Άγιοι Δέκα

http://agioideka-gortyna.gr/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/

Άγιοι Δέκα
Οι Άγιοι Δέκα είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά  της επαρχίας Καινουργίου του Νομού Ηρακλείου Κρήτης και βρίσκεται  στο 44^ο χλμ  της εθνικής οδού Ηράκλειο – Αγία Γαλήνη.

Αεροφωτογραφία έτους 2001

Το χωριό είναι χτισμένο σε  γραφική τοποθεσία, σε υψόμετρο 170 μέτρων,  με θαυμάσια θέα, ανατολικά του ελαιώνα της αρχαίας Γόρτυνας, στη βόρεια πλευρά της πεδιάδας της Μεσσαράς, πάνω σε ερείπια των νοτιοανατολικών διαμερισμάτων της αρχαίας Γόρτυνας και των νεκροπόλεων της.

Εντοιχισμένη επιγραφή σε πρόσοψη οικίας

Πολλά από τα παλιά σπίτια του χωριού έχουν χτιστεί με οικοδομικό υλικό από τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Σε πολλές προσόψεις κτιρίων υπάρχουν εντοιχισμένα αρχαία λείψανα, όπως επιγραφές, κιονόκρανα, κλπ.

Το χωριό οφείλει το όνομά του στους Δέκα Κρητικούς χριστιανούς, που μαρτύρησαν εκεί κατά τη διάρκεια των διωγμών του Ρωμαίου Έπαρχου  Δεκίου το 250 μ.Χ. Στο σημείο όπου μαρτύρησαν, στη θέση «Αλώνιον», βρίσκεται σήμερα η κεντρική εκκλησία του χωριού η οποία κτίστηκε τον 12ο αιώνα.  Οι Άγιοι Δέκα μάρτυρες ήταν αλφαβητικά οι: Αγαθόπους, Βασιλείδης, Γελάσιος, Ευάρεστος, Ευνικιανός, Εύπορος, Ζωτικός, Θεόδουλος, Πόμπιος και Σατορνίνος. Το μάρμαρο που γονάτισαν οι

Εσωτερικό Ιερού Ναού Αγ. Δέκα

Άγιοι Δέκα για να αποκεφαλιστούν, φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στον  κεντρικό Ναό του χωριού. Αξίζει να σημειωθεί ότι πάνω στο μάρμαρο είναι αποτυπωμένες οι γονατιές  των Αγίων. Το χωριό πανηγυρίζει στις 23 Δεκεμβρίου, ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη των Αγίων Δέκα μαρτύρων. Την ημέρα αυτή κάθε χρόνο τελείται πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία με την παρουσία Μητροπολιτών από όλη την Κρήτη,  ιερέων της γύρω περιοχής και πλήθους πιστών.

Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία για τους Αγίους Δέκα μάρτυρες περιλαμβάνεται στην επιστολή – ομολογία ορθόδοξης πίστης που απέστειλαν το 457/8 οι επίσκοποι της Κρήτης προς τον αυτοκράτορα Λέοντα Α΄, στην οποία αναφέρονται οι Άγιοι Δέκα μάρτυρες ήδη ως προστάτες της Κρήτης.

Από τους Αγίους Δέκα κατάγονταν οι οπλαρχηγοί  Νικόλαος, Μιχάλης και Μανούσος από την οικογένεια  Μαλικούτη, που έδρασαν στις επαναστάσεις του 19^ου αιώνα. Ο Νικόλαος Μαλικούτης ήταν αυτός που σκότωσε το 1828 το γενίτσαρο της Μεσσαράς Αγριολίδη, αλλά αργότερα σκοτώθηκε και ο ίδιος από τους Τούρκους. Από το χωριό καταγόταν επίσης ο Μαθιός Πρεκατσούνης (1828-1902), που έδρασε κάτω από τις διαταγές του Μ. Κόρακα.

Η αρχαιότερη μνεία του τοπωνυμίου του χωριού είναι σε έγγραφο του Δουκικού αρχείου του Χάνδακα του 1374.Παρακάτω παρατίθενται  δημογραφικά στοιχεία του χωριού που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς:

Το 1583  από τον Καστροφύλακα   ως  «Agius  Dheca»   με 308  κάτοικους

Το 1671  στην Τούρκικη απογραφή  αναφέρεται ως  «Ayus  Deca»   με 77 χαράτσια

Στον πίνακα της  «τύχης των επαναστατημένων, κατά το 1821 (σελ 322) του βιβλίου «Ο Κώδικας των θυσιών» των Πανεπιστημιακών εκδόσεων Κρήτης, αναφέρεται για το χωριό των Αγίων Δέκα ο αριθμός 20 ανθρώπων, από τους οποίους 3 άνδρες σκοτώθηκαν, 5 πέθαναν, 4 έφυγαν, 5 αιχμαλωτίστηκαν, 1 χάθηκαν τα ίχνη του και από τις γυναίκες 1 έφυγε και 1 πέθανε. Επίσης στον πίνακα της «τύχης των περουσιώντων επαναστατημένων κατά το 1821» αναφέρεται (σελ 332) ότι στους Αγίους Δέκα δημεύτηκαν 17 περιουσίες χριστιανών.

Το 1837  από τον Pashley  με  10 χριστιανικές  και 10 τούρκικες οικογένειες

Το 1881 στην Τούρκικη απογραφή  με όνομα  «Άγιοι Δέκα»  με 254 κατοίκους (247 χριστιανοί και 7 μουσουλμάνοι κάτοικοι)

Το 1920 στην Εθνική απογραφή  με 610 κατοίκους

Το 1928 στην Εθνική απογραφή   με 682 κατοίκους

Το 1981 στην Εθνική απογραφή  με 766 κατοίκους

Τέλος στην  Εθνική απογραφή του 2011 με 861 κατοίκους (785 στους Αγίους Δέκα και 76 στον οικισμό Βουρβουλίτη)

πρώην Επισκοπικό Μέγαρο

Στους Αγίους Δέκα υπήρξε η έδρα της επισκοπής Αρκαδίας κατά την περίοδο που ήταν Επίσκοπος (1902-1940) και στη συνέχεια τοποτηρητής (1940-1946) ως Μητροπολίτης Κρήτης ο Βασίλειος Μαρκάκης, οπότε η έδρα μεταφέρθηκε στις Μοίρες από τον Επίσκοπο Αρκαδίας Ευγένιο Ψαλλιδάκη.

Από το 1999  ο οικισμός των Αγίων Δέκα αποτέλεσε  έδρα του Καποδιστριακού  Δήμου Γόρτυνας ενώ σήμερα εξακολουθεί να  αποτελεί την έδρα του Καλλικρατικού  πλέον  Δήμου Γόρτυνας.

Στο χωριό λειτουργούν νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, περιφερειακό ιατρείο, ταχυδρομείο, τράπεζα, Κ.Ε.Π., Πολιτιστικός Σύλλογος και το αθλητικό σωματείο, με το όνομα «Γόρτυς».

Στα τέλη του 2010 παραδόθηκε προς χρήση το νέο δημαρχείο, που τώρα στεγάζει τις υπηρεσίες του νέου διευρυμένου Δήμου Γόρτυνας. Σε διαδικασία ολοκλήρωσης βρίσκεται η κατασκευή οίκου ευγηρίας βόρεια του χωριού στη θέση «Βρυσίδια», αλλά και η κατασκευή του αρχαιολογικού μουσείου Μεσαράς, ένα χιλιόμετρο δυτικά του οικισμού, επί της εθνικής οδού.

Στον παλιό οικισμό (συνεκτικό τμήμα)  βρίσκεται ο αρχαίος βυζαντινός ναός των Αγίων Δέκα μαρτύρων και στη θέση «Αγιά Λίμνη» το προσφάτως ανακαινισθέν παρεκκλήσι των Αγίων Δέκα κάτω από το οποίο βρίσκονται οι τάφοι τους.

Στα νοτιοδυτικά του χωριού και δυτικά της Αγίας Λίμνης βρίσκεται το Φυλακείον, όπου φυλάσσονται αγάλματα, επιγραφές, γλυπτά και άλλα ευρήματα από την αρχαία Γόρτυνα.

Το χωριό συνεχίζοντας την λαμπρή χριστιανική παράδοση της αρχαίας Γόρτυνας, διαθέτει δραστήρια ενορία η οποία συμβάλει θετικά στην ανάπτυξη του χωριού. Στην ενορία εκτός από τις κεντρικές  εκκλησίες  των Αγίων Δέκα, του Αγίου Νεκταρίου και του ναού στην τοποθεσία «Αγία Λίμνη» που βρίσκονται εντός του χωριού, ανήκει πλήθος από παρεκκλήσια και ξωκλήσια με κυριότερα:

Παναγία Κερά

Την  Παναγία την Κερά που  βρίσκεται 1 χιλιόμετρο δυτικά του χωριού, εντός του αρχαιολογικού χώρου της Γόρτυνας. Ο ναός είναι γνωστός και ως Άγιος Τίτος . Είναι ένα από τα ποιο επιβλητικά μνημεία της βυζαντινής αρχιτεκτονικής στην Κρήτη. Ιδρύθηκε στα χρόνια του Ιουστινιανού ή του Ηράκλειτου τον 6ο μ. χ. αιώνα και έχει πολλές ομοιότητες με την Εκατονταπυλιανή της Πάρου. Λειτουργείται την Τρίτη του Πάσχα.

Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος και η Αγία Μαρίνα που βρίσκονται δυτικά  του Λυκείου, μέσα σε χώρο που έχει φυτευτεί τα τελευταία χρόνια με πλήθος δέντρων. Ο Προφήτης Ηλίας που βρίσκεται στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, στους πρόποδες του οποίου είναι κτισμένο το χωριό. Ο Άγιος Στυλιανός που βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρο έξω από το χωριό, στον δρόμο προς Ηράκλειο. Ο Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται μέσα στον παλιό ελαιώνα της αρχαίας Γόρτυνας δυτικά του οικισμού.

Επίσης η ενορία διαθέτει το παλαιό πνευματικό κέντρο, δίπλα στην εκκλησία των Αγίων Δέκα αλλά και νέο, ακριβώς δίπλα στο περιφερειακό ιατρείο, στο κέντρο του χωριού με μεγάλη χωρητικότητα. Όσον αφορά το θρησκευτικό κομμάτι  του οικισμού, αλλά και θέματα που αφορούν γενικά την ενορία,  πλούσιο υλικό μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της ενορίας www.ag-deka.gr

περισσότερα στο σύνδεσμο πηγή

Τονωτική Λοσιόν Προσώπου

Το Περιβόλι της Κρήτης

Η Τονωτική Λοσιόν Προσώπου που φτιάχνεται στο Μοναστήρι των Κρεμαστών στο Λασίθι περιέχει αμυγδαλέλαιο, λάδι jojoba, έλαιο καρύδας και αιθέρια έλαια απο δίκταμο και τριαντάφυλλο.

Αποροφάται άμεσα απο την επιδερμίδα, ενυδατώνει σε βάθος, αναπλάθει και ισορροπεί την επιδερμίδα και χαρίζει βελούδινη υφή στο πρόσωπο ενώ βοηθά στη μείωση των ρυτίδων αφήνοντας την επιδερμίδα λαμπερή και δροσερή.

Για παραγγελία στο http://tinyurl.com/obuzdck

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ "Για τον όρο «μετανάστες»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ "Για τον όρο «μετανάστες»

Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν' απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ' εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα,
μτφρ. Μάριος Πλωρίτης, Θεμέλιο


ΠΙΝΑΚΑΣ - πρόσφυγες (από χειρόγραφο του 16ου αιώνα)

Εἴμαστε ἔνας λαὸς μὲ παλληκαρίσια ψυχή...

Μυθικη Αναζητηση

«Εἴμαστε ἔνας λαὸς μὲ παλληκαρίσια ψυχή, ποὺ κράτησε τὰ βαθιὰ κοιτάσματα τῆς μνήμης τοῦ σὲ καιροὺς ἀκμῆς καὶ σὲ αἰῶνες διωγμῶν καὶ ἄδειων λόγων...
Τώρα ποὺ ὁ τριγυρινὸς μας κόσμος μοιάζει νὰ θέλει νὰ μᾶς κάνει τρόφιμους ἑνὸς οἰκουμενικοῦ πανδοχείου... θὰ τὴν ἀπαρνηθοῦμε ἄραγε αὐτὴν τὴν μνήμη;
Θὰ τὸ παραδεχτοῦμε τάχα νὰ γίνουμε ἀπόκληροι;»
Γιώργος Σεφέρης -

ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ

ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ (η προτομή του κοντά στο χωριό του, στην Λέσβο).
ο θεμελιωτής των οριστικών βάσεων της ελληνικής μουσικής.

«Σοὶ δ᾽ἡμεῖς τετράγυριν ἀποστέρξαντες ἀοιδάν, ἑπτατόνω φόρμιγγι νέους κελαδήσωμεν ὓμνους».
(Ας τραγουδήσουμε νέους ύμνους με την επτάτονη φόρμιγγα, αφού για χάρη σας απαρνηθήκαμε την τετράτονη ωδή).

Ο Τέρπανδρος ήταν σημαντικός ποιητής και μουσικός της αρχαίας Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Άντισσα της Λέσβου και έζησε το πρώτο ήμισυ του 7ου αι. π.Χ. Ο πατέρας του λεγόταν Δέρδενις, γι' αυτό και επονομάζεται Δερδένεος (στο Πάριο Χρονικόστ. 34) ή γενικά Αντισσαίος.
Σύμφωνα μ' ένα μύθο, όταν ο Ορφέας φονεύθηκε από τις Θρακιώτισσες Μαινάδες, η λύρα του ρίχτηκε στην θάλασσα και παρασύρθηκε έως την Άντισσα· εκεί τη βρήκαν μερικοί ψαράδες και την έφεραν στον Τέρπανδρο (Excerpta ex Nicom. 1).
Έλαβε μέρος και βραβεύτηκε σε πολλούς μουσικούς διαγωνισμούς της εποχής του.
Ο Τέρπανδρος πήγε στη Σπάρτη, όπου πρώτος νίκησε στους μουσικούς αγώνες των Καρνείων το 676 και το 673 π.Χ. (Αθήν. ΙΔ', 635Ε, 37). Διαγωνίστηκε επίσης και νίκησε τέσσερις φορές συνέχεια στα Πύθια· υπήρξε απαράμιλλος στην κιθαρωδική τέχνη (Πλούτ. Περί μουσ. 1132Ε, 4).
Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Σπάρτη, όπου έπαιξε συμφιλιωτικό ρόλο στις πολιτικές έριδες και απέκτησε την φήμη του κατεξοχήν μουσικού, του ιδρυτή και θεμελιωτή της μουσικής ζωής της πόλης. Οι Σπαρτιάτες συνήθιζαν να τοποθετούν οποιονδήποτε διακεκριμένο μουσικό "μετά Λέσβιον αοιδόν" (FHG ΙΙ, 130 [Aristotelis Fragmenta], απόσπ. 87). Και ο Ηρακλείδης Ποντικός (Περὶ Πολιτειῶν ΙΙ, Λακεδαιμονίων 6, στα FHG ΙΙ, 210) γράφει: "Λακεδαιμόνιοι τὸν Λέσβιον ὠδόν ἐτίμησαν· τούτου γὰρ ἀκούειν ὁ θεός χρησμωδουμένοις ἐκέλευεν" (οι Λακεδαιμόνιοι ετίμησαν τον Λέσβιο αοιδό [Τέρπανδρο]· γιατί ο θεός τους διέταξε, όταν ζήτησαν χρησμό, να υπακούουν σε αυτόν).
Βραβεύτηκε επίσης τέσσερις φορές στα Πύθια, τα οποία τότε διεξάγονταν κάθε εννέα χρόνια.
Ανάμεσα στις εφευρέσεις και στις καινοτομίες που αποδίδονταν στον Τέρπανδρο, οι κυριότερες ήταν οι ακόλουθες:
1. η επέκταση του επτάχορδου στο οκτάχορδο με παράλειψη της τρίτης στη δωρική αρμονία (τρίτη βαθμίδα από πάνω, [mi - re] - do κτλ.) και προσθήκη της νήτης (8ης mi)·
2. η καθιέρωση και ονομασία των κιθαρωδικών νόμων (Πάριο Χρονικό στ. 34· Πλούτ. 1132C, D, 3 και 4)· ένας από αυτούς τους νόμους έχει το ονομά του (Τερπάνδρειος)·
3. ο μετασχηματισμός της μελωδικής απαγγελίας (τραγουδιστής απαγγελίας) των αοιδών σε πραγματική μελωδία·
4. η εισαγωγή των κιθαρωδικών προοιμίων στα επικά τραγούδια (Πλούτ. Περί μουσ. 1132D, 4)·
5. η εφεύρεση της βάρβιτου (είδους λύρας).
Ο Gevaert (Ι, 182) υποστηρίζει ότι ο Τέρπανδρος έθεσε τις οριστικές βάσεις της ελληνικής μουσικής και αξίζει τον τίτλο του ιδρυτή-θεμελιωτή της. Βλ. BergkPLG III, 7-12 και Anth. Lyr. 165, μερικά αποσπάσματα.

Πηγές
•Σόλων Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής, Εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, Αθήναι, 1999.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΩΣ

Επιθυμητό Αγαπημένο βιβλίο Aγαπημένος Συγγραφέας

http://www.politeianet.gr

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΩΣ

SCHUBART WALTER

Τιμή Έκδοσης €15.98	Τιμή Πολιτείας €11.19	(-30%)
Κερδίζετε €4.79

- Διευκρινίσεις σχετικά με τις τιμές διάθεσης βιβλίων - Εξαντλημένο στον εκδότη, δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας.

Παρουσίαση

Το έργο του Β. Σούμπαρτ Θρησκεία και Έρως δεν είναι θρησκειολογική μελέτη, αλλά ενθουσιαστικό δοκίμιο που απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Βέβαια ο συγγραφέας λαμβάνει υπόψη του τα συμπεράσματα της συγκριτικής θρησκειολογίας, της ιστορίας και της φιλοσοφίας των θρησκειών, της κοινωνικής ανθρωπολογίας και της ψυχολογίας του βάθους, αλλά δεν μένει δεσμώτης μέσα στην διεπιστημονική Βαβέλ. Μια βίαιη πνοή ερωτικού και θρησκευτικού στοχασμού φοιβάζει και αναπτερώνει τον ανθηρό ποιητικό του λόγο. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιεχόμενα

Προλογικό σημείωμα Εισαγωγή I. Δαιμονολογία της απαρχής II. Η τέρψη της δημιουργίας III. Βουλιμική παρόρμηση και μαγεία IV. Το κίνητρο της απολύτρωσης V. Λατρεία και συγχώνευση VI. Εκφυλιστικές μορφές του έρωτα VII. Θάνατος και τραγικότητα VIII. Ο αποχωρισμός του έρωτα από τους θεούς IX. Χριστιανισμός και ασκητισμός X. Η επιστροφή του έρωτα στους θεούς

 http://www.apocalypsejohn.com/2013/06/prolhpseis-kai-deisidaimonies.html

Προλήψεις και δεισιδαιμονίες

“Χτύπα ξύλο”, “Πιάσε κόκκινο”, “Ο τυχερός μου αριθμός, ρούχο ή χρώμα”, “Τρίτη και 13″, “πέρασμα κάτω από σκάλα”, “μαύρη γάτα”, “δάγκωσε τη γλώσσα σου”, “κουνήσου από τη θέση σου”.
Ποιος από μας δεν έχει νιώσει την ανάγκη σε κάποια φάση της ζωής του να κάνει κάτι από τα παραπάνω; Αυτές οι εκφράσεις που τις έχουμε πει ή τις έχουμε ακούσει όλοι μας όταν θέλουμε να μας πάνε καλά τα πράγματα ή να αποτρέψουμε το κακό, γρουσουζιά ή μια άσχημη εξέλιξη, με ένα μαγικό τρόπο. Είναι κομμάτι της κουλτούρας μας και παρόμοιες εκδηλώσεις συναντώνται σε όλους τους πολιτισμούς. Επίσης, συχνά σε όλους μας παρατηρούνται εμβόλιμες σκέψεις όπως επαναλήψεις λέξεων και εικόνων, ή κάποιος ρυθμός, που κολλάνε στο μυαλό και δεν φεύγουν εύκολα.
Πότε οι προλήψεις αυτές γίνονται πρόβλημα;
Όλα τα παραπάνω παρά τον καταναγκαστικό χαρακτήρα που παίρνουν ορισμένες φορές, βρίσκονται, ωστόσο, μέσα στα φυσιολογικά πολιτισμικά πλαίσια και δεν συνιστούν παθολογικές συμπεριφορές. Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή χαρακτηρίζεται από α) ιδεοληψίες και β) τελετουργίες (ή καταναγκασμούς). συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

Η όμορφη λουίζα

Το Περιβόλι της Κρήτης

Η όμορφη λουίζα είναι ένα ένα φαρμακευτικό λουλούδι που φροντίζει για την καλή μας υγεία με πολλούς τρόπους, ως αφέψημα ή λάδι, αφού τόσο τα άνθη, όσο και τα φύλλα της είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό. Περισσότερα στο http://tinyurl.com/bkxpklz

Λουίζα

Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα

Πατήστε για να αγοράσετε Λουίζα

Η Λουίζα, με το λατινικό όνομα «Lippia citriodora» κατάγεται από την Αμερική αλλά σήμερα τη θεωρούμε δικό μας φυτό και την ονομάζομε λεμονόχορτο, λόγω της λεμονάτης μυρωδιάς των ανθών και των φύλλων της. Στην Κρήτη την αποκαλούν και γοργογιάννη.
Η όμορφη λουίζα είναι ένα ένα φαρμακευτικό λουλούδι που φροντίζει για την καλή μας υγεία με πολλούς τρόπους, ως αφέψημα ή λάδι, αφού τόσο τα άνθη, όσο και τα φύλλα της είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Για τα νοσήματα του στομάχου και του πεπτικού συστήματος το αφέψημά της είναι ευεργετικό και βοηθάει, όταν υποφέρουμε από δυσπεψία, μετεωρισμό, νευραλγίες και κολικούς του στομάχου και των εντέρων.
Σταματά τη διάρροια και την αιμορραγία ενώ βοηθά στο αδυνάτισμα και στην εξαφάνιση της κυτταρίτιδας και στην αποβολή των περιττών υγρών.
Είναι αποτελεσματικό τονωτικό, αλλά ταυτόχρονα και καταπραϋντικό, αντιπυρετικό, διουρητικό και συνίσταται σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεων.
Βοηθάει στην αποτοξίνωση του οργανισμού, ανκουφίζει από τις ημικρανίες και καταπολεμά την κακοσμία του στόματος.
Το ζεστό έγχυμα της λουίζας είναι φημισμένο για της αφροδισιακές του ιδιότητες. Χρησιμοποιήστε το για να πλύνετε και να καθαρίσετε το πρόσωπό σας.
Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία, ζαχαροπλαστική, ποτοποιία κ.λ.π.
Ευεργετικό με καταπλάσματα στους νευρικούς πόνους και νευρικές κεφαλαλγίες, καθώς και στους πόνους των αυτιών.

Μαίανδρος το Αρχαιότερο Ελληνικό σύμβολο

http://theseus-aegean.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1902.html

Μαίανδρος το Αρχαιότερο Ελληνικό σύμβολο

Το αρχαιότερο ελληνικό σύμβολο ο Μαίανδρος αποτελεί σύμβολο Νίκης και Ενότητας, σύμβολο του Άπειρου και της Αιώνιας Ζωής, αλλά και της αέναης πορείας μας μέσα στον κόσμο. Εμπνευσμένος, κατά την άποψη κάποιων ακαδημαϊκών, από τις πολυάριθμες στροφές του ποταμού Μαιάνδρου, ο οποίος έχει συνολικό μήκος πάνω από 500 χιλιόμετρα, θα αποτελέσει ένα από τα ιστορικότερα σύμβολα του Ελληνικού Κόσμου και θα ονομαστεί και Ελληνικό Κλειδί, καθώς δηλώνει την ελληνική καταγωγή όλων των πραγμάτων που τον φέρουν πάνω τους.Μπορεί σαν σύμβολο να χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην διακόσμηση, ουσιαστικά όμως είναι σφραγίδα Ελληνική, καθώς τα περισσότερα αρχαία ελληνικά αντικείμενα φέρουν το σχέδιο του Μαιάνδρου. Σαν σχήμα δεν θα λείψει ούτε και από την Ακρόπολη. Μπορεί να είναι γέννημα των προϊστορικών χρόνων, ωστόσο θα αναγεννηθεί και θα πάρει την κύρια, αλλά όχι και μοναδική μορφή του κατά τους Γεωμετρικούς Χρόνους. Σύμβολο όλων των Ελλήνων ο Μαίανδρος, καθώς θα χρησιμοποιηθεί σε αγγεία, ναούς, μνημεία, γλυπτά, αντικείμενα, πολεμικά όπλα και πανοπλίες, ενδύματα σε όλα τα μήκη και πλάτη του Ελληνικού Κόσμου. Το ίδιο σχήμα υπάρχει και στην περίφημη ασπίδα του Φιλίππου του Β’. Μέσω της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εμφανίζεται και στον Βυζαντινό Πολιτισμό. Αποτελεί λοιπόν ο Μαίανδρος ένα από τα κορυφαία Ελληνικά σύμβολα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στις σπουδαιότερες περιόδους της ελληνικής ιστορίας.

Η αίσθηση του άπειρου, του ατελείωτου αφ΄ ενός, αλλά και της ακρίβειας και ολοκλήρωσης αφ΄ ετέρου, χαρακτηρίζουν τον ελληνικό πολιτισμό. Ήδη από την κλασσική αρχαιότητα ο μαίανδρος εκπροσώπησε την εικαστική έκφραση της πεμπτουσίας της αρχαίας ελληνικής σκέψης – αρμονική ταύτιση των αντιθέτων στον ανώτερο δυνατό βαθμό. Στην αρχαιότητα το σύμβολα αυτό απεικόνιζε την ατελείωτη ροή του χρόνου και το ολοκληρώσιμο των επαναλαμβανόμενων χρονικών κύκλων. Το νερό ως πηγή ζωής και ο αναπόφευκτος μαρασμός, ο θάνατος, που ταυτόχρονα αποτελεί και γέννημα μίας καινούριας αρχής. Οι αινιγματικές και άγνωστες περιπέτειες της μοίρας και η κίνηση προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, από το σημείο γέννησης και εκκίνησης προς τους ευρείς ορίζοντες του αγνώστου – παραλληλισμός με την πορεία του ελληνισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην μυθική επιλογή του Ηρακλή, μαιάνδριο σχήμα είχε ο δύσκολος δρόμος της Αρετής (σε αντίθεση με της Κακίας, που ήταν ευθεία), με τους μαιάνδρους να συμβολίζουν τις δομημένες δυσκολίες της ζωής, που καλείται να ξεπεράσει οξύνοντας το πνεύμα του ο άνθρωπος για να πλησιάσει το ιδανικό.Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο μαίανδρος αποτελεί ευρύτερα διαδεδομένο σύμβολο, τόσο από γεωγραφικής όσο και από χρονολογικής άποψης, που ανιχνεύεται όπου έχει εμφανιστεί ευρωπαϊκού τύπου Πολιτισμός.

Παρουσιάζεται στην πλειονότητα αρχαίων έργων τέχνης, σε αγγεία, οικοδομήματα, επιγραφές. Ο μαίανδρος (ή αλλιώς Ελληνικό κλειδί) ήταν και είναι το σύμβολο της αιώνιας ζωής και του αέναου περάσματός μας πάνω σε αυτό τον κόσμο. Η σημαντικότερη παρουσία του μαίανδρου είναι αυτή στο γενετικό υλικό (μαίανδρος-σπείρα).Με το όρο μαίανδρος ή ελληνική κλείδα εννοείται στην αρχιτεκτονική και την αρχαιολογία η ταινιωτή διακόσμηση -σύνθεση ευθειών- που ενώνονται μεταξύ τους σε ορθές γωνίες ή τέμνονται διαγώνια. Το μαιανδρικό μοτίβο, σεδιάφορες παραλλαγές του, χρησιμοποιείτο συχνά κατά την αρχαιότητα για τη διακόσμηση της ζωφόρου των ναών. Παραλλαγή του είναι ο μαίανδρος που χρησιμοποιεί σπειροειδή επαναλαμβανόμενα μοτίβα  και η βιτρούβια έλιξ (γλωσσίδα), ένα επαναλαμβανόμενο καμπυλόγραμμο κυματοειδές μοτίβο.Τα αρχαιότερα μνημεία, πάνω στα οποία κατ’ αρχάς συναντάται αυτό το γραμμικό κόσμημα, είναι πολλοί τάφοι στην Μικρά Ασία και μάλιστα ο λεγόμενος τάφος του Μίδα στη Φρυγία, του οποίου η λίθινη πρόσοψη είναι πλήρως διακοσμημένη από μαιάνδρους. Επίσης συναντάται πάνω σε αγγεία της γεωμετρικής εποχής, όπου φαίνεται ότι είναι εξέλιξη της συνεχόμενης σπείρας των μυκηναϊκών χρόνων. Χαρακτηριστικά δείγματα αυτού του θέματος κατά την εν λόγω εποχή παρέχουν τα λεγόμενα αγγεία του Διπύλου, που βρίσκονται εκτεθειμένα στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας. Ο μαίανδρος, ο οποίος παρουσιάζεται πάνω σε αυτά τα αγγεία, αρχικά είχε τη μορφή απλής θλαστής γραμμής, της οποίας τα τμήματα διευθύνονται οριζοντίως και καθέτως εναλλάξ. Κατά την ελληνιστική περίοδο αυτός ο τύπος γίνεται πολυπλοκότερος, η θλαστή γραμμή διπλασιάστηκε και πληρώθηκαν τα σχηματιζόμενα τετράγωνα που σχηματίζονταν μεταξύ των γραμμών από στιγμές ή σταυρούς ή άλλα παρεμφερή θέματα. Η χρήση όμως αυτού του γραμμικού σχήματος γίνεται όχι μόνο για την διακόσμηση των αγγείων, αλλά και των ναών και των ενδυμάτων. 

Στους ναούς κοσμούνταν από μαίανδρο, συνήθως έγχρωμο, τα επιστύλια, τα ακρωτήρια και τα φατνώματα της οροφής και οι κίονες, στα ενδύματα δε οι παρυφές. Ωραίο παράδειγμα μαιάνδρου πάνω σε ενδύματα παρέχουν οι κόρες της Ακροπόλεως. Τα αρχαϊκά πώρινα και μαρμάρινα γυναικεία αγάλματα που βρίσκονται στο μουσείο της Ακροπόλεως. Ο πέπλος, τον οποίο φέρουν οι μορφές αυτές, διακοσμούνταν κατά τις παρυφές με άλλα χρωματιστά κοσμήματα (σταυρούς, ρόδακες, άνθη) και με μαιάνδρους. Το γεωμετρικό αυτό σχήμα διατηρήθηκε και κατά την αλεξανδρινή εποχή και μεταδόθηκε και στην Ιταλία. Χαρακτηριστικό πρώϊμου μαίανδρου παρουσιάζουν πολλά αγγεία που βρέθηκαν στην Villanova, πάνω στα οποία ο μαίανδρος είναι ακόμα απλός και βαρύς, στερούμενος την ωραιότητα που χαρακτηρίζει τον διπλό μαίανδρο (γνωστό σήμερα ως σβάστικα) της ελληνικής τέχνης.

συβέχεια στο σύνδεσμο πηγή

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΣΕΙΚΙΛΟΥ

APXAIA EΛΛAΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. ***************************** ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΣΕΙΚΙΛΟΥ
Ο Σείκιλος έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας κατά το 200 π.Χ. Είναι γνωστός για το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι, του οποίου σώζονται πλήρως και οι στίχοι και η μουσική.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΛΗ.
Ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 π.Χ. σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη που έχει ύψος 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του. Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε:

ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ.
(Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος ως διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης).

Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου:

ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ
(Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Για λίγο διαρκεί η ζωή, ο χρόνος καθορίζει το τέλος).

Ο «επιτάφιος» του Σεικίλου, σε αρχαιοελληνική μουσική σημειογραφία.
Στο κάτω μέρος της στήλης αναγράφεται η αφιέρωση ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠι. (Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη), αλλά δεν γίνεται κατανοητό εάν πρόκειται για την σύζυγο, την ερωμένη, τη φίλη, την αδελφή ή την κόρη του, ή και απλώς την Μούσα της μουσικής.
Το μήνυμα αυτό αντιστοιχεί στο επικούρειο απόφθεγμα «όσο ζούμε πρέπει να χαιρόμαστε όπως οι θεοί» γιατί ο θάνατος είναι το τέλος και δεν υπάρχει συνέχεια. Εμφανώς επικούρεια είναι όλα τα αναφερόμενα συστατικά του μέλους: η ηδονή της ζωής, η αταραξία, καθώς και το τελικό όριο της ζωής, ο θάνατος.
Η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε το 1883 στην τουρκική πόλη Αϊδίνιο, όπως είναι το σύγχρονο όνομα των αρχαίων Τραλλέων. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 η στήλη χάθηκε και πολλά χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκε σε έναν κήπο τουρκικού σπιτιού. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού είχε κόψει τη βάση της στήλης για να την χρησιμοποιήσει ως βάζο για λουλούδια. Σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη. Πιστά αντίγραφά του υπάρχουν σε διάφορα μουσεία.