Μπιφτέκια νηστίσιμα με μαυρομάτικα

Μπιφτέκια νηστίσιμα με μαυρομάτικα

Ένας τρόπος να φάνε τα παιδιά περισσότερα όσπρια είναι να τα καμουφλάρουμε λιγάκι και να τα ξεγελάμε με διάφορους τρόπους ώστε να γίνονται πιο ελκυστικά. Τα όσπρια είναι πλούσια σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και ίνες, και με χαμηλή περιεκτικότητα λιπαρών (συνήθως ακόρεστα).

Αυτά τα μπιφτέκια ή πιτάκια, όπως θέλετε πέστε τα είναι υγιεινά, γεμάτα βιταμίνες και πολύ νόστιμα. Εάν κάποια από τα μπαχαρικά δεν σας αρέσουν, αντικαταστήστε τα με αυτά που εσείς προτιμάτε. 250 γραμμάρια φασόλια μαυρομάτικα
1 μέτριο κρεμμύδι
3 κρεμμυδάκια φρέσκα
1 σκελίδα σκόρδο
1/2 πράσινη πιπεριά
1/2 κόκκινη πιπεριά
1/4 φλυτζανιού ψιλοκομμένο μαϊντανό
1/2 κουταλάκι κύμινο (αρτισιά)
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο φρέσκο μαύρο πιπέρι
2 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό
1 φλυτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
5 κουταλιές ελαιόλαδο (αντί για το αυγό)
1 αυγό (προαιρετικό)
λάδι για τηγάνισμα

Βράζουμε τα μαυρομάτικα με νερό για 15 λεπτά. Τα σουρώνουμε, ξαναβάζουμε καθαρό νερό και μόλις αρχίσουν να βράζουν, προσθέτουμε λίγο αλάτι και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν μέχρι να μαλακώσουν. Τα στραγγίζουμε και τα λιώνουμε.

Βάζουμε στο μπλέντερ τα κρεμμύδια, το σκόρδο και τις πιπεριές και τα πολτοποιούμε.

Τα προσθέτουμε στα λιωμένα φασόλια, προσθέτουμε το λάδι, το μαϊντανό, τα μπαχαρικά και το σιμιγδάλι και τα ανακατεύουμε.

Εάν έχουμε αντικολλητικό σκεύος για τηγάνισμα μερικές κουταλιές λάδι είναι αρκετό. Εάν θα τα τηγανίσουμε κανονικά θα πρέπει να βάλουμε αρκετό λάδι.

Ζεσταίνουμε το λάδι, τα αλευρώνουμε και τα τηγανίζουμε και από τις δύο πλευρές μέχρι να πάρουν χρώμα.

Τα σερβίρουμε με μια σάλτσα πικάντικη για τάκος (προαιρετικά).

kopiaste

,,,ο ήλιος ποτέ δε μετριέται... Γ.ΡΙΤΣΟΣ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Μα ο ήλιος ποτέ δε μετριέται, δεν μπορείς να τον χωρίσεις
σε κομμάτια καθώς το σφυγμό σου και τα λόγια σου
ο ήλιος κάθε μέρα είναι ολόκληρος, κάθε μέρα
ξαναλέει απ΄ την αρχή την ιστορία του ως να του αποκριθείς
μονάχα με ένα ναι για να σε λογαριάσει ολόκληρο 
Γ.ΡΙΤΣΟΣ —

Η αποδοχή του Εαυτού

Η αποδοχή του Εαυτού

Είπες να αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας - ό, τι είμαστε. Δεν είμαι σε θέση να αποδεχτώ τη ζωή, γνωρίζοντας ότι μου λείπει η εσωτερική χαρά.
Όσσο: Όταν λέω "αποδέξου τον εαυτό σου," δεν εννοώ να αποδεχτείς το μοτίβο της ζωής σου. Μην προσπαθείς να με παρεξηγήσεις! Όταν λέω "να αποδεχθείς τον εαυτό σου», λέω να απορρίψεις όλα τα άλλα, με εξαίρεση τον Εαυτό σου! Αλλά πρέπει να το έχεις ερμηνεύσει με το δικό σου τρόπο. Έτσι είναι τα πράγματα .... δεν έχω πει ό, τι έχεις καταλάβει.

Απέρριψε όλα όσα σου έχουν επιβληθεί. Δεν λέω να τα δεχτείς. Αποδέξου τον εσώτατο πυρήνα σου που έχεις φέρει από το υπερπέραν. Και τότε δεν θα αισθάνεσαι ότι χάνεις κάτι. Τη στιγμή που θα αποδεχτείς τον Εαυτό σου χωρίς όρους, ξαφνικά ένα ξέσπασμα χαράς θα συμβεί - χυμοί αρχίζουν να αναβλύζουν, η ζωή πραγματικά γίνεται εκστατική ....
Υπάρχει ακόμα χρόνος. – Βγες έξω από τη φυλάκιση στην οποία έχεις ζήσει μέχρι τώρα. Χρειάζεται μόνο λίγο κουράγιο ... λίγο θάρρος του χαρτοπαίκτη και δεν υπάρχει τίποτα να χάσεις, να το θυμάσαι.
Μπορείς να χάσεις μόνο τις αλυσίδες σου, μπορείς να χάσεις την πλήξη σου, μπορείς να χάσεις αυτή τη διαρκή αίσθηση ότι μέσα σου κάτι λείπει. Τι άλλο υπάρχει να χάσεις; Βγες από το τέλμα και αποδέξου την ύπαρξή σου – πέρα από κάθε Μωυσή, Ιησού, Βούδα, Mahavira,ή Κρίσνα. Αποδέξου τον Εαυτό σου. Η ευθύνη σου δεν είναι προς τον Βούδα ή τον Ζαρατούστρα ή τον Kabir ή τον Nanak. Η ευθύνη σου είναι μόνο σχετική με σένα. Να είσαι υπεύθυνος.
Και όταν χρησιμοποιώ τη λέξη «ευθύνη», παρακαλώ να θυμάσαι – μην το παρερμηνεύεις - δεν μιλάω για τα καθήκοντα, τις ευθύνες. Χρησιμοποιώ απλά τη λέξη με την κυριολεκτική έννοια – την ικανότητα ανταπόκρισης (respons-ability) στην Πραγματικότητα, να μπορείς να ανταποκριθείς !
Πρέπει να έχεις ζήσει μια ανεύθυνη ζωή (χωρίς την ικανότητα άμεσης-αυθεντικής ανταπόκρισης) εκπληρώνοντας όλα τα είδη των ευθυνών που ήταν οι προσδοκίες των άλλων.
Τι έχεις να χάσεις ;
Είσαι βαριεστημένος - αυτή είναι μια καλή κατάσταση. Σου λείπει ο χυμός. Τι άλλο χρειάζεσαι για να βγεις από τη φυλακή; Πήδησε έξω από αυτή – μη κοιτάξεις πίσω!
Λένε: Σκέψου δύο φορές προτού να πηδήξεις.
Εγώ λέω: «Πήδηξε πρώτα και έπειτα να σκεφτείς όσο θέλεις!

Το ... άλμπουμ της τελετής έναρξης

Από παλιό ένθετο ΕΘΝΟΣ TV

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Tὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ θεραπεύουν!

http://www.afipnisi.org/2012/12/t.html

 Tὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ θεραπεύουν!

digg

Ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ θὰ φέρουν ἀντίλογο  ἐπὶ    τοῦ    συγκεκριμένου.

‘Υπάρχουν καὶ πάρα πολλοί, ὅλο καὶ περισσότεροι,ποὺ θὰ συμφωνήσουν.

Διαθέτω πλέον προσωπικὲς ἐμπειρίες γιὰ νὰ στηρίξω τὴν ἄποψί μου (ὄχι γνώμη) καὶ καταφθάνουν διαρκῶς νεότερες ἐπιβεβαιώσεις.

Δὲν ἔχω συμμετάσχει σὲ ἔρευνες, ἀλλὰ γνωρίζω πὼς γίνονται καὶ ἔχουν ἐκπληκτικὰ ἀποτελέσματα. Δὲν εἶμαι ἰατρός, ἀλλὰ ἀντιλαμβάνομαι τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἰατρικῆς. Καὶ εὐτυχῶς ἐπιβεβαιώνουν διαρκῶς τὸν τίτλο τῆς ἀναρτήσεως.

Τὸ κείμενον ἀπὸ τὸ newsboμb, δὲν εἶναι ἐπιβεβαίωσι ἐπιστημονική, ἀλλὰ μία κοινὴ πλέον παραδοχή ποὺ ἀρχίζει ἐπί τέλους νὰ βρίσκῃ τὸν δρόμο τῆς διαδόσεως.

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἡ Εἰρήνη Μαυροπούλου εἶναι μία ἐρευνήτρια ποὺ κατέχει τὴν γλώσσα μας καὶ τὴν διδάσκει σὲ παιδιά. Ἐλπίζω νὰ εἶναι ὅλο καὶ περισσότεροι αὐτοὶ ποὺ θὰ ὁδηγήσουν τὰ παιδιά τους στὴν γνώσι.

Τα αρχαία ελληνικά είμαι μια ζωντανή γλώσσα και, όπως αποδεικνύουν έρευνες Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, θεραπευτική, σύμφωνα με τον καθηγητή Παν/μιου Πατρών και μέλους του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας Σταύρο Παπαμαρινόπουλο.

Ο καθηγητής, που τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με την ελληνική γλώσσα και την αποκωδικοποίηση της ελληνικής μυθολογίας, παρουσιάζει αποκλειστικά στο newsbomb.gr όλες τις έρευνες που έχουν γίνει πάνω στην δυναμική της ελληνικής γλώσσας και την επίδρασή της στον εγκέφαλο.

«Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.» υποστηρίζει ο κ. Παπαμαρινόπουλος.

Τα επιστημονικά αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής: Πρώτον η περιοχή Broca που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά. Δεύτερον, ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε επιτυχώς και τρίτον, η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου, προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του ψυχιάτρου Ιωάννη Τσέγκου, παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η εκδίκηση των τόνων». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους. Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.

«Η αυστραλή πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock, έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο, διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά! Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας λληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!» τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαμαρινόπουλος.

Δείτε το παρακάτω video στο οποίο επιστήμονες μιλούν για την αρχαία ελληνική γλώσσα και την επίδρασή της στον άνθρωπο…

Ρεπορτάζ: Νάντυ Παπαμήτσου

Πίτα ινδοκάρυδο με σιρόπι

Πίτα ινδοκάρυδο με σιρόπι

Η ιδιαίτερη γεύση του θα συγκινήσει τον ουρανίσκο σας.

• 1 φλ. τσαγιού αλεύρι μαλακό κοσκινισμένο

• 1 φλ. τσαγιού σιμιγδάλι χοντρό
• 1 φλ. τσαγιού βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

• 1 φλ. τσαγιού ζάχαρη

• 1 φλ. τσαγιού ινδική καρύδα (ινδοκάρυδο)

• 1 κεσεδάκι (200 γραμμ.) γιαούρτι αγελάδος

• 4 αυγά (χωρισμένα) σε θερμοκρασία δωματίου

• 1 φακελάκι (20 γραμμ.) μπέικιν πάουντερ

• 2 βανίλιες

• 1 μεγάλο λεμόνι (ξύσμα)

Για το σιρόπι

• 3 ποτήρια νερό

• 2 ποτήρια ζάχαρη φλούδα λεμονιού

• 1 φλ. τσαγιού καρύδα για το γαρνίρισμα

Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη σε δυνατή ταχύτητα για 5΄-6΄ να αφρατέψει και να γίνει κρέμα. Προσθέτουμε έναν έναν τους κρόκους ώστε να τους απορροφάει το μείγμα. Προσθέτουμε το γιαούρτι, το ξύσμα, τις βανίλιες, το μπέικιν πάουντερ και την καρύδα συνεχίζοντας το χτύπημα.

Στο μεταξύ χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μίξερ και διαδοχικά προσθέτουμε στον κάδο τη μαρέγκα, το αλεύρι και το σιμιγδάλι.

Αδειάζουμε την πίτα σε στρογγυλό ταψί 30 εκ. πολύ καλά βουτυρωμένο. Με την ανάποδη κουταλιού στρώνουμε την επιφάνεια. Ψήνουμε την πίτα ινδοκάρυδο στους 170οCσε αέρα, σε προθερμασμένο φούρνο και στη μεσαία σχάρα, για περίπου 40΄, ώσπου να φουσκώσει καλά και να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα του ταψιού.

Μόλις το βγάλουμε από το φούρνο, όπως είναι καυτό το γλυκό το χαράζουμε με μαχαίρι σε μπακλαβαδωτά κομμάτια και το περιχύνουμε προσεκτικά με κουτάλα με το καυτό σιρόπι. Πασπαλίζουμε με την καρύδα.

Σημ. 1: Βουτάμε το μαχαίρι σε νερό και κόβουμε κομμάτια για να μη χαλάσουμε την επιφάνεια της πίτας. Σημ. 2: Λίγο λίγο το σιρόπι, γιατί αν πέσει πολύ μαζί φεύγει η κρούστα της πίτας και χαλάει η όψη της.

Για το σιρόπι: Βράζουμε τα υλικά για 5΄-6΄. Περιχύνουμε το καυτό γλυκό με καυτό σιρόπι. Παγώνουμε το γλυκό και σερβίρουμε.

argiro.gr

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ «Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε»

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ «Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε»

Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε.
Απ' αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι.
Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο - το βλέπετε
μπροστά σας σ' άπλετο φως.
Φρόντισαν οι γονείς σας
για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας σε πέτρα.

Γι' αυτό τίποτα δε χρειάζεται
να μάθεις. Έτσι όπως είσαι
εσύ μπορείς να μείνεις.

Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί
όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς,
τους ηγέτες σου έχεις,
που σου λένε ακριβώς
τι έχεις να κάνεις για να πας καλά.

Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους

που ξέρουν τις αλήθειες που ισχύουνε

για όλους τους καιρούς

μα και τις συνταγές που πάντα βοηθάνε.

Μιας και για σένα γίνονται τόσο πολλά

δε χρειάζεται ούτε δαχτυλάκι να κουνήσεις.

Βέβαια, αν τα πράματα ήταν διαφορετικά

Η μάθηση θα 'τανε υποχρέωσή σου.

Γαλακτομπούρεκα Σοφίας

Γαλακτομπούρεκα Σοφίας

Bαθμολογία:

1 ψήφοι

Προστέθηκε από TSOFAGR, 21.07.09

Περιγραφή

Η μαγειρική θέλει αγάπη και μεράκι για να την κερδίσεις. Έυκολα ατομικά γαλακτομπούρεκα, κλέβουν τις καρδιές όλων.

Τι χρειαζόμαστε:

• 2 πακέτα φύλλα κρούστας

Για την κρέμα:

• 250 γραμ. μαργαρίνη
• 1 φλιτζάνι σπορέλαιο
• 10 κουταλιές της σούπας αλέυρι
• 2 λίτρα γάλα
• 1 κούπα ζάχαρη
• 1 πορτοκάλι (τον χυμό)
• 3 βανίλιες
• 100 γρ άνθος αραβοσίτου με γέυση βανίλια (για βράσιμο)
• 1½ ποτήρι γάλα (για να διαλύσουμε την σκόνη)
• 150 γραμ. μαργαρίνη για επάληψη φύλλου

Για το σιρόπι:

• 1 κιλό ζάχαρη
• 3 ποτήρια νερο
• 1 ξυλάκι κανέλα
• χυμός ενός λεμονιού

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σιροπιαστά γλυκά

Διατροφή

Χορτοφαγική

Πλούσια σε ασβέστιο

Πλούσια σε ενέργεια

Περιέχει

Γάλα

Σερβίρει

22 κομμάτια γαλακτομπούρεκα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Γαλακτομπούρεκα Σοφίας http://www.sintagespareas.gr/sintages/galaktompoureka-sofias.html#ixzz25VyzTRSK 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

To άνθος του γιαλού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη

To άνθος του γιαλού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη


Από τα 170 διηγήματα του Παπαδιαμάντη που γνωρίζουμε, περίπου 35 είναι γραμμένα με αφορμή τις δύο μεγάλες χριστιανικές εορτές, Χριστούγεννα και Πάσχα, ή αναφέρονται με κάποιον τρόπο σ' αυτές. Τα περισσότερα, γύρω στα 25 αναφέρονται στην εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων (τα περισσότερα αναφέρονται κυρίως στην περίοδο από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι την τρίτη μέρα), της Πρωτοχρονιάς (τρία μόνα στο διήμερο της παραμονής και ανήμερα της Πρωτοχρονιάς) και των Φώτων (δύο μόνο).
Σχεδόν όλα τα εορταστικά του διηγήματα γράφτηκαν για να δημοσιευτούν στις εφημερίδες και διαδραματίζονται (εκτός από δύο) στο νησί της καταγωγής του, στη Σκιάθο. Τα περισσότερα δημοσιεύτηκαν την περίοδο από το 1887 έως το 1899, ενώ καμμια δεκαριά δημοσιεύτηκαν ως το 1907. H χρονική περίοδος, στην οποία αναφέρονται κάποια από τα διηγήματά του, δηλώνεται εμφανώς στον τίτλο: πχ.: Το Χριστόψωμο, στο Χριστό στο Κάστρο, Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη, Φώτα Ολόφωτα.
Το αγαπημένο μου Χριστουγεννιάτικο διήγημα είναι ένα από τα τελευταία που δημοσίευσε. Φέρει τον ποιητικό τίτλο Άνθος του γιαλού και δημοσιεύτηκε το 1906. Πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο ποιητικά κείμενα του Παπαδιαμάντη, αλλά και από τα πιο ενδιαφέροντα ως προς την αφηγηματική τεχνική, γιατί στην κύρια ιστορία, που έχει πολλά ηθογραφικά στοιχεία, εγκιβωτίζει μία δεύτερη, ένα συναρπαστικό ερωτικό παραμύθι που μιλάει για τη δύναμη της ερωτικής αγάπης...Ενδιαφέρον είναι επίσης το πώς ο Παπαδιαμάντης συνδέει την ερωτική ιστορία με την ημέρα της Γέννησης του Χριστού. Όσον αφορά τον τίτλο του διηγήματος, το τι σημαίνει και συμβολίζει το "άνθος γιαλού" αποκαλύπτεται μόνο στο τέλος...Δηλαδή, για το "άνθος του γιαλού" γίνεται λόγος μόνο στην αρχή, στο τίτλο του έργου, και στο τέλος, στις δύο τελευταίες παραγράφους του διηγήματος.


Εκ του πρωτοτυπου...

Ἐπὶ πολλὰς νύκτας κατὰ συνέχειαν ἔβλεπεν ὁ Μάνος τοῦ Κορωνιοῦ, ἐκεῖ ὅπου ἔδενε τὴν βάρκαν του κάθε βράδυ, κοντὰ στὰ Κοτρώνια τοῦ ἀνατολικοῦ γιαλοῦ, ἀνάμεσα εἰς δυὸ ὑψηλοὺς βράχους καὶ κάτω ἀπὸ ἕνα παλαιὸν ἐρημόσπιτον κατηρειπωμένον, - ἐκεῖ ἔστρωνε συνήθως τὴν κάπαν ἐπάνω στὴν πλώρην τῆς βάρκας, κ᾿ ἐκοιμᾶτο χορευτὸν καὶ νανουρισμένον ὕπνον, τρεῖς σπιθαμὲς ὑψηλότερ᾿ ἀπὸ τὸ κῦμα, θεωρῶν τὰ ἄστρα, καὶ μελετῶν τὴν Πούλιαν καὶ ὅλα τὰ μυστήρια τοῦ οὐρανοῦ - ἔβλεπε, λέγω, ἀνοικτὰ εἰς τὸ πέλαγος, ἔξω ἀπὸ τὰ δυὸ ἀνθισμένα νησάκια, τὰ φυλάττοντα ὡς σκοποὶ τὸ στόμιον τοῦ λιμένος, ἓν μελαγχολικὸν φῶς - κανδήλι, φανόν, λαμπάδα, ἢ ἄστρον πεσμένον - νὰ τρεμοφέγγῃ, ἐκεῖ μακράν, εἰς τὸ βάθος τῆς μελανωμένης εἰκόνος, ἐπιπολῆς εἰς τὸ κῦμα, καὶ νὰ στέκῃ ἐπὶ ὥρας, φαινόμενον ὡς νὰ ἔπλεε, καὶ μένον ἀκίνητον.
Ὁ Μάνος τοῦ Κορωνιοῦ, λεμβοῦχος ψαράς, ἦτον ἀδύνατος στὰ μυαλὰ ὅπως καὶ πᾶς θνητός. Ἀρκετὸν ἦτο ἤδη ὁποὺ ἔδενε τὴν βάρκαν του κάθε βράδυ ἐκεῖ, δίπλα εἰς τοὺς δυὸ μαυρισμένους βράχους, κάτω ἀπὸ τὸ ἐρημόσπιτον ἐκεῖνο, τ᾿ ὁλόρθον ἄψυχον φάντασμα, τὸ ὁποῖον εἶχε τὴν φήμην, ὅτι ἦτο στοιχειωμένον. Ἐκαλεῖτο κοινῶς «τῆς Λουλούδως τὸ Καλύβι». Διατί; Κανεὶς δὲν ἤξευρεν. Ἤ, ἂν ὑπῆρχον ὀλίγα γραΐδια «λαδικά», ἢ καὶ δυὸ τρεῖς γέροι, γνωρίζοντες τὰς παλαιὰς ἱστορίας τοῦ τόπου, ὁ Μάνος δὲν ἔτυχεν εὐκαιρίας νὰ τοὺς ἐρωτήση.
Ἔβλεπε, βραδιὲς τώρα, τὸ παράδοξον ἐκεῖνο μεμακρυσμένον φῶς νὰ τρέμῃ καὶ νὰ φέγγῃ ἐκεῖ εἰς τὸ πέλαγος, ἐνῷ ἤξευρεν, ὅτι δὲν ἦτο ἐκεῖ κανεὶς φάρος. Ἡ Κυβέρνησις δὲν εἶχε φροντίσει δι᾿ αὐτὰ τὰ πράγματα εἰς τὰ μικρὰ μέρη, τὰ μὴ ἔχοντα ἰσχυροὺς βουλευτάς.
Τί, λοιπόν, ἦτο τὸ φῶς ἐκεῖνο; Ἠσθάνετο ἐπιθυμίαν, ἐπειδὴ σχεδὸν καθημερινῶς ἐπέρνα μὲ τὴν βάρκα του ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ πέραμα, ἀνάμεσα εἰς τὰ δυὸ χλοερὰ νησάκια, καὶ δὲν ἔβλεπε κανὲν ἴχνος ἐκεῖ τὴν ἡμέραν, τὸ ὁποῖον νὰ ἐξηγῇ τὴν παρουσίαν τοῦ φωτὸς τὴν νύκτα, νὰ πλεύση τὰ μεσάνυχτα, διακόπτων τὸν μακάριον ὕπνον του, καὶ τοὺς ρεμβασμούς του πρὸς τ᾿ ἄστρα καὶ τὴν Πούλιαν, νὰ φθάση ἕως ἐκεῖ, νὰ ἰδῆ τί εἶναι, καί, ἐν ἀνάγκῃ, νὰ τὸ κυνηγήση τὸ μυστηριῶδες ἐκεῖνο φέγγος. Ὅθεν ὁ Μάνος, ἐπειδὴ ἦτο ἀσθενὴς ἄνθρωπος, καθὼς εἴπομεν, νέος εἰκοσαετής, ἐκάλεσεν ἐπίκουρον καὶ τὸν Γιαλὴν τῆς Φαφάνας, δέκα ἔτη μεγαλύτερόν του, ἀφοῦ τοῦ διηγήθη τὸ νυκτερινὸν ὅραμά του, διὰ νὰ τοῦ κάμῃ συντροφιὰν εἰς τὴν ἀσυνήθη ἐκδρομήν.
*
* *

Ἐπῆγαν μίαν νύκτα, ὅταν ἡ σελήνη ἦτο ἐννέα ἡμερῶν, κ᾿ ἔμελλε νὰ δύση περὶ τὴν μίαν μετὰ τὰ μεσάνυχτα. Τὸ φῶς ἐφαίνετο ἐκεῖ, ἀκίνητον ὡς καρφωμένον, ἐνῷ ὁ πύρινος κολοβὸς δίσκος κατέβαινεν ἤρεμα πρὸς δυσμᾶς κ᾿ ἔμελλε νὰ κρυφθῆ ὀπίσω τοῦ βουνοῦ. Ὅσον ἔπλεαν αὐτοὶ μὲ τὴν βάρκαν, τόσον τοὺς ἔφευγε, χωρὶς νὰ κινῆται ὀφθαλμοφανῶς, ὁ μυστηριώδης πυρσός. Ἔβαλαν δύναμιν εἰς τὰ κουπιά, «ἐξεπλατίσθηκαν». Τὸ φῶς ἐμακρύνετο, ἐφαίνετο ἀπώτερον ὁλονέν. Ἦτο ἄφθαστον. Τέλος ἔγινεν ἄφαντον ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς των.

Ὁ Μάνος, μαζὶ μὲ τὸν Φαφάναν, ἔκαμαν πολλοὺς σταυρούς. Ἀντήλλαξαν ὀλίγας λέξεις:

- Δὲν εἶναι φανάρι, δὲν εἶναι καΐκι, ὄχι.

- Καὶ τί εἶναι;

- Εἶναι...

Ὁ Γιαλὴς τῆς Φαφάνας δὲν ἤξευρε τί νὰ εἴπῃ.

Τὴν νύκτα τῆς τρίτης ἡμέρας, καὶ πάλιν δυὸ ἢ τρεῖς ἡμέρας μετ᾿ αὐτήν, οἱ δυὸ ναυτίλοι ἐπεχείρησαν ἐκ νέου τὴν ἐκδρομήν. Πάντοτε ἔβλεπαν τὴν μυστηριώδη λάμψιν νὰ χορεύῃ εἰς τὰ κύματα. Εἶτα, ὅσον ἐπλησίαζαν αὐτοί, τόσον τὸ ὅραμα ἔφευγε. Καὶ τέλος ἐγίνετο ἄφαντον. Τί ἄρα ἦτο;
*
* *

Εἷς μόνον γείτων εἶχε παρατηρήσει τὰς ἐπανειλημμένας νυκτερινὰς ἐκδρομὰς τῶν δυὸ φίλων μὲ τὴν βάρκαν. Ὁ Λίμπος ὁ Κόκοϊας, ἄνθρωπος πενηντάρης, εἶχε διαβάσει πολλὰ παλαιὰ βιβλία μὲ τὰ ὀλίγα κολλυβογράμματα ποὺ ἤξευρε, καὶ εἶχεν ὁμιλήσει μὲ πολλὰς γραίας σοφάς, αἵτινες ὑπῆρξαν τὸ πάλαι. Ἐκάθητο ὅλην τὴν νύκτα, ἀγρυπνῶν, σιμὰ εἰς τὸ παράθυρόν του, βλέπων πρὸς τὴν θάλασσαν, καὶ πότε ἐδιάβαζε τὰ βιβλία του, πότε ἐρρέμβαζε πρὸς τὰ ἄστρα καὶ πρὸς τὰ κύματα. Ἡ καλύβη του, ὅπου ἔρημος καὶ μόνος ἐκατοικοῦσεν, ἔκειτο ὀλίγους βράχους παραπέρα ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς Λουλούδως, ὅπου ἔδενε τὴν βάρκαν του ὁ Μάνος, ἀνάμεσα εἰς τὸ σπίτι τῆς Βάσως τοῦ Ραγιᾶ καὶ τῆς Γκαβαλογίνας.

Μίαν νύκτα, ὁ Κορωνιὸς καὶ ὁ ἐγγονὸς τῆς Φαφάνας ἡτοιμάζοντο νὰ λύσουν τὴν βάρκαν, καὶ νὰ κωπηλατήσουν, τετάρτην φοράν, διὰ νὰ κυνηγήσουν τὸ ἀσύλληπτον θήραμά των.

Ὁ Λίμπος ὁ Κόκοϊας τοὺς εἶδεν, ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν καλύβην του, φορῶν ἄσπρον σκοῦφον καὶ ράσον μακρύ, ὅπως ἐσυνήθιζε κατ᾿ οἶκον, ἐπήδησε δυὸ τρεῖς βράχους πρὸς τὰ ἐκεῖ, κ᾿ ἔφθασε παραπάνω ἀπὸ τὸ μέρος, ὅπου εὑρίσκοντο οἱ δυὸ φίλοι.

- Γιὰ ποῦ, ἂν θέλῃ ὁ Θεός, παιδιά; τοὺς ἐφώναξεν. Εἶναι βραδιὲς τώρα ποὺ τρέχετε ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι, χωρὶς νὰ γιαλεύετε, χωρὶς νὰ πυροφανίζετε - καὶ τὰ ψάρια σας δὲν τὰ εἴδαμε. Μήπως σᾶς ὠνείρεψε καὶ σκάφτετε πουθενά, γιὰ νὰ βρῆτε τίποτα θησαυρό;

Ὁ Μάνος παρεκάλεσε τὸν Κόκοϊαν νὰ κατεβῇ παρακάτω καὶ νὰ ὁμιλῇ σιγανώτερα. Εἶτα δὲν ἐδίστασε νὰ τοῦ διηγηθῆ τὸ ὅραμά του.

Ὁ Λίμπος ἤκουσε μετὰ προσοχῆς. Εἶτα ἐγέλασε:

- Ἀμ᾿ ποὺ νὰ τὰ ξέρετε αὐτὰ ἐσεῖς, οἱ νέοι, εἶπε, σείων σφοδρῶς τὴν κεφαλήν. Τὸν παλαιὸν καιρὸν τέτοια πράματα, σὰν αὐτὸ ποὺ εἶδες, Μάνο, τὰ ἔβλεπαν ὅσοι ἦταν καθαροί, τώρα τὰ βλέπουν μόνο οἱ ἐλαφροΐσκιωτοι. Ἐγὼ δὲ βλέπω τίποτα!.. Τὸ ἴδιο κι ὁ Γιαλὴς βλέπει αὐτὸ ποῦ λὲς πῶς βλέπεις;
Ὁ Γιαλὴς ἠναγκάσθη μὲ συστολὴν κατωτέραν της ἡλικίας του νὰ ὁμολογήση, ὅτι δὲν ἔβλεπε τὸ φῶς, περὶ οὗ ὁ λόγος, ἀλλ᾿ ἐπείθετο εἰς τὴν διαβεβαίωσιν τοῦ Μάνου, ὅστις ἔλεγεν ὅτι τὸ βλέπει.
Ὁ Κόκοϊας, ἤρχισε τότε νὰ διηγῆται:
- Ἀκοῦστε νὰ σᾶς πῶ, παιδιά. Ἐγὼ ποὺ μὲ βλέπετε, ἔφθασα τὴ γριά-Κοεράνω τοῦ Ραγιᾶ, τὴν μαννοῦ αὐτῆς τῆς Βάσως τῆς γειτόνισσας, καθὼς καὶ τὴ μάννα τῆς Γκαβαλογίνας, ἀκόμα κι ἄλλες γριές. Μοῦ εἶχαν διηγηθῆ πολλὰ πρωτινά, παλαιικὰ πράματα, καθὼς κι αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς πῶ τώρα:

»Βλέπετε αὐτὸ τὸ χάλασμα, τὸ Καλύβι τῆς Λουλούδως, ποὺ λένε πῶς εἶναι στοιχειωμένο; Ἐδῶ τὸν παλαιὸν καιρὸ ἐκατοικοῦσε μιὰ κόρη, ἡ Λουλούδω, ὁποὺ τὴν εἶχαν ὀνοματίσει γιὰ τὴν ἐμορφιά της, - ἔλαμπε ὁ ἥλιος, ἔλαμπε κι αὐτὴ - μαζὶ μὲ τὸν πατέρα της τὸν γερό-Θεριὰ (ἑλληνικὰ τὸν ἔλεγαν Θηρέα), ὅπου ἐκυνηγοῦσε ὅλους τοὺς Δράκους καὶ τὰ Στοιχειά, μὲ τὴν ἀσημένια σαγίτα καὶ μὲ φαρμακωμένα βέλη. Ἕνα Βασιλόπουλο ἀπὸ τὰ ξένα τὴν ἀγάπησε τὴν ὄμορφη Λουλούδω. Τῆς ἔδωκε τὸ δαχτυλίδι του, κ᾿ ἐκίνησε νὰ πάῃ στὸ σεφέρι καὶ τῆς ἔταξε μὲ ὅρκον ὅτι, ἅμα νικήση τοὺς βαρβάρους, τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός, θὰ ἔρθη νὰ τὴν στεφανωθῇ.
»Ἐπῆγε τὸ Βασιλόπουλο. Ἔμεινεν ἡ Λουλούδω, ρίχνοντας τὰ δάκρυά της στὸ κῦμα, στὸν ἀέρα στέλνοντας τοὺς ἀναστεναγμούς της, καὶ τὴν προσευχὴ στὰ οὐράνια, νὰ βγῆ νικητὴς τὸ Βασιλόπουλο, νὰ ἔρθη ἡ μέρα ποὺ θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός, νὰ γυρίση ὁ σαστικός της νὰ τὴν στεφανωθῆ.
»Ἔφτασε ἡ μέρα ποὺ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. Ἡ Παναγία μὲ ἀστραφτερὸ πρόσωπο, χωρὶς πόνο, χωρὶς βοήθεια, γέννησε τὸ Βρέφος μὲς στὴ Σπηλιά, τὸ ἐσήκωσε, τὸ ἐσπαργάνωσε μὲ χαρά, καὶ τὸ ῾βαλε στὸ παχνί, γιὰ νὰ τὸ κοιμίση. Ἕνα βοϊδάκι κ᾿ ἕνα γαϊδουράκι ἐσίμωσαν τὰ χνῶτα τοὺς στὸ παχνὶ κ᾿ ἐφυσοῦσαν μαλακὰ νὰ ζεστάνουν τὸ θεῖο Βρέφος. Νά, τώρα θὰ ῾ρθῆ τὸ Βασιλόπουλο, νὰ πάρη τὴν Λουλούδω!
»Ἦρθαν οἱ βοσκοί, δυὸ γέροι μὲ μακριὰ ἄσπρα μαλλιά, μὲ τὶς μαγκοῦρες τους, ἕνα βοσκόπουλο μὲ τὴ φλογέρα του, θαμπωμένοι, ξαφνιασμένοι, κ᾿ ἔπεσαν κ᾿ ἐπροσκύνησαν τὸ θεῖο Βρέφος. Εἶχαν ἰδεῖ τὸν Ἄγγελον ἀστραπόμορφον, μὲ χρυσογάλανα λευκὰ φτερά, εἶχαν ἀκούσει τ᾿ ἀγγελούδια ποὺ ἔψαλλαν: Δόξα ἐν ὑφίστοις Θεῷ! Ἔμειναν γονατιστοί, μ᾿ ἐκστατικὰ μάτια, κάτω ἀπὸ τὸ παχνί, πολλὴν ὥρα, κ᾿ ἐλάτρευαν ἀχόρταγα τὸ θάμα τὸ οὐράνιο. Νά! τώρα θὰ ῾ρθῆ τὸ Βασιλόπουλο, νὰ πάρη τὴν Λουλούδω!
»Ἔφτασαν κ᾿ οἱ τρεῖς Μάγοι, καβάλα στὶς καμῆλες τους. Εἶχαν χρυσὲς μίτρες στὸ κεφάλι, κ᾿ ἐφοροῦσαν μακριὲς γοῦνες μὲ πορφύρα κατακόκκινη. Καὶ τ᾿ ἀστεράκι, ἕνα λαμπρὸ χρυσὸ ἀστέρι, ἐχαμήλωσε κ᾿ ἐκάθισε στὴ σκεπὴ τῆς Σπηλιᾶς, κι ἔλαμπε μὲ γλυκὸ οὐράνιο φῶς, ποὺ παραμέριζε τῆς νύχτας τὸ σκοτάδι. Οἱ τρεῖς βασιλικοὶ γέροι ξεπέζεψαν ἀπ᾿ τὶς καμῆλες τους, ἐμπήκαν στὸ Σπήλαιο, κ᾿ ἔπεσαν κ᾿ ἐπροσκύνησαν τὸ Παιδί. Ἄνοιξαν τὰ πλούσια τὰ δισάκια τους, κ᾿ ἐπρόσφεραν δῶρα: χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν.
- »Νά! τώρα θὰ ῾ρθῆ τὸ Βασιλόπουλο, νὰ πάρη τὴν Λουλούδω!
»Πέρασαν τὰ Χριστούγεννα, τελειώθηκε τὸ μυστήριο, ἔγινε ἡ σωτηρία, καὶ τὸ Βασιλόπουλο δὲν ᾖρθε νὰ πάρη τὴν Λουλούδω! Οἱ βάρβαροι εἶχαν πάρει σκλάβο τὸ Βασιλόπουλο. Τὸ φουσάτο του εἶχε νικήσει στὴν ἀρχή, τὰ φλάμπουρά του εἶχαν κυριέψει μὲ ἀλαλαγμὸ τὰ κάστρα τῶν βαρβάρων. Τὸ Βασιλόπουλο εἶχε χυμήξει μὲ ἀκράτητην ὁρμή, ἀπάνω στὸ μούστωμα καὶ στὴ μέθη τῆς νίκης. Οἱ βάρβαροι μὲ δόλο τὸν εἶχαν αἰχμαλωτίσει!

»Τὰ δάκρυα τῆς κόρης ἐπίκραναν τὸ κῦμα τ᾿ ἁρμυρό, οἱ ἀναστεναγμοί της ἐδιαλύθηκαν στὸν ἀέρα, κ᾿ ἡ προσευχή της ἔπεσε πίσω στὴ γῆ, χωρὶς νὰ φθάση στὸ θρόνο τοῦ Μεγαλοδύναμου. Ἕνα λουλουδάκι ἀόρατο, μοσχομυρισμένο, φύτρωσε ἀνάμεσα στοὺς δυὸ αὐτοὺς βράχους, ὁποὺ τὸ λὲν Ἀνθὸς τοῦ Γιαλοῦ, ἀλλὰ μάτι δὲν τὸ βλέπει. Καὶ τὸ Βασιλόπουλο, ποὺ εἶχε πέσει στὰ χέρια τῶν βαρβάρων, ἐπαρακάλεσε νὰ γίνῃ Σπίθα, φωτιὰ τοῦ πελάγους, γιὰ νὰ φτάση ἐγκαίρως, ὡς τὴν ἡμέρα ποὺ γεννᾶται ὁ Χριστός, νὰ φυλάξη τὸν ὅρκο του, ποὺ εἶχε δώσει στὴ Λουλούδω.
»Μερικοὶ λένε, πῶς τὸ Ἄνθος τοῦ Γιαλοῦ ἔγινε ἀνθός, ἀφρὸς τοῦ κύματος. Κ᾿ ἡ Σπίθα ἐκείνη, ἡ φωτιὰ τοῦ πελάγου ποὺ εἶδες, Μάνο, εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ Βασιλόπουλου, ποὺ ἔλιωνε, σβήσθηκε στὰ σίδερα τῆς σκλαβιᾶς, καὶ κανεὶς δὲν τὴν βλέπει πιά, παρὰ μόνον ὅσοι ἦταν καθαροὶ τὸν παλαιὸν καιρόν, καὶ οἱ ἐλαφροΐσκιωτοι στὰ χρόνια μας».

Διαβάστε και τα άλλα Χριστουγεννιάτικα-Πρωτοχρονιάτικα-Φώτων διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Ο Έλληνας βεζίρης

Bigbook.gr

Ο παντοδύναμος σουλτάνος των Τούρκων παραχώρησε σ εμένα, τον Ιμπραήμ, όλη την εξουσία." Τον 16ο αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρίσκεται στο απώγειό της. Εδαφικά εκτείνεται από την Αλγερία μέχρι την Κασπία Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο. Ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής ανεβαίνει στο θρόνο και στο πλευρό του αναδεικνύει τον Ιμπραήμ πασά ως τον μεγάλο βεζίρη του. Ο ελληνικής καταγωγής Ιμπραήμ ανεβαίνει ραγδαία τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας, αποκτά πρωτοφανή εξουσία και γίνεται πρωταγωνιστής στη διπλωματική σκακιέρα της Ευρώπης. Ο παντοδύναμος μεγάλος βεζίρης είναι ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα, καθοδηγεί έναν από τους πιο τρομερούς στρατούς που ανέδειξε η Ιστορία, ελέγχει τις αχανείς εκτάσεις της πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας, γίνεται ο ανώτατος διοικητής, διπλωμάτης και στρατηγός. Μέχρι τη στιγμή που μυστηριωδώς δολοφονείται και τα ίχνη του διαγράφονται... Το βιβλίο αφηγείται τη μυθιστορηματική ζωή του Ιμπραήμ πασά, ρίχνει φως στη σχέση του με τον σουλτάνο, ανασυνθέτει με επιστημονική εγκυρότητα και γλαφυρές λεπτομέρειες τη ζωή και τα ήθη στην Οθωμανική Αυλή, καθώς και την ατμόσφαιρα του πολυτάραχου 16ου αιώνα, όταν η Ευρώπη κλυδωνίζεται από τους ανταγωνισμούς και τις έριδες των Μεγάλων Δυνάμεων και η Οθωμανική Αυτοκρατορία εισέρχεται δυναμικά στο παιχνίδι της επικράτησης και εξελίσσεται σε ρυθμιστή των ευρωπαϊκών υποθέσεων.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=212715