Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΛΟΥΚΑΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

πηγή http://el.wikipedia.org

Ευαγγελιστής Λουκάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Λουκάς, πορτρέτο απ' τον Αντρέα Μαντένια (1431).

Ο Λουκάς ήταν Χριστιανός του 1ου αιώνα μ.Χ. και συγγραφέας του ομώνυμου Ευαγγελίου και των Πράξεων των Αποστόλων, βιβλία τα οποία περιλαμβάνονται στην Αγία Γραφή.

Ο Λουκάς ήταν ιατρός^[1], πιθανότατα ελληνικής καταγωγής. Έγινε χριστιανός προερχόμενος από τους Εθνικούς. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Παύλου και τον συνόδεψε σε πολλές από τις περιοδείες του. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις κήρυξε στη Νότια Ευρώπη και μαρτύρησε στην Ελλάδα.

Δεν είναι γνωστά με ακρίβεια τα γεγονότα της ζωής του Λουκά μετά το μαρτύριο του Παύλου. Είναι πιθανό ότι λόγω του διωγμού των χριστιανών, θα πρέπει να εγκατέλειψε τη Ρώμη. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό, ο Λουκάς συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων μαρτύρων της Εκκλησίας. Κατά τον Νικηφόρο Κάλλιστο, ο Λουκάς υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον κρέμασαν σε ένα ελαιόδενδρο στην Έφεσο^[2] σε ηλικία 80 ετών, ενώ σύμφωνα με τον Ιερώνυμο πέθανε στη Θήβα της Βοιωτίας σε ηλικία 84 ετών.

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 18 Οκτωβρίου. Θεωρείται επίσης άγιος από την Καθολική, την Λουθηρανική, την Αγγλικανική και μερικές ακόμα Προτεσταντικές εκκλησίες.

---------------------------------------

πηγή http://pmeletios.com/ar_meletios/agioi/o_eyaggelisths_loykas.html

 

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ

  Ο Λουκάς ήταν Ρωμαίος πολίτης, πράγμα που αποδεικνύει το ρωμαϊκό όνομά του, διότι μόνο Ρωμαίος πολίτης δικαιούνταν να έχει ρωμαϊκό όνομα. Το Λουκάς προέρχεται από την σύντμηση του λατινικού ονόματος Lucanus, Λουκανός. Το Lucanus παράγεται από το ουσιαστικό lux-lucis=φως και σημαίνει τον φωτεινό.

    Υπήρξε κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, που μαρτυρείται από τα πρώτα χρόνια μέχρι σήμερα, ευαγγελιστής και ιστορικός της. Έγγραψε το κατά Λουκά ευαγγέλιο και τις Πράξεις των αποστόλων, που είναι η πρώτη εκκλησιαστική ιστορία του Χριστιανισμού. Σαν ευαγγελιστής ασχολείται με τους πτωχούς και καταφρονεμένους, τους περιθωριακούς και αμαρτωλούς. Οι παραβολές του Ασώτου, του Τελώνου και Φαρισαίου, του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, του άφρονος πλουσίου, του Ζακχαίου, του καλού Σαμαρείτη και άλλες πολλές είναι αποκλειστικά δικές του. Είναι ο μόνος ευαγγελιστής που ασχολείται με τα παιδικά χρόνια του Χριστού, όπως και με σημαντικές στιγμές της ζωής της Παναγίας. Σαν ιστορικός θεωρείται έγκυρος και αμερόληπτος. Στα κείμενα του υπάρχει ιστορική και γεωγραφική ακρίβεια· ως προς δε τα πρόσωπα ή τις καταστάσεις που εξιστορεί υπάρχει θαυμαστή συναισθηματική ουδετερότητα.

    Όταν χρησιμοποιεί την Παλαιά Διαθήκη, δεν υστερεί έναντι των άλλων συγγραφέων της Καινής Διαθήκης που είναι όλοι τους Ιουδαίοι. Την γνωρίζει πολύ καλά, όπως γνωρίζει τέλεια και τα ήθη και έθιμα των Ιουδαίων. Απ’ αυτό συνάγουν μερικοί θεολόγοι ότι πριν γίνει Χριστιανός ίσως ήταν προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό. Δεν αποκλείεται όμως και ως εθνικός να γνώριζε τα της Παλαιάς Διαθήκης από προσωπική μελέτη και συναναστροφή με εξ Ιουδαίων αδελφούς Χριστιανούς.

    Στην αγία Γραφή το όνομα του Λουκά αναφέρεται μόνο τρεις φορές, στις επιστολές του Παύλου. Ο ίδιος, απλός και ταπεινός όπως ήταν, δεν το αναφέρει ποτέ σε κανένα από τα συγγράμματά του. Αναφέρεται στον εαυτό του στις Πράξεις των αποστόλων, όμως μόνο αόριστα και σε πληθυντικό αριθμό μέσα από τη λέξη «ημείς» (Πρξ. 16,10-16· 20,5-28,31) με την οποία συμπεριλαμβάνει τον Παύλο και την συνοδεία του.

    Οι περιπτώσεις που τον αναφέρει ο Παύλος είναι οι εξής·

α΄) «Ασπάζεται Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός» (Κολ. 4,14).

β΄) «Ασπάζεταί σε Επαφράς ο συναιχμάλωτός μου εν Χριστώ Ιησού, Μάρκος, Αρίσταρχος, Δημάς, Λουκάς οι συνεργοί μου» (Φιλημ. 23).

γ΄) «Λουκάς εστί μόνος μετ’ εμού» (Β΄ Τιμ. 4,11).

    Από τα χωρία αυτά προκύπτουν τα εξής χαρακτηριστικά για τον Λουκά. Από το α΄ προκύπτει ότι ο Λουκάς ήταν εθνικός και όχι Ιουδαίος, διότι εδώ ο Παύλος σαφώς κατατάσσει τον Λουκά στους Χριστιανούς που προέρχονται από τους εθνικούς (Επαφράς, Δημάς), γιατί πιο πάνω μιλώντας για τον Αρίσταρχο, τον Μάρκο και τον Ιησού (Ιούστο) αναφέρει ότι ήταν «οι όντες εκ περιτομής» (πρβλ. Κολ.4,10-11). Επίσης προκύπτει ότι ήταν μορφωμένος και μάλιστα επιστήμονας γιατρός και μάλιστα λίαν αγαπητός. Από το β΄ και από άλλα πολλά χωρία προκύπτει ότι δεν ήταν απλώς ο ιατρός της συνοδείας του Παύλου αλλά και στενός συνεργάτης του. Και από το γ΄ προκύπτει ότι ήταν ο πιο πιστός ακόλουθός του, που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, ενώ άλλοι συνεργάτες του λιποτάκτησαν.

    Ο αρχαίος εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας γράφει ότι ήταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Νεώτεροι ιστορικοί και ερμηνευτές λένε ότι μπορεί να καταγόταν από τους Φιλίππους της Μακεδονίας, επειδή εκεί τον άφησε ο Παύλος ως επίσκοπο για επτά χρόνια, να διοργανώσει την Εκκλησία. Η πρώτη όμως άποψη είναι η επικρατέστερη.

    Υπάρχει η θεωρία από μερικούς εκκλησιαστικούς συγγραφείς ότι ήταν από τους 70 μαθητές του Κυρίου και μάλιστα ο ένας από τους δύο συνοδοιπόρους του Χριστού καθώς βάδιζαν προς Εμμαούς (Λκ. 24, 13,35). Πάντως την θεωρία αυτή δεν την υποστηρίζουν όλοι οι πατέρες και οι γνώμες τους διίστανται.

    Υμνογράφοι όπως ο Λέων ο Σοφός, ο Χριστόφορος ο Πατρίκιος και ο Θεοφάνης ο Γραπτός υπέλαβαν ότι ο συμπορευόμενος μετά του Κλεόπα μαθητής ήταν ο ίδιος ο ευαγγελιστής, ο οποίος από ταπείνωση δεν φανέρωσε το πρόσωπό του, όταν εξιστόρησε το γεγονός στο ευαγγέλιό του. Αυτή η γνώμη έχει υπερισχύσει και διατηρείται ζωντανή μέσα στην ορθόδοξη υμνολογία, όπως φαίνεται από τους ακόλουθους ύμνους.

    «Η ζωή και οδός Χριστός, εκ νεκρών τω Κλεόπα, και τω Λουκά συνώδευσεν, οις περ και επεγνώσθη, εις Εμμαούς κλων τον άρτον· ων ψυχαί και καρδίαι, καιόμεναι ετύγχανον, ότε τούτοις ελάλει, εν τη οδώ, και Γραφαίς ηρμήνευεν, α υπέστη· μεθ’ ων, Ηγέρθη, κράξωμεν, ώφθη τε και τω Πέτρω. (Εξαποστειλάριον Ε΄)

    «Ω των σοφών σου κριμάτων, Χριστέ! Πως Πέτρω μεν τοις οθονίοις μόνοις έδωκας εννοήσαι σου την ανάστασιν, Λουκά δε και Κλεόπα συμπορευόμενος ωμίλεις, και ωμιλών ουκ ευθέως σεαυτόν φανεροίς. Διό και ονειδίζη, ως μόνος παροικών εν Ιερουσαλήμ, και μη μετέχων των εν τέλει βουλευμάτων αυτής. Αλλ’ ο πάντα, προς το του πλάσματος συμφέρων οικονομών, και τας περί σου προφητείας ανέπτυξας, και εν τω ευλογείν τον άρτον εγνώσθης αυτοίς, ων και προ τούτου αι καρδίαι προς γνώσίν σου ανεφλέγοντο· οι και τοις μαθηταίς συνηθροισμένοις, ήδη τρανώς, εκήρυττόν σου την ανάστασιν, δι’ ης ελέησόν ημάς» (Εωθινόν Ε΄ όρθρου Κυριακής, ήχος πλ. Α΄).

    «Έγνωμεν εκ των λόγων των σων, καθάπερ έφης, την των λόγων ασφάλειαν, ων έθου ενθέως, μύστα· επείπερ γράψαι ημίν περί των πραγμάτων επεχείρησας, ων πεπληροφόρησαι και καθώς σοι παρέδωσαν οι πριν αυτόπται, ων και συ ίσος γέγονας υπηρέτης τε της του Λόγου σαρκώσεως, ον, μετά την ανάστασιν, εις Εμμαούς έβλεψας και καιομένη καρδία μετά Κλεόπα συνέφαγες. Αυτού θείας θέρμης και ημών των σε τιμώντων τας ψυχάς πλήρωσον» (Στιχηρόν προσόμοιον, ήχος πλ. Α΄).

    Μεγάλοι όμως πατέρες όπως ο άγιος Χρυσόστομος (στον α΄ λόγο του στις Πράξεις και στην δ΄ ομιλία του στο κατά Ματθαίον), ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας (στην αρχή της ερμηνείας στο κατά Λουκάν) κ. ά. Λέγουν ότι ο Λουκάς δεν υπήρξε αυτόπτης και μαθητής του Κυρίου αλλά μαθητής του αποστόλου Παύλου από το κήρυγμα του οποίου πίστεψε. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Συναξαριστή του και ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Ευγένιος Βούλγαρις συμφωνούν με τη γνώμη των τελευταίων.

    Αλλά εκτός των μεγάλων αυτών πατέρων και διδασκάλων, ο ίδιος ο Λουκάς στον πρόλογο του ευαγγελίου του, λέγει ότι γράφει όπως και άλλοι πολλοί «καθώς παρέδοσαν ημίν οι αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου». Επίσης στην προς Εβραίους η οποία ως νόημα και διδαχή είναι του Παύλου αλλά ως συγγραφή είναι του Λουκά λέγεται «πως ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; Ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι υπό του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη» (Εβρ. 2,3). Άρα δεν ήταν αυτόπτης και αυτήκοος ο ίδιος.

 

* * *

    Ας σταθούμε στους χαρακτηρισμούς που προκύπτουν από το λατινογενές όνομά του και από όσα γράφει ο απόστολος Παύλος στις επιστολές του που προαναφέραμε.

    Α΄. Εθνικός και μάλιστα Ρωμαίος πολίτης. Είναι ο μόνος συγγραφέας των βιβλίων της αγίας Γραφής που ήταν εθνικός και όχι Ιουδαίος. Στο ευαγγέλιό του, που είναι για τους Χριστιανούς που κατάγονται από τους εθνικούς, ανάγει την γενεαλογία του Χριστού μέχρι τον Αδάμ, τον γενάρχη όλης της ανθρωπότητας, ενώ ο Ματθαίος που γράφει για τους Χριστιανούς εξ Ιουδαίων την ανάγει μέχρι τον Αβραάμ, τον γενάρχη των Εβραίων. Με τη γενεαλογία του αυτή διακηρύττει ότι ο Χριστός, σαν άνθρωπος, δεν ανήκει μόνο στους Εβραίους αλλά σε όλους τους ανθρώπους. Για την Αντιόχεια, που κατά την εγκυρότερη γνώμη ήταν ο τόπος καταγωγής του, δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εκθέτει πως διαδόθηκε το ευαγγέλιο, πως ιδρύθηκε η εκκλησία της και πως εδώ οι πιστοί ονομάσθηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί (Πρξ. 11,26). Για τους έξι από τους επτά διακόνους δεν αναφέρει καταγωγή. Για τον ένα που καταγόταν από την Αντιόχεια σημειώνει ότι ήταν προσήλυτος Αντιοχεύς (Πρξ. 6,5).

    Β΄. Ιατρός. Ο Λουκάς είναι ο πρώτος χριστιανός επιστήμονας που γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη. Η ιατρική διδασκόταν στα πανεπιστήμια και θεωρείτο ισότιμη με την φιλοσοφία. Η Αντιόχεια που θεωρείτο η Αθήνα της Συρίας, «Συριάδες Αθήναι», είχε και πανεπιστήμια. Πιθανόν να σπούδασε και στην Αθήνα. Υπήρξαν οι μεγάλοι ιατροί Ιπποκράτης και Γαληνός των οποίων τα βιβλία θα μελέτησε ο Λουκάς. Σαν επιστήμονας χειριζόταν σωστά και με ακρίβεια την ελληνική γλώσσα και αυτό το μαρτυρούν τα συγγράμματά του, το ευαγγέλιο και οι Πράξεις των αποστόλων, όπως και η προς Εβραίους επιστολή, η οποία σαν νόημα και διδασκαλία είναι του Παύλου, αλλά -όπως υποστηρίζουν μερικοί ερμηνευτές- σαν συγγραφή είναι του μαθητού του, τού Λουκά. Από τις πληροφορίες που δίδει στις Πράξεις για τα ταξίδια του, τα δρομολόγια των πλοίων, τις καιρικές συνθήκες φαίνεται πολυταξιδεμένος και κοσμογυρισμένος.

    Γ΄. Αγαπητός. Όπως ο Χριστός είχε «μαθητήν ον ηγάπα» (Ιω. 13,23 ·19,26 ·21,7.20) τον Ιωάννη, έτσι και ο Παύλος είχε τον αγαπημένο του μαθητή, που δεν τον εγκατέλειψε και δεν τον πρόδωσε ποτέ. Από τότε που συναντήθηκαν στην Τρωάδα, όπως εξιστορούν οι Πράξεις των αποστόλων, ο Λουκάς βρισκόταν συνέχεια κοντά του. Μόνο για μια περίοδο επτά ετών χωρίσανε, που παρέμεινε ο Λουκάς στους Φιλίππους για ιεραποστολικούς λόγους και περίμενε τον Παύλο εκεί.

    Δ΄. Συνεργός. Ο χαρακτηρισμός αυτός τιμά τον Λουκά ιδιαίτερα. Διότι με τα προσόντα και τις προϋποθέσεις που είχε σαν ιατρός, επιστήμονας, κοσμογυρισμένος, συγγραφέας θα μπορούσε να διαπρέψει στην κοινωνία και να κερδίσει δόξα, πλούτο, ακόμη και ψυχές για τον Χριστό. Αλλά ο Λουκάς, χωρίς κανένας να του το ζητήσει, διάλεξε να θάψει τον εαυτό του και την σταδιοδρομία του την επαγγελματική. Παραιτήθηκε από κάθε προσωπικό δικαίωμα και όνειρο, για ν’ αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στη διακονία του Παύλου. Πολύ μεγάλο επίτευγμα αυτό. Διότι στο διάβα της ιστορίας βρέθηκαν πολλές φορές άνθρωποι που θυσίασαν την περιουσία τους, την υγεία τους, την ζωή τους, τον εαυτό τους χάριν της Εκκλησίας, της πατρίδας, ή άλλων σπουδαίων σκοπών. Λίγες όμως φορές και πολύ σπάνια θυσίασαν το εγώ τους και την προσωπική τους προβολή. Η θυσία αυτή του Παύλου δεν έμεινε απαρατήρητη από το Θεό, ο οποίος τον αντάμειψε με την αιώνια προβολή και δόξα του συγγραφέως της Καινής Διαθήκης (ευαγγελιστού και ιστορικού), και τη δόξα του αποστόλου και συνεργάτη του Παύλου.

 

* * *

 

    Ο ευαγγελιστής Λουκάς μαρτυρείται ότι μαρτύρησε στην Θήβα της Βοιωτίας, όπου είχε έρθει για να κηρύξει το ευαγγέλιο μετά το μαρτύριο του αποστόλου Παύλου. Τον κρέμασαν σε μια ελιά όπως ιστορεί ο Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος (14ος αιών) στην Εκκλησιαστική Ιστορία του. Ο τόπος του μαρτυρίου του, κατά παράδοση, βρίσκεται στο σημερινό παλαιό νεκροταφείο των Θηβών (ανατολικά της πόλεως), η εκκλησία του οποίου είναι αφιερωμένη στον άγιο Λουκά. Μέσα στο ναό αυτό, στο δεξιό μέρος του ιερού, βρίσκεται αρχαία ρωμαϊκή λάρνακα, όπου είχε εναποτεθεί το άγιο λείψανο. Η αγία αυτή λάρνακα μυροβλύζει κατά καιρούς (π.χ. στις 22-12-1997) και είναι πολύ θαυματουργός.

    Το άγιο λείψανό του επί αυτοκράτορος Κωνσταντίου (337-361), υιού του Μ. Κων/νου, μεταφέρθηκε στην Κων/πολη (3-3-357) και τοποθετήθηκε στο ναό των αγίων αποστόλων, μαζί με τ’ άγια λείψανα των αγίων Ανδρέου και Τιμοθέου. Σήμερα όμως το άγιο λείψανο του βρίσκεται στην Πάδουα της Ιταλίας, κοντά στη Βενετία, όπου μεταφέρθηκε από τους Φράγκους το 1204, και είναι τοποθετημένο στην εκκλησία Santa Iustina στο κέντρο της πόλεως.

    Υπάρχουν όμως και πληροφορίες άλλων συναξαριστών ότι κοιμήθηκε εν ειρήνη στην Θήβα ή ως επίσκοπος στην Αίγυπτο.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ


 

Άγιος Ισίδωρος και τα τέκνα αυτού Γεώργιος και Ειρήνη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

Η Ευτυχία Ψαλιδακη πρόσθεσε 4 νέες φωτογραφίες.

17 Οκτωβρίου στις 5:41 μ.μ. · Πειραιάς, Attica ·

18 Οκτωβρίου 2Ο17
Εορτάζει Και τιμάτε Ή μνήμη τού Αγίου
Άγιος Ισίδωρος και τα τέκνα αυτού Γεώργιος και Ειρήνη
++++++++++++++++++++++++++
ΆΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ισίδωρε πρεσβευσατε υπέρ πάντων ημών αμήν. Χρόνια Πολλά
Βίος Αγίου
Ημερομηνία εορτής: 18/10/2017 Άγιος Ισίδωρος και τα τέκνα αυτού Γεώργιος και Ειρήνη
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 18 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ισιδωρος , Αγιος Γεωργιος , Αγιa Ειρήνη.
Βιογραφία
Οι Άγιοι Ισίδωρος και τα τέκνα αυτού, φανερώθηκαν με ενύπνια σε πολλούς ανθρώπους και έκαναν γνωστό τον τρόπο του μαρτυρίου και τον τόπο της ταφής των Ιερών Λειψάνων τους. Η ανακομιδή τους έγινε στις 18 Οκτωβρίου 1953 μ.Χ., στο Βαλή.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο Ιερέας Ισίδωρος, με τα κατά σάρκα τέκνα του μαρτύρησαν από τους οθωμανούς, εντός του Ιερού Ναού όπου τελούσε την Θεία Λειτουργία.
Τους έκοψαν τα κεφάλια, τα πέταξαν και αφού τα περισυνέλεξαν ευλαβείς χριστιανοί τα ενταφίασαν παρά τους πόδας των σωμάτων των μαρτύρων, όπως ακριβώς βρέθηκαν κατά την ημέρα της εκταφής τους.
Σήμερα υπάρχει μέρος των Ιερών Λειψάνων, αφού μιά ασεβής μοναχή έκλεψε το μεγαλύτερο μέρος τους.

Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

Η Ευτυχία Ψαλιδακη πρόσθεσε 5 νέες φωτογραφίες.

17 Οκτωβρίου στις 6:56 μ.μ. · Πειραιάς, Attica ·

18 Οκτωβρίου 2Ο17
Εορτάζει Ή Εκκλησία Και τιμά τήν μνήμη του
Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής
++++++++++++++++++++++++++++
Άγιε τού Θεού Λουκά &Ευαγγελιστή πρέσβευε τω ελεήμονι θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταίς ψυχαίς ημών αμήν. Χρόνια Πολλά. Χρόνια Πολλά Στους ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ.
Βίος Αγίου
Ημερομηνία εορτής: 18/10/2017 Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 18 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Λαμία
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Λουκας Ο Ευαγγελιστης
«Εἰς Ἐμμαοὺς βλέπειν σε κἂν πρὶν εἰργόμην,
(Λουκᾶς λέγει), τρανῶς σε νῦν Χριστὲ βλέπω».
Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ πέρατος βίου ἔμμορε Λουκᾶς.
Βιογραφία
Ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η εθνικότητα του ήταν Ελληνική. Ήταν γιατρός στο επάγγελμα, όμως γνώριζε πολύ καλά τη ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σε αυτόν αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό βρέφος στην αγκαλιά της (μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου), καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από τον Απόστολο Παύλο, τον οποίο συνάντησε στη Θήβα και έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Περιόδευσε στη Δαλματία, Ιταλία, Γαλλία, Αχαΐα, Βοιωτία κ.α. Συνέγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και τις πράξεις των Αποστόλων.
Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο (κατ' άλλους ειρηνικά σε ηλικία 80 ετών), και το 357 μ.Χ., το λείψανο του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων.
Σημείωση: Όπως ιστορεί ο Nικόλαος Mαλαξός, σύμφωνα με ένα βασιλικό χρυσόβουλλο της Mονής του Mεγάλου Σπηλαίου, ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε το Ευαγγέλιο του δεκαπέντε χρόνια μετά την Aνάληψη του Κυρίου. Ο Ιππόλυτος ο Θηβαίος όμως τοποθετεί την συγγραφή του Ευαγγελίου στην Aλεξάνδρεια.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολε Ἅγιε, καὶ Εὐαγγελιστὰ Λουκᾶ, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀκέστωρ σοφώτατος, Ἱερομύστα Λουκᾶ, ζωγράφος πανάριστος, τῆς Θεοτόκου Μητρός, ἐδείχθης Ἀπόστολε, ἔγραψας μάκαρ, λόγους, διὰ πνεύματος θείου, ἔδωκας ἐννοῆσαι, συγκατάβασιν ἄκραν, Χριστοῦ τῆς παρουσίας, διὸ πρέσβευε σωθήναι ἠμᾶς.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Λουκᾶν τὸν θεηγόρον καὶ τοῦ Παύλου συνέκδημον καὶ Εὐαγγελίου τοῦ τρίτου συγγραφέα θεόπνευστον, ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν, πιστοί, ὡς ἄξιον ἐργάτην τοῦ Χριστοῦ. Τῷ φωτι γὰρ τοῦ Κυρίου καταυγασθεὶς μετέδωκε φῶς τῷ κόσμῳ. Γράψας τὰς θαυμαστὰς παραβολάς, σύστασιν ἐκκλησίας τε τῇ ἐπελεύσει τοῦ πνεύματος ἱστορησάμενος.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Μαθητὴς γεvόμενος τοῦ Θεοῦ Λόγου, σὺν τῷ Παύλῳ ἅπασαν, ἐφωταγώγησας τὴv γῆν, καὶ τὴν ἀχλὺν ἀπεδίωξας, τὸ θεῖον γράψας, Χριστοῦ Εὐαγγέλιον.
Ὁ Οἶκος
Ὡς ἰατρὸς καὶ μαθητὴς Λουκᾶ ἠγαπημένος, μυστικῇ χειρουργίᾳ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς μου, καὶ τὰ τοῦ σώματος ὁμοῦ ἴασαι, καὶ δὸς μοι κατὰ πάντα εὐεκτεῖν, καὶ σοῦ τὴν παναοίδιμον γηθόμενος γεραίρειν πανήγυριν, ὄμβροις τε δακρύων, ἀντὶ μύρων τὸ σεπτόν σου καὶ πάντιμον σῶμα καταβρέχειν· ὡς στήλη γὰρ ζωῆς ἐγγεγραμμένη τῷ ναῷ τῷ θαυμαστῷ τῶν Ἀποστόλων πᾶσιν ἐκφώνει, καθάπερ καὶ σὺ τὸ πρῶτον, τὸ θεῖον γράψας Χριστοῦ Εὐαγγέλιον.

Όσιοι Συμεών, Θεόδωρος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 Η Ευτυχία Ψαλιδακη πρόσθεσε 4 νέες φωτογραφίες.

17 Οκτωβρίου στις 6:04 μ.μ. · Πειραιάς, Attica ·

18 Οκτωβρίου 2Ο17
Εορτάζουν και τιμάτε Ή μνήμη τών οσιων
Όσιοι Συμεών, Θεόδωρος κτήτορες της Ιεράς Μονής του «Μεγάλου Σπηλαίου» οι θαυματουργοί και Ευφροσύνη η ποιμενίδα η θαυματουργός
+++++++++!++++++++++++++++++
ΆΓΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΗΜΩΝ. ΑΜΗΝ.
Ημερομηνία εορτής: 18/10/2017 Όσιοι Συμεών, Θεόδωρος κτήτορες της Ιεράς Μονής του «Μεγάλου Σπηλαίου» οι θαυματουργοί και Ευφροσύνη η ποιμενίδα η θαυματουργός
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 18 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: Η Κάρα και η δεξιά της Αγίας Ευφροσύνης βρίσκονται στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Η Κάρα του Οσίου Θεοδώρου βρίσκεται στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Η Κάρα του Οσίου Συμεών βρίσκεται στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσιος Συμεων Κτητορας Της Ιερας Μονης Του «μεγαλου Σπηλαιου» Ο Θαυματουργος, Οσιος Θεοδωρος Κτητορας Της Ιερας Μονης Του «μεγαλου Σπηλαιου» Ο Θαυματουργος, Οσιος Ευφροσυνη Η Ποιμενιδα Η Θαυματουργος
Βιογραφία
Οι Όσιοι Συμεών, Θεόδωρος και Ευφροσύνη οι θαυματουργοί είναι άγνωστοι στους Συναξαριστές. Απ' αυτούς ο Συμεών και ο Θεόδωρος ήταν αδέλφια μεταξύ τους και κτήτορες της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου. Γεννήθηκαν στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και αφού ασκητικά και οσιακά έζησαν απεβίωσαν ειρηνικά. Η δε Οσία Ευφροσύνη, είναι αυτή που βρήκε την εικόνα της Θεοτόκου, που κατά την παράδοση αγιογραφήθηκε από τον απόστολο Λουκά και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στην Πελοπόννησο. Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την Ακολουθία των Αγίων, που εκδόθηκε στη Βενετία το 1706 μ.Χ., στην Αθήνα το 1840 μ.Χ. και 1911 μ.Χ.

Άγιοι Γαβριήλ και Κυρμιδώλης οι Νεομάρτυρες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

Ευτυχία Ψαλιδακη

17 Οκτωβρίου στις 6:16 μ.μ. · Πειραιάς, Attica ·

18 Οκτωβρίου 2Ο17
Εορτάζουν Και Τιμάτε Ή μνήμης τών Αγίων
Άγιοι Γαβριήλ και Κυρμιδώλης οι Νεομάρτυρες «οἱ ἐν Αἰγύπτῳ»
+++++++++++++++++++++++++++++
Άγιοι τού Θεού Γαβριήλ και Καρμιδώλη πρεσβευσατε υπέρ πάντων ημών αμήν. Χρόνια Πολλά.
Βίος Αγίων
Ημερομηνία εορτής: 18/10/2017 Άγιοι Γαβριήλ και Κυρμιδώλης οι Νεομάρτυρες «οἱ ἐν Αἰγύπτῳ»
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 18 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Γαβριηλ Ο Νεομαρτυρας «ο Εν Αιγυπτω» (1497 - 1522), Αγιος Κυρμιδωλης Ο Νεομαρτυρας «ο Εν Αιγυπτω» (1497 - 1522)
Ὁ Κυρμιδώλης καὶ Γαβριὴλ οἱ δύο,
ἀθλοῦσιν ἅμα καὶ στεφανοῦνται ἅμα.
Βιογραφία
Οι Άγιοι Γαβριήλ και Κυρμιδώλης μαρτύρησαν στην Αίγυπτο στις 18 Οκτωβρίου 1522 μ.Χ. Και οι δύο ήταν νέοι, πολύ μορφωμένοι και κατάγονταν από ευσεβείς γονείς.
Κάποτε, συκοφαντήθηκαν στον Εμίρη της Αιγύπτου Χάερ Μέκ, ότι έριχναν απορρίμματα και ακαθαρσίες σε κάποιο Τούρκικο Τέμενο. Οδηγήθηκαν δεμένοι στο Διοικητήριο, όπου τους ζητήθηκε να δεχτούν τον Ισλαμισμό για ν' αποφύγουν τα βασανιστήρια. Επειδή όμως αυτοί ομολόγησαν σταθερά τον Χριστό, παραδόθηκαν στον κριτή. Αλλά και εκεί έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, παρά τις κολακείες, και υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Έτσι και οι δύο μαρτύρησαν στο 25ο έτος της ηλικίας τους. Ο μεν Κυρμιδώλης θανατώθηκε με μαχαίρια και πέτρες, ο δε Γαβριήλ με αποκεφαλισμό. Τα μαρτυρικά τους λείψανα, τα έβαλαν οι Τούρκοι δύο φορές στη φωτιά, αποτεφρώθηκαν και τα διασκόρπισαν. Διασώθηκαν μόνο αυτά της κάρας του μάρτυρα Γαβριήλ.
Ακολουθία των Αγίων βρίσκεται στον κώδικα 379 της Πατριαρχικής βιβλιοθήκης του Καΐρου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Τὴν τῶν λειψάνων σου, τιμίαν λάρνακα, κατασπαζόμενοι, πίστει τὴν ἴασιν, ἀρυώμεθα σεπτῶς, Κυρμιδώλη πανεύφημε· ὅθεν ἱκετεύομεν, ἱκεσίαν ἑκάστοτε, σὺν τῷ συνάθλῳ Γαβριὴλ ποιοῦντες· μὴ παύσητε, ἵνα ῥυσθῶμεν κινδύνων καὶ θλίψεων, τιμώντων ἡμῶν τὰ θεῖα λείψανα.
Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῶν Μαρτύρων ἔλαμψε, ἡ ἀξιέπαινος μνήμη, ἣν πιστοὶ τελέσωμεν, καὶ ἀνυμνήσωμεν πιστῶς, ἐν ἐπιγνώσει κραυγάζοντες· Σὺ τῶν Μαρτύρων Χριστὲ τὸ κραταίωμα.

«ΠΕΖΗ ΟΧΟΥΜΕΝΗ»

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

μία ημέρα πριν ·

Εκδόσεις Κίχλη Kichli Publishing

11 Οκτωβρίου στις 12:00 μ.μ. ·

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ / ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΧΛΙΒΑΝΗ, «ΠΕΖΗ ΟΧΟΥΜΕΝΗ»
Τα περισσότερα κείμενα που περιλαμβάνονται στη συλλογή "Πεζή οχούμενη" είναι κείμενα των ορίων· μετεωρίζονται ανάμεσα στον ποιητικό και στον πεζό λόγο, ανάμεσα στη δραματοποίηση και στην ειρωνική αποστασιοποίηση. Ο πυρήνας τους, άλλοτε αφηγηματικός και άλλοτε δοκιμιακός, ενδύεται την παρωδία και τον αυτοσαρκασμό, ενώ ο σκελετός τους αρθρώνεται με τα δομικά υλικά μιας εύφορης διακειμενικὀτητας. Από τη συλλογή δεν απουσιάζουν οι λυρικοί απόηχοι, καθώς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μια έμμετρη μουσικότητα.

***
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΡΟΖΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Μ.Σ.
Υψώνεται ευάερος καπνός στις μύτες των ποδιών του (φοράει μαύρα στη ζωή, λέει πως τον κομψεύουν). Αρχίζει να στοιχειοθετεί με προσοχή πάνω στο συνθετήριο. Πρώτα βάζει τη Φλώρινα, την κάνει να χιονίζει. Μετά, κάτω αριστερά, κάποιους βαρύτονους να πίνουν χαρχαλεύοντας εμφύλιες ιστορίες. Τότε φυσάει κι έρχονται χρόνια και ιαχές από το ματς του Ηρακλή (πάλι ισοφαρίστηκε στο ενενηκοστό λεπτό). Στο κέντρο καρφώνει τη στιγμή ώστε να διαρκεί και γύρω της λέξεις που θα αμυνθούν σ’ όλες τις επελάσεις. Τις ταχταρίζει, τους γλυκομιλεί λογάκια μελωμένα: «Μάι μπιλόβντ, πόσο άμο βος, σέρβους βέστερ φιντέλις». Τέλος, νεύει από απέναντι να ’ρθεί η ωραία Ελένη με τα κουτσούβελά τους· την πιάνει αγκαζέ και χώνονται όλοι αγκαλιά στην άκρη του σελιδοθέτη. Περνάνε χρόνια ξηρικά και αρδεύσιμα. Ώσπου μια μέρα ξαφνικά αυτός ευήλια στάχτη αρχίζει να πετά φωτίζοντας για πάντα τη σελίδα.
***
ΠΡΟΣ ΕΥΠΩΛΗΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗΝ
Απ’ το μαντρί των μυημένων σαν θα βγεις
λίγες θα είναι οι ώρες σου στη συντεχνία.
Ο λύκος καιροφυλακτεί.
Σκέψου λοιπόν:
Θα τραγουδάς για τους πολλούς
(έστω τους αρκετούς ολίγους)
ή για το αραχνιασμένο, ακατάβλητο, υπερεγώ
εγώ μας;
Στὸν Μανόλη Ἀ... 2012
Σίγουρα δύσκολες ἐποχὲς
πόλεμοι, χαλασμοί, ξενιτεμοὶ
καὶ ἔκανες στόχο σου τὴν ἧττα
(ἢ μήπως ὄχι;).
Χωρὶς αὐτὴν δὲ θά ’βγαινες
στοὺς δρόμους τοὺς παλιοὺς
δὲ θὰ μιλοῦσες γιὰ τοὺς φίλους
(αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν μιὰ μέρα)
δὲ θά ’χες τὴ σιωπὴ
τὴ χαμηλὴ φωνὴ
νὰ ψιθυρίσεις ἔρωτες
στὸ περιθώριο.
Χωρὶς αὐτὴν καὶ ἄλλες πολλὲς
(ἄβυσσος ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου
ποὺ λέει καὶ ὁ φίλος σου ὁ Τίτος)
δὲ θά ’γραφες συνέχεια ἕναν ἐπίλογο
τὸ λάλον ὑστερόγραφο.
Εἶπες – τέλος τοῦ ’68, ἀρχὲς τοῦ ’69 θὰ ἤτανε:
«Οἱ τίτλοι στὰ Περιεχόμενα
φτιάχνουν ἕνα καινούργιο ποίημα
χωρὶς φιλολογία, χωρὶς λόγια περιττά».
Μὰ πόσο δίκιο εἶχες.
(᾽Εσὺ καὶ οἱ παρενθέσεις σου.)
Μὲ τὸν τρόπο τῆς Τ.Μ.
Ἂς ἔρθουν οἱ στίχοι
νὰ πνεύσουν σὰν αὖρες
καλῶν φαντασμάτων
νὰ λύσουν τὰ μάγια
ἢ νὰ μὲ δέσουν
σὲ μνῆμον ἱστίο
μὲ μέλαινα μοίρα
ὑγρὴ καὶ ἀναπότρεπτη.
Καβαφικὸν
Ἄχ, ἄμυαλη ἐσύ, ἐνῶ ἤσουν καμωμένη
Γιὰ ἀκριβὰ χοτέλια καὶ γνήσιους σομελιέδες
Τώρα νὰ κωλοτρίβεσαι σὲ ὑπόγεια κονάκια
Μὲ κουβεντοῦλες ἄνευρες κι ἀμύριστους κομπάρσους
Ἄνεμοι μουσικοὶ νὰ σ’ ἀπαρνιοῦνται πλέον
Νὰ σὲ ξεχνοῦν οἱ ραφινάτοι στίχοι
Γιὰ ἄλλα προοριζόσουνα ἐσύ –ἢ ἔτσι μᾶς εἶχες πείσει–
Μεγάλα ὀνειρεύτηκες ποτάμια καὶ ταξίδια
Καὶ τώρα ἄτιμη στιγμή, βεβιασμένη choice,
Τὴ μία σου –τουλάχιστον– ζωὴ χωρὶς αὐτὰ θὰ ζήσεις.
Κάλας
Τώρα εἶσαι πλούσια θάλασσα. Σὲ εἴκοσι ἑκατομμύρια χρόνια ὅμως, ποὺ θὰ ζεστάνει ὁ καιρός, θὰ ἐξατμιστεῖς. Θὰ ἀπομείνεις ὀρυκτὸ ἁλάτι ὑπόλευκο, κρύσταλλος ὑαλώδης καὶ ἡμιδιαφανὴς πυραμιδοειδοῦς σχήματος. Μὲ προσμείξεις πολλές, ἀλλὰ καὶ μιὰ ὑπόσχεση καθαρότητας. Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἀκριβῶς ἐντοπίζεται ὁ ρόλος μου. Θὰ σὲ ἱστορήσω καὶ θὰ σὲ ἐμπορευτῶ ὡς my precious thing. Σὺ ἔσει τὸ ἅλας τῆς γῆς.
Θὰ σὲ ἀγαπήσω πολὺ καὶ γιὰ πάντα.
Μόνο ποὺ κάποιες φορὲς θὰ ἀναπολῶ μὲ χείλη στεγνὰ τὴν πρότερη ὠκεάνια μορφή σου.
Βροχὴ
Τί νὰ τὶς κάνω τὶς ὁμηρικὲς βροχὲς
–δὲν εἶμαι ἡ Πηνελόπη–
κι ἀπ’ τοὺς ἀρχαίους ὄμβρους
πῶς νὰ καλυφθῶ
πουλάκι ἄπραγο στὸν Περισσὸ
καὶ ὄχι στὴν Κολχίδα.
Μία βροχούλα ζήτησα
σημερινὴ
ἥμερη καὶ χαϊδευτικὴ
νὰ βγῶ μὲ τὴν ὀμπρέλα μου
μήπως σὲ συναντήσω.
Ἀρχὴ ἱστορίας
Θὰ γεράσουμε μὲ τὴν ἔλλειψη καὶ ὄχι ἐξαιτίας της. Τὸ 2028, λίγο προτοῦ πεθάνω, θὰ ξανασυναντηθοῦμε ἐν εἴδει συμφιλιωτικοῦ ἀποχαιρετισμοῦ – ἂν καὶ δὲν θυμᾶμαι νὰ μαλώσαμε ποτέ. Θὰ μοῦ βάψεις τὰ μαλλιὰ καὶ θὰ μὲ λούσεις μὲ παράφορη ἀγάπη. Ἐγώ, πάλι, θὰ σοῦ πῶ μιὰ ἱστορία ποὺ θὰ φυσάει χρυσοκίτρινη σκόνη ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ καὶ θὰ κρατήσει χίλιες καὶ μία νύχτες... Ἢ μᾶλλον, γιὰ νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, θὰ κρατήσει δώδεκα χρόνια καὶ ἕξι μῆνες ἀκριβῶς.
Νοσταλγία
Ἐπὶ τῆς θητείας τοῦ Πάπα Ἰννοκέντιου ΙΑ´, τοῦ ἐπονομαζόμενου Εὐλογημένου, μολονότι ἡ ἁγιοποίησή του ἄργησε πολύ, οἱ Ἑλβετοὶ φρουροὶ τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ ἄρχισαν νὰ ἐκδηλώνουν μαζικὰ περίεργα συμπτώματα. Ὁ ἄνω κορμὸς καὶ τὰ χέρια τους πρασίνιζαν καὶ πάγωναν, ἐνῶ τὰ πόδια τους ἔγιναν μπλέ, μπλὲ βαθύ, καὶ ἔσταζαν νερό. Ἐπιπλέον ἄρχισαν νὰ χιονίζουν καὶ νὰ φυσοῦν καὶ ἔπαιρναν μόνον εἰσπνοές, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φουσκώνουν σὰν μπαλόνια καὶ νὰ ἀπογειώνονται μὲ βορειοδυτικὴ πάντα κατεύθυνση. Ἡ ἡγεσία τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ πάπας προσωπικὰ ἐπέμειναν στοὺς ἐξορκισμούς, ἀλλὰ εἰς μάτην. Τότε ἕνας Ἀλσατὸς γιατρὸς ἔκανε τὴ διάγνωση. Οἱ Ἑλβετοὶ φρουροὶ ἔπασχαν ἀπὸ ἕνα περίεργο σύνδρομο ἐπιστροφῆς στὴν πατρίδα τους, τὸ ὁποῖο εἶχε ὡς βασικὰ συμπτώματα νὰ ἀποτυπώνεται ἡ γεωμορφολογία τῆς ἀγαπημένης χώρας στὸ σῶμα τους καὶ νὰ εἰσπνέουν τὸν ἀέρα χωρὶς νὰ τὸν ἐκπνέουν, πιστεύοντας πὼς εἶναι ὁ ἀέρας τῶν παιδικῶν τους χρόνων. Τὸ σύνδρομο αὐτὸ τὸ ὀνόμασε Νοσταλγία. Ὅλα αὐτὰ ἔλαβαν χώρα κατὰ τὸ 1680. Τὸ ὄνομα τοῦ Ἀλσατοῦ γιατροῦ μοῦ διαφεύγει, ἀλλὰ γνωρίζω ὅτι ἔπινε τόνους κρασὶ Riesling στὴν καθισιά του.
Κόλαση
Θὰ διασταυρωθοῦμε σ’ ἕνα μέλλον τροπικὸ
ὅπου ἕνας κατακόκκινος ἥλιος
θὰ εἶναι ἡ μόνη πραγματικότητα.
Ἄδειες σκιές, θὰ κοιταχτοῦμε στὰ μάτια
καὶ τὸ βλέμμα μας θὰ ὑγρανθεῖ γιὰ μιὰ στιγμὴ
ἀπ’ τὶς παλιές μας θάλασσες.
Θέλω νὰ σοῦ τραγουδήσω τὸ «Una furtiva lagrima»
τοῦ ἀγαπημένου σου Gaetano,
ὅπως ἐκεῖνο τὸ βράδυ τοῦ Νοεμβρίου
στὸ Covent Garden ποὺ φύσαγε,
ἀλλὰ δὲν βγαίνει ἦχος.
Θὰ εἶναι σὰν ὄνειρο, ὅμως δὲ θά ’ναι ὄνειρο.
Χωρὶς ἦχο λοιπόν.
Θὰ σοῦ κρατῶ τὸ χέρι –μὰ ναί, σ’ ἀγάπησα πολύ–
καὶ ὑπὸ τὶς ἄηχες ἰαχὲς χιλιάδων κολασμένων
θὰ πορευθῶ στὸ τέλος τοῦ κόσμου μας.
***
Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΧΛΙΒΑΝΗ γεννήθηκε στον Πειραιά το 1965 και σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι απόφοιτος του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών "Δημιουργική Γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια με εισηγήσεις για τη λογοτεχνία (Χ. Βλαβιανός, Μ. Γκανάς, Ι. Καρυστιάνη, Γ. Σκαμπαρδώνης, Μ. Σουλιώτης κ.ά.) και έχει δημοσιεύσει φιλολογικά κείμενα και ποιήματα στα περιοδικά "Πόρφυρας", "Ποιητική", "Παρέμβαση", Νέα Εστία", "Στέπα", "Νέα Ευθύνη" κ.ά. Συμμετείχε στο βιβλίο "Η δημιουργική γραφή στο σχολείο" (Μεταίχμιο 2015) σε επιμέλεια της Σοφίας Νικολαΐδου.