Η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης 21 Νοεμβρίου

Bigbook.gr

 

 

Η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ελήφθη το 1996. Στόχος της είναι να ενθαρρύνει τις ανταλλαγές τηλεοπτικών προγραμμάτων μεταξύ των χωρών και ιδιαίτερα εκείνων που σχετίζονται με την ειρήνη, την ασφάλεια, τον πολιτισμό την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/72#ixzz2CplVfgE1

Αργοπεθαίνει - Pablo Neruda

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Αργοπεθαίνει - Pablo Neruda  (μετάφρ. Βασίλης Χατζηγιάννης)
ζωγρ.alexey rychkov

όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

μετάφραση Βασίλης Χατζηγιάννης

Πώς να ρίξεις τον πυρετό χωρίς φάρμακα!

Απλές λύσεις

Πώς να ρίξεις τον πυρετό χωρίς φάρμακα!

Μόλις το παιδί κάνει πυρετό χτυπάει στο σπίτι συναγερμός και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να δώσεις κάποιο από τα γνωστά αντιπυρετικά. Και όμως! Θα μπορούσες να μειώσεις ή και να ρίξεις τελείως τον πυρετό χωρίς να χρησιμοποιήσεις φάρμακο. Μάθε πώς μπορεί να γίνει αυτό!

1. Όταν το παιδί εμφανίσει θερμοκρασία πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να του αφαιρέσεις τα ρούχα. Όχι απλά να τα μειώσεις αλλά να γδύσεις εντελώς το παιδί. Στα βρέφη αφήνεις μόνο την πάνα για να μην λερώσουν και στα μεγαλύτερα το βρακάκι για να μην ντρέπονται.

2. Μείωσε τη θερμοκρασία του χώρου στους 18-20 βαθμούς Κελσίου. Μείωσε ή κλείσε το καλοριφέρ.

3. Άνοιγε κάθε τόσο ένα παράθυρο ώστε να ανανεώνεται το οξυγόνο αλλά και να δροσίζεται ο χώρος που βρίσκεται το παιδί.

4. Σε περιπτώσεις που κάνει πολλή ζέστη ανάβουμε έναν ανεμιστήρα και τον ρίχνουμε προς τον τοίχο ώστε καθώς κυκλοφορεί ο αέρας να παίρνει τη θερμοκρασία του χώρου.

5. Παίρνουμε πετσετούλα βαμβακερή ή πανάκια, τα βρέχουμε με νερό της βρύσης ελαφρώς δροσερό και δροσίζουμε το παιδί στο μέτωπο, τα χέρια, στα πόδια, στον κορμό.

6. Βρέχουμε το τριχωτό του κεφαλιού και δεν το στεγνώνουμε. Καθώς το νερό εξατμίζεται, παίρνει και τη θερμότητα από το παιδί.

7. Αφήνουμε το παιδί να κυκλοφορεί ξυπόλητο, δηλαδή χωρίς κάλτσες. Είναι και αυτό ένα φυσικό αντιπυρετικό, καθώς από τις πατούσες φεύγει η ζέστη προς το πιο κρύο πάτωμα.

8. Αν με όλα η θερμοκρασία δεν πέσει σε ικανοποιητικά επίπεδα, τότε του κάνουμε ένα ολόσωμο μπάνιο, ντους με τρεχούμενο νερό από χλιαρό προς δροσερό μέχρι εκεί που αντέχει το παιδί. Το ντους μπορεί να διαρκέσει 5-15 λεπτά.
Μαζεύουμε τα πολλά νερά από το σώμα του και το αφήνουμε να στεγνώσει μόνο του.

9. Του δίνουμε να πιει άφθονα υγρά για να αναπληρώσουμε αυτά που χάνει με τον πυρετό, όπως: νερό, χυμούς, γάλα.
10. Δεν ξεχνάμε τον παιδίατρό του. Κάθε πυρετός είναι μόνο ένα σύμπτωμα μιας γενικότερης αρρώστιας. Γι' αυτό επικοινωνούμε μαζί του ώστε να σας δώσει τις συμβουλές του.

tlife.gr

Λαχταριστά ντόνατς με κανέλα και ζάχαρη

Απλές λύσεις

Λαχταριστά ντόνατς με κανέλα και ζάχαρη
Ένα υπέροχο γλυκό που θα σας γεμίσει ενέργεια. Βάλτε μια ταινία να παίζει και βυθιστείτε στη γλύκα της ζάχαρης και τη μυρωδιά της κανέλας.

•500 γραμμάρια (3 και 1/4 του φλιτζανιού) απλό αλεύρι

•60 γραμμάρια (1/4 του φλιτζανιού) ζάχαρη
•3 κουταλάκια ξηρή μαγιά
•1 πρέζα αλάτι
•250 ml (1 φλιτζάνι) ζεστό γάλα
•100 γραμμάρια λιωμένο βούτυρο
•3 κρόκοι αυγών

•Αραβοσιτέλαιο ή ελαιόλαδο για το τηγάνισμα 

•220 γραμμάρια (1 φλιτζάνι) ζάχαρη 

•2 κουταλάκια του γλυκού κανέλα

Ανακατέψτε σε ένα μπολ το αλεύρι, τη ζάχαρη, τη μαγιά και το αλάτι. Φτιάξτε μια τρύπα στη μέση και ρίξτε στη μέση το βούτυρο, τους κρόκους και το γάλα. Αρχίστε να ανακατεύετε μέχρι να έχετε μια ελαφρώς κολλώδη ζύμη.

Ζυμώστε τη ζύμη σε μια καλά αλευρωμένη επιφάνεια και τοποθετήστε τη σε ένα ελαφρά λαδωμένο μπολ. Σκεπάστε τη και αφήστε τη για μιάμιση ώρα να ξεκουραστεί μέχρι να διπλασιαστεί σε μέγεθος.

Βάλτε τη ζύμη πάλι σε αλευρωμένη ελαφρώς επιφάνεια και ζυμώστε για 2 λεπτά μέχρι να μαλακώσει, ανοίγοντάς τη μέχρι να φτάσει σε πάχος το 1 εκατοστό. Αφήστε τη για άλλα 2 λεπτά να ξεκουραστεί.

Με ένα κόφτη για ντόνατς κόψτε τη ζύμη και αφήστε τα κομμάτια για 15 λεπτά να φουσκώσουν ελαφρώς.

Σε ένα δίσκο ανακατέψτε τα υπόλοιπα 220 γραμμάρια ζάχαρης και την κανέλα. Ζεστάνετε το λάδι στους 180 βαθμούς και τηγανίστε κάθε φορά 4-5 ντόνατς για 40 δευτερόλεπτα από την κάθε πλευρά μέχρι να φουσκώσουν και να αποκτήσουν χρυσοκίτρινο χρώμα.

Βουτήξτε τα έτοιμα ντόνατς στο μπολ με τη ζάχαρη και την κανέλα και από τις δύο πλευρές και σερβίρετε.

queen.gr

Το μήνυμα του φτερωτού Ερμή

Bigbook.gr

 

Τα παιδιά έχουν δικαιώματα. Γι αυτά μιλάει σε τούτο το βιβλίο ο φτερωτός Ερμής. Λέει για το δικαίωμα να τρέφονται καλά, να μορφώνονται, να μην κάνουν ανθυγιεινές δουλειές, να προστατεύεται η υγεία τους, να προστατεύονται από πολέμους, βία, φτώχεια και πολλά πολλά άλλα. Όλα τα παιδιά της γης έχουν αυτά τα δικαιώματα, όπου κι αν ζουν. Υπάρχουν όμως παιδιά που τα στερούνται. Γι αυτά τα παιδιά έχει πολλά να μας πει ο Ερμής. Γιατί όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρέπει να ξέρουμε τι συμβαίνει στον κόσμο.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=197866

TΑΟΪΣΤΙΚΗ φιλοσοφία

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/filosofias/tao-stikh-filosofia.html

TΑΟΪΣΤΙΚΗ φιλοσοφία

του Γ. Α. Πλάνα, Ιδρυτή και Διευθυντή της Ν.Α. στην Ελλάδα.Ο φιλοσοφικός Ταοϊσμός πέρασε από τρεις κύριες φάσεις, κάθε μια από τις οποίες ήταν εξέλιξη της προηγούμενης.

Στην πρώτη φάση, έχουμε τον φιλόσοφο Γιάνγκ Τσου που έζησε τον 5ο αι. π.Χ. Η φιλοσοφία του μοιάζει με του Επίκουρου και του Διογένη και μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε σαν κυνική και ηδονιστική, με την έννοια όμως της ευδαιμονίας ως ανώτερης πνευματικής ηδονής.

Η δεύτερη φάση αντιπροσωπεύεται από τον Λαο Τσε, σύγχρονο σχεδόν του προηγούμενου, ο οποίος έφτασε τον Ταοϊσμό στην υψηλότερή του έκφραση.
Στην τρίτη φάση έχουμε τον Τσουάνγκ Τζου, που υπολογίζεται ότι έζησε μεταξύ του 369 και 286 π.Χ. και μπορούμε να τον θεωρήσουμε σαν τον μεγαλύτερο στοχαστή της Κινέζικης ιστορίας, με εξαίρεση τον Λαο Τσε, που ήταν περισσότερο σοφός παρά φιλόσοφος.Ο ΛΑΟ ΤΣΕ Η προσωπικότητα αυτού του μεγάλου σοφού υπήρξε πολύ σκοτεινή και ακόμα και σήμερα δεν είναι ξεκάθαρες οι αντιλήψεις των ερευνητών γι'αυτόν. Το όνομα Λαο Τσε σημαίνει ο "γέρος σοφός" και πρόκειται μάλλον για μυθικό πρόσωπο παρά τις μεταγενέστερες αναφορές που τον θεωρούν υπαρκτό πρόσωπο. Η σημερινή έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας του Ταο Τε Τσινγκ ήταν κάποιος Ταοϊστής φιλόσοφος, με το όνομα Λι Ερ, που θέλοντας ν' αποκρύψει το όνομά του χρησιμοποίησε ενός μυθικού σοφού, του Λαο Ταν, γνωστού αργότερα ως Λαο Τσε (Τσε σημαίνει σοφός). Και σε αυτόν αναφέρθηκαν ο ιστορικός Σου Μα Τσιεν του 2ου αι.π.Χ. και ο Ταοϊστής φιλόσοφος Τσουανγκ Τζου σαν συγγραφέας του Ταο Τε Τσιγκ, πληροφορία που έφθασε έτσι μέχρι τις ημέρες μας. Το ότι ο Μέγκιος δεν κάνει καμμιά αναφορά ούτε στην φιλοσοφία του Λαο Τσε ούτε στο Ταο Τε Τσιγκ, που τόσο επικίνδυνα συγκρούονται με τις βασικές κομφουκιανικές ιδέες, αποδεικνύει ότι ή δεν ήταν τότε αρκετά διαδεδομένη και γνωστή ή ότι είναι μεταγενέστερή του. Γύρω από την εικόνα του Λαο Τσε, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη μυθολογία από τους μεταγενέστερους ταοϊστές έτσι ώστε δύσκολα να ξεχωρίζει κανείς σήμερα το ιστορικό από το μυθικό πρόσωπο. Για παράδειγμα λέγεται ότι παρέμεινε στη μήτρα της μάνας του 80 χρόνια και ότι όταν επιτέλους γεννήθηκε είχε μακριά γενειάδα, σαν χαρακτηριστικό ενός πολύ σοφού ανθρώπου.

Πέρα όμως από την ιστορικότητα του Λαο Τσε ή από το αν είναι ο πραγματικός συγγραφέας του θαυμάσιου Ταο Τε Τσιγκ, αυτό που έχει σημασία είναι το υψηλά μεταφυσικό και εσωτερικό περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, που παρόλο το μικρό του μέγεθος, επηρέασε βαθειά την μετέπειτα φιλοσοφική σκέψη, ακόμα και στον δυτικό κόσμο, που οι εκδόσεις του ξεπερνούν κατά πολύ κάθε άλλη έκδοση οποιουδήποτε φιλοσοφικού κινέζικου έργου.

Η δομή του έργου αυτού έχει δύο κύρια μέρη, το πρώτο με όνομα Ταο έχει 37 κεφάλαια ενώ το δεύτερο με τίτλο Τε έχει 44. Η κατανόηση αυτών των όρων, Ταο και Τε, είναι απαραίτητη για να μπορεί ν' αντιληφθεί κανείς την εσωτερική σφαιρικότητα της φιλοσοφίας του Ταο Τε Τσίγκ. Η ιδέα του Ταο, όπως είδαμε προηγουμένως στον Κομφούκιο και τον Μέγκιο, δεν είναι πρωτότυπη στον Ταoϊσμό. Μέσα στην ψυχή των Κινέζων φιλοσόφων, από τις παλαιότερες εποχές, υπήρχε διάχυτη η ιδέα κάποιας Ανώτερης Πραγματικότητας που υπερέβαινε τα εγκόσμια. Είτε αυτή συσχετιζόταν με τον παγκόσμιο Νόμο του σύμπαντος είτε με τον ηθικό νόμο στην ατομική, οικογενειακή ή κοινωνική ζωή των ανθρώπων (στον Κομφουκιανισμό) είτε με την ίδια την μεταφυσική Ουσία του σύμπαντος (στον Ταοϊσμό), η αλήθεια είναι ότι αναφερόταν στην ίδια έννοια, την ιδέα του Ταο. Ο Λαο Τσε καλεί τον άνθρωπο να υπερβεί τον εξωτερικό εμπειρικό κόσμο και να βιώσει τον κόσμο της καθαρής ουσίας, το Ταο, από τον οποίο τα πάντα απορρέουν και όπου βρίσκεται η πραγματική Πηγή του Απόλυτου.

Σε πολλά στοιχεία η φιλοσοφία του Λαο Τσε ως προς το Ταο μοιάζει πολύ με την Αδβαϊτα Βεδάντα, την φιλοσοφία του Σανκαρατσαρυα. Η βίωση του Ταο μέσα μας ισοδυναμεί με την βεδαντική βίωση του Ατμα, που επιτρέπει την συνένωση με το απόλυτο Βραχμάν. Για το Λαο Τσε το Ταο μέσα στον άνθρωπο όπως και σε κάθε τι, είναι ένα και το ίδιο με το Ταο, το πανταχού παρόν στο Παν, Ενα και παγκόσμιο. Εγκόσμιο και Υπερκόσμιο ταυτόχρονα. Θα μπορούσαμε να πούμε, καθαρά διαισθητικά και σαν μια πρώτη προσέγγιση, ότι το Ταο είναι η απόλυτη Ουσία, το μη-Ον που δεν μπήκε ακόμα στο Χωρόχρονο, που δεν απέκτησε ακόμα προσδιορισμό. Η φανέρωσή του όμως αποτελεί την "Τε". Η λέξη Τε έχει όμως στο Ταο Τε Τσιγκ διαφορετική έννοια από ότι είχε στην προταοϊκή και στην κομφουκιανική φιλοσοφία, όπου σήμαινε "Αρετή" ή "Δρόμος". Για τον Λαο Τσε όμως η Τε είναι η ενέργεια του Ταο, η λανθάνουσα δυνατότητα του να μπορεί να φανερωθεί, να εκδηλωθεί στον κόσμο. Χωρίς την Τε το Ταο δεν μπορεί να εκδηλωθεί, να υπ-άρχει. Το Ταο "άρχει" στο σύμπαν, μέσω της Τε "υπ-αρχει". Η κινητοποίηση της ενέργειας της Τε μέσα στον άνθρωπο είναι αυτό που θα τον κάνει ηθικό και ενάρετο, δηλ. σύμφωνο με το Ταο.

Θα ήταν αδύνατο, για την σκοπιμότητα και την έκταση αυτού του άρθρου να κάναμε μια ολοκληρωμένη ανάλυση όλων των μεταφυσικών και φιλοσοφικών ιδεών που εκτίθενται με τεράστιο βάθος στο Ταο Τε Τσίγκ. Ας αρκεστούμε στην παρατήρηση ότι για τον Λαο Τσε, όπως το εκφράζει στο πρώτο κεφάλαιο του Ταο Τε Τσιγκ, και το Ον και το μη-Ον έχουν την ίδια πηγή.

Το Ταο Είναι, αλλά επειδή στερείται κάθε προσδιορισμού αποκαλείται και "Μυστήριο" ή "Το Μυστήριο των Μυστηρίων", έννοια ταυτόσημη με το Παραβραχμαν των Βεδαντινών Μυστών. Ο Λαο Τσε χαρακτηρίζει επίσης το Ταό ως "Μητέρα του Σύμπαντος" όταν λέει: "Υπάρχει κάτι το αδιαφοροποίητο (Μη-Ον) αλλά πλήρες, που προϋπήρχε του Ουρανού και της Γης (του Πνεύματος και της Υλης). Αθόρυβο και χωρίς μορφή. Δεν εξαρτάται από τίποτα και τίποτα δεν το αλλάζει. Μπορεί να θεωρηθεί Μητέρα του Σύμπαντος (χωρίς την ύπαρξη πατέρα). Δεν ξέρω το όνομά του. Το αποκαλώ Ταο".

Σχετικά με την εφαρμογή του Ταο στον άνθρωπο, ο Λαο Τσε αναφέρει την Βου Βεϊ (WU WEI), που είναι η δράση δια της πηγαίας ενέργειας της Φύσης και όχι δια των περιορισμένων δυνάμεων της θέλησης που καθοδηγούνται από το ημίφως της εμπειρικής γνώσης. Η βούληση του ανθρώπου πρέπει να γίνει μια Ζωντανή Δύναμη της Φύσης και όχι το άθροισμα των εγωιστικών του θελήσεων, γιατί αλλιώς δεν θα είναι η δράση του σύμφωνη με το Ταο, δεν θα κινητοποιεί, δεν θα ενεργοποιεί την "Τε" και θα πράττει λανθασμένα Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΤΑΟ: Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΤΣΟΥΑΓΚ ΤΖΟΥ. Σύγχρονος του Μέγκιου, ο Τσουαγκ Τζου ήταν για τον Λαο Τσε ό,τι ήταν ο πρώτος για τον Κομφούκιο. Αν και η φιλοσοφία του έχει πολύ υψηλή μεταφυσική υφή, πάλλει όμως από ζωντάνια και συναίσθημα. Το διαλεκτικό και λογοτεχνικό του ταλέντο καθώς και η τεράστια μόρφωσή του ήταν τέτοια ώστε οι καλύτεροι στοχαστές της εποχής του δεν κατάφεραν ν' ανατρέψουν τις φιλοσοφικές του αντιρρήσεις κατά του Κομφουκιανισμού και των άλλων Σχολών. Φλογερός οπαδός του Λαο Τσε ασχολήθηκε έντονα με τους τρόπους για την βίωση του Ταο καθώς και με τη θέση του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία, όπου δρα και ζει. Αυτά είναι κυρίως τα δυο κεντρικά σημεία της φιλοσοφίας του, όπως την εκθέτει στο έργο του με τίτλο "Τσουαγκ Τσου".

Αξιοσημείωτο είναι το πρώτο κεφάλαιο από τα εσωτερικότερα, το οποίο καθορίζει το νόημα του όλου έργου. Εκεί αποδεικνύει την σχετικότητα της αξίας των επιτευγμάτων και της ευτυχίας αλλά και το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να βιώσει το Ταο, το Απόλυτο, αρκεί να ακολουθήσει τον κατάλληλο γι' αυτόν δρόμο.

Σημαντικές στην φιλοσοφία του είναι οι ιδέες του για Κοσμογονία, ανθρωπολογία, ηθική, γνωσιολογία, κυβερνητική, κλπ. και είναι από τους πρωτοπόρους Κινέζους στοχαστές που υποστήριξαν φανερά την ιδέα της φυσικής εξέλιξης των ειδών και την ύπαρξη απειροελάχιστων ατόμων στις υλικές δομές. Επίσης έκανε νύξεις για την ύπαρξη της μετενσάρκωσης της ψυχής, παρομοιάζοντας την ανθρώπινη ζωή με τις εποχές του χρόνου που αλληλοδιαδέχονται κυκλικά η μία την άλλη. Ετσι και η ζωή ακολουθεί τον θάνατο, όπως η άνοιξη τον χειμώνα.

Με αυτά ολοκληρώνουμε αυτή την πολύ σύντομη και συνοπτική παρουσίαση των σημαντικότερων στοιχείων που χαρακτηρίζουν τα δυο μεγαλύτερα φιλοσοφικά ρεύματα της αρχαίας Κίνας. Ανεξάντλητες όμως είναι οι πηγές γνώσεων και διδασκαλιών που υπάρχουν ακόμα στην ιστορία της σκέψης αυτής της απέραντης και αρχαιότατης χώρας.

Μιλώντας όμως για την εσωτερική παράδοση της κινέζικης φιλοσοφίας δεν θα μπορούσαμε να τελειώσουμε χωρίς ν' αναφέρουμε το σπουδαίο ρεύμα του Βουδισμού Ζεν, που αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο από την Βουδιστική φιλοσοφία, για την οποία άλλωστε μιλήσαμε γενικά προηγουμένως.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ Η λέξη Ζεν είναι η μετατροπή στη Γιαπωνέζικη γλώσσα του Ινδικού όρου DHYANA .που σημαίνει διαλογισμός ή διαρκής στοχασμός σε μια ιδέα. Οταν εισήλθε στην Κίνα αυτή η μη-ορθόδοξη (γιατί δεν δίνει σημασία στην μελέτη των ιερών κειμένων) βουδιστική Σχολή ο όρος αποδόθηκε σαν Τζαν. Σύμφωνα με την παράδοση, ο ιδρυτής της Σχολής Τζαν ήταν ο Ινδός πατριάρχης του Βουδισμού, ο Μποντιντάρμα, που όπως είπαμε, μετέφερε την έδρα της βουδιστικής πατριαρχίας στην Κίνα τον 6ο αι. μ.Χ. Τότε ίδρυσε εκεί ένα μοναστήρι, που κατά μερικούς μελετητές ήταν το Σαο Λιν, και δίδαξε στους μοναχούς μυστικές μεθόδους προσέγγισης της βουδιστικής αλήθειας, ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτή της Ζεν.

Αυτές οι μέθοδοι που συνδυάστηκαν με ψυχοσωματικές ασκήσεις και γυμναστική, θα αποτελέσουν τον αρχικό πυρήνα των κινέζικων πολεμικών Τεχνών ή Κουνγκ Φου (1). Κατά την παράδοση ο ίδιος ο Μποντιντάρμα έλεγε ότι αυτή η μυστική διδασκαλία του Τζαν ή Ζεν είχε μεταδοθεί από τον ίδιο τον Βούδα στον μαθητή του Κασιάπα και από αυτόν στους μεταγενέστερους πατριάρχες του Βουδισμού ως αυτόν. Ετσι πρώτος πατριάρχης του Βουδισμού Ζεν θεωρείται ο μεγάλος Μύστης Μποντιντάρμα, αν και τα απόλυτα τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία για την αρχή του Ζενισμού ξεκινούν από τον Χούι Νεγκ (638-713) και τον Σεν Σιου (60-706), που έδρασαν αντίστοιχα στην Νότια και την Βόρεια Κίνα. Παρόλα αυτά οι ιδέες του Ζεν υπήρχαν ήδη στην Κίνα στην ουσιαστική τους μορφή, σχεδόν δύο αιώνες πριν από την άφιξη του Μποντιντάρμα, στη φιλοσοφία του Σενγκ Τσαο και του Ταο Σεγκ, που έζησαν μεταξύ του 4ου και του 5ου αιώνα μ.Χ. Ο πρώτος υποστήριζε ότι η συγχώνευσή μας με το Κενό ή Μη-Ον για να είναι πραγματική πρέπει να είναι ολοκληρωτική. Ο δεύτερος δίδαξε ότι η βουδιστική φώτιση επιτυγχάνεται ακαριαία. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις αποτελούν τις κεντρικές ιδέες που θα χαρακτηρίσουν τον μεταγενέστερο βουδισμό Ζεν, τόσο στην Κίνα όσο και αργότερα στην Ιαπωνία. Στην Ιαπωνία ο βουδισμός Ζεν άρχισε να αναπτύσσεται από τον 12ο αιώνα, αφού ο ορθόδοξος βουδισμός είχε πλέον στη χώρα αυτή μια παράδοση περίπου 6 αιώνων, μια που εισήχθηκε λίγο αργότερα από την εγκατάσταση του Μποντιντάρμα στην Κίνα, τον 6ο αι. μ.Χ. Πραγματικά η λέξη Ζεν είναι γιαπωνέζικη, όπως είδαμε, και είναι σύντμηση της λέξης Ζέννο που σημαίνει διαλογισμός.

Ο Βουδισμός στην Ιαπωνία επικράτησε σχετικά εύκολα, αν και όχι τόσο στην φιλοσοφική του μορφή όσο στην θρησκευτική. Αναμείχθηκε γρήγορα με τα στοιχεία της ντόπιας παραδοσιακής θρησκείας, του Σιντοϊσμού κι έτσι δημιουργήθηκε μια εντελώς διαφορετική μορφή του Βουδισμού, αυτή του γιαπωνέζικου Βουδισμού. Η ανάπτυξη όμως των φιλοσοφικών στοιχείων έγινε αργότερα, με την εισαγωγή των αντιλήψεων Ζεν του Κινέζικου Βουδισμού. Πραγματικά η Γιαπωνέζικη φιλοσοφία, με την ανάπτυξη του Βουδισμού Ζεν, παίρνει αξιόλογες διαστάσεις. Η μεταβίβαση της διδασκαλίας στο Ζεν γίνεται μέσω του λεγόμενου Κοάν. Δεν πρόκειται για μια θεωρητική διδασκαλία αλλά για μια μορφή συμβολικής επικοινωνίας δασκάλου-μαθητή που αποσκοπεί στην βιωματική απόκτηση της ακαριαίας φώτισης από τον μαθητή.

Για να επιτευχθεί αυτό το Κοάν χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα το διάλογο, την παραβολή, την σιωπή, ακόμη και το χτύπημα στον μαθητή. Οι τρόποι αυτοί δεν είναι αντιφατικοί μεταξύ τους γιατί κάθε τρόπος μπορεί να γίνει Κοαν. Εξ' άλλου στο Ζεν δεν υπάρχει η δυνατότητα αντίφασης, γιατί λειτουργεί πέρα από τον δυαδιστικό τρόπο σκέψης του νου μας, ο οποίος είναι η αιτία της δημιουργίας των αντιφάσεων ανάμεσα στα πράγματα ή τις καταστάσεις.

Η διδασκαλία του Ζεν προσπαθεί να βοηθήσει τον μαθητή να υπερβεί τον λογικό νου και να αντιληφθεί την πραγματικότητα μ' ένα ανώτερο όργανο αντίληψης, την διαίσθηση, το στοιχείο Βούδι, που ξεπερνάει την δυαδιστική θεώρηση του κόσμου.

Η καλλιέργεια του "βουδικού" στοιχείου μέσα στον μαθητή είναι αυτό που θα του επιτρέψει την φώτιση και την υπέρβαση των ορίων του νου Κάμα-Μάνας, της συμβατικής ανθρώπινης λογικής. Ετσι το Ζεν λειτουργεί με το υποσυνείδητο, προσπαθεί να διευρύνει το συνειδητό μας μέρος πέρα από τα στενά του όρια. Γι' αυτό μερικοί Δάσκαλοι του Ζεν λένε ότι ο μαθητής δεν πρέπει να σκέπτεται με το μυαλό του αν θέλει να καταλάβει το Ζεν. Πρέπει να "σκέπτεται" με την κοιλιά, με το υπογάστριο, δηλ. πρέπει να νιώθει την αλήθεια και όχι να προσπαθεί να την κατανοήσει.

Πρέπει να είναι αυθόρμητος, για να μπορεί να μπαίνει στην "φυσική ροή" του Πραγματικού, του Ενός-Παντός. Αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που κάνουν τον βουδισμό Ζεν τόσο δυσνόητο και απρόσιτο στον δυτικό μελετητή, ο οποίος είναι συνηθισμένος σ' έναν οριζόντιο και πεζό ορθολογιστικό τρόπο σκέψης. Η μεθοδολογία του Ζεν, περιπλοκότατη μέσα στην φαινομενική της απλότητα, επιτρέπει την βίωση της Αλήθειας και της Ζωής και όχι την κατανόησή της.

Ας παραθέσουμε όμως καλύτερα δύο παραδείγματα Κοαν του Γιαπωνέζικου Ζεν:

Ο Γιοσου ρώτησε τον Δάσκαλο Νανσεν: - Ποια είναι η Οδός; Ο Νανσεν είπε: - Η καθημερινή ζωή είναι η Οδός. Ο Γιοσου ξαναρώτησε: - Μπορεί να μελετηθεί; Ο Νανσεν είπε: - Αν προσπαθήσεις να την μελετήσεις θα βρεθείς πολύ μακριά της. Και ο Γιοσου ρώτησε: - Αν δεν την μελετήσω πώς θα καταλάβω ότι είναι η Οδός; Ο Νανσεν είπε: - Η Οδός δεν ανήκει στον κόσμο της αντίληψης ούτε κι ανήκει στον κόσμο της μη-αντίληψης. Η νοητικότητα είναι αυταπάτη και η μη-νοητικότητα είναι χωρίς νόημα. Αν θέλεις να φθάσεις την πραγματική οδό πέρα από κάθε αμφιβολία, βάλε τον εαυτό σου στην ίδια ελευθερία με τον Ουρανό. Μην τον ονομάζεις ούτε καλό ούτε όχι-καλό. Με αυτά τα λόγια ο Γιοσου φωτίστηκε.

Το δεύτερο μας μιλάει για μια ιστορία του δασκάλου Ζεν Ιγκιου. Λίγο πριν πεθάνει ο Νινακάβα τον επισκέφθηκε ο Ιγκιου, ο οποίος τον ρώτησε - Να σε οδηγήσω παρά πέρα; Ο Νινακάβα αποκρίθηκε: - Ηρθα εδώ μόνος και θα φύγω από εδώ μόνος. Τί βοήθεια μπορείς να μου δώσεις εσύ; Ο Ιγκιου απάντησε: - Αν νομίζεις ότι πραγματικά έρχεσαι και πηγαίνεις αυτό είναι η αυταπάτη σου. Ας σου δείξω την Οδό όπου δεν υπάρχει ερχομός και πηγαιμός. Με τα λόγια αυτά ο Ιγκιου είχε αποκαλύψει την Οδό τόσο καθαρά που ο Νινακάβα χαμογέλασε και πέθανε.

Σήμερα ο Βουδισμός Ζεν συνεχίζει να υπάρχει στην Ιαπωνία και μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες έχει διεισδύσει στη Δύση, επηρεάζοντας βαθιά τον σύγχρονο ψυχαναλυτικό τρόπο σκέψης και αποτελώντας μια σημαντική μέθοδο προσέγγισης του Αληθινού, προσφέροντας έτσι στον στεγνό δυτικό ορθολογισμό μια διέξοδο για την αποκατάσταση της ψυχοσωματικής του ισορροπίας.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μοναξιά δεν υπάρχει

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Μοναξιά δεν υπάρχει

Mοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένας άνθρωπος
σκάφτει ή σφυρίζει ή πλένει τα χέρια του.
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένα δέντρο

σαλεύει τα φύλλα του. Εκεί που ένα ανώνυμο
έντομο βρίσκει λουλούδι και κάθεται,
που ένα ρυάκι καθρεφτίζει ένα άστρο,
εκεί που βαστώντας το μαστό της μητέρας του
μ’ ανοιγμένα τα δυό μακάρια χειλάκια του
κοιμάται ένα βρέφος, μοναξιά δεν υπάρχει

Νικηφόρος Βρεττάκος

Ο θηλασμός Ν Γύζης

ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ (10/7/1888- 20/11/1978)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ (10/7/1888- 20/11/1978)

ΠΙΝΑΚΑΣ- Hector and Andromache. 1917

Ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, (γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1888 στο Βόλο και πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 1978 στη Ρώμη), ήταν ο Ιταλός ζωγράφος που μαζί με τους Carlo Carrà και Giorgio Morandi, δημιούργησαν το ρεύμα της Mεταφυσικής Ζωγραφικής.

Αφού σπούδασε στις σχολές καλών τεχνών της Αθήνας και της Φλωρεντίας, ο Ντε Κίρικο εγκαταστάθηκε στη Γερμανία το 1906 και έγινε δεκτός στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Τα πρώτα του έργα είναι επηρεασμένα από τον Arnold Böcklin και τον Max Klinger, που συνήθιζαν να αντιπαραθέτουν το κοινότοπο με το φανταστικό στα έργα τους. Το 1910 ζούσε στη Φλωρεντία, όταν άρχισε να ζωγραφίζει μια μοναδική σειρά από πίνακες τοπίων, όπου ξεχωριστή θέση έχει το Αίνιγμα του Φθινοπωρινού Απογεύματος, ενός έργου του (1910), όπου οι μακριές γραμμές του, οι αυστηρές και παράλογες σκιάσεις συνδυάζονται με αδιόρατα αντικείμενα μέσα σε νεκρά αστικά τοπία. Μετακομίζοντας στο Παρίσι το 1911, ο Ντε Κίρικο κέρδισε την εύνοια του Πάμπλο Πικάσσο και του Guillaume Apollinaire με τις αμφιλεγόμενες όσο και δυσοίωνες απεικονίσεις του που παρουσίαζαν έρημες πλατείες. Σ' αυτά τα έργα, όπως η Ανταμοιβή του Προφήτη (1913) και Το Μυστήριο της Μελαγχολίας ενός Δρόμου (1914), τα κλασσικά τόξα συνδυάζονται με μοναδικές σκιάσεις και μικρές, ξεκομμένες φιγούρες μέσα σε τοπία καταθλιπτικής αρχιτεκτονικής.

Το 1915 ο Ντε Κίρικο κατατάχθηκε στον ιταλικό στρατό και έκανε τη θητεία του στη Φερράρα της Ιταλίας. Εκεί δημιούργησε έργα όπου κυριαρχούν τα ανακόλουθα τοπία, ενώ το 1917 διαγνώστηκε με ψυχικές διαταραχές και νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο όπου γνώρισε τον Carlo Carrà in 1917. Οι δυο καλλιτέχνες μαζί δημιούργησαν το ρεύμα που ονομάστηκε Μεταφυσική Ζωγραφική. Στα έργα του Ντε Κίρικο εκείνης της περιόδου, όπως η Μεγάλη Μεταφυσική Αίθουσα του 1917 (Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Ν. Υόρκη) και Ο Προφήτης (1915), κυριαρχούν τα χρώματα και οι αινιγματικές φιγούρες.

Το μυστήριο εισέρχεται στους πίνακες του Ντε Κίρικο μετά 1919, όταν άρχισε να ενδιαφέρεται για την κλασσική ιταλική παράδοση, ενώ στη συνέχεια επηρεάζεται από το Σουρεαλιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1920. Από το 1930 και έπειτα στα έργα του εισέρχεται η avant-garde. 

ΑΠΟ  http://www.enviro.gr/eikastika/fotografia/2019/1104231303542220_1511001011/lightbox_slideshow.php

21 Νοεμβρίου 1877...Ο Τόμας Έντισον ...

21 Νοεμβρίου 1877...Ο Τόμας Έντισον ανακοινώνει ότι ανακάλυψε το φωνόγραφο, ένα μέσο καταγραφής και αναπαραγωγής ήχου.

Ο φωνογράφος, κοινώς γραμμόφωνο, (αγγλ. Phonograph) είναι μια από τις πρώιμες συσκευές για την εγγραφή και αναπαραγωγή ήχου. Κατασκευάστηκε από τον Αμερικανό Τόμας Άλβα Έντισον (Thomas A. Edison) (1847 – 1931) το 1877. Χρησιμοποιούσε μια βελόνα για να καταγράφει τον ήχο σε ένα κύλινδρο με αυλάκια, επικαλυμμένο με αλουμινόχαρτο, ο οποίος περιστρεφόταν με σταθερή ταχύτητα. Η ιδέα της εγγραφής ήχου με παρόμοιο τρόπο υπήρχε από τουλάχιστον μισό αιώνα πριν, αλλά ο Έντισον με την κατασκευή του της έδωσε σάρκα και οστά.

Στο φωνογράφο, η βελόνα που κατέγραφε τον ήχο ήταν συνδεδεμένη με ένα είδος φωναγωγού με τρόπο ώστε να λαμβάνει μηχανικά της δονήσεις που προκαλούσε ο ήχος που περνούσε μέσα σ' αυτόν. Η βελόνα παλλόταν κάθετα προς την επιφάνεια του κυλίνδρου και διαμόρφωνε το αλουμινόχαρτο δημιουργώντας "κορφές και κοιλίες". Ο κύλινδρος περιστρεφόταν με το χέρι, με την βοήθεια μιας μανιβέλας, που ήταν προσαρμοσμένη στον άξονά του. Αργότερα ο Έντισον αντί για κυλίνδρους επικαλυμμένους με αλουμινόχαρτο άρχισε να χρησιμοποιεί κέρινους κυλίνδρους στις συσκευές του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την δυνατότητα διαγραφής μιας ηχογράφησης, αφαιρώντας την επιφάνεια του κέρινου κυλίνδρου με την χρήση αιχμηρής λεπίδας.

Με βάση αυτή την πρώτη συσκευή, ο επίσης Αμερικανός Emil Berliner (1851-1929), επινόησε δέκα χρόνια αργότερα μια άλλη συσκευή, το γραμμόφωνο (Gramophone), που αντί για κέρινο κύλινδρο χρησιμοποιούσε μια κυκλική πλάκα (δίσκο) από μίγμα γομαλάκας (shellac) για να καταγράφει τον ήχο

Το έτος 1877 κατέθεσε αίτηση για απόκτηση τίτλου ευρεσιτεχνίας ο ήδη ευρύτερα γνωστός εφευρέτης Τόμας Άλβα Έντισον, με θέμα μία συσκευή, την οποία ονόμασε φωνόγραφο (phonograph) και ήταν ο πρόδρομος του μεταγενέστερου γραμμοφώνου. Η συσκευή αυτή λειτουργούσε με ένα ξύλινο κύλινδρο που περιστρεφόταν χειρονακτικά με μανιβέλα και ο οποίος ήταν καλυμμένος με ένα λεπτό φύλλο κασσιτέρου (Staniol). Μία μεταλλική βελόνα ήταν σταθερά συνδεμένη με μια μεμβράνη, η οποία πραγματοποιούσε ταλαντώσεις λόγω ηχητικών κυμάτων, με αποτέλεσμα η βελόνα να δημιουργεί βαθουλώματα στο φύλλο κασσιτέρου, άλλοτε μεγαλύτερα και άλλοτε μικρότερα, ανάλογα με την ένταση του ήχου. Ένας μηχανικός οδηγός μετακινούσε τη βελόνα αξονικά στον κύλινδρο, ώστε τελικά προέκυπτε ένα σπειροειδές αυλάκι. Όταν γύριζε ο κύλινδρος και πέρναγε η βελόνα πάνω από τη χαραγμένη επιφάνεια, προκαλούσαν τα βαθουλώματα ταλαντώσεις στη μεμβράνη, οι οποίες μετατρέπονταν σε ηχητικά κύματα.

Όπως περιγράφουν άρθρα εφημερίδων της εποχής, η απόδοση της συσκευής του Έντισον ήταν περίπου «άθλια», αλλά ο φωνόγραφος αυτός, τον οποίο ο εφευρέτης του ονόμαζε μηχανή, έκανε τεράστια εντύπωση. Όταν όμως δοκίμαζε ο κόσμος την ποιότητα ήχου, εξανεμιζόταν ο ενθουσιασμός και θεωρούσε τη συσκευή ένα ακριβό παιχνίδι. Η τοποθέτηση του φύλλου κασσιτέρου ήταν περίπλοκη και η αντοχή του σε πολλαπλή χρήση περιορισμένη.

Το έτος 1881 προσπάθησε ο εφευρέτης του τηλεφώνου Μπελ να βελτιώσει το φωνόγραφο του Έντισον. Για το σκοπό αυτό κάλυψε τον ξύλινο κύλινδρο με κερί, πάνω στο οποίο θα χαρασσόταν το αυλάκι του ήχου. Η προσπάθεια αυτή έδωσε καλύτερα αποτελέσματα, κυρίως όμως δεν επέτρεπε την ηχογράφηση άσχετων θορύβων, όπως η κατασκευή του Έντισον. Το 1886 δήλωσε για ευρεσιτεχνία μια όμοια κατασκευή με επίστρωση κεριού στο κύλινδρο ο Charles Sumner Tainter (Ταίιντερ, 1854-1940) και το ονόμασε γραφόφωνο (graphophone). Εναντίον του Ταίιντερ κινήθηκε δικαστικά ο Έντισον, θεωρώντας ότι επρόκειτο για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Το 1888 αντικατέστησε ο ίδιος ο Έντισον το φύλλο κασσιτέρου με στρώμα σκληρού κεριού και τοποθέτησε στη συσκευή ένα μηχανικό κινητήρα με βαρύδι. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ένας μηχανικός κινητήρας με ελατήριο και μανιβέλα για κούρδισμα και στη συνέχεια, σε μερικά μοντέλα, ένας ηλεκτρικός κινητήρας, αν και οι ηλεκτρικοί κινητήρες ήταν εκείνη την εποχή και για αρκετές δεκαετίες ακόμα ογκώδεις και ακριβοί. Για την ενίσχυση του ήχου χρησιμοποίησε ο Έντισον το χαρακτηριστικό χωνί που βλέπουμε σε εικόνες και φωτογραφίες του φωνογράφου. Οι κύλινδροι του Έντισον περιείχαν μουσική ή ομιλία διάρκειας περίπου 2 λεπτών.

Η νέα αυτή κατασκευή του Έντισον είχε εμπορική επιτυχία, γιατί προσφερόταν για ιδιωτική καταγραφή της φωνής. Για τη μαζική παραγωγή κυλίνδρων με σύντομες μελωδίες της εποχής η εργασία ήταν όμως πολύ κοπιαστική, γιατί έπρεπε η ορχήστρα ή ο τραγουδιστής να επαναλαμβάνουν με μεγάλη ένταση την εκτέλεση του κομματιού μπροστά σε 7-8 φωνογράφους, οι οποίοι παρήγαγαν από ένα κύλινδρο. Μόλις το 1903 κατασκεύασε ο ίδιος ο Έντισον μια μηχανή, η οποία ήταν σε θέση να αντιγράφει έναν αρχικό κύλινδρο.

Το 1886 πρότεινε ο Emile Berliner (Μπερλίνερ, 1851-1929), Αμερικάνος από το Ανόβερο της Γερμανίας, να αντικατασταθεί ο κύλινδρος με «αυλάκι ήχου» του Έντισον, με μία επίπεδη πλάκα όπου, μετά από διάφορες βελτιώσεις, μία ελικοειδής διαδρομή σχημάτιζε ένα συνολικό αυλάκι σε όλη την επιφάνεια της πλάκας και η βελόνα έκανε ταλαντώσεις, εγκάρσια στην κίνηση. Ενώ δηλαδή η κεφαλή της συσκευής του Έντισον εκτελούσε κινήσεις πάνω-κάτω για να ανιχνεύσει τα βαθουλώματα της επιφάνειας, στη συσκευή του Μπερλίνερ έπαιζαν ρόλο τα τοιχώματα του αυλακιού και η βελόνα πραγματοποιούσε κινήσεις δεξιά-αριστερά. Έτσι, ξεπέρασε ο Μπερλίνερ και τον κίνδυνο να συρθεί ενώπιον δικαστηρίων για καταπάτηση ευρεσιτεχνιών του Έντισον. Ο Μπερλίνερ δήλωσε τη συσκευή του για ευρεσιτεχνία και την ονόμασε γραμμόφωνο (grammophone). Αυτή η μέθοδος είχε δοκιμαστεί ήδη από τον Έντισον και από τον Μπελ, αλλά δεν κρίθηκε αξιοποιήσιμη. Να σημειωθεί δε ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1950 συγχωνεύτηκαν από τις εταιρίες που τις εκμεταλλεύονταν οι ευρεσιτεχνίες του Έντισον και του Μπερλίνερ και έτσι προέκυψε η τεχνολογία των στερεοφωνικών δίσκων.

Ο δίσκος (πλάκα) του Μπερλίνερ, αρχικά με διάμετρο 12 cm που γύρναγε με 150 στροφές ανά λεπτό, πήρε σταδιακά τη μορφή που γνωρίζουμε μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα ως δίσκο βινυλίου. Το έτος 1901 κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά δίσκοι με διάμετρο 10" (~25 cm). Μέχρι τότε, οι δίσκοι ήταν μονόπλευροι και από την άλλη πλευρά είχαν διαφημιστικές ετικέτες, περίπου όπως είναι σήμερα τα CD και DVD. To 1904 παρουσίασε η γερμανική εταιρία Odeon τον πρώτο δίσκο διπλής όψης με διαμέτρους 25 και 30 cm και διάρκεια μέχρι 5,5 λεπτά. Αν και τελικά επεβίωσε ακριβώς αυτή η μορφή ηχητικής αποθήκευσης και διατηρήθηκε μέχρι που άρχισε να αντικαθίσταται από τον οπτικό δίσκο (σύμπυκνος δίσκος, compact disk, CD), η ηχητική ποιότητα των δίσκων του Μπερλίνερ ήταν για μερικές δεκαετίες πολύ κατώτερη από αυτή των κυλίνδρων κεριού του Έντισον.

Με τη βελτίωση των ηλεκτρικών κινητήρων και την εισαγωγή του ηλεκτρονικού ενισχυτή, το γραμμόφωνο αντικαταστάθηκε σταδιακά από το ηλεκτρικό γραμμόφωνο που πήρε στην καθημερινή γλώσσα το όνομα pickup (=μαζεύω, συλλέγω, πικάπ). Εντωμεταξύ είχαν αξιοποιηθεί ο ηλεκτρονικός ενισχυτής λυχνιών και οι μικροί ηλεκτρικοί κινητήρες, με τους οποίος πήρε πλέον το γραμμόφωνο και ο ήχος του σημαντικά ανώτερη ποιότητα. Μερικές φορές χρησιμοποιείται και ο όρος ηλεκτρόφωνο, ο οποίος όμως χαρακτήριζε στις αρχές του 20ου αιώνα την τηλεφωνική μετάδοση ειδήσεων και γι' αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως για τις ηλεκτρικές συσκευές αναπαραγωγής ήχου· ο όρος αυτός χρησιμοποιείται στην Ελλάδα για το μηχανισμό που είναι γνωστός και σαν τζουκ μποξ.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%89%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82

Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (52)

Από παλιά Ραδιοτηλεόραση

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Στα τρυπημένα σημεία λέει : τάξεων να, κοπηλασία, δεδομένα 

  

Η θεμελίωση της γυμναστικής