Αγροσελίδα: Τομ Καραγιάννης: Ο Έλληνας επιστήμονας που πολεμά ...: «Οι αντιοξειδωτικές ουσίες της ελιάς σκοτώνουν καρκινικά κύτταρα, ενώ παράλληλα βοηθούν στην ανάπτυξη των υγιών». Στο πόρισ...
Τομ Καραγιάννης: Ο Έλληνας επιστήμονας που πολεμά τον καρκίνο με τις ελιές
«Οι αντιοξειδωτικές ουσίες της ελιάς σκοτώνουν καρκινικά κύτταρα, ενώ παράλληλα βοηθούν στην ανάπτυξη των υγιών». Στο πόρισμα αυτό κατέληξε πριν από λίγο καιρό ο ομογενής επιστήμονας, Δρ Τομ Καραγιάννης, διευθυντής του Τμήματος Μοριακής και Γονιδιακής Έρευνας του Ινστιτούτου Baker, που βρίσκεται στη Μελβούρνη.
Η προληπτική δράση της ελιάς και του ελαιολάδου σε καρδιαγγειακές νόσους
είναι πλέον γνωστή σε όλους. Εκείνο που ο ομογενής επιστήμονας ήθελε να
διαπιστώσει, όμως, όταν ξεκίνησε την έρευνά του, ήταν το πώς οι
αντιοξειδωτικές ουσίες δρουν στα καρκινικά κύτταρα και
αν τελικά η αθάνατη ελιά, που για πάνω από 3000 χρόνια δρούσε σαν
ασπίδα από πολλές αρρώστιες στους προγόνους μας, μπορεί να αντισταθεί
στην μεγαλύτερη αρρώστια-πρόκληση της εποχής μας, κοινώς τον καρκίνο.
Ο Δρ Καραγιάννης, αφού δοκίμασε όλες τις αντιοξειδωτικές ουσίες βρήκε ότι μία εξ αυτών, η υδροξυτυροσόλη, σε κατάλληλες δόσεις, σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα, ενώ παράλληλα βοηθά τα υγιή να αναπτυχθούν.
«Ήταν καταλυτική αυτή η στιγμή» λέει σήμερα. «Απίστευτο, σκεφτήκαμε όλοι
στο εργαστήριο» προσθέτει. Και οι έρευνές του συνεχίστηκαν. Και
συνεχίστηκαν με τον πλέον ελπιδοφόρο τρόπο για έναν ερευνητή που ναι μεν
αγαπά αυτό που κάνει αλλά την ίδια στιγμή θέλει να τελειοποιήσει τους
καρπούς αυτής της δουλειάς του και να την βγάλει από το εργαστήριό του.
Η ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΩΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ
Ήταν τρεις τα ξημερώματα στη Μελβούρνη όταν ο Δρ Καραγιάννης έλαβε ένα
ηλεκτρονικό μήνυμα που τον ρωτούσε αν θέλει χρήματα για να συνεχίσει τις
έρευνές του στη χρηστικότητα της υδροξυτυροσόλης.
Δεν πίστευε στα μάτια του, βέβαια. «Το πρώτο πράγμα που πέρασε από το
μυαλό μου είναι ότι μάλλον πρόκειται για ένα από εκείνα τα
μηνύματα-σκουπίδια που λαμβάνουμε όλοι μας συχνά πυκνά» μου λέει.
Δίπλα του κάθεται ο άνθρωπος που του έστειλε το μήνυμα η Δρ Darleen McCord, που μαζί με τον σύζυγό της Δρ James McCord, είναι ιδιοκτήτες του Ινστιτούτου ΈρευναςMcCord Research των ΗΠΑ.
Πληροφοριακά, να αναφέρουμε ότι το Ινστιτούτο McCord είναι το
επιστημονικό σπίτι του Olivamine, ενός σκευάσματος που στηρίζεται στις
αντιοξειδωτικές ουσίες της ελιάς και σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως στην
ίαση δερματικών παθήσεων και την επούλωση πληγών ανεξάρτητα από την νόσο
που τις προκάλεσε. Η κ. McCord ανέπτυξε το συγκεκριμένο προϊόν και,
όπως και ο ομογενής επιστήμονας ερευνητής, πίστεψε στην«αθάνατη» ελιά
και τις αντιοξειδωτικές της ουσίες. To Olivamine με
τη σειρά του κατάφερε, όμως, μέσα σε τρία χρόνια μετά την πρώτη του
εφαρμογή να κάνει τηνMcCord Research μία από τις μεγαλύτερες και
πλουσιότερες ερευνητικές μονάδες τωνΗΠΑ.
«Λίγο πριν στείλω εκείνο το μήνυμα, είχα διαβάσει την έρευνα του Τομ και
παρά το γεγονός ότι διαβάζω δεκάδες έρευνες κάθε μήνα που με αφήνουν
αδιάφορη, αυτή ήταν η πρώτη που μου κίνησε το ενδιαφέρον» μου λέει η κ.
McCord που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αυστραλία για να παγιώσει την
σχέση του ερευνητικού της ινστιτούτου, με το ινστιτούτο Baker και την
ερευνητική ομάδα του Δρ. Καραγιάννη.
«Η έρευνα του Τομ ή η δική μου θα ήταν άχρηστες αν παρέμεναν στον πάγκο
του εργαστηρίου μας. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε, αλλά ο κάθε ερευνητής
θέλει να βελτιώσει τη δουλειά του, θέλει να την δει να αλλάζει ζωές.
Αυτήν την ευκαιρία θέλω να δώσω στον Τομ και την ερευνητική του ομάδα.
Πιστεύω στην ελιά» λέει.
Το μέλλον διαγράφεται για τις έρευνες του Δρ Καραγιάννη διαγράφεται θετικό. ΗMcCord Research άρχισε
ήδη να χρηματοδοτεί την έρευνά του αλλά ο ίδιος δεν θέλει να δώσει
λανθασμένες εντυπώσεις. «Ο δρόμος είναι μακρύς και θα χρειαστούν χρόνια
δουλειάς» λέει προσθέτοντας όμως ο ίδιος αλλά και η κ. ΜcCord ότι
πιστεύουν στην ελιά.
«Δεν πρόκειται να μας απογοητεύσει» λέει και είναι ξεκάθαρο στο πλατύ
του χαμόγελο ότι το μάτι του ερευνητή έχει δει κάτι που εμείς οι
υπόλοιποι συν τω χρόνω θα το μάθουμε.
Εκείνο που μέχρι στιγμής ξέρουμε όλοι μας είναι ότι η «αθάνατη» ελιά και
το λαδάκι της, δεν μας απογοήτευσε για τρεις χιλιετηρίδες. Και η καλή
μέρα απ’ το πρωί φαίνεται.
