Η καλλιέργεια και η χρήση της Αλόης

Η καλλιέργεια και η χρήση της Αλόης στην Ελλάδα απο τον Ηλια Χρονακη

 Γνωστή στους αρχαίους Aιγυπτίους, τους Eλληνες και τους Pωμαίους, η αλόη αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο διαδεδομένα φυσικά προϊόντα της φαρμακολογίας και της κοσμετολογίας. «Πριν από μερικούς μήνες μας είχε επισκεφθεί ένα τηλεοπτικό συνεργείο από την Iαπωνία», εξηγεί ο κ. Γιώργος Γιακουμάκης. «Mε το που αντίκρισαν τα φυτά, γονάτισαν και τα φίλησαν. Ετσι απλά και απολύτως κυριολεκτικά!».
Σήμερα, δεκαέξι χρόνια αργότερα, καλλιεργεί με επιτυχία 70.000 φυτά Aloe Vera, στη φυτεία που έχει δημιουργήσει στην περιοχή Tσούτσουρας, στα νότια της Kρήτης. «Στην αρχή τον αντιμετώπισαν περίπου σαν τον κουζουλό του χωριού», λέει ο ανιψιός του Γιώργος Γιακουμάκης, ο οποίος εγκατέλειψε μια στρωμένη σταδιοδρομία ως ασφαλιστής, προκειμένου να ασχοληθεί με την εμπορική διάθεση του προϊόντος στην αγορά.
Στην πρότυπη μονάδα της Louis International, όπου απασχολούνται συνολικά έξι άνθρωποι (τον επόμενο χρόνο το πλάνο ανάπτυξης προβλέπει επέκταση της φυτείας στα 130 στρέμματα και υπερδιπλασιασμό των καλλιεργούμενων φυτών), η καθημερινή ρουτίνα είναι γεμάτη από πράγματα που χρειάζεται να γίνουν. Πότισμα κάθε 15 ημέρες, λίπανση με κοπριά από τα πρόβατα των τοπικών κοπαδιών, μεταφύτευση των νεαρών φυτών, συγκομιδή των φύλλων, συσκευασία. «Για όλους εμάς που προερχόμαστε από αγροτικές οικογένειες μοιάζει λίγο με επιστροφή στις ρίζες.
«Eκείνος όμως αρνήθηκε να πτοηθεί. Eβλεπε, άλλωστε, στην πράξη τις θεραπευτικές και αναζωογονητικές ιδιότητες του φυτού και έτσι πίστευε ακράδαντα στην προοπτική της καλλιέργειας». H αλόη -το επιστημονικό όνομα του φυτού που καλλιεργείται στην Kρήτη είναι Aloe Barbadensis Miller ενώ θεωρείται εκείνο με τις πλέον ισχυρές θεραπευτικές ιδιότητες ανάμεσα σε 300 συνολικά ποικιλίες- είναι ένα φυτό της οικογένειας των κρινοειδών, ο χυμός του οποίου περιέχει περισσότερα από 75 γνωστά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία, αμινοξέα, στεροειδή σαλικυλικό οξύ κ.ά.).
Γνωστή στους αρχαίους Aιγυπτίους, τους Eλληνες και τους Pωμαίους, αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο διαδεδομένα φυσικά προϊόντα της φαρμακολογίας και της κοσμετολογίας. «Πριν από μερικούς μήνες μας είχε επισκεφθεί ένα τηλεοπτικό συνεργείο από την Iαπωνία», εξηγεί ο κ. Γιώργος Γιακουμάκης. «Mε το που αντίκρισαν τα φυτά, γονάτισαν και τα φίλησαν. Ετσι απλά και απολύτως κυριολεκτικά!».
Φυτό πολυετές, που πολλαπλασιάζεται εύκολα με παραφυάδες, θερίζεται 3-4 φορές τον χρόνο και έχει την ικανότητα να επουλώνει μόνο του τις πληγές από το μαχαίρι του καλλιεργητή, η αλόη μοιάζει να έχει προσαρμοστεί ιδανικά στο ξηρό κλίμα της Nότιας Kρήτης. Δεν έχει φυσικούς εχθρούς, «μόνο τα σαλιγκάρια την τρώνε. Kι όταν τα τρώμε μετά εμείς έχουν αυτήν τη μοναδική γεύση», αλλά ούτε πολλές απαιτήσεις στο πότισμα ή στην καλλιέργειά της
Με συνολική έκταση 48 στρεμμάτων, 70.000 φυτά και παραγωγή 128 τόνων ετήσια, η φυτεία αλόης, που δημιούργησε στη Nότια Kρήτη πριν από 15 χρόνια ο Hλίας Xρονάκης -μετανάστης χρόνια στον Kαναδά-, είναι η μοναδική μέχρι σήμερα όχι μόνο στην Eλλάδα, αλλά και στην Ευρώπη.
Aρκεί να ανοίξει κάποιος ένα κομμάτι του φύλλου της αλόης -κάθε φύλλο ζυγίζει 400-800 γραμμάρια- και να πάρει το φυσικό τζελ με ένα κουτάλι από το εσωτερικό του. Mε αυτό μπορεί να κάνει επάλειψη στο χτυπημένο ή ερεθισμένο σημείο και να το ανακατέψει με νερό ή χυμό φρούτων, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά αναζωογονητικό κοκτέιλ. «Mόνο
μη δώσετε αυτό το κοκτέιλ στα παιδιά το βράδυ», τονίζει ο κ. Γιώργος Γιακουμάκης. «Θα αποκτήσουν τόση ενέργεια που θα δυσκολευθούν στα σίγουρα να κοιμηθούν
Στην πρότυπη μονάδα της Louis International, όπου απασχολούνται συνολικά έξι άνθρωποι (τον επόμενο χρόνο το πλάνο ανάπτυξης προβλέπει επέκταση της φυτείας στα 130 στρέμματα και υπερδιπλασιασμό των καλλιεργούμενων φυτών), η καθημερινή ρουτίνα είναι γεμάτη από πράγματα που χρειάζεται να γίνουν. Πότισμα κάθε 15 ημέρες, λίπανση με κοπριά από τα πρόβατα των τοπικών κοπαδιών, μεταφύτευση των νεαρών φυτών, συγκομιδή των φύλλων, συσκευασία. «Για όλους εμάς που προερχόμαστε από αγροτικές οικογένειες μοιάζει λίγο με επιστροφή στις ρίζες 

καλλιέργεια μανιταριών στο σπίτι

2.000 με 6.500 € ετήσιο εισόδημα από την καλλιέργεια μανιταριών στο σπίτι

 


Πρόκειται για μια καλλιεργητική μέθοδο που χωρίς αμφιβολία ξεφεύγει από τα όρια του συμβατού, δίνοντας τη δυνατότητα επαγγελματικής ενασχόλησης με την παραγωγή μανιταριών χωρίς τη χρήση γης. Μια ιδέα που μπορεί εύκολα και με μικρό κόστος να υλοποιηθεί ακόμα και στο σπίτι σε περιοχές όμως που είναι εκτός πόλης και να συμπληρώσει το οικογενειακό εισόδημα.

Ο λόγος για τα μανιτάρια λεντινούλα (σιιτάκε), πλευρώτους και γκριφόλα (μαϊτάκε), προϊόντα με πολύ υψηλή διατροφική αξία και με βιονεργές ουσίες που ενεργούν θετικά στην υγεία μας. Με την απλή τροποποίηση του χώρου σας, που μπορεί να είναι σε ένα δωμάτιο το οποίο να μπορεί να καθαρίζεται εύκολα και να έχει τις αναγκαίες συνθήκες υγιεινής και με μοναδικό κόστος την αγορά υποστρωμάτων, πάνω στα οποία αναπτύσσονται τα μανιτάρια, μπορεί κάποιος να στήσει τη δική του μικρή μονάδα παραγωγής μανιταριών με σκοπό τη διάθεσή τους στο εμπόριο, ή ακόμα και απευθείας επιχειρήσεις μαζικής εστίασης, ταβέρνες, ξενοδοχεία κ.ά. Ξεκινώντας με μικρά βήματα, υποστρώματα παραδείγματος χάριν για έναν χώρο όχι μεγαλύτερο από 10 τετραγωνικά μέτρα, φτάνουν να παράγουν μέσα σε διάστημα 10-12 εβδομάδων 125 κιλά πλευρώτους και 70-80 κιλά λεντινούλα, σύμφωνα με εξειδικευμένους γεωπόνους πάνω στο αντικείμενο αυτό.

Μια συμφέρουσα λοιπόν ενασχόληση που εκτός από την ιδιωτική παραγωγή κατ΄ οίκον για παραγωγή τροφής υψηλής διαιτητικής αξίας μπορεί να προσφέρει κάλλιστα ένα πρόσθετο εισόδημα σε αγροτικές οικογένειες και όχι μόνο σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Εάν σκεφτεί κανείς ότι με κόστος 2-2,5 ευρώ ανά κιλό παράγει ένα προϊόν με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες (πάνω από 27% επί ξηρού βάρους) και αμινοξέα πολύ κοντά σε αυτά του κρέατος, τότε τα μανιτάρια είναι ένα άριστο μέσο διατροφής με χαμηλό κόστος. Οι μορφές που μπορεί να διαθέσει κάποιος την παραγωγή του εκτός από τη νωπή είναι και η ξερή. Ετσι όλο και περισσότερος κόσμος ανακαλύπτει την ποικιλία των προϊόντων που μπορεί να κάνει με τα μανιτάρια, αφού η ξερή μορφή συντηρείται στο ντουλάπι μας πάνω από 3 χρόνια και μπορεί να προστεθεί ανά πάσα στιγμή σε όλα μας τα φαγητά.
 
ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Σε 7 έως 14 ημέρες η πρώτη σοδειά…Το υπόστρωμα κυκλοφορεί σε τρεις τύπους. Οι δύο πρώτοι τύποι αφορούν το πλευρώτους, ενώ ο τρίτος τύπος αφορά τη λεντινούλα και την γκριφόλα (μαϊτάκε). Ο ένας τύπος είναι το «σπαρμένο υπόστρωμα» και αφορά το υπόστρωμα εκείνο που είναι ο σπόρος του μανιταριού απλά ενσωματωμένος στο εσωτερικό του και ο άλλος τύπος εκείνος όπου ο σπόρος έχει αναπτυχθεί στο υπόστρωμα, έχει διανύσει δηλαδή την περίοδο της επώασης και λέγεται «επωασμένο». Ο τρίτος τύπος είναι το υπόστρωμα Λεντινούλα 4 μηνών ωρίμανσης, το οποίο σε μόλις 4 βδομάδες δίνει απόδοση 1 κιλό μανιτάρια από 1 μπλοκ των 3,5 κιλών.

Στην περίπτωση που κάποιος προμηθευτεί το σπαρμένο υπόστρωμα, θα πρέπει πριν κάνει οτιδήποτε για να ξεκινήσει την καλλιέργεια να το «επωάσει». Να το τοποθετήσει δηλαδή σε έναν χώρο κλειστό και ζεστό για 17 ημέρες. Στη συνέχεια το υπόστρωμα είναι έτοιμο να περάσει στη φάση της καρποφορίας οπότε ακολουθούμε τους γενικούς κανόνες για την παραγωγή των μανιταριών. Το υπόστρωμα χρειάζεται ένα μέρος σκιερό, φωτεινό, δροσερό, χωρίς να φυσάει άνεμος όπως για παράδειγμα μία αποθήκη, μπαλκόνι σε προστατευμένο μέρος από τον αέρα, κάτω από μια σκάλα ή σε ένα θερμοκήπιο.

Φως: Τα πλευρώτους χρειάζονται φως. Θα πρέπει το μέρος όπου έχουμε τοποθετήσει το υπόστρωμα να είναι φωτεινό αλλά όχι απευθείας στον ήλιο. Το φως στο οποίο μπορούμε να διαβάσουμε είναι αρκετό. Κατά τη διάρκεια της νύχτας ας μένει στο σκοτάδι.

Θερμοκρασία: Ιδανική θερμοκρασία για να φυτρώσουν τα μανιτάρια είναι 6-18oC. Σε θερμοκρασίες κάτω των 6oC δεν χαλάνε αλλά καθυστερούν. Σε θερμοκρασίες πάνω από 25oC δεν φυτρώνουν.

Νερό – Υγρασία: Ο πιο εύκολος τρόπος για να δημιουργήσουμε συνθήκες υγρασίας στο περιβάλλον γύρω από το υπόστρωμα είναι μια υγρή επιφάνεια που να έχει μόνιμα νερό (αφρολέξ, πιατάκι, κ.τ.λ.).
Εάν το δάπεδο πάνω στο οποίο έχουμε τοποθετήσει το υπόστρωμα είναι χώμα ή τσιμέντο, τότε απλά το διατηρούμε υγρό βρέχοντάς το. Σε περίπτωση που το υλικό από κάτω είναι πλακάκι ή μάρμαρο, θα πρέπει να στρώσουμε μια μοκέτα, αφρολέξ ή κάτι άλλο το οποίο όταν το βρέχουμε να κρατάει υγρασία.
Κάτω από καλές συνθήκες θα ξεκινήσουν να φυτρώνουν σε 7-14 ημέρες.

Συλλογή: Η συλλογή των πλευρώτους διεξάγεται με ένα απλό τράβηγμα ολόκληρης της καρποφορίας από το σημείο που φυτρώνει.

Οταν σταματήσει να παράγει μανιτάρια, μην το πετάξετε στα σκουπίδια, αλλά ανακυκλώστε το περιεχόμενο ενσωματώνοντάς το στο χώμα για λίπασμα. Αποτελεί άριστο εδαφοβελτιωτικό και είναι ιδανικό για κηπευτικά και δενδρώδεις καλλιέργειες. Συνήθως το υπόστρωμα σταματάει να παράγει μανιτάρια ύστερα από 3-4 μήνες, αφού έχει βγάλει τουλάχιστο 3 κύματα παραγωγής και συνολικά περί τα 7-8 κιλά.
Το κόστος των υποστρωμάτων αυτών κυμαίνεται σε διάφορες τιμές ξεκινώντας από τα 5 ευρώ, ενώ η χονδρική τιμή πώλησης των μανιταριών φθάνει τα 4 ευρώ το κιλό.

ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
Ιδανική καλλιέργεια για αρχάριους το πλευρώτους. Το κάθε είδους μανιτάρι έχει τελείως διαφορετικές απαιτήσεις τόσο στο υπόστρωμα καλλιέργειας όσο και στις συνθήκες παραγωγής. Καλό είναι κάποιος -σύμφωνα με τους εξειδικευμένους γεωπόνους- που θέλει να μάθει την καλλιέργεια των μανιταριών, να ξεκινήσει πρώτα με το πλευρώτους. H καλλιέργεια του μανιταριού πλευρώτους είναι ευκολότερη, συγκρινόμενη με αυτή του λευκού μανιταριού και είναι απλούστερη η διαδικασία παρασκευής του υποστρώματος

Το πλευρώτους αποτελεί τροφή ιδιαίτερης διαιτητικής σημασίας, αφού οι πρωτεΐνες του βρίσκονται μεταξύ των πρωτεϊνών των φυτών και των ζώων. Ακόμα, αποτελείται κύρια από νερό (89-90%), 2% λιπαρά (υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα οξέα), υδατάνθρακες και ίνες. Η λέξη «pleurotus» προέρχεται από την εκλατινισμένη αρχαία ελληνική λέξη «πλευρικός ους», που σημαίνει πλευρικό αυτί. Ο όρος περιγράφει το πώς φύεται το συγκεκριμένο είδος στο φυσικό του περιβάλλον. Στη φύση, τα μανιτάρια pleurotus φύονται πάνω σε κορμούς δέντρων πλαγίως, χωρίς να σχηματίζουν κοτσανάκι, αλλά και χωρίς να θυμίζουν μορφολογικά τα υπόλοιπα είδη που φύονται στο έδαφος. Τα πλευρώτους είναι εξαιρετικά νόστιμα, ενώ το ιδιαίτερο άρωμά τους και η γεύση τους θυμίζουν αυτήν των άγριων μανιταριών.

Τα μανιτάρια λεντινούλα και γκριφόλα κατατάσσονται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα στα φαρμακευτικά μανιτάρια. Ο όρος «φαρμακευτικά» μανιτάρια αναφέρεται στη σύγχρονη παγκόσμια βιβλιογραφία σε μανιτάρια τα οποία έχουν από την αρχαιότητα χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή Ιατρική με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σύγχρονες μελέτες επιβεβαιώνουν την παρουσία διάφορων βιοδραστικών ενώσεων στα συγκεκριμένα μανιτάρια με επιβεβαιωμένη ωφέλιμη επίδραση στην καλή υγεία του ανθρώπου. Καταναλώνοντας μανιτάρια της κατηγορίας αυτής δεν αντικαθίσταται κάποια συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή, αλλά συμπληρώνεται το διαιτολόγιο με ένα νόστιμο έδεσμα υψηλής διατροφικής αξίας, το οποίο συμβάλλει θετικά σε διάφορες λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.

Οι κύριες ουσίες που έχουν ανιχνευθεί στην γκριφόλα ( μαϊτάκε) αυτά είναι οι β-γλουκάνες, η «grifolan» και η «grifolin ?LE». Ακόμη έχουν βρεθεί 5-νουκλεοτίδια ( 200-306mg/100gr), φωσφολιπίδια και εργοστερόλη. Σύμφωνα με εργαστηριακές μελέτες, η συχνή χρήση του μανιταριού αυτού (3-5 ημέρες / εβδομάδα) ως τροφή ή ως τσάι, μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά κατά της εκδήλωσης καρκίνου, ενώ συμβάλλει στην ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού.
Η λιανική τους τιμή σε φρέσκια μορφή σε χώρες της Ευρώπης μπορεί να αγγίξει και τα 15 ή 20 ευρώ/ κιλό.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τους μύκητες των μανιταριών:
• Τα μανιτάρια παράγονται στη φύση σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου (συνήθως φθινόπωρο και άνοιξη), όταν οι συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας είναι κατάλληλες. Οταν και εφόσον οι συνθήκες αυτές διαμορφωθούν σε κάποιον κλειστό χώρο, τότε τα μανιτάρια μπορούν να παραχθούν σχεδόν όλο τον χρόνο.
• Οι μακρομύκητες αγαπούν την υγρασία και τη σκιά γι” αυτό και συχνότερα βλέπουμε μανιτάρια κάτω από δέντρα και σε υγρές περιόδους του χρόνου. Η φήμη ότι τα μανιτάρια θέλουν σκοτάδι είναι μύθος.
• Οταν δεν υπάρχουν μανιτάρια, οι μύκητες δεν παύουν να υπάρχουν, αλλά το σώμα τους παραμένει κρυμμένο. Παραμένει κρυμμένο μέσα στο υπόστρωμα. Μέσα στο υλικό δηλαδή όπου αναπτύσσονται οι μύκητες.
• Στη φύση το «υπόστρωμα» μπορεί να είναι το έδαφος, ένας κορμός δένδρου, ένας σωρός με σάπια φύλλα. Στην καλλιέργεια το υπόστρωμα αποτελείται από οργανικά υλικά όπως το άχυρο σίτου.

ΣΕ ΧΩΡΟ 10 Τ.Μ.
125 κιλά παραγωγή σε τρεις μήνες. Σε έναν χώρο 10 τ.μ. με τον κατάλληλο κλιματιστικό μπορούν να τοποθετηθούν 25 μπλοκ πλευρώτους. Τα 25 μπλοκς θα ξεκινήσουν σε 12 ημέρες να παράγουν τα πρώτα μανιτάρια και 5-6 ημέρες μετά θα ξεκινήσει η πρώτη παραγωγή. Συνήθως η πρώτη παραγωγή είναι το 50% της συνολικής. Μετά από 10-14 ημέρες θα ξεκινήσει ο 2ος κύκλος παραγωγής κοκ. Σε διάστημα 10-12 βδομάδων θα έχουμε πάρει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής μας και συνεπώς τότε μπορούμε να αλλάξουμε την καλλιέργεια. Ετσι λοιπόν, ο μικρός χώρος των τ.μ. θα έχει δώσει μέσα σε 3 μήνες 125 κιλά μανιτάρια. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό και με τιμή χονδρικής τα 4 ευρώ, τα έσοδα είναι 2.000 ευρώ. Στην περίπτωση των 2 νέων μανιταριών θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να κατασκευαστούν ειδικά ράφια καλλιέργειας με μεταλλικό σκελετό ανοξείδωτα ή γαλβανιζέ για τη αποφυγή μολύνσεων.

Εάν βέβαια κάποιος θέλει να γίνει συστηματικός παραγωγός μανιταριών, για να έχει σταθερή παραγωγή σε εβδομαδιαία βάση αυτή της τάξης των 125 κιλών, θα πρέπει να δημιουργήσει 10-12 τέτοιους χώρους. Βάζοντας κάθε εβδομάδα 25 νέα μπλοκ θα έχει παραγωγή της τάξης των 125 κιλών κάθε εβδομάδα από μια έκταση 100-120 τ.μ. και ετήσιο εισόδημα 6.000 ευρώ. Στην περίπτωση που από τον πρώτο χώρο των 10μ2 θελήσει κάποιος να επεκτείνει την καλλιέργεια μανιταριών με αυτόν τον τρόπο, τότε θα πρέπει να ενημερωθεί καλύτερα μέσω των ειδικών γεωπόνων, προκειμένου τα μανιτάρια να φυτρώνουν σύμφωνα με το πλάνο που έχει τεθεί και όχι τυχαία σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις.
Πού θα απευθυνθώ: Λευτέρης Λαχουβάρης, Θανάσης Μαστρογιάννης
Καθενοί 34018 Εύβοια, info@manitariadirfis.gr
Τηλ./φαξ:22280 29211

eparousia.gr                

Σήμερα...

Βιογραφία Ο Άγιος Άνθιμος έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και πατρίδα του ήταν η Νικομήδεια. Από μικρός διακρίθηκε για τον ευσεβή ζήλο του προς τα θεία. Όταν ενηλικιώθηκε, η ζωή του ήταν υπόδειγμα σωφροσύνης και αγάπης. Επειδή πλούσια κατείχε το θησαυρό των θείων αληθειών, η θερμή του διδασκαλία, εμπνεόμενη από αποστολικό ζήλο, έβρισκε σχεδόν πάντα ανταπόκριση στις ψυχές των πιστών. Η πνευματική ικανότητα του Άνθιμου ώθησε τους χριστιανούς της Νικομήδειας και τον έπεισαν να γίνει Ιερέας και αργότερα επίσκοπος τους. Όταν, όμως, έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, τον κυνήγησαν και τον συνέλαβαν (302 μ.Χ.). Ο Διοκλητιανός του πρότεινε να θυσιάσει στους Θεούς για να κερδίσει τη ζωή του, αλλιώς τον περίμεναν φρικτά βασανιστήρια, και του έδειξε το όργανα που θα τον βασάνιζαν. Ο Άνθιμος είπε: «Γιατί μου τα δείχνεις; για να με φοβίσεις; Αυτά ας τα φοβούνται εκείνοι, για τους οποίους η παρούσα ζωή είναι μόνο ηδονή και τη στέρηση της θεωρούν μεγάλη απώλεια. Αλλά σε μένα, όπως και σε κάθε χριστιανό, αυτά δεν ασκούν καμιά γοητεία. Το σώμα μου είναι πρόσκαιρο και ευτελές, που μόνη αξία έχει, όταν αγιασθεί δια του Χριστού και δοθεί εις την κατά Χριστόν ζωή. Επομένως, τιμωρίες και βάσανα είναι για μένα πιο ποθητά από του να αρνηθώ το Σωτήρα μου». Τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τελικά τον αποκεφάλισαν.



Όσιος Θεόκτιστος συνασκητής του Μεγάλου Ευθυμίου

Βιογραφία
Ο όσιος και μέγας αυτός ασκητής, αποσύρθηκε από τον κόσμο και κατέφυγε έξι μίλια από τα Ιεροσόλυμα, όπου βρίσκεται η Λαύρα Φάρα. Εκεί κλείστηκε σ' ένα κελί και επιδόθηκε σε αυστηρότατους ασκητικούς αγώνες. Στα χρόνια αυτά, εγκαταστάθηκε σ' ένα γειτονικό κελί της Λαύρας αυτής και ο μέγας Ευθύμιος. Ο κοινός πόθος της άσκησης συνέδεσε στενά τους δύο διάσημους ασκητές, οι όποιοι μετά την απόδοση της γιορτής των Φώτων πήγαιναν μακρύτερα μέσα στην έρημο, για αυστηρότερη άσκηση. Επέστρεφαν στη Λαύρα, την Κυριακή των Βαΐων. Μετά το πέμπτο έτος, αποσύρθηκαν οριστικά στην έρημο μέσα σε μια σπήλια. Η φήμη όμως της αρετής τους, έφερε κοντά τους πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργήθηκε κοινόβιο, που μέχρι τέλους της ζωής του προϊστάμενος ήταν ο Θεόκτιστος. Με τη μεγάλη υπόληψη και αγάπη των συνανθρώπων του, ο όσιος Θεόκτιστος πέθανε σε βαθιά γεράματα το 451 μ.Χ. Στην κηδεία του πρωτοστάτησαν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αναστάσιος και ο μέγας Ευθύμιος, που τότε ήταν 90 ετών.
http://www.saint.gr/939/saint.aspx 
 --------------------------------------------------------------------
 
πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300264283414282&set=a.264589636981747.58976.264580240316020&type=1&theater

Άνθιμος, Ανθιμη
Αριστέα, Αρίστη, Αριστίων, Αριστίωνας, Αριστέας
Αρχοντή, Αρχοντία, Αρχοντούλα, Αρχοντίων, Αρχοντίωνας, Αρχόντισσα, Αρχόντω
Πολύδωρος, Πόλη, Πολύδωρας, Πολυδώρα, Πόλης, Πόλα, Πολυδώρης, Πολυδώρη
Φοίβος, Φοίβη

Γεωτρόπιο 3

  - Οι δρόμοι της Ιάβας Πέτρα Ιορδανίας Αστέρια ΟΒ Ο μικρός Βεδουίνος Η επί κεφαλής ισορροπία Όστρακα στην έρημο

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Οι δρόμοι της Ιάβας
Πέτρα Ιορδανίας
Αστέρια ΟΒ
Ο μικρός Βεδουίνος
Η επί κεφαλής ισορροπία
Όστρακα στην έρημο

κρητικό αντάμωμα

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

10 ώρες ·

 

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1821112591318848?__tn__=-R

Η Βαρβάρα Σιαφάκα νιώθει νιώθει ιδιαίτερη τιμή με το χρήστη Chara Karagiannaki και 10 ακόμη στην τοποθεσία Tolo - Nafplio.

3 Σεπτεμβρίου 2017 · Tolón

Τα κρητικά σωματεία ενώθηκαν χθες στο κρητικό αντάμωμα που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Κρητικών Σωματείων στο Τολό! Μαλεβιζιώτης...!! Το θέαμα μιλάει από μόνο του...!!

Η αξία της φιλοσοφίας

πηγή : http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/02/blog-post_27.html#.UEC4iCLlQyk

Η αξία της φιλοσοφίας

Γεράσιμος Πολίτης 2012-02-27T23:32:00+02:00

Πρέπει λοιπόν να μην επιτρέπουμε το ελεύθερο παιδί να μην ακούει και μην παρακολουθεί όλα τ’ άλλα τα αποκαλούμενα εγκύκλια μαθήματα, αλλά αυτά μεν να τα μαθαίνει επιτροχάδην, έτσι που να πάρει μια γεύση (διότι είναι αδύνατο το τέλειο σε όλα), με τη φιλοσοφία όμως (πρέπει) να ασχολείται σοβαρά. Και μπορώ βέβαια με μια εικόνα να κάνω παραστατική τη γνώμη μου' όπως δηλαδή είναι καλό να περιηγηθεί κάποιος πολλές πόλεις, χρήσιμο όμως είναι να κατοικήσει στην άριστη... Ακόμη, ο Βίων ο φιλόσοφος με χαριτωμένο τρόπο έλεγε ότι, όπως οι μνηστήρες, επειδή δεν μπορούσαν να πλησιάσουν την Πηνελόπη συνευρίσκονταν με τις υπηρέτριες της, έτσι και οι αδυνατούντες να φθάσουν τη φιλοσοφία, ματαιοπονούν σε άλλα μαθήματα μηδαμινής αξίας. Γι’ αυτόν το λόγο επιβάλλεται να καταστήσουμε τη φιλοσοφία ένα είδος συγκεφαλαίωσης της υπόλοιπης παιδείας. Δηλαδή, για μεν τη φροντίδα του σώματος οι άνθρωποι βρήκαν δύο επιστήμες, την Ιατρική και τη Γυμναστική, εκ των οποίων η μεν πρώτη εξασφαλίζει την υγεία και η δεύτερη την ευεξία· των ασθενειών όμως της ψυχής και των παθών μόνο η φιλοσοφία είναι φάρμακο.

Διότι από αυτήν και με αυτήν είναι δυνατό να μάθουμε τι είναι καλό, τι αισχρό, τι δίκαιο, τι άδικο, τι γενικά είναι προτιμητέο, τι άξιο αποφυγής· πώς πρέπει να φερόμαστε στους θεούς, πώς στους γονείς, πώς στους γεροντότερους, πώς στους νόμους, (πώς στους ξένους), πώς στους άρχοντες, πώς στους φίλους, πώς στις γυναίκες, πώς στα τέκνα, πώς στους δούλους· ότι δηλαδή πρέπει τους μεν θεούς να σεβόμαστε, τους δε γονείς να τιμάμε, τους γεροντότερους να ντρεπόμαστε, στους νόμους να πειθαρχούμε, στους άρχοντες να υπακούουμε, τους φίλους να αγαπάμε, στις γυναίκες να είμαστε σώφρονες, στα παιδιά να δείχνουμε αγάπη, τους δούλους να μην καθυβρίζουμε' και, το κυριότερο, να μην είμαστε περιχαρείς στις ευτυχισμένες στιγμές, ούτε περίλυποι στις συμφορές μας, ούτε να είμαστε ακόλαστοι στις ηδονές, ούτε στους θυμούς παθιασμένοι και θηριώδεις. Αυτά βεβαίως εγώ κρίνω ως τα σοβαρότερα από όλα τα αγαθά που επισημαίνονται από τη φιλοσοφία· διότι το να υφίστασαι την ατυχία με αξιοπρέπεια είναι ιδιότητα σπουδαίου άνδρα, ενώ το να ευημερείς χωρίς φθόνο είναι ιδιότητα (σωστού) ανθρώπου, είναι ακόμη σοφού (ιδιότητα) να ελέγχει τις ηδονές με το μυαλό, και δεν είναι του όποιου τυχαίου άνδρα το να συγκρατεί το θυμό του.

Τέλος, τέλειους ανθρώπους θεωρώ αυτούς που μπορούν να ενώσουν και να συγκεράσουν την πολιτική δύναμη με τη φιλοσοφία, και, επειδή τα μέγιστα αγαθά είναι δύο, θεωρώ ότι αυτοί έχουν καλή επίδοση και στον κοινωφελή βίο, όταν πολιτεύονται, και στην ατάραχη και γαλήνια ζωή, όταν καταπιάνονται με τη φιλοσοφία. Διότι, ενώ υπάρχουν τρεις τρόποι ζωής, ένας εκ των οποίων είναι πρακτικός, ο άλλος θεωρητικός και ο τρίτος απολαυστικός, ο μεν τρίτος είναι ζωώδης και μικροπρεπής ως έκλυτος και δούλος των ηδονών, ο δε πρακτικός, όταν δεν μετέχει της φιλοσοφίας, είναι άμουσος και ελαττωματικός, ενώ ο θεωρητικός, όταν αστοχεί στο πρακτικό μέρος, είναι ανωφελής. Πρέπει λοιπόν να προσπαθούμε όσο μπορούμε και με τα κοινά να ασχολούμαστε και με τη φιλοσοφία να καταγινόμαστε, όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Έτσι έκανε στη ζωή του ο Περικλής, έτσι ο Αρχύτας ο Ταραντίνος, έτσι ο Δίων ο Συρακόσιος, έτσι ο Επαμεινώνδας ο Θηβαίος, ένας από τους οποίους υπήρξε σύντροφος του Πλάτωνα. Και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει για την παιδεία να διαθέσω περισσότερο χρόνο, ασχολούμενος με περισσότερα. Πλέον των όσων έχουν αναφερθεί, είναι χρήσιμο, ή, καλύτερα, αναγκαίο, να μην αδιαφορούμε για την απόκτηση παλαιών συγγραμμάτων, αλλά να κάνουμε συλλογή από αυτά κατά τη γεωργική συνήθεια... κατά τον ίδιο τρόπο η χρήση των βιβλίων είναι το όργανο της παιδείας, και από αυτά σαν από πηγή συμβαίνει να διατηρούμε την επιστήμη (γνώση).

Πηγή:  (Πλουτάρχου Περί Παίδων Αγωγής, κεφ 10, 7C-8b), "Η Παιδαγωγική - Διδακτική στους Αρχαίου Συγγραφείς", Α. Βερτσετης, Αθηνα 2001

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (39)

Από παλιό περιοδικό "Ραδιοτηλεόραση"

Στα τρυπημένα σημεία λέει "θέση" "γυμναστικού" "κοινού" "δρομέων"

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-
Αθλητικά και γυμναστικά αγωνίσματα

Μικρασία 1922 ("Η Σμύρνη μάνα καίγεται" )

Μικρασία 1922 ("Η Σμύρνη μάνα καίγεται" )

«Η πυρκαιά τέθηκε σκόπιμα. Πολλοί Αμερικανοί πολίτες είδαν με τα ίδια τους τα μάτια τους Τούρκους τακτικούς στρατιώτες να βάζουν φωτιά σε σπίτια, κρατώντας κουρέλια βουτηγμένα σε βενζίνη. Η εξόντωση των χριστιανών που ακολούθησε, υπήρξε συστηματική... Πολλοί κατέφυγαν στις εκκλησίες όπου κάηκαν ζωντανοί, όταν οι Τούρκοι τις πυρπόλησαν.» (The London Times, 05/09/1922)

«Οι κεμαλικοί αποφάσισαν ότι η Σμύρνη θα γινόταν στο εξής πόλη καθαρά τουρκική. Οι γνώμες όλων συμπίπτουν: την πυρκαιά την άναψαν οι Τούρκοι, με την σύμπραξη του τακτικού τους στρατού...Οι Τούρκοι, μετά την λεηλασία της αρμενικής συνοικίας και τη σφαγή πολλών κατοίκων της, κατέφυγαν στην φωτιά, για να εξαλείψουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους» (Ρενέ Πουώ, Γάλλος συγγραφέας)

«Πυρκαιά ξέσπασε σε πολλά σημεία, άρα επρόκειτο για συστηματική πυρπόληση, που μπορούσε να γίνει μόνο βάσει συντονισμένου σχεδίου. Οι Τούρκοι πυρπόλησαν την Σμύρνη, αποσκοπώντας στην έξωση όλων όσων δεν ήταν μουσουλμάνοι ή Εβραίοι. Η φωτιά που κατέστρεψε την Σμύρνη, ήταν η φυσική αποκορύφωση των ενεργειών του φανατισμένου Τουρκικού Στρατού» (Ενορκη μαρτυρία του καθολικού ιερέα της Σμύρνης, αιδεσιμώτατου Τσαρλς Ντόμπτσον)

Τί ήταν η Σμυρνη


"Κανείς δεν μπορούσε να φθάσει στη Σμύρνη και να μη επισκεφθεί το περίφημο παζάρι της. Ήταν μεγαλύτερο από της Κωνσταντινούπολης, αλλά και πιο δυτικότροπο. Κυριαρχούν τα προϊόντα της αγγλικής βιομηχανίας, γυαλικά, ελβετικά ρολόγια, χαλιά της Περσίας και γλυκά ταψιού." Όπως αναφέρει με έκπληξη ο Γάλλος περιηγητής Paul Eudel, to 1870, από το παζάρι δεν λείπουν τα αρχαία κομμάτια από τα ερείπια της Εφέσου.

Στα χρόνια του 1912 ο πληθυσμός της πόλης υπολογιζόταν σε 240.000 κατοίκους. Οι Έλληνες ήταν 100.000, οι Τούρκοι 60.000, Εβραίοι 20.000, Αρμένιοι 15.000 και 15-20.000 διαφόρων εθνοτήτων.

Οι Ελληνες κατοικούν κοντά στο λιμάνι και στο εμπορικό κέντρο, τον Φραγκομαχαλά, εδώ που από τον 16ο αιώνα διαμένουν οι Ευρωπαίοι, κυρίως Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Βενετοί, Γενουάτες.

Από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια η Σμύρνη αναγράφεται ως αυτοκέφαλη αρχιεπισκοπή. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Γάλλος περιηγητής Vital Cuinet ανέφερε ότι υπήρχαν 13 ορθόδοξες εκκλησίες, 10 καθολικές, 3 αρμενικές, 3 εκκλησίες διαμαρτυρομένων και 15 συναγωγές.

Ο ναός της Αγίας Φωτεινής, άγνωστο πότε θεμελιώθηκε, υπήρξε από τους παλαιότερους της Σμύρνης. Στα 1892 τοποθετήθηκε στο κωδωνοστάσιο μεγάλο ρολόι βαυαρικού εργοστασίου. Ήταν το πλέον υψηλό και επιβλητικό μνημείο της εποχής. (Ναός  και κωδωνοστάσιο ανατινάχθηκαν με δυναμίτιδα από τους Τούρκους μετά την καταστροφή.)


















Η φωτιά

Η καταστροφή της άρχισε 7 ημέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από τη Μικρασία και μετά την είσοδο του τουρκικού στρατού, του ιδίου του Κεμάλ και των ατάκτων του στην πόλη.



Η μεγάλη πυρκαιά που κατέκαψε την πόλη, αποτέλεσε την «χαριστική βολή» για την ιωνική πρωτεύουσα που, επί 30 αιώνες, βρισκόταν σε ακμή. Το όνειρο του κεμαλισμού έλαβε σάρκα και οστά επάνω στις στάχτες και το αίμα: η ελληνική Σμύρνη ανήκε πλέον στο παρελθόν και στην ιστορική μνήμη.

Οι πρώτες φλόγες που κατέφαγαν τη Σμύρνη κι έσβησαν την ελληνοκότητά της άρχισαν να ξεπηδούν τη νύχτα της 30ής Αυγούστου κυρίως από την Αρμένικη συνοικία πού συνόρευε με το Παζάρι της Σμύρνης, τις Μεγάλες Ταβέρνες  τη συνοικία του Αγίου Γεωργίου και  με την Μητρόπολη της "Αγ. Φωτεινής. Φωτιά απο ότι φάνηκε αργότερα εκδηλώθηκε αρχικά στην αρμενική συνοικία και συγκεκριμένα από την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νκολάου, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα και πολιορκούντο από τους Τούρκους. Την πολιορκία την έσπασε με το ασκέρι του ο Έλληνας καπετάνιος Σιδερής (Ισίδωρος) Πανταζόπουλος, που επί πολλά έτη πολεμούσε τους άτακτους Τσέτες ληστές στα γύρω βουνά. Οι Έλληνες μπήκαν μέσα στην εκκλησία και έδωσαν νερό και τρόφιμα στους πολιορκημένους, όμως, οι πολυπληθέστεροι Τούρκοι γρήγορα ανασυντάχθηκαν και παίρνοντας πυρίτιδα από γειτονική πυριταδαποθήκη, περικύκλωσαν και πάλι την εκκλησία και την ανατίναξαν. Με τη βοήθεια του ευνοϊκού για τους Τούρκους ανέμου (που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με την οποία οι Τούρκοι ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά φούντωσε . Όσο οι ώρες περνούσαν τόσο οι φλόγες υψώνονταν  Πυροβολισμοί κι εκρήξεις συνόδευαν τον εμπρησμό της άλλοτε χαρούμενης πολιτείας της πανάρχαιας πρωτεύουσας της πιο ελληνικής κι από την Ελλάδα Ιωνίας. Στο μεταξύ με την βοήθεια  της νύχτας  τούρκοι  εμπρηστές περιέτρεχαν τις σκοτεινές συνοικίες αδειάζοντας κουβάδες τη βενζίνη και το πετρέλαιο. Προπαντός όμως το πρωί της 31ης Αυγούστου είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο του Νουρεντίν Πασά . Οι φλόγες η μία μετά την άλλη αναπηδούσαν από τις δύο χριστιανικές συνοικίες. Τα κτίρια πού ήθελε ο τουρκικός στρατός και η διοίκηση να διασώσουν τα προστάτευαν κατεδαφίζοντας τα πλαϊνά κτίρια και δημιουργώντας κενό για να μη μεταδοθεί η πυρκαγιά. "Δηλαδή οικοπεδοποιούσαν τον πλαϊνό χώρο. Έτσι διασώθηκε η ιταλική Σχολή, το Κεντρικό Παρθεναγωγείο και τα νεόδμητα (κτίρια της Ευαγγελικής Σχολής και του Ιωνικού πού δεν πρόλαβαν να το λειτουργήσουν οι Έλληνες.
Αναρίθμητοι ήταν εκείνοι πού κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους και τα μαγαζιά τους. Ακόμη και οι ανήμποροι να μετακινηθούν άρρωστοι των νοσοκομείων έγιναν κι αυτοί στάχτη. Ανάμεσα τους και ο διάσημος Ιατρός Ιπποκράτης Αργυρόπουλος πού αρκετό καιρό βρισκόταν κλινήρης στο νοσοκομείο της Σμύρνης. Ένα μεγάλο πλήθος καιγόμενων Σμυρναίων μετακινήθηκε στον «Πανιώνιο» και κατέκλυσε τις κερκίδες του για να σωθεί. Άλλοι πάλι με τα βρέφη τους στις αγκαλιές έτρεχαν στο νεκροταφείο της πόλης τους

Μαρτυρίες από τους Ρενέ Πυώ στο βιβλίο του «ο θάνατος της Σμύρνης», τον αυτόπτη και αύτήκοο Πάλμερ Κίμπερλεγκ στο βιβλίο του «Το κορυφαίο έγκλημα του πολιτισμού», και  από τον «Καλό Σαμαρείτη» του  Τζωρτζ Χόρτον, γενικού  Πρόξενου των Η.Π.Α. στη Σμύρνη του 1922  γράφουν : «Ισχυρά απόβασης υπό την προστασίαν των πυροβόλων του στόλου, θα ήταν πολύ αποτελεσματική. Υπάρχουν δύο ιστορικά προηγούμενα, του Ναυαρίνου στα 1827, καί της Κρήτης στα 1897. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι ναύαρχοι χωρίς να περιμένουν οδηγίες των κυβερνήσεων τους, ενήργησαν με δική τους πρωτοβουλία και οι ενέργειες τους με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι σύμμαχοι όμως δεν θέλησαν να σώσουν την Σμύρνη» (Ρενέ Πυώ, Ό θάνατος της Σμύρνης)Και όχι μόνο δεν θέλησαν να σώσουν την Σμύρνη και τους χριστιανικούς πληθυσμούς αλλά με εξαίρεση τους αμερικανούς ναύτες κτυπούσαν με κοντάρια τους έλληνες και τους αρμένιους πού κατόρθωσαν να φθάσουν κολυμπώντας στα πλοία τα υποτιθέμενα χριστιανικά αυτά πλοία σωτηρίας αλλά ξύλο αντί σωτηρία βρήκαν .. «Στις (2 π.μ.) 15 Σεπτεμβρίου 1922 οι επιβαίνοντες στα πολεμικά των λεγομένων χριστιανικών δυνάμεων, των ναυλοχούντων εις τον γραφικό λιμένα της Σμύρνης, εθεώντο εκ μακράς αποστάσεως την πυρπόλησιν της πόλεως και την σφαγήν των κατοίκων της. Οι ναύαρχοι αυτών των στόλων, άκουγαν απαθείς τάς φωνάς των γυναικών, τούς θρήνους των παιδιών, τάς οιμωγάς των σφαζομένων λαών».



Ξένες εφημερίδες μεταδίδουν μέσω των ανταποκριτών τους:«Με κάρα, γαϊδούρια, άλογα, αραμπάδες, με κάθε είδους τροχοφόρο, άλλοι στους ώμους, μικροί και μεγάλοι, οικογένειες ολόκληρες τούρκων κουβαλούσαν ανενόχλητοι τα κλοπιμαία, παράνομο καρπό της λεηλασίας τους». Το τρίπτυχο δράμα βιασμών, σφαγών, λεηλασιών, κορυφώθηκε τη νύκτα της 31ης Αυγούστου ξημερώνοντας η αποφράδα της 1ης Σεπτεμβρίου. Στη λαϊκή συνοικία τη λεγόμενη Τεπετζίκι σφάχτηκαν 300 γυναίκες, 80 νήπια, 550 άνδρες  από τσέτες και ζεμπέκηδες δηλ. τους άτακτους του τουρκικού στρατού πού αποτελούν την εγκληματική πρωτοπορία .
 «Στη συνοικίαν του Αγίου Κωνσταντίνου διεπράχθησαν φρικαλέα εγκλήματα από τους τσέτες. Στην εκκλησία μέσα της Μυρτιδιώτισσας στο Μερσινλή στραγγαλίσθηκαν δεκάδες κορίτσια ενώ στρατιώτες αποπατούσαν πάνω στην Αγία Τράπεζα. Πτώματα επί πτωμάτων στοιβάχθηκαν και σχημάτισαν σορούς το Οινοπνευματοποιείο του Πανάρετου και συγκεκριμένα στη συνοικία του αγίου Βουκόλου  είχαν καταφύγει εκατοντάδες γυναικόπαιδα και κτυπήθηκαν εκεί μέσα με όλμους και χειροβομβίδες.»

«Σε όλη την ευρύτερη παραλιακή ζώνη της Σμύρνης από το Κοκάργιαλι έως το Κορδελιό και σε μήκος 30 χιλιομέτρων οι Τούρκοι επιδόθηκαν σε γενική σφαγή των Ελλήνων κατοίκων και προσφύγων. Ολόκληρες οικογένειες εκτελούντο εν ψυχρώ».

«Στα προάστια Αγία Τριάδα και Πετρωτά, οι κάτοικοι βρήκαν τραγικό θάνατο εντός των εκκλησιών, στις οποίες είχαν καταφύγει. Στη συνοικία Τεπετζίκι οι Τούρκοι εκτέλεσαν περισσότερες από 300 γυναίκες και 66 βρέφη.»

Ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ κατέγραψε μαρτυρίες συμπατριωτών του, οι οποίοι έκαναν λόγο για αποκεφαλισμένα σώματα μικρών παιδιών γύρω από την αρμενική μητρόπολη του Αγίου Στεφάνου.

Ο Αγγλος Ρόυ Τρέλοαρ, αντιπρόσωπος μεγάλης βρετανικής εταιρίας στην Σμύρνη κατέθεσε ενδεικτικά ότι από τα πεταμένα στους δρόμους πτώματα, η νοσογόνος δυσοσμία ήταν τόσο ανυπόφορη, ώστε ήταν αδύνατο να πλησιάσει κανείς στις Αρμενικές γειτονιές.

Αλλά, και στην προκυμαία η κατάσταση που επικρατούσε ήταν φρικώδης. Ιδιαίτερα ατιμωτική υπήρξε η μεταχείριση από τους Τούρκους των Ελλήνων αιχμαλώτων αξιωματικών και οπλιτών, οι οποίοι τους υποχρέωναν να καθαρίζουν γυμνοί την προκυμαία. Οι ταλαιπωρίες τους διήρκεσαν πολλές ημέρες, ενώ αρκετοί από αυτούς θανατώθηκαν με απαγχονισμό.

Στο Μερσινλί, στην εκκλησία της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας, οι Τούρκοι, αφού ασέλγησαν σε δεκάδες κοπέλες [...] τις στραγγάλισαν. Στο προάστιο αυτό κατεσφάγησαν όλοι οι εκεί παραμένοντες.

Στο προάστιο Μπαιρακλί, προκειμένου, προκειμένου να αποφύγουν την ατίμωση και το βασανιστικό τέλος, εκατοντάδες νέες προτίμησαν να πέσουν στην θάλασσα, βρίσκοντας έτσι θάνατο από πνιγμό

Ο μαρτυρικός θάνατος  του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου

Το απόγευμα της 27ης Αυγούστου του 1922, ενώ ο Τουρκικός Στρατός ήλεγχει πλέον πλήρως την Σμύρνη, ένας Ιταλός καθολικός ιερέας ενημέρωσε τους Γάλλους σχετικά με τον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε ο Χρυσόστομος. Πολύ σύντομα μια γαλλική περίπολος, αποτελούμενη από 20 ναύτες, κατέφθασε στην Μητρόπολη, την Αγία Φωτεινή, με σκοπό να φυγαδεύσει τον Χρυσόστομο. Οι Γάλλοι ζήτησαν από τον Μητροπολίτη να τους ακολουθήσει είτε στο προξενίο τους είτε στην καθολική εκκλησία της Sacre Coeur (Καρδιά του Ιησού). Εκείνος όμως αρνήθηκε τονίζοντάς τους ότι το καθήκον του υπαγόρευε να παραμείνει με το ποίμνιό του, «ως καλός ποιμένας», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.

Λίγο αργότερα, κατά τις 19.30, κατέφθασε ένας Τούρκος αξιωματικός, ο οποίος συνοδευόταν από δύο στρατιώτες. Οδήγησαν τον Χρυσόστομο στην πλατεία Διοικητηρίου, μαζί με δύο από τα πλέον εξέχοντα πρόσωπα της Σμύρνης: τον δημογέροντα Γεώργιο Κλιμάνογλου και τον νομικό Νικόλαο Τσουρουκτσόγλου, εκδότης της γαλλόφωνης εφημερίδας «La Reforme». Η γαλλική περίπολος ακολούθησε τον μητροπολίτη, ο οποίος βρισκόταν ήδη ενώπιον του Νουρεντίν πασά. Ο τελευταίος έδωσε εντολή να εκτελεστούν οι δύο δημογέροντες. Ακολούθως απευθύνθηκε στον Χρυσόστομο λέγοντάς του: «Εμείς, θα τα βρούμε μαζί». Και συνέχισε, εξυβρίζοντάς τον χυδαία και κατηγορώντας τον για την φιλελληνική του στάση και τις ενέργειές του εναντίον του Τουρκικού έθνους. Κατόπιν του ανακοίνωσε ότι το «επαναστατικό δικαστήριο της ανεξαρτησίας», στην Αγκυρα, είχε ήδη αποφασίσει την καταδίκη του σε θάνατο.

Επειτα, ο Τούρκος αξιωματούχος κατευθύνθηκε προς το μπαλκόνι του κτηρίου, απ' όπου αντίκρισε, στην πλατεία Διοικητηρίου, τη θέα μαινόμενου πλήθους, 1.500 περίπου Τούρκων, στους οποίους απηύθυνε τα παρακάτω λόγια, δείχνοντας συγχρόνως τον Χρυσόστομο: «Αν καλό σας έκανε τούτος να του το ανταποδώσετε. Αν κακό σας έκανε, κάντε του και εσείς κακό! Εγώ σας παραδίδω τον χιρσίζ ντομούζ (κλεφτογούρουνο). Το μαρτύριο του  είχε μόλις αρχίσει.

Ο Τουρκικός όχλος, τελώντας σε έξαλλη κατάσταση, παρέλαβε τον Χρυσόστομο. Επιτέθηκε εναντίον του κτυπώντας τον με γροθιές, λοστούς και ξύλα και τον οδήγησαν σε ένα κουρείο, όπου τον ανάγκασαν να φορέσει μια λευκή μπλούζα. Στην συνέχεια, του ξερίζωσαν τη γενειάδα και τον έσυραν στην τουρκική συνοικία, προπηλακίζοντας και πτύνοντάς τον. Εκεί του επεφύλαξαν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο: τον μαχαίρωσαν σε πολλά σημεία του σώματος του, εξόρυξαν τους οφθαλμούς του και του έκοψαν τα αυτιά και την μύτη.

Στο μαρτύριο του μητροπολίτη παρευρέθηκαν και οι 20 Γάλλοι ναύτες, την αντίδραση των οποίων περιέγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ: «Η γαλλική περίπολος παρακολουθούσε... Οι Γάλλοι ναύτες «είχαν βγει από τα ρούχα τους». Χωρίς υπερβολή, έτρεμαν από αγανάκτηση και αποφάσισαν να επέμβουν. Ο επικεφαλής αξιωματικός τους, όμως, ακολουθώντας τις διαταγές που είχε, με το περίστροφο στο χέρι, τους εμπόδισε να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση.... Δεν ξαναείδαμε τον Χρυσόστομο, που τον αποτελείωσαν σε μικρή απόσταση». Σύμφωνα με μια εκδοχή, ένας Τούρκος πυροβόλησε τον μητροπολίτη δύο φορές στο κεφάλι, δίνοντας τέλος στο μαρτύριό του. Κανείς δεν κατόρθωσε να πληροφορηθεί τι απέγινε - ότι απέμεινε από το κατακρεουργημένο σώμα του Χρυσοστόμου. Φημολογείται, ωστόσο ότι κατέστη δυνατό να ενταφιαστεί στο γήπεδο του Απόλλωνα.

Τραγικό υπήρξε και το τέλος των δυο δημογερόντων που τον συνόδευαν. Ο Γεώργιος Κλιμάνογλου απαγχονίσθηκε. Τον Νικόλαο Τσουρούκτσογλου, αφού τον έδεσαν από τα πόδια σε ένα αυτοκίνητο, τον περιέφεραν στο κέντρο της Σμύρνης, ενώ το κεφάλι του συρόταν στα λιθόστρωτα καλντερίμια.


 Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αρμένιος επίσκοπος, Γεβόντ Τουριάν, ζήτησε αρχικά άσυλο σε ένα καθολικό εκκλησιαστικό ίδρυμα. Τελικά κατόρθωσε να μεταβεί στις Η.Π.Α. Εκεί όμως εκτελέστηκε από Αρμένιους αγωνιστές, ακριβώς γιατί εγκατέλειψε το ποίμνιό του, αποφεύγοντας να θυσιαστεί μαζί του όπως έπραξε ο Χρυσόστομος.

Η τελευταία υποστολή σημαίας από τον Κ. Στούρνα

Σε μένα λαχαίνει ο θλιβερός ρόλος να κατεβάσω τη σημαία την Ελληνική από το ψηλό κοντάρι της για τελευταία φορά. Η σημαία αυτή κυματίζει τρία χρόνια τώρα, αφ' ότου έγινε η κατάληψη της Σμύρνης. Προκλητική στο ψηλό κοντάρι της αντίκρυ στον Τουρκομαχαλά, που υψώνεται πάνω ως τον Πάγο και τους Μπες Τεπέδες με το χανουμολόι και τις δεκοχτούρες. Πόσες αυγές μουεζίνηδες, χανούμισσες, μπέηδες, αγάδες, δεν αντίκρυσαν με βλέμμα μίσους τις πτυχές της. Πόσες φορές δεν αναπόλησαν στη θέση της τη σημαία του Ισλάμ με το μισοφέγγαρο και δεν ήλπιζαν να την ξαναϊδούν πάλι. Και να τώρα, που η στιγμή έφτασε. Η στιγμή που δεν την περίμεναν αληθινά. Να, που εγώ αυτή την ώρα θα κατεβάσω σιγά σιγά απ' το κοντάρι τη γαλάζια σημαία. Βγαίνω έξω τάχα αδιάφορος και κοιτάζω έναν όμιλο Τούρκων που παρακολουθεί απ' τη γωνιά του δρόμου με περιέργεια και χαρά κάθε κίνησή μας. Δεν έχω καμμιά αιτία να οχτρεύομαι αυτούς τους... ραγιάδες Τούρκους. Μα πρέπει εγώ να παίξω το ρόλο μου, ρόλο αδιάφορου, για να μην πάρουν είδηση πως έχουμε αποφασίσει να φύγουμε και μας χτυπήσουν. Η καρδιά μου είναι βαρειά. Κατεβάζω τη γαλανόλευκη σημαία σιγά-σιγά, όπως γινόταν τακτικά κάθε δειλινό τρία χρόνια τώρα, κι αφήνω απάνω στο ψηλό κοντάρι το σημαιόσκοινο, για να νομίσουν ότι και αύριο πρωί θα ξανασηκωθή στη θέση της.

Υ.Γ. Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα προσωπικών σημειώσεων κυρίως όμως προέρχονται απο δημοσιεύσεις του Κέντρου Μικρασιατικών σπουδών και απο διάφορα site γύρω απο το θέμα.