Εικονοθεραπεία 38

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

"Πατρική Κληρονομιά"

Bigbook.gr

Η "Πατρική Κληρονομιά", μια αληθινή ιστορία, αγγίζει αισθήματα με εκείνη την ένταση που ο Φίλιπ Ροθ γνωρίζει καλά. 

Ο συγγραφέας παρακολουθεί τον ογδονταεξάχρονο πατέρα του -έναν άνθρωπο με παροιμιώδη ρώμη, γοητεία, και μια ανεξάντλητη συλλογή αναμνήσεων από το Νιούαρκ- στη μάχη του με τον όγκο στον εγκέφαλο, που εντέλει θα τον σκοτώσει. 

Ο γιος παραστέκεται γεμάτος αγάπη, αγωνία και τρόμο στον πατέρα του, σε όλα τα στάδια της τελευταίας του δοκιμασίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα εκείνο το πείσμα για επιβίωση που χαρακτήριζε συνολικά τη μακρόχρονη και πεισματική πάλη του με τη ζωή. 

Η "Πατρική Κληρονομιά" ανακηρύχθηκε από το περιοδικό "Time" Καλύτερο Βιβλίο του 1993 στην κατηγορία της μη μυθοπλαστικής πεζογραφίας.

Ένα μεστό και βαθιά συγκινητικό πορτρέτο πατέρα και γιου... Ο Ροθ παρακάμπτει κάθε διάθεση παραμυθίας και παρηγοριάς προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια - στην αλήθεια για τον εαυτό του και τον πατέρα του, για τον θάνατο και τον φόβο του θανάτου, για εκείνη την απόλυτα ευάλωτη θέση στην οποία μας καταδικάζει όλους η αγάπη. Chicago Tribune Με αμεσότητα αριστοτεχνική, η "Πατρική Κληρονομιά" αφηγείται μία από τις πιο θεμελιώδεις αληθινές ιστορίες που μοιράζονται οι Αμερικανοί σήμερα... Και η αφήγηση αυτή σφύζει από ζωντάνια και χιούμορ... Πρόκειται για έναν θρίαμβο της λογοτεχνίας... της υπέροχα πραγματιστικής, ιδιοφυώς απρόβλεπτης αφηγηματικής φλέβας του Φίλιπ Ροθ. The New York Times Book Review.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=214733

ΡΕΝΕ ΜΑΓΚΡΙΤ (21 Νοεμβρίου, 1898 – 15 Αυγούστου, 1967) ΠΙΝΑΚΑΣ "This Is Not a Pipe Either"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΡΕΝΕ ΜΑΓΚΡΙΤ (21 Νοεμβρίου, 1898 – 15 Αυγούστου, 1967)

ΠΙΝΑΚΑΣ "This Is Not a Pipe Either"

Ο Ρενέ Μαγκρίτ ήταν σουρρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού, που γεννήθηκε στην πόλη Λεσσίν του Βελγίου.

Το 1912 η μητέρα του αυτοκτόνησε στον ποταμό Σαμπρ.

Σπούδασε για δύο χρόνια στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών (Académie Royale des Beaux-Arts) των Βρυξελλών, από το 1916 μέχρι το 1918. Εκεί γνωρίστηκε με την Ζωρζέτ Μπερζέ (Georgette Berger) με την οποία παντρεύτηκε το 1922.

Ο Μαγκρίτ δούλεψε σε εργοστάσιο που κατασκεύαζε ταπετσαρίες, και σχεδίαζε αφίσες και διαφημίσεις μέχρι το 1926. Τότε υπέγραψε συμβόλαιο με την Galerie la Centaure των Βρυξελλών, γεγονός που του επέτρεψε να ασχολείται συνέχεια με την ζωγραφική.

Το 1926, ο Μαγκρίτ ζωγράφισε τον πρώτο του σουρρεαλιστικό πίνακα, Le jockey perdu, και έκανε την πρώτη του έκθεση στις Βρυξέλλες το 1927. Οι κριτικοί τού επιτέθηκαν μαζικά. Απογοητευμένος με την αποτυχία, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έγινε φίλος με τον Αντρέ Μπρετόν και έγινε μέλος της ομάδας των σουρρεαλιστών.

Όταν η Galerie la Centaure έκλεισε και τα εισοδήματα από το συμβόλαιο σταμάτησαν, ο Μαγκρίτ επέστρεψε στις Βρυξέλλες και εργάστηκε στη διαφήμιση. Κατόπιν, έφτιαξε με τον αδελφό του ένα πρακτορείο με το οποίο έβγαζαν τα προς το ζην.

Την εποχή της γερμανικής κατοχής του Βελγίου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε στις Βρυξέλλες, χάνοντας την επαφή με τον Μπρετόν. Εκείνη την εποχή αποκήρυξε την βία και την απαισιοδοξία των προηγουμένων έργων του, αν και αργότερα επέστρεψε στα ίδια θέματα.

Ήταν ένας αριστοτεχνικός ζωγράφος. Στα έργα του συχνά παραθέτει συνηθισμένα αντικείμενα, ή κάποιο ασυνήθιστο πλαίσιο, δίνοντας νέες ερμηνείες σε γνωστά αντικείμενα. Η χρήση αντικειμένων διαφορετικά απ' ό,τι φαίνονται, είναι χαρακτηριστική στο έργο του Η προδοσία των εικόνων (La trahison des images), όπου μία πίπα καπνιστή παρουσιάζεται σαν μοντέλο για διαφήμιση μαγαζιού εμπορίας καπνού. Κάτω από την πίπα ο Μαγκρίτ έγραψε την φράση «Αυτό δεν είναι μία πίπα» («Ceci n'est pas une pipe»), που μοιάζει με οξύμωρο, αλλά σημαίνει πως η ζωγραφιά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Στο βιβλίο του Αυτό δεν είναι μία πίπα, ο γάλλος κριτικός Μισέλ Φουκώ αναλύει την ζωγραφική του πίνακα του Μαγκρίτ και αυτό το παράδοξο.

Η τέχνη του Μαγκρίτ δείχνει ένα πιο αντιπροσωπευτικό ύφος του σουρρεαλισμού σε σύγκριση με το «αυτόματο» ύφος που συναντούμε σε έργα καλλιτεχνών όπως ο Χουάν Μιρό. Εκτός από φανταστικά στοιχεία, το έργο του είναι συχνά πνευματώδες και διασκεδαστικό. Επίσης ζωγράφισε μια σειρά σουρρεαλιστικής εκδοχής άλλων γνωστών πινάκων.

Ο Ρενέ Μαγκρίτ περιέγραψε τα έργα του λέγοντας:

Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: «Tι σημαίνει αυτό;» Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο.

Στις ΗΠΑ εκτέθηκαν τα έργα του στη Νέα Υόρκη το 1936 και ξανά στην ίδια πόλη σε δύο εκθέσεις, το 1965 στο Μουσείο Μοντέρνα Τέχνης και το 1992 στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης.

Ο Μαγκρίτ πέθανε από καρκίνο στις 15 Αυγούστου του 1967, και τάφηκε στο νεκροταφείο Σααρμπέκ (Schaarbeek) των Βρυξελλών. ΠΗΓΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Giorgio de Chirico (July 10, 1888 – November 20, 1978)

Giorgio de Chirico (July 10, 1888 – November 20, 1978)

Ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (Giorgio de Chirico) γεννήθηκε στο Βόλο στις 10 Ιουλίου 1888 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του σικελού Εβαρίστο και της γενοβέζας Τζέμα ντε Κίρικο. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της όπερας.

Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον. «…Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γη του Κλασικισμού, έπαιξε στις ακτές που είδαν την Αργώ να ξεκινάει το ταξίδι της, στους πρόποδες του βουνού που ήταν μάρτυρας στη γέννηση του γοργοπόδαρου Αχιλλέα και στις σοφές νουθεσίες τού δασκάλου του, του Κένταυρου», έγραφε σ' ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο.

Ο πατέρας του επιθυμούσε να ακολουθήσει ο γιος του το επάγγελμα του μηχανικού, ωστόσο τον ενθάρρυνε στα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα. Πρώτος δάσκαλος του ντε Κίρικο υπήρξε ένας νέος έλληνας ζωγράφος από την Τεργέστη, ονόματι Μαυρουδής. Αργότερα, την περίοδο 1903 - 1905, φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Γεώργιο Ροϊλό, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Γεώργιο Ιακωβίδη. Το Μάιο του 1905 πέθανε ο πατέρας του, γεγονός που πιθανώς να συνδέεται με την αποτυχία του, την ίδια χρονιά, στις τελικές εξετάσεις της σχολής.

Το φθινόπωρο του 1906 εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, όπου ξεκίνησε σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, παρακολουθώντας μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής, ενώ μελέτησε τα γραπτά του Νίτσε και του Σοπεγχάουερ. Αποχώρησε από την Ακαδημία πριν από την ολοκλήρωση των σπουδών του και το καλοκαίρι του 1909 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο.

Η περίοδος 1900 - 1919 ήταν η πιο μεστή της καριέρας του και αυτή για την οποία έγινε διάσημος. Στα έργα αυτής της περιόδου απεικονίζεται ένας κλειστός, θεατρικός κόσμος, με κύρια θέματα τις «πλατείες της Ιταλίας», πλατείες με σκοτεινές τοξοστοιχίες, έρημες, εκτός από την παρουσία κάποιου αγάλματος, ενός φουγάρου εργοστασίου ή κάποιου τρένου, που χαρακτηρίζονται από μια παγερή και αγωνιώδη ατμόσφαιρα, τα «ανδρείκελα», άψυχα και απρόσωπα, που υψώνονται μέσα σε αυστηρές προοπτικές και οι «εσωτερικοί μεταφυσικοί χώροι», που πνίγονται από πλήθος ετερόκλητων αντικειμένων.

Το 1911 σε ένα ταξίδι του στο Παρίσι προκάλεσε το ενδιαφέρον του Πικάσο και του Απολινέρ, με τη μεσολάβηση του οποίου έγινε γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους της γαλλικής πρωτεύουσας. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στρατεύτηκε, αλλά τοποθετήθηκε σε βοηθητική θέση κι έτσι συνέχισε απερίσπαστα το ζωγραφικό του έργο.

Από το 1919 ο Ντε Κίρικο εγκατέλειψε τη «μεταφυσική» ζωγραφική για να αφοσιωθεί σε ένα είδος κλασσικισμού, με εμφανή την επιρροή των ζωγράφων της Αναγέννησης και της Φλαμανδικής Σχολής. Το 1924 γνώρισε τη ρωσίδα μπαλαρίνα Ραίσα Γκούριεβιτς, η οποία έγινε η πρώτη του γυναίκα. Εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι και μαζί ταξίδεψαν στη Νέα Υόρκη για την πρώτη του έκθεση στον Νέο Κόσμο το 1928. Τον επόμενο χρόνο θα χωρίσουν και το 1930 ο Ντε Κίρικο θα γνωρίσει μια άλλη ρωσίδα, την Ιζαμπέλα Φαρ, με την οποία θα συζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 20 Νοεμβρίου 1978.

Ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Έχει επηρεάσει πλήθος ομοτέχνων του (Μαξ Ερνστ, Σαλβαδόρ Νταλί, Ρενέ Μαγκρίτ, Νίκος Εγγονόπουλος κ.ά.), αλλά και καλλιτέχνες από άλλους χώρος, όπως τον σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι και τον δημιουργό ηλεκτρονικών παιγνιδιών Φουμίτο Ουέντα («Ico», «Shadow of the Colossus»)

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/309#ixzz2ClLcfSDm

4 οικιακά προϊόντα «ένοχα» για καρκίνο

Απλές λύσεις

4 οικιακά προϊόντα «ένοχα» για καρκίνο
 
 
■ Χρώματα βαψίματος

Σύμφωνα με την EPA (Αμερικανική εταιρία προστασίας περιβάλλοντος), επικίνδυνα χημικά εμπεριέχονται και στα χρώματα που χρησιμοποιούμε για τη βαφή των τοίχων καθώς και σε ορισμένα καθαριστικά σπιτιού ή σε κεριά. Όλα αυτά ενδεχομένως εμπεριέχουν πτητικές οργανικές ενώσεις που σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες προκαλούν καρκίνο. Οι ερευνητές αναφέρουν πως τα προϊόντα αυτά απελευθερώνουν τοξικά συστατικά στον αέρα όταν χρησιμοποιούνται και μέσω της εισπνοής εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό.

Εναλλακτικά: αρκετές εταιρείες χρωμάτων παράγουν πλέον μπογιές χωρίς πτητικές οργανικές ενώσεις και με ελάχιστα ή καθόλου χημικά. Αν και πωλούνται ακριβότερα από τις συνηθισμένες, καλό θα είναι να τις προτιμήσετε καθώς δεν βλάπτουν τον οργανισμό. Επίσης, προτιμήστε να βάψετε το σπίτι σας ή άλλο χώρο την άνοιξη ή το καλοκαίρι καθώς η ζέστη θα σας επιτρέπει να έχετε ανοιχτά τα παράθυρα και να αερίζεται ο χώρος.


■ Αντικολλητικά σκεύη μαγειρέματος

Όλα τα μαγειρικά σκεύη (τηγάνια, ταψιά, κατσαρόλες κ.α.) που έχουν κατασκευαστεί με την αντικολλητική επίστρωση Teflon, αντιμετωπίζονται με δισταγμό τα τελευταία χρόνια. Τα βασικότερο συστατικό της επίστρωσης λέγεται PFOA και εδώ και χρόνια έχει κατηγορηθεί ως καρκινογόνο. Το ερώτημα παραμένει για το αν το PFOA, εισχωρεί στον ανθρώπινο οργανισμό με το μαγείρεμα ή αν απελευθερώνεται με τις υψηλές θερμοκρασίες της κουζίνας, οπότε και δεν απειλεί τον οργανισμό.

Μ ια άλλη μερίδα επιστημόνων έχει διατυπώσει έντονες ανησυχίες για το αν η ουσία αυτή κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος εισχωρεί μέσα στο φαγητό και κατά συνέπεια μέσα στον οργανισμό. Και παρόλο που διεθνείς οργανισμοί υγείας έχουν καλέσει τις εταιρείες κατασκευής μαγειρικών σκευών να βγάλουν την ουσία PFOA από τα σκεύη, αυτό στην πράξη δεν έχει συμβεί ακόμη από αρκετές.

Εναλλακτικά: γυάλινα, πορσελάνινα ή κεραμικά σκεύη καθώς και σιδερένια ή χάλκινα είναι εντελώς ασφαλή και καλό θα ήταν να τα προτιμήσετε. Βέβαια, δεν έχουν τις… χάρες των αντικολλητικών σκευών όσον αφορά στο μαγείρεμα και στο πλύσιμο αλλά εξασφαλίζουν την καλή μας υγεία. Τέλος, υπάρχουν και μαγειρικά αντικολλητικά σκεύη με άλλες επιστρώσεις, όπως κεραμικές, από τιτάνιο κ.λπ. που δεν εμπεριέχουν PFOA.


■ Λιπάσματα, εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα

Τα λιπάσματα και τα ζιζανιοκτόνα που συχνά χρησιμοποιούμε στο σπίτι μας για τη φροντίδα των φυτών μας, εγκυμονούν κινδύνους που ούτε φανταζόμαστε. Μια έρευνα του 2009, αποκάλυψε πως βρέθηκε μεγάλο ποσοστό παιδιών με καρκίνο στον εγκέφαλο και…όλως τυχαίως, οι γονείς των παιδιών αυτών ασχολούνταν επαγγελματικά με την κηπουρική και έρχονταν καθημερινά σε επαφή με λιπάσματα και ζιζανιοκτόνα. Πέρα από διάφορες μορφές καρκίνου και το αλτσχάιμερ φαίνεται πως έχει κάποια σύνδεση με την υπερέκθεση σε αυτά τα προϊόντα, όπως αποκάλυψαν αρκετές μελέτες.

Εναλλακτικά: ασχοληθείτε με το βιολογικό τρόπο καλλιέργειας και αποφύγετε λιπάσματα και ζιζανιοκτόνα. Επίσης, αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε κάποιο εντομοκτόνο για το εσωτερικό του σπιτιού σας, αναζητήστε στο διαδίκτυο φυσικά εκχυλίσματα που είναι εξίσου αποτελεσματικά και διόλου επικίνδυνα.


■ Καθαριστικά σπιτιού

Τα περισσότερα καθαριστικά εμπεριέχουν επικίνδυνα και τοξικά συστατικά που μακροπρόθεσμα μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο. Ίσως τα πιο επικίνδυνα όλων είναι ορισμένα αποσμητικά χώρου που περιέχουν παραδιχλωροβενζόλιο, που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο σε πνεύμονες, νεφρούς και συκώτι, σύμφωνα με το Yahoo health. Επικίνδυνα είναι και αρκετά καθαριστικά και ειδικά όσα εμπεριέχουν χλώριο ή αμμωνία.

Εναλλακτικά: υπάρχουν πλέον πολλά οικολογικά καθαριστικά στο εμπόριο που μπορείτε να προμηθευτείτε. Μπορείτε επίσης να φτιάξετε τα δικά σας οικολογικά και ασφαλή καθαριστικά με νερό, ξύδι, χυμό λεμόνι και μαγειρική σόδα.

clickatlife

Φασολάκια πράσινα σκορδάτα

 Φασολάκια πράσινα σκορδάτα

Απλή, εύκολη και νόστιμη συνταγή για πράσινα φασολάκια, βραστά, σκορδάτα. Πολύ καλό συνοδευτικό για ψητά κρέατα, αλλά και για ένα ελαφρύ, διαιτητικό γεύμα.

• Καθαρισμένα πράσινα φασολάκια: 1 κιλό (φρέσκα ή κατεψυγμένα)

• Ελαιόλαδο: 4 κουταλιές σούπας
• Τριμμένο σκόρδο: 2 σκελίδες
• Αλάτι: όσο σας αρέσει

Βάζετε σε κατσαρόλα νερό να βράσει και προσθέτετε λίγο αλάτι. Προσθέτετε και τα φασολάκια και τα αφήνετε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν (15 περίπου λεπτά)

Τα στραγγίζετε.

Βάζετε στην κατσαρόλα το ελαιόλαδο και το σκόρδο. Την βάζετε στη φωτιά και προσθέτετε και τα φασολάκια. Τα ανακατεύετε να τυλιχτούν ολόγυρα με το ελαιόλαδο και το σκόρδο για 3 - 4 λεπτά.

Κατεβάζετε από την φωτιά, αδειάζετε σε πιατέλα και τα σερβίρετε ζεστά.

radicio.com

Ο καφές βοηθάει τους ανθρώπους...

Απλές λύσεις

Ο καφές βοηθάει τους ανθρώπους να σκέφτονται θετικά

Ο καφές βοηθάει τους ανθρώπους να σκέφτονται θετικά και τους κάνει χαρούμενους , υποστηρίζουν Γερμανοί ερευνητές σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PLoS ONE.

Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι άνθρωποι αναγνωρίζουν γρηγορότερα και ταχύτερα θετικές λέξεις όπως «χαρά», απ’ ότι τις αρνητικές όπως «κακός» και το ίδιο ισχύει για τις εικόνες και τους ήχους. Η συναισθηματική αυτή τάση είναι περίεργη, δεδομένου ότι οι άνθρωποι είναι εξίσου καλοί στο να θυμούνται αρνητικές και θετικές λεπτομέρειες ενός γεγονότος.

«Τι προκαλεί λοιπόν αυτή τη διαφοροποίηση;» αναρωτιέται ο Δρ Λαρς Καλτσινγκ πειραματικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο «Ruhr» της Γερμανίας.Για να εντοπίσει τον παράγοντα που προκαλεί το θετικό πλεονέκτημα, ο ερευνητής αποφάσισε να πειραματιστεί με την καφεΐνη. Η καφεΐνη βοηθά τον οργανισμό να έχει ταχύτερες αντιδράσεις και λιγότερα λάθη σε απλές πνευματικές δοκιμασίες και θα πίστευε κανείς ότι μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές λέξεις.Ζήτησε λοιπόν από 66 εθελοντές να αποφασίσουν γρήγορα και με ακρίβεια κατά πόσο οι αλληλουχίες γραμμάτων που έβλεπαν στην οθόνη του υπολογιστή ήταν πραγματικές λέξεις ή όχι. Οι μισοί εθελοντές είχαν πάρει ένα δισκίο λακτόζης που δεν επηρέασε τα αποτελέσματα, ενώ οι υπόλοιποι είχαν πάρει δισκία καφεΐνης (200 mg) 30 λεπτά πριν το τεστ.

Τα δισκία περιείχαν ποσότητα καφεΐνης ίση με δύο-τρία φλιτζάνια καφέ.Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψε ότι οι εθελοντές που είχαν πάρει δισκία καφεΐνης ήταν πιο ακριβείς κατά 7% ως προς την αναγνώριση των θετικών λέξεων έναντι των άλλων. Καμιά επίδραση δεν καταγράφηκε ως προς τις συναισθηματικά ουδέτερες ή αρνητικές λέξεις.Αυτό δείχνει ότι αν και η καφεΐνη βελτιώνει τις πνευματικές δεξιότητες «η μελέτη αποδεικνύει ότι αυτό μπορεί να αφορά μόνο συγκεκριμένους τύπους διεγερτών, όπως μόνο τις θετικές λέξεις», σύμφωνα με τον Δρ Καλτσινγκ.

Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι η καφεΐνη πιθανόν να διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα αυξάνοντας την δραστηριότητα της ντοπαμίνης, η οποία σχετίζεται με την ανταμοιβή, τη δημιουργικότητα, την παρόρμηση και την εξάρτηση. Δεδομένου ότι η καφεΐνη φάνηκε να ενισχύει την αισιοδοξία/θετικότητα, η μελέτη εμμέσως υποστηρίζει ότι η πηγή της θετικότητας βρίσκεται στην ντοπαμίνη. Επόμενες έρευνες θα εστιάσουν με τη βοήθεια εγκεφαλικών απεικονίσεων στην σχέση της ντοπαμίνης με την θετική σκέψη και στο κατά πόσο η καφεΐνη βοηθά τον άνθρωπο να αναγνωρίσει αισιόδοξες φυσιογνωμίες ή εικόνες.

life2day.gr

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ του Κωνσταντίνου Μουτσούλα * .

http://www.onestory.gr/post/36127345004

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

του Κωνσταντίνου  Μουτσούλα *

.

Τα φιλιά μου είναι ελαφρά,με την καρδιά γεμάτη όνειρα πένθιμα.

.

Το ήξερε ότι κάποτε θα πήγαινε ξανά στο ίδιο σπίτι μαζί του, εξάλλου του το είχε υποσχεθεί πως όταν ξαναβρεθεί στην πόλη θα πήγαινε σπίτι του. Μπήκε πρώτη, το σπίτι δεν είχε φως, μόνο τα φώτα του δρόμου φώτιζαν την είσοδο, το υπόλοιπο σπίτι ήταν σκοτεινό, δε έβλεπαν τίποτα, μάλλον αυτή δεν έβλεπε είχε ξεχάσει πως ήταν το σπίτι. Το σπίτι μύριζε άγριο τριαντάφυλλο,  σκέφτηκε πως ακόμα δε άλλαξε το άρωμα του σπιτιού.

«Ακόμα δε άλλαξες το άρωμα;», τον ρώτησε.

Δε απάντησε, δε θύμωσε πάντα έτσι έκανε, ήξερε ότι γέλασε ακόμα και αν δεν τον είδε. Ψηλάφησε τον τοίχο για να βρει κάποιο δωμάτιο. Σκόνταψε στο κρεβάτι και σταμάτησε, τότε άναψαν τα φώτα του δωματίου, σίγουρα εκείνος τα άνοιξε. Μόλις είδε το δωμάτιο της ήρθαν πολλές αναμνήσεις στην σκέψη της.

«Και πως γίνεται τώρα αυτό;» μίλησε πάλι πρώτη.

Εκείνος και πάλι δεν απάντησε μόνο χαμογέλασε, ήξερε πως θα αντιδράσει έτσι. Με ένα νεύμα του κεφαλιού του έλεγε «ξάπλωσε, και θα δεις». Κοκκίνισε ήξερε πως δεν ήταν φτιαγμένος για τέτοια, όσο ήταν μόνος του και συναντούσε άλλες κοπέλες είχε πάντα τρακ, μόνο όταν ήξερε πως είναι σε σχέση μπορούσε να λειτουργήσει ελεύθερα χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Τον διασκέδαζε όμως, υποψιαζόταν πως θα τελείωνε η βραδιά, δεν στεναχωριόταν. Τα χείλη της κοπέλας έγιναν υγρά, καθώς βρισκόταν σε αμηχανία, είχε πάει και με άλλους άνδρες στο παρελθόν αλλά αυτή τη φορά κάτι την εμπόδιζε.

Εκείνος στεκόταν στην πόρτα, δεν είχε αλλάξει θέση, έδειχνε πως ήξερε τι ήθελε, κουρεμένος με γένια και το βλέμμα του να είναι σκοτεινό. 

«Σου πάει το αξύριστο» του είπε, προσπαθώντας να ξεκινήσει κουβέντα.

Εκείνος προχώρησε μέσα στο δωμάτιο και από ένα συρτάρι έβγαλε ένα τριαντάφυλλο και της το πρόσφερε.

«Έπρεπε να στο είχα δώσει όταν βρεθήκαμε, αλλά το είχα ξεχάσει».

«Δε πειράζει αρκεί που μου το έδωσες, τι θέλεις να κάνουμε;» είπε με κάποιο δισταγμό.

Πήρε το τριαντάφυλλο και κάθισε στο κρεβάτι, κοιτούσε το δωμάτιο, χαμογελούσε από μέσα της, έναν χρόνο έχω να έρθω και άλλαξαν πολλά, σκεφτόταν.

«Τι σε έκανε τόσο σίγουρο ότι θα σε έπαιρνα τηλέφωνο για να βρεθούμε;»

«Μου το είχες υποσχεθεί», της απάντησε και κάθισε δίπλα της.

«Θέλω να θυμηθούμε τα παλιά, να παίξουμε ένα από τα παιχνίδια μας», του είπε και του έπιασε το χέρι και πλησίαζε να τον φιλήσει.

Εκείνος απομακρύνθηκε λέγοντας «Πως δε έφτασε ακόμη η ώρα για αυτό».

«Έχεις γίνει ντροπαλός πάνω σε αυτό το θέμα ενώ δεν ήσουν, σε αγαπώ» του είπε, και άρχισε να κλαίει.

Εκείνος πήρε το χέρι του και σηκώθηκε. Έφυγε από το δωμάτιο και γύρισε με ένα πακέτο χαρτομάντιλα και της τα πρόσφερε. Εκείνη πήρε ένα και σκούπισε τα δάκρυα της. Μέσα από το κλάμα της ακουγόντουσαν κάποιες κουβέντες «γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;».

«Το γράμμα που σου έγραψα» απάντησε με ένα ύφος θυμωμένο.

«Ποιο γράμμα;» απάντησε με έκπληξη.

«Αυτό που σου έγραψα τους πρώτες μήνες που ήμασταν μαζί, δε ξέρω από πού προέρχεται το όνομά σου μα ξέρω πως όταν κάθε φορά που το σκέφτομαι έρχονται στο μυαλό μου οι στιγμές που περάσαμε μαζί. Δε φτάνει να μου λες ότι με αγαπάς αλλά και να μου το δείχνεις….».

«Σταμάτα, δε θέλω να ακούσω άλλο, σταμάτα να ζεις με τις αναμνήσεις. Δε σου κάνει καλό. Προχώρα στην ζωή σου», του είπε θυμωμένα.

Εκείνος περπάτησε στο δωμάτιο, προσπαθώντας να ηρεμήσει. Τότε του είπε:

«Αλλιώς περίμενα αυτό το βράδυ, να μπεις στο σπίτι με ένα λουλούδι, να ψάχνεις να με βρεις στο σπίτι και να μην με βρίσκεις. Να πας στην κουζίνα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα και να μην με βρίσκεις πουθενά. Τότε εγώ θα άνοιγα την πόρτα και θα σε καλωσόριζα με ένα φιλί στο στόμα».

Χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε στο κρεβάτι και εκείνη να κάθεται απέναντί του, και να του μιλάει. Αισθάνεται χαμένος, δε ξέρει πώς να αντιδράσει, τι να της πει, όλες οι αισθήσεις του έχουν παγώσει. Εκείνη εξακολούθα να του μιλά και να τον κοιτά στα μάτια.

«Δε χαίρεσαι που με βλέπεις; Δεν είναι υπέροχο που μετά από τόσο καιρό τα κορμιά μας θα ενωθούν ξανά;».

«Δε ξέρω, πως γίνεται να έχουμε χωρίσει και να μπεις στο σπίτι μου με δικό σου κλειδί;» την ρώτησε με περιέργεια.

«Σςςς, ηρέμησε, κλείσε τα μάτια και χαλάρωσε, αυτό που ζεις και αισθάνεσαι δε έχει λογική», του είπε και του έκλεισε το στόμα με το χέρι της, και τον έσπρωξε πάνω στο κρεβάτι.

Αμέσως σηκώθηκε, και την είδε γυμνή, τα μάτια του πρόλαβαν να κοιτάξουν όλο το κορμί της. Ήταν τόσο όμορφο, οι καμπύλες της, τα στήθη της ακόμα και το σημάδι που είχε στο στήθος της είχε την χάρη του. 

«Μου αρέσεις» της είπε. 

Εκείνη άρχισε να του βγάζει το παντελόνι. Αισθανόταν την ζεστή ανάσα της στο μέτωπό του, πόσο του είχε λείψει το κορμί της. Είχε αρχίσει να ιδρώνει κάτι τον σταμάτησε μέσα του, όχι ηδονή του. Με μια απότομη κίνηση την γύρισε στο κρεβάτι.

«Τι συμβαίνει;» τον ρώτησε με μια φωνή έτοιμη να σβήσει.

«Απλά μου έχεις λείψεις» και την φίλησε.

Όλα τέλειωσαν και ξάπλωσαν, στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκαν. Ακούστηκε ένας θόρυβος και άνοιξε τα μάτια του, δεν ήταν κανένας, κοίταξε δίπλα του και δεν ήταν κανένας. Όνειρο σκέφτηκε πως ήταν ότι έζησε και γύρισε πλευρό και πήρε το μαξιλάρι όπου κοιμόταν εκείνη, και το μύρισε και μύριζε άγριο τριαντάφυλλο. «Τελικά είναι ωραίο να ονειρεύεσαι τις αναμνήσεις σου», σκέφτηκε και έκλεισε τα μάτια του και αποκοιμήθηκε με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του. Γιατί «οι αναμνήσεις μπορούν να μεταβάλλουν μόνο το πιο ασήμαντο κομμάτι του παρελθόντος» Χούλιο Κορτάσαρ.

.

Ο Κωνσταντίνος  Μουτσούλας, ζει στην Αθήνα, ανάμεσα σε ένα φανταστικό και πραγματικό κόσμο. Στον φανταστικό του κόσμο όλα επιτρέπονται ενώ στον πραγματικό κόσμο τα βήματά του είναι αλγεβρικές εξισώσεις όπως είχε πει και ο Κωνσταντίνος Καρυωτάκης. Το 2010 εξέδωσε και το πρώτο του βιβλίο με ποιήματα με τίτλο «Αυταπάτες και Όνειρα».

[ blog ] [ facebook ] [ e-mail ]

Τα ντοκουμέντα της Ιστορίας

http://www.patris.gr/articles/232624#.UK0d0Wf20yl

Τα ντοκουμέντα της Ιστορίας: Όταν ο Καποδίστριας διέθετε την περιουσία και το μισθό του για το λαό

Ενώ ακόμη κι ο Όθωνας παραχώρησε τη χορηγία του για να ελαφρυνθεί ο κόσμος

Η ιστορία εκθέτει τη σημερινή ηγεσία της χώρας… Ο Καποδίστριας διέθεσε όλη την περιουσία του για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας κι αρνήθηκε δύο φορές τον οποιοδήποτε μισθό για το αξίωμα του Κυβερνήτη., ενώ ακόμη κι ο αυταρχικός, αλαζόνας και σπάταλος Βαυαρός μονάρχης Όθωνας διέθετε ετησίως, από το 1842, 200.000 δραχμές (ποσό ίσο με σχεδόν 2.000 κατώτερους μισθούς του υπαλλήλου της εποχής) από τη χορηγία του, πριν επιβάλει περικοπές και φόρους στους Έλληνες… Σήμερα;

Προσοχή! Αυτό το άρθρο έχει συνέχειες ...

Παρακαλώ χρησιμοποιείστε τα παρακάτω links για να τις διαβάσετε.

Τα ντοκουμέντα της Ιστορίας: Όταν ο Καποδίστριας διέθετε την περιουσία και το μισθό του για το λαό

Όταν η ιστορία εκθέτει τη σημερινή ηγεσία της χώρας…

Μάρτιος 1842: Οι περικοπές του Όθωνα στην ανακτορική χορηγία, πριν τους φόρους στο λαό

«Μόλις δε ελαχίστη μερίς αυτών κατέφθασεν εις τον διορισμόν της»

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΜΑΡΙΑ

 

http://aktines.blogspot.gr/2012/11/21.html

Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)

Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)

 

Του  Κων. Α. Οικονόμου, δασκάλου

 

Μία από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η είσοδος της Θεοτόκου στο ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το απολυτίκιο της εορτής. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου. Η αγία Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της χωρίς να αποκτήσει τέκνο, παρακαλούσε μαζί με τον άντρα της Ιωακείμ το Θεό να τους χαρίσει παιδί και, αν πετύχουν το ποθούμενο, να το αφιερώσουν στον Θεό.

Έτσι, ευδόκησε ο Θεός και γέννησε παράδοξα, σε ηλικία προχωρημένη, αυτήν που προξένησε τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων, την καταλλαγή και συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την αιτία της ανάπλασης του κόσμου, της έγερσης και της θέωσης του πεσόντος Αδάμ, δηλαδή της ανθρωπότητας, την υπεραγία και Δέσποινα Θεοτόκο Μαρία. Όταν η Μαρία έγινε τριών χρόνων, την πήραν οι γονείς της και την προσέφεραν, σαν σήμερα, στον ναό, καθώς το είχαν υποσχεθεί, και αφιερώνοντας την κόρη τους στον Θεό, που τους την χάρισε. Την παρέδωσαν Αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος την πήρε λέγοντας: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ», και την έβαλε στον ιερότερο χώρο του ναού όπου εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας. “Έτσι (...) απετέθη δικαίως σήμερα στα άγια άδυτα, σαν θησαυρὸς του Θεού, η κόρη που εξελέγηανάμεσα στους εκλεκτοὺς απὸ αιώνες, που ἀναδείχθηκε αγία των αγίων, που έχει το σώμα καθαρώτερο και θειότερο ακόμη και απὸ τα διὰ της αρετής κεκαθαρμένα πνεύματα, ώστε να μην είναι δεκτικὸ μόνο του τύπου των θείων λόγων, αλλὰ και του ιδίου του ενυποστάτου και μονογενούς Λόγου του προανάρχου Πατρός· σαν θησαυρὸς που ο Λόγος θα τον χρησιμοποιούσε στον καιρὸ του, όπως και έγινε, γιὰ πλουτισμὸ και υπερκόσμιο και συγχρόνως παγκόσμιο κόσμημα.1” Ήταν λοιπόν ένα προκλητικό γεγονός, κάποιος άνθρωπος, και μάλιστα ένα κορίτσι, να εισέλθη στον ιερό χώρο, όπου φυλάσσονταν τα πιο ιερά αντικείμενα τού Ισραήλ, όπως η Κιβωτός της Διαθήκης, η Στάμνα με το Μάννα, η Ράβδος η βλαστήσασα του Ααρών και, βεβαίως, όπου ούτε οι ιερείς είχαν δικαίωμα να εισέλθουν, αλλά ούτε και ο Αρχιερεύς καθημερινά. Μέσα στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος για δώδεκα χρόνια τρεφόταν από άρτο που της έφερνε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτό αναφέρεται στην παράδοση τής Εκκλησίας μας και ήταν ένα από τα πιο θαυμαστά γεγονότα του βίου της Θεοτόκου.

 

Σέ ένα τροπάριο του εσπερινού της εορτής γράφεται: «Δι' αγγέλου εκτρέφεται». Και σε άλλο λέγεται: «Επουρανίω τραφείσα, Παρθένε, άρτω πιστώς εν τώ Ναώ Κυρίου».

 

Τι ήταν αυτός ο άρτος από τον οποίον τρεφόταν η Παναγία; Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφερόμενος σε αυτόν τον ευλογημένο άρτο που έτρεφε τήν Παναγία λέγει ότι ο Θεός έστελνε «τροφήν άνωθεν απόρρητον εκεί τή Παρθένω δι' αγγέλου». Όμως, δεν ήταν ένας συνηθισμένος άρτος, αλλά στην πραγματικότητα ήταν η άκτιστη ενέργεια του Θεού, διά της οποίας, κατά τον ίδιο Πατέρα, «την τε φύσιν κρειττόνως ανερρώννυτο (εδυνάμωνε) και κατά σώμα των ασωμάτων καθαρωτέρα καί υπερτέρα και συνετηρείτο και ετελείτο». Είναι προφανές ότι δεν ήταν μια κτιστή τροφή, ένας υλικός άρτος, αλλά μια άλλη ξένη τροφή. Ήταν η ενέργεια του Θεού η οποία ενδυνάμωνε το σώμα της Παναγίας για να έχει νοερά προσευχή και θεωρία Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η Παναγία για σχεδόν δέκα χρόνια ήταν μέσα στο Φως τού Θεού και είχε κοινωνία μαζί Του, είχε φθάσει στήν θέωση. Στην πραγματικότητα ζούσε όπως ζούσαν οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο πριν την πτώση. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ερμηνεύοντας το αίτημα της Κυριακής Προσευχής, “τον άρτον ημών τον επιούσιον”, το συνδέει με τη θεία Κοινωνία τού Σώματος και του Αίματος του Χριστού και κάνει λόγο για την «τροφή του άρτου της ζωής, ίνα νικήση τον θάνατον της αμαρτίας», από την παρούσα πρόσκαιρη ζωή. Μέ αυτόν τον Άρτο, τή Χάρη και την ενέργεια του Θεού, ετρέφετο η Παναγία μέσα στα Άγια των Αγίων. Με αυτόν τον Άρτο τρεφόμαστε και εμείς κάθε φορά που τελούμε τη Θεία Λειτουργία.

 

Καί βεβαίως για να ενεργήσει ο Άρτος αυτός, δηλαδή ο Χριστός, «εις ζωήν αιώνιον», πρέπει να ζούμε μιμούμενοι ή δυνατόν την Παναγία. Αυτό το θαυμάσιο γεγονός που συνέβη στην Θεοτόκο έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη ζωή μας. Ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα καί είναι επόμενο ότι η υλική τροφή συντηρεί και διατηρεί σε καλή κατάσταση το σώμα, ενώ η Χάρη και η ενέργεια του Θεού συντηρεί και την ψυχή και το σώμα, τον όλο άνθρωπο. Με αυτές τις προϋποθέσεις ο άνθρωπος είναι ολοκληρωμένος, έχει νόημα ζωής και ύπαρξης.

Εκεί στο ναό, λοιπόν, η Παρθένος διέμεινε δεκα χρόνια, όπου τρεφόταν από τον Αρχάγγέλο Γαβριήλ με ουράνια τροφή, ώσπου πλησίασε ο καιρός του θείου Ευαγγελισμού και των ουρανίων και υπερφυσικών μηνυμάτων, που προμηνούσαν ότι ο Θεός ευδόκησε να σαρκωθεί απ' αυτήν σαν φιλάνθρωπος, για να αναπλάσει τον φθαρέντα από την αμαρτία κόσμο. Η Θεοτόκος εξήλθε από τα άγια των αγίων του ναού δεκαπέντε ετών και δόθηκε στον μνήστορα Ιωσήφ, για να είναι αυτός προστάτης της και μάρτυς της παρθενίας της και για να υπηρετήσει τον άσπορο τόκο της, στη φυγή στην Αίγυπτο και στην επάνοδό της απ' εκεί στη γη Ισραήλ.

 

Ποια είναι όμως η θέση των πιστών απέναντι στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας που φανερώνεται στην εορτή των Εισοδίων. Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς απαντά με ένα ερώτημα: “εμείς που έχουμε κοντὰ μας γραμμένα όλα τα λόγια της αιώνιας ζωής, και όχι μόνο τα λόγια, αλλὰ και τα θαύματα και τα παθήματα και την δι᾽ αυτών έγερσι της φύσεως μας απὸ τους νεκροὺς και ανάληψή της απὸ τη γη στον ουρανό, και την δι᾽ αυτών επηγγελμένη σ᾽ εμάς αθάνατη ζωὴ και αμετάτρεπτη σωτηρία, πως δεν θ᾽ ανυμνήσωμε και μακαρίσωμε αδιαλείπτως την μητέρα του χορηγού της σωτηρίας, του δοτήρος της ζωής, εορτάζοντας τώρα (...) και την μετοίκησι στα άγια των αγίων;”

 

Για τη σημασία της Θεοτόκου στο σχέδιο του Θεού για την ανόρθωση του ανθρώπου προσθέτει άλλος Πατέρας της Εκκλησίας μας: “(λόγω της αμαρτίας) κατέστη αδύνατον να επιστρέψωμε στην αρχικήν μας κατάστασι, και στενάζαμε επειδή αυτό ακριβώς ήταν το μόνο που ποθούσαμε· αυτήν την δυνατότητα της ευδαιμονίας μας την εχάρισε μόνη η μακαρία Παρθένος. Αυτή εξεπλήρωσε την επιθυμία μας ενώνοντας με τους ανθρώπους τον μόνον Επιθυμητόν, Αυτόν Τον οποίον, όταν κάποιος γνωρίση προσωπικώς, δεν είναι δυνατόν να ζητήση κάτι περισσότερο. Και ηνώθη δι’ αυτής ο Θεός τόσο στενά με τους ανθρώπους, ώστε έγινε μέτοχος όχι μόνον του τόπου και του τρόπου της ζωής μας, αλλά και της ιδίας της φύσεως μας.2”

 

“Ο καθαρώτατος ναὸς του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστὰς και Παρθένος, το ιερὸν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι θείω· ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού. Αύτη θπάρχει σκηνὴ επουράνιος.” (Κοντάκιο)

 

1 . Γρηγόριος Παλαμάς, Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

2 . Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα: Ομιλία περί της Υπεραγίας Δεσποίνης ημων και Παναχράντου Θεοτόκου

 

στις 11:18 μ.μ.