Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του

http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/50703
Ένας από τους λίγους ανθρώπους που πραγματικά άλλαξαν τον κόσμο
Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του
100 Χρόνια από τη γέννηση του "πατέρα" της πληροφορικής
23 Ιουνίου 2012 20:35

Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή τουΗ παγκόσμια επιστημονική κοινότητα τιμά, το Σάββατο, τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του πατέρα της σύγχρονης πληροφορικής, του βρετανού μαθηματικού Άλαν Τούρινγκ (23 Ιουνίου 1912 - 7 Ιουνίου 1954), ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων, αποκωδικοποίησε τους μυστικούς κώδικες των ναζί στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 23 Ιουνίου, στην 100ή επέτειο από τη γέννηση του καθηγητή της Λογικής και κρυπτογράφου στο Λονδίνο, πολλές πόλεις διοργανώνουν συνέδρια και εκθέσεις για να τιμήσουν τις εργασίες ενός μεγάλου επιστήμονα, ο οποίος, όμως, εν ζωή διώχθηκε, γιατί ήταν ομοφυλόφιλος.
 
«Ο Τούρινγκ είναι αναμφίβολα το μοναδικό πρόσωπο, η συνεισφορά του οποίου άλλαξε την όψη του κόσμου στους τρεις πιο ευαίσθητους τύπους νοημοσύνης: την ανθρώπινη, την τεχνητή και τη στρατιωτική», έγραφε το περιοδικό Nature σε πρόσφατο άρθρο του.

Ο Τούρινγκ πέθανε σε ηλικία 41 ετών. Δηλητηριάστηκε με κυάνιο, μετά την καταδίκη του το 1952 για «παραβίαση της δημοσίας αιδούς», λόγω της ομοφυλοφιλίας του, που ήταν παράνομη εκείνη την εποχή στη Βρετανία, ενώ είχε, ήδη, υποστεί χημικό ευνουχισμό.

Ο Τούρινγκ κατάφερε να θέσει τα θεμέλια της σύγχρονης πληροφορικής, να καθορίσει τα κριτήρια της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και να αποκωδικοποιήσει τους μυστικούς κώδικες του γερμανικού στρατού, γεγονός που έσωσε εκατομμύρια ζωές και συνέβαλε να λήξει ταχύτερα ο πόλεμος, ενώ σχεδόν έλυσε ένα βιολογικό αίνιγμα στη μορφογένεση, το οποίο ακόμη παραμένει ανεξιχνίαστο για τους ερευνητές.

Το 1936 ο Τούρινγκ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θέλει να «κατασκευάσει έναν εγκέφαλο», δημοσιεύει άρθρο στο οποίο περιγράφει την «καθολική μηχανή Τούρινγκ». Ήταν ο πρώτος, που εξέτασε πώς να προμηθεύει προγράμματα σε μια μηχανή υπό μορφή «δεδομένων», τα οποία θα μπορούν πολλοί να επεξεργάζονται ταυτόχρονα.

Έσπασε τους κώδικες της κρυπτογραφικής μηχανής «Αίνιγμα»

 

Όταν κατασκευάστηκε από άλλους επιστήμονες, το 1950, η πρώτη έκδοση της «Αυτόματης Υπολογιστικής Μηχανής» του Τούρινγκ, ήταν ο πιο γρήγορος υπολογιστής στον κόσμο.

«Η εφεύρεση του υπολογιστή είναι μια τόσο μεγάλη συνεισφορά, που φαίνεται παράξενο να επιδιώκεται μια ακόμη μεγαλύτερη. Ωστόσο, υποθέτω ότι η συνεισφορά του στην αποκρυπτογράφηση των κωδίκων των ναζί είχε ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στον κόσμο», δήλωσε ο Τζακ Κόπλαντ, εμπειρογνώμων των μαθηματικών, που έγραψε πολλά βιβλία για τον Τούρινγκ.

Για το ευρύ κοινό, το μεγαλύτερο από τα όπλα του Τούρινγκ είναι ότι κατάφερε, μαζί με την ομάδα του, να σπάσει τους κώδικες της κρυπτογραφικής μηχανής «Αίνιγμα», που χρησιμοποιούσαν οι ναζί για τις επικοινωνίες τους μέσω των γερμανικών υποβρυχίων στο βόρειο Ατλαντικό. Ορισμένοι ιστορικοί εκτιμούν ότι αυτό συνέβαλε στην ταχύτερη πτώση του Χίτλερ, ο οποίος διαφορετικά θα παρέμενε στην εξουσία για ακόμη δύο ή περισσότερα χρόνια.

Μετά τον πόλεμο, ο Τούρινγκ θα ερευνήσει το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και θα ορίσει τα κριτήριά της, που ακόμη ισχύουν σήμερα: η περίφημη «δοκιμή Τούρινγκ» αποφαίνεται για την ύπαρξη, ή όχι, «νοημοσύνης», βασιζόμενη στη δυνατότητα μιας μηχανής για επικοινωνία. Ένας υπολογιστής θα ήταν πράγματι ευφυής εάν, και μόνο εάν, κάποιος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να διακρίνει μεταξύ των απαντήσεών του και αυτών ενός άλλου ανθρώπου σε γενικές ερωτήσεις.

Με τη «δοκιμή Τούρινγκ» ο βρετανός επιστήμονας συνέβαλε σημαντικά στη συζήτηση σχετικά με τη τεχνητή νοημοσύνη. Επίσης, με την καθολική μηχανή Τούρινγκ, παρείχε μια επίσημη έννοια του αλγορίθμου και της ανάλυσης των αριθμών, διατυπώνοντας την ευρέως αποδεκτή έκδοση Τούρινγκ, ότι, δηλαδή, οποιοδήποτε πρακτικό πρότυπο υπολογισμού έχει είτε ένα ισότιμο, είτε ένα υποσύνολο, των ικανοτήτων μιας μηχανής Τούρινγκ.
Λάτρης της βιολογίας, ο Τούρινγκ θα εφαρμόσει το μαθηματικό του ταλέντο στη μορφογένεση, δηλαδή πώς τα ζώα και τα φυτά αναπτύσσουν ορισμένα μοντέλα μορφών, όπως οι ρίγες της ζέβρας, ή οι κηλίδες της αγελάδας, θεωρίες οι οποίες ακόμη απασχολούν τους βιολόγους.

Πηγές: ΑΠΕ, Wikipedia, ΕΡΤ
Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του                                                       

Η Google με ένα πρωτότυπο doodle τιμά τον Alan Turing που γεννήθηκε σαν σήμερα, 23 Ιουνίου πριν 100 χρόνια. 
                                  -----------------------------------------------------------

Άλαν Τούρινγκ: Η google τιμά τον πατέρα της πληροφορικής

Άλαν Τούρινγκ: Η google τιμά τον πατέρα της πληροφορικής
Σαν σήμερα 23 Ιουνίου πριν ακριβώς 100 χρόνια γεννήθηκε ο Άλαν Τούρινγκ, ο πατέρα της σύγχρονης πληροφορικής, του βρετανού μαθηματικού Άλαν Μάθισον Τούρινγκ (23 Ιουνίου 1912- 7 Ιουνίου 1954), ο οποίος μεταξύ άλλων βοήθησε στην αποκρυπτογράφηση ναζιστικών κωδικών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. To γεγονός αυτό εκτιμάται ότι έσωσε εκατομμύρια ζωές και συνέβαλε στην ταχύτερη πτώση του Χίτλερ.
Η Google τιμά με ένα εξαιρετικά πρωτότυπο doodle, ένα τεστ νοημοσύνης που είναι ένα είδος "μηχανή Turing".

Ο Άλαν Τούρινγκ, ο Bρετανός μαθηματικός και καθηγητής της λογικής, κατάφερε να θέσει τα θεμέλια της σύγχρονης πληροφορικής, να καθορίσει τα κριτήρια της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και να αποκωδικοποιήσει τους μυστικούς κώδικες του γερμανικού στρατού.

Η Google τιμά τον μεγάλο επιστήμονα «τον πατέρα της επιστήμης των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης» με ένα διαδραστικό doodle ένα τεστ νοημοσύνης που είναι ένα είδος «μηχανή Turing». Το doodle αυτό λειτουργεί σαν «αίνιγμα».

Η πρώτη έκδοση της «Αυτόματης Υπολογιστικής Μηχανής» του Άλαν Τούρινγκ, ήταν ο πιο γρήγορος υπολογιστής στον κόσμο.

Αλλά επίσης κατάφερε, μαζί με την ομάδα του, να σπάσει τους κώδικες της κρυπτογραφικής μηχανής «Αίνιγμα», που χρησιμοποιούσαν οι ναζί για τις επικοινωνίες τους μέσω των γερμανικών υποβρυχίων στο βόρειο Ατλαντικό. Ορισμένοι ιστορικοί εκτιμούν ότι αυτό συνέβαλε στην ταχύτερη πτώση του Χίτλερ, ο οποίος διαφορετικά θα παρέμενε στην εξουσία για ακόμη δύο ή περισσότερα χρόνια.

Το 1936 ο Άλαν Τούρινγκ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θέλει να «κατασκευάσει έναν εγκέφαλο», δημοσιεύει άρθρο στο οποίο περιγράφει την «καθολική μηχανή Τούρινγκ». Ήταν ο πρώτος, που εξέτασε πώς να προμηθεύει προγράμματα σε μια μηχανή υπό μορφή «δεδομένων», τα οποία θα μπορούν πολλοί να επεξεργάζονται ταυτόχρονα.

Παρείχε μία επίσημη έννοια του αλγορίθμου και των υπολογίσιμων αριθμών με τη μηχανή Τούρινγκ, διατυπώνοντας την ευρέως αποδεκτή έκδοση «Τούρινγκ» με την διατριβή του για την καθολική μηχανή Τούρινγκ, δηλαδή ότι οποιοδήποτε πρακτικό πρότυπο υπολογισμού έχει είτε ένα ισότιμο είτε ένα υποσύνολο των ικανοτήτων μιας μηχανής Τούρινγκ.

Οι συνεισφορές του Άλαν Τούρινγκ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ δημόσια κατά τη διάρκεια της ζωής του επειδή η εργασία του ήταν απόρρητη.

Μετά από τον πόλεμο, σχεδίασε έναν από τους πρώτους ηλεκτρονικούς προγραμματίσιμους ψηφιακούς υπολογιστές στο εθνικό φυσικό εργαστήριο, όπως λεγόταν, και κατασκεύασε και μια άλλη μηχανή, στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.

«Ο Άλαν Τούρινγκ είναι αναμφίβολα το μοναδικό πρόσωπο, η συνεισφορά του οποίου άλλαξε την όψη του κόσμου στους τρεις πιο ευαίσθητους τύπους νοημοσύνης: την ανθρώπινη, την τεχνητή και τη στρατιωτική», έγραφε το περιοδικό Nature σε πρόσφατο άρθρο του.

Ο Άλαν Τούρινγκ πέθανε σε ηλικία 41 ετών. Δηλητηριάστηκε με κυάνιο, μετά την καταδίκη του το 1952 για «παραβίαση της δημοσίας αιδούς», λόγω της ομοφυλοφιλίας του, που ήταν παράνομη εκείνη την εποχή στη Βρετανία, ενώ είχε, ήδη, υποστεί χημικό ευνουχισμό.


Μαρία Ζ. 
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Τελικά δεν νικήσαμε χθές αλλά κερδίσαμε στις εντυπώσεις. Είχαμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση απέναντι στο φαβορί που σίγουρα ένιωσε το μύνημα της ελληνικής ψυχής  Πάντως υπερβήκαμε το ποσοστό των γερμανικών προβλέψεων που έλεγαν για 3-1. Με τη λογική αυτή αφού βάλαμε 2 έπρεπε οι Γερμανοί να βάλουν 6 .   Ίσως  έτσι να είναι καλύτερα για την Ελλάδα στην παρούσα φάση.  Άν νικούσαμε σκεφτείτε τί άχτι  θα μας κρατούσε η Άγγελα.  Έβλεπα λοιπόν τα πλάνα αυτά που πανηγύριζε όταν έμπαινε γκόλ και μου γεννήθηκε η εξής απορία.  Πώς ένα τέτοιο άτομο έχει τέτοια θέση. Την ίδια απορία είχα και με τον πρώην πλανητάρχη και με τον πρώην δικό μας τον ΓΠ αλλά και για τους τρείς είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν τραύματα που δεν φαίνονται και στην ψυχή και στο μυαλό. Κι όσο κι αν πρέπει να σεβόμαστε τα προβληματικά άτομα ,  στην περίπτωση αυτή υπάρχει η ειδοποιός διαφορά ότι κάτι τέτοια άτομα καταστρέφουν κόσμο και δεν θα ξεφύγουν από την Δαμόκλειο Σπάθη της Ιστορίας. Οι δυό πήγαν από εκεί πού ρθαν  τώρα η σειρά σας κυρία μου
οσονούπω!

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Τα Δέντρα που τρέχουν

http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip45/Default.html
Τα δέντρα που τρέχουν...


Εδώ έχουμε ένα δώρο για τα αγγελούδια σας, όταν ειδικά αυτά βρίσκονται στην ηλικία, που θέλουν να ακούν ή να διαβάζουν παραμύθια. Και το πρόβλημα αρχίζει, όταν η μανούλα κουρασμένη από τη δουλειά, δεν έχει ούτε χρόνο, ούτε υπομονή να διαβάσει παραμύθια . Ανοίξτε το σύνδεσμο και θα δείτε πώς μπορούν και τα παιδιά να ευχαριστιούνται και η μαμά να ησυχάσει 





Το μυθιστόρημα της Μαρίας Πυλιώτου Τα δέντρα που τρέχουν… (Διεθνές Βραβείο Janusz Korczak, 1987) που κυκλοφορεί εδώ και πάνω από 20 χρόνια από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, περνάει τώρα σ’ ένα άλλο εκδοτικό στην Αθήνα. Κυκλοφορεί πολύ σύντομα από τις Εκδόσεις «Βιβλιόφωνο», Γιώργου και Αλεξάνδρας Βαλλιάνου.
Το «Βιβλιόφωνο», συνέχεια του βιβλιοπωλείου «Βιβλιόφωνο», ιδρύθηκε εδώ και λίγα χρόνια με σκοπό την προώθηση και κυκλοφορία του ποιοτικού βιβλίου γνωστών, αλλά και νέων συγγραφέων που τώρα ξεκινούν.
Στο ενεργητικό του έχει κιόλας μια σειρά από ενδιαφέρουσες εκδόσεις με βασικό εικονογράφο τον γνωστό Ελλαδίτη καλλιτέχνη Βαγγέλη Ελευθερίου.
Η νέα έκδοση (10η) του βιβλίου Τα δέντρα που τρέχουν με έγχρωμη εικονογράφηση του Βαγγέλη και Λυδίας Ελευθερίου, αναμένεται να φτάσει στην Κύπρο αρχές Οκτωβρίου (2009).

Πιο πολλές πληροφορίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
www.vivliofonobooks.gr


Περιγραφή: Πραξικόπημα στην Κύπρο. Εισβολή. Μέσα στους καπνούς και στα χαλάσματα του πολέμου, μια οικογένεια τραβάει για τα ξένα. Τα δέντρα τρέχουν στη φαντασία ενός παιδιού-του Τυχερούλη-που ταξιδεύει με αυτοκίνητο, λεωφορείο και τρένο. Δύσκολες μέρες και δύσκολα χρόνια στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο για όλη την οικογένεια. Ο μόχθος ανακατεμένος με την ελπίδα, τα προβλήματα με τη νοσταλγία. Τώρα ο Τυχερούλης ξέρει πως δεν τρέχουν τα δέντρα όταν ταξιδεύει. Τρέχουν οι άνθρωποι να προλάβουν τη ζωή, το χρόνο. Να ξαναχτίσουν τα γκρεμισμένα όνειρα. Τρέχει κι εκείνος να προλάβει το μικρό αγαπημένο χωριό που γεννήθηκε. Λένε πως ένα χελιδόνι τον περιμένει.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Αντί επιλόγου

http://www.antiepilogou.gr/show_news.php?id=308

Στο σύνδεσμο αυτό μπορείτε να δείτε το λογοτεχνικό
περιοδικό " αντί επιλόγου " σε όλα τα τεύχη που έχει κυκλοφορήσει εφ΄όλης της ύλης, απ΄ό,τι κατάλαβα , και το τρέχον τεύχος τη μισή ύλη περίπου (λογικό)
Eίναι πολύ ενδιαφέρον διότι εκτός τον κύριο χαρακτήρα του το λογοτεχνικό έχει και ενημερωτικό , επιμορφωτικό χαρακτήρα καθώς μας γνωστοποιεί σελίδες στο ιντερνετ με ωραία θέματα. Ρίξτε μια ματιά ,  αξίζει τον κόπο
Καλή ανάγνωση! 


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ποίηση - Ο έρωτας της βροχής είναι παντοτινός

http://filoxenoumenospoiitis.wordpress.com/
http://issuu.com/filoxenoumenos/docs/elikonia?mode=window&backgroundColor=%23222222

Στους παραπάνω συνδέσμους θα αφεθείτε σε  ονειρικά μονοπάτια με άρωμα ποιητικό 

 νομίζω τα δείγματα αυτά θα σας πείσουν να ψάξετε  για περισσότερα

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ -11-

Ενα όστρακο κλεμμένο απ’της
νύχτας το πρώτο φως
Ενα αστέρι που στάθηκε
στης κόρης το παραθύρι
Ενας βουτηχτής νιος
στου φεγγαριού το γιόμα
που αφήνει στου αχινού
τα αγκάθια
το γυμνό κορμί του
Μια θάλασσα
μία πατρίδα
μια γυναίκα
που μυρίζει βασιλικό
και θυμάρι
Μια ζωή που ξεχνάει
τον θάνατο.
 

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ -13-

Είδε τη ζωή της αργά το βράδυ.
Είχε κάτι από το βάθος του ωκεανού και κοιτούσε
έντονα με τα θλιμμένα μάτια της τον καθρέφτη
του Σαββάτου.
Απουσίαζε το καλοκαίρι ο ιδρώτας ο αλμυρός, 
το φτερούγισμα της ψυχής, το σώμα που πολιορκούσε
το άλλο σώμα.
Αντιστάθηκε στην πολιορκία των λέξεων,
στην πιθανότητα σύλληψης της στιγμής και τραβήχτηκε
με τρόμο όταν το όνειρο δεν άντεξε την πραγματικότητα.
Έχωσε μια σφαίρα στη θαλάμη και οδηγήθηκε
στο θυσιαστήριο του έρωτα την ώρα που η σελήνη
βυθιζόταν στο ανερμήνευτο του ανεκλπήρωτου.
Ξάπλωσε στο έδαφος μετά από υπερβολική δόση
μοναξιάς και κράτησε την αναπνοή της μέχρι
να φανεί το μπλε της ανάγνωσης.
Μέχρι να φανεί ο ποιητής.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Περί μόρφωσης


Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,
δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς... Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές...
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική.....
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές....
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ευρωπαϊκή Ημέρα της Μουσικής

http://www.nooz.gr/entertainment/ekdiloseis-gia-tin-europaiki-giorti-tis-mousikis
http://www.nooz.gr/entertainment/europaiki-imera-tis-mousikis-sto-8iseio

Ευρωπαϊκή Ημέρα της Μουσικής στο Θησείο

ΑΘΗΝΑ 20/06/2012


Σύγχρονη μουσική και τζαζ μελωδίες, όπως και αφιερώματα στον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και τραγούδια παλιά και αγαπημένα από τον κινηματογράφο, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το πρόγραμμα του Athenaeum για την Ευρωπαϊκή Ημέρα της Μουσικής.

Έτσι, την Πέμπτη 21 Ιουνίου από τις 20.00 έως τις 24.00, το Athenaeum μεταμορφώνει τον πεζόδρομο της οδού Αδριανού, εμπρός από το κτήριο του, σε υπαίθρια σκηνή, όπου νεώτεροι και καταξιωμένοι καλλιτέχνες - συνεργάτες του, με μία τετράωρη γιορτή αφιερωμένη στη μουσική θα συντροφεύσουν τους περιπατητές της νύχτας.

Ειδικότερα, η γιορτή θα ξεκινήσει με την Χορωδία Νέων του Athenaeum σε ρεπερτόριο προκλασικής έως και σύγχρονης ελαφράς μουσικής. Τη σκυτάλη θα πάρει το Athenaeum Saxophone Quartet με μουσικές από την Καζαμπλάνκα, το Αλγέρι, τη Λισσαβόνα κ.α.

Στη συνέχεια διακεκριμένος σολίστ κλασικής κιθάρας Μιχάλης Σουρβίνος και η εκρηκτική Αργεντίνα τραγουδίστρια, από το Μπουένος Αιρες, Natalia Soledad Petsalis, θα παρουσιάσουν ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόγραμμα υψηλής αισθητικής με αυθεντική αργεντίνικη μουσική.

Ακουλουθούν τα ατελιέ του Ωδείου Athenaeum που θα παρουσιάσουν αντιπροσωπευτικά ρεύματα τζαζ του 20ου αιώνα, καθώς και μια μουσική περιπλάνηση στη μεγάλη οθόνη με έργα των Maurice Jaubert, Astor Piazzolla, Μάνο Χατζιδάκι, Madredeus, Goran Bregovic και Ελλήνων σύγχρονων συνθετών.

Για το κλείσμο της βραδιάς, η δεκαπενταμελής Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων ΑΤΤΙΚΑ υπό τη διεύθυνση του Άρη Δημητριάδη, θα παρουσιάσει στο αθηναϊκό κοινό ένα αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη.

Θα ακουστούν γνωστές μελωδίες από το Αρχιπέλαγος, την Οδό Ονείρων, τη Ρωμαϊκή Αγορά, τη Μαγική Πόλη, διανθισμένες και από κινηματογραφικές και θεατρικές επιτυχίες των δύο μεγάλων συνθετών. Τραγουδούν η Μόρφω Τσαϊρέλη και η Ναταλία Κάντζια.
                                     ---------------------------------------------------------
Εκδηλώσεις για την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής

ΑΘΗΝΑ 20/06/2012


Επτά χορωδίες-φιλαρμονικές ορχήστρες, 56 dj's, 187 δημιουργοί-ερμηνευτές, 279 συγκροτήματα, είναι οι 2.500 καλλιτέχνες που ενώνουν και φέτος τις μουσικές τους δυνάμεις, καλύπτοντας όλο το φάσμα της μουσικής και γιορτάζουν μαζί με το κοινό, για 13η φορά, την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής.

Όπως και κάθε χρονιά έτσι και φέτος η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής γιορτάζεται την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή μέρα του έτους, στις 21 Ιουνίου.

Έως και το Σάββατο 23 Ιουνίου, σε 27 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, το κοινό θα απολαύσει δωρεάν, σε 582 μουσικές εκδηλώσεις, διαφορετικούς ήχους και μελωδίες στην απόλυτη μουσική γιορτή.

Καλλιτέχνες και συγκροτήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που εκπροσωπούν όλα τα είδη της μουσικής -κλασική, τζαζ, έντεχνη, έθνικ, ροκ, ηλεκτρονική, ως και παραδοσιακή- παίρνουν μέρος σε αυτό το μουσικό πανηγύρι και γιορτάζουν μαζί με τους κατοίκους και τους επισκέπτες της κάθε πόλης.

Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής προσφέρει την δυνατότητα σε χιλιάδες πολίτες, να δουν από κοντά ένα πολύ μεγάλο πολιτιστικό δρώμενο, επιλέγοντας μεταξύ δεκάδων εκπροσώπων όλων των ειδών μουσικής, ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία σε εκατοντάδες καλλιτέχνες να παρουσιάσουν την δουλειά τους και να ακουστούν σε ένα ευρύ κοινό.

Σε κεντρικά σημεία της Αθήνας, σε πεζόδρομους και πλατείες, στην "Τεχνόπολις", στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στήνεται μια μεγάλη μουσική γιορτή που ικανοποιεί όλα τα γούστα.

Μαζί όμως με την Αθήνα, γιορτάζουν και άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, το Αγρίνιο, η Αμαλιάδα, η Αντίπαρος, ο Βόλος, η Δομοκός, η Ζαχάρω, το Μεσολόγγι, η Καβάλα, το Κιάτο, το Κιλκίς, η Κομοτηνή, τα Κύθηρα, η Λάρισα, η Λειβαδιά, η Μονεμβασιά, η Νάξος, η Ξάνθη, η Πάρος, η Πρέβεζα, η Ρόδος, η Σαντορίνη, οι Σέρρες, η Σκύρος, η Φιλιππιάδα.



Στόχος του μουσικού αυτού θεσμού, είναι η ενθάρρυνση στην ανταλλαγή καλλιτεχνών, με την υποστήριξη δημοτικών, κρατικών, ιδιωτικών και θεσμικών φορέων, έτσι ώστε να πραγματοποιούνται όσο το δυνατόν περισσότερες μουσικές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα.

Η πρωτοβουλία ανήκει στον Ζακ Λανγκ, όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας, το 1982. Τότε καθιέρωσε τον εορτασμό της Ημέρας της Μουσικής στο Παρίσι και σύντομα η πρωτοβουλία αυτή ξεπέρασε τα όρια της Γαλλίας.

Σήμερα, περισσότερες από 22 χώρες συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή, μετατρέποντάς την σε μια πολιτιστική διοργάνωση παγκόσμιας εμβέλειας.

Η Αθήνα μάλιστα ήταν η πρώτη πόλη εκτός Γαλλίας, στην οποία πραγματοποιήθηκε η γιορτή. Αυτό έγινε το 1985 και την αφορμή έδωσε η Πολιτιστική Πρωτεύουσα που είχε οργανωθεί τότε στην ελληνική πρωτεύουσα από την Μελίνα Μερκούρη.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και ο θεσμός της Γιορτής επισημοποιήθηκε μέσα από ένα Δίκτυο συντονιστικών γραφείων και δήμων ευρωπαϊκών πόλεων, το οποίο έχει τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των υπουργείων Πολιτισμού κάθε χώρας.

Στην Αθήνα την πρωτοβουλία αγκάλιασε ο Δήμος της πρωτεύουσας μαζί με το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ το συντονισμό της προσπάθειας έχει αναλάβει η εταιρεία Μ.Ε.Σ.Ο. (Μουσικές Εκδηλώσεις Συντονισμός Οργάνωση).

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα στην επίσημη ιστοσελίδα www.europeanmusicday.gr και στο Facebook.
σχετικοί σύνδεσμοι
http://www.ipolistonkosmo.gr/allmusic.php?selectgener=4&selection=4618
http://www.ticketservices.gr/en/events/?eventid=411

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων 20 Ιουνίου 2012

http://www.zougla.gr/kosmos/article/pagosmia-imera-prosfigon-555921
Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 20 Ιουνίου 2012, 00:21
Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων καθιερώθηκε για πρώτη φορά με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 4 Δεκεμβρίου του 2000 και πρωτογιορτάσθηκε στις 20 Ιουνίου 2001, με αφορμή τα 50 χρόνια από την υπογραφή της «Συνθήκης για το καθεστώς των προσφύγων».

Η Συνθήκη αυτή προέβλεπε, μεταξύ άλλων, τη σύσταση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, η οποία ήταν επιφορτισμένη να βοηθήσει στη μετεγκατάσταση των 1,2 εκατομμυρίων Ευρωπαίων που είχαν μείνει άστεγοι εξαιτίας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Στα 54 χρόνια της ύπαρξής της, η Ύπατη Αρμοστεία έχει βοηθήσει πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους και για τις προσπάθειές της αυτές έχει τιμηθεί δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Το διεθνές δίκαιο ορίζει ότι πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους, εξαιτίας βάσιμου φόβου δίωξης, με βάση τη φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την εθνικότητά τους ή τη συμμετοχή τους σε μία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα.

Σήμερα, η Ύπατη Αρμοστεία είναι ένας από τους κυριότερους ανθρωπιστικούς οργανισμούς στον κόσμο. Τα περισσότερα από 5.000 στελέχη της, πολλά από τα οποία αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρούς κινδύνους κατά της προσωπικής τους ασφάλειας, βοηθούν πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους πουν συγκεντρώνουν την ιδιότητα του πρόσφυγα.

Τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού», τα κράτη - μέλη και η Ε.Ε. υιοθετούν ολοένα και αυστηρότερα μέτρα, τόσο ως προς τον χαρακτηρισμό των αιτούντων άσυλο ως προσφύγων, όσο και ως προς την όλη διαδικασία του ασύλου. Η αντίληψη που κυριαρχεί είναι ότι οι αιτούντες άσυλο δεν εγκαταλείπουν τη χώρα τους επειδή κινδυνεύει η ζωή τους, αλλά για οικονομικούς λόγους.

Η Ελλάδα αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για τους πρόσφυγες. Δέχεται μικρό αριθμό αιτήσεων για άσυλο, αλλά είναι η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό αναγνώρισης προσφυγικού και ανθρωπιστικού καθεστώτος. Τα τελευταία χρόνια το ποσοστό αναγνώρισης κυμαίνεται περίπου στο 1% επί των αιτήσεων. Η πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο διαμένουν για μεγάλο χρονικό στη χώρα μας, αφού η διαδικασία για τη χορήγηση ή όχι του προσφυγικού ή ανθρωπιστικού καθεστώτος είναι μακροχρόνια, με αποτέλεσμα να καταλήγουν στην παρανομία χωρίς να διαφαίνεται η πολιτική βούληση για την αναγνώρισή τους και την ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία.

Eπιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 20 Ιουνίου 2012, 00:29
                          ----------------------------------------------------------------

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/pagkosmia-imera-prosfygon-poios-thymatai-ntantamp-tis-rebeka-papadopoyloy

Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων: Ποιος θυμάται το Νταντάμπ; Της Ρ. Παπαδοπούλου
Η Αμίνα έφτασε στο Νταντάμπ το 1992, όταν ήταν ενός έτους. Γεννημένη στο Αφμαντόου της Σομαλίας, έφυγε από τη χώρα της για να γλιτώσει από τη βία, την ξηρασία και την έλλειψη τροφής. Στον καταυλισμό των προσφύγων συγκατοικεί με τον άντρα της, την μικρή της κόρη και άλλα 12 μέλη της εκτεταμένης οικογένειάς της.
Η Αμίνα πιστεύει ότι πολλά θα μπορούσαν να γίνουν για να βελτιωθεί η κατάσταση στα στρατόπεδα: ο συνωστισμός, η έλλειψη νερού και τροφής, η κατάσταση των καταλυμάτων, οι ελάχιστα εκπαιδευμένοι δάσκαλοι στα δημοτικά σχολεία των καταυλισμών... Συχνά φοβάται που ζει εδώ: οι επιθέσεις από ληστές, οι λεηλασίες και οι βιασμοί είναι καθημερινότητα.

Εδώ και 20 χρόνια δεν βγήκε ποτέ από τον καταυλισμό. Πιστεύει ότι αν είχε καταφέρει να συνεχίσει την εκπαίδευσή της θα είχε ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα, η μόνη της ελπίδα είναι να καταφέρει να εγκατασταθεί σε μια άλλη χώρα.

Εδώ και δύο δεκαετίες, η Σομαλία ταλανίζεται από εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις. Η ξηρασία και η εντεινόμενη από το 2011 βία απλώς ήρθαν να επιδεινώσουν μια ήδη απελπιστική κατάσταση. Εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλοί εκτοπίζονται μέσα στην ίδια τους τη χώρα ή διαφεύγουν σε γειτονικές χώρες για να γλιτώσουν.

Το 2011, περίπου 200.000 άνθρωποι έφτασαν στο Νταντάμπ, σε μια βορειοανατολική επαρχία της Κένυας, ανεβάζοντας τον πληθυσμό των καταυλισμών που υπάρχουν εκεί σχεδόν στο μισό εκατομμύριο. Οι καταυλισμοί αυτοί αποδείχθηκαν εξαιρετικά ανεπαρκείς για να υποστηρίξουν μια τόσο πολυάριθμη εισροή ανθρώπων. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι νεοαφιχθέντες υπέφεραν από σοβαρότατη έλλειψη νερού, τροφής, καταλύματος και ιατρικής περίθαλψης. Μόνο από ον Ιούλιο κατάφεραν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις να ανταποκριθούν σωστά στις τεράστιες ανάγκες των προσφύγων.

Αλλά και μετά ακόμη, εκδηλώθηκαν επιδημίες ιλαράς και χολέρας, με περισσότερα από 1500 κρούσματα ιλαράς μεταξύ των προσφύγων, όλων των ηλικιών. Στο πρόγραμμα ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα –ένα από τα πολλά προγράμματα που λειτουργεί η οργάνωση στο Nταντάμπ- έλαβαν περίθαλψη περισσότεροι από 1500 ασθενείς ενώ σήμερα διεξάγονται περισσότερες από 700 εξετάσεις ψυχικής υγείας κάθε μήνα.

Οι συνθήκες ασφαλείας έχουν επίσης επιδεινωθεί από τον περασμένο Οκτώβριο, οδηγώντας τις περισσότερες οργανώσεις σε μείωση των προγραμμάτων τους. Οι πρόσφυγες αναγκάστηκαν να πάρουν στα χέρια τους το έργο της περίθαλψης που έως τότε πρόσφεραν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, παρότι στερούνται τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρία.

Από τότε που έκλεισε το κέντρο καταγραφής νέων αφίξεων, τον περασμένο Οκτώβριο, η παροχή περίθαλψης στους νεοαφιχθέντες έγινε εξαιρετικά δύσκολη, καθώς δεν υπάρχει τώρα υποδομή αναγνώρισης και παρακολούθησης των προσφύγων που καταφτάνουν.
Πολλοί από τους νεοαφιχθέντες λαμβάνουν συσσίτιο αλλά σε κάνεναν δεν δίνονται υλικά κατασκευής καταλύματος ούτε παρέχεται βοήθεια για να βρούν που θα καταλύσουν. Επίσης, τους τελευταίους εννιά μήνες, οι πρόσφυγες δεν εμβολιάζονται και δεν εξετάζονται ιατρικώς κατά την άφιξή τους. Αυτά σε συνδυασμό με τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς και τον συνωστισμό θέτουν σε εξαιρετικό κίνδυνο την υγεία των προσφύγων, και καθιστούν το ξέσπασμα επιδημιών πιο πιθανό.
Γι’αυτό το λόγο είναι εξαιρετικά σημαντικό τα κέντρα καταγραφής να ξαναλειτουργήσουν μόνιμα σε όλους τους καταυλισμούς.

Ένα χρόνο μετά την κρίση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βρισκόμαστε ακόμη σε επαγρύπνηση για τις συνθήκες διαβίωσης στον Νταντάμπ και εκφράζουμε έντονες ανησυχίες για την κατάσταση των προσφύγων που διαμένουν εκεί. Ενώ τα ποσοστά θνησιμότητας μειώνονται και βλέπουμε λιγότερα σοβαρώς υποσιτισμένα παιδιά στα επισιτιστικά προγράμματά μας απ’ ό,τι πριν, οι πρόσφυγες βρίσκονται σε εξαιρετικά επισφαλή κατάσταση. Οι συνθήκες διαβίωσής τους τους καθιστούν πολύ ευάλωτους σε μια σειρά από εξωτερικούς παράγοντες όπως οι επιδημίες, οι φυσικές καταστροφές, ή σε άλλη μια ενδεχόμενη μαζική εισροή προσφύγων στους καταυλισμούς όπως συνέβη πέρυσι.

Οι πρόσφυγες του Νταντάμπ δεν έχουν σε καμία περίπτωση διαφύγει τον κίνδυνο. Παρακολουθούμε ακόμη και σήμερα 850 σοβαρώς υποσιτισμένα παιδιά στο επισιτιστικό μας πρόγραμμα, γνωρίζουμε ότι ένα στα 60 παιδιά είναι τόσο σοβαρώς υποσιτισμένο ώστε κινδυνεύει να πεθάνει. Ο αριθμός ασθενών πολυανθεκτικής φυματίωσης βρίσκεται επίσης σε άνοδο.

Πόσες ακόμη επισιτιστικές κρίσεις ή επιδημίες ιλαράς θα χρειαστούν πριν αποφασίσουμε να αναζητήσουμε λύση; Το να περιθάλπουμε πρόσφυγες στο Νταντάμπ καθώς αναμένουμε το επόμενο επείγον να εκδηλωθεί θέτει περισσότερα ηθικά ζητήματα παρά ιατρικά

Ένας προσεκτικός σχεδιασμός στρατηγικής για το μέλλον γι’αυτόν τον πληθυσμό προσφύγων είναι ζωτικής σημασίας. Έχει γίνει σαφές ότι το μοντέλο του καταυλισμού πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Μια μεγάλης κλίμακας εκούσια επιστροφή προσφύγων στη Σομαλία δεν είναι ρεαλιστική επιλογή υπό τις παρούσες συνθήκες.

Εναλλακτικές λύσεις - όπως πιο γενναιόδωρες προτάσεις για μετεγκατάσταση στο εξωτερικό, και ευκαιρίες να φτιάξουν οι πρόσφυγες τη ζωή τους- σίγουρα απαιτούν περαιτέρω σχεδιασμό. Σε μια τόσο πολύπλοκη κατάσταση, ένα μέγεθος δεν ταιριάζει σε όλους.
Εν τω μεταξύ, βραχυπρόθεσμα, οι άμεσες ανάγκες του σομαλικού πληθυσμού δεν πρέπει να συναντούν την αδιαφορία μας, και το δικαίωμα τους στην αίτηση ασύλου πρέπει να προστατευθεί.

* Η Ρεβέκα Παπαδοπούλου είναι Γενική Διευθύντρια του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Γαϊδαρος στο πηγάδι

http://cretananimalwelfare.org/2012/03/19/7181/     

    Γαϊδαρος στο πηγάδι – Donkey in the well 

Posted on by rebalou

Source: Nea Kriti ~ 14 March 2012

A lovely story published recently in the local paper about a donkey which fell down a well. The locals couldn’t get it out and decided they would bury it alive so they started throwing dirt into the hole. However, the donkey kept shaking the soil off and gradually the floor raised the donkey so it could get out. A moral lesson to shake off what life throws at us and step on it to get a step higher…

http://cawggreece.files.wordpress.com/2012/03/2012-march-nea-kriti-donkey-story.jpg

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Η ποίηση και ο ποιητής

http://www.antifono.gr/portal/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CF%82-%CE%A3%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%82/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/3518-%CE%97-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82.html

 

Η ποίηση και ο ποιητής


Σωτήρης Γουνελάς
αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως.
Κατά Ιωάννην 3,19

Η αρχή της ζωής, το φανέρωμά της βρίσκεται μέσα στο χώρο του μυστηρίου. Και ολόκληρη η ζωή ακολουθεί το μυστήριο και φυλάσσεται από αυτό, και μόνο μέσα σε αυτό αποκτά όλη της τη διάσταση και όλη της την αξία. Η ποίηση ακολουθεί και αυτή το μυστήριο. Αυτή είναι η δουλειά της και από εκεί αντλεί τη σημασία της και την ιδιομορφία της. Η ποίηση, κάθε τέχνη γενικά. Ακολουθώντας το μυστήριο, παρακολουθεί όλες τις πτυχές και τις λεπτές εκφάνσεις της ζωής, γιατί χωρίς τη ζωή ποίηση δεν υπάρχει. Όμως δεν σταματά εκεί: η ποίηση δεν αντιγράφει τη ζωή ούτε απλώς την εκφράζει ή την παραφράζει. Η ποίηση, από τη μια μεριά, κινείται μέσα στο μυστήριο μεταγγίζοντας την αλήθεια του στη ζωή και, από την άλλη, κατεβαίνει μέσα στη ζωή, σε όσο γίνεται μεγαλύτερο βάθος και ανασύρει όλα όσα μια καθημερινή βιασύνη αφήνει σκεπασμένα η αποσιωπημένα.

Κάποτε, στην αρχή του κόσμου, η ποίηση, η ζωή και το μυστήριο αποτελούσαν ένα και το ίδιο πράγμα. Δεν ξεχώριζαν και ούτε ήταν ανάγκη να ξεχωρίζουν. Οι άνθρωποι εκφράζονταν ποιητικά και η γλώσσα τους ήταν η γλώσσα της ποίησης.

Όσο ο κόσμος έπεφτε, όσο έχανε ο άνθρωπος τη μυστηριακή και οργανική σχέση με τον Πλάστη του, όσο έβγαινε από τον Παράδεισο (έβγαινε με την πράξη και έβγαινε με τη μνήμη), η εικόνα του, η εικόνα του ανθρώπου και η εικόνα του κόσμου, θόλωνε και αμαυρωνόταν, το μυστικό άκουσμα του Λόγου χανόταν σε αβυσσαλέα λήθη και η ποίηση χωριζόταν από τον κόσμο. Ο χώρος του μυστηρίου και ο χώρος της ποιήσεως ξεχώριζαν από τον κόσμο. Μέσα στον άνθρωπο άνοιγαν ρωγμές και μέσα από τις ρωγμές γλύστραγε έξω το ποιητικό ρίγος και η πρώτη αίσθηση του Κάλλους. Σιγά - σιγά ο άνθρωπος έπαψε να ενδιαφέρεται και για τα δύο, έπαψε να τα αναγνωρίζει ή έπαψε να τα καταλαβαίνει. Η ποιητική γλώσσα έπαψε να είναι κοινή, κόπηκε η χρυσή αλυσίδα που ένωνε καρδιακά άνθρωπο με άνθρωπο. Το ξέφτισμα της ποιητικής αίσθησης και της ποιητικής γλώσσας γέννησε μια άλλη γλώσσα πιο πρακτική, πιο ξερή, πιο ισοπεδωμένη: πιο πεζή. Οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν και να μαθαίνουν αυτή την άλλη γλώσσα και να ξοδεύουν άφθονο χρόνο και ψυχική δύναμη για αυτήν. Αναγκαστικά η ποίηση κλείστηκε στο σπίτι της μαζί με τους λιγοστούς αληθινούς ποιητές που την υπηρετούσαν ή που της έμειναν πιστοί. Το ίδιο έγινε και με το μυστήριο. Αναδίπλωση και αναμονή ήταν η στάση των ανθρώπων που εξακολουθούσαν να αισθάνονται μέσα τους την παρουσία του και να νοιώθουν πως η αξία της ζωής χωρίς την αίσθηση του μυστηρίου είναι ευτελής και τείνει στην  αθλιότητα. […]

Τότε δημιουργήθηκε μια άλλη ρήξη. Οι άνθρωποι αυτοί χωρίστηκαν από τους υπόλοιπους, που δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Με τον καιρό τους έβγαλαν από τη μέση ή περιόρισαν στο ελάχιστο την επίδρασή τους στην «κοινωνική ζωή». Ωστόσο και το μυστήριο εξακολούθησε να υπάρχει και η ποίηση. Και τα δυο αντέχουν, γιατί και τα δυο συνδέονται άρρηκτα και από τη φύση τους δεν γίνεται να καταλυθούν. Παράλληλα βέβαια, οι «κοινωνικοί άνθρωποι» έκαναν προσπάθειες να αντικαταστήσουν, ή μάλλον να υποκαταστήσουν, και το μυστήριο και την ποίηση με άλλα μυστήρια και με άλλη ποίηση, που να ταιριάζουν περισσότερο στο νέο τρόπο ζωής τους: τον αποκομμένο από την αληθινή ποίηση και από το αληθινό μυστήριο. […]

Η αληθινή τέχνη χωράει μέσα της όλη την έκταση του σταυρικού μαρτυρίου (τα χέρια που τανύονται καρφωμένα αγκαλιάζουν τη θλίψη όπου και αν βρίσκεται, αγκαλιάζουν κάθε θλιμμένη όψη και κάθε στεναγμό, κάθε καημό ανάγκης και κάθε κλάμα, αγκαλιάζουν τις τσακισμένες ψυχές, τα ανήμπορα μέλη, τα άρρωστα σώματα, τους αδικημένους και τους καταφρονεμένους κάθε τόπου και κάθε εποχής και κάνουν να αναβλύζει μυστικά η συμπόνοια, η σπλάχνιση και η τρυφεράδα) και ο ποιητής αντλεί από τον πόνο του σταυρού όλη τη δύναμη για να φτάσει στην ανάσταση, σε αυτό το άπλωμα της καρδιάς στα πέρατα του ορατού, σε αυτό το φτέρωμα και το φτερούγισμα μέσα στα κρύσταλλα του αοράτου, εκεί όπου σμίγει ο πρώτος ήλιος με το τελευταίο λιθαράκι, η πρώτη δροσοσταλίδα με το νερό του ρυακιού και γίνεται η ανάσα παλμός αιωνιότητας. Ο πόνος του ανθρώπου που βαδίζει γίνεται δύναμη απέραντη,  μαζεύει σιγά - σιγά τα νεύρα και τις ίνες του κορμιού και της ψυχής γύρω από το μοναδικό ορατό και αόρατο κέντρο Ζωής, απιθώνει μέσα στη χούφτα του τα κλειδιά της μεταμόρφωσης, μιας μεταμόρφωσης που αδειάζει τον άνθρωπο από τα περιττά φορτία και κάνει τον στίχο του ποιητή, τον ήχο του κιθαρωδού, τη φλογέρα του τσοπάνη αχό ακατάλυτο μιας μελωδίας που έρχεται από άλλο κόσμο. Ο Σταυρός δένει τους ανθρώπους μεταξύ τους, για αυτό δένει τον ποιητή με τους ανθρώπους, έστω και αν αυτοί δεν τον αναγνωρίζουν ή τον αρνούνται, πράγμα άλλωστε που από τη μεριά του αυτός δεν μπορεί να κάνει ποτέ, γιατί είναι σαν να τους γυρίζει το πρόσωπο. Και γυρίζω το πρόσωπο ή αποστρέφομαι τους ανθρώπους σημαίνει αποστρέφω το πρόσωπο μου από τη δημιουργία του Θεού, που πάλι σημαίνει καταδικάζω τον εαυτό μου σε θάνατο: στον θάνατο της απέραντης μοναξιάς, που πάει πάντα μαζί με την πλήξη και την ανία, καταστάσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την αληθινή ποίηση. […]

Ανοίγει εδώ ενα άλλο ζήτημα: της ευαισθησίας του ποιητή. Όσο ο ποιητής βαθαίνει μέσα στο μυστήριο, όσο υφίσταται την κατάσταση του σταυρού, τόσο πιο διάφανος γίνεται, και, μέσα από τη δική του διαφάνεια, γίνεται διάφανος ο κόσμος. Από τη διαφάνεια αυτή εξαρτάται η ευαισθησία του, και όσο περισσότερο λεπταίνει την ψυχή του – αυτό είναι η διαφάνεια – τόσο περισσότερο συλλαμβάνει ανεπαίσθητες συσπάσεις και αδιόρατα σκιρτήματα που του στέλνει ο κόσμος ή ο ίδιος ο εαυτός του. Και όσο η ευαισθησία του μεγαλώνει τόσο πιο απλά και άμεσα συλλαμβάνει την οργανική σχέση που τον δένει με τον ουράνιο Πατέρα του.

Ο λόγος του ποιητή βρίσκεται σε πλήρη συνάρτηση με την ευαισθησία του. Μια σιωπηρή ζύμωση συμβαίνει στο βάθος της ψυχής και μετατρέπει την ευαισθησία σε λέξεις. Λόγος ζωντανά ποιητικός ξέχωρα από αυτή την αληθινή ευαισθησία, λόγος που να αναβλύζει, δεν υπάρχει. Η πληθώρα των λέξεων δεν είναι αποτέλεσμα ευαισθησίας. Μπορεί εύκολα να είναι μια τεχνητή κατασκευή, μια συρραφή γυαλιστερών λέξεων που ξαφνιάζουν ή κάνουν εντύπωση. Ποιητής δεν είναι αυτός που κάνει συλλογή εικόνων, συνδυασμούς και ομοιοκαταληξίες. Αυτά με κάποια άσκηση κατορθώνονται. Ποιητής είναι αυτός που εκφράζει μέσα στο λόγο τον πόνο του ανθρώπου που έχασε την αίσθηση της προέλευσής του και του προορισμού του, αυτός που εκφράζει το μαρτύριο και τη λάμψη του Σταυρού, αυτός που ζει το γεγονός της Ανάστασης. Και η έκφραση αυτή είναι συμβολική, πραγματική (γιατί την ζει) και μυστική. Το μυστήριο δεν μπορεί να μιληθεί με «κοινή» γλώσσα και η ποίηση μίλα τη γλώσσα του αρχικού και παντοτεινού μυστηρίου, αλλιώς δεν είναι ποίηση. Αλλά στο κέντρο της ποίησης και στο κέντρο του μυστηρίου στέκει η αλήθεια του σταυρού («το αρνίον το έσφαγμένον από καταβολής κόσμου»), η πράξη της θυσίας, μια πράξη που δεν τελειώνει ποτέ, μια πράξη που καθημερινά τελείται, όσο υπάρχει επίγνωση για το τι κάνει ο άνθρωπος σε τούτο τον κόσμο. Και όσο τελείται η πράξη αυτή, και όσο υπάρχει η επίγνωσή της, τόσο τρέφεται και καρπίζει η ποίηση, τόσο δυναμώνει και απλώνει ρίζες και κλώνους, εισχωρώντας σε κάθε πτυχή της γης και του ανθρώπου και ανασκάβοντας τα έγκατα της οικουμένης. Αντίθετα, όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την αίσθηση και την πράξη της θυσίας, τόσο μαραίνονται και αυτοί και η ποίησή τους και καταντά ο ποιητικός λόγος ένας σωρός από ανερμάτιστα σχήματα χωρίς νεύρο, κουρέλια μαζεμένα εδώ κι εκεί, λόγια σπαρμένα στον αέρα και απρεπή νεύματα μιας χυδαίας ειλικρίνειας που, τάχα, πάει να αλατίσει έναν μαραμένο και ανούσιο κόσμο. […]

Κάπου, από μιαν άκρη και πέρα, από ένα βάθος και πέρα, ανοίγεται ένας κόσμος σιωπής όπου μέσα του ο λόγος ψελλίζει. Κι εδώ μπορεί να προστεθεί ότι η ποίηση δεν είναι, εν τέλει, μονάχα ο λόγος που ακούγεται αλλά και η σιωπή που υποβάλλεται ή συνοδεύει ή παρακολουθεί ή ενυπάρχει πίσω από κάθε λέξη και μέσα σε κάθε λέξη και που, χωρίς την αίσθησή της, η μετάδοση της ποίησης δεν φτάνει ποτέ στην ολοκλήρωσή της. Η σιωπή αυτή δεν δηλώνει την παρουσία της μόνον αναφορικά με τις λέξεις αλλά την κάθε στιγμή προβάλλεται η υποθροΐζει στο κάθε πράγμα, στην κάθε χειρονομία, στην κάθε ανθρώπινη ή άλλη εκδήλωση. Αυτό το σμίξιμο σιωπής και λόγου, αυτό το ζευγάρωμα, παρακολουθεί ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας και διέπει όχι μόνο την ανθρώπινη κατάσταση αλλά και την θεία. Η αλήθεια του μυστηρίου, η αλήθεια που κρύβει στο βάθος του ο δημιουργημένος κόσμος, δεν μπορεί να εκφραστεί πλήρως αν παραγνωριστεί αυτή η αίσθηση της συνύπαρξης σιωπής και λόγου, αυτή η αίσθηση της ταυτόχρονης παρουσίας πραγμάτων που μιλούν και πραγμάτων που σιωπούν, και που αυτά τα τελευταία κυρίως μας οδηγούν στα ακρότατα πέρατα του μυστηρίου και των εκφράσεών του.

Θέτουν συχνά ορισμένα ερωτήματα, όπως, για παράδειγμα: μπορεί η ποίηση να επηρεάσει την κοινωνική πραγματικότητα;
Η ποίηση η «κοσμική», όπως την ονομάσαμε, δεν το μπορεί, γιατί απορρέει από αυτή την ίδια την πραγματικότητα και το γεγονός ότι την ωραιοποιεί ή την εικονίζει ή την εκφράζει με έναν όχι συνηθισμένο και καθημερινό τρόπο, δεν σημαίνει καθόλου ότι μπορεί να την στρέψει προς τον ουσιαστικό εκείνον άξονα και την Αλήθεια εκείνη που διέπει τα πάντα και στην οποία αναφέρεται το γραπτό αυτό. Η άλλη ποίηση όμως, αυτή για την οποία μιλάμε, όχι μόνο μπορεί να την στρέψει προς τα εκεί, αλλά αυτή η ίδια μετέχει και ζει μέσα σε εκείνη πίνοντας από την ίδια πηγή και προσφέροντας εκείνης τα νάματα.

Υπάρχουν δύο ειδών ομορφιές: η πλαστή και η πραγματική. Την πρώτη την βλέπεις, σε συγκινεί, θέλεις να την πλησιάσεις, θέλεις να την χαρείς, αλλά η δραστικότητά της δεν κρατάει, είναι χωρίς διάρκεια, και το ξεθύμασμά της αφήνει ένα κενό και μια πίκρα που στιγματίζει τον άνθρωπο εγκαταλείποντάς τον έκθετο και μόνο. Η δεύτερη δεν περιορίζεται μέσα σε φραγμούς και όρια, δεν έχει παροδική διάρκεια, δεν υπάρχει σε αυτήν τίποτε το φευγαλέο και το πρόσκαιρο, αλλά, αντίθετα, όσο την πλησιάζεις τόσο γονιμοποιεί μέσα σου περιοχές και γαίες απέραντες και απρόσιτες, τόσο ριζώνει και καρποφορεί μέσα τους σχηματίζοντας ένα σώμα με το δικό σου. Μόνο που στην ομορφιά αυτή δεν φτάνει κανείς εύκολα ούτε την πλησιάζει ανώδυνα. Ο πόνος είναι στις πύλες της ακοίμητος και απαιτητικός. Και η συνομιλία μαζί του, η συναλλαγή, είναι μακρά και δύσκολη. Με τα σημάδια του πόνου, της εγρήγορσης και της επιμονής, περνά κανείς τη θύρα αυτής της πραγματικής ομορφιάς και τα σημάδια αυτά γίνονται τα διακριτικά για να αναγνωριστεί ο άνθρωπος, που, έχοντας πλήρη επίγνωση των διαστάσεων της θυσίας, σπεύδει να την συναντήσει.

Αυτή η ομορφιά είναι το Κάλλος του Σωτήρα, που μέσα στη λάμψη του περιέχει όλη την υπερφυσική και φυσική ομορφιά, όλα τα οράματα του αγίου και όλα τα χρώματα της ίριδος. Κάθε κόκκος που ανήκει στο χώρο της πλάσης, κάθε πράγμα βαλμένο από το χέρι του Δημιουργού είναι ιερό και όμορφο. Τίποτε δεν περισσεύει, τίποτε δεν μένει στο κενό, τίποτε δεν παύει να έχει λειτουργικότητα. Τα πάντα συνέχονται και τα πάντα συμπνέουν στον ρυθμό της καρδιάς του Θεού. Μέσα τους ακούς τους χτύπους της θείας καρδιάς και αυτό το άκουσμα σε αναπαύει.

Αυτή την συνοχή, αυτή τη συνεκτικότητα και τη σύμπνοια έχει, πάνω απ’ όλα, να εκφράσει ο ποιητής αν θέλει, ανάμεσα στα άλλα, να εκφράσει το μεγαλείο του Πατρός, το μεγαλείο που έχασε ο κόσμος, ο κόσμος των κοινωνικών διαχύσεων, των φαντασιοκοπημάτων και των παραπλανήσεων. Το μεγαλείο αυτό στερείται ο κοσμικός άνθρωπος, και αυτό τον κάνει να κλείνεται μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα και να μετρά τη ζωή μίζερα και άχαρα. Όσο προχωράει η στέρηση αυτή (γιατί η στέρηση κινείται) τόσο μεγαλώνει η άπνοια και η αποστείρωση και ο κόσμος γίνεται μια κλειστή φούσκα χωρίς μυρουδιά και χωρίς γεύση, όπου κυριαρχεί το μέταλλο και η παγωνιά: αυτό που τείνουν ολοταχώς να γίνουν οι σημερινές κοινωνίες.

Σήμερα ο ποιητής περισσότερο άπό κάθε άλλη φορά είναι υποχρεωμένος – χρέος που το καταχωρεί ο ίδιος στον εαυτό του – να κινηθεί ταυτόχρονα και προς τις δύο κατευθύνσεις: και προς τη μεριά της παγωνιάς, της άπνοιας και του μετάλλου και προς τη ζέστη και τη θαλπωρή που εκπέμπει το σώμα του Σωτήρα. Δεμένος πάνω σε εκείνο, μέσα από τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας του, μπορεί να αντέξει τα ρεύματα που του στέλνει αδιάλειπτα η άλλη περιοχή, η περιορισμένη μέσα στη φούσκα και στην άπνοια. Αναλαμβάνει το έργο του μεσίτη και του γεφυροποιού, αναλαμβάνει να μεσιτέψει ανάμεσα στον κόσμο του Κάλλους και των θαυμάτων και στον κόσμο της στέρησης και της ακηδίας. Γίνεται αγωγός για να μεταγγιστεί η πυρά της θεϊκής φωτιάς στα παγωμένα και πάσχοντα σώματα των ανθρώπων. Μα ταυτόχρονα, μέσα από το σώμα του περνούν τα ξεσπάσματα και οι κραδασμοί των άλλων σωμάτων, οι ενοχές που σπαράζουν την ψυχή και οι θαμμένες ομολογίες που δεν φτάνουν στα χείλη. Ακούει φωνές και μουρμουρητά που δεν ακούγονται ποτέ και βλέπει εικόνες που δεν τολμούν να γίνουν καθημερινό μέλημα για επανόρθωση. Κουρελιασμένα συναισθήματα, ασύδοτες πράξεις, νεύματα εξαπάτησης και έπαρσης, καταιγισμοί μικροπρέπειας και απρέπειας συνωστίζονται μέσα του σε ένα στρόβιλο που εξαπολύουν πάνω του πνεύματα και άνθρωποι. […]

Αύτος που έχει μέσα του άρνηση, αμφιβολία, μνησικακία, δεν μπορεί να πλησιάσει την ποίηση ούτε τον ποιητή. Η άρνηση, ηαμφιβολία, η μνησικακία παίζουν στα μάτια του και σχηματίζουν πέτσες που του παραμορφώνουν την όραση ή τον τυφλώνουν. Το άνοιγμα των οφθαλμών, η επαναφορά της όρασης, δεν πραγματοποιείται χωρίς πλήρη συγκατάβαση και απόλυτη πίστη. Πίστη στον ουράνιο Πατέρα και πίστη στο λόγο του ποιητή που μιλά τη γλώσσα του μυστηρίου της δημιουργίας. Έτσι μόνο σμίγει αλήθεια με αλήθεια, ζευγαρώνουν τα όμοια και φεύγουν μαζί σε πορεία ατελεύτητη όπου μέσα της σε κάθε στιγμή ξεσπά το θαύμα και το θάμπος. Ο ποιητής γονιμοποιεί την ψυχή που του προσφέρεται. Όσο πιο ολοκληρωμένα του δίνεται η ψυχή τόσο πιο γόνιμα επενεργεί μέσα της, τόσο εξαντλεί μέσα της τα ανεξάντλητα αποθέματα που του παραδίδει - δωρίζει καθημερινά ο Δημιουργός του και που χωρίς αυτά καταρρέει, συρρικνώνεται και ψελλίζει.

Έτσι, με τον καιρό, ανοίγουν για την παραδομένη στον ποιητή ψυχή οι θύρες της ποίησης, και κάθε θύρα κλείνει μέσα της ένα κομμάτι από το αρχικό μυστήριο. Τότε σιγά - σιγά αρχίζει να βλέπει ταυτόχρονα από ποιες καταστάσεις, ποια χρώματα και ποιες ανταύγειες αποτελείται η ποίηση· και αρχίζουν οι πλάνες να διαλύονται. Μια δέσμη φωτισμένη περιβάλλει την καρδιά της ποίησης και την καρδιά του μυστηρίου και μέσα της διαβάζει απλότητα, γαλήνη, ομορφιά. Στο εξωτερικό στρώμα βλέπει τη χάρη ζευγαρωμένη με την αγνότητα. Στο άλλο τη στοργή, τη συμπόνοια, τη σεμνότητα, τη γλυκύτητα. Στο επόμενο τη σιγουριά, τη γνώση, την τόλμη, την ελευθερία. Και ύστερα τη χαρά, την ταπείνωση, την ευπρέπεια, τον σεβασμό, την πραότητα, την ευπροσηγορία. Μα πίσω από όλα αυτά και πιο βαθιά ακόμη, πιο ψηλά και πιο απέραντα, λάμπει στα χρυσά ντυμένη η αγάπη που δεν αναπνέει χωρίς την κατάνυξη. Αυτά τα δύο κάνουν ένα και αγγίζοντάς τα αγγίζει το χέρι του Θεού. Αναπαύεται.

Μα η ανάπαυση αυτή δεν έρχεται εύκολα. Κάθε θύρα κλείνει μέσα της ένα μικρό κόσκινο, και εκεί μέσα κοσκινίζεται ο προσήλυτος, αυτός που θέλει να φτάσει την αγάπη. […] Οδεύοντας ο προσερχόμενος απο θύρα σε θύρα διδάσκεται την υπομονή και την εγκαρτέρηση και η υπομονή θα τον μάθει να βγαίνει από τα κλειστά όρια του γήινου χρόνου, εκείνου που επινόησαν οι άνθρωποι, και να αρχίζει σιγά - σιγά να γνωρίζει το απέραντο. Τα πράγματα θα αποκτήσουν για αυτόν άλλη διάρκεια, που θα είναι κοντά στην αληθινή τους διάρκεια, πίσω από την οποία σκιρτούν τα ίχνη της αιωνιότητας. Όσο επιμένει υπομένοντας τόσο ανοίγουν οι κλεισμένοι πόροι του κορμιού του (μαζί και η ψυχή) και ένας άλλος αέρας – ο ίδιος, μα που τώρα τον αισθάνεται διαφορετικά – εισδύει μεταφέροντάς του μυρουδιές και μηνύματα που μοιάζουν νάρχονται από πολύ μακρυά, από ένα είδος χαμένης ή θαμμένης παιδικής ηλικίας. Όσο διανύει τα στάδια της ποίησης, όσο ανεβαίνει τις σκάλες, τόσο προβάλλουν μέσα του και ανασύρονται σιωπές βουτηγμένες στη λήθη, που κρατούν στο βάθος τους άχραντες αλήθειες, και λόγοι που φέρουν μέσα τους τη σφραγίδα της αγνότητας και της χάρης. Όπως στα μάτια μιας κόρης μπορείς να δεις να σου ανοίγεται ο κόσμος της χάρης, της αγνότητας και της αγάπης, το ίδιο η ποίηση σου ανοίγει παράλληλους δρόμους για να οδεύσεις προς το κέντρο της ζωής και να αντικρύσεις κάπου στο τέλος – ένα τέλος ατέλειωτο – μέσα στην καρδιά σου και μέσα στην καρδιά των πραγμάτων Αυτόν που κινεί τα πάντα από Αγάπη, Αυτόν που δημιουργεί τα πάντα από Αγάπη, Αυτόν που αγαπά τα πάντα.

Αν η ποίηση δεν τείνει εκεί, αν δεν καταλήγει εκεί, τότε δεν είναι ποίηση. Αν είναι μονάχα η καταξίωση του εαυτού μας μέσα σε έναν λόγο σπαρμένο εικόνες, αν είναι συρραφή από αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα, παιχνίδια της φαντασίας, στιχοπλοκίες και ασκήσεις πάνω σε λέξεις και εκφράσεις, ακόμη και αλήθειες προσωπικές, εμπειρίες βιωμένες, που όμως στερούνται την απλότητα, την χάρη, την αγάπη, τότε δεν είναι ποίηση. Με το να διαβάζει κανείς στίχους ξανά και ξανά, να προσέχει το ύφος, να καθυστερεί πάνω σε μια λέξη, σε μια φράση, να αναλύει και να ξανααναλύει, να σκορπίζει την ψυχή του σε διάφορους ποιητές και σε διαφορετικά ποιήματα της γλώσσας του ή μιας άλλης γλώσσας ούτε ποιητής γίνεται ούτε γνωρίζει την ποίηση. Γιατί η ποίηση είναι αυτή η ίδια ζωή και ο ποιητής δεν κάνει άλλο, κάνοντας ποίηση, παρά να εκφράζει τη ζωή του. Αυτός λοιπόν που προσέρχεται, ασπάζεται τη ζωή της ποίησης, και ασπάζομαι σημαίνει την ζω με τη σειρά μου όχι αποστηθίζοντας ή αναπαύοντας τις αισθήσεις ή ερεθίζοντάς τες αλλά μετουσιώνοντας μέσα μου τον λόγο ή το έργο του ποιητή μαζί με όλα όσα περιέχει, περικλείει, υποβάλλει ή υπαινίσσεται. Η ποίηση καλεί τον άνθρωπο να ζήσει μια άλλη ζωή, όπως ο Λόγος που ενανθρώπησε τον καλεί να αφήσει τη ζωή της χαμέρπειας, της αμαρτίας και της εγωπάθειας και να ανοίξει τον εαυτό του στη ζωή της ριζικής μεταμόρφωσης, της θείας γαλήνης, της ειρήνης που αναπαύει και της λάμψης που προσδίδει στον άνθρωπο το Κάλλος του Θεανθρώπου.

Ολόκληρο το δοκίμιο είναι δημοσιευμένο στο 1ο τεύχος του περιοδικού “Παλίμψηστον” έκδοση της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου, 1985.
πηγή: Αντίφωνο

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δημοφιλείς αναρτήσεις