Τρύπια Σπηλιά: Ο μυστικός Νεραϊδότοπος του κεντρικού Υμηττού

Maria Dimitriou

23 Ιουνίου ·

‎Dimitris Makridopoulos‎ προς ΕΛΛΑΣ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΊΑ ΣΟΥ....

9 Ιουνίου

omadaorfeas.blogspot.com

Τρύπια Σπηλιά: Ο μυστικός Νεραϊδότοπος του κεντρικού Υμηττού

Η Τρύπια Σπηλιά βρίσκεται νότια του διάσελου του Σταυρού στη δυτική πλευρά το λόφου του Μαυροβουνίου σε υψόμετρο 520 μ. στον κεντρικό όγκο του Υμηττού. Εμείς προσεγγίσαμε το σπήλαιο από την πλευρά της Σφηττίας Οδού. 

Πρόκειται για το απομεινάρι σπηλαίου που με κατολίσθηση της οροφής του σε άγνωστη εποχή (πιθανότατα 3ο με 6ο αιώνα μ.Χ) απέμεινε ένα μικρό κομμάτι, σχηματίζοντας μια φυσική ''πύλη''. Έχεις την αίσθηση ότι εισέρχεσαι σε έναν ''άλλο'' κόσμο μόλις διαβείς αυτό το υπέροχο δημιούργημα της φύσης.

Ο Ι. Ιωάννου, Σπηλαιολόγος, σε ανακοίνωσή του στη Ζ’ Επιστημονική Συνάντηση ΝΑ Αττικής στο Κορωπί το 1998, περιγράφει την Τρύπια Σπηλιά ως Φυσικό Γεφύρι ως εξής:

Το άνοιγμα της φυσικής γέφυρας στη βάση της είναι 10 μ., το πλάτος 6 μ, και το ύψος ..15μ.. Το κατάστρωμά της είναι 5 μ. επί 2 μ. Πριν καταπέσει ο θόλος υπήρχε σπήλαιο με διαστάσεις 42 μ. επί 20 μ. και περίπου ύψος οροφής 30 μ. Από το παλιό σπήλαιο απέμεινε η είσοδος ως μεγάλη πέτρινη γέφυρα.

Η ΦΥΣΙΚΗ ''ΠΥΛΗ''

Υπάρχουν πολλοί θρύλοι που σχετίζονται με το μέρος, κυρίως για νεράιδες που κατακλύζουν την φυσική γέφυρα που σχηματίστηκε από την κατάρρευση του σπηλαίου!

 ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

Ο Ι. Ιωάννου αναφέρεται και στους θρύλους που συνδέονται με το πέτρινο γεφύρι:

Θρύλος θέλει να κατοικούν νεράιδες στη φυσική γέφυρα…Βοσκοί άκουγαν τα τραγούδια τους. Νεαρός βοσκός κρύφτηκε για να τις δει. Τα μεσάνυχτα ήρθαν οι νεράιδες και άρχισαν να τραγουδούν και να χορεύουν. Θαμπωμένος από την ομορφιά τους ο μικρός τσοπάνος βγήκε από τη κρυψώνα του. Οι νεράιδες ταράχτηκαν από την παρουσία του και εξαφανίστηκαν. Από τότε σάλεψαν τα λογικά του και παρέμεινε όλη του τη ζωή στη φυσική γέφυρα…

ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΓΕΦΥΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

Μια διαφορετική άποψη ως προς την ιστορία της σπηλιάς διατύπωσε στη Ι’ Επιστημονική Συνάντηση της ΝΑ Αττικής στα Καλύβια Θορικού το 2002 ο Χ. Κορρές, Χημικός Μηχανικός PRD, στην ανακοίνωσή του  «Μεταλλεία σιδήρου στον Υμηττό» όταν παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας που είχε πραγματοποιήσει στην Τρύπια Σπηλιά.

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ, ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΟΓΚΟΙ ΠΕΤΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΣΧΗΜΑΤΙΖΑΝ ΤΗΝ ΟΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ

Ειδικότερα υποστήριξε ότι :

α. Ο κρατήρας … προήλθε από κατάρρευση της σκεπής ..υπόγειων μεταλλείων… Συγκεκριμένα στην Τρύπια Σπηλιά βρέθηκε.. κατακόρυφο μεταλλευτικό φρέαρ, διαμέτρου 80εκ. και βάθους περίπου 10μ, το οποίο επικοινωνούσε μέσω κεκλιμένου επιπέδου με την επιφάνεια. Το πηγάδι είναι λαξευμένο σε συμπαγή ασβεστόλιθο και είναι φραγμένο στην κορυφή με ογκόλιθο. ο Tomlinson το έχει χαρακτηρίσει ως αρχαϊκό μεταλλευτικό πηγάδι…

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟ ΦΡΕΑΡ ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ 

β. Το μεταλλείο αποτελείτο από τρία κυρίως επίπεδα και περιελάμβανε αριθμό οριζόντιων και κατακόρυφων στοών. Είχε τέσσερα κύρια ανοίγματα προς τον εξωτερικό χώρο. Το πρώτο και μικρότερο ήταν στο ανώτερο επίπεδο και κατασκευάστηκε στο στάδιο της διερεύνησης. Το δεύτερο και τρίτο βρίσκονταν στο ύψος του μεσαίου τμήματος του μεταλλείου. Το τέταρτο ήταν λαξευμένο στην εξωτερική κατακόρυφο κλιτή του βουνού και ένωνε τον πυθμένα του με το περιβάλλον. Μετά την κατολίσθηση το στόμιο αυτό διευρύνθηκε και εμφανίζεται σήμερα ως Πέτρινο Γεφύρι.

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΟΕΣ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Η ΣΤΟΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΑΔΥΝΑΤΗ

γ. Από φυσικής απόψεως, το μετάλλευμά του είχε τη μορφή «φακού». Κατά το σχηματισμό του δηλαδή, το τηγμένο μετάλλευμα έφθασε στην επιφάνεια της γης και εγκλωβίστηκε μέσα στο στρώμα καθαρού ανθρακικού ασβεστίου, δημιουργώντας μεταλλευτικό φακό με σαφή όρια. Το οριακό στρώμα, το οποίο και σώζεται σήμερα, είναι πλούσιο σε ανθρακικό ασβέστιο και πολύ φτωχό σε γκαιτίτη, δηλαδή ένα από τα οξείδια του τρισθενούς σιδήρου.

ΟΜΟΡΦΟΙ ΚΑΡΣΤΙΚΟΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ, ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

δ. Τη χρονολογία των μεταλλείων συνάγει με βάση τη γενικότερη εξέλιξη της μεταλλουργίας σιδήρου σημειώνοντας:

Η εξέλιξη της μεταλλουργίας έγινε γύρω στο 1.450 – 1.400 πΧ, όταν άρχισε η παραγωγή μεγαλύτερων ποσοτήτων σιδήρου. Η τότε γνωστή τεχνολογία μπορούσε να δώσει σίδηρο κατάλληλο μόνο για εργαλεία, ενώ ήταν ακατάλληλος για κατασκευή όπλων. Η κατασκευή των πρώτων σιδερένιων εργαλείων, βοήθησε την υλοτομία στο να γίνεται εντατικά, άρα να προσφέρεται με άνεση η ενέργεια για τη μαζική παραγωγή σιδήρου και την εξάπλωσή του, η οποία έγινε παράλληλα με την ανάπτυξη της γεωργίας σε εκτάσεις που πρώτα καλύπτονταν από δάση. …Ακριβώς σε εκείνη την περίοδο εμφανίζεται και η πόλις που αργότερα ονομάστηκε Αθήνα. 

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Το ´Αστυ ιδρύθηκε από τους ´Ιωνες σε μια περιοχή που ήταν γεωργικώς ανεκμετάλλευτη, προφανώς επειδή καλυπτόταν από δάση. Η χρήση σιδηρών εργαλείων εξασφάλισε και εδώ άφθονη γη και ενέργεια. Αρχίζει έτσι μια ήρεμη περίοδος όπου οι κάτοικοι του ´Αστεως ασχολούνται με την κεραμική, η οποία χρειάζεται επίσης φθηνή ενέργεια. Δηλαδή υλοτόμηση δασών.

ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

 Επειδή είναι προφανές ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα δε μπορεί να έχει ξεκινήσει πριν την ίδρυση του ´Αστεως, γίνεται φανερό ότι υπάρχει ταύτιση της έναρξης της πρώιμης εποχής του σιδήρου, με την κατασκευή εργαλείων, και της ίδρυσης των Αθηνών μέσα από τα συγκεκριμένα μεταλλεία του Υμηττού. Επομένως εύκολως συμπεραίνεται ότι τα συγκεκριμένα μεταλλεία χρονολογούνται ότι κατασκευάστηκαν στο τέλος του 15ου και στις αρχές του 14ου π.χ. αιώνα.

Φυσικά όπως σε κάθε μέρος της ελληνικής και όχι μόνο γης, σε τοποθεσίες που φημολογούνται ως ενεργειακές, είτε λόγω υπεδάφους είτε των αστικών θρύλων που τις συνοδεύουν, υπάρχουν σημάδια δραστηριοποίησης περιθωριακών και αποκρυφιστικών ομάδων.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΠΛΕΟΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ''ΠΕΝΕΠΟΠΤΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ'' ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΡΙΓΩΝΟ.

Η επιλογή τοποθεσίας του συμβόλου μόνο τυχαία δεν είναι. Στο συγκεκριμένο σημείο είχαμε ισχυρές ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές στον ψηφιακό μετρητή (emf) αλλά και εκεί δίπλα βρίσκεται το μεταλλευτικό φρέαρ. Κάτω ακριβώς από το σύμβολο υπάρχει άλλο ένα κρυφό μήνυμα, αναγράφει σε ειρωνικό τόνο ''ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ'' με μαύρα γράμματα. Είναι γνωστό ότι οι μαύρες τελείες που περικλείουν την πρόταση αποτελούν χαρακτηριστικό σημάδι δράσης αποκρυφιστικών ομάδων. 

 ΙΧΝΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΤΕΛΕΤΗΣ, ΔΙΑΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΑΡΓΗΣ ΚΑΥΣΗΣ ΟΠΩΣ ΚΑΡΒΟΥΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΕΡΙΑ  ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΙΝΟ ΚΥΚΛΟ. 

ΚΑΠΟΙΑ ΤΥΧΑΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΙ ''ΠΑΧΙΑΚΟΣ'' ΚΑΙ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ''11-1-74''

Όταν έφτασε η ώρα της επιστροφής νιώσαμε ένα αίσθημα απογοήτευσης που επιστρέφαμε στην σύγχρονη πεζή και τεχνητή πραγματικότητα... Τα μυστικά του Υμηττού είναι εκεί και περιμένουν την  κατάλληλη ώρα οι αρχαίες μνήμες να ζωντανέψουν ξανά...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

Άγνωστος Υμηττός: Οδοιπορικό στην αρχαία Σφηττία οδό

Οι ξεχασμένες σήραγγες του Υμηττού και η σχέση με την Πεντέλη

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΥΜΗΤΤΟ

πηγές:

Ι. Ιωάννου, Σπηλαιολόγος, «Φυσικά Γεφύρια Νοτιοανατολικής Αττικής», Ζ’ Επιστημονική Συνάντηση ΝΑ Αττικής Κορωπί 1998.

Χρήστος Κορρές, Χημικός Μηχανικός PRD, «Μεταλλεία σιδήρου στον Υμηττό», Ι’ Επιστημονική Συνάντηση της ΝΑ Αττικής Καλύβια Θορικού 2002.

Ρωσική έρευνα: Το DNA συνδέεται με το Σύμπαν χωροχρονικά

Maria Dimitriou

23 Ιουνίου ·

‎Το Κεφατο‎ προς ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ

aetos-apokalypsis.com

Ρωσική έρευνα: Το DNA συνδέεται με το Σύμπαν χωροχρονικά

Πρόσφατη Ρωσική επιστημονική έρευνα, με αντικείμενο το ανθρώπινο DNA,αποδεικνύει ότι αυτό είναι «ολογραφικός» υπολογιστής, συνδεδεμένος μάλιστα με το Σύμπαν, έξω από τις χωροχρονικές διαστάσεις!
Αυτό, όπως είναι φυσικό, εξηγεί δυσεξήγητα φαινόμενα όπως η μαντική ικανότητα, η τηλεπάθεια, η διαίσθηση, η εξ αποστάσεως θεραπεία, η αυτοθεραπεία, η θεραπεία με μεθόδους ενεργειακής (ηλεκτρομαγνητικής) επίδρασης, η επήρεια του μυαλού στο περιβάλλον κ.α.
Η δυτική γενετική επιστήμη θεωρεί ότι μόνον το 10% του DNA μας χρησιμοποιείται στο να κατασκευάζει πρωτεΐνες και έτσι να κατευθύνει τις λειτουργίες των κυττάρων, βάσει του πυρηνικού κώδικα που διαθέτει, ενώ το άλλο 90%, που το βλέπουν «σιωπηλό» το ονομάζουν junk(σκουπιδό)-DNA.
Τώρα όμως έρχεται o Ρώσος Βιοφυσικός και Μοριακός Βιολόγος Pjotr Garjajev με την ομάδα του και αποδεικνύει ότι αυτό ακριβώς το θεωρούμενο άχρηστο γενετικό υλικό λειτουργεί σαν ολογραφικός υπολογιστής, ενώ το ενεργό μικρό κομμάτι του είναι απλά ο μηχανικός του βραχίονας!
Επίσης οι Ρώσοι ερευνητές απέδειξαν ότι αυτό το DNA δεν είναι μόνο υπεύθυνο για την δομή και την λειτουργία του σώματός μας, αλλά αποτελεί την αποθήκη όλων των πληροφοριών που εκ γενετής φέρουμε και επιπλέον επικοινωνεί και ανταλάσσει συνεχώς πληροφορίες με όλο το Σύμπαν!
Το πιό καταπληκτικό όμως είναι ότι κατάφεραν να κατανοήσουν τη γλώσσα προγραμματισμού του, που μάλιστα μοιάζει πολύ με την ανθρώπινη γλώσσα και έτσι τώρα έχουν την δυνατότητα επαναπρογραμματισμού του με την εισαγωγή νέων πληροφοριών, μέσω συχνοτήτων με την εφαρμογή κατάλληλα διαμορφωμένων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων!
Εκεί ακριβώς βασίζονται και τα πολλές φορές θαυματουργά αποτελέσματα των θεραπειών με την μέθοδο του βιοσυντονισμού, όπου οι Ρώσοι έχουν κάνει τεράστια πρόοδο, ανατρέποντας μάλιστα τα έως τώρα δεδομένα παγκοσμίως,αφού εφαρμόζοντας ανάλογα προγράμματα θεραπείας, ακόμη και με φορητές συσκευές βιοσυντονισμού, επιτυγχάνουν αποτελέσματα που πλησιάζουν το 100% και για ανίατα, ακόμη, νοσήματα κατά τη συμβατική επιστήμη!

Στύφνος, για ρευματικούς-αρθριτικούς πόνους, τενοντίτιδες, καψίματα, τον πόνο στο αυτί

Maria Dimitriou

23 Ιουνίου ·

‎Μαρια Γκινα‎ προς ΑΡΩΜΑΤΑ ΒΟΤΑΝΑ ΥΓΕΙΑ

21 Ιουνίου

odigos-pierias.gr

Στύφνος, για ρευματικούς-αρθριτικούς πόνους, τενοντίτιδες, καψίματα, τον πόνο στο αυτί. | Οδηγός…
Στύφνος, για ρευματικούς-αρθριτικούς πόνους, τενοντίτιδες, καψίματα, τον πόνο στο αυτί….

---

Περιγραφή:
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι SOLANUM nigrum (Σολανόν το μέλαν) και ανήκει στην οικογένεια των Σολανιδών. Υπάρχουν αρκετά είδη στύφνου στη χώρα μας. Γνωστότερα είναι ο γλυκόπικρος (Solanum dulcamara) και ο φαρμακευτικός (S. officinarum).
Στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες Στύφνο, Στύφνος (Κρήτη), Στύβνο, Στύγνο (Κέρκυρα), Στρύφνο, Βρωμόχορτο, Βρωμοβότανο, Αγριοντομάτα (Κύθνος, Μήλος), Αμπελουρίδα (Αίγινα), Μαυρόχορτο (Αττική), Κορφή (Αμοργό), Πικροσταφίδα, Μαυρολάχανο, Μαυρομάχι, Αγριοσταφυλιά. Άλλα ονόματα: Πομιλοχόρταρο, Poisonberry. Στο χωριό μας το λέμε αγριοντοματιά και με αυτό το όνομα μπορείτε να το συναντήσετε και αλλού.
Φύεται σε όλη την Ευρώπη και είναι κοινό σε αναχώματα, πλαγιές και σε καλλιεργούμενα εδάφη. Τα βοοειδή δεν το τρώνε και τα πρόβατα το αγγίζουν σπάνια. Είναι ετήσιο (ή και διετές) ζιζάνιο που φτάνει σε ύψος τα 75 εκατοστά. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί καλά σε σκιά και θέλει γενικά φως.
Προτιμά ξηρό ή υγρό, αλλά στραγγιζόμενο έδαφος. Φυτρώνει σχεδόν παντού στην γη, εκτός από μεγάλα υψόμετρα. Ο βλαστός του διακλαδώνεται (έχει πολλά κλαδιά σε σχήμα βεντάλιας), είναι λείος και μπορεί να φθάσει σε ύψος το 1 μέτρο (τότε γίνεται ξυλώδης). Τα φύλλα του είναι τρυφερά και ωοειδή με χρώμα βαθύ πράσινο.
Ανθίζει από Ιούλιο ως Σεπτέμβριο και οι σπόροι του ωριμάζουν από Αύγουστο ως και τον Νοέμβριο. Τα άνθη του είναι λευκά και μικρά, ερμαφρόδιτα (έχουν αρσενικά και θηλυκά όργανα) που γονιμοποιούνται από έντομα. Ο καρπός είναι μικρός σχετικά, σφαιρικός και είναι αρκετοί μαζί σε τσαμπί.. Στην αρχή είναι πράσινος και όταν ωριμάζει γίνεται μαύρος. Οι καρποί περιέχουν πολλούς σπόρους. Κάθε φυτό παράγει 500 περίπου σπόρους.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφωνία για το αν ή όχι τα φύλλα ή οι καρποί του φυτού είναι δηλητηριώδη.
Οι απόψεις ποικίλλουν από δηλητηριώδες έως ασφαλή για κατανάλωση. Η τοξικότητα του μπορεί να διαφέρει σημαντικά ανάλογα με την ποικιλία αλλά και την περιοχή που καλλιεργείται. Μελέτες έχουν δείξει σοβαρές διαφορές στην τοξικότητα για την ίδια ποικιλία που καλλιεργείται σε διαφορετική περιοχή με άλλο μικροκλίμα.
Το φυτό πάντως καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του πλανήτη για τρόφιμο, τόσο για τον καρπό του όσο και για τα φύλλα του. Εκεί που όλοι συμφωνούν είναι στην απαγόρευση της χρήσης του άγουρου (πράσινου) καρπού για τροφή, αφού περιέχει την υψηλότερη συγκέντρωση τοξινών.
Συστατικά-χαρακτήρας:
Ο στύφνος έχει γεύση χορτώδη και άνοστη. Η οσμή του είναι λίγο κακή. Ο Desfosses,κατά την ανάλυση του χυμού των ώριμων καρπών βρήκε μια ουσία που ονόμασε σολανίνη (αλκαλοειδές) στην οποία απέδωσε κατευναστικές ιδιότητες. Οι καρποί ακόμη περιέχουν μυρικό οξύ.
Τα πράσινα μέρη του φυτού περιέχουν σολανίνη αλλά σε μικρότερη ποσότητα. Η χαμηλότερη συγκέντρωση σολανίνης παρουσιάζεται στις τρυφερές κορυφές του φυτού. Αυτές καταναλώνουμε μαζί με βλίτα ή κολοκυθάκια και φαίνεται πως με το βράσιμο το φυτό γίνεται ακίνδυνο.
Το χαρακτηριστικό με τον στύφνο είναι ότι όσο τα χώματα στα οποία φύεται είναι δυνατά, τόσο η τοξικότητά του αυξάνεται. Το ίδιο συμβαίνει και με το κλίμα. Στα ξηρά κλίματα, η τοξικότητα του βοτάνου είναι μεγαλύτερη.
Οι τοξικές ουσίες που περιέχει είναι οι glycoalkaloid, σολαμαργίνη, σολασονίνη, σολανίνη, που έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση στους άγουρους καρπούς. Η δηλητηρίαση από κατανάλωση στύφνου εμφανίζει συμπτώματα 6 έως 12 ώρες μετά την κατάποση.
Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης περιλαμβάνουν πυρετό, εφίδρωση, εμετό, κοιλιακό πόνο, διάρροια, σύγχυση, υπνηλία και δυνητικά θάνατο. Ο θάνατος προέρχεται από καρδιακές αρρυθμίες και αναπνευστική ανεπάρκεια. Έχουν αναφερθεί θάνατοι ζώων και μικρών παιδιών από κατανάλωση άγουρων καρπών.
Εδωδιμότητα
Τα νεαρά βρασμένα φύλλα τρώγονται και έχουν ελαφρώς πικρή γεύση. Στην Κρήτη το συναντούμε και με την ονομασίες Στύφνος ή Στρούφιγγας και σε άλλα νησιά χρησιμοποιούνται όπως το σπανάκι και τα χόρτα, σε πίτες και σαλάτες.
Καταναλώνεται μαζί με τα βλίτα και τα κολοκυθάκια Στις ανατολικές επαρχίες του νησιού συναντάμε δύο πολύ ενδιαφέροντα πιάτα με στύφνο, τα οποία φέρουν το βενετσιάνικο όνομα «σοφεγάδα». Ουσιαστικά είναι ένα επιτυχημένο πάντρεμα από κολοκυθάκια, στύφνο, αμπελοφάσουλα, μελιτζάνες και μπάμιες, μαγειρεμένα με ελαιόλαδο και ντοματούλα.
Στην Ινδία, Ινδονησία, Περού και πολλές χώρες της Αφρικής τρώγονται βρασμένοι οι ώριμοι καρποί, ενώ φτιάχνουν σούπες, μαρμελάδα και σαλάτες. Γενικά βρώσιμα θεωρούνται τα νεαρά φύλλα, οι νεαροί βλαστοί και οι ώριμοι καρποί.
Ο στύφνος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα.
Ο Θεόφραστος τον αναφέρει ως «εδώδιμος Στρύχνος». Αναφέρει επίσης ότι οι καρποί του στύφνου όταν ωριμάζουν γίνονται μαύροι και μπορούν να φαγωθούν. Ο Διοσκουρίδης τον αναφέρει ως «Κηπαίος Στρύχνος» και τον χρησιμοποιούσε για να μειώσει τον πυρετό – «κηπαίος στρίχνος, αβλαβής εστί προς βρώσιν, δύναμιν δε έχει ψυχική».
Άλλοτε στα πολύ παλαιότερα χρόνια, χρησιμοποιούσαν εσωτερικώς τον στύφνο κατά της καρδιαλγίας, των εντερικών κολικών, των νεφρικών πόνων, της ισχουρίας και της στραγγουρίας, κατά των διαφόρων νευρικών παθήσεων κ.α.
Προτιμούσαν όμως και από τότε, την εξωτερική χρήση σε καταπλάσματα, από την εσωτερική.
Με το αφέψημα του φυτού έκαναν πλύσεις σε χώρες του σώματος πρησμένες, φλεγμαίνουσες και επώδυνες. Έκαναν επίσης κολπικές πλύσεις επί καρκίνου της μήτρας. Ο Cazin αναφέρει πως το αφέψημα ή το κοπανισμένο χόρτο του στύφνου σε θερμά καταπλάσματα κατευνάζει τους ρευματικούς πόνους, ιδίως των αρθρώσεων, όταν βρίσκονται σε οξύ στάδιο.
Σε μερικά μέρη το καλλιεργούσαν για να παράγουν μια χρωστική ουσία μοβ, που χρησίμευε στην βαφή του μεταξιού. Στο Ιράκ και στο Ιράν οι γυναίκες βάζουν τους σπόρους του στύφνου στα μάγουλά τους να αφαιρέσουν τις φακίδες. Στην Αίγυπτο και στη Νότια Αφρική χρησιμοποιείται για τη θεραπεία φλεγμονών, όγκων και αιμορροΐδων.
Από τον 14ο αιώνα το φυτό το χρησιμοποιούσαν στην Αγγλία για να το έλκος (σε συνδυασμό με Μαρρούβιο) και την υδρωπικία. Στη Βοημία έβαζαν τα φύλλα στο κρεβάτι των νηπίων για να κοιμούνται ευκολότερα. Οι Άραβες τα εφάρμοζαν σε εγκαύματα και έλκη.
Φαρμακευτικές ιδιότητες και Χρήσεις.
Εκτός από τις τοξικές ουσίες που προαναφέρθηκαν, περιέχει πρωτεΐνες, υδατάνθρακες,βιταμίνες Α, Β1, Β2, Νιασίνη, C, Ε, καροτενοειδή, ω-3, άλλα αντιοξειδωτικά, ασβέστιο,φώσφορο.
O Διοσκουρίδης χρησιμοποιούσε τον στύφνο για την αντιπυρετική και ηρεμιστική του δράση. Αναφέρεται ως ηρεμιστικό και αντιφλεγμονώδες στον Πλίνιο, ενώ χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς βοτανολόγους τον μεσαίωνα. Ως αντιπυρετικό το συναντάμε ακόμη και σήμερα σε περιοχές της Βραζιλίας και του Περού. Ως φάρμακο για διάφορες ασθένειες αναφέρεται στην λαϊκή Ινδική ιατρική.
Στην Ευρώπη ήταν ένα παραδοσιακό φάρμακο για τενοντίτιδες, φλεγμονές και καψίματα. Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι είναι ένα καλό αντικαρκινικό φάρμακο για τον καρκίνο του πεπτικού συστήματος. Επίσης σε πολλές σύγχρονες επιστημονικές μελέτες αναφέρονται για τον στύφνο φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες.
Το σύνολο του φυτού δρα ως αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες, εφιδρωτικό, διουρητικό, μαλακτικό, αντιπυρετικό, ηρεμιστικό, καθαρτικό, κατασταλτικό, αντισπασμωδικό και αγγειοδιασταλτικό, ενώ φαίνεται ότι βοηθάει τον οργανισμό στην δημιουργία κολλαγόνου.
Το φυτό έχει χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή αναλγητικών αλοιφών και ο χυμός του καρπού έχει χρησιμοποιηθεί ως αναλγητικό για πονόδοντους, για λειχήνες, αρθρίτιδα και πόνους στο αυτί.
Ως κατάπλασμα, κομπρέσα, έγχυμα (φύλλων, ώριμων καρπών ή και ρίζες) μπορεί να χρησιμοποιηθεί εξωτερικά για δερματικά προβλήματα, για να μειώσουν το πόνο και τη φλεγμονή και ως ξέπλυμα πληγών σε καψίματα, φαγούρα, λειχήνες προσώπου, έρπη, τενοντίτιδες, διόγκωση όρχεων, πόνο στο αυτί, πυρετό.
Εσωτερικά ως έγχυμα για ασθένειες του ήπατος, ως διουρητικό, εφιδρωτικό, για πυρετό,βήχα, άσθμα, βρογχίτιδα, πεπτικά και στοματικά έλκη, δυσεντερία, τυμπανισμό, ουρική αρθρίτιδα, επώδυνες περιόδους.
Άλλες θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Για τον Στύφνο υπάρχει η φήμη ότι είναι πολύ δηλητηριώδης, γεγονός που συζητείται μετά τις τελευταίες έρευνες για το φυτό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι η σολανίνη, η ουσία που έχει τις δηλητηριώδεις ιδιότητες, βρίσκεται σε μικρή ή μεγάλη ποσότητα στο φυτό, ανάλογα με την περιοχή στην οποία φύεται και την εποχή που συλλέγεται.
Οι καρποί του φυτού είναι επιβλαβείς στα παιδιά, αλλά αν καταναλωθούν από ενήλικες όταν είναι ώριμοι δεν προκαλούν πρόβλημα. Οι δηλητηριώδεις ιδιότητες του φυτού συνδέονται περισσότερο με τα πράσινα μέρη του βοτάνου.
Ο Στύφνος έχει χρησιμοποιηθεί στην ιατρική σαν μαλακτικό, καταπραϋντικό και ναρκωτικό. ¨Όταν το φυτό είναι ακόμη μικρό, πριν την άνθιση και την καρποφορία του έχει μαλακτικές ιδιότητες. Μετά την άνθιση και ιδιαίτερα μετά την ωρίμανση των καρπών γίνεται ναρκωτικό.
Η σολανίνη που περιέχει του προσδίδει θεραπευτικές ιδιότητες αλλά θέλει προσοχή στην δοσολογία.
Υπό μορφή αφεψήματος χρησιμοποιείται για κολικούς ή σε κατάπλασμα για παθήσεις του δέρματος.
Το έγχυμα των φύλλων δρα ως ισχυρό εφιδρωτικό. Ο εδώδιμος στύφνος είναι διουρητικός και καθαρτικός του αίματος και γι’ αυτό αξιοσύστατος στους αρτηριοσκληρωτικούς και τους αρθριτικούς, που μάλιστα ανακουφίζει και από τους πόνους, ένεκα των ελαφρών ναρκωτικών ιδιοτήτων του, που αποδίδονται στη σολανίνη.
Θεωρείται χρήσιμο για δερματικά προβλήματα αλλά η δράση είναι ασταθής και η θεραπεία τους θεωρείται κάπως επικίνδυνη εκτός και αν χρησιμοποιηθούν πολύ μικρές δόσεις.
Αναμεμειγμένο με ξύδι θεωρείται καλό για γαργαρισμούς και πλύσεις στόματος.
Σήμερα χρησιμοποιείται κύρια στην ομοιοπαθητική, κατά των νευρικών διεγέρσεων, των μυϊκών συσπάσεων και της επιληψίας.
Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Βράζουμε για 10 λεπτά 50 γραμμάρια βοτάνου σε ένα λίτρο νερό και το χρησιμοποιούμε για επαλείψεις εναντίον κνησμών και μωλώπων. Το κατάπλασμα των φύλλων το χρησιμοποιούμε για λειχήνες, έλκη, πρηξίματα και εγκαύματα.
Υπό μορφή ελαίου (σε αναλογία ένα μέρος φύλλων και δύο ελαιόλαδου) για επαλείψεις σε περιπτώσεις ρευματισμών.
Προσοχή!
Τα φύλλα του φυτού δεν τρώγονται ωμά (ιδιαίτερα μετά την καρποφορία), γιατί είναι δηλητηριώδη. Ο ώριμος καρπός του στύφνου είναι παρόμοιος με τον καρπό της μπελαντόνας (atropa belladonna) που είναι ισχυρό δηλητήριο. Μπορείτε να τον ξεχωρίσετε, αφού δεν είναι σε τσαμπί όπως του στύφνου, αλλά αυτόνομος μεμονωμένος. Επίσης τα άνθη της μπελαντόνας δεν είναι άσπρα.
Υπάρχουν αρκετά είδη στύφνου με την τοξικότητα να διαφέρει πάρα πολύ και μόνο ένας ειδικός μπορεί να τα ξεχωρίσει. Το γνωστό μας ζιζάνιο Γερμανός (solanum elaeagnifolium) είναι ένας στενός συγγενής του και είναι δηλητηριώδες.
Σε κάθε περίπτωση όλες οι προηγούμενες αναφορές δεν αποτελούν προτροπή για χρήση του στύφνου ως βρώσιμου, φαρμακευτικού ή θεραπευτικού φυτού. Για τέτοιες χρήσεις θα πρέπει να ζητάτε την υπεύθυνη γνώμη ενός ειδικού γιατρού ή και βοτανολόγου και βέβαια να αναλάβετε την ευθύνη για την προσωπική σας χρήση.
Πηγές:
www.herb.gr.
www.agriamanitaria.gr.
botanokipos.blogspot.com.

Οι Έλληνες γνώριζαν την Άλγεβρα πριν 2500 χρόνια και πολύ πριν του Άραβες!

Maria Dimitriou

23 Ιουνίου ·

‎Nikos Pazaitis‎ προς ΕΛΛΑΣ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΊΑ ΣΟΥ....

18 Ιουνίου

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

oraiokastromekatiallo.blogspot.com

Οι Έλληνες γνώριζαν την Άλγεβρα πριν 2500 χρόνια και πολύ πριν του Άραβες!
Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Αλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Ελληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων
Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη. Χρειάζεται βέβαια αρκετή εξάσκηση και υπομονή για να βρεις δεξιά την παραπομπή στο σχόλιο του Θέωνος (ένατη γραμμή από κάτω) και μετά να πας και γύρω από το κυρίως κείμενο του Πτολεμαίου να ανακαλύψεις, κάπου εκεί στη μέση, την αρχή του σχολίου

Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα.Η κυρία Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις
«Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της "Σύνταξης", υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή "ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις"...». Ετσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ). Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας.

Συνέχεια στο: https://www.aetos-apokalypsis.com/2017/05/oi-ellines-gnorizan-tin-algevra-prin-2500-hronia-kai-poly-prin-toy-araves.html?m=1