύτερη γενιά θα μάθει γαλλικά). Αυτά τα χαρακτηριστικά τους διαφοροποίησαν από το Βέλγο «αποικιοκράτη». Εκμεταλλευόμενοι την απελευθέρωση του εμπορίου λειτούργησαν ως «μεσολαβητές» ανάμεσα στις μεγάλες βελγικές και άλλες εταιρείες και το γηγενή πληθυσμό. Οι συνθήκες τους ευνόησαν και το επέτρεψαν. Αρκεί αυτοί να ακολουθούσαν την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής, τα ποτάμια ή τους άλλους μεταφορικούς κόμβους ή ακόμη, να απομακρύνονταν στο άγνωστο εσωτερικό της χώρας.
Όμως ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφέρει μια σειρά από δοκιμασίες που υπέφερε ο γηγενής πληθυσμός με την άφιξη των Ευρωπαίων σύμφωνα με το «νόμο του ισχυρού». Τέτοιες δοκιμασίες ήταν η τραγωδία των σκλάβων, ο προσηλυτισμός, η κακοπληρωμένη εργασία, ο βασανισμός με το μαστίγιο chicote, οι εκτελέσεις, η αιχμαλωσία για την καταναγκαστική εργασία και η συμφορά του ελεφαντόδοντου και του καουτσούκ (περισσότερα στην προηγούμενη δημοσίευση «Ταξίδι στο Κονγκό», https://www.eduportal.gr/sira-to-taxidi-145-taxidi-sto-kongko/ Ο ερευνητής ξεμπροστιάζει την ιδεολογία της αποικιακής πράξης με το υποτιθέμενο «δικαίωμα της ανώτερης λευκής φυλής» έναντι των άλλων φυλών, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από την ομιλία του Ζωρζ Μπενζαμάν Κλεμανσώ (Georges Benjamin Clemenceau) στη Γαλλική Βουλή το 1885 – αργότερα πρωθυπουργός της Γαλλίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Φυλές ανώτερες, φυλές κατώτερες!… Ας μην προσπαθούμε να επιβληθούμε με τη βία χάρη στο υποκριτικό όνομα του πολιτισμού. Η κατάκτηση που εκθειάζετε, είναι καθαρή και απλή κατάχρηση της δύναμης που δίνει ο επιστημονικής πολιτισμός στους στοιχειώδεις πολιτισμούς για να οικειοποιηθούν τον άνθρωπο, για να τον βασανίσουν, να του αφαιρέσουν όλη τη δύναμη που του ανήκει έχοντας ως πρόσχημα το εκπολιτιστικό όφελος» (σελ. 46).

Στα τοπικά ήθη, στο ιθαγενές χωριό, κυριαρχεί η πατριαρχική εξουσία του φύλαρχου/άρχοντα τον οποίο έχουν υποδείξει οι παλιότεροι. Η γη ανήκε σε όλα τα μέλη της φατρίας, δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία, εκτός από την καλύβα που είχε χτίσει και το δέντρο που είχε φυτέψει. «Ο Μαύρος αγαπάει τη μητρική του γη και το χωριό του. Είναι φιλόξενος, ξέρει τον οίκτο, τη συμπόνια, τον πόνο και την απελπισία. Είναι πολύ παρατηρητικός και έχει πνεύμα σαρκαστικό. Είναι αρκετές φορές καλός ομιλητής, και σε δημόσιες αγορεύσεις, είδαμε πολλές φορές προύχοντες να υπερασπίζονται αρκετούς κατηγορουμένους, με μια μαεστρία που παραπέμπει στον πιο εύγλωττο από τους δικούς μας δικηγόρους. Περιγελά εύκολα τους όμοιους του, όταν ανήκουν σε άλλα χωριά ή φυλές, ακόμα και τον λευκό του οποίου έχει γρήγορα ανακαλύψει τα ελαττώματα και τις αρετές… η εθιμική Κονγκολέζικη κοινωνία ταράχτηκε ουσιαστικά από την αποικιοκρατία. Το πολιτιστικό σοκ ήταν τεράστιο και όλος ο κόσμος δεν ήταν ικανός να αφομοιώσει μια τέτοια καινοτομία» (σελ. 119). Στην αφρικανική κοινωνία οι γυναίκες είχαν και έχουν αναλάβει τις γεωργικές εργασίες, οι άντρες έκανα το εκχέρσωμα αλλά μετά η καλλιέργεια φροντιζόταν από τις γυναίκες.
Οι Έλληνες του Κονγκό την περίοδο 1930-1960
Το 1930 ο πληθυσμός του Κονγκό ήταν 8.419.181 κάτοικοι, ξένοι 23.276, Έλληνες 1.000. Σιγά σιγά οι Έλληνες συναντιούνται στα μεγάλα κέντρα, στα «καφέ» το βράδυ, για ένα παραδοσιακό ούζο, λίγους μεζέδες με μουσική, κάτι που τους ξυπνάει την μνήμη της πατρίδας. Έτσι αρχίζουν να ιδρύουν «Ελληνικές Κοινότητες» σε διάφορες πόλεις, στην Κινσάσα το 1951, στο Λουμπουμπάσι το 1959, η πρώην Ορθόδοξη Ελληνική Ένωση παίρνει την ονομασία «Ελληνική Κοινότητα», στο Kolwezi λειτουργεί η «Ελληνική Ένωση» από το 1940 που το 1959 παίρνει την ονομασία «Ελληνική Κοινότητα». Σε κάθε ελληνική κοινότητα χτίζονται εκκλησίες, σχολεία, εστιατόρια, χώροι συναντήσεων και επεκτείνονται οι δραστηριότητές τους. Κάποιοι Έλληνες μεταπολεμικά θα ασχοληθούν και με τη δισκογραφία όπως ο Νίκος Γερονημίδης και ο Βασίλης Παπαδημητρίου.
Στην ιστορία των Ελλήνων του Κονγκό πριν από το 1960, ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί η οδύσσεια περίπου 2.800 Ελλήνων προσφύγων που έφτασαν στο Κονγκό το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Όταν το 1941 οι Γερμανοί και Ιταλοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, πολλοί Έλληνες από τα ελληνικά νησιά, περίπου 30.000, διέφυγαν στην Αίγυπτο. Από αυτούς περίπου τρεις χιλιάδες μέσω Σουδάν φτάσουν στο Κονγκό. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε στρατόπεδα καταγράφονται 156 γεννήσεις, 100 γάμοι εκ των οποίων 89 με Έλληνες κάτοικους και 60 θάνατοι. Με τη βοήθεια των Ελλήνων του Κονγκό ανοίγουν ακόμη και σχολεία. Με το τέλος του πολέμου κάποιοι παρέμειναν και άλλοι επέστρεψαν πίσω (βλ. φωτογραφικό υλικό στο πρώτο βίντεο).
Ο συγγραφέας συνοψίζει τα δεινά αλλά και την ομορφιά που έζησαν οι Έλληνες στην Αφρική/Κονγκό, προσθέτοντας και τις δικές του μνήμες. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ινδοί, Εβραίοι έζησαν σεμνά από το εμπόριο με τους Αφρικανούς. Διέθεταν μικρά μαγαζιά όπου πουλούσαν υφάσματα τα οποία έκαναν εισαγωγή σε πακέτα (μπογαλάκια) που τα αποκαλούσαν «δεύτερο χέρι». «Από το νησί ή από το χωριό τους, με μια μικρή βαλίτσα έπρεπε να ξεκινήσουν τον αγώνα της επιβίωσης, συχνά διαμένοντας σε μια καλύβα. Η Ελλάδα λόγω των βαλκανικών πολέμων, δεν μπορούσε να προσφέρει στους πολίτες της ούτε σταθερή δουλειά ούτε ευημερία. Φεύγοντας, εγκατέλειπαν την πατρίδα τους για να ξεφύγουν από τις στερήσεις και να αναζητήσουν μια νέα ζωή. Προερχόμενοι από μεσαίες τάξεις οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει σπουδές. Στην καρδιά της μαύρης ηπείρου είχαν να αντιμετωπίσουν αρρώστιες άγνωστες και θανατηφόρες: οι δυσεντερίες, η μαλάρια, ο κίτρινος πυρετός, η ασθένεια του ύπνου και αρκετές άλλες ακόμα. Δεν έβρισκαν να πιούν παρά μολυσμένα νερά και τις πιο πολλές φορές τίποτα να φάνε. Έπρεπε να τα βάλουν με τα κουνούπια, με τα glossines, τα τσιμπούρια, με άγρια ζώα και ορισμένες φορές και με ανθρώπους. Άντεχαν να επιβιώνουν μέσα στη μοναξιά ενός κόσμου, τις περισσότερες φορές εχθρικού. Αυτοί οι πρωτοπόροι:

• Διέσχιζαν σε καραβάνια, με τα πόδια ή ενίοτε με ποδήλατο, χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στη σαβάνα, κατά μήκος των ποταμών και των ελών που ήταν μολυσμένα από ερπετά, βδέλλες και δηλητηριώδη έντομα.
• Εισχωρούσαν στα δάση του ισημερινού, με το τσεκούρι στο χέρι για να ανοίξουν ένα μονοπάτι.
• Έμεναν κάτω από τέντες μέσα στην υγρασία όπου τους περίμεναν σύννεφα κουνουπιών και όπου τους τύχαινε να ξυπνάνε από το βρυχηθμό ενός λιονταριού.
• Υφίστανται τη ζέστη και τον ήλιο, τον άνεμο, τη βροχή, την υγρασία, αλλά και από την άλλη το παγερό κρύο της νύχτας.
• Αντεπεξερχόταν σε μακρηγορίες χωρίς τέλος για λεπτομέρειες απεχθείς, αλλά και για ερωτήσεις ζωτικής σημασίας.

Αλλά γνώρισαν και τα τραγούδια των κωπηλατών, αυτά των παιδιών της νύχτας που τραγουδάνε γύρω από μια φωτιά, όταν τα σκυλιά «Basenji» σκάβουν τη γη για να βρουν λίγη υγρασία. Οι έναστροι ουρανοί όταν λάμπει ο Σταυρός του Νότου. Οι μύθοι ότι οι παλιοί ανακοίνωναν το εθιμικό «alishi ndjo» στο ακροατήριο και αυτό με τη σειρά του χορωδιακά έλεγε: «ndjio alishi» πάντα στην ενθουσιώδη αναμονή των μύθων Kabundji του σκίουρου του δάσους. Ποιος ήταν αυτός που δε γνώρισε και δε λησμόνησε τη μυρωδιά του καμένου στις σαβάνες την κρύα εποχή, τον τόσο γαλανό ουρανό χωρίς σύννεφα και τα εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα της Katanga. Ποιος δεν εκτίμησε τα χώματα της βλάστησης όταν περιμέναμε τη βροχή το μήνα του Οκτώβρη. Όταν ο ουρανός καλυπτόταν από μεγάλα σύννεφα, σηκώνονταν ο άνεμος και ξεσπούσε καταιγίδα. Όταν η βροχή έπεφτε με χοντρές ψιχάλες που σφυρηλατούν το έδαφος και κάνουν να τραγουδούν οι στέγες των κυματοειδών λαμαρινών. Η βροχή που δεν πέφτει παρά χτυπάει, «mvula ana pika» ή «mbula a beti» και ξανάνιωσέ τη φύση. Ο ήλιος που έβγαινε μετά το τέλος της καταιγίδας, τα φυτά που ανέπνεαν, που πετάνε για να διαιωνίσουν τη ζωή. Υπάρχει μέρος πιο ήρεμο, στιγμή πιο ήσυχη από μια βραδιά στην άκρη της λίμνης, όταν το τρίξιμο των μικρών κλαδιών σου επιτρέπει να ακούσεις αυτήν την ησυχία; Που μπορούμε καλύτερα εκτός από την Αφρική, τη νύχτα, στην εξοχή, μακριά από τα φώτα της πόλης να θαυμάσουμε τον ουρανό με τα αστέρια του; Γιατί το φεγγάρι είναι μεγαλύτερο από οπουδήποτε αλλού…; Πολλοί Έλληνες, τα παιδιά τους κυρίως, έπειτα από μια παρουσία κοντά ενός αιώνα στο Κονγκό, επέστρεψαν για να κατασκευάσουν ένα σπίτι ή ένα ξενοδοχείο στη χώρα των προγόνων τους. Ορισμένοι από αυτούς δεν τα κατάφεραν να κάνουν «περιουσία» ή των οποίων τα αγαθά χάθηκαν μετά την ανεξαρτησία [1960] δεν ήρθαν ξανά εκεί. Ας μην ξεχνάμε και αυτούς που έχασαν εκεί τη ζωή τους, νικημένοι από την ασθένεια ή από τις σφαγές των κλεφτών» (σελ. 125).
Το βιβλίο «Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό» ολοκληρώνεται με τις «βιογραφίες των παλιών», πολλοί από αυτούς γεννημένοι στο τέλος του 19^ου αιώνα, μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό για τον καθένα και ένα σπάνιο φωτογραφικό υλικό με τις δραστηριότητές τους. Στο τέλος παρατίθεται ένα φωτογραφικό ένθετο με τις πολιτιστικές και αθλητικές, προσκοπικές, επετειακές συναντήσεις των Ελλήνων του Κονγκό, ακόμη και την άφιξη της ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού! Ολοκληρώνοντας τα εννέα κεφάλαια του βιβλίου του ο συγγραφέας σημειώνει: «Ομολογώ ότι τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, η πλευρά του «εξερευνητή» θα μου λείψει, επειδή εξετίμησα ιδιαίτερα τις συναντήσεις μου με τους παλιούς του Κονγκό, οι οποίοι, με πολύ ευγένεια και νοσταλγία, μου βγάζανε τις παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες. Χάρη στις δικές τους μαρτυρίες μπόρεσα να γράψω αυτό το βιβλίο. Πέρασα στιγμές μεγάλης απελπισίας αλλά μπόρεσα να το ολοκληρώσω. Ένα δεύτερο βιβλίο θα ακολουθήσει. Θα περιγράφει τη ζωή των Ελλήνων μετά την Ανεξαρτησία και μέχρι τις μέρες μας. Θα βάλω και βιογραφίες πριν το 1960, ορισμένων που δεν είναι στο παρόν βιβλίο [βλ. το υπό έκδοση βιβλίο του κ. Αντύπα στο πρώτο βίντεο]. Η ευχή μου είναι, μετά από πενήντα ή εξήντα χρόνια ένας από τους αναγνώστες μου να έχει τον ίδιο «ιό» με εμένα και να γράψει ένα βιβλίο σχετικά με τους Έλληνες του Κονγκό, αν θα συνεχίσουν να είναι παρόντες στο ίδιο Κονγκολέζικο έδαφος. Ποιος ξέρει;» (σελ. 6).
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνία με τον ερευνητή/συγγραφέα κ. Γ. Αντύπα στο email: antippasgeorges@gmail.com