Μωσαϊκό: Όμορφη και παράξενη πατρίδα: Όμορφη και παράξενη πατρίδα Odysseas Elytis . Όμορφη και παράξενη πατρίδα Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα ...
Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί. Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019
Αγροσελίδα: Η πεπονιά και η καλλιέργειά της
Αγροσελίδα: Η πεπονιά και η καλλιέργειά της: Γράφει η Κατερίνα Καπώνη Η πεπονιά ανήκει στην οικογένεια των κολοκυνθοειδών ή αλλιώς στην οικογένεια Cucurbitaceae. Είναι κυ...
Το φυτό είναι ετήσιο, κυρίως μόνοικο δίκλινο με βλαστούς μακρύς τριχωτούς, διακλαδιζόμενους και έρποντες που φέρουν έλικες. Τα φύλλα είναι μεγάλα, τριχωτά, έλλοβα ή απλά πενταγωνικά ή καρδιόσχημα, συνήθως οδοντωτά.
Η άνθηση γίνεται κατά τις πρωινές ώρες και διαρκεί για τα αρσενικά άνθη μία μόνο ημέρα και για τα θηλυκά, εφόσον δεν έχουν γονιμοποιηθεί, επί 2-3 ημέρες. Κάθε καρπός που σχηματίζεται από γονιμοποίηση δίνει μέσα σε κοιλότητα συνήθως 400-600 σπόρους κιτρινωπούς, ελλειψοειδείς και πλατύς, με τους οποίους γίνεται ο πολλαπλασιασμός του φυτού.
Η πεπονιά καλλιεργείται στις τροπικές μέχρι και τις εύκρατες περιοχές της γης. Κατά τη διάρκεια της καλλιέργειάς της απαιτούνται σχετικά υψηλές θερμοκρασίες, οι μέσες μηνιαίες να κυμαίνονται μεταξύ 18-24oC. Εάν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλότερες, θα πρέπει να δοθεί προστασία στα φυτά όλη την περίοδο που διαρκούν οι χαμηλές θερμοκρασίες με καλλιέργεια σε χαμηλά τούνελ. Ο παγετός καταστρέφει τα φυτά. Η πεπονιά απαιτεί καλά στραγγιζόμενο έδαφος και δεν ευδοκιμεί σε βαριά αργιλώδη ή τυρφώδη εδάφη. Το νερό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο στην καλλιέργεια της πεπονιάς. Πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα έτσι ώστε να μην κατακλύζονται με νερό το φυτό κατά τη διάρκεια ανάπτυξης του καρπού, διαφορετικά οι καρποί θα είναι πτωχοί σε γεύση λόγω μικρής περιεκτικότητας σε διαλυτά άλατα. Η άρδευση συχνά διακόπτεται όταν έχουμε πρώιμη ανάπτυξη των καρπών κα συνήθως διακόπτεται και κατά τη διάρκεια της συγκομιδής, εκτός αν πρέπει να διατηρηθεί το φύλλωμα για να προστατευτεί ο καρπός από τα εγκαύματα.
Η θερμοκρασία του εδάφους πρέπει να είναι τουλάχιστον 20oC για καλό φύτρωμα και 32oC για άριστο. Η πεπονιά απαιτεί καλά στραγγιζόμενο έδαφος και δεν ευδοκιμεί σε βαριά αργιλώδη ή τυρφώδη εδάφη. Η ποσότητα εδαφικής λίπανσης πρέπει να είναι μέτρια και το άζωτο επαρκές για μια δυναμική βλαστική ανάπτυξη, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να αναζωογονήσει την βλαστική ανάπτυξη κατά την περίοδο ανάπτυξης των καρπών.Αν απαιτούνται μικρές ποσότητες φωσφόρου, τότε η εφαρμογή σε δόσεις είναι καλύτερη διότι ο φώσφορος κινείται ελάχιστα στο έδαφος. Το καλίο πρέπει να χορηγείται σε δυο δόσεις, όπως και το άζωτο. Οι διαφυλλικοί ψεκασμοί δευτερευόντων στοιχείων ή μικροστοιχείων μπορεί να βοηθήσουν στο να μετριαστούν οι ελλείψεις. Σε οποιαδήποτε περίπτωση πρέπει να εφαρμόζονται μόνο όταν είναι απολύτως αναγκαίο και σε ποσότητες που συνιστώνται. Η θερμοκρασία του εδάφους πρέπει να είναι τουλάχιστον 20oC για καλό φύτρωμα και 32oC για άριστο.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες πεπονιών, που ξεχωρίζουν από το χρώμα του φλoιού από το σχήμα ή από το βάρος. Ανάλογα με την ποικιλία τα πεπόνια διαφέρουν στο σχήμα, στο μέγεθος, στο χρώμα της φλούδας και της σάρκας, στο άρωμα και στη γεύση. Έτσι έχουμε σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές, φλούδα παχιά ή λεπτή, χρώμα κίτρινο ή πρασινωπό, επιφάνεια φλούδας λεία ή με γραμμώσεις, γεύση γλυκιά και αρωματική, σάρκα στερεή, χυμώδη, μαλακιά ή σκληρή που στο κέντρο της σχηματίζει κενό και εκεί βρίσκονται πολυάριθμοι σπόροι.
Η πεπονιά είναι ένα φυτό ιδιάιτερα ευαίσθητο σε ασθένειες που προκαλούνται από μύκητες, ιούς, βακτήρια. Ασθένειες, όπως το φουζάριο, η αλτενάρια, η βερτισιλλίωση, το ωΐδιο, ο περονόσπορος, δημιουργούν σημαντικά προβλήματα στην καλλιέργεια της πεπονιάς, με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα στην παραγωγή των πεπονιών και ποιοτικά και ποσοτικά. Προσβάλλεται επίσης από σοβαρούς εχθρούς με κυριότερους τον τετράνυχο και τον κομβονηματώδη.
Η συγκομιδή γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με το χέρι, παρόλο που μερικές φορές χρησιμοποιούνται βοηθοί που συλλέγουν τα κουτιά με τα πεπόνια από τον αγρό. Η συγκομιδή με τα χέρια είναι απαραίτητη διότι τα ώριμα και τα ανώριμα φυτά δεν μπορούν να διαχωριστούν μηχανικά και επειδή οι αγροί πεπονιών συγκομίζονται περισσότερες από μια φορές και οι περισσότερες μηχανές συγκομιδής καταστρέφουν τους μίσχους. Οι μέσες αποδόσεις κυμαίνονται από 4-8 τόνοι/στρέμμα, ανάλογα με την ποικιλία ή υβρίδιο που καλλιεργείται.
Για περισσότερες λεπτομέρειες ακολουθήστε στο GAIApedia (www.gaiapedia.gr) τους παρακάτω συνδέσμους:
Η πεπονιά και η καλλιέργειά της
Γράφει η Κατερίνα Καπώνη
Η πεπονιά ανήκει στην οικογένεια των κολοκυνθοειδών ή αλλιώς στην οικογένεια Cucurbitaceae. Είναι κυρίως φυτό των ζεστών κλιμάτων με τροπική ή ημιτροπική καταγωγή, το οποίο ευδοκιμεί σε ζεστές και υγρές συνθήκες.
Η πεπονιά ανήκει στην οικογένεια των κολοκυνθοειδών ή αλλιώς στην οικογένεια Cucurbitaceae. Είναι κυρίως φυτό των ζεστών κλιμάτων με τροπική ή ημιτροπική καταγωγή, το οποίο ευδοκιμεί σε ζεστές και υγρές συνθήκες.
Το φυτό είναι ετήσιο, κυρίως μόνοικο δίκλινο με βλαστούς μακρύς τριχωτούς, διακλαδιζόμενους και έρποντες που φέρουν έλικες. Τα φύλλα είναι μεγάλα, τριχωτά, έλλοβα ή απλά πενταγωνικά ή καρδιόσχημα, συνήθως οδοντωτά.
Η άνθηση γίνεται κατά τις πρωινές ώρες και διαρκεί για τα αρσενικά άνθη μία μόνο ημέρα και για τα θηλυκά, εφόσον δεν έχουν γονιμοποιηθεί, επί 2-3 ημέρες. Κάθε καρπός που σχηματίζεται από γονιμοποίηση δίνει μέσα σε κοιλότητα συνήθως 400-600 σπόρους κιτρινωπούς, ελλειψοειδείς και πλατύς, με τους οποίους γίνεται ο πολλαπλασιασμός του φυτού.
Η πεπονιά καλλιεργείται στις τροπικές μέχρι και τις εύκρατες περιοχές της γης. Κατά τη διάρκεια της καλλιέργειάς της απαιτούνται σχετικά υψηλές θερμοκρασίες, οι μέσες μηνιαίες να κυμαίνονται μεταξύ 18-24oC. Εάν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλότερες, θα πρέπει να δοθεί προστασία στα φυτά όλη την περίοδο που διαρκούν οι χαμηλές θερμοκρασίες με καλλιέργεια σε χαμηλά τούνελ. Ο παγετός καταστρέφει τα φυτά. Η πεπονιά απαιτεί καλά στραγγιζόμενο έδαφος και δεν ευδοκιμεί σε βαριά αργιλώδη ή τυρφώδη εδάφη. Το νερό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο στην καλλιέργεια της πεπονιάς. Πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα έτσι ώστε να μην κατακλύζονται με νερό το φυτό κατά τη διάρκεια ανάπτυξης του καρπού, διαφορετικά οι καρποί θα είναι πτωχοί σε γεύση λόγω μικρής περιεκτικότητας σε διαλυτά άλατα. Η άρδευση συχνά διακόπτεται όταν έχουμε πρώιμη ανάπτυξη των καρπών κα συνήθως διακόπτεται και κατά τη διάρκεια της συγκομιδής, εκτός αν πρέπει να διατηρηθεί το φύλλωμα για να προστατευτεί ο καρπός από τα εγκαύματα.
Η θερμοκρασία του εδάφους πρέπει να είναι τουλάχιστον 20oC για καλό φύτρωμα και 32oC για άριστο. Η πεπονιά απαιτεί καλά στραγγιζόμενο έδαφος και δεν ευδοκιμεί σε βαριά αργιλώδη ή τυρφώδη εδάφη. Η ποσότητα εδαφικής λίπανσης πρέπει να είναι μέτρια και το άζωτο επαρκές για μια δυναμική βλαστική ανάπτυξη, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να αναζωογονήσει την βλαστική ανάπτυξη κατά την περίοδο ανάπτυξης των καρπών.Αν απαιτούνται μικρές ποσότητες φωσφόρου, τότε η εφαρμογή σε δόσεις είναι καλύτερη διότι ο φώσφορος κινείται ελάχιστα στο έδαφος. Το καλίο πρέπει να χορηγείται σε δυο δόσεις, όπως και το άζωτο. Οι διαφυλλικοί ψεκασμοί δευτερευόντων στοιχείων ή μικροστοιχείων μπορεί να βοηθήσουν στο να μετριαστούν οι ελλείψεις. Σε οποιαδήποτε περίπτωση πρέπει να εφαρμόζονται μόνο όταν είναι απολύτως αναγκαίο και σε ποσότητες που συνιστώνται. Η θερμοκρασία του εδάφους πρέπει να είναι τουλάχιστον 20oC για καλό φύτρωμα και 32oC για άριστο.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες πεπονιών, που ξεχωρίζουν από το χρώμα του φλoιού από το σχήμα ή από το βάρος. Ανάλογα με την ποικιλία τα πεπόνια διαφέρουν στο σχήμα, στο μέγεθος, στο χρώμα της φλούδας και της σάρκας, στο άρωμα και στη γεύση. Έτσι έχουμε σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές, φλούδα παχιά ή λεπτή, χρώμα κίτρινο ή πρασινωπό, επιφάνεια φλούδας λεία ή με γραμμώσεις, γεύση γλυκιά και αρωματική, σάρκα στερεή, χυμώδη, μαλακιά ή σκληρή που στο κέντρο της σχηματίζει κενό και εκεί βρίσκονται πολυάριθμοι σπόροι.
Η πεπονιά είναι ένα φυτό ιδιάιτερα ευαίσθητο σε ασθένειες που προκαλούνται από μύκητες, ιούς, βακτήρια. Ασθένειες, όπως το φουζάριο, η αλτενάρια, η βερτισιλλίωση, το ωΐδιο, ο περονόσπορος, δημιουργούν σημαντικά προβλήματα στην καλλιέργεια της πεπονιάς, με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα στην παραγωγή των πεπονιών και ποιοτικά και ποσοτικά. Προσβάλλεται επίσης από σοβαρούς εχθρούς με κυριότερους τον τετράνυχο και τον κομβονηματώδη.
Η συγκομιδή γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με το χέρι, παρόλο που μερικές φορές χρησιμοποιούνται βοηθοί που συλλέγουν τα κουτιά με τα πεπόνια από τον αγρό. Η συγκομιδή με τα χέρια είναι απαραίτητη διότι τα ώριμα και τα ανώριμα φυτά δεν μπορούν να διαχωριστούν μηχανικά και επειδή οι αγροί πεπονιών συγκομίζονται περισσότερες από μια φορές και οι περισσότερες μηχανές συγκομιδής καταστρέφουν τους μίσχους. Οι μέσες αποδόσεις κυμαίνονται από 4-8 τόνοι/στρέμμα, ανάλογα με την ποικιλία ή υβρίδιο που καλλιεργείται.
Για περισσότερες λεπτομέρειες ακολουθήστε στο GAIApedia (www.gaiapedia.gr) τους παρακάτω συνδέσμους:
Χρησιμοποιήθηκαν οι πηγές: «Ιστοσελίδα plantpro, Μορφολογία
πεπονιού», «Ιστοσελίδα plantpro, Ανάπτυξη και εξέλιξη του πεπονιού»,
«Ασθένειες πεπονιάς και τρόποι αντιμετώπισής του», πτυχιακή εργασία της
φοιτήτριας Κοκκινάκη Ζαχαρένιας, Ηράκλειο 2009, « Η τεχνική της
καλλιέργειας των κηπευτικών στα θερμοκήπια», του Χρήστου Ολύμπιου,
Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2001, «Ιστοσελίδα Γενική
Φυτοτεχνική Αθηνών, Υβρίδια και Ποικιλίες πεπονιάς».
Πηγή>https://www.c-gaia.gr
Μωσαϊκό: Μοναδική και Ασύγκριτη
Μωσαϊκό: Μοναδική και Ασύγκριτη: http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/pagkosmios-thavmasmos-gia-thn-anwterothta-ths-ellhnikhs.html Παγκόσμιος θαυμασμός ...
Μωσαϊκό: Η Αργοναυτική εκστρατεία - προσπάθεια ανίχνευσης τ...
Μωσαϊκό: Η Αργοναυτική εκστρατεία - προσπάθεια ανίχνευσης τ...: http://www.istorikathemata.com/2013/05/Argonaytiki-ekstratia-effort-to-find-History-behind-the-myth.html#.UZeA8RmICPA.facebook Η Αργοναυ...
Αγροσελίδα: Τα «σκουλήκια της γης»
Αγροσελίδα: Τα «σκουλήκια της γης»: . Τα «σκουλήκια της γης» ή «της βροχής», όπως κοινώς ονομάζονται, είναι ταπεινά πλάσματα, που παίζουν όμως βασικό ρόλο στην εδα...
Τα «σκουλήκια της γης»
. Τα «σκουλήκια της γης» ή «της βροχής», όπως κοινώς ονομάζονται, είναι
ταπεινά πλάσματα, που παίζουν όμως βασικό ρόλο στην εδαφική οικολογία
και οικονομία. Η συμβολή τους στον αερισμό, στην δόμηση και στον
εμπλουτισμό των καλλιεργημένων εδαφών, στην αποσύνθεση των οργανικών
καταλοίπων και στην παρασκευή κοπροχώματος ή κομπόστας από απορρίμματα
έχει αναγνωριστεί από τους βιολόγους και τους εδαφολόγους· τέλος, η
προσφορά τους ως τροφικής πηγής πρωτεϊνών για την πανίδα και τα
κατοικίδια ζώα καθιστά επιτακτική την επιστημονική μελέτη της βιολογίας
τους και την οικολογική τους προστασία. Χρησιμοποιούνται και ως δόλωμα
για την ερασιτεχνική κυρίως αλιεία.
Οι γεωσκώληκες είναι ερμαφρόδιτοι, δηλαδή τα δύο φύλα είναι ενωμένα στο
ίδιο άτομο. Η γονιμοποίηση των ωαρίων όμως είναι αμοιβαία· γίνεται
σύζευξη δύο ατόμων και το σπέρμα του ενός γονιμοποιεί τα ωάρια του
άλλου. Το γεννητικό σύστημα αποτελείται από 2 ζευγάρια αρσενικών αδένων
(όρχεις), που βρίσκονται στους δακτυλίους 10 και 11, και ένα ζευγάρι
θηλυκών αδένων (ωοθήκες) στον δακτύλιο 13. Οι σπερματαγωγοί των όρχεων
εκβάλλουν στον 15ο δακτύλιο και οι ωαγωγοί των ωοθηκών στον 14ο
δακτύλιο. Υπάρχουν ακόμη ογκώδεις σπερματοκύστες, πάνω από τους
γεννητικούς αδένες, όπου συγκεντρώνονται το ώριμο σπέρμα, και δύο
ζευγάρια σπερματοθηκών, που επικοινωνούν με το εξωτερικό περιβάλλον, με
ισάριθμους πόρους, στους δακτυλίους 9 και 10.
Οι γεωσκώληκες αναπαράγονται ολόκληρο τον χρόνο. Η σύζευξη γίνεται την
νύχτα και διαρκεί 2-3 ώρες· δύο άτομα ενώνονται με τις κοιλιακές τους
επιφάνειες αλλά βλέποντας προς αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή το κεφάλι του
ενός βλέπει προς την ουρά του άλλου. Τα δύο επισάγματα εκκρίνουν από
ένα δακτυλίδι βλέννας που «δένει» τα άτομα σε σύζευξη. Το ώριμο σπέρμα
του καθενός βγαίνει από τους αρσενικούς γεννητικούς πόρους του και
γλιστρά προς τις σπερματοθήκες του άλλου, μέσα από τον βλεννώδη
δακτύλιο. Εκεί το σπέρμα αποθηκεύεται· ακολουθεί ο διαχωρισμός των δύο
συντρόφων, που ο καθένας τους έχει πια στις σπερματοθήκες του το σπέρμα
του άλλου. Μέσα σε 24 ώρες το επίσαγμα εκκρίνει 2-10 βομβύκια, που καθώς
ο γεωσκώληκας γλιστρά οπισθοχωρώντας, περνούν εμπρός από τον 14ο
δακτύλιο και δέχονται όσα ωάρια βγαίνουν από τους θηλυκούς γεννητικούς
πόρους· μπρος από τον 9ο και 10ο δακτύλιο, όπου ανοίγουν οι
σπερματοθήκες, χύνονται τα σπερματοζωάρια και γονιμοποιούν τα ωάρια. Το
βομβύκιο που απελευθερώνεται με την προς τα πίσω ολίσθηση του γεωσκώληκα
και εγκαταλείπεται στο έδαφος περιέχει έναν μεγάλο αριθμό αυγών, καθώς
και μια λευκωματώδη ουσία (εκτός από την βλέννα), χρήσιμη για την
διατροφή των εμβρύων. Η εμβρυϊκή ανάπτυξη γίνεται μέσα στο βομβύκιο, από
το οποίο εκκολάπτονται μικροσκοπικοί γεωσκώληκες, σε 2-4 εβδομάδες. Οι
νεαροί γεωσκώληκες ωριμάζουν σεξουαλικά σε διάστημα 2-3 μηνών και
συμπληρώνουν την σωματική τους αύξηση σε 1 περίπου έτος
Είδος προς εξαφάνιση, ειδικά στα καλλιεργούμενα εδάφη, όπου η χρήση
αγροχημικών, η έντονη κατεργασία του εδάφους και η έλλειψη οργανικής
ουσίας καθιστά αδύνατη τη ζωή στους εξαιρετικά πολύτιμους για το
οικοσύστημα γαιοσκώληκες. Βελτιώνουν τη δομή και τη γονιμότητα του
εδάφους, προστατεύουν από τη διάβρωση και βοηθούν στη διαδικασία
κομποστοποίησης στη φύση. Σε συστηματικά καλλιεργούμενα εδάφη, μόνο στα
βιολογικά αγροκτήματα μπορεί να βρει κάποιος γαιοσκώληκες, οι οποίοι
όμως και εκεί κινδυνεύουν μιας και είναι ευαίσθητοι στο χαλκό, χημική
ένωση που επιτρέπεται στη βιολογική γεωργία και ο οποίος μειώνει
σημαντικά την αναπαραγωγική τους δραστηριότητα.
Κυκλοφορούν στη φύση πάνω από 3.000 είδη γαιοσκωλήκων, κάποιοι ζουν στην
επιφάνεια του εδάφους και αποσυνθέτουν οργανικά στοιχεία όπως φύλλα
κλπ, άλλοι ζουν μέσα στο έδαφος και οι οποίοι τρώνε χώμα και ανοίγουν
συνεχώς οριζόντιες στοές και κάποιοι πιο μεγαλόσωμοι κάνουν κατακόρυφες
στοές που μπορεί να φτάσουν και τα 2 μέτρα.
Για να πάρουμε μια εικόνα του πόσο τρώει ένα γαιοσκώληκας να αναφέρουμε
ότι μπορεί να καταναλώσει 300 γραμμάρια εδάφους και τα οποία στη
συνέχεια τα αποβάλλει. Αν σε ένα τετραγωνικό μέτρο εδάφους κυκλοφορούν
100-250, αυτό σημαίνει ότι σε ένα στρέμμα εδάφους οι γαιοσκώληκες
επεξεργάζονται 30-75 τόνους χώμα και συνήθως το ίδιο το χώμα το
καταναλώνουν παρά πολλές φορές.
Το σπουδαιότερο είναι ότι το χώμα που αποβάλλουν είναι κατά πολύ
βελτιωμένο ως προς τη δομή του και τη σύνθεση του με περισσότερη
οργανική ουσία και αφομοιώσιμα για τα φυτά μεταλλικά στοιχεία. Το έδαφος
που αποβάλλουν είναι πιο λεπτόκοκκο και πλούσιο σε μικροοργανισμούς, οι
οποίοι και αυτοί με τη δραστηριότητα τους βελτιώνουν κατά πολύ τη δομή
του εδάφους και βοηθούν στη καλύτερη τροφοδοσία και ανάπτυξη του ριζικού
συστήματος των φυτών. Ακόμη και ο ίδιος ο γαιοσκώληκας μετά το θάνατο
του και την αποδόμηση του αποτελεί μια εξαιρετική πηγή οργανικού αζώτου
για το έδαφος, αφού αποτελείται κυρίως από πρωτεΐνες και αυτός είναι και
ο λόγος που είναι ανάρπαστος μεζές για τα πουλιά και τις κότες.
Το έδαφος στον πλανήτη γη ποτέ δεν θα γινόταν εύφορο αν δεν υπήρχαν οι
γαιοσκώληκες γι” αυτό τους αξίζει και ένα τρελό respect για τη δουλειά
που κάνουν και τις μοναδικές υπηρεσίες που προσφέρουν.
Πηγές
laspistasteria.wordpress.com
wikipedia.gr
Πηγές
laspistasteria.wordpress.com
wikipedia.gr
Αγροσελίδα: Τι νοιώθει ο σκύλος για εμάς;
Αγροσελίδα: Τι νοιώθει ο σκύλος για εμάς;: Λατρεύουμε τα μαλλιαρά παιδιά μας. Και το ξέρουμε πως μας λατρεύουν και αυτά. Η αγάπη και η μοναδική αφοσίωση του σκύλου στον άνθρω...
Ο σκύλος είναι επίσης το μόνο μη πρωτεύον θηλαστικό που κοιτά τον άνθρωπο στα μάτια. Αυτό είναι κάτι που ο Άντιτς, μαζί με άλλους ερευνητές, ανακάλυψαν περίπου μία δεκαετία πριν όταν μελέτησαν την εξημέρωση λύκων, οι οποίοι νόμιζε πως θα μοιράζονται αυτό το χαρακτηριστικό. Όμως, αυτή είναι μία μοναδική συμπεριφορά μεταξύ σκύλου και ανθρώπου: Οι σκύλοι επιζητούν την επαφή με τα μάτια με τους ανθρώπους, όχι τους βιολογικούς γονείς τους.
Οι ερευνητές έχουν εξετάσει τη σχέση ανθρώπου-ζώου και από την άλλη πλευρά. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο στην επιθεώρηση της Public Library of Science (PLOS) , ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασσαχουσέττης εξέτασαν την εγκεφαλική δραστηριότητα ως «απάντηση» σε φωτογραφίες σκύλων και παιδιών.
Οι μετέχοντες στη μελέτη ήταν γυναίκες που είχαν σκυλιά και παιδιά για τουλάχιστον δύο χρόνια. Αμφότερες οι φωτογραφίες σκύλων και παιδιών κέντρισαν τις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με συναίσθημα, επιβράβευση, στοργή, οπτική επεξεργασία και κοινωνική αλληλεπίδραση. Βασικά, τόσο τα μαλλιαρά όσο και τα μη μαλλιαρά μέλη της οικογένειας μάς κάνουν εξίσου χαρούμενους...
Τι νοιώθει ο σκύλος για εμάς;
Λατρεύουμε τα μαλλιαρά παιδιά μας. Και το ξέρουμε πως μας λατρεύουν και
αυτά. Η αγάπη και η μοναδική αφοσίωση του σκύλου στον άνθρωπό του
έρχεται όμως τώρα να αποδειχθεί και επιστημονικά μέσω νευροαπεικόνισης.
Ναι, οι επιστήμονες μελετούν τον εγκέφαλο των τετράποδων. Και ο
μαγνητικός τομογράφος έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι σκύλοι μας αγαπάνε,
μας χρειάζονται, μας συναισθάνονται, είμαστε η οικογένειά τους...
Χάρη στις σύγχρονες μεθόδους νευροαπεικόνισης αρχίζουμε να έχουμε μία καλύτερη εικόνα για ό,τι συμβαίνει στο χνουδωτό κεφάλι των τετράποδων παιδιών μας, γράφει η Τερίσα Φίσερ στον ενημερωτικό δικτυακό τόπο Mic που εδρεύει στη Νέα Υόρκη.
Όχι μόνο οι σκύλοι μας αγαπούν όσο κι εμείς, αλλά στην πραγματικότητα μας νοιώθουν και είμαστε οικογένειά τους. Οι σκύλοι βασίζονται στους ανθρώπους περισσότερο για στοργή και προστασία απ’ ότι στο δικό τους είδος.
Η πιο άμεσα συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο απόδειξη ότι οι σκύλοι είναι απελπιστικά αφοσιωμένοι στους ανθρώπους έρχεται από πρόσφατη μελέτη νευροαπεικόνισης για την επεξεργασία της οσμής στον εγκέφαλο του σκύλου.
Επιστήμονες ειδικευμένοι στις γνωστικές λειτουργίες των ζώων στο Πανεπιστήμιο Έμορι της πολιτείας της Τζόρτζια εκπαίδευσαν τους σκύλους να καθίσουν ακίνητοι στον μαγνητικό τομογράφο και χρησιμοποίησαν τη μη επεμβατική μέθοδο της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) για να μετρήσουν την αντίδραση του νευρικού συστήματος στην μυρωδιά ανθρώπων και ζώων, τόσο οικείων όσο και αγνώστων.
Καθώς οι σκύλοι καθοδηγούνται στον κόσμο μέσω της μύτης τους, ο τρόπος με τον οποίο επεξεργάζονται τις μυρωδιές προσφέρει πολλές δυνατότητες ερμηνείας της κοινωνικής συμπεριφοράς.
Οι επιστήμονες εντόπισαν ότι η μυρωδιά των ιδιοκτητών των σκύλων πράγματι πυροδότησε ενεργοποίηση του ‘κέντρου επιβράβευσης’ στον εγκέφαλό τους (κερκοφόρος πυρήνας). Από όλες τις μυρωδιές, οι σκύλοι όντως έδωσαν πρώτη προτεραιότητα σε εκείνη του ανθρώπου –πάνω από ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε άλλον.
Τα αποτελέσματα της μελέτης του Πανεπιστημίου του Έμορι συμφωνούν με άλλες έρευνες τετράποδης νευροαπεικόνισης.
Στη Βουδαπέστη, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Έοτβος Λόραντ έχουν μελετήσει επίσης μέσω της μεθόδου της fMRI την εγκεφαλική δραστηριότητα των σκύλων στο άκουσμα ανθρώπινων και σκυλίσιων ήχων -φωνές, γέλια, κλάματα, γαβγίσματα, αναστεναγμούς, σφυρίγματα.
Πριν από αυτή τη μελέτη, την πρώτη στον κόσμο, δεν είχαμε καμία ιδέα τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του σκύλου όταν οι άνθρωποι κάνουν... θόρυβο.
Και το πιο εντυπωσιακό που μάθαμε είναι ότι υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ανθρώπου και σκύλου επεξεργάζεται συναισθηματικά φορτισμένους ήχους.
Οι σκύλοι όχι μόνο καταλαβαίνουν από τη φωνή τη διάθεση και τη συναισθηματική μας φόρτιση, αλλά στην πραγματικότητα είναι «σχεδιασμένοι» να μας συναισθάνονται, καθώς περιοχές του εγκεφάλου τους είναι, ακριβώς όπως και στον άνθρωπο, αφιερωμένες στην επεξεργασία της φωνής.
«Είναι ενδιαφέρον να κατανοήσουμε τον μηχανισμό που βοηθά μία τόσο επιτυχή φωνητική επικοινωνία μεταξύ δύο ειδών. Δεν χρειαζόμασταν την νευροαπεικόνιση για να δούμε ότι αυτή η επικοινωνία [μεταξύ ανθρώπου και σκύλου) λειτουργεί, αλλά χωρίς αυτήν, δεν καταλαβαίναμε γιατί λειτουργεί. Τώρα, αρχίζουμε πραγματικά να την κατανοούμε» δήλωσε στο Mic o νευροεπιστήμονας Ατίλα Άντιτς, επικεφαλής της ερευνητικής μελέτης.
Η συμπεριφορική μελέτη υποστηρίζει επίσης τα ευρήματα της νευροαπεικόνισης. Σύμφωνα με τον Άντιτς οι σκύλοι αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα μωρά με τους γονείς τους. Όταν οι σκύλοι φοβούνται ή ανησυχούν τρέχουν στους ιδιοκτήτες τους, όπως τα νήπια τρέχουν προς τους γονείς τους. Αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με άλλα εξημερωμένα ζώα: οι γάτες, καθώς και τα άλογα, θα τρέξουν μακριά.
Χάρη στις σύγχρονες μεθόδους νευροαπεικόνισης αρχίζουμε να έχουμε μία καλύτερη εικόνα για ό,τι συμβαίνει στο χνουδωτό κεφάλι των τετράποδων παιδιών μας, γράφει η Τερίσα Φίσερ στον ενημερωτικό δικτυακό τόπο Mic που εδρεύει στη Νέα Υόρκη.
Όχι μόνο οι σκύλοι μας αγαπούν όσο κι εμείς, αλλά στην πραγματικότητα μας νοιώθουν και είμαστε οικογένειά τους. Οι σκύλοι βασίζονται στους ανθρώπους περισσότερο για στοργή και προστασία απ’ ότι στο δικό τους είδος.
Η πιο άμεσα συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο απόδειξη ότι οι σκύλοι είναι απελπιστικά αφοσιωμένοι στους ανθρώπους έρχεται από πρόσφατη μελέτη νευροαπεικόνισης για την επεξεργασία της οσμής στον εγκέφαλο του σκύλου.
Επιστήμονες ειδικευμένοι στις γνωστικές λειτουργίες των ζώων στο Πανεπιστήμιο Έμορι της πολιτείας της Τζόρτζια εκπαίδευσαν τους σκύλους να καθίσουν ακίνητοι στον μαγνητικό τομογράφο και χρησιμοποίησαν τη μη επεμβατική μέθοδο της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) για να μετρήσουν την αντίδραση του νευρικού συστήματος στην μυρωδιά ανθρώπων και ζώων, τόσο οικείων όσο και αγνώστων.
Καθώς οι σκύλοι καθοδηγούνται στον κόσμο μέσω της μύτης τους, ο τρόπος με τον οποίο επεξεργάζονται τις μυρωδιές προσφέρει πολλές δυνατότητες ερμηνείας της κοινωνικής συμπεριφοράς.
Οι επιστήμονες εντόπισαν ότι η μυρωδιά των ιδιοκτητών των σκύλων πράγματι πυροδότησε ενεργοποίηση του ‘κέντρου επιβράβευσης’ στον εγκέφαλό τους (κερκοφόρος πυρήνας). Από όλες τις μυρωδιές, οι σκύλοι όντως έδωσαν πρώτη προτεραιότητα σε εκείνη του ανθρώπου –πάνω από ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε άλλον.
Τα αποτελέσματα της μελέτης του Πανεπιστημίου του Έμορι συμφωνούν με άλλες έρευνες τετράποδης νευροαπεικόνισης.
Στη Βουδαπέστη, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Έοτβος Λόραντ έχουν μελετήσει επίσης μέσω της μεθόδου της fMRI την εγκεφαλική δραστηριότητα των σκύλων στο άκουσμα ανθρώπινων και σκυλίσιων ήχων -φωνές, γέλια, κλάματα, γαβγίσματα, αναστεναγμούς, σφυρίγματα.
Πριν από αυτή τη μελέτη, την πρώτη στον κόσμο, δεν είχαμε καμία ιδέα τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του σκύλου όταν οι άνθρωποι κάνουν... θόρυβο.
Και το πιο εντυπωσιακό που μάθαμε είναι ότι υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ανθρώπου και σκύλου επεξεργάζεται συναισθηματικά φορτισμένους ήχους.
Οι σκύλοι όχι μόνο καταλαβαίνουν από τη φωνή τη διάθεση και τη συναισθηματική μας φόρτιση, αλλά στην πραγματικότητα είναι «σχεδιασμένοι» να μας συναισθάνονται, καθώς περιοχές του εγκεφάλου τους είναι, ακριβώς όπως και στον άνθρωπο, αφιερωμένες στην επεξεργασία της φωνής.
«Είναι ενδιαφέρον να κατανοήσουμε τον μηχανισμό που βοηθά μία τόσο επιτυχή φωνητική επικοινωνία μεταξύ δύο ειδών. Δεν χρειαζόμασταν την νευροαπεικόνιση για να δούμε ότι αυτή η επικοινωνία [μεταξύ ανθρώπου και σκύλου) λειτουργεί, αλλά χωρίς αυτήν, δεν καταλαβαίναμε γιατί λειτουργεί. Τώρα, αρχίζουμε πραγματικά να την κατανοούμε» δήλωσε στο Mic o νευροεπιστήμονας Ατίλα Άντιτς, επικεφαλής της ερευνητικής μελέτης.
Η συμπεριφορική μελέτη υποστηρίζει επίσης τα ευρήματα της νευροαπεικόνισης. Σύμφωνα με τον Άντιτς οι σκύλοι αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα μωρά με τους γονείς τους. Όταν οι σκύλοι φοβούνται ή ανησυχούν τρέχουν στους ιδιοκτήτες τους, όπως τα νήπια τρέχουν προς τους γονείς τους. Αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με άλλα εξημερωμένα ζώα: οι γάτες, καθώς και τα άλογα, θα τρέξουν μακριά.
Ο σκύλος είναι επίσης το μόνο μη πρωτεύον θηλαστικό που κοιτά τον άνθρωπο στα μάτια. Αυτό είναι κάτι που ο Άντιτς, μαζί με άλλους ερευνητές, ανακάλυψαν περίπου μία δεκαετία πριν όταν μελέτησαν την εξημέρωση λύκων, οι οποίοι νόμιζε πως θα μοιράζονται αυτό το χαρακτηριστικό. Όμως, αυτή είναι μία μοναδική συμπεριφορά μεταξύ σκύλου και ανθρώπου: Οι σκύλοι επιζητούν την επαφή με τα μάτια με τους ανθρώπους, όχι τους βιολογικούς γονείς τους.
Οι ερευνητές έχουν εξετάσει τη σχέση ανθρώπου-ζώου και από την άλλη πλευρά. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο στην επιθεώρηση της Public Library of Science (PLOS) , ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασσαχουσέττης εξέτασαν την εγκεφαλική δραστηριότητα ως «απάντηση» σε φωτογραφίες σκύλων και παιδιών.
Οι μετέχοντες στη μελέτη ήταν γυναίκες που είχαν σκυλιά και παιδιά για τουλάχιστον δύο χρόνια. Αμφότερες οι φωτογραφίες σκύλων και παιδιών κέντρισαν τις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με συναίσθημα, επιβράβευση, στοργή, οπτική επεξεργασία και κοινωνική αλληλεπίδραση. Βασικά, τόσο τα μαλλιαρά όσο και τα μη μαλλιαρά μέλη της οικογένειας μάς κάνουν εξίσου χαρούμενους...
Επιμέλεια: Ευαγγελία Μπίφη
Το διαβάσαμε στο .top7news.gr
Μωσαϊκό: Συνταγή για Κερκυραική τσιτσιμπύρα!!!
Μωσαϊκό: Συνταγή για Κερκυραική τσιτσιμπύρα!!!: http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_783.html Συνταγή για Κερκυραική τσιτσιμπύρα!!! Ένα από τα ...
Μωσαϊκό: Ψαρά, Αγ. Νικόλαος
Μωσαϊκό: Ψαρά, Αγ. Νικόλαος: Ψαρά, Αγ. Νικόλαος Ο ιστορικός ναός του Αγίου Νικολάου ( Διαστάσεις: 28,60 x 13,60 x 18,20) δεσπόζει επιβλητικά σε χαμηλό αλλά οχυρω...
Αγροσελίδα: Τα πράσινα λαχανικά και η υγεία.
Αγροσελίδα: Τα πράσινα λαχανικά και η υγεία.: ΟΛΑ ΠΡΑΣΙΝΑ Τα πράσινα λαχανικά και φρούτα οφείλουν το χρώμα τους στις γλυκοσινολικές ενώσεις, οι οποίες είναι μια μεγάλη ομάδα απ...
Τα πράσινα λαχανικά και η υγεία.
ΟΛΑ ΠΡΑΣΙΝΑ
Τα πράσινα λαχανικά και φρούτα οφείλουν το χρώμα τους στις γλυκοσινολικές ενώσεις, οι οποίες είναι μια μεγάλη ομάδα από παράγωγα αμινοξέων που περιέχουν θείο. Σε πολλές περιπτώσεις λαχανικών, βέβαια, το πράσινο χρώμα οφείλεται στο γεγονός ότι οι χρωστικές τους απλώς επικαλύπτονται από τη χλωροφύλλη, μια έντονα πράσινη χρωστική ουσία. Όμως, τον ρόλο των χρωστικών παίζουν και δύο βασικές αντιοξειδωτικές ενώσεις που περιέχουν τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη. Αυτές οι δύο ουσίες δεν δίνουν καθεαυτό το πράσινο χρώμα, ωστόσο συμβάλλουν στο τελικό χρώμα. Στην πράξη τα πράσινα φρούτα και λαχανικά έχουν σημαντική διατροφική αξία και συντελούν στην καλή λειτουργία του οργανισμού. Σας συστήνουμε, λοιπόν, δέκα υπερτροφές πράσινου χρώματος.
1. Σπαράγγι: Το φυσικό διουρητικό
Είναι ένα εξαιρετικό λαχανικό που περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως φυλλικό οξύ, θειαμίνη (Β1), ριβοφλαβίνη (Β2) και νιασίνη (Β3), αντιοξειδωτικές ουσίες (βιταμίνες C και Α), που εξουδετερώνουν αποτελεσματικά τις ελεύθερες ρίζες, οι οποίες ευθύνονται για την καταστροφή των κυττάρων, καθώς και βιταμίνη Κ, που είναι απαραίτητη για την πήξη του αίματος. Επίσης, είναι πλούσιο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως μαγνήσιο, σίδηρο, χαλκό και κάλιο. Αντίθετα, η περιεκτικότητά του σε νάτριο είναι εξαιρετικά χαμηλή. Η θερμιδική του αξία είναι επίσης χαμηλή, αφού τα 100 γρ. δίνουν 22 θερμίδες. Επιπλέον, η ουσία ασπαραγίνη -ένα βασικό αμινοξύ που βρίσκουμε στα σπαράγγια- εκδηλώνει διουρητική δράση.
2. Σπανάκι: Για γερά κόκαλα
Πρόκειται για ένα από τα πλέον θρεπτικά πράσινα λαχανικά και από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Κ, η οποία έχει σημαντική δράση στην υγεία των οστών. Ένα φλιτζάνι φρέσκου σπανακιού καλύπτει το 200% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης για τη βιταμίνη Κ, ενώ ένα φλιτζάνι βρασμένου σπανακιού έως και 6 φορές περισσότερο. Τα οφέλη της στα οστά ενισχύονται και από την υψηλή περιεκτικότητά του σε μαγνήσιο και ασβέστιο. Είναι πλούσιο σε φυλλικό οξύ, μαγγάνιο, φυτικές ίνες, φυτική πρωτεΐνη, φλαβονοειδή και καροτενοειδή, που έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Το σπανάκι περιέχει και σίδηρο, ωστόσο για να αυξήσουμε την απορρόφηση του φυτικού σιδήρου, μπορούμε να το καταναλώσουμε με βιταμίνη C (π.χ. λεμόνι ή πιπεριά).
3. Μπρόκολο: Προστασία για τα κύτταρα
Το μπρόκολο ανήκει στα κραμβοειδή λαχανικά και μπορούμε να το βρούμε όλες τις εποχές. Είναι πολύ θρεπτικό, καθώς περιέχει σε σημαντικές ποσότητες βιταμίνες Α, C, E και K, φυτικές ίνες, κάλιο, μαγγάνιο και σημαντικά αντιοξειδωτικά συστατικά, κυρίως καροτενοειδή. Θεωρείται σύμμαχος για τον οργανισμό μας, καθώς έχει προστατευτική δράση κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων, ενώ πολλές εργαστηριακές μελέτες δίνουν ενδείξεις ότι η συστηματική κατανάλωσή του ίσως να αποτρέπει την αλλοίωση των κυττάρων και άρα να παρεμποδίζει ή να καθυστερεί την ανάπτυξη διαφόρων ειδών καρκίνου. Επιπλέον, εκδηλώνει αντιφλεγμονώδη δράση και έχει βρεθεί ότι προστατεύει από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, το οποίο ευθύνεται για το έλκος στομάχου, λόγω της ουσίας σουλφοραφάνης που περιέχει.
4. Αγκινάρα: Τονωτικό για το συκώτι
Το Αμερικάνικο USDA (United States Department of Agriculture) έχει κατατάξει την αγκινάρα ανάμεσα στα 20 τρόφιμα που είναι πιο πλούσια σε αντιοξειδωτικά. Περιέχει, επίσης, φυτικές ίνες, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, κάλιο, ασβέστιο και φώσφορο, ενώ αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης C. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μία μέτρια αγκινάρα καλύπτει παραπάνω από το 10% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη C. Φημίζεται για την περιεκτικότητά της σε αντιοξειδωτικά και συγκεκριμένα στην ουσία σιλυμαρίνη, η οποία καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες και προστατεύει το συκώτι από τις τοξίνες. Αναφορικά με τις θερμίδες, τα 100 γρ. αγκινάρας αποδίδουν μόλις 53 θερμίδες και δεν περιέχουν καθόλου χοληστερίνη.
5. Πράσινα φασολάκια: Κατά του καρκίνου του δέρματος
Αποτελούν βασική πηγή φυτικών ινών, ενώ είναι πλούσια σε διάφορα μέταλλα, φυλλικό οξύ και βιταμίνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόλις 1 φλιτζάνι πράσινα φασόλια μάς παρέχουν το 15% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης σε βιταμίνες A, C και K. Στο περίβλημά τους έχουν εντοπιστεί ουσίες όπως φλαβονοειδή και καροτενοειδή, που εκδηλώνουν σημαντική αντιοξειδωτική δράση. Σύμφωνα με μία έρευνα, οι ουσίες από τον βλαστό της φασολιάς προστατεύουν τα κύτταρα από τις καταστροφικές βλάβες που μπορεί να προκαλέσει η συστηματική έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία (UV), προσφέροντας έτσι σημαντική προστασία από τον καρκίνο του δέρματος. Επιπλέον, οι ισοφλαβόνες που περιέχουν θεωρούνται ότι έχουν σημαντικά ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Τέλος, είναι ιδανική τροφή για όσους κάνουν δίαιτα, καθώς είναι φτωχά σε λίπος.
6. Πράσινη πιπεριά: Για δυνατό ανοσοποιητικό
Εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, η πράσινη πιπεριά δεν πρέπει να λείπει από το διαιτολόγιό μας. Ένα φλιτζάνι ωμής πράσινης πιπεριάς μπορεί να μας προσφέρει σχεδόν το 200% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη C. Για τον λόγο αυτό αποτελεί ιδανική τροφή για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος και γενικότερα για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης, αποτελεί πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, βιταμινών Α, Β6 και Κ, καλίου, φλαβονοειδών και καροτενοειδών.
7. Τσουκνίδα: Το φυσικό αναλγητικό
Η γνωστή σε όλους μας τσουκνίδα καταναλώνεται στη χώρα μας ως επί το πλείστον με τη μορφή ροφήματος, ωστόσο σε διάφορες περιοχές οι γυναίκες τη χρησιμοποιούν μαζί με άλλα λαχανικά στις πίτες. Είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνες (Α, Κ και Β6), καθώς και σε άλλα πολύτιμα συστατικά, όπως ασβέστιο, μαγγάνιο και μαγνήσιο, ενώ όσον αφορά τις θερμίδες ανά φλιτζάνι ωμής τσουκνίδας προσλαμβάνουμε 37 θερμίδες. Επιστημονικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τα σημαντικά οφέλη της τσουκνίδας στην υγεία, καθώς έχουν αναδείξει την αντιοξειδωτική και αναλγητική δράση της.
8. Αβοκάντο: «Φάρμακο» για την αρθρίτιδα
Φημίζεται για την ιδιαίτερη γεύση του, αλλά και για τη σημαντικότατη διατροφική του αξία. Πλούσιο σε φυτικές ίνες, φυλλικό οξύ, βιταμίνη Κ, βιταμίνη Β5, βιταμίνη C και κάλιο, μπορεί να καταναλωθεί είτε σκέτο είτε μέσα σε σαλάτες και σάλτσες. Οι ουσίες που περιέχει φαίνεται πως ευνοούν την υγεία της καρδιάς, ενώ είναι πολύ καλή πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως τα καροτενοειδή, η επικατεχίνη και η επιγαλλοκατεχίνη. Επιπλέον, φαίνεται πως έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, συνεπώς μπορεί να ωφελήσει ιδιαίτερα άτομα με παθήσεις όπως η αρθρίτιδα. Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην ποσότητα που καταναλώνουμε, καθώς είναι ιδιαίτερα θερμιδογόνο (1 φλιτζάνι κομμένο αβοκάντο αποδίδει 240 θερμίδες).
9. Ακτινίδιο: Ρυθμιστής της πίεσης
Μελέτη του 2011 έδειξε ότι η κατανάλωση τριών ακτινιδίων την ημέρα θα μπορούσε να οδηγήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης σε άτομα με υπέρταση. Όπως η πράσινη πιπεριά, έτσι και το ακτινίδιο έχει περισσότερη βιταμίνη C από το πορτοκάλι. Επίσης, είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και κάλιο, ενώ περιέχει πολύτιμες αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη, που επιβραδύνουν την ανάπτυξη ασθενειών των ματιών, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
10. Βασιλικός: Αντιμικροβιακή προστασία
Το μοναδικό αυτό βότανο φημίζεται τόσο για την ξεχωριστή μυρωδιά του όσο και για την υψηλή θρεπτική του αξία. Εκτός, λοιπόν, του ότι νοστιμίζει τις συνταγές μας, τις εμπλουτίζει επίσης με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνη Κ, σίδηρο, μαγγάνιο, μαγνήσιο και φυτικές ίνες. Δύο από τα αντιοξειδωτικά συστατικά που περιέχει, η οριεντίνη και η βικενίνη, μας προσφέρουν προστασία σε κυτταρικό επίπεδο και ορισμένα από τα έλαια που περιέχει, όπως η ευγενόλη και το λιμονένιο, εμφανίζουν αντιμικροβιακή δράση. Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε άφοβα στα φαγητά μας, καθώς 1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένος βασιλικός δίνει μόλις 1 θερμίδα.
Τα πράσινα λαχανικά και φρούτα οφείλουν το χρώμα τους στις γλυκοσινολικές ενώσεις, οι οποίες είναι μια μεγάλη ομάδα από παράγωγα αμινοξέων που περιέχουν θείο. Σε πολλές περιπτώσεις λαχανικών, βέβαια, το πράσινο χρώμα οφείλεται στο γεγονός ότι οι χρωστικές τους απλώς επικαλύπτονται από τη χλωροφύλλη, μια έντονα πράσινη χρωστική ουσία. Όμως, τον ρόλο των χρωστικών παίζουν και δύο βασικές αντιοξειδωτικές ενώσεις που περιέχουν τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη. Αυτές οι δύο ουσίες δεν δίνουν καθεαυτό το πράσινο χρώμα, ωστόσο συμβάλλουν στο τελικό χρώμα. Στην πράξη τα πράσινα φρούτα και λαχανικά έχουν σημαντική διατροφική αξία και συντελούν στην καλή λειτουργία του οργανισμού. Σας συστήνουμε, λοιπόν, δέκα υπερτροφές πράσινου χρώματος.
1. Σπαράγγι: Το φυσικό διουρητικό
Είναι ένα εξαιρετικό λαχανικό που περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως φυλλικό οξύ, θειαμίνη (Β1), ριβοφλαβίνη (Β2) και νιασίνη (Β3), αντιοξειδωτικές ουσίες (βιταμίνες C και Α), που εξουδετερώνουν αποτελεσματικά τις ελεύθερες ρίζες, οι οποίες ευθύνονται για την καταστροφή των κυττάρων, καθώς και βιταμίνη Κ, που είναι απαραίτητη για την πήξη του αίματος. Επίσης, είναι πλούσιο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως μαγνήσιο, σίδηρο, χαλκό και κάλιο. Αντίθετα, η περιεκτικότητά του σε νάτριο είναι εξαιρετικά χαμηλή. Η θερμιδική του αξία είναι επίσης χαμηλή, αφού τα 100 γρ. δίνουν 22 θερμίδες. Επιπλέον, η ουσία ασπαραγίνη -ένα βασικό αμινοξύ που βρίσκουμε στα σπαράγγια- εκδηλώνει διουρητική δράση.
2. Σπανάκι: Για γερά κόκαλα
Πρόκειται για ένα από τα πλέον θρεπτικά πράσινα λαχανικά και από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Κ, η οποία έχει σημαντική δράση στην υγεία των οστών. Ένα φλιτζάνι φρέσκου σπανακιού καλύπτει το 200% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης για τη βιταμίνη Κ, ενώ ένα φλιτζάνι βρασμένου σπανακιού έως και 6 φορές περισσότερο. Τα οφέλη της στα οστά ενισχύονται και από την υψηλή περιεκτικότητά του σε μαγνήσιο και ασβέστιο. Είναι πλούσιο σε φυλλικό οξύ, μαγγάνιο, φυτικές ίνες, φυτική πρωτεΐνη, φλαβονοειδή και καροτενοειδή, που έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Το σπανάκι περιέχει και σίδηρο, ωστόσο για να αυξήσουμε την απορρόφηση του φυτικού σιδήρου, μπορούμε να το καταναλώσουμε με βιταμίνη C (π.χ. λεμόνι ή πιπεριά).
3. Μπρόκολο: Προστασία για τα κύτταρα
Το μπρόκολο ανήκει στα κραμβοειδή λαχανικά και μπορούμε να το βρούμε όλες τις εποχές. Είναι πολύ θρεπτικό, καθώς περιέχει σε σημαντικές ποσότητες βιταμίνες Α, C, E και K, φυτικές ίνες, κάλιο, μαγγάνιο και σημαντικά αντιοξειδωτικά συστατικά, κυρίως καροτενοειδή. Θεωρείται σύμμαχος για τον οργανισμό μας, καθώς έχει προστατευτική δράση κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων, ενώ πολλές εργαστηριακές μελέτες δίνουν ενδείξεις ότι η συστηματική κατανάλωσή του ίσως να αποτρέπει την αλλοίωση των κυττάρων και άρα να παρεμποδίζει ή να καθυστερεί την ανάπτυξη διαφόρων ειδών καρκίνου. Επιπλέον, εκδηλώνει αντιφλεγμονώδη δράση και έχει βρεθεί ότι προστατεύει από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, το οποίο ευθύνεται για το έλκος στομάχου, λόγω της ουσίας σουλφοραφάνης που περιέχει.
4. Αγκινάρα: Τονωτικό για το συκώτι
Το Αμερικάνικο USDA (United States Department of Agriculture) έχει κατατάξει την αγκινάρα ανάμεσα στα 20 τρόφιμα που είναι πιο πλούσια σε αντιοξειδωτικά. Περιέχει, επίσης, φυτικές ίνες, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, κάλιο, ασβέστιο και φώσφορο, ενώ αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης C. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μία μέτρια αγκινάρα καλύπτει παραπάνω από το 10% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη C. Φημίζεται για την περιεκτικότητά της σε αντιοξειδωτικά και συγκεκριμένα στην ουσία σιλυμαρίνη, η οποία καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες και προστατεύει το συκώτι από τις τοξίνες. Αναφορικά με τις θερμίδες, τα 100 γρ. αγκινάρας αποδίδουν μόλις 53 θερμίδες και δεν περιέχουν καθόλου χοληστερίνη.
5. Πράσινα φασολάκια: Κατά του καρκίνου του δέρματος
Αποτελούν βασική πηγή φυτικών ινών, ενώ είναι πλούσια σε διάφορα μέταλλα, φυλλικό οξύ και βιταμίνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόλις 1 φλιτζάνι πράσινα φασόλια μάς παρέχουν το 15% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης σε βιταμίνες A, C και K. Στο περίβλημά τους έχουν εντοπιστεί ουσίες όπως φλαβονοειδή και καροτενοειδή, που εκδηλώνουν σημαντική αντιοξειδωτική δράση. Σύμφωνα με μία έρευνα, οι ουσίες από τον βλαστό της φασολιάς προστατεύουν τα κύτταρα από τις καταστροφικές βλάβες που μπορεί να προκαλέσει η συστηματική έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία (UV), προσφέροντας έτσι σημαντική προστασία από τον καρκίνο του δέρματος. Επιπλέον, οι ισοφλαβόνες που περιέχουν θεωρούνται ότι έχουν σημαντικά ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση. Τέλος, είναι ιδανική τροφή για όσους κάνουν δίαιτα, καθώς είναι φτωχά σε λίπος.
6. Πράσινη πιπεριά: Για δυνατό ανοσοποιητικό
Εξαιρετική πηγή βιταμίνης C, η πράσινη πιπεριά δεν πρέπει να λείπει από το διαιτολόγιό μας. Ένα φλιτζάνι ωμής πράσινης πιπεριάς μπορεί να μας προσφέρει σχεδόν το 200% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη C. Για τον λόγο αυτό αποτελεί ιδανική τροφή για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος και γενικότερα για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης, αποτελεί πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, βιταμινών Α, Β6 και Κ, καλίου, φλαβονοειδών και καροτενοειδών.
7. Τσουκνίδα: Το φυσικό αναλγητικό
Η γνωστή σε όλους μας τσουκνίδα καταναλώνεται στη χώρα μας ως επί το πλείστον με τη μορφή ροφήματος, ωστόσο σε διάφορες περιοχές οι γυναίκες τη χρησιμοποιούν μαζί με άλλα λαχανικά στις πίτες. Είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνες (Α, Κ και Β6), καθώς και σε άλλα πολύτιμα συστατικά, όπως ασβέστιο, μαγγάνιο και μαγνήσιο, ενώ όσον αφορά τις θερμίδες ανά φλιτζάνι ωμής τσουκνίδας προσλαμβάνουμε 37 θερμίδες. Επιστημονικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τα σημαντικά οφέλη της τσουκνίδας στην υγεία, καθώς έχουν αναδείξει την αντιοξειδωτική και αναλγητική δράση της.
8. Αβοκάντο: «Φάρμακο» για την αρθρίτιδα
Φημίζεται για την ιδιαίτερη γεύση του, αλλά και για τη σημαντικότατη διατροφική του αξία. Πλούσιο σε φυτικές ίνες, φυλλικό οξύ, βιταμίνη Κ, βιταμίνη Β5, βιταμίνη C και κάλιο, μπορεί να καταναλωθεί είτε σκέτο είτε μέσα σε σαλάτες και σάλτσες. Οι ουσίες που περιέχει φαίνεται πως ευνοούν την υγεία της καρδιάς, ενώ είναι πολύ καλή πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως τα καροτενοειδή, η επικατεχίνη και η επιγαλλοκατεχίνη. Επιπλέον, φαίνεται πως έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, συνεπώς μπορεί να ωφελήσει ιδιαίτερα άτομα με παθήσεις όπως η αρθρίτιδα. Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην ποσότητα που καταναλώνουμε, καθώς είναι ιδιαίτερα θερμιδογόνο (1 φλιτζάνι κομμένο αβοκάντο αποδίδει 240 θερμίδες).
9. Ακτινίδιο: Ρυθμιστής της πίεσης
Μελέτη του 2011 έδειξε ότι η κατανάλωση τριών ακτινιδίων την ημέρα θα μπορούσε να οδηγήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης σε άτομα με υπέρταση. Όπως η πράσινη πιπεριά, έτσι και το ακτινίδιο έχει περισσότερη βιταμίνη C από το πορτοκάλι. Επίσης, είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και κάλιο, ενώ περιέχει πολύτιμες αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη, που επιβραδύνουν την ανάπτυξη ασθενειών των ματιών, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
10. Βασιλικός: Αντιμικροβιακή προστασία
Το μοναδικό αυτό βότανο φημίζεται τόσο για την ξεχωριστή μυρωδιά του όσο και για την υψηλή θρεπτική του αξία. Εκτός, λοιπόν, του ότι νοστιμίζει τις συνταγές μας, τις εμπλουτίζει επίσης με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνη Κ, σίδηρο, μαγγάνιο, μαγνήσιο και φυτικές ίνες. Δύο από τα αντιοξειδωτικά συστατικά που περιέχει, η οριεντίνη και η βικενίνη, μας προσφέρουν προστασία σε κυτταρικό επίπεδο και ορισμένα από τα έλαια που περιέχει, όπως η ευγενόλη και το λιμονένιο, εμφανίζουν αντιμικροβιακή δράση. Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε άφοβα στα φαγητά μας, καθώς 1 κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένος βασιλικός δίνει μόλις 1 θερμίδα.
Μωσαϊκό: εξαφανίζει το λίπος της κοιλιάς
Μωσαϊκό: εξαφανίζει το λίπος της κοιλιάς: http://www.newsitamea.gr/%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...