Γνωρίστε την καλλιέργεια της Τρούφας

Γνωρίστε την καλλιέργεια της Τρούφας

25 Ιουνίου , 2012

  A+   A-   A

Η καλλιέργεια της τρούφας παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες, σε σχέση με πρακτικές που χρησιμοποιούνται σε άλλες γεωργικές καλλιέργειες.

Πρώτον, δεν μπορείς να δοκιμάσεις πως θα πάει η τρούφα στο χωράφι σου, φυτεύοντας 5-10 τρουφόδενδρα, όπως θα έκανες με μια ροδακινιά, ή μια καρυδιά, ή μια κερασιά. Εκτάσεις 2 , ή 3, ή 4 στρεμμάτων, είναι εκ προοιμίου καταδικασμένες σε αποτυχία, ιδίως εάν συνορεύουν με δασικές εκτάσεις, ή χωράφια όπου οι καλλιέργειες ψεκάζονται αφειδώς (αυτός είναι και ο λόγος που το 4ο ΕΣΠΑ, θα επιδοτεί τρουφοκαλλιέργειες άνω των 5 στρεμμάτων, όταν και εάν ανοίξει). Κάτω από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις, καλλιέργειες εκτάσεως από 6 έως 10 στρέμματα, θα μπορούσαν να αποφέρουν καρπούς. Το 90% της επιτυχίας της καλλιέργειας της τρούφας, έγκειται στο να μπορέσουμε να εγκαταστήσουμε τον μύκητα μέσα στο χωράφι μας. Δηλαδή να μην εξαφανιστεί από τις ρίζες των δένδρων μας, είτε γιατί ο διπλανός μας ρίχνει στο χωράφι του μυκητοκτόνα, είτε γιατί άλλοι μύκητες που προϋπάρχουν στο δικό μας χωράφι, πολεμήσουν και εξαφανίσουν την τρούφα. Όσο λοιπόν μεγαλύτερη έκταση καλλιεργούμε, τόσο μεγαλύτερο αριθμό τρουφόδενδρων έχουμε στο χωράφι μας, τόσο περισσότερο εξασφαλίζουμε την επιτυχία της τρουφοκαλλιέργειας.

Εάν έχετε 2-3, ή 4 στρέμματα γης, μην ασχοληθείτε με την τρούφα. Αξιοποιήστε τα βάζοντας διάφορα οπωροφόρα, ή άλλου είδους δένδρα μέσα. Η τρούφα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση σαν καλλιέργεια, ούτε και ιδιαίτερες γεωργικές γνώσεις, αλλά μην σας ξεγελάει αυτό. Χρειάζεται όλες τις προϋποθέσεις που αναφέραμε πιο πάνω και αυτές που παραθέτουμε παρακάτω.

Γιά κάποιον λοιπόν που θέλει να καλλιεργήσει τρούφα, η κυρίως δαπάνη, είναι μόνο το κόστος εγκατάστασης, καθώς οι ετήσιες καλλιεργητικές δαπάνες, όπως επίσης και οι καλλιεργητικές απαιτήσεις, είναι μηδαμινές, για όλη την παραγωγική ζωή της φυτείας. Αυτό λοιπόν το κόστος περιλαμβάνει τα εξής:

1. Αγορά δενδρυλλίων: η τιμή δενδρυλλίου είναι 17,80 ευρώ συν ΦΠΑ. Το κάθε γαλλικό δενδρύλλιο συνοδεύεται από πιστοποιητικό σωστού εμβολιασμού των Γαλλικών οργανισμών INRA ή Ctifl. Το πανεπιστήμιο της Peruzia δίνει ομαδική πιστοποίηση γιά τα ιταλικά δενδρύλλια.

Δεν προτείνουμε την καλλιέργεια δύο ειδών τρούφας στο ίδιο χωράφι, εκτός και αν η έκτασή του είναι μεγάλη, οπότε μεταξύ των δύο ειδών τρούφας υπάρχει ασφαλής απόσταση.

2. Περίφραξη, για προστασία από γιδοπρόβατα, αγριογούρουνα και γενικώς άγρια ή ήμερα ζώα, που μπορεί να κάνουν ζημιά στα δένδρα ή στη τρούφα. Η περίφραξη, δεν είναι ανάγκη να είναι ιδιαίτερα ψηλή.

3. Σύστημα άρδευσης. Ανάλογα και με την έκταση της καλλιέργειας και εφόσον κριθεί απαραίτητο, ένα απλό σύστημα λάστιχων ποτίσματος και μπέκ βεντάλιες, είναι αρκετό. Να σημειώσουμε ότι το πότισμα σταγόνα-σταγόνα, έχει εγκαταλειφθεί από τους Γάλλους, λόγω του ότι ευνοεί την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος σε βάθος, πράγμα το οποίο δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που μας ενδιαφέρει για τη καλλιέργεια της τρούφας, είναι η ανάπτυξη των λεπτών ριζίδιων που βρίσκονται επιφανειακά (από 5-30 εκ. περίπου) πάνω στα οποία αναπτύσσεται η τρούφα. Να σημειώσουμε επίσης ότι η ποιότητα του νερού πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα.

Πολύτιμες πληροφορίες για τα ανωτέρω και αυτά που ακολουθούν, μπορείτε να βρείτε στο νέο site www.geo-troufa.net

Στην υπόλοιπη ζωή της φυτείας μας η όλη καλλιεργητική φροντίδα αφορά τρία πράγματα :

α) Σε μεγάλες περιόδους καλοκαιρινής ανομβρίας (από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο), χρειάζεται ανά 15-20 ημέρες ΕΛΑΦΡΥ πότισμα. ΤΟ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΗΡΑΣΙΑ.

β) Ανάλογα με το είδος δένδρου που έχουμε διαλέξει και τον προσανατολισμό του χωραφιού (πολλή, λίγη ή μέτρια ηλιοφάνεια) χρειάζεται κάθε χρόνο ένα λιτό, εξειδικευμένο κλάδεμα. Σε νοτιότερες περιοχές της χώρας μας, ίσως αυτό να είναι και τελείως περιττό.

γ) Ένα πολύ επιφανειακό σκάλισμα γύρω από κάθε δένδρο, έτσι ώστε να αερίζεται το έδαφος.

Συνοψίζοντας, ο καθένας καταλαβαίνει, ότι η συγκεκριμένη καλλιέργεια δεν απαιτεί εργατικά χέρια, δεν χρειάζεται λιπάσματα και η χρήση κάθε είδους χημικών (ραντίσματα), απαγορεύεται αυστηρά. Είναι μία απλή καλλιέργεια, που δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή, γι' αυτό και απευθύνεται και σε αυτούς, που δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Παρ' όλα αυτά, η επιτυχία της καλλιέργειας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό, από την ποιότητα του χώματος του χωραφιού, που πρέπει να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο τρόπος που πρέπει να κινηθεί κάποιος που ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει τρούφα είναι ο εξής:

1. Παίρνετε δείγμα χώματος από τρία διαφορετικά και σε απόσταση μεταξύ τους σημεία του χωραφιού σας (να σημειωθεί εδώ, ότι χρειάζεται ένα επιφανειακό και ένα βαθύτερο δείγμα χώματος προς ανάλυση , ανά 2-2,5 στρέμματα περίπου). Από το πρώτο σημείο, παίρνετε ένα επιφανειακό δείγμα (15-20 εκ. κάτω από την επιφάνεια ) και ένα δείγμα από βάθος 40 εκ. Το ίδιο κάνετε και στα άλλα δύο σημεία. Έχετε λοιπόν 3 επιφανειακά δείγματα και 3 από βαθύτερα σημεία.

2. Το επόμενο βήμα -εφόσον τα αποτελέσματα της ανάλυσης του χώματος είναι κατάλληλα- είναι να έρθουμε στο χωράφι σας, για να κάνουμε τον επιτόπιο έλεγχο. Ο περιβάλλοντας χώρος (γειτονικές καλλιέργειες που ψεκάζονται, γειτνίαση με δάσος, είδος δένδρων με τα οποία γειτονεύετε κλπ), το μικροκλίμα και κάποιοι άλλοι αστάθμητοι παράγοντες, θα επηρεάσουν σοβαρά την μελλοντική σας καλλιέργεια. Ο έλεγχος αυτός έχει κόστος 450,00 euro και συμπεριλαμβάνει και την τελική τεχνική έκθεση για το χωράφι σας. Δηλ., σας προτείνουμε το καταλληλότερο είδος δένδρου και το αποδοτικότερο για το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ χωράφι, είδος τρούφας. Εφόσον τελικά παραγγείλετε τα δενδρύλλια από εμάς, το ποσό αυτό αφαιρείται από το συνολικό ποσό της παραγγελίας σας (εφόσον η παραγγελία είναι πάνω από 300 φυτά). Η τεχνική υποστήριξη δεν τελειώνει εδώ. Θεωρούμε απαραίτητη την παρουσία μας στο χωράφι, για να σας υποδείξουμε τον σωστό τρόπο φύτευσης, όπως επίσης και για να αποφευχθούν τυχόν λάθη. Γι' αυτό και σας παραδίδουμε τα φυτά προσωπικά, στο χωράφι σας.
ΠΑΡΑΓΩΓΗ  

Από τον 4ο περίπου χρόνο μετά την φύτευση, αρχίζει μία υποτυπώδης παραγωγή, η οποία βαίνει διαρκώς αυξανόμενη μέχρι και τον 15ο περίπου χρόνο, οπότε και φθάνει σε πολύ αξιόλογα επίπεδα. Ο σκοπός των καλλιεργητικών μας παρεμβάσεων όλα τα επόμενα χρόνια, είναι να διατη-ρήσουμε σε αυτά τα επίπεδα την παραγωγή, όπως και αν διαμορφώνονται οι κλιματολογικές συνθήκες κάθε χρονιά.

Να αναφερθούμε εδώ, στον τρόπο συλλογής της παραγωγής, ο οποίος έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Το είδος της τρούφας που καλλιεργείται, μπορεί να είναι η χειμερινή μαύρη (tuber melanosporum), η καλοκαιρινή μαύρη (tuber aestivum), η φθινοπωρινή (tuber uncinatum), κ.λ.π. Τι σημαίνει, ας πούμε χειμερινή μαύρη, για τη διαδικασία της συλλογής;

Σημαίνει ότι από το τέλος Νοεμβρίου, μέχρι τις αρχές Μαρτίου ( για 3,5 περίπου μήνες), ο παραγωγός πηγαίνει από 1 έως 3 φορές την εβδομάδα στο χωράφι του ( για 1-2 ώρες) και μαζεύει σταδιακά, όσες τρούφες είναι ώριμες κάθε φορά.

Οι λέξεις αγροτικό αυτοκίνητο, κλούβες μεταφοράς αγροτικών προϊόντων, φόρτωμα, ξεφόρτωμα και κυρίως εργατικά χέρια και μεροκάματα, είναι παντελώς άγνωστες στον τρουφοπαραγωγό. Όλα τα παραπάνω έχουν αντικατασταθεί, από μία και μόνο λέξη, που αντιπροσωπεύει το κυριότερο και πιο αναντικατάστατο εργαλείο του: ΤΟ ΤΡΟΥΦΟΣΚΥΛΟ. Τα σκυλιά που είναι ειδικά εκπαιδευμένα για να βρίσκουν τρούφα, είναι ο μόνος ασφαλής μέχρι σήμερα τρόπος, για να βγάλει κανείς την ΩΡΙΜΗ τρούφα από το χωράφι του (στη Γαλλία βέβαια, χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα – από παραδοσιακούς, μεγάλης ηλικίας, αγρότες -, θηλυκά γουρούνια). Τα σκυλιά αυτά, είναι συνήθως κυνηγόσκυλα και αντιλαμβάνονται – με την όσφρησή τους – τα πλούσια αρώματα της ώριμης τρούφας, την οποία και βγάζουν από το έδαφος, σκάβοντας με τα πόδια τους.

Πηγή: www.geo-troufa.net                                                                              

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το αγγούρι

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το αγγούρι

Τα αγγούρια ή καστραβέτσια είναι μονοετή φυτά, της οικογενείας των Κολοκυνθωδών. Έχουν φύλλα μεγάλα, παλαμοειδή και οδοντωτά με πέντε λοβούς, γκρίζα στη κάτω επιφάνεια και βαθειά πράσινα στην επάνω. Οι βλαστοί είναι τραχείς με γωνιές και πάντοτε έρποντες.

Τα άνθη είναι μάλλον μικρά, κίτρινα και χωριστά το ένα γένος από το άλλο, στο αυτό φυτό. Τα αρσενικά ανοίγουν ποιό γρήγορα και είναι άπλα (σκέτα), τα δε θηλυκά παρουσιάζονται μαζί με ωοθήκη στο κάτω μέρος, η οποία αφού γονιμοποιηθεί, μεγαλώνει και σχηματίζει το γνωστό αγγούρι.

Οι καρποί είναι κυλινδρικοί, συνήθως, ακανόνιστοι και διαφόρου μεγέθους, με φλοιό ομαλό ή με εξογκώματα  ακανθωτά και χρώμα πράσινο βαθύ μέχρι λευκό. Οι σπόροι είναι μακρουλοί και ασπριδεροί, πολύ όμοιοι με εκείνους της πεπονιάς.

Τα αγγουριά απαιτούν χώματα αμμοαργιλλώδη, επαρκώς λιπασμένα και δουλευμένα με 2-3 βαθειά σκαψίματα. Η κοπριά αποτελεί το καλύτερο λίπασμα, σε ποσό 3-4000 οκάδ. κατά στρέμμα, αρκεί να είναι παλιά. Τα χημ. Λιπάσματα του τύπου 6-8- 8 δίδουν πολύ καλά αποτελέσματα, πρέπει όμως να χρησιμοποιούνται σε τρεις δόσεις, 15-20 οκ. κάθε φορά. Δηλαδή, μία προ της σποράς και τις δύο άλλες, στη βλάστηση και να σκεπάζονται με τα σκαλίσματα.

Η συστηματική καλλιέργεια των αγγουριών έγκειται κυρίως, στη παραγωγή πρωίμων καρπών. Στα θερμά μέρη, όπως στα νησιά των Κυκλάδων και αλλού, όπου το κλίμα είναι σταθερώς ζεστό, η παραγωγή επιτυγχάνεται φυσιολογικώς, πολύ πρώιμη. Η σπορά, στους τόπους αυτούς γίνεται κατά Φεβρουάριο-Μάρτιο ή και νωρίτερα. Στα ψυχρά όμως μέρη όπου το κλίμα είναι πιο τραχύ, η σπορά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά κατά τον  Απρίλιο-Μάιο.

Ως τόσο για απόκτηση πρωίμων αγγουριών, πρέπει η σπορά να γίνεται νωρίς, το Φεβρουάριο-Μάρτιο, σε θερμοσπορεία και με σταθερή ζέστη 20-22 βαθμών. Οι σπόροι τοποθετούνται ανά 2-3 μέσα σε γλαστράκια, ή σε θέσεις επάνω σε παχύ στρώμα από φυτόχωμα και σε αποστάσεις 5- 6 πόντους, όπου σκεπάζονται ελαφρά, μόλις 1-2 πόντους το πολύ. Όταν αποκτήσουν 4-5 φύλλα διαλέγονται τα καλύτερα και μεταφυτεύονται, ανά ένα, σε γλαστράκια ή σε αραιότερες αποστάσεις 10-12 πόντους σε θερμοσπορεία με λιγότερη ζέστη (χλιαρά), όπου παραμένουν 2-3 εβδομάδες. Τότε για να διευκολυνθεί η ανάπτυξη των πλαγίων βλαστών, εφαρμόζεται το πρώτο κλάδευμα. Προς τούτο, το στέλεχος εκάστου μικρού φυτού κόβεται με το νύχι, επάνω από το δεύτερο φύλλο, χωρίς να λογαριάζονται οι κοτυληδόνες. Μετά την πάροδο λίγων ημερών μεταφυτεύονται πάλι σε θαλπωρά είτε ψυχρά θερμοσπορεία, κατά αραιότερα διαστήματα ή σε γλαστράκια μεγαλύτερα. Ύστερα από 12-15 ημέρες μεταφυτεύονται πλέον στην οριστική τους θέση.

Η τελευταία μεταφύτευση γίνεται σε βραγιές ή σε σειρές κατά γραμμές, σε αποστάσεις 0.80-1 μ. και μεταξύ των 50-60 πόντους. Για την εργασία αυτήν ανοίγονται μικροί λάκκοι 20-80 πόντους πλάτους και βάθους, στους οποίους τοποθετούνται τα φυτά, καθένα, μέχρι του λαιμού και με το χώμα τους. Κατόπιν οι λάκκοι γεμίζονται με ένα-δύο φτυαριές καλοχωνεμένης κοπριάς, πατιούνται λίγο γύρω και ποτίζονται με αρκετό νερό. Εάν ο ήλιος είναι καυτερός, καλό είναι τα φυτά να σκεπάζονται με μερικά χόρτα για να περιορίζεται η εξάτμιση.

Η εργασία της μεταφυτεύσεως, κατά προτίμηση, πρέπει να γίνεται τις απογευματινές ώρες ή με καιρό συννεφιασμένο και δροσερό. Τα ποτιστικά αυλάκια πρέπει να χαράσσονται μακρύτερα από τις ρίζες 20-25 πόντους, για να μην έρχεται το νερό σε επαφή με αυτές, αλλά με απορρόφηση.
Με την πρόοδο της βλαστήσεως, οι δύο πρώτοι πλάγιοι βραχίονες, που αναπτύσσονται εξαιτίας του πρώτου κλαδεύματος, κόπτονται δ καθένας, σε 4-6 φύλλα, για να δημιουργηθούν νέες διακλαδώσεις, οι οποίες και θα καρποφορήσουν. Η εφαρμογή αυτή του κλαδεύματος είναι αναγκαία, ιδίως για την επιτυχία πρώιμης παραγωγής.

Για την καλλιέργεια των αγγουριών στα ανοικτά ή για όψιμη παραγωγή, η σπορά γίνεται απ' ευθείας επί τόπου δίχως καμία προετοιμασία των σπόρων ή κατόπιν προβλαστήσεως σε ζεστό κοπροσωρό. Πολλοί κηπουροί προτιμούν τη σπορά και ανάπτυξη των φυτών μέσα σε γλαστράκια, όπου αφού κάνουν λίγα φύλλα μεταφυτεύονται στις θέσεις τους.

Στη περίπτωση που οι σπόροι φυτεύονται αμέσως, η γη πρέπει να είναι καλά δουλευμένη με βαθειά σκαψίματα και λιπασμένη με ανάλογη χωνευμένη κοπριά. Κατά τη στιγμή της σποράς, ανοίγονται λάκκοι βάθους και πλάτους 25-30 πόντους, σε κανονικές αποστάσεις, οι οποίοι γεμίζονται με αρκετό κοπρόχωμα, ώστε να σχηματίζονται μικροί σωροί. Εάν πρόκειται η σπορά να γίνει σε βραγιές, τότε το χώμα μαζεύεται προς το μέσο, για να γίνεται είδος χαμηλού σαμαριού. Κατόπιν, γύρω στο κάθε σωρό, τοποθετούνται 3-4 σπόροι και σκεπάζονται ελαφρά σε βάθος 3-4 πόντους. Όταν βλαστήσουν και τα νέα φυτά αποκτήσουν 3-5 φύλλα διαλέγονται και διατηρούνται 1-2, τα καλύτερα, τα άλλα απορρίπτονται.

Σε όλες τις περιπτώσεις οι καλλιεργητικές περιποιήσεις συνίστανται από 2-3 σκαλίσματα, τα οποία πρέπει να γίνονται εγκαίρως, μέχρις ότου σκεπασθεί όλη η επιφάνεια από τις αγγουριές. Επίσης τα ποτίσματα πρέπει να γίνονται τακτικά, κάθε 2-4 ήμερες, ώστε η γη να διατηρεί πάντοτε σχετική υγρασία. Ή παραμικρά ξηρασία είναι πολύ επιβλαβής για τις αγγουριές. Σταματά τη βλάστηση και προ πάντων, κάνει τα αγγούρια τραχεία και πικρά. Για αυτό, στα ελαφρά εδάφη και ατούς ζεστούς τόπους τα ποτίσματα πρέπει να είναι συχνότερα και αφθονότερα.

Για την επίσπευση και ενδυνάμωση της παραγωγής και στην ανοικτή καλλιέργεια, είναι αξιοσύστατη η εφαρμογή του κλαδεύματος, όπως έγινε λόγος για τις αγγουριές που μεταφυτεύονται. Δηλαδή, όταν τα φυτά αποκτήσουν 4-5 φύλλα πρέπει να κορφολογούνται επάνω από τα 2 κάτω φύλλα, για να δώσουν πλάγιους βλαστούς στις μασχάλες. Όταν οι νέοι αυτοί βλαστοί αποκτήσουν 7-8 φύλλα κόβονται ο καθένας επάνω από τα 4-5 φύλλα, για να αναπτυχθούν άλλοι βλαστοί τρίτης σειράς, οι οποίοι και θα καρποφορήσουν. Με την υποχρεωτική αυτή διάταξη της βλαστήσεως, επιτυγχάνεται μεγάλη πρωιμότητα, γιατί τα αρσενικά άνθη παρουσιάζονται στη 2η και 3η σειρά βλαστών, ενώ τα θηλυκά από την 3η σειρά και πέρα. Τα αγγούρια, κατά την συγκομιδή, πρέπει να μαζεύονται συχνά, κάθε δύο ημέρες τουλάχιστο, για να γίνονται άλλα. Πάντως να είναι τρυφερά και μόλις θεωρηθούν κατάλληλα για κατανάλωση. Προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τουρσί, πρέπει να συλλέγονται πολύ μικρά, στο μέγεθος ενός δακτύλου.

Για να υπάρχουν τρυφερά αγγούρια σε όλο το διάστημα του καλοκαιριού μέχρι τέλους του φθινοπώρου, πρέπει η σπορά να γίνεται κατά χρονικά διαστήματα από την άνοιξη ως τα τέλη Αυγούστου.

Παράγωγη απόρου

Η απόκτηση καλού αγγουροσπόρου βασίζεται στην εκλογή των μητρικών φυτών, τα οποία πρέπει να είναι παραγωγικά και προ πάντων, να ανταποκρίνονται στην επιθυμητή ποικιλία. Αφού διαλεχτούν οι μάνες πρέπει σε κάθε ρίζα να αφήνονται μόνο 1-2 καρποί, από τους πρώτους, οι οποίοι να διατηρούνται μέχρις ότου να κιτρινίσουν και ωριμάσουν τελείως. Κατόπιν όταν σαπίσουν πλένονται  και αποχωρίζονται οι σπόροι, οι οποίοι αφού στεγνώσουν φυλάσσονται σε μέρος ξηρό και σκοτεινό.

Η βλαστική δύναμη των σπόρων διαρκεί 4-6 χρόνια.

Πηγή: www.ftiaxno.gr                                                                                  

Τα σκυλιά χάσκι

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Elena Tsitsikli.

Τόσο όμορφη ταινία!!
Επικεντρώνεται στα σκυλιά και στη συντροφικότητα που αναπτύσσουν μεταξύ τους.
"Λειτουργούν ενστικτωδώς με ανιδιοτέλεια και αγάπη μέσα στην ομάδα αλλά και με επιθετικότητα και δόλο στους εχθρούς τους." Αξίζει όλοι να την δούμε!!

Τα σκυλιά χάσκι – ήρωες τις ανταρκτικής που έγιναν ταινία του Disney

Το Φεβρουάριο του 1958, μια ιαπωνική ερευνητική ομάδα βρισκόταν στην Ανταρτική, στα πλαίσια επιστημονικής αποστολής. Όταν όμως ενημερώθηκε…

olapet.gr

http://www.olapet.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B9-%CE%AE

Τα σκυλιά χάσκι – ήρωες τις ανταρκτικής που έγιναν ταινία του Disney

June 12, 2017

in Αληθινές Ιστορίες, Αφιερώματα, Ιστορικά, ΣΚΥΛΟΣ

Το Φεβρουάριο του 1958, μια ιαπωνική ερευνητική ομάδα βρισκόταν στην Ανταρτική, στα πλαίσια επιστημονικής αποστολής. Όταν όμως ενημερώθηκε ότι πλησίαζε σφοδρή χιονοθύελλα φοβήθηκαν ότι θα αποκλειστούν. Έτσι, πήραν την απόφαση να αποχωρήσουν από τη βάση με ελικόπτερο, αφήνοντας πίσω 15 σκυλιά ελκήθρου που τους συνόδευαν, επειδή δεν χωρούσαν.


Διαβάστε επίσης: Lassie, ο σκύλος των παιδικών μας χρόνων!

Η σκέψη ήταν, ότι μόλις μεταφερθούν σε ασφαλές μέρος, ο πιλότος θα επιστρέψει πίσω στη βάση για να τα πάρει. Κανένας ωστόσο δεν περίμενε το τι θα ακολουθούσε. Η μετεωρολογική υπηρεσία έπεσε έξω στις προγνώσεις της. Ο καιρός χειροτέρεψε απότομα μέσα σε 4 ώρες. Οι χειμερινές αποστολές ακυρώθηκαν για ένα χρόνο και οι πτήσεις προς τη βάση απαγορεύτηκαν. Κανένας, όσο και αν το επιθυμούσε, δεν θα μπορούσε να γυρίσει πίσω για να πάρει τα σκυλιά. Όταν ο οδηγός και ιδιοκτήτης των σκυλιών επέστρεψε στην Ανταρκτική την επόμενη χρονιά, βρέθηκε μπροστά σε ένα απροσδόκητο θέαμα. Δύο από τα 15 χάσκι είχαν καταφέρει να επιβιώσουν. Επτά είχαν παραμείνει δεμένα με τις αλυσίδες και είχαν θαφτεί στο χιόνι, πέντε είχαν λυθεί αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ, ενώ ένα βρέθηκε νεκρό μπροστά από την πόρτα του σταθμού «Showa», λίγα χιλιόμετρα παρακάτω….

Η έμπνευση για την ταινία και οι αλλαγές στο σενάριο…

Από το ιδιαίτερο αυτό γεγονός εμπνεύστηκε ο σκηνοθέτης Φράνκ Μάρσαλ και σε συνεργασία με την εταιρία Ντίσνεϋ, το 2005, γύρισε την ταινία «Eight Below» με πρωταγωνιστή τον Πολ Γουόκερ. Στην πλοκή της ιστορίας υπήρξαν ορισμένες αλλαγές, από το σεναριογράφο Ντέιβιντ Ντιτζίλο, ο οποίος δεν ήθελε το φινάλε της ταινίας να είναι τόσο δραματικό, όσο στην πραγματικότητα, αλλά πιο αισιόδοξο και χαρούμενο….
Ο Jerry Shepherd (Paul Walker) είναι οδηγός στην Αμερικάνικη Επιστημονική Ερευνητική Βάση στην Ανταρκτική. Μαζί του στη παγωμένη τοποθεσία εργάζονται ο Charlie Cooper (Jason Biggs) και η κατά καιρούς αγαπημένη του Katie (Moon Bloodgood). Ο Jerry έχει αναπτύξει μια δυνατή σχέση με τα 8 huskies που εκπαίδευσε για να κινούν τα έλκηθρα. Το κάθε ένα έχει όνομα και διαφορετική προσωπικότητα. Η εμπιστοσύνη και η αφοσίωση του στα σκυλιά θα ενισχυθούν όταν σε μια δύσκολη αποστολή τα huskies θα αποδείξουν τις ικανότητές τους σώζοντας τον ερευνητή David McClaren (Bruce Greenwood).
Περνούν δύσκολες δοκιμασίες. Αναπτύσσουν δεσμούς φιλίας μεταξύ τους και 6 από τα σκυλιά καταφέρνουν να αντέξουν στις πολικές θερμοκρασίες, με ελάχιστη τροφή. Ο ιδιοκτήτης τους Τζέρι, τον οποίον υποδύεται ο Πολ Γουόκερ, είναι εξαιρετικά δεμένος μαζί τους. Κάνει τα πάντα για να επιστρέψει στη βάση, τα εντοπίζει και τα παίρνει μαζί του….


Διαβάστε επίσης: Τα σκυλιά των Προέδρων της Αμερικής που έμειναν στην ιστορία!

Τα γυρίσματα…

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Γροιλανδία, σε πραγματικό περιβάλλον και συνθήκες και όχι σε στούντιο. Από την πρώτη στιγμή, την παράσταση έκλεψαν τα σκυλιά-ηθοποιοί. «Σου κοβόταν η ανάσα, αλλά ήταν κάτι το ασύλληπτο. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Με το που έβλεπες τα σκυλιά και τον τρόπο που έπαιζαν στην ταινία, σαν κανονικοί ηθοποιοί, ξέχναγες και το κρύο και την ταλαιπωρία και τα πάντα. Ξεκινούσαν να τρέχουν και δεν μπορούσες να τα σταματήσεις με τίποτα. Έδειχναν αντοχή που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσαν να έχουν. Έλεγα, δεν μπορεί, θα κουραστούν, θα είναι ανυπάκουα. Έπεσα έξω. Ήταν τα πιο ωραία γυρίσματα στα οποία βρέθηκα ποτέ», είχε πει ο Γουόκερ σε συνέντευξή του για την προώθηση της ταινίας….
Ο Τζέισον Μπιγκς, ο οποίος υποδυόταν ένα από τα μέλη της ομάδας, είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ με τους μικρούς και αξιαγάπητους συμπρωταγωνιστές του, ώστε ήθελε να τους πάρει μαζί του, με τη λήξη των γυρισμάτων. «Ναι, το παραδέχομαι. Προσπάθησα να κλέψω μερικά από τα σκυλιά, αλλά τα χάσκι είναι μεγάλα. Δεν μπορείς να τα κρύψεις κάτω από το σακάκι. Άσε που γαβγίζουν κιόλας. Αυτό πού το πας;», είχε πει αστειευόμενος σε συνέντευξη στο MTV….


Διαβάστε επίσης: Γνωρίστε τη Belka & τη Strelka: Τα πρώτα ζώα που ταξίδεψαν στο διάστημα και γύρισαν ζωντανά!

Η εκπαίδευση των σκυλιών και η επιτήρηση από την ΑΗΑ…

Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 30 εκπαιδευμένα σκυλιά ράτσας χάσκι της Σιβηρίας και μάλαμουτ της Αλάσκας. Ο Πολ Γουόκερ χρειάστηκε να κάνει μαθήματα με εκπαιδευτές και να μείνει κοντά στα σκυλιά επί πολλούς μήνες, ώστε να τον μάθουν, να τον υπακούν και να αναπτύξουν συναισθηματικούς δεσμούς μαζί του. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τα σκυλιά τα επιτηρούσαν αρμόδιοι οργανισμοί προστασίας ζώων, καθώς και το «American Humane Association» (ΑΗΑ). Η Γουόλτ Ντίσνεϋ διαβεβαίωσε ότι κανένα ζώο δεν κακοποιήθηκε. Μόνο σε μια και μοναδική περίπτωση, χρειάστηκε να επέμβει εγκαίρως ένας από τους εκπαιδευτές, χρησιμοποιώντας βία, ώστε να καταφέρει να χωρίσει δύο σκυλιά που τσακώνονταν και δάγκωναν το ένα το άλλο….

Πως βίωσαν αυτή την εμπειρία με τα χάσκι οι πρωταγωνιστές 

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το 2006, απέσπασε θετικές κριτικές και αποτέλεσε επιτυχία για τη Ντίσνεϋ. Για εβδομάδες τα χάσκι του Eight Below ήταν στην επικαιρότητα και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ενώ έδιναν το παρών μαζί με τους ηθοποιούς σε διάφορες εκδηλώσεις φιλανθρωπικού σκοπού….
«Τα σκυλιά επικοινωνούσαν μεταξύ τους και ύστερα με όλους εμάς. Εγώ το έζησα και το είδα με τα μάτια μου. Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά ισχύει. Όχι μόνο επικοινωνούσαν, αλλά εξέφραζαν συναίσθημα. Έντονο συναίσθημα, ότι πρέπει να πάρουν αποφάσεις. Αυτό είναι κάτι που το περιμένεις από τους ανθρώπους. Αλλά δεν είναι άνθρωποι, είναι σκυλιά. Είναι συναρπαστικό. Εκείνα ουσιαστικά είναι οι ήρωες και οι πρωταγωνιστές, όχι εμείς», είχε πει ο Γουόκερ στην πρεμιέρα της ταινίας στο Λος Άντζελες….


Διαβάστε επίσης: Ποιες ιδιότητες των σκύλων δε γνωρίζεις;
O σκηνοθέτης Frank Marshall επικεντρώθηκε στα σκυλιά και στη συντροφικότητα που αναπτύσσουν μεταξύ τους. Λειτουργούν ενστικτωδώς με ανιδιοτέλεια και αγάπη μέσα στην ομάδα αλλά και με επιθετικότητα και δόλο στους εχθρούς τους. Οι σκηνές της καθημερινότητας των ανθρώπων έρχονται μόνο για να αντιπαραθέσουν τη λογική και το συμφέρον έναντι στα ζωώδη αλλά αγνά ένστικτα.
Η ταινία διαθέτει χαρακτήρα ντοκιμαντέρ και μέσω της καλής φωτογραφίας μας χαρίζει αρκετά υπέροχα πλάνα. Δείτε το βίντεο με την επιβίωση των σκύλων ελκήθρου στην Ανταρκτική, από απόσπασμα της ταινίας «Eight Below»:…

https://www.youtube.com/watch?v=GaD2oMV8Kxs

Πηγή: Η μηχανή του χρόνου
Διαβάστε επίσης: Εφτά (7) αλήθειες που δεν γνωρίζατε για τα ζώα και τις χώρες που τα φιλοξενούν!

η επιτυχία της πατατοκαλλιέργειας

Στην επιλογή του σπόρου κρίνεται η επιτυχία της πατατοκαλλιέργειας

25 Ιουνίου , 2012

  A+   A-   A

Ο πρώτος και πιο σημαντικός όρος για την επιτυχία της πατατοκαλλιέργειας είναι η εκλογή των κατάλληλων πατατών για την σπορά .

Ως σπόρος της πατάτας για την γεωργική καλλιέργεια, χρησιμοποιούνται στη πράξη οι κόνδυλοι, δηλαδή η πατάτα, η οποία είναι ένα κομμάτι του κορμού (ένα μόσχευμα στη γλώσσα των κηπουρών).Επομένως όπως για τον πολλαπλασιασμό του αμπελιού, της ιτιάς, της λεύκας, της κυδωνιάς, της τριανταφυλλιάς, της συκιάς, της ροδιάς και άλλων παρόμοιων θάμνων και δέντρων, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα, φροντίζουμε να πάρουμε τις βέργες ή τα μοσχεύματα από υγιείς και εκλεκτές ποικιλίες, το ίδιο πρέπει να φροντίσουμε και για το σπόρο της πατάτας.
Η μεγαλύτερη σοδειά επιτυγχάνεται μόνο όταν ο σπόρος προέρχεται από πατατόφυτα, που είχαν την μεγαλύτερη απόδοση. Γιατί η πατάτα που θα καλλιεργήσουμε θα διατηρήσει τα προτερήματα και τα ελαττώματα που έχει η μητρική πατάτα. Όταν η πατάτα είναι από νόστιμη και παραγωγική ποικιλία και τα παιδιά της θα γίνουν καλά όπως και αυτή.
Λόγο της μεγάλης σπουδαιότητας της προέλευσης και της ποιότητας του σπόρου οι καλοί πατατοκαλλιεργητές παράγουν και διαλέγουν μόνοι τους τον σπόρο από τα χωράφια τους και μάλιστα από την εποχή ακόμα της αναπτύξεως της πατάτας και όχι μετά την συλλογή της σοδειάς. Για αυτό πηγαίνουν στα χωράφια που έχουν φυτέψει με πατάτες 25-30 ημέρες μετά την έναρξη της βλαστήσεως και σημαδεύουν τα δυνατότερα πατατόφυτα, που έχουν 3-6 ζωηρούς βλαστούς, μπίχνωντας ένα καλάμι για σημάδι δίπλα τους. Μετά από ένα μήνα πηγαίνουν και εξετάζουν τα σημαδεμένα πατατόφυτα. Αν αυτά διατηρούνται ακόμα ζωηρά και έχουν άφθονα φύλλα και βλαστάρια και δεν είναι λίγα, ζαρωμένα ή κουλουριασμένα ή αρρωστημένα από περονόσπορο, αφήνουν το σημάδι. Κατά την εποχή της συγκομιδής της πατάτας, πρώτα συλλέγουν προσεκτικά και χωρίς να τις πληγώσουν, τις πατάτες από τα σημαδεμένα φυτά. Τις διαλέγουν κατά μέγεθος και χρησιμοποιούν μόνο τις καλύτερες και μετρίου μεγέθους από αυτές για την σπορά της προσεχούς πατατοκαλλιέργειας.
Αν το πατατοχώραφο έχει τα περισσότερα φυτά του ασθενικά και με φύλλα κατσαρωμένα, ή τα φυτά είναι προσβεβλημένα από περονόσπορο ή σάπισμα του λαιμού του φυτού, τότε πρέπει κανείς να αλλάξει σπόρο και να φέρει από αλλού υγιή απαραίτητα για να μην γίνει επιζήμια η πατατοκαλλειέργειά του.
Για την Ελλάδα οι καλύτερες ποικιλίες για την ανοιξιάτικη σπορά είναι η πατάτα που προέρχεται από ψυχρά και ορεινά μέρη. Στα μέρη αυτά η πατάτα συλλέγεται συνήθως αργά μετά τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο και λόγο του χειμώνα ωριμάζει πολύ καλά μέχρι την άνοιξη και είναι πλουσιότερη σε άμυλο. Η αγορά του σπόρου πρέπει να γίνει όσο το δυνατότερο νωρίτερα, για να τον συντηρήσουν καλά μόνοι τους οι καλλιεργητές μέχρι την εποχή της σποράς του.

Η πατάτα που θα χρησιμοποιηθεί για σπορά πρέπει να είναι υγιείς, σφιχτή όχι μαλακή, να μην έχει εσωτερικά κενά(κουφάλες), να είναι βαριά και να έχει ανάβαθα μάτια. Να μην παρουσιάζει μελανά ή σκούρα στίγματα στο φλοιό της ή στη σάρκα της. Πρέπει να μην είναι χτυπημένη, λαβωμένη ή τρυπημένη από έντομα και σκουλήκια και να είναι ώριμη.

Η ώριμη πατάτα δεν ξεφλουδίζεται εύκολα, όταν τη χουφτιάζουμε και τρίβουμε το μεγάλο δάχτυλο στο φλοιό της. Η σοδειά από άωρες πατάτες είναι πρώιμες αλλά μικρότερες. Τότε ωριμάζουν εντελώς οι πατάτες, όταν μείνουν 5-8 ημέρες ακόμα μέσα στη γη, αφού ξεραθούν εντελώς τα φύλλα και οι κορμοί των πατατοφυτών.

Το μέγεθος του σπόρου

Τα πειράματα απέδειξαν ότι όταν φυτεύουμε μεγάλες πατάτες από υγιή πατατόφυτα, η σοδειά είναι μεγαλύτερη, οι πατάτες περιέχουν περισσότερο άμυλο και τα φυτά αντέχουν περισσότερο στο περονόσπορο και σε άλλες ασθένειες. Γιατί η μητρική πατάτα τότε δίνει περισσότερη τροφή στα νέα φυτά και έτσι γίνονται οι βλαστοί και τα φύλλα τους ζωηρότερα και ανθεκτικότερα και έτσι τρέφουν καλύτερα τους κονδύλους τους. Επειδή όμως θα χρειαζόμαστε μεγάλες ποσότητες σπόρων αν χρησιμοποιούσαμε αποκλειστικά τις πολύ μεγάλες πατάτες για σπορά αλλά και επειδή οι πολύ μεγάλες πατάτες δεν αυξάνουν τόσο σε απόδοση όσο οι μέτριες, για αυτό θεωρείτε πιο συμφέρον να χρησιμοποιούνται για σπορά πατάτες μεγέθους ενός μεγάλου αυγού κότας και με σάρκα σφιχτή και αλευρώδη (19-20% άμυλο). Δύο και τρεις ακόμη μικρές πατάτες, αποδίδουν μικρότερη σοδειά από μία μεγάλη πατάτα αυτού του μεγέθους. Όταν όμως ο σπόρος προέρχεται από αρρωστημένα ή εκφυλισμένα φυτά η σοδειά είναι μικρή έστω και αν χρησιμοποιηθούν οι μεγαλύτερες πατάτες. Σε αυτή τη περίπτωση ακόμη και οι μικρότερες πατάτες από υγιή φυτά αποδίδουν περισσότερο από το μεγάλο σπόρο της εκφυλισμένης.

Όταν το έδαφος είναι υγρό και πτωχό και οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς, πρέπει να χρησιμοποιούνται πατάτες, μεγαλύτερου μεγέθους από ένα αυγό για τη σπορά. Όταν ο σπόρος έχει 3-4 ζωηρά μάτια, η σοδειά αποδίδει μεγαλύτερες πατάτες. Για αυτό κάποιοι καλλιεργητές συνηθίζουν κατά το φύτεμα της ολόκληρης πατάτας, να στραβώνουν τα άλλα μάτια με το μαχαίρι και να αφήνουν μόνο ένα ζωηρό μάτι στη κορυφή. Το στράβωμα όμως αυτό των ματιών απαιτεί πολύ εργασία και για αυτό χρησιμοποιούνται στη πράξη πατάτες με 5-6 μάτια το πολύ, ή χρησιμοποιείται για σπορά μόνο το τμήμα της κορυφής από τις πατάτες. Πατάτες με περισσότερα μάτια παράγουν πολλούς μεν βλαστούς αλλά αδύνατους και η σοδειά από αυτές αποτελείται από πολλές αλλά μικρές πατάτες.

Σπόρος ολόκληρος και σπόρος κομμένος

Τα πειράματα ειδικών επιστημών απέδειξαν, ότι ολόκληρη η πατάτα σαν σπόρος είναι προτιμότερη από την κομμένη. Ο κομμένος σπόρος αποδίδει συνήθως 20-30% μικρότερες σοδειές από τον ολόκληρο σπόρο σε μέγεθος αυγού, ο οποίος έχει το ίδιο βάρος με τα κομμάτια. Αλλά και οι μικρές πατάτες για σπορά είναι προτιμότερες και αποδίδουν μεγαλύτερη σοδειά από τα κομμάτια του ιδίου βάρους.
Σε πειράματα σε 4 ίδια χωράφια που φυτεύτηκαν μεγάλες, μέτριες, μικρές, κομμένες πατάτες, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Μεγάλες πατάτες 94 οκάδες
Μεσαίες πατάτες 78 οκάδες
Μικρές πατάτες 76 οκάδες
Με κομμάτια 64 οκάδες

Σε μία μόνο περίπτωση η κομμένη πατάτα αποδίδει σχετικός καλή σοδειά και υγιή φυτά. Όταν κόβεται στη μέση κατά πλάτος σε δύο τμήματα, το τμήμα της κορυφής και το τμήμα του ομφαλού. Από αυτά για τη σπορά θα χρησιμοποιηθεί το τμήμα της κορυφής που έχει τα ζωηρότερα μάτια, κομμένο στο μέγεθος του αυγού της κότας. Η κοπή με κοφτερό μαχαίρι μπορεί να γίνεται σιγά σιγά από την εποχή της συλλογής έως την εποχή της σποράς της πατάτας. Τα κομμάτια για τη σπορά διατηρούνται σε λεπτά στρώματα 20 εκατοστών εντός ξηρού και καλώς αεριζόμενου χώρου και όχι σε σωρούς.

Όταν οι παραπάνω μέθοδοι δεν μπορούν να εφαρμοστούν και θέλουμε να κάνουμε οικονομία σπόρου, πρέπει να χωρίζουμε τη πατάτα για σπορά στα δύο κατά μήκος. Με αυτό τον τρόπο κάθε κομμάτι έχει τον ίδιο περίπου αριθμό ματιών και τα μισά της κορυφής και τα μισά του ομφαλού.
Χρησιμοποιούνται σε αυτή την περίπτωση για σπορά και τα 2 κομμάτια. Όταν οι πατάτες κόβονται σε ακόμα μικρότερα κομμάτια, το οποίο είναι το χειρότερο, πρέπει να έχει τουλάχιστον 3 μάτια το καθένα. Συνήθως κόβετε η πατάτα στα τέσσερα κατά μάκρος, για να μοιράζονται τα μάτια της κορυφής και του ομφαλού το ίδιο σε όλα τα κομμάτια. Η χρησιμοποίηση κομμένων πατατών για σπορά, εκτός ότι επιφέρει ελάττωση σοδειάς, αφήνει και πολλά κενά στα πατατοχώραφα. Γιατί πολλοί από τους κομμένους σπόρους προσβάλλονται ευκολότερα από διάφορες ασθένειες και κυρίως της γάγγραινας του κορμού λόγο των πληγών και καταστρέφονται.

Εκτός όμως από αυτό, το κόψιμο προκαλεί και αργοπορία στην ωρίμανση των πατατών.
Τέλος όποιος έχει λίγες μόνο πατάτες από μια εκλεκτή ποικιλία, την οποία θέλει να πολλαπλασιάσει γρήγορα, φυτεύει αυτές σε εύφορη γη και όταν αναβλαστήσουν, χωρίζει κάθε βλαστό και τον μεταφυτεύει χωριστά, όπως γίνεται στη λαχανοκομία και ανθοκομία από τους κηπουρούς.

Προπαρασκευή του σπόρου

Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται η πατάτα για την ανοιξιάτικη σπορά μόλις την βγάλουμε από την αποθήκη, αλλά πρέπει να την αφήνουμε σε στρώματα 20-30 εκατοστόμετρων για 2-3 βδομάδες σε υπόστεγο ή στην ύπαιθρο ή στον αέρα, για να στεγνώσει και μετά να την φυτεύουμε. Επίσης όταν μεταχειριζόμαστε κομμάτια για σπορά, πρέπει να κόβουμε την πατάτα πριν 3-4 εβδομάδες και να τα στεγνώνουμε μα τον ίδιο τρόπο και μετά να τα φυτεύουμε.

Είναι αληθές, ότι ενίοτε η στεγνωμένη πατάτα αργεί να φυτρώσει, αλλά άμα φυτρώσει αναλαμβάνει ζωηρή βλάστηση και εξουδετερώνει την αργοπορία. Οι στεγνωμένες μάλιστα πατάτες που χρησιμοποιούνται για σπορά δίνουν όχι μόνο μεγαλύτερες αλλά και πιο πρώιμες σοδειές. Όταν δε έχει κανείς αρκετό καιρό, για να στεγνώσει τις κομμένες πατάτες διευκολύνει την επούλωση των πληγών τους με το πασπάλισμα αυτών με στάχτη ή με σκόνη ασβέστη ή με χώμα.
Για την φθινοπωρινή πατάτα (σπορά Ιουλίου-Αυγούστου) χρησιμοποιείται ο σπόρος της πρώιμης καλοκαιρινής πατάτας, η οποία συλλέγεται τέλη Μαΐου-Ιουνίου. Οι πατάτες αυτές τοποθετούνται μετά την συλλογή τους σε σκιερό μέρος σε στρώμα 30 περίπου εκατοστών πάχους, στο έδαφος ή σε σανίδες ή σε άχυρα και σκεπάζονται ελαφρός με χόρτα ή άχυρα.

Καταβρέχονται δε ελαφρά ανά περιόδους με ποτιστήρι. Οι πατάτες αυτές αρχίζουν να πρασινίζουν σιγά σιγά και τα μάτια αρχίζουν να φουσκώνουν. Μετά από 40-50 ημέρες ο σπόρος είναι κατάλληλος για σπορά. Εάν οι πατάτες χρησιμοποιηθούν απ’ ευθείας για σπορά δεν φυτρώνουν όλες και αφήνουν κενά στα χωράφια.

Προβλάστηση της ανοιξιάτικης σποράς

Οι κηπουροί των παραμεσόγειων περιοχών συνηθίζουν να φυτεύουν την άνοιξη πατάτες, οι οποίες έχουν προηγμένως πρασινίσει και βλαστίσει. Με αυτό τον τρόπο η σοδειά γίνεται μεγαλύτερη, οι πατάτες περιέχουν περισσότερο άμυλο και το σπουδαιότερο ωριμάζουν γρηγορότερα.

Ο τρόπος προβλαστήσεως είναι ο εξής:

Κατασκευάζονται τελάρα με ορθογώνια πλαίσια, με μήκος πλευρών 45-55 εκατοστών. Τα πλάγια πλευρά έχουν ύψος 10-12 εκατοστά και πόδια 5-10 εκατοστών ώστε να υπάρχει μεταξύ τους διάστημα για να διέρχεται ο ήλιος και ο αέρας. Το πάτωμά τους που μπορεί να γίνει με σύρμα σε κάποια μορφή σχάρας.
Οι πατάτες για σπορά τοποθετούνται όρθιες και η μία παραπλεύρως προς την άλλη, έξι εβδομάδες πριν την σπορά τους. Τα πλαίσια με την πατάτα τοποθετούνται κατόπιν σε σκιερό μέρος είτε σε υπόστεγο ή κάτω από δέντρα σε τοποθεσία ευάερη και φωτεινή και αφήνονται μέχρι την σπορά τους. Εάν υπάρχει φόβος παγετών τοποθετούνται σε αποθήκη φωτεινή και ευάερη.

Όταν η θερμοκρασία ανέλθει στους 12 βαθμούς καταβρέχουν την πατάτα ελαφρώς με νερό της ίδιας θερμοκρασίας. Στην ανάγκη θερμαίνουν την αποθήκη. Με αυτό τον τρόπο φουσκώνουν τα μάτια και βλασταίνουν. Οι πατάτες στην αρχή πρασινίζουν και κατόπιν αναπτύσσουν τους βλαστούς τους μέσα στα πλαίσια.

Όταν οι βλαστοί φτάσουν μήκος από 1-1.5 εκατοστό, μεταφέρονται με τα πλαίσια στους αγρούς και φυτεύονται μετά προσοχής για να μην σπάσουν οι τρυφεροί βλαστοί γιατί τότε ο σπόρος γίνεται άχρηστος. Η αύξηση της σοδειάς με την προβλάστηση αποδείχτηκε ότι είναι σοβαρή και ιδίως όταν φυτεύονται προβλαστημένα κομμάτια πατάτας.
Στη Γαλλία η διαφορά υπέρ του προβλαστημένου σπόρου έφτασε 500-600 οκάδες το στρέμμα. Ιδίως η προβλάστηση είναι απαραίτητη, όταν φοβόμαστε ασθένειες από νηματώδη.

Τι ποσό σπόρου χρειάζεται στο στρέμμα

Όπως είπαμε ο καλύτερος σπόρος είναι η ολόκληρη πατάτα στο μέγεθος αυγού κότας. Στις πολύ παραγωγικές και όψιμες ποικιλίες το βάρος κάθε σπόρου πρέπει να είναι περίπου 30-50 δράμια. Στις συνηθισμένες 20-25 δράμια και στις πρώιμες 15-20. Εάν οι πατάτες φυτευθούν σε απόσταση 25-35 εκατοστά η μία από την άλλη υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν 150-400 οκάδες ανά στρέμμα, αναλόγως της πρωιμότητας της ποικιλίας. Δηλαδή οι πολύ όψιμες 400 οκάδες, οι μεσαίες 200-250 και οι πρώιμες 150-200 οκάδες. Εάν φυτευθούν σε αποστάσεις 40 εκατοστών θα χρειαστούν 100-250 οκάδες.

Στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη όπου η φύτευση γίνεται συνήθως σε γραμμές που απέχουν 50 εκατοστά και τα φυτά απέχουν 40 εκατοστά εντός της γραμμής αυτής, ο αναγκαίος σπόρος είναι 75-200 οκάδες το στρέμμα.

Από συγκριτικά πειράματα που έγιναν στην Γαλλία απεδείχθη, ότι όταν χρησιμοποιήθηκε μεγαλύτερος σπόρος, η σοδειά απέδωσε παραπάνω από το διπλάσιο της διαφοράς του βάρους του μεγάλου από τον μικρό σπόρο.

Το φύτεμα της πατάτας

Όταν φυτευτεί η πατάτα, δεν φυτρώνει εάν η θερμοκρασία είναι μικρότερη των 4 βαθμών. Τα πρώτα φύλλα εμφανίζονται όταν η μέση θερμοκρασία του αέρα είναι 10-12 βαθμοί, μετά από 15-25 ημέρες μετά την φύτευσή της πατάτας. Η ανθοφορία αρχίζει μετά από 35-40 ημέρες, εφόσον η μέση θερμοκρασία του αέρα είναι 14-16 βαθμούς. Η τέλεια ανάπτυξη των κονδύλων εντός της γης, δηλαδή η τέλεια ωρίμανση της πατάτας , τελειώνει συνήθως μετά 45-60 ημέρες μετά την άνθηση της πατάτας. Δηλαδή η διάρκεια της βλαστήσεως της πατάτας είναι συνήθως 100-130 ημέρες. Υπάρχουν βέβαια πρώιμες ποικιλίες που ωριμάζουν σε 70-80 ημέρες και άλλες όψιμες, που ωριμάζουν μετά από έξι μήνες.

Η Ελλάδα όπως και άλλες παραμεσόγειες χώρες ανήκουν σε αυτές που διακρίνονται για την ξηρασία τους κατά τους θερινούς μήνες μέχρι του φθινοπώρου. Η ξηρασία αυτή επιβραδύνει μέχρι και σταματά ακόμη την ανάπτυξη των ποωδών φυτών.

Η ξερική πατάτα στην Ελλάδα είναι μονόφορη, σπέρνεται τους μήνες της ανοίξεως από Φεβρουάριου μέχρι τον Απρίλιο και συγκομίζεται κατά τον Ιούνιο και Ιούλιο. Η πατάτα στην Ελλάδα έχει ανάγκη πολλών ποτισμάτων για να αποδώσει μεγάλη σοδειά που μπορεί να φτάσει τις 3500 οκάδες το στρέμμα.
Η ποτιστική πατάτα επιτυγχάνει και στα θερμότερα μέρη της Ελλάδος.

Η ποτιστική πατάτα στην Ελλάδα είναι δίφορη, φυτεύεται 2 φορές το χρόνο και κάνει 2 σοδειές. Εάν φυτεύεται κατά τους μήνες της άνοιξης (σπορά ανοιξιάτικη), δηλαδή από Φεβρουάριο μέχρι αρχές Μαΐου, συγκομίζεται μετά από 100-120 ημέρες από την φύτευσή της, δηλαδή αρχίζει να ωριμάζει από τέλος Μαΐου μέχρι Αυγούστου.

Η πατάτα αυτή συνήθως ονομάζεται πρώιμη ή καλοκαιρινή πατάτα.

Οι πατατοκαλλιεργητές, κυρίως στη νότια Ελλάδα που διαθέτουν νερό, φυτεύουν πατάτα και κατά τον Ιούλιο-Αύγουστο (καλοκαιρινή σπορά). Οι φυτεμένες αυτές πατάτες, ωριμάζουν και συγκομίζονται κατά τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο.

Η πατάτα αυτή ονομάζεται όψιμη ή φθινοπωρινή ή χειμωνιάτικη πατάτα.

Λίπανση της πατάτας
Μέσω πειραμάτων ο Γάλλος γεωπόνος Γκαρολά απέδειξε ότι μια όψιμη ποικιλία καλλιεργούμενη στη Β. Ευρώπη παρήγαγε 2400 οκάδες ανά στέμμα και απορρόφησε τα εξής ποσά θρεπτικών βασικών συστατικών

Άζωτο 12 οκάδες
Φωσφορικό οξύ 4 ½ οκάδες
Κάλιο 22 οκάδες
Ασβέστιο 10 οκάδες

Για να κάνουμε μια σύγκριση σημειώνουμε ότι μία καλή σοδειά σιταριού 250 οκάδων ανά στρέμμα απαιτεί περίπου κατά τον ίδιον, τις επόμενες ποσότητες θρεπτικών συστατικών κατά στρέμμα:

Άζωτο 10 οκάδες
Φωσφορικό οξύ 5 ½ οκάδες
Κάλιο 11 οκάδες
Ασβέστιο 4 οκάδες

Η χλωρή λίπανση της πατάτας

Σε πολλά μέρη δεν υπάρχει κοπριά και για αυτό είναι δύσκολη η καλλιέργεια της πατάτας και των λαχανικών γενικά. Ο τρόπος για διορθωθεί εν μέρει η έλλειψη αυτής, είναι στα χωράφια πριν φυτεύσουμε πατάτα, σπείρουμε την προηγούμενη χρονιά πεταχτά την κατάλληλη εποχή ή βίκο ή σινάπι σε όλα τα χωράφια, ή λαθούρια ή κουκιά στα αργιλώδη, ή λούπινα στα πυριτικά (ξηρά και φτωχά σε ασβέστη).
Όταν τα φυτά αυτά φθάσουν στο άνθος τους, με ένα κύλινδρο ή μια σβάρνα ξύλινη πατιούνται και κατόπιν οργώνεται το χωράφι, ώστε να θαφτούν τα φυτά μέσα στη γη την κατάλληλη εποχή. Τα φυτά αυτά σαπίζουν σε λίγο χρόνο μέσα στο χώμα και γίνονται είδος κοπριάς (χλωρό λίπασμα).

Πηγή: Η πατάτα-Παναγιώτου Α. Δεκάζου-Παράρτημα «Γεωργικού δελτίου» Φεβρουαρίου 1933