Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=469145279786851&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater


Ένα μυθιστόρημα γραμμένο σαν παραμύθι, που μιλά κατευθείαν στη καρδιά όσων αποζητούν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή τους. μια απάντηση και μια διέξοδος στους φόβους, τις αγωνίες και τη μοναξιά μας. Μιλώντας για τις "σκουριασμένες πανοπλίες" μας που (νομίζουμε πως) μας προφυλάσσουν από τον πόνο τον οποίο μας προξενούν οι άλλοι, ο Ρ. Φίσερ δημιουργεί μια ταξιδιωτική περιπέτεια που οδηγεί τον αναγνώστη στο "γνώθι σαυτόν"

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=119075
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ του Θεόφιλου Πασχαλίδη *

πηγή:  http://www.onestory.gr/post/31512298347
 

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ

του Θεόφιλου Πασχαλίδη *

.

Ο Μίλτος έπιανε ακόμα το σαγόνι του μουρμουρίζοντας κάτι ακατάληπτο ανάμεσα στα βογκητά του. Φτάνοντας δίπλα του μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιες βρισιές αλλά την προσοχή μου τράβηξε αυτό που γυάλιζε πάνω στην καυτή απ’ τον ήλιο άσφαλτο. 

Τον Ιούλιο του 1987 ο τόπος φλέγονταν και όσοι άτυχοι ζούσαν σ’ αυτή τη χώρα ένιωθαν να βράζουν σαν κοτόπουλα μέσα σε μια μεγάλη χύτρα. 

Είχα φτάσει κάπως καθυστερημένα στο πάρκο και πηγαίνοντας στο ξύλινο κιόσκι βρήκα καμιά δεκαριά συνομήλικα αγόρια αραγμένα στα παγκάκια του ∙ τα περισσότερα απ’ αυτά ήταν ημίγυμνα έχοντας στα χέρια τους τα μουσκεμένα απ’ τον ιδρώτα μπλουζάκια τους. 

Η ματιά μου σάρωσε μεμιάς το χώρο σταματώντας πάνω στη μοναδική γυναικεία παρουσία που υπήρχε εκεί ∙ γνώριζα πως την έλεγαν Ελένη. Με μια πρώτη ματιά υπολόγισα πως έπρεπε να είχε την διπλάσια ηλικία μου και ήταν τόσο όμορφη όσο είχα ακούσει να λέγεται. 

Οι άκρες των σγουρών, μαύρων μαλλιών της χάιδεψαν τους γυμνούς της ώμους καθώς έγειρε με νάζι το κεφάλι της προς τη πλευρά μου κι εκείνα τα σαρκώδη, κατακόκκινα χείλη της μισάνοιξαν όταν το βλέμμα της καρφώθηκε, για μια στιγμή μονάχα, επάνω μου ∙ πρόλαβα να δω τις μακριές, περιποιημένες βλεφαρίδες στο δεξί της μάτι να ανοιγοκλείνουν αστραπιαία πριν γυρίσει το κεφάλι της αλλού. Ίσως όμως και να το φαντάστηκα αυτό. 

Η ωραία Ελένη αφέθηκε να σωριαστεί σχεδόν στο παγκάκι, ακουμπώντας την πλάτη της πάνω στα οριζόντια σανίδια του, στριμωγμένη ανάμεσα στα αγόρια που χασκογελούσαν καπνίζοντας. 

Το ξανθό αγόρι που καθόταν στα δεξιά της άπλωσε το χέρι του πάνω της, σκουπίζοντας τις χοντρές σταγόνες ιδρώτα που κυλούσαν πάνω στο μεταξένιο δέρμα του γυμνού μηρού της και σύντομα το αγόρι που βρισκόταν στο άλλο πλευρό της έσπευσε να τον μιμηθεί. Διέκρινα τον πόθο στα μάτια τους καθώς πηγαινοέφερναν τα χέρια τους πάνω στη γυναικεία σάρκα ∙ εκείνον τον πόθο που έκανε να φουσκώνει ο καβάλος στα κοντά παντελόνια τους. 

Ένιωσα ένα ξαφνικό, βίαιο σκούντημα στον ώμο μου όταν ο Μίλτος πέρασε από δίπλα μου βαδίζοντας αργά προς το μέρος της Ελένης. Ο Μίλτος ήταν μερικά χρόνια μεγαλύτερος απ’ όσους βρισκόταν εκεί και όλοι στη γειτονιά γνώριζαν πως ήταν ο πιο περπατημένος μάγκας. 

Στάθηκε όρθιος ανάμεσα στα ορθάνοικτα πόδια της Ελένης και έμεινε για λίγο εκεί, ρουφώντας τον καπνό του τσιγάρου του. 

«Δείξε μας τα βυζιά σου, μωρή» της είπε τελικά, φτύνοντας το αποτσίγαρο του απ’ τα χείλη του. 

Η Ελένη βιάστηκε να του χαμογελάσει, ανασηκώνοντας υπάκουα το κοντομάνικο μπλουζάκι της. 

Εκείνος απόλαυσε για λίγο τη θέα του καλοσμιλεμένου στήθους που αποκαλύφθηκε μπροστά του κι έπειτα άφησε ένα κοφτό, τρανταχτό γέλιο που συνοδεύτηκε από τα γέλια των υπολοίπων της παρέας. Η Ελένη άρχισε να γελά και καθώς το στόμα της άνοιξε διάπλατα μπόρεσα να δω τα απαίσια καφετιά, χαλασμένα δόντια που υπήρχαν μέσα του. 

Ο Μίλτος έχωσε το χέρι του μέσα στην τσέπη του παντελονιού του, βγάζοντας από κει ένα πενηντάρικο.

«Πενήντα δραχμές. Παίρνεις πολλά τσιγάρα μ’ αυτό» γρύλλισε, ανεμίζοντας το χαρτονόμισμα μπροστά στα γουρλωμένα μάτια της. Όταν εκείνη άπλωσε το χέρι της για να το αρπάξει ο Μίλτος πισωπάτησε. 

«Θα σου το δώσω αν έρθεις μαζί μου. Εκεί» είπε, δείχνοντας με το χέρι του την συστάδα των πεύκων που απλωνόταν πίσω από την πλάτη της.

«Εντά…». 

Η καταφατική απάντηση της Ελένης έμεινε μισή καθώς από μακριά ακούστηκε μια αντρική φωνή που φώναζε το όνομα της. 

Δεν κατάλαβα για πότε βρέθηκε δίπλα μου ένας γεροδεμένος τύπος. Δέχτηκα μια δεύτερη δυνατή σκουντιά που λίγο έλειψε να με ξαπλώσει χάμω καθώς ο ντυμένος στα λευκά άντρας προσπαθούσε να περάσει ανάμεσα από τους αργοπορημένους που συνωστίζονταν πλάι μου. 

Μόλις που πρόλαβα να δω το χέρι του που άρπαξε τον Μίλτο απ’ τον ώμο γυρίζοντας τον προς το μέρος του. 

«Την αδερφή μου ρε;» ούρλιαξε, λίγο πριν ακουστεί 

ένας υπόκωφος γδούπος, σαν είχε σπάσει ένα ξερό κλαδί από κάποιο δένδρο. Ο Μίλτος τραντάχτηκε κι έγειρε διπλώνοντας το κορμί του στα δύο. Έβαλε τις χούφτες των χεριών του στο στόμα του και μπόρεσα να δω μερικές σταγόνες αίμα να κυλάνε ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα του πέφτοντας πάνω στο τσιμεντένιο δάπεδο. 

Ο ασπροντυμένος τύπος άρπαξε απ’ το χέρι την Ελένη παρασέρνοντας την μαζί του μέσα από το φοβισμένο πλήθος των αγοριών που παραμέρισε για να περάσουν. Είδα εκείνον τον άντρα να περπατά γρήγορα και την Ελένη να κλαίει και να σέρνεται πάνω στον χωματόδρομο, σηκώνοντας πίσω της ένα σύννεφο σκόνης. Σύντομα έφτασαν έξω από τη σιδερένια πύλη με εκείνη τη μεγάλη μεταλλική πινακίδα που ανέγραφε ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ και χάθηκαν πίσω της. 

Ο Μίλτος είχε εγκαταλείψει το κιόσκι και τώρα έσκουζε σαν πληγωμένο γουρούνι στη μέση του δρόμου. Καθώς περνούσα από δίπλα του κλώτσησα με δύναμη εκσφενδονίζοντας το γυαλιστερό δόντι του πάνω στην άσφαλτο. Πριν φύγω από εκεί έριξα μια ματιά γύρω μου παρακολουθώντας τα σαλεμένα απ’ τον πόθο και την κάψα αγόρια να διαλύονται ήσυχα. 

.

Ο Θεόφιλος Πασχαλίδης γεννήθηκε την Πρωταπριλιά του 1974. Διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά ενώ τον Μάρτιο του 2011 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τετράγωνο η συλλογή διηγημάτων του με τον τίτλο “Θανάτω θάνατον Πατήσια”. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει το πρώτο του μυθιστόρημα. Ζει στην Δράμα με την σύντροφό του Σοφία και τον γάτο τους, τον Γκόρτσο.

[ blog ] [ facebook ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω   

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

πηγή: http://www.imakb.gr/Mitropoli_Agios_Nikitas.htm

ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ» ΑΧΕΝΤΡΙΑ

(Συνοπτικά ιστορικά)

Το ιερό προσκύνημα του αγίου Νικήτα στον Αχεντριά αποτελούσε παλαιό ερημητήριο στην περιφέρεια του εν λόγω χωριού, κοντά σε φοινικόδασος. Πρόκειται για σπηλαιώδη ναό, ο οποίος, κατά τον Paul Faure, χρονολογείται από το 17^ο αιώνα (≈ 1640 μ.ΧΑπό τον εικονογραφικό διάκοσμο του ναού σώζονται μονάχα μερικές τοιχογραφίες ενώ αριστερά του ιερού Βήματος, σε μικρότερο σπήλαιο που λειτουργεί ως Διακονικό, εκχέεται αγίασμα από σταλακτίτες.

Ο ιερός αυτός τόπος ήταν ερημητήριο και σκήτη πνευματικής άσκησης κυρίως από τους μοναχούς της Μονής Κουδουμά, οι οποίοι διέμειναν στο ερημητήριο του Αγίου Νικήτα μόνιμα ή κατά περιόδους.

Το χρονικό διάστημα μεταξύ 1948 και 1959 ο άγιος Νικήτας λειτούργησε ως Μονή της επισκοπής Αρκαδίας, όπου υπαγόταν εκκλησιαστικά, με ηγούμενο τον Ιερόθεο Κωστομανωλάκη και μικρή αδελφότητα, κατόπιν αποφάσεως του αειμνήστου Επισκόπου Αρκαδίας, -μετέπειτα Μητροπολίτη Κρήτης-, κυρού Ευγενίου Ψαλιδάκη. Στη συνέχεια λειτουργεί ως μονύδριο με ιερομονάχους που διορίζει ο εκάστοτε αρχιερεύς.

Με την από 27-3-97 απόφαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης (ΦΕΚ, τ. Β΄, 977/5- 11- 1997) –κατόπιν προτάσεως του αειμνήστου Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κυρού Κυρίλλου Κυπριωτάκη-, το μονύδριο του αγίου Νικήτα χαρακτηρίστηκε ως Προσκύνημα, λαμβάνοντας νομική υπόσταση και διοικούμενο από Επιτροπή.

Από το 2001, οπότε συστάθηκε η Ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, το Προσκύνημα του αγίου Νικήτα διατήρησε τη νομική υπόστασή του και υπάγεται διοικητικά στη νεοσυσταθείσα Μητρόπολη, υπό τον μητροπολίτη κ. Ανδρέα Νανάκη. Η λειτουργία του καθορίζεται σήμερα βάσει Καταστατικού που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ, τ. Β΄, 938/ 23- 6- 2004).

            

 ------------------------------------------

πηγή:  Frangokástello, Khania, Greece (Άλμπουμ)

15/9: Άγιος Νικήτας - Saint Nikitas

Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο.

Ο Άγιος-Νικήτας ήταν ο προστάτης των Κρητών από τις πειρατικές επιδρομές, οι οποίες αποτελούσαν αληθινή μάστιγα των παράκτιων πληθυσμών της Κρήτης. Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Νικήτα βρίσκεται 400 μέτρα Βορειο - Ανατολικά από το φρούριο Φραγκοκάστελλο και χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα.

Ήταν μία εκκλησία επιβλητική σε μέγεθος, με μήκος 26 μέτρα και ψηφιδωτό δάπεδο, το οποίο σώζεται στο μεγαλύτερό του μέρος, με σχέδια γεωμετρικά και παραστάσεις ζώων. Οταν ξεκίνησαν οι επιδρομές των Αράβων στην Κρήτη, η βασιλική εγκαταλείφθηκε.

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η περιοχή ήδη από το 1340 μΧ ονομαζόταν από τους Ενετούς "San Nicheta", (Άγιος Νικήτας) πράγμα που σημαίνει ότι η εκκλησία αυτή προϋπήρχε στο χώρο. Υλικά από τα ερείπια του ναού χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του κάστρου, που οι ίδιοι αργότερα (το 1374 μΧ) το ονόμασαν "Κάστρο του Αγίου-Νικήτα".

Πάνω στα ερείπια του ιερού βήματος της βασιλικής χτίστηκε και τοιχογραφήθηκε ναός αφιερωμένος στο μάρτυρα Νικήτα. Πρόκειται για απλό μικρό κτίσμα, που για να κτιστεί χρησιμοποιήθηκε μέρος από το ψηφιδωτό δάπεδο και τα υλικά της ερειπωμένης βασιλικής.

Το όνομά του γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 του Σεπτέμβρη. Μετά τη θρησκευτική λειτουργία, ακολουθεί πανηγύρι κι ύστερα ξεκινούν τα "Νικήτεια", αγωνίσματα προς τιμήν του Αγίου. Το πανηγύρι του Αγίου-Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο είναι από τα πιο γνωστά της επαρχίας Σφακίων.

Ο μύθος του Αγίου Νικήτα

Σύμφωνα με το θρύλο, είχε γίνει ένας γάμος στο Φραγκοκάστελλο και η νύφη, μόλις τέλειωσε ο γάμος, πήρε τα τραπεζομάντηλα και πήγε να τα πλύνει κοντά στη θάλασσα. Εκεί που η νύφη έπλενε, φάνηκε ένα καράβι. Ήταν Φράγκοι και σκέφτηκαν να πάρουν την όμορφη κοπέλα και να την κάνουν δώρο στο βασιλιά τους. Η απαγωγή έγινε νύχτα και δεν τους είδε κανείς. Την πήγαν στο παλάτι του βασιλιά, όπου μια μέρα ο βασιλιάς την είδε να κλαίει και τη ρώτησε τι είχε.
Εκείνη αναστέναξε και είπε:
- Αύριο είναι η γιορτή του Αγιού Νικήτα και γίνεται στον τόπο μου, το Φραγκοκάστελλο μεγάλο πανηγύρι.
Ο βασιλιάς γέλασε ειρωνικά και της είπε:
-Αν έχει χάρη ο Σταυρός, και δόξα ο Αι Νικήτας, να πας και εσύ στον τόπο σου και να 'ναι ακόμα νύχτα.
Το επόμενο πρωί στο Φραγγοκάστελλο, μόλις ο παπάς ξεκλείδωσε την πόρτα της εκκλησιάς είδε μια κοπέλα μέσα και φοβήθηκε. Άναψε ένα κερί, πλησίασε και είδε την κοπέλα που είχε παντρέψει πριν περίπου ένα χρόνο.
Ο θρύλος λέει ότι την έφερε καβάλα στο άλογό του ο Άγιος Νικήτας. Και από τότε γίνεται μεγάλη γιορτή μέχρι σήμερα στην εκκλησία του στο Φραγκοκάστελλο.

 ---------------------------------

πηγή:  http://www.imga.gr/loukia.htm

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΕΝΟΡΙΑ ΛΟΥΚΙΑΣ

Ο Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΤΑ

 

Πρόκειται για τρίκλιτο Ναό του οποίου το δεξιό κλίτος είναι αφιερωμένο στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και το αριστερό στην Αγία Αικατερίνη. Σύμφωνα με στοιχεία της Αρχαιολογίας πιθανή χρονολογία ανεγέρσεως του Ναού, είναι ο 13^ος με 14^ος αιώνας. Παρά το ότι, όπως αναφέραμε ο Ναός είναι τρίκλιτος διαφέρει με άλλους τρίκλιτους Ναούς ως προς το ότι μορφολογικά δεν παραπέμπει σε τρίκλιτο Ναό αλλά σε μονόκλιτο. Υπάρχουν και άλλα πολλά στοιχεία που κάνουν ενδιαφέρον τον συγκεκριμένο Ναό, όπως η κεντρική πύλη με τα οικόσημα και τον πλούσιο διάκοσμο ο οποίος είναι ανάγλυφος, η κορνίζα στην πρόσοψη που φανερώνει την ιδιαίτερη σημασία και φροντίδα του κτήτορα καθώς τα συγκεκριμένα στοιχεία θεωρούνται από τα πιο ενδιαφέροντα και χρησιμοποιήθηκαν ήδη το 1900 από τον Gerola ως παράδειγμα στο είδος τους. Το εντυπωσιακότερο όλων αυτών είναι το Εικονοστάσιο του Ναού το οποίο είναι ένα από τα παλαιότερα της Κρήτης. Ανεξάρτητα από το αν ο Ναός ήταν μοναστηριακός η φεουδαρχικός αυτό που έχει σημασία είναι ότι διακοσμήθηκε με ότι καλύτερο και ακολουθώντας την αρχιτεκτονική της εποχής που κτίσθηκε.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ιερός Ναός Αγίου Βησσαρίωνα

πηγή:  http://7gym-laris.lar.sch.gr/topos/in%20visarion.htm

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Βησσαρίωνα βρίσκεται στο κέντρο της Λάρισας, στην πλατεία Αγ. Βησσαρίωνα που περικλείεται από τις οδούς Βενιζέλου και Ολύμπου.  Πρόκειται για ναό σταυροειδή εγγεγραμμένο με τρούλο, που ανηγέρθη το 1955 με δαπάνες του παλιού Οργανισμού Υδρεύσεως και Ηλεκτροφωτισμού Λαρίσης (Ο.Υ.Η.Λ) και αγιογραφήθηκε από τον σπουδαίο Λαρισαίο ζωγράφο Αγήνορα Αστεριάδη και τη συνοδεία του  στο διάστημα 1959-1961. Πρόσφατα έγινε η αναπαλαίωση των εικόνων του Ναού, με χρηματοδότηση της Δ.Ε.Υ.Α.Λ. Η εκκλησία χαρακτηρίστηκε ως κτήριο που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

     Ο Ιερός Ναός γιορτάζει στις 15 Σεπτεμβρίου. Στον Ιερό ναό δεν υπάρχει μόνιμος ιερέας. Οι λειτουργικές ανάγκες εξυπηρετούνται από τους ιερείς του Αγίου Αχιλλείου.

Ο ναός στο πέρασμα των αιώνων...

    
 Μια παλιά εικόνα του Αγίου Βησσαρίωνα υπήρχε σε ένα απόμερο δωμάτιο της οικίας του τούρκου ευπατρίδη Χουσνή Μπέη, η οποία βρισκόταν στη θέση του Δημοτικού Ωδείου. Μετά την απελευθέρωση , και με εντολή του βασιλιά Γεωργίου Α΄, αγοραστή της οικίας, το δωμάτιο αυτό μετατράπηκε σε ναΐσκο, τιμώμενο στο όνομα του αγίου Βησσαρίωνα.

    Ο ναΐσκος αυτός, ο οποίος το 1918 συμπληρώθηκε και διακοσμήθηκε με τις απαιτούμενες εικόνες με δαπάνες του Γεωργίου Νατάκια, καταστράφηκε από το σεισμό του 1941.Ο ναΐσκος του Αγίου Βησσαρίωνα ήταν σταυροειδής με τρούλο. Ο τελευταίος εδραζόταν επάνω σε ψηλό οκταγωνικό τύμπανο και καλυπτόταν με μολύβδινη επένδυση. Οι κεραίες του σταυρού καλύπτονταν με δίρριχτες στέγες, με επικάλυψη από κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Στη θέση του βρίσκεται ο ομώνυμος σημερινός ναός, στη βορειοανατολική γωνία της πλατείας Λαού.

Αγιογραφίες από τον Αγήνορα Αστεριάδη

 

 πηγή: http://romiazirou.blogspot.gr/2012/09/blog-post_5928.html

Ιερός Ναός Αγίου Βησσαρίωνα Φιλιππιάδας. 

Δημιούργημα του 19ου αι. ο ενοριακός ναός του Αγίου Βησσαρίωνα στη Φιλιππιάδα εντυπωσιάζει με το περίτεχνο κωδωνοστάσιό του, δείγμα εξαιρετικό δείγμα επτανησιακής αρχιτεκτονικής, καμωμένο το 1912 από το συνεργείο του αρχιμάστορα Βασίλη Γεωργάκη (1886-1936) από την Πράμαντα Ιωαννίνων.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 

                          ΝΙΚΗΤΑ

                         ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ 

πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B7%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82

Βησσαρίων Λαρίσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Με το όνομα Βησσαρίων Λαρίσης είναι γνωστοί δύο άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αρχιεπίσκοποι Λαρίσης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η μνήμη και των δύο τιμάται στις 15 Σεπτεμβρίου.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βησσαρίων Α΄ (ο Ηγιασμένος ή ο πρώην)
• 2 Βησσαρίων Β΄ (ο του Σωτήρος)
• 3 Απολυτίκια
• 4 Σημειώσεις
• 5 Βιβλιογραφία
• 6 Εξωτερικές Συνδέσεις 

 ---------------------------------------------------------------

πηγή: http://www.gofilippiada.gr/agiosbisarion.htm

• Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ Κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου η Φιλιππιάδα γιορτάζει τη μνήμη του αγίου Βησσαρίωνα που είναι προστάτης και πολιούχος της.  Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων πραγματοποιείται δοξολογία και λιτάνευση της εικόνας του αγίου στους δρόμους της πόλης.
  
  

  Πασίγνωστος, ο άγιος Βησσαρίων σε Θεσσαλία, Ήπειρο, Στερεά Ελλάδα, Ιόνια νησιά και Ουγγροβλαχία (Ρουμανία), όπου έφτασε η θαυματουργική του χάρη.Γεννήθηκε στην Πύλη ή Μεγάλη Πόρτα ή Πόρτα Παναγιά Τρικάλων της Θεσσαλίας το 1490. Γεμάτος αγάπη για το Θεό και την εκκλησία Του, σε ηλικία 10 μόλις ετών, κατεβαίνει στα Τρίκαλα και γίνεται μαθητής ενός αγίου Γέροντα, του Μητροπολίτη Λαρίσης Μάρκου. Αγαπούσε τον πνευματικό του βαθειά, του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και πρόκοβε πνευματικά.Εκτιμώντας τα χαρίσματα του αγίου, ο πνευματικός του, και αφού τον έχει ήδη κάνει διαδοχικά μοναχό, διάκονο και πρεσβύτερο, τον χειροτονεί το 1517 επίσκοπο Ελασσώνος και Δομενίκου. Στην Ελασσώνα όμως δεν τον δέχθηκαν, επειδή τον επίσκοπό τους ήθελαν να τους τον στέλνει το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και όχι ο Αρχιεπίσκοπος Λαρίσης.  Γι' αυτό οι κάτοικοι της  Ελασσώνας δημιουργούν επεισόδια σε βάρος του και τον κατατρέχουν.  Η αντίδραση του αγίου: Αδιαφορεί για την  εξουσία, αποχωρεί από τον επισκοπικό θρόνο για να επέλθει η ειρήνευση στην τοπική Εκκλησία κι επιστρέφει στον πνευματικό του πατέρα.Το 1521 όμως, διαδέχεται ως Αρχιερατικός Επίτροπος, στον επισκοπικό θρόνο Σταγών (Καλαμπάκας) τον θανόντα επίσκοπο Νικάνορα. Ο λαός της Καλαμπάκας τον καλοδέχεται και ο άγιος ποιμαίνει θεοφιλώς το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος (μεριμνώντας ιδιαίτερα για τις Μονές των Μετεώρων), για 6 συναπτά χρόνια αν και όχι πάντα χωρίς πειρασμούς και δυσχέρειες.
   Ένας δύστροπος ιερέας ο Δομέτιος του δημιουργεί προβλήματα, τον συκοφαντεί, τον σέρνει ακόμη και στα δικαστήρια. Ο άγιος όμως επίσκοπος υπομένει και συγχωρεί.
   ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΜΑΣ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 ----------------------------------------------

πηγή: http://www.saint.gr/2431/saint.aspx 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Ο ΓΟΤΘΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Βιογραφία
Ο Άγιος Νικήτας κατάγοταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού (Ίστρος, κατά τον Γεωγράφο Mελέτιο, καλείται ο ποταμός Δούναβις από το σημείο που ενώνετε με τον ποταμό Σαύο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα ή κατ' άλλους από την Aξιούπολη και κάτω, μέχρι τις εκβολές του.), στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο όποιος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου: «ένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδᾳς, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β'πρόςΤιμόθεον, γ' 14-15). Δηλαδή, μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Και έτσι έγινε.

Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ' αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Άλλα το μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανο του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δροσερό και γρήγορο γλυκό

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301400806633963&set=a.267802963327081.59781.264580240316020&type=1&theater 

Συνταγή για δροσερό και γρήγορο γλυκό

250 γραμμ. γιαούρτι στραγγιστό
2 κ.σ. μέλι
100 γραμμ. κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε παχύρρευστη μορφή

250 γραμμ. μπισκότα ολ. άλεσης

διάφορα αποξηραμένα φρούτα ψιλοκομμένα (σύκα, δαμάσκηνα, βερίκοκα κ.ά.) μουσκεμένα σε κονιάκ ή λικέρ της αρεσκείας σας

1/2 φλ. τσαγιού τριμμένα φιστίκια Αιγίνης

Ανακατεύουμε το γιαούρτι με το μέλι και προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος όπως είναι χτυπημένη σε παχύρρευστη μορφή. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα, να ομογενοποιηθούν πολύ καλά τα υλικά.

Σε ατομικά ποτήρια βάζουμε τα μπισκότα σπασμένα κι από πάνω ρίχνουμε την κρέμα γιαουρτιού. Τα τοποθετούμε στο ψυγείο για δύο ώρες, να παγώσουν.

Κόβουμε τα αποξηραμένα φρούτα και τα βάζουμε να μαλακώσουν σε κονιάκ ή άλλο λικέρ. Σερβίρουμε την κρέμα γιαουρτιού με τα μεθυσμένα φρούτα και τα τριμμένα φιστίκια Αιγίνης.

news.princeoliver.com 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Παραμύθι της λήθης

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=302094606564583&set=a.292258284214882.66911.264580240316020&type=1&theater

Ένα μικρό παραμύθι της λήθης

 
Μια φορά και έναν καιρό, εκεί ψηλά - ψηλά στον Ουρανό, όπου δεν υπάρχουν ούτε οι πίκρες, ούτε ο πόνος - πετούσαν, παίζοντας οι δύο Ψυχές. Ας τις ονομάσουμε Μικρούλης και Μικρούλα.

Αυτές ήσαν ελεύθερες εκεί, ένιωθαν τόσο καλά και χαρούμενα, έπαιζαν μεταξύ τους, ακτινοβολώντας αντί της γήινης γλώσσας ένα τρυφερό γαλανόλευκο φως.

- Σ' αγαπώ! - άφηνε την ακτίνα του Ουράνιου φωτός η μια Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την άλλη.

- Και γω σ' αγαπώ ακόμη πιο πολύ- άφηνε εις απάντηση την δική της ακτίνα του φωτός η άλλη Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την πρώτη.

- Εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ!

- Όχι, εγώ σ' αγαπώ πιο πολύ!

Έτσι χαίρονταν αυτές χωρίς τα βάσανα, έχοντας στην διάθεσή τους ολόκληρο το Σύμπαν, πετώντας στα ατελείωτα πέρατά του με τρομερή ταχύτητα, ακτινοβολώντας παντού το φως: Σ' αγαπώ!

Οι Άγγελοι του Ουρανού χαμογελούσαν και χαίρονταν γι' αυτές τις δυο Ψυχές, που έπαιζαν αμέριμνες και απολάμβαναν την αγάπη μεταξύ τους.

Μια φορά η Ψυχή, που την έλεγαν Μικρούλα κοίταξε προς τα κάτω και είδε τον πλανήτη Γη.

- Μικρούλη! Τι λες, δεν πάμε εκεί κάτω να δούμε πως είναι;

- Όχι, δεν χρειάζεται, Μικρούλα! Καλά είμαστε εδώ. Εκεί κάτω θα χαθούμε και δεν θα είμαστε μαζί.

- Μικρούλη! Θέλω να πάω εκεί κάτω να δω πως είναι. Θα με αφήσεις μόνη;

- Άκουσέ με, Μικρούλα! Θα μας ποτίσουν πριν την ενσάρκωση με το νερό την Λήθης και θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ να αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι θα μπλεκόμαστε με τον κάθε τυχόντα με την κρυφή ελπίδα να βρούμε στο πρόσωπό του ο ένας τον άλλον και στο τέλος θα απογοητευόμαστε και θα βασανιζόμαστε. Μπορεί να μην βρεθούμε ποτέ και να περάσουμε όλη την γήινη ζωή ψάχνοντας ο ένας τον άλλον. Καλύτερα ας μείνουμε εδώ, Μικρούλα!

- Μη φοβάσαι, Μικρούλη! Ακόμα κι' αν δεν βρεθούμε εκεί κάτω - πάλι θα γυρίσουμε εδώ και πάλι θα βρεθούμε. Θέλω να δω πως είναι εκεί κάτω! Έλα, πάμε, Μικρούλη!

- Εντάξει, αφού το θέλεις τόσο πολύ - απρόθυμα απάντησε ο Μικρούλης - θα έλθω μαζί σου εκεί κάτω, αλλά να θυμάσαι - θα περάσει πάρα πολύς καιρός ως που να ανταμωθούμε και αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.

- Δεν πειράζει! Έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε ακόμη πιο πολύ ο ένας τον άλλον, - είπε η Μικρούλα.

Οι Ψυχές του Μικρούλη και της Μικρούλας ήλθαν στον Άγγελο της Ενσάρκωσης.

- Θέλουμε να πάμε κάτω στην Γη.

- Το σκεφτήκατε καλά αυτό;- τους ρώτησε ο Άγγελος.

- Ναι. Αποφασίσαμε να πάμε κάτω και να δούμε πως θα είναι εκεί τα πράγματα για μας.

- Εντάξει τότε, ετοιμαστείτε για την ενσάρκωση,- τους είπε ο Άγγελος.- Ποιος από σας θέλει να γεννηθεί πρώτος; Ποιος θα κατέβει πρώτος κάτω στην Γη;

Ο Μικρούλης και η Μικρούλα κοιταχτήκανε, κάνοντας ο ένας στον άλλον την βουβή ερώτηση-ποιος;

- Εγώ θα κατέβω πρώτος - είπε ο Μικρούλης - αλλά εσύ Μικρούλα μην αργήσεις πολύ να έλθεις, μην μ' αφήνεις για πολύ καιρό μόνο μου εκεί.

- Εντάξει - του είπε η Μικρούλα- μετά από σένα και γω θα κατέβω αμέσως. Πήγαινε τώρα.

Ο Μικρούλης, κοιτώντας για τελευταία φορά την Μικρούλα, που για πρώτη φορά θα την άφηνε μονάχη, πλησίασε στενοχωρημένος τον Άγγελο της Ενσάρκωσης.

- Πρέπει να πιεις όλο το νερό της Λήθης - του είπε ο Άγγελος - θα ξεχάσεις τα πάντα - ποιος είσαι στην πραγματικότητα, ποια είναι η Μικρούλα σου, δεν θα θυμάσαι τίποτε πια, αλλά μέσα σου θα διατηρηθεί εκείνο το θολό αίσθημα του κάτι που ήταν παλιά και μ' αυτό το αίσθημα εσύ θα προσανατολίζεσαι εκεί κάτω στην Γη. Και τώρα πιες το νερό της Λήθης!

Ο Μικρούλης έριξε για άλλη μια φορά το βλέμμα του στην Μικρούλα, ρωτώντας την βουβά - να το πιω;

Πιες! - το ίδιο βουβά με το βλέμμα της του απάντησε η Μικρούλα- και γω θα πιω μετά από σένα.

Ο Μικρούλης ήπιε όλο το νερό και αμέσως ξέχασε τα πάντα - ποιος είναι, ποια είναι η Μικρούλα έγινε τελείως διαφορετικός, δεν θυμόταν απολύτως τίποτε.

Τον έριξαν κάτω στην Γη στην κοιλιά μίας μάνας που του διάλεξαν οι Άγγελοι από πάνω.

Λίγο αργότερα τα ίδια έκαναν και στην Μικρούλα. Και αυτή ξέχασε τα πάντα.

Μόνο ένα θολό αίσθημα έμεινε και στους δυο - το σημάδι του παρελθόντος, - αυτή η ακατανόητη φωνή, που κάποια φορά ψιθύριζε, και κάποια φορά φώναζε μέσα τους:

- Όχι! Δεν είναι αυτός! Όχι, δεν είναι αυτή! Μα που βρίσκεται ο δικός μου, Θεέ μου;!

Που βρίσκεται η δική μου, Θεέ μου;!

Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια. Ο Μικρούλης και η Μικρούλα δεν κατάφεραν να βρεθούν, είχαν χαθεί μέσα στο ατελείωτο χείμαρρο της γήινης ζωής, συνάπτοντας σχέσεις με τους άλλους, με την τυφλή ελπίδα- μήπως τελικά είναι αυτός; Μήπως τελικά είναι αυτή;

Ο καθένας τους έχει κάνει την δική του οικογένεια και ανήκε πια οριστικά αλλού.

Είχαν χάσει την κάθε ελπίδα να βρει ο ένας τον άλλον στην Γη, απλά περίμεναν την ώρα της αντάμωσης στον Ουρανό για να πουν ο ένας στον άλλον τόσα πράγματα, που δεν χωράει ο νους.

Όμως οι Άγγελοι του Ουρανού αποφάσισαν να τους οργανώσουν την συνάντηση- και αυτοί τελικά συναντήθηκαν, αλλά όχι ελεύθεροι πια.

Τους άφησαν να δουν ο ένας τον άλλον μόνον από μακριά για να θυμηθούν εκείνα, που προ πολλού είχαν ξεχάσει μέσα στα βάσανα και τις δοκιμασίες της γήινης ζωής.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Tips που πρέπει να ξεχάσεις

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300639306710113&set=a.264670413640336.59006.264580240316020&type=1&theater

   Tips ομορφιάς της μαμάς σου που πρέπει να ξεχάσεις

Διάβασε παρακάτω και βρες ποιες είναι εκείνες οι συμβουλές ομορφιάς που μπορεί να σου έχει δώσει η μαμά σου και καλό θα ήταν να μην τις έχεις ακούσει…

«Μην βγάζεις τις τρίχες, θα βγουν διπλάσιες»: οκ η μανούλα έχει αυτή την αρχή! Εσύ όμως πρέπει να κυκλοφορήσεις με το μουστάκι σαν τους τσέλιγκες στη Βάρη γιατί σου το είπε η μανούλα; Φρόντισε να διαλέξεις την μέθοδο αποτρίχωσης που σου ταιριάζει για οποιοδήποτε σημείο του σώματος σου βλέπεις ότι έχει ανάγκη από αποτρίχωση και αν θέλεις να ξεχάσεις κάτι προσπάθησε να ξεχάσεις το ξυράφι που προκαλεί και ερεθισμούς, αλλά σε καμία περίπτωση μην τριγυρνάς με την τρίχα-κάγκελο!

«Μην βγάζεις τα φρύδια σου, ας είναι ένα ενιαίο»: αν σου έχει πει κάτι τέτοιο η μανούλα τότε ξέχασέ το! Πραγματικά είπαμε να μην τσουρομαδίσεις τα φρύδια σου και μείνει για φρύδι μια λεπτή γραμμή αλλά όχι και να μην τα βγάλεις καθόλου και να καταλήξεις με ένα ενιαίο φρύδι. Φρόντισε να απευθυνθείς στους ειδικούς για να δώσεις σωστή γραμμή στο φρύδι σου και να αναδείξεις τα ματάκια σου αλλά κιόλας να δεις ολόκληρο το πρόσωπο σου να αλλάζει και no offense αλλά να μη σε συνδέει τίπτοα με τον Τερζή!

«Μην καθαρίζεις το δέρμα σου, απλά ρίξε νερό»: μπορεί η καλή μανούλα να σου λέει να μην χρησιμοποιείς σαπούνι και άλλα προϊόντα καθαρισμού, όμως το να ρίχνεις απλά νεράκι στο πρόσωπο σου δεν είναι και η λύση.

«Σπάσε τα σπυράκια σου»: μπορεί η μανούλα σου στη θέα ενός σπυριού να έβγαζε η ίδια σπυράκια, αλλά το να τα σπας με μίσος και μανία δεν είναι ότι καλύτερο. Άφησε το σπυράκι να κάνει τον κύκλο του, καθάρισε σωστά το δερματάκι σου και έχε λίγη υπομονή πριν αρχίσει να σπας ότι βρεις στο πρόσωπο σου γιατί δεν ξέρεις τι σημάδι ή μόλυνση μπορεί να σου αφήσει για να το θυμάσαι για πάντα.
womenolnly.gr

Μαίρη Κιλικίδου

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Σαμπάλα

πηγή: http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/eswterismou/magikes-poleis-sampala.html 

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

Μαγικές πόλεις - Σαμπάλα

Έχει ονομαστεί «Η Απαγορευμένη Χώρα», η «Χώρα των Λευκών Νερών», η «Χώρα των Ακτινοβόλων Πνευμάτων», «ο Θρόνος του βασιλιά του Κόσμου». ΟΙ Χίντους την αποκαλούσαν «Aryavarsha», η χώρα από την οποία ήρθαν οι Βέδες. Οι Κινέζοι την ήξεραν ως «Hsi-Tien». Αλλά σε όλη την Ασία, αυτή η μυστική χώρα είναι γνωστή με το σανσκριτικό της όνομα «Shambhala», που σημαίνει ο τόπος της ηρεμίας(της ειρήνης).

Πολλοί λαοί από αυτές τις περιοχές έχουν και μια παράδοση ότι η Σαμπάλα είναι ο τόπος προέλευσης των θρησκειών τους. Του Ίνδουισμού, του Βουδισμού, του Ταοϊσμού κ.α. Πολλά βιβλία της προ-βουδιστικής θρησκείας, «Μπον» στο Θιβέτ, αναφέρουν ότι ένα βασίλειο με το όνομα Σαμπάλα κάποτε κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής Ασίας, από τη λίμνη Βαϊκάλη ως στο Λομπ-Νορ και από το Κοτάν σχεδόν ως το Πεκίνο. Ένα βασίλειο που ήταν η πατρίδα της Θρησκείας «Μπον»

Σύμφωνα με τον μύθο η Σαμπάλα παρομοιάζεται σαν ένα άνθος λωτού με 8 πέταλα. Περικυκλώνεται από δαχτυλίδια χιονισμένων βουνών και είναι προστατευμένη από τον έξω κόσμο, από την φυσική γεωγραφική της θέση και σύνθεση και από υπερφυσικές δυνάμεις. Ο παρακάτω διάλογος που παραθέτουμε έγινε γύρω στο 1920 μεταξύ ενός υψηλά ιστάμενου Λάμα στο Θιβέτ και του ρώσου ζωγράφου, συγγραφέα, εσωτεριστή και εξερευνητή, Νίκολας Ρόεριχ (1874-1947) Και είναι μόνο ο πρόλογος από το σπάνιο βιβλίο του Νίκολας Ρόεριχ με τον τίτλο Σαμπάλα (1930).

«Λάμα, πες μου για τη Σαμπάλα ....».

« .... Εσείς οι δυτικοί δεν γνωρίζετε τίποτε για τη Σαμπάλα και δεν επιθυμείτε στ' αλήθεια να μάθετε. Ρωτάτε συνεχώς από περιέργεια και προφέρετε αυτή την ιερή λέξη επί ματαίω ...»
«..Λάμα, δε ρωτώ για τη Σαμπάλα χωρίς λόγο. Παντού οι άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το μέγιστο σύμβολο, κάτω από διαφορετικά ονόματα. Οι επιστήμονες μας ψάχνουν κάθε σπίθα γνώσης σχετικά με αυτό το θαυμαστό βασίλειο. Ο Κσόμα ντε Κόρος γνώριζε για τη Σαμπάλα, όταν έκανε το γνωστό ταξίδι του στα βουδιστικά μοναστήρια. Ο Γκρούνβεντελ μετέφρασε το βιβλίο του διάσημου Τάσι-Λάμα, ΠαλΝτεν Γιε-Ση, για το δρόμο προς τη Σαμπάλα ...  Αισθανόμαστε τώρα, ότι κάτω από μυστικά σύμβολα, μια μεγάλη αλήθεια αποκρύπτεται. Λάμα, γνωρίζω ότι αν ένας άνθρωπος με υψηλό πνεύμα, που είναι ήδη προετοιμασμένος, ακούσει μια φωνή να φωνάζει τη λέξη «Καλατζίγια» αυτό είναι το κάλεσμα για τη Σαμπάλα. Γνωρίζουμε ποιος Τάσι-Λάμα επισκέφθηκε τη Σαμπάλα. Γνωρίζουμε για το μυστικό βιβλίο του Αρχιερέα Τ' Αίσάν, Το Κόκκινο Μονοπάτι για τη Σαμπάλα .. Γνωρίζουμε ακόμη για το τραγούδι της Μογγολίας για τη Σαμπάλα. Ίσως να γνωρίζουμε και άλλα πράγματα που-ποιος ξέρει-μπορεί να είναι καινούρια για σένα »


« Άκου ταξιδιώτη ...Η Μεγάλη Σαμπάλα είναι μακριά πέρα από τον ωκεανό. Είναι η υπέροχη ουράνια χώρα. Δεν έχει να κάνει με την Γη μας. Πως και γιατί, εσείς οι γήινοι, ενδιαφέρεστε γι' αυτή; Μονάχα σε μερικά μέρη, στο μακρινό Βορρά, μπορείς να διακρίνεις τις εξαίσιες ακτίνες της Σαμπάλα .... Εκεί λάμπει σαν διαμάντι το φως στον Πύργο της Σαμπάλα. Εκεί κατοικεί ο Ρίγκντεν-Τζγιέπο, ο Βασιλιάς του κόσμου. Τα μάτια του δεν κλείνουν ποτέ. Μέσα στο μαγικό καθρέπτη του βλέπει όλα τα γεγονότα πάνω στη Γη. Απόσταση δεν υπάρχει γι' αυτόν. Μπορεί να φέρει βοήθεια στους άξιους, μέσα σε μια στιγμή. Το παντοδύναμο Φως του-Το Φως ανάμεσα στις Σφαίρες-μπορεί να καταστρέψει κάθε σκοτάδι. Τα αμέτρητα πλούτη του και ο λαός του είναι έτοιμα να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη, αυτούς που υπηρετούν το σκοπό του Δικαίου. Αναρίθμητες νέες δυνάμεις και επιτεύγματα ετοιμάζονται εκεί για την ανθρωπότητα. Οι πολεμιστές του Ρίγκντεν- Τζγιέπο μετενσαρκώνονται συνεχώς ανάμεσά μας και περιμένουν το ιερό σύνθημα ... Η τελική μάχη με το Κακό δεν θα αργήσει ....»

Ο Ρόεριχ στη δεκαετία του '20 ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι εξερεύνησης στα Ιμαλάια, στο Θιβέτ, αλλά και σε άλλα απόμακρα μέρη της Ασίας. Ο Ρόεριχ πίστευε ότι η Λάσα, η πρωτεύουσα του Θιβέτ, συνδεόταν μέσω των μοναστηριών της με ένα τεράστιο δίκτυο από υπόγεια, με το μυστικό και υπόγειο βασίλειο της Σαμπάλα όπου ταξιδεύουν μυστικά οι μοναχοί που δεσμεύονται με τον Όρκο της Σιωπής.

Ο Λάμα είχε πει στον Ρόεριχ: «... Μέχρι σήμερα οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν όλα αυτά που υπάρχουν στη Γη και στην Ψυχή. Έτσι ας μην προσπαθήσει κανένας άνθρωπος να φτάσει στη Σαμπάλα, χωρίς να τον καλέσουν. Έχετε ακούσει διηγήσεις για δηλητηριώδη ρυάκια και για σπηλιές με θανατηφόρα αέρια; Έχετε παρατηρήσει ποτέ, πως τρέμουν τα ζώα και οι άνθρωποι όταν πλησιάζουν σε ορισμένες τοποθεσίες; .... Πολλοί προσπάθησαν να φτάσουν στη Σαμπάλα απρόσκλητοι. Μερικοί από αυτούς εξαφανίστηκαν για πάντα. Ελάχιστοι έχουν ανακαλύψει την ιερή τοποθεσία, γεγονός που έδειχνε ότι το Κάρμα τους ήταν έτοιμο για κάτι τέτοιο ....».

Ο ρώσος συγγραφέας και εσωτεριστής, Αντρέα Τομάς, στο βιβλίο του ShambhaIa : Oasis of Iight(1976),παρουσιάζει τη Σαμπάλα σαν ένα διεθνές κέντρο των Μεγάλων Μυστηρίων. Έναν τόπο συγκέντρωσης όλων των μεγάλων μυημένων επιστημόνων και φιλοσόφων. Επίσης υποστηρίζει ότι αν και ελάχιστα είναι γνωστό για μια αόρατη, φιλοσοφική και επιστημονική που λειτουργεί στην απομόνωση των Ιμαλάιων, από τις παλιές εποχές υπήρχε μια σταθερή επικοινωνία ανάμεσα στις ομάδες των μυημένων της Ασίας και της Μεσογείου, παρά τις μεγάλες αποστάσεις που τις χωρίζουν. Και ότι αυτές γνώσεις από τη Σαμπάλα έθρεψαν τα μεγαλύτερα Μυστήρια της αρχαίας Δύσης.


Ο Βουδισμός οφείλει σχεδόν όλη την γνώση του για τη Σαμπάλα από τα κείμενα της «Καλατσάκρα». Η βουδιστική παράδοση αναφέρει ότι τα κείμενα της «Καλατσάκρα» διδάχτηκαν από τον Βούδα στον Βασιλιά της Σαμπάλα και εκεί έμειναν ασφαλή μέσα στους αιώνες για να επιστρέψουν τελικά στην Ινδία. Τον 11ο αιώνα μεταφράστηκαν στα θιβετανικά από τα σανσκριτικά μαζί με αναρίθμητα σχόλια και επεξηγήσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν και στη Δύση πολλά από αυτά τα κείμενα, αλλά και πολλά λαμαϊκά γραπτά πάνω στο θέμα της Σαμπάλα. Μερικά από αυτά είναι: «Τα Μπλε Χρονικά», «Η Σφαίρα της Σαμπάλα», «ο Δρόμος για τη Σαμπάλα» κ.α.


Οι θρύλοι και οι ιστορίες για έναν υπόγειο παράδεισο στην καρδιά της Ασίας διαδόθηκαν στη Δύση από τις Ελληνορωμαϊκές εποχές. Όπως το ταξίδι που κατέγραψε ο έλληνας φιλόσοφος Φιλόστρατος μαζί με τον Απολλώνιο Τυανέα, στις ερημιές των Ιμαλάιων του Θιβέτ, τις οποίες αποκαλούσε «Η Απαγορευμένη Χώρα των Θεών». Αργότερα διαδίδονταν όλο και περισσότερες πληροφορίες για εκείνες τις περιοχές από τους πρώτους χριστιανούς ιεραποστόλους.

Οι πρώτοι ευρωπαίοι , στη σύγχρονη ιστορία που έφεραν λεπτομερείς αναφορές για τη μυστική χώρα της Σαμπάλα και για τον ηγεμόνα της «Βασιλιά» του κόσμου», φαίνεται πως ήταν ο Στέφεν Κασέλα και ο Τζων Καμπράλ, δύο Ιησουίτες ιεραπόστολοι, που τον 17ο αιώνα έμειναν για ένα χρονικό διάστημα στην περιοχή του μοναστηριού του Παν-Τσεν Λάμα. Όμως ο πρώτος άνθρωπος που τράβηξε την προσοχή της Δύσης στο ζήτημα της ύπαρξης ενός μυστικού ιερού κέντρου στην Ασία, ήταν η μαντάμ Έλενα Π. Μπλαβάτσκυ, ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας. Στο βιβλίο της «The Secret Doctrine», αναφέρει ότι η θρυλική Σαμπάλα ήταν μια αιθερική πολιτεία στην έρημο Γκόμπι. Ήταν το «αόρατο αρχηγείο» των Μαχάτμας, μιας αδελφότητας μεγάλων πνευματικών διδασκάλων, που μετανάστευσαν εκεί μετά από την καταβύθιση της «Μου» κάτω από τον Ειρηνικό ωκεανό. Επίσης η Μπλαβάτσκυ γράφει ότι «η καρδιά της Μητέρας Γης χτυπά ακριβώς κάτω από την ιερή Σαμπάλα ....» 

Ο μεγάλος συγγραφέας και εσωτεριστής Ρενέ Γκενόν περιγράφει τη Σαμπάλα σαν ένα μεγάλο "κέντρο υψηλά εξελιγμένων ενεργειών στην κεντρική Ασία", έναν αρχετυπικό "Άγιο Τόπο" που όλοι οι άλλοι Άγιοι Τόποι όπως η Ιερουσαλήμ, οι Δελφοί, το Μπεναρές κ.α. δεν είναι παρά οι δευτερεύοντες κατοπτρισμοί του. Ο Γνενόν επισημαίνει ότι η Σαμπάλα υπάρχει και στην επιφάνεια της γης και στην Υποχθόνια. Μιλάει για το τεράστιο υπόγειο δίκτυο σπηλαίων και στοών που διατρέχουν το Ιερό Κέντρο για χιλιάδες χλμ αποδίδοντας σ' αυτές τις κατακόμβες τη λειτουργία ενός ακόμη πιο μυστικού και εξελιγμένου κέντρου μύησης που αποκαλείται 'Άγκάρθα".

Η Αγκάρθα λέει ήταν το αληθινό κέντρο της διακυβέρνησης του κόσμου. Ήταν η απρόσιτη παρακαταθήκη όλης της σοφίας του κόσμου έχοντας επιβιώσει από τις καταστροφές των πολιτισμών και τους κατακλυσμούς της γης και η οποία σύντομα θα στείλει τις ενέργειές της για να δημιουργήσει έναν νέο πλανητικό πολιτισμό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις διάφορες ιστορίες που υπάρχουν για όλα αυτά, η Αγκάρθα και Σαμπάλα μπερδεύονται μεταξύ τους τόσο συχνά που δεν φαίνεται ξεκάθαρα αν πρόκειται για διαφορετικά ονόματα του ίδιου μυστικού κόσμου η για διαφορετικά μέρη. Συχνά επίσης η Σαμπάλα εμφανίζεται ως ιερή πόλη και πρωτεύουσα του Βασιλείου της Αγκάρθα και το αντίστροφο.

Επίσης έχει παρατηρηθεί μέσα από διάφορες μελέτες, ότι η ομοιότητα του ονόματος "Αγκάρθα" η Αγκάρτα η Αγκάρτι ή Ασγκάρθα, με την υπερβόρεια μυθική χώρα "Ασγκάρτ", την κατοικία του θεού Οντίν και των άλλων θεών της βόρειας μυθολογίας στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η "Βαλχάλα", τα θεϊκά ανάκτορα στα οποία έφταναν οι ψυχές των πολεμιστών που σκοτώθηκαν στη μάχη για να συναντήσουν τον Όντιν. Το όνομα Βαλχάλα έχει επίσης μία ομοιότητα με το όνομα Σαμπάλα το μυστικό κέντρο της Αγκάρθα και εστία του "Βασιλιά του Κόσμου".

Λέγεται ότι η πρωτεύουσα της Αγκάρθα περιβάλλεται από οικισμούς των μεγάλων ιερέων και των επιστημόνων. Θυμίζει κάπως τη Λάσα όπως και τη Ποτάλα, το παλάτι του Δαλάι Λάμα που είναι η κορυφή ενός βουνού που σκεπάζεται από μοναστήρια και ναούς. Ο Θρόνος του Βασιλιά ου Κόσμου περικυκλώνεται από εκατομμύρια ενσαρκωμένων θεοτήτων.

Εκεί μέσα σε κρυστάλλινα παλάτια ζουν οι αόρατοι Άρχοντες όλων των ευσεβών ανθρώπων, ο Βασιλιάς του Κόσμου ή Brahatma , και οι δυο βοηθοί του Mahatma, που γνωρίζει όλους τους σκοπούς των μελλοντικών γεγονότων Mahynga που εξουσιάζει τις αιτίες αυτών των γεγονότων.              
Όποτε αναφέρεται αυτό το απόκρυφο ιερό κέντρο του κόσμου δυο ονόματα ξεπροβάλουν πάντα: Σαμπάλα και Αγκάρθα. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι συχνά εμφανίζονται ως δυο ξεχωριστές δυνάμεις, τόποι ή σχολές που βρίσκονται σε πόλεμο. Στο θρυλικό βιβλίο των Πάουελς και Μπερζιέ "η Αυγή των Μάγων" αναφέρεται το εξής: ".... Σύμφωνα με το θρύλο τον οποίο αναμφίβολα έμαθε ο Χαουσχόφερ το 1905 και την εκδοχή που δίνει ο Ρενέ Γκενόν στο Le Roi du Monde, έπειτα από τον κατακλυσμό της Γκόμπι, οι άρχοντες και οι δάσκαλοι αυτού του μεγάλου κέντρου του πολιτισμού, μετακινήθηκαν σε ένα τεράστιο υπόγειο στρατόπεδο κάτω από τα Ιμαλάια. Εκεί στην καρδιά αυτών των σπηλαίων χωρίστηκαν σε δυο ομάδες, μια που ακολουθούσε το "Δρόμο του Δεξιού Χεριού" και μια που ακολουθούσε "το Δρόμο του Αριστερού Χεριού".

Όσο για τη πεποίθηση πολλών ότι η Σαμπάλα είναι η πρωτεύουσα του βασιλείου της Αγκάρθα, αυτή προέρχεται από τα βιβλία του Walter Siegmeister, που έγραφε με το ψευδώνυμο "Raymond Bernand", για τη Κούφια Γη , κατά τη δεκαετία του '30. Από ότι φαίνεται όμως πρόκειται για το ίδιο υπόγειο βασίλειο, που στην περιοχή της Μογγολίας και της ερήμου Γκόμπι ονομάστηκε 'Άγκάρθα", και την περιοχή των Ιμαλάιων και του Θιβέτ "Σαμπάλα". Τα ονόματα όντως καθρεφτίζουν δύο ξεχωριστές τάσεις των σχολών μύησης που συμπεριλαμβάνουν διδασκαλίες περί Κούφιας Γης. Οι διδασκαλίες περί Αγκάρθα είναι ινδικής/Ινδουιστικής προέλευσης και οι διδασκαλίες περί Σαμπάλα είναι Θιβετανικής/Βουδιστικής προέλευσης.

Ο Παν-Τσεν Λάμα έγραψε ότι το "τεράστιο βασίλειο της Σαμπάλα" εκτείνεται ανάμεσα στο όρος Kailas (στα νότια του Θιβέτ, περίπου 700 μίλια από το Tarim) και στον "κοντινό ποταμό Sita". Ο Λάμα Thondup αποκαλεί τη Σαμπάλα "μία από τις έξι περιοχές της κεντρικής ηπείρου του νότου", και αυτές είναι οι ακόλουθες αρχίζοντας από το βορρά : 1)Η χώρα του Χιονιού, 2) Η Σαμπάλα , 3) Η Κίνα, 4) Το νότιο Σιν -Κιανγκ, 5) Το Θιβέτ, 6)Η Ινδία. Πολλές ιερατικές παραδόσεις τοποθετούν τη Σαμπάλα στον ουρανό, (άλλωστε ακόμα και η Μπλαβάτσκυ συχνά την αναφέρει ως ένα αόρατο "Λευκό Νησί", μια αιθερική όαση στην έρημο Γκόμπι) και την περιγράφουν με αιθερική υπόσταση. Αυτό συνδέεται με μια αντικατοπτρική αντιστοιχία που χαρακτηρίζει ένα "ιερό κέντρο", το οποίο έχει ουράνιο, επίγειο και υπόγειο αντίστοιχο τοποθετημένα συμμετρικό πάνω από ένα ιερό ενεργειακό άξονα.

Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός σύμφωνα με το οποίο η Καλατσάκρα Τάντρα έχει συσχετιστεί στενά με τη μυστική χώρα της Σαμπάλα- με τις περιοχές της και τους βασιλιάδες της. Όμως οπουδήποτε και αν προσπαθήσει κανείς να βρει τη Σαμπάλα δεν θα τα καταφέρει. Ακόμα και αν ανοίξει ένα χάρτη και ψάξει για αυτήν ή θέλει να αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο δεν θα τα καταφέρει γιατί δεν θα τη βρει πουθενά. Και αυτό διότι, παρόλο που η Σαμπάλα είναι μια χώρα αληθινή και πραγματική δεν μπορεί να τη δει ο οποιοσδήποτε, αφού κανείς συνηθισμένος άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση σε αυτήν, αλλά είναι προσβάσιμη μόνο σε αυτούς που έχουν αποκτήσει καλό κάρμα και συνεπώς έχουν φτάσει σε κάποια υψηλή βαθμίδα εξέλιξης.

Η ινδό-θιβετανική παράδοση αναφέρει ότι η κεντρική Ασία επικοινωνεί με τον υπόγειο κόσμο της Αγκάρθα μέσα από κάποιες μυστικές πόρτες. Και ότι αυτός ο κόσμος κατοικείται από μια μυστηριώδη φυλή, την οποία ο συγγραφέας Μπόλβερ Λύττον ονομάζει "λαό του Βρίλ", Σ’ αυτόν τον υποχθόνιο κόσμο λοιπόν αναφέρεται ότι αυτοί που κατοικούν πιθανότατα είναι μυσταγωγοί της ανθρωπότητας και έχουν εγκαταλείψει την επιφάνεια της γης εδώ και χιλιάδες χρόνια. Επίσης οι κάτοικοι αυτοί ,λένε, ότι έχουν πολύ υψηλή νοημοσύνη και οι ικανότητες τους είναι πολύ ανώτερες από τις σημερινής ανθρωπότητας και ότι καθοδηγούν τους πνευματικούς αρχηγούς αυτής με τις συμβουλές τους. Οι Θιβετανοί πιστεύουν ότι ο Δαλάι Λάμα και οι μυημένοι των υψηλών βαθμίδων βρίσκονται σε επαφή με την Αγκάρθα και την πρωτεύουσα της, τη Σαμπαλλάχ.
Σύμφωνα με την άποψη αυτή η Λάσα όπως επίσης και άλλα μέρη της ερήμου του Γκόμπι και του Τουρκεστάν βρίσκονται σε απόκρυφη αντιστοιχία με διαδρόμους που οδηγούν στην Αγκάρθα.


Ο Φερδινάνδος Οσσεντόβσκι είναι ένας από τους λίγους συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί και έχουν αναφέρει κάποια λεπτομερειακά στοιχεία για τις επαφές μ' αυτόν τον "άγνωστο" κόσμο, τον οποίο κυβερνά ο "βασιλιάς του κόσμου", ο απόκρυφος κύριος της γης. Αυτός λοιπόν ο κύριος της γης έκανε μια προφητεία σύμφωνα με την οποία μια άγνωστη κατάρα η οποία αφού θα απλωνόταν στον κόσμο, θα σάρωνε όλους τους πολιτισμούς , θα σκότωνε κάθε ηθική και θα κατέστρεφε τους λαούς με αποτέλεσμα να σταματήσει η πρόοδος και να φράξει ο δρόμος προς το θείο . Μετά από αυτό όμως θα εμφανιστεί ένας αρχηγός πολύ δυνατός και αποφασισμένος, πιο πολύ και από τον Τζέγκις - Χαν και τον Ουγκντάι, ο οποίος θα είναι επίσης πιο ευνοϊκός , επιδέξιος και ελεήμονας από το σουλτάνο Μπαρμπέρ.... θα κρατήσει στα χέρια του την εξουσία μέχρι εκείνη την ευτυχισμένη μέρα όπου θα βγει από την υποχθόνια κατοικία του ο βασιλιάς του κόσμου. Επίσης ο Οσσεντόβσκι αναφέρει το εξής:
Ότι στο ανάκτορο του Μπογκντό, ένας Λάμα του έδειξε ένα ειδικό σεντούκι σκεπασμένο μ' ένα πολύτιμο χαλί μέσα στο οποίο βρισκόταν μια χόλκινη πλάκα που φέρει το μυστηριακό έμβλημα και την αφήγηση του τελευταίου οράματος του Ζωντανού Βούδα....

Σύμφωνα λοιπόν με την περιγραφή του Οσσεντόβσκι ο υποχθόνιος αυτός κόσμος κατοικείται από ένα λαό που έχει φτάσει στην πιο υψηλή γνώση και τώρα είναι ένα βασίλειο με εκατομμύρια υπηκόους που πάνω τους βασιλεύει ο βασιλιάς του κόσμου, ο οποίος γνωρίζει όλες τις δυνάμεις της φύσης, διαβάζει μέσα σ' όλες τις ανθρώπινες ψυχές και μέσα στο μεγάλο βιβλίο του πεπρωμένου, το οποίο βέβαια είναι αόρατο στον κοινό άνθρωπο . Και αυτοί οι υπήκοοι που είναι πάνω από 800 εκατομμύρια εκτελούν όλες τις διαταγές του. Αυτό λοιπόν το βασίλειο είναι η Αγκάρθι (Αγκάρθα) ...

Εκτείνεται μέσα από υπόγεια περάσματα σε όλο τον κόσμο. Και η γνώση της ύπαρξης του βασιλείου των μακάρων, του "μεγάλου ναού" της ιερής επιστήμης, το οποίο είναι πιο άγιο και πιο ισχυρό από όλους τους ανθρώπους, είναι σημαντική παρηγοριά για τις αμαρτωλές καρδιές μας και τις διεφθαρμένες ψυχές μας, για αυτό και δεν θα ήταν σωστό να το κρύψουμε από την ανθρωπότητα.

Ο εσωτεριστής Σάιντ - Ύβντ Αλβ'ευντρ, από την άλλη πλευρά μας εμπιστεύεται τα εξής στο βιβλίο του "Αποστολή της Ινδίας στην Ευρώπη"(σελίδα 27)
"Στην επιφάνεια και μέσα στα σπλάχνα της γης, η πραγματική έκταση της Αγκάρθα αψηφά το αγκάλιασμα και την πίεση της βίας και της βεβήλωσης. Χωρίς να μιλήσουμε για την Αμερική, που το άγνωστο υπέδαφος της άνηκε σε μια πολύ παλαιά Αρχαιότητα, στην Ασία και μόνο, γύρω στο μισό δισεκατομμύρια άνθρωποι γνωρίζουν λίγο πολύ την ύπαρξη και το μέγεθος της."
Η ίδια πίστη με αυτήν, ότι δηλαδή το εσωτερικό της γης κατοικείται αναπτύσσεται και στο έργο του Μπάλβερ - Λυττον: 'Ή φυλή που θα μας εξολοθρεύσει". Ο Λόρδος Λύττον ήταν ένας μυημένος υψηλής βαθμίδας στο Τάγμα των Ροδόσταυρων. Το γεγονός ότι η επιστήμη δεν κατάφερε να ανακαλύψει τις εισόδους του Βασιλείου αυτού δεν έχει τίποτε το εκπληκτικό αν πιστέψουμε τον Σαιντ- Υβ ντ' Αλβέυντρ που γράφει (προαν. Έργο σελ. 35): "Αυτά που θα πω εδώ και παρακάτω θα μοιάζουν με παραμύθι από τις Χίλιες και μια Νύχτες, κι όμως τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό. Φαίνεται όμως ότι αόρατα φράγματα εμποδίζουν την είσοδο των αμύητων στην Αγκάρθα, παρά την ύπαρξη σημείων επαφής και μυστικών οδοιπορικών που περιγράφουν πως μπορείς να τις προσεγγίσεις. Τα καταφέρνουν μόνο να τη βρουν (καθώς λένε) αυτοί που από μόνοι τους μπόρεσαν -οριστικά ή προσωρινά- να φτάσουν στο δονητικό επίπεδο που επιτρέπει να περάσει κανείς στις απαγορευμένες περιοχές".
Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγκάρθα δεν ήταν πάντα υπόγεια και δεν θα μείνει πάντα έτσι. Θα έρθει κάποιος καιρός όπου, κατά τον Οσσεντόβσκι, "οι λαοί της Αγκάρθι θα βγουν από τις σπηλιές τους και θα φανερωθούν στην επιφάνεια της γης".Σημαντικό ακόμα είναι να τονίσουμε ότι η λέξη Αγκάρθα σημαίνει "άπιαστη" ή "απρόσιτη" και "απαραβίαστη".

Ο Ζαν - Μάρκες Ριβιέρ, ανατολιστής και μέλος της Ασιατικής Εταιρίας, βεβαιώνει, όπως και ο Ρενε Γκενόν στο έργο του " Ο Βασιλιάς του Κόσμου", την πραγματική ύπαρξη της Αγκάρθα, την οποία και "τοποθετεί" σε μια κρυφή περιοχή: στο Ναπαμάκο. Αυτή η απαγορευμένη περιοχή βρίσκεται στην καρδιά των Ιμαλάϊων (Θιβέτ), γιατί η παράδοση λέει πως “ Ό Βραχμαπούτρα, ο ιερός ποταμός την περιβάλλει για να την προστατεύσει".
Πολλοί ήταν αυτοί που αναζήτησαν τη Σαμπάλα στον φυσικό και υλικό κόσμο. Άλλοι μίλησαν για μία ουράνια χώρα που δεν έχει να κάνει με τη γη μας. Και κάποιοι προσπάθησαν να ανακαλύψουν τους υπόγειους διαδρόμους και στοές που οδηγούν στην μυστηριώδη πόλη. Απ' ότι φαίνεται η Σαμπάλα έχει να κάνει με 3 κόσμους : Τον ουράνιο, τον γήινο και τον υποχθόνιο. Η ίδια πόλη που αντικαθρεπτίζεται σε τρία επίπεδα. Είναι μια ιερή πόλη που βρίσκεται στον άξονα της γης, το «το ιερό κέντρο», των περισσότερων αρχαίων πολιτισμών, που μπορεί και ενώνει όλες τις δυνάμεις και ενέργειες του Ουρανού, της Γης και του Υποχθόνιου κόσμου.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω