Ποίηση - Ο έρωτας της βροχής είναι παντοτινός

http://filoxenoumenospoiitis.wordpress.com/
http://issuu.com/filoxenoumenos/docs/elikonia?mode=window&backgroundColor=%23222222

Στους παραπάνω συνδέσμους θα αφεθείτε σε  ονειρικά μονοπάτια με άρωμα ποιητικό 

 νομίζω τα δείγματα αυτά θα σας πείσουν να ψάξετε  για περισσότερα

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ -11-

Ενα όστρακο κλεμμένο απ’της

νύχτας το πρώτο φως

Ενα αστέρι που στάθηκε

στης κόρης το παραθύρι

Ενας βουτηχτής νιος

στου φεγγαριού το γιόμα

που αφήνει στου αχινού

τα αγκάθια

το γυμνό κορμί του

Μια θάλασσα

μία πατρίδα

μια γυναίκα

που μυρίζει βασιλικό

και θυμάρι

Μια ζωή που ξεχνάει

τον θάνατο.

 

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ -13-

Είδε τη ζωή της αργά το βράδυ.

Είχε κάτι από το βάθος του ωκεανού και κοιτούσε

έντονα με τα θλιμμένα μάτια της τον καθρέφτη

του Σαββάτου.

Απουσίαζε το καλοκαίρι ο ιδρώτας ο αλμυρός, 

το φτερούγισμα της ψυχής, το σώμα που πολιορκούσε

το άλλο σώμα.

Αντιστάθηκε στην πολιορκία των λέξεων,

στην πιθανότητα σύλληψης της στιγμής και τραβήχτηκε

με τρόμο όταν το όνειρο δεν άντεξε την πραγματικότητα.

Έχωσε μια σφαίρα στη θαλάμη και οδηγήθηκε

στο θυσιαστήριο του έρωτα την ώρα που η σελήνη

βυθιζόταν στο ανερμήνευτο του ανεκλπήρωτου.

Ξάπλωσε στο έδαφος μετά από υπερβολική δόση

μοναξιάς και κράτησε την αναπνοή της μέχρι

να φανεί το μπλε της ανάγνωσης.

Μέχρι να φανεί ο ποιητής.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω