γιατί στη Βασιλόπιτα βάζουμε φλουρί;

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ξέρετε γιατί στη Βασιλόπιτα βάζουμε φλουρί;

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα των ημέρων είναι η Βασιλόπιτα και η κοπή της. Και όσες και αν είναι οι συνταγές για την παρασκευή…

iscreta.gr
http://iscreta.gr/2016/12/%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%86/

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα των ημέρων είναι η Βασιλόπιτα και η κοπή της. Και όσες και αν είναι οι συνταγές για την παρασκευή της, όλες συγκλίνουν στο έξης ένα σημείο: «στο…πολυπόθητο φλουρί».

Βασιλόπιτα: η ιστορία της ξεκινά πριν από εκατοντάδες χρόνια, περίπου 1500, στη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας. Την εποχή που ο  Μέγας Βασίλειος,  ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!
‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.
Πηγή: dogma.gr

Ηράκλειο - Άγιος Νικόλαος

Μια διαδρομή με λεωφορείο Διατρέχουμε τον βόρειο οδικό άξονα της Ανατολικής Κρήτης περνώντας δίπλα ή μέσα από τουριστικές περιοχές όπως Αμνισσό, Κοκκίνη Χάνι, Γούρνες, Γούβες, Χερσόνησο, Μάλια με μια παράκαμψη στη γοητευτική Νεάπολη για να καταλήξουμε στον κοσμοπολίτικο Άγιο Νικόλαο... Απολαύστε τη διαδρομή....

Εορτάζει στις 30 Δεκεμβρίου ο Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας.

Οι Άγιοι Ιωάννης ο Ερημίτης και Γεδεών.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

www.monastiriaka.gr
Εορτάζει στις 30 Δεκεμβρίου ο Άγιος Γεδεών ο Νέος Οσιομάρτυρας.
Οι Άγιοι Ιωάννης ο Ερημίτης και Γεδεών.
Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας) και κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος. Οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα ενώ είχε άλλους τρεις αδελφούς και τέσσερις αδελφές.
Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του ήλθε στο χωριό Γιερμή και από 'κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του. Τον άρπαξε όμως κάποιος Τούρκος και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ. Μετά από δυο μήνες, ο Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε και επανήλθε στην οικογένειά του. Ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη. Εκεί εξομολογήθηκε σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του.
Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πάλι εξομολογήθηκε, έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών. Οι πατέρες της Μονής του ανέθεσαν το διακόνημα του Εκκλησιάρχου.
Την 6η Ιουνίου 1797 μ.Χ. ο Γεδεών με την ευλογία των Πατέρων διωρίσθηκε μετοχιάρης με τον προηγούμενο Γαβριήλ, στο Μετόχιο της Μεταμορφώσεως, στην περιοχή του Ρεθύμνου Κρήτης. Μετά από έξι έτη παραμονής στο μετόχι, επέστρεψεν στην μονή της μετανοίας του.
Με τον πόθο όμως του μαρτυρίου, ήλθε στο Βελεστίνο, στον τόπο που αρνήθηκε την πίστη του, όπου μέσα στην αγορά με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό.
Διωκόμενος από τους Τούρκους, ήλθε στην Αγιά, όπου συνελήφθηκε. Οι Τούρκοι, αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους του Τιρνάβου, κατόπιν του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια και στη συνέχεια τον έριξαν στα αποχωρητήρια. Εκεί, μέσα σε φρικτούς πόνους, παρέδωσε το πνεύμα του στις 30 Δεκεμβρίου 1818 μ.Χ.
Η τίμια κάρα του μάρτυρα, αποθησαυρίστηκε στην αγία Τράπεζα του Μητροπολιτικού Ναού του Τυρνάβου, Παναγίας Φανερωμένης. http://www.saint.gr/1070/saint.aspx

Ο υπέρβαρος Αι-Βασίλης...

Η Ελλάδα Ξυπνάει

Ο υπέρβαρος Αι-Βασίλης....παιδί της coca cola δεν έχει καμία σχέση με τον Μέγα Βασίλειο.

Ο υπέρβαρος Αϊ-Βασίλης με τα ροδοκόκκινα μάγουλα, τη λευκή γενειάδα και κόκκινο-άσπρο κοστούμι δεν είναι τίποτα άλλο από το διαφημιστικό... παιδί της Coca Cola. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας, ο Άγιος Βασίλης γιορτάζει φέτος τα 79α γενέθλιά του: ο σχεδιαστής του, Χέιντον Σάντμπλομ, τον δημιούργησε το 1931.

Ο σχεδιαστής του Αϊ-Βασίλη, Χέιντον Σάντμπλομ, τον δημιούργησε το 1931 κατά παραγγελία της Coca Cola.

Η διαφημιστική καμπάνια ήταν τόσο επιτυχημένη, που η μοντέρνα εικόνα του αγίου των Χριστουγέννων έκανε τον γύρο του κόσμου και καθιερώθηκε!

Δεν πρόκειται ωστόσο για τη μοναδική περίπτωση: όπως τονίζουν οι ειδικοί, πολλά από τα χριστουγεννιάτικα σύμβολα λειτουργούν ως εμπορικά σήματα, ανεβάζοντας τον τζίρο των καταστημάτων κατά τον πιο καταναλωτικό μήνα του έτους. Άλλωστε, ο Santa Claus δεν είναι καν ελληνικό... προϊόν.
«
Τόσο για τους Έλληνες όσο και τους λοιπούς ορθόδοξους λαούς, ο Αϊ-Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, που έζησε στην Καππαδοκία και αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στους συνανθρώπους του. Και η εικόνα του Μεγάλου Βασιλείου ουδεμία σχέση έχει με αυτή που κυριαρχεί σήμερα: ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια, μελαψός και με γένια», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μηνάς Αλεξιάδης. Εκτός ελληνικών εθίμων είναι και η ανταλλαγή δώρων τα Χριστούγεννα.
Τα Ελληνόπουλα συνήθιζαν να ανοίγουν τα δώρα τους την 1η Ιανουαρίου, την ημέρα δηλαδή της γιορτής του Μεγάλου Βασίλειου. Πάντως, την περίοδο των γιορτών, οι αγορές παιχνιδιών στη χώρα μας φτάνουν στο 50% του συνόλου των ετήσιων αγορών, όταν τους υπόλοιπους μήνες το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 5% και το Πάσχα το 10%!

Εμπορικό τρικ με δέλεαρ τα... αυθεντικά Χριστούγεννα είναι και το Ροβανιέμι ή αλλιώς το χωριό του Αϊ-Βασίλη, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει ο φινλανδικός τουριστικός οργανισμός. Μάλιστα, οι Φινλανδοί έχουν «βουτήξει» για τα καλά στο μάρκετινγκ με αποτέλεσμα να βάζουν τον Άγιο Βασίλη να κάνει υπερωρίες μοιράζοντας δώρα εις διπλούν: στις 25 Δεκεμβρίου αλλά και την 1η Ιανουαρίου, ώστε να κρατά περισσότερες ημέρες η τουριστική περίοδος.

ΕΥΧΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Νίκος Ψιλάκης - Nikos Psilakis - Karmanor.gr.

ΟΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ
ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ
http://karmanor.gr/el/article/eyhes-grammenes-stin-petra

ΕΥΧΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ

Οι ευχές μας για το 2018 Βρυγιά και άθωρη πέτρα... Λέξεις ξεχασμένες στο δισάκι του χρόνου, στοιχεία ταυτότητας ενός…

karmanor.gr

Βρυγιά και άθωρη πέτρα... Λέξεις ξεχασμένες στο δισάκι του χρόνου, στοιχεία ταυτότητας ενός πολιτισμού που αναζήτησε τα σύμβολά του στη γη και όχι σε φανταχτερές μιμήσεις Αγιοβασίληδων ντυμένων με κόκκινες κάπες. Βρυγιά θα πει σκεπασμένη με βρύα, ακίνητη δηλαδή. Και άθωρη θα πει χωμένη βαθιά στη μήτρα της γης, ανέγγιχτη, να μην την έχει δει ανθρώπινο μάτι, δηλαδή ακίνητη πάλι.

Τέτοιες πέτρες κρατούσαν κάποτε όσοι πήγαιναν σε σπίτια συγγενών και φίλων τη μέρα της Πρωτοχρονιάς. Στους παραθαλάσσιους οικισμούς, κυρίως στις μεγάλες μας πόλεις, προτιμούσαν χοχλάκους βγαλμένους από τον πάτο της θάλασσας. Τους διάλεγαν μεγάλους, να έχουν παλέψει με την ορμή των κυμάτων και να 'χουν βγει νικητές! Κι αν έμπαινες σε κρητικό σπίτι τούτη τη χρονιάρα μέρα θα έβλεπες σωρό τις πέτρες πίσω από την πόρτα. Τις μετρούσαν οι νοικοκυρές και καμάρωναν, «είκοσι πέτρες, είκοσι καλαντιστάδες ήρθανε φέτος, καλά θα πάει, δόξα τω Θεώ, η χρονιά».

Με τούτες τις πέτρες μετέφεραν οι κοντινοί μας πρόγονοι τις πιο όμορφες ευχές τους: «Γεροί σαν την πέτρα... Σαν την πέτρα στερεωμένο το σπιτικό σας... Όσες οκάδες είναι η πέτρα, τόσο χρυσάφι να βγάλετε φέτος...». Κι ήξεραν πως χρυσάφι αληθινό ήταν μόνο το χαμόγελο, η σταθερότητα του οίκου, η επάρκεια των αγαθών που τα πρόσφερε απλόχερα η γης· φύτρωναν κι αυτά ανάμεσα στις άθωρες πέτρες, ίσως και να έπαιρναν δύναμη απ' αυτές. Γι' αυτό κι όλα τα καλούδια της Πρωτοχρονιάς ήταν παιδιά της Μεγάλης Μάνας, της γης μας. Αμύγδαλα, καρύδια, φιστίκια, φουντούκια, σύκα ξερά, όλα πάνω σ' ένα τραπέζι πλουμισμένο με συναίσθημα και κοσμημένο με αναλογικούς συμβολισμούς, με γλυκίσματα και με πράσινα φύλλα, αρχέγονα σύμβολα της αιωνιότητας, κλάδους αειθαλείς του δικού μας, αλλά και πανανθρώπινου Ιερού Δέντρου της Ζωής...

Αφουγκραζόμαστε σήμερα, Πρωτοχρονιά του 2018, τα μηνύματα ενός πολιτισμού ριζωμένου βαθιά στις ψυχές μας, του πολιτισμού που μεταμόρφωσε τα κοινότατα πράγματα της φύσης σε λαλούντα και πολύσημα σύμβολα. Την πέτρα, το νερό, το πράσινο φύλλο. Ίσως να είναι αποστάγματα σοφίας, ίσως να είναι ο τρόπος με τον οποίο έβλεπαν οι πρόγονοί μας τον κόσμο: ένα αδιατάρακτο σύνολο εμψύχων κι αψύχων, υλικών πραγμάτων και άυλων μαζί.

Τούτα τα απλά και πανέμορφα σύμβολα διάλεξε φέτος η (ευρύτερη) οικογένεια του Νίκου και της Μαρίας Ψιλάκη για να σας στείλει τις ευχές της. Να είστε γεροί σαν την πέτρα. Να έχει κι ο κάθε οίκος τη σταθερότητα του ταπεινού μα και λαλίστατου πρωτοχρονιάτικου συμβόλου. Έτσι γιατί σταθερότητα του οίκου σημαίνει γαλήνη και δηλώνει έναν κόσμο χωρίς πολέμους, χωρίς πείνα, χωρίς προσφυγιές.

Χρόνια πολλά!

Καζαμίας: Το πρωτοχρονιάτικο λαϊκό έντυπο

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Η Πρωτοχρονιά στην παλιά Αθήνα και αργότερα σε όλη την Ελλάδα συνδεόταν με το δημοφιλέστερο λαϊκό έντυπο, το «προφητικό ημερολόγιο» με τον τίτλο «Καζαμίας». Κάθε σπιτικό την παραμονή του νέου έτους αγόραζε τον «Καζαμία» του για να διαβάσει με περιέργεια τις προφητείες του. Θα συμβεί αυτό, στο τάδε τέταρτο της Σελήνης του δείνα μηνός. Τις περισσότερες φορές μάλιστα οι προφητείες έβγαιναν! Γιατί προσδιοριζόταν, ο χρόνος έμενε όμως απροσδιόριστος ο τόπος. Αυτή ήταν και η πονηριά των εκδοτών. Πάντα κάτι συνέβαινε κάπου στην υφήλιο. Κάποια Κυβέρνηση άλλαζε τις ημέρες που προφήτευε ο «Καζαμίας» ή πέθαινε ένας βασιλιάς ή γεννιόταν ένα κατσικάκι με έξι πόδια, «γέννησις τέρατος», όπως προέβλεπαν οι Καζαμίες. Τόσο μεγάλος ο κόσμος. Όλο και κάπου θα συνέβαινε ένα ναυάγιο, ένας καταστρεπτικός σεισμός ή μία έκρηξη ηφαιστείου.

Τους φθινοπωρινούς μήνες προφήτευαν χειμαρρώδεις βροχές και πλημμύρες ποταμών, τους χειμωνιάτικους άφθονα χιόνια και διακοπές των συγκοινωνιών και τους θερινούς φοβερούς καύσωνες. Όπως διηγείτο ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, με το πέρασμα του χρόνου, ήδη από τα τελευταία προπολεμικά χρόνια ο «Καζαμίας» έχανε τη λάμψη του. Τον αντικατέστησαν οι επιτραπέζιοι ημεροδείκτες, τα ημερολόγια τοίχου ή τσέπης ή τα περίφημα πολυτελή ημερολόγια που είχαν εγκυκλοπαιδικό και λογοτεχνικό χαρακτήρα, ογκώδη, πολυτελή και χρυσόδετα. Αλλά ο «Καζαμίας» δεν εξαφανίστηκε. Συνεχίζουν να εκδίδονται μέχρι τις ημέρες μας «Καζαμίες» προσπαθώντας να διατηρήσουν κάτι από την εκδοτική λάμψη και τη γραφικότητα του παρελθόντος.
Οι πρόδρομοι του «Καζαμία»

Τα ημερολόγια, με την ευρύτερη σημασία τους, δεν είναι βεβαίως δημιουργήματα της νεότερης Ιστορίας. Τους προδρόμους του «Καζαμία» και των ημερολογίων πρέπει να αναζητήσουμε στους αρχαίους Αιγύπτιους. Σώζεται αρχαιότατος πάπυρος που θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο ημερολόγιο του κόσμου. Παραπλεύρως των ημερομηνιών σημειώνονται πάσης φύσεως πρακτικές συμβουλές ή προβλέψεις. Ακολούθησαν οι Έλληνες. Σε μαρμάρινες πλάκες σημείωναν τις ημερομηνίες και παραπλεύρως τις σχετικές γεωργικές, ιατρικές, ναυτικές κ.ά. συμβουλές. Αλλά πρόγονοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν και τα «Έργα και Ημέραι» του Ησίοδου (8ος αι. π.Χ.) ή το επικό ποίημα «Φαινόμενα» που έγραψε ο Αλεξανδρινός ποιητής Αρατος ο Σολεύς (3ος αι. π.Χ.) κ.ά. Οι Ρωμαίοι, πέραν του ημερολογίου που καθιερώθηκε σε όλο τον κόσμο, μετέδωσαν τη συνήθεια της σύνταξης των διαφόρων ημερολογίων, με την ευρύτερη σημασία που πήραν ο «Καζαμίας», τα ημερολόγια τσέπης και τα «Αλμανάκ». Τέλος, δεν παραβλέπονται τα ημερολόγια των ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής, όπως των Αζτέκων και των πολυσυζητημένων τελευταία Μάγια.

Η αρχή και η εξέλιξη του εντύπου
Η τυπογραφία έφερε τη μεγάλη αλλαγή. Ποικιλία περιεχομένου, επιστημονικές επιτεύξεις, λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές ειδήσεις και κινήσεις αλλά και λαϊκότερες εκδόσεις, όπως ο «Καζαμίας» με προφητείες… αστρολόγων. Ο δικός μας προέκυψε κατά μίμηση της ιταλικής εκδοχής και φαντασίας που γέννησε τον Πιέτρο Καζαμία, δήθεν Ενετό προφήτη και αστρολόγο του Μεσαίωνα. Διάβαζε τα μελλούμενα στα αστέρια και η φανταστική μορφή του, με το πανύψηλο κωνικό καπέλο του να βλέπει τα αστέρια, κόσμησε όλα τα εξώφυλλα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα ο «Καζαμίας» εισέρχεται και στην ελληνική ζωή, κατακτώντας όλο και περισσότερους αναγνώστες.

Στην αρχή εκδίδονταν κακότεχνα λαϊκά φυλλάδια, τα οποία αναλάμβαναν να πουλήσουν στους δρόμους των Αθηνών οι περίφημοι μοσχόμαγκες του Ρολογιού, δηλαδή τα φτωχά και ξυπόλυτα επαρχιωτόπουλα που ξέπεφταν στην Αγορά και αναζητούσαν τρόπους για να επιβιώσουν. Σταθμός για τον «Καζαμία» υπήρξε η έκδοσή του από τα παιδιά του Αθηναίου Ανδρέα Κορομηλά. Ανέθεσαν τη φροντίδα του στον συντηρητικό Ειρηναίο Ασώπιο που… γέννησε τον σύγχρονο τύπο της έκδοσης. Δεν απέφυγε και εκείνος τον λαϊκισμό και έμεινε αλησμόνητο αυτό που έγραψε για τις γυναίκες: «Αι γυναίκες είναι ως αι κοτελέται∙ όσον περισσότερον τας κτυπάς, τόσω τρυφερώτεραι γίνονται»!

Οι προφητείες και οι φάσεις της Σελήνης
Δεν μπορούσε βεβαίως από το μεγάλο πανηγύρι να λείψει και ο Γεώργιος Σουρής που φρόντισε να βγει «Του Ρωμηού ο Καζαμίας / με μικράς καινοτομίας». Σατιρίζοντας τις καταστροφικές προβλέψεις έγραφε το 1889: «Στο τέλος δε ο Φασουλής, κυττάζων τους αστέρας / ως Κάλχας οιστρηλατηθείς και πλήρης μεγαλείου / προλέγει την καταστροφήν της ανθρωπίνης σφαίρας / διά της αποψύξεως του δίσκου του Ηλίου». Ευρηματικοί οι εκδότες γέννησαν δεκάδες τίτλους για να κοσμήσουν τους «Καζαμίες» τους: «Προφητικόν Ημερολόγιον του διάσημου αστρονόμου Καζαμία», «Σεληνοδρόμιον Προγνωστικόν Καζαμία», «Ο περίφημος Καζαμίας του έτους…», «Του διασήμου αστρονόμου Καζαμία ημερολόγιον προγνωστικόν περιέχον γενική έποψιν του έτους …».

Εντυπωσιάζονταν οι αναγνώστες που διάβαζαν για τις φάσεις της Σελήνης που δίδονταν με ακρίβεια. «20 Ιανουαρίου πανσέληνος», έγραφε ο Καζαμίας ή κατέγραφε τις εκλείψεις. Ήταν σημαντική η πληροφορία για το πόσες και τις είδους εκλείψεις του Ήλιου ή της Σελήνης θα γίνονταν όλο το χρόνο. Έβλεπαν το φεγγάρι ολόγιομο να σκοτεινιάζει την ημέρα και ώρα που έλεγε ο «Καζαμίας»: «Ολική έκλειψις της Σελήνης, ορατή και εν Ελλάδι». Δεν υπήρχαν τότε άλλα μέσα, πλην των εφημερίδων και αργότερα του ραδιοφώνου, για να πληροφορήσουν τον κόσμο που αγνοούσε τα στοιχειώδη. Εξομολογιόταν ο Ξενόπουλος πως ήταν αδύνατον ο κόσμος να καταλάβει το «Νέον Έτος», δίσεκτο ή όχι, και να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά, χωρίς το κακοτυπωμένο φυλλάδιο με τον παράξενο ζωγραφιστό τίτλο «Καζαμίας» και τον αστείο ανθρωπάκο στο εξώφυλλό του.

Κάθε λογής προφητείες, προγνωστικά, παροιμίες, οδηγίες προς τους γεωργούς και στο τέλος δίστιχα για τον κάθε μήνα. Έγραφε για τον μήνα Δεκέμβρη: «Εις την φωτιάν καθήμενος, αγνάντευα το χιόνι / και γύριζα τη σούβλα μου με το παχύ καπόνι» και στην αρχή μια χονδροειδής αλλά νόστιμη ξυλογραφία συμβόλιζε τον μήνα. Έφτασε λοιπόν μέχρι τις ημέρες μας ο «Καζαμίας» χρησιμοποιώντας και άλλες ονομασίες: «Μέγας Καζαμίας», «Σούπερ Καζαμίας», Μέγας Καζαμίας Ερμού», «Μέγας Εγκυκλοπαιδικός Καζαμίας», «Μέγας Καζαμίας Πραξιτέλους» κ.ά. Δεκάδες «Καζαμίες» με ποικίλες μορφές, έμμετροι, με σκίτσα και φωτογραφίες, ασπρόμαυροι ή πολύχρωμοι, σατιρικοί ή πολεμικοί, πρωτοχρονιάτικα σατιρικά κεράσματα σε εφημερίδες και περιοδικά που κάποτε ήταν ο αγαπημένος πρωτοχρονιάτικος σύντροφος στις οικογένειες.

Ένα ελατάκι για τον Τάκη

 Εικονογράφος: Μελίνα Δεσφινιώτου

ISBN: 978-960-501-903-7

Σελίδες: 96

Ημερομηνία Έκδοσης: 29/10/2012

Διαθέσιμο

Όταν παραμονές Χριστουγέννων ο μικρός Τάκης κάνει φριχτά παράπονα στη μαμά του για το τεράστιο έλατο που έχει στολίσει στο σαλόνι και που πρέπει να στραβολαιμιάζει για να το κοιτάζει, η μαμά του, που δεν του χαλάει ποτέ χατίρι, του αγοράζει ένα τόσο δα μικρό ελατάκι. Το ελατάκι αυτό μπορεί να είναι μικρό, αλλά κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Ένα μυστικό που ούτε το υποψιαζόταν κανείς ως τότε.

Περιγραφή βιβλίου

'Όταν παραμονές Χριστουγέννων ο μικρός Τάκης κάνει φριχτά παράπονα στη μαμά του για το τεράστιο έλατο που έχει στολίσει στο σαλόνι και που πρέπει να στραβολαιμιάζει για να το κοιτάζει, η μαμά του, που δεν του χαλάει ποτέ χατίρι, του αγοράζει ένα τόσο δα μικρό ελατάκι. Το ελατάκι αυτό μπορεί να είναι μικρό, αλλά κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Ένα μυστικό που ούτε το υποψιαζόταν κανείς ως τότε.

ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Παραμονές Χριστουγέννων και ο μικρός Τάκης έκανε φριχτά παράπονα στη μαμά του για το τεράστιο έλατο που είχε στολίσει. Έπρεπε να στραβολαιμιάζει για να το κοιτάξει. Και η μαμά, που δε χαλούσε χατίρια στο καμάρι της, αγοράζει ένα τόσο δα μικρό ελατάκι, στα μέτρα του Τάκη. Μέχρι εδώ όλα ωραία και πιθανόν αναμενόμενα, αν δεν έβαζε το μαγικό του χέρι ο μετρ των παιδικών παραμυθιών, Ευγένιος Τριβιζάς, που αποφάσισε να σκαρώσει ακόμα μία χριστουγεννιάτικη έμμετρη ιστορία με οικολογικές προεκτάσεις. Διότι μόλις ο Τάκης στολίζει το ελατάκι, ανάμεσα απ’ τα κλωνιά προβάλλει ένα ανθρωπάκι με κυπαρισσί σκουφάκι, η ψυχή του έλατου. Οι δυο τους θα χτίσουν μια σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης.
Μαίρη Αδαμοπούλου,Τα Νέα

Κάθε νέο βιβλίο, κείμενο, θεατρικό έργο του Ευγένιου Τριβιζα είναι ένα σημαντικό γεγονός – ακόμα κι όταν πρόκειται για λίγες αράδες ή ένα σχόλιό του. Ο λόγος του είναι ανακουφιστικός και διαυγής όσο λίγων συγγραφέων ή αυτών που αποκαλούμε ανθρώπους της διανόησης. Κάθε φορά που ένα νέο βιβλίο του πέφτει στα χέρια μου, ανυπομονώ να διαβάσω τις σκέψεις του διατυπωμένες με φράσεις ονείρου, πασπαλισμένες με ζάχαρη, αλλά και με πικραμύγδαλο. Ανοίγοντας το νέο του βιβλίο, Ένα ελατάκι για τον Τάκη, αντιλαμβάνομαι με ενθουσιασμό πως ένα μικρό εκδοτικό θαύμα βρίσκεται στα χέρια μου, όμορφα συντροφευμένο από τις εικόνες της Μελίνας Δεσφινιώτου. Διαβάζω: «Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω σ’ όλα τα παραμελημένα δέντρα των πολυσύχναστων δρόμων που θα ήθελαν να τα στολίσει κάποιος μια χριστουγεννιάτικη νύχτα». Ο ήρωας είναι ο Τάκης, ένα μικρό αγόρι που δε θέλει το υπέρλαμπρο, τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο που στόλισε η μητέρα του και παρακαλά να αποκτήσει ένα όμορφο, μικρό δέντρο. Πέρα από τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η ιστορία, με ξωτικά και εκπλήξεις, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το σχόλιο του Ευγένιου Τριβιζά για τα βασικά αιτήματα και μοντέλα ζωής των ενηλίκων, που προσφέρονται προς κατανάλωση στα παιδιά. Τη στιγμή που το δόγμα μοιάζει να είναι «όσο πιο μεγάλο, πλούσιο, λαμπερό γίνεται», σε μια αποθέωση της εικόνας και της επιτηδευμένης ομορφιάς, ο Τριβιζάς δείχνει τον δρόμο της ουσίας. Έναν δρόμο καθησυχαστικό, με μέτρο και αρετές που δε συναντάς στο κενόδοξο του μεγάλου μεγέθους. Αντιλαμβάνομαι ότι η ανάγνωση και αυτού του βιβλίου του Τριβιζά είναι μια ανάγκη εντέλει προσωπική. Χάνοντας το πρόσχημα ότι τα διαβάζω φωναχτά για να τα ακούσει ο γιος μου, καθώς πλέον μπορεί μόνος του να διαβάζει, συνειδητά περνάω στη φάση της ανοιχτής παραδοχής της σχέσης μου με τα βιβλία του. Μπορώ πια να κάτσω μόνη μου αναπαυτικά και να τα διαβάσω μέχρι την τελευταία λέξη –ξανά και ξανά– για τη δική μου ευχαρίστηση και μόνο. Τι πιο όμορφο γιορτινό δώρο – για μένα από μένα;
Η Ναυτεμπορική

Μοσχαράκι κοκκινιστό

Μοσχαράκι κοκκινιστό

Bαθμολογία:

75 ψήφοι

Προστέθηκε από Sitronella, 28.09.06
Περιγραφή

Κλασσική γεύση το κοκκινιστό μοσχαράκι. Σερβίρετέ το με πουρέ, ρύζι ή τηγανιτές πατάτες. Είναι το ίδιο νόστιμο!

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 κιλό μοσχάρι κομμένο σε κύβους
• λίγο λάδι
• 1 ποτηράκι κρασί
• σάλτσα ντομάτας (1 κουτί)
• 1 κρεμμύδι
• 1 καρότο κομμένο σε ροδέλες (προαιρετικά)
• 1 κομμάτι κανέλας
• 3-4 γαρύφαλλα
• αλάτι, πιπέρι
• 1 δάφνη
• 1 κ.σ. καρίνο (μείγμα μπαχαρικών) (προαιρετικά)

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Μοσχάρι

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Κουζίνα

Ελληνική

Περιέχει

Σάλτσα ντομάτα

Σερβίρει

6-8

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μοσχαράκι κοκκινιστό http://www.sintagespareas.gr/sintages/mosxaraki-kokkinisto.html#ixzz24giXAlye

Μπουγατσάκια ξεσκέπαστα

Μπουγατσάκια ξεσκέπαστα

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από Μυρτω, 18.06.09

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 πακέτο φύλλο κρούστας 250γρ.
• 2 κ.σ. βούτυρο
• μείγμα από 3 κ.σ. ζάχαρη και 1 κ.γ. κανέλλα

για την κρέμα:

• 4 φλυτζ. γάλα
• 3/4 φλυτζ. αλεύρι
• 2 κ.σ. σιμιγδάλι ψιλό
• 1 φλυτζ τσαγιού ζάχαρη
• 2 κρόκοι αυγών
• λίγο αλάτι
• 1 βανίλια
• 1κ.σ βούτυρο

για την κρούστα:

• 1 αυγό και 3 κ.σ. ζάχαρη (καλά χτυπημένα)

επικάλυψη:

• ζάχαρη άχνη, κανέλλα και τριμμένο καρύδι (όποιος θέλει)

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορα γλυκά

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Γάλα

Αβγά

Μόνο κρόκους

Φτιάχνι

24 κομμάτια

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μπουγατσάκια ξεσκέπαστα 

http://www.sintagespareas.gr/sintages/mpougatsakia-kseskepasta.html#ixzz235DDwk5B

Βασιλόπιτα τσουρέκι

Βασιλόπιτα τσουρέκι

ΥΛΙΚΑ:
35 γρμ. βούτυρο γάλακτος πρόβειο
35 γρμ. βούτυρο αγελάδος
100 γρμ. γάλα φρέσκο
160 γρμ. ζάχαρη άχνη
3 αυγά
5 γρμ. μαχλέπι  κοπανισμένο
5 γρμ. μαστίχα κοπανισμένη  ή 5-7 σταγόνες μαστιχέλαιο
100 γρμ. νερό χλιαρό
40 γρμ. μαγιά φρέσκια
650 γρμ. αλεύρι δυνατό ( δεν βάζουμε περισσότερο, θέλει ακριβώς τόσο)
1 κρόκο για  επικάλυψη
αμύγδαλο φιλέ και μαυροκούκκι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε τα βούτυρα, την ζάχαρη, το γάλα, το μαχλέπι και την μαστίχα.
Προσέχουμε να μην καεί και υπερβεί τους 50'. Το κατεβάζουμε απο την φωτιά, ρίχνουμε τα αυγά και ανακατεύουμε καλά. Σ'ενα αλλο σκεύος διαλύουμε την μαγιά με το χλιαρό νερό και το ρίχνουμε στο μείγμα του βούτυρου. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΈΙΝΑΙ ΧΛΙΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΘΟΥΝ  Η ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΓΑ. Το μεταφέρουμε στον κάδο του μίξερ, ρίχνουμε το αλεύρι και με τον γάντζο αρχίζουμε να δουλεύουμε το μείγμα. Αν χρειαστεί προσθέτουμε το πολύ μια κουταλιά αλεύρι. Το δουλεύουμε πάρα πολύ καλά, μέχρις ότου η ζύμη γίνει μιά μπάλλα γύρω απο τον γάντζο. Την μεταφέρουμε σε μια λεκάνη, κάνουμε ενα σταυρό στην κορυφή, σκεπάζουμε και αφήνουμε την ζύμη να ανέβει για τουλάχιστον 3 ώρες, ώστε να διπλασιαστεί η ζύμη και να χαθεί ο σταυρός. Ντύνουμε με λαδόκολλα ενα ταψί 28-30 εκ. μεταφέρουμε την ζύμη μας, την στρώνουμε και την αφήνουμε πάλι για μιά ώρα να ανέβει. Αραιώνουμε τον κρόκο με λίγο νεράκι και αλείφουμε με ελαφρές κινήσεις την επιφάνεια της ζύμης. Πασπαλίζουμε με το αμύγδαλο φιλέ και το μαυροκούκκι (αν θέλουμε το βάζουμε) και ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180' για μία ώρα περίπου, για να μην καεί η πίτα μας προς το τέλος την σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Είναι η κλασσική βασιλόπιτα τσουρέκι σε συνταγή του Παρλιάρου.