Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ-ΔΙΓΕΝΗΣ

Maria Dimitriou

Χθες στις 3:59 π.μ.

eoniaellhnikhpisti.blogspot.com

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ-ΔΙΓΕΝΗΣ : ΕΝΑΣ ΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ-ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ομιλία του Δρος Γεωργίου Πετρίκκου Ομότιμου καθηγητή Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Καθηγητή Ι...

Ομιλία του Δρος Γεωργίου Πετρίκκου Ομότιμου καθηγητή Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Καθηγητή Ιατρικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου

Πηγές:
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ – ΔΙΓΕΝΗ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΑΓΩΝΟΣ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, Αθήνα 1961.
Λεωνίδου Λεωνίδας, «Γεώργιος Γρίβας Διγενής, Βιογραφία», (Τόμοι 1-3), Εκδόσεις Επιφανίου Λευκωσία, 1995
Ανδρέα Βαρνάβα « ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ 1955-1959», έκδοση Λευκωσία 2002. Πέτρου Παπαπολυβίου, «Ψηφίδες Ιστορίας». Λευκωσία 2017

Είναι με ιδιαίτερη συγκίνηση και χαρά που αποδέχτηκα την τιμητική πρόσκληση να είμαι ομιλητής στο φιλολογικό αυτό Μνημόσυνο του Αείμνηστου Αρχηγού της ΕΟΚΑ, Γεωργίου Γρίβα-Διγενή.
Αρχικά προβληματίστηκα αν είμαι το κατάλληλο πρόσωπο για την ομιλία αυτή, αλλά τελικά αποφάσισα να το κάνω, αφού είμαι και εγώ ένας από εκείνους που ο Διγενής σφράγισε με το αποτύπωμα του παραδείγματός του.
Γνώρισα νοερά τον Διγενή, όταν στα παιδικά μας χρόνια εμφανίστηκε ως ο ηγέτης του ηρωικού απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ του ᾽55-᾽59, τον συνάντησα μετά στα βουνά του Πενταδακτύλου, ως εθελοντής Εθνοφρουρός, όταν ξαναγύρισε στη Κύπρο με την Ελληνική Μεραρχία το ᾽64. Το ᾽65, ως τοπογράφος πυροβολικού με τις εντολές του, ως αρχηγού ΑΣΔΑΚ, με τους Έλληνες αξιωματικούς Σταφυλά και Πετρουλάκη οργανώσαμε όλα τα βόρεια παραλιακά αμυντικά έργα από Συριανοχώρι μέχρι Γαληνοπόρνη – Κορόφκια. Ο Διγενής τότε διακήρυσσε: «Ηµείς, ως στρατιώτες εις την υπηρεσίαν της νήσου, κατεστήσαµεν την περιοχήν εκείνην καθώς και ολόκληρον την νήσον απόρθητον δι’ οχυρώσεων και άλλων µέτρων που ελάβοµεν, ελθόντες εις σύγκρουσιν πολλάκις και προς την Ειρηνευτικήν Δύναµιν».
Τον ξανασυνάντησα αργότερα στην Αθήνα ως φοιτητής το 68-71, όταν μας στράτευσε ενάντια στη Χούντα που θεωρούσε επικίνδυνη για την Κύπρο. Και δεν μπορώ να μην αναφέρω την πικρία και απογοήτευσή του για την αχαριστία των πρώην συναγωνιστών του (πολιτικών της Κύπρου ) που, ενώ τον κάλεσαν για δεύτερη φορά το ᾽64 να σώσει την Κύπρο και το έπραξε, τον υπέσκαψαν και, σε συνεργασία με τη Χούντα, τον ξανα-απομάκρυναν μαζί με τη Μεραρχία από την Κύπρο με την προβοκάτσια των γεγονότων της Κοφίνου.
Μισό σχεδόν αιώνα από τον θάνατο του και 60 χρόνια από το τέλος του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να τιμήσουμε τη μνήμη του, να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά του και, αναπόφευκτα, να αποτιμήσουμε σε κάποιο βαθμό το έργο του.
Η χρονική απόσταση, που μας χωρίζει από την περίοδο της δράσης του, καθώς και η γνώση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, αλλά και οι εξελίξεις κατά τις δύο δεκαετίες του 21ου, μας επιτρέπουν μια πιο ψύχραιμη και, ώς ένα βαθμό, πιο αντικειμενική αποτίμηση της προσωπικότητας του ανδρός και της σημασίας των ενεργειών του. Υπό τη βασική όμως προϋπόθεση ότι κρίνουμε λαμβάνοντας υπ᾽ όψιν το όλο πολιτικο-ιδεολογικό πλαίσιο και το κλίμα, εθνικό και παγκόσμιο, της εποχής των γεγονότων και όχι με σημερινά κριτήρια, πράγμα που θα οδηγούσε σε ιστορικούς αναχρονισμούς και λανθασμένα συμπεράσματα.

συνέχεια

https://eoniaellhnikhpisti.blogspot.com/2019/03/blog-post_31.html?

Οι βυζαντινοί ιεραποστολοι Κυριλλος και Μεθοδιος

Maria Dimitriou

Χθες στις 10:27 π.μ.

Ο Isidoros Skliros κοινοποίησε ένα σύνδεσμο στην ομάδα ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.

28 Μαρτίου στις 12:08 μ.μ.

greekhistoryandprehistory.blogspot.com

Οι βυζαντινοί ιεραποστολοι Κυριλλος και Μεθοδιος : Το κυριλλικό αλφάβητο των Σλάβων

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήταν αδέλφια, Βυζαντινοί μοναχοί, με μεγάλη ιεραποστολική δράση. Σε αυτούς αποδίδεται ο εκχριστιανισμός των Σλάβων και η απόδοση γραφής στη σλαβική γλώσσα. Στις αρχές του 9ου αιώνα, οι αδελφοί Κωνσταντίνος (μοναστικό όνομα Κύριλλος) και Μεθόδιος, δύο από τα επτά συνολικά παιδιά μιας γνωστής οικογένειας της πόλης της Θεσσαλονίκης, με έντονη θρησκευτικότητα. Στη βιογραφία του ο Άγιος Κύριλλος ισχυρίζεται ότι με τον αδελφό του κατάγονται από «βασιλικό γένος». Εκείνη την εποχή ο πατέρας τους ήταν υπεύθυνος για τα θέματα στρατιωτικής διοίκησης της αυτοκρατορίας. Τα δύο αδέλφια μιλούσαν την ελληνική, ενώ είχαν σπουδάσει, ιδιαίτερα ο Κύριλλος, την σλαβική, την εβραϊκή, τη συριακή και την αραβική γλώσσα, Η γνώση αυτών των γλωσσών τους διευκόλυνε στη μετέπειτα διακονία τους. Ο Μεθόδιος, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Μιχαήλ, γεννήθηκε το 815. Ήταν άνθρωπος της πράξης και είχε ξεκινήσει καριέρα στον πολιτικό στίβο. Διορίστηκε διοικητής της Θεσσαλίας, ενώ αργότερα έγινε μοναχός σε ένα μοναστήρι στο όρος Όλυμπος της Βιθυνίας, στη Μικρά Ασία. Ο Κύριλλος, του οποίου το κοσμικό όνομα ήταν Κωνσταντίνος, γεννήθηκε το 827. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη γεωμετρία, αστρονομία, μουσική, ρητορική, φιλολογία, διαλεκτική και φιλοσοφία. Έγινε ιερέας και μετέπειτα έφτασε στο βαθμό του επισκόπου. Δίδαξε τη Φιλολογία, Φιλοσοφία και Θεολογία.
Το 863, μετά απo αίτημα του Σλάβου ηγεμόνα της Μοραβίας Ραστισλάβου, όταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν ο Μιχαήλ ο Γ΄, ο Πατριάρχης Φώτιος επέλεξε τους Μεθόδιο και Κύριλλο, οι οποίοι διακρίνονταν για τη σοφία τους, για το δύσκολο έργο του εκχριστιανισμού των Σλάβων. Οι δύο ιερωμένοι δέχτηκαν με μεγάλη προθυμία και χαρά, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα υπηρετούσαν το θέλημα του Θεού και θα οδηγούσαν στο δρόμο της σωτηρίας τους λαούς των περιοχών που βρίσκονταν πάνω από τα βόρεια σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Προκειμένου να διευκολύνουν την προσέγγισή τους προς τους λαούς αυτούς, χρησιμοποίησαν ένα νέο αλφάβητο, βασισμένο στο ελληνικό, το οποίο μπορούσε να αποδώσει τους φθόγγους της σλαβικής γλώσσας, και το οποίο εφηύρε ο Κύριλλος. Σε αυτό το αλφάβητο που ονομάστηκε Γλαγολιτικό, μετέφρασαν την Αγία Γραφή, πoλλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και τη Χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Επάνω στο Γλαγολιτικό αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή (που ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Κύριλλου) των σλαβικών εθνών και πάνω σε αυτό αναπτύχθηκε ολόκληρη η γραμματεία τους. Η διαφωτιστική τους αποστολή εκεί προκάλεσε την οργή, τη ζήλια και το μίσος στα μέρη των φράγκων και του γερμανο-λατινικού κλήρου και ήταν η αιτία να υπάρξουν εντάσεις ανάμεσα στην εκκλησία και την πολιτική. Οι ιεραπόστολοι αδελφοί αναγκάστηκαν από τον Πάπα Avδριαvό τoν Β΄ να προσέλθουν στη Ρώμη για να απολογηθούν στις κατηγορίες ότι παραβιάζουν το τριγλωσσικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η χριστιανική ιεροτελεστία μπορεί να τελείται μόνο στην Eβραϊκή, την Ελληνική και τη Λατινική γλώσσα. Εκεί ο Άγιος Κύριλλος υποστήριξε ότι όλοι οι λαοί, όπως και οι Σλάβοι, δικαιούνται να δοξάζουν τον Θεό και να δημιουργούν την κουλτούρα τους στην μητρική τους γλώσσα. Ο Πάπας Avδριαvός o Β' επείσθη, αγίασε τα μεταφρασμένα βιβλία, ενώ σε μερικές εκκλησίες της Ρώμης τελέστηκε λειτουργία στη σλαβική γλώσσα, προς αναγνώρισή της στο χριστιανικό κόσμο. Πρόκειται για μια επιτυχημένη αποστολή των Αγίων αδελφών. Ο Κύριλλος παρέμεινε στη Ρώμη μέχρι το θάνατό του, το Φεβρουάριο του 869. Ετάφη με τιμές στον προσωπικό τάφο του Πάπα Aδριανού τoυ Β΄, ενώ αργότερα μετακινήθηκε στη βασιλική του Αγίου Κλεμεντίνου στη Ρώμη, όπου και σήμερα φυλάσσονται τα λείψανά του. Το χριστιανικό διαφωτιστικό και αποστολικό έργο συνεχίζει ο μεγαλύτερός του αδελφός Μεθόδιος, ο οποίος απεβίωσε στις 6 Απριλίου 885 ως επίσκοπος Μοραβίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τους Aγίους Κύριλλο και Μεθόδιο στις 11 Μαΐου. Το 1980 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ κήρυξε τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο συμπροστάτες της Ευρώπης μαζί με τον Άγιο Βενέδικτο. Οι Κύριλλος και Μεθόδιος θεωρούνται επίσης άγιοι από την Λουθηρανική και την Αγγλικανική εκκλησία.
Το Γλαγολιτικό αλφάβητο, η Γκλαγκόλιτσα (Глаголица) είναι το αρχαιότερο γνωστό Σλαβικό αλφάβητο. Το όνομά του αυτό του αποδόθηκε αρκετούς αιώνες μετά τη δημιουργία του, και προέρχεται από το πρωτοσλαβικό glagolъ "λόγος". Το ρήμα глаголить σημαίνει "μιλώ, συνομιλώ". Υπάρχουν τεκμήρια ότι το όνομα γκλαγκόλιτσα αναπτύχθηκε στα Βαλκάνια γύρω στον 14ο αιώνα και προήλθε από τη λέξη глаголить, που χρησιμοποιούσαν οι θιασώτες της λειτουργίας στα Σλαβονικά. Το κυριλλικό αλφάβητο είναι ένα αλφάβητο που χρησιμοποιείται για διάφορες ανατολικές σλαβικές και νοτιοσλαβικές γλώσσες Λευκορωσικά, Βοσνιακά, Σερβικά, Βουλγαρικά, Σλαβομακεδονικά, Ρωσικά και Ουκρανικά και για πολλές άλλες γλώσσες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί και για άλλες γλώσσες. Όλα τα γράμματα του κυριλλικού αλφαβήτου δεν χρησιμοποιούνται σε κάθε γλώσσα που χρησιμοποιεί το αλφάβητο αυτό. Η μορφή του αλφαβήτου προέρχεται από την πρώιμη μορφή του κυριλλικού αλφαβήτου, το οποίο είναι παράγωγο του γλαγολιτικού αλφαβήτου, μεγαλογράμματης κυρτής γραφής της οποίας η επινόηση τον 9ο αι.μ.Χ. αποδίδεται σε δυο Βυζαντινούς μοναχούς από την Θεσσαλονίκη, τα αδέλφια Άγιο Κύριλλο και Άγιο Μεθόδιο. Αν και είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι το γλαγολιτικό αλφάβητο επινοήθηκε από τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, η προέλευση του κυριλλικού αλφαβήτου αποτελεί ακόμη πηγή μεγάλης αντιπαράθεσης. Παρόλο που αποδίδεται συνήθως στον Άγιο Κλεμέντιο της Οχρίδας, μαθητή του Αγίου Κύριλλου και του Αγίου Μεθόδιου από την Βουλγαρική Μακεδονία, το αλφάβητο αναπτύχθηκε πιθανότατα στην Λογοτεχνική Σχολή του Πρέσλαβ στην βορειοανατολική Βουλγαρία, όπου έχουν βρεθεί οι παλαιότερες κυριλλικές επιγραφές και χρονολογούνται από τη δεκαετία του 940. Η θεωρία ενισχύεται από το γεγονός ότι το κυριλλικό αλφάβητο αντικατέστησε σχεδόν ολοκληρωτικά το γλαγολιτικό στην βορειοανατολική Βουλγαρία στα τέλη του 10ου αι.μ.Χ., ενώ η Λογοτεχνική Σχολή της Οχρίδας–όπου εργαζόταν ο Άγιος Κλεμέντιος-συνέχισε να χρησιμοποιεί το γλαγολιτικό μέχρι τον 12ο αι.μ.Χ. Καθώς οι μαθητές των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη στο Πρώτο Βουλγαρικό Βασίλειο, είναι πιθανόν αυτά τα δυο κύρια κέντρα να ήταν τμήμα μιας ενιαίας παράδοσης. Ορισμένοι λόγοι για την αντικατάσταση του γλαγολιτικού με το κυριλλικό αλφάβητο είναι η μεγαλύτερη απλότητα και μεγαλύτερη ευκολία χρήσης του κυριλλικού καθώς και η ομοιότητα του με το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο ήταν πολύ γνωστό στο Πρώτο Βουλγαρικό Βασίλειο λόγω προσάρτησης Βυζαντινών περιοχών.
Πηγή: https://el.m.wikipedia.org/wiki/Άγιοι_Κύριλλος_και_Μεθόδιος
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Γλαγολιτικό_αλφάβητο
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κυριλλικό_αλφάβητο

Τα Κρητικά του Θεοδώρου Αφεντούλη

Maria Dimitriou

Χθες στις 10:33 π.μ.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΕΡΕΒΕΛΑΚΗΣ κοινοποίησε ένα σύνδεσμο στην ομάδα ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.

14 Μαρτίου στις 8:42 π.μ.

ekriti.gr

Τα Κρητικά του Θεοδώρου Αφεντούλη. Του Γιώργου Τσερεβελάκη | ekriti

Τα Κρητικά του Θεοδώρου Αφεντούλη. Του Γιώργου Τσερεβελάκη

13.03.2019 - 15:51

Είναι κοινώς γνωστό ότι ο 19ος αιώνας για την Κρήτη ήταν μια συνεχής πάλη για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού και την ενσωμάτωση του νησιού στο ελεύθερο ελληνικό βασίλειο. Ιδίως μετά την μεγάλη επανάσταση του 1866-1869, όπου τότε είχε αρχίσει να μορφοποιείται η εθνική συνείδηση των Κρητών (εμφανίζεται για πρώτη φορά στα πολεμικά λάβαρα η φράση «Ένωσις ή Θάνατος»), κατέφθασαν στο νησί πολλά εθελοντικά σώματα για να ενισχύσουν τον σκληρό αγώνα. Η πάλη των Κρητών για ελευθερία, αυτοδιάθεση και ένωση με την μητέρα-πατρίδα είχε συγκλονίσει πολλούς διακεκριμένους ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ο παλλόμενος εθνικός πατριωτισμός ήταν το βασικό κίνητρο για την δημιουργία ποιημάτων εθνεγερτικού χαρακτήρος που αποσκοπούσαν στο να εξάρουν την ανδρεία των πολεμιστών, αλλά και να αποτελέσουν ένα ιδιαίτερο γραμματολογικό είδος ενταγμένο σε αυτό το εκρηκτικό κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο.
Αρκετοί ήταν οι ποιητές, μείζονες ή ελάσσονες, που προσπάθησαν με το ποιητικό τους έργο να υμνήσουν και να εξυψώσουν το κλέος των Κρητών αγωνιστών. Ένας από αυτούς ήταν και ο Θεόδωρος Αφεντούλης, ο οποίος γεννήθηκε στην Ζαγορά Πηλίου στις 13 Αυγούστου 1824. Σπούδασε ιατρική στην Σμύρνη και εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα· ακολούθως, εσπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, από όπου απέκτησε δεύτερο διδακτορικό δίπλωμα. Το 1849 επέστρεψε στην Αθήνα όπου ανηγορεύθη υφηγητής, και το 1852 καθηγητής της παθολογικής ανατομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διακρίθηκε για την σπάνια εγκυκλοπαιδική του γνώση σε πολλούς κλάδους της επιστήμης. Διέπρεψε και ως καθηγητής της Φαρμακολογίας και της Βοτανολογίας. Μεταξύ των ετών 1887 και 1888 διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δημοσίευσε πολλά ιατρικά συγγράμματα, αλλά και εξαίρετα ποιήματα. Μετάφρασε ακόμη και ξένους συγγραφείς. Επίσης, διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής του Τζανείου Νοσοκομείου του Πειραιά. Μια από τις φράσεις του που έμεινε στην ιστορία της ιατρικής είναι η εξής: «Ουδείς ιατρός αφιλοσόφητος».
Υπήρξε ένας φλογερός πατριώτης, ο οποίος πολέμησε στις επαναστάσεις της Θεσσαλίας το 1845 και το 1878, όπως και στην Κρήτη το 1866 και το 1878. Το 1862-1863 εξελέγη πληρεξούσιος Θεσσαλίας στην Εθνοσυνέλευση. Για την συνολική του δράση τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις από τον βασιλέα Όθωνα και Γεώργιο Α’. Απεβίωσε στον Πειραιά στις 8 Απριλίου 1893.
Ο Αφεντούλης, εμπνεόμενος από τον αγώνα των Κρητών, συνέγραψε μακροσκελή πατριωτικά άσματα που έχουν κρητόθεμο περιεχόμενο. Η πλήρης βιβλιογραφική αναφορά της εκδόσεως που εξετάσαμε είναι η εξής: Φιλολογικά Πάρεργα ΙΙ, Θ. Αφεντούλη, Τα Κρητικά-Ωδαί Αλκαϊκαί-Σύμμικτα, Αθήνησι 1881. Στην εν λόγω έκδοση εντοπίζουμε τα εξής κρητόθεμα ποιήματα: 1) Ένα επικό ποίημα αποτελούμενο από τρεις ραψωδίες και το οποίο αναφέρεται στην επανάσταση του 1866, 2) ένα επικού τύπου άσμα στον οπλαρχηγό Μιχαήλ Κόρακα, με τίτλο Το πανηγύρι του Ολύμπου (προτάσσεται η εξής αφιέρωση: «Αφιερούται εις τον Μιχαήλ Κόρακα, τον γεροκαπετάνιον της Κρήτης, τον στρατιώτην τεσσάρων επαναστάσεων»), 3) ένα άλλο με τίτλο Χαιρετισμός προς το έτος 1867, και 4) Το τραγούδι του Πετροπουλάκη, τον Μανιάτη στρατιωτικό που πολέμησε στην Κρήτη το 1866 με δικό του σώμα εθελοντών.
Η πατριωτική ποίηση του Αφεντούλη, με αναφορά στα γεγονότα της Κρητικής επανάστασης του 1866, έχει ιδιάζοντα χαρακτηριστικά, καθώς το εν λόγω λογοτεχνικό είδος είναι μονοθεματικό και αφορά αποκλειστικώς σε συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά συμφραζόμενα.
Στο προαναφερθέν βιβλίο Τα Κρητικά η πρώτη επική σύνθεση, φέρουσα τον ομώνυμο τίτλο, αποτελείται από τρεις ραψωδίες: Ραψωδία Α’-Η συνωμοσία, 1866 / Ραψωδία Β’-Το συμβούλιον του Ισμαήλ. Η ανύψωσις της σημαίας της επαναστάσεως / Ραψωδία Γ’-Η μάχη εις ταις Βρύσαις των Αποκορώνων. Η συνθηκολόγησις των Αράβων. Τα ποιήματα αυτά είναι συντεθειμένα σε παροξύτονο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο στίχο, ο οποίος δίδει στο άσμα ένα έντονο ηρωικό τόνο, με την έντονη μουσικότητα που τον διακρίνει. Η γλώσσα των ποιημάτων είναι η κοινή νεοελληνική, την οποίαν επιλέγει ενσυνειδήτως ο ποιητής για να καταστήσει ευληπτότερο το έργο του από τον κοινό αναγνώστη ή και ακροατή.
Στην συγκεντρωτική έκδοση του 1881 προτάσσεται ένας πρόλογος στον οποίον ο συγγραφέας περιγράφει το έναυσμα της ποιητικής του εμπνεύσεως αλλά και τον σκοπό αυτών των επικών συνθέσεων. Αλλά ας δούμε τί λέγει ο ίδιος ο Αφεντούλης:
συνέχεια
http://www.ekriti.gr/apopseis/ta-kritika-toy-theodoroy-afentoyli-toy-giorgoy-tserevelaki?