Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

ωραία ιδέα ...

Niz Crafts.

My students work of embroidery.@Niz Crafts

Πολύ ωραία ιδέα σε ένα ύφασμα πολλά διαφορετικά σχέδια οριοθετημένα . 
Έχει ένα άρωμα παιδικής αθωότητας. Καλή επιτυχία!

"Ο άνδρας με την πουά γραβάτα"

Γιάννης Φαρσάρης.

# Το ανοικτό θεατρικό έργο μας "Ο άνδρας με την πουά γραβάτα" ετοιμάζεται να ανέβει στην Αθήνα τον Οκτώβριο στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ από την θεατρική ομάδα Volt!

(Έχει ήδη ανέβει το καλοκαίρι από την θεατρική ομάδα "ΚΟΛΑΖ" του ΤΕΙ Λάρισας)

Εδώ διαθέσιμο το έργο αλλά και το soundtrack για κατέβασμα:https://www.openbook.gr/o-andras-me-tin-poua-gravata/


http://www.openbook.gr/2012/03/poua-gravata.html

Περιβαλλοντικά εργαστήρια

Elliniki Ornithologiki Etaireia.
 
Φωτογραφία: Περιβαλλοντικά εργαστήρια για τα θαλασσοπούλια, τα πουλιά των υγροτόπων και τα πουλιά της πόλης

Περιβαλλοντικά εργαστήρια με κατασκευές, ζωγραφική και παιχνίδια διοργανώνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο στο «Κέντρο Τεχνών – Πάρκο Ελευθερίας» του δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο της έκθεσης «Τα πουλιά της Ελλάδας».

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη!

Για τα εργαστήρια στις 22 Σεπτεμβρίου δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/calendar/gr/cal_event.php?id=793

Για τα εργαστήρια στις 29 Σεπτεμβρίου δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/calendar/gr/cal_event.php?id=794

Για τα εργαστήρια στις 13 Οκτωβρίου δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/calendar/gr/cal_event.php?id=795

Περισσότερα για την έκθεση δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1557
 
Περιβαλλοντικά εργαστήρια για τα θαλασσοπούλια, τα πουλιά των υγροτόπων και τα πουλιά της πόλης

Περιβαλλοντικά εργαστήρια με κατασκευές, ζωγραφική και παιχνίδια διοργανώνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο στο «Κέντρο Τεχνών – Πάρκο Ελευθερίας» του δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο της έκθεσης «Τα πουλιά της Ελλάδας».

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη!

Για τα εργαστήρια στις 22 Σεπτεμβρίου δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/calendar/gr/cal_event.php?id=793

Για τα εργαστήρια στις 29 Σεπτεμβρίου δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/calendar/gr/cal_event.php?id=794

Για τα εργαστήρια στις 13 Οκτωβρίου δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/calendar/gr/cal_event.php?id=795

Περισσότερα για την έκθεση δείτε εδώ:
http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1557

Πανδεσία χρωμάτων

Τα βότανα που αδυνατίζουν

http://www.agrotikabook.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD

Τα βότανα που αδυνατίζουν

Τετ, 2013-09-18 18:45
Ξεχάστε τις εξαντλητικές δίαιτες. Με λίγη προσοχή στο φαγητό σας και τη βοήθεια των βοτάνων μπορείτε να αδυνατίσετε ευκολότερα
Εξαντλητικές δίαιτες, γυμναστική και άνοστα φαγητά είναι μερικές από τις μεθόδους που καταφεύγουμε για να χάσουμε τα παραπανίσια κιλά. Οι ευεργετικές ιδιότητες των βοτάνων είναι πλέον γνωστές σχεδόν σε όλους. Αφεψήματα που μπορούν να σας απαλλάξουν από περιττά κιλά, εύκολα και υγιεινά αλλά και τις  6 τροφές που μειώνουν αποτελεσματικά το λίπος.
Λουίζα
Βράστε 2 κουταλιές της σούπας Λουίζα σε 3 φλιτζάνια. Πιείτε το αφέψημα 3 φορές την ημέρα. (πρωί, μεσημέρι, βράδυ). Μην προσθέσετε ζάχαρη, έχει ωραία γεύση. Συμβάλει στη ρύθμιση της όρεξης και την ενεργοποίηση του μεταβολισμού.
Που αλλού βοηθάει: Είναι καλλωπιστικό δεντράκι και έχει έντονη μυρωδιά λεμονιού. Εκτός των άλλων είναι διουρητικό, τονωτικό και ευνοεί την πέψη. Ακόμη βοηθάει στις ημικρανίες και τους νευρόπονους.
Πράσινο τσάι
Βάλτε σε ένα φλιτζάνι με καυτό νερό ένα φακελάκι πράσινο τσάι και αφήστε το μερικά λεπτά σκεπασμένο να δράσει. Οι πολυφαινόλες που περιέχει το πράσινο τσάι θεωρείται ότι μπορούν να επιταχύνουν τον μεταβολισμό.
Που αλλού βοηθάει:  Διαθέτει αντιοξειδωτικές ιδιότητες που σημαίνει ότι καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες που ευθύνονται για την πρόωρη γήρανση του οργανισμού.
Σέλινο
Βράστε 6 ρίζες και φύλλα σέλινου σε 1 lt νερό. Πιείτε το αφέψημα 3 φορές την ημέρα (πρωί, μεσημέρι, βράδυ).  Όμορφο λαχανικό που βοηθάει στο αδυνάτισμα, γιατί έχεις μόλις 19 θερμίδες και μπορεί να αντικαταστήσει διάφορα ανθυγιεινά σνακ, αν καταναλώσετε ολόκληρα τα κλωναράκια του λ.χ. αντί για πατατάκια. Επιπλέον αν καταναλώστε ολόκληρο το σέλινο έχει φυτικές ίνες που βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού σωλήνα, ιδιότητα χρήσιμη αν κάνετε δίαιτα.
Που αλλού βοηθάει: Έχει διουρητικές ιδιότητες, και ανάμεσα σε άλλα βοηθάει στους ρευματισμούς και τις αρθρίτιδες.
Φασκόμηλο
Βράστε 2 κουταλιές της σούπας φασκόμηλο σε 3 φλιτζάνια νερό. Πιείτε 3 φορές την ημέρα (πρωί, μεσημέρι, βράδυ). Θεωρείται ότι συμβάλει στην ενεργοποίηση του μεταβολισμού.
Που αλλού βοηθάει: Θεωρείται το "τσάι" της Ελλάδας. Έχει διουρητικές ιδιότητες και μεταξύ άλλων βοηθάει στην τόνωση του οργανισμού, στον πονόλαιμο αλλά και στην χώνεψη.
Λεμόνι
Σε ένα ποτήρι με χλιαρό νερό ρίξτε μια κουταλιά του γλυκού λεμόνι και πιείτε το μόλις ξυπνήσετε το πρωί. Παίζει σημαντικό ρόλο στην αποτοξίνωση του οργανισμού και στην ενεργοποίηση του εντέρου.
Που αλλού βοηθάει: Περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C και ανάμεσα σε άλλα έχει αντιπυρετικές ιδιότητες,, βοηθάει την πέψη και μειώνει την χοληστερίνη. (Τα αποτελεσματικότερα βότανα για όλα τα προβλήματα υγείας)
Άλλες τροφές που αδυνατίζουν:
*Καρότα, παντζάρια, ραπανάκια και σπαράγγια: Θεωρούνται «εχθροί» του λίπους
*Μηλόξιδο: Βοηθά στην πέψη
*Λαχανάκια Βρυξελλών: Βοηθούν στην αποβολή τοξίνων από τον οργανισμό
*Λάχανο: Είναι  αποτοξινωτικό

πηγή:lifezone.gr

Ανοιχτή κολοκυθοτυρόπιτα με μπέικον


  • Προετοιμασία: 20 λεπτά
  • Ψήσιμο: 1 ώρα
  • Μερίδες: 6
  • Δυσκολία: πολύ εύκολο



Ανοιχτή κολοκυθοτυρόπιτα με μπέικον



Υλικά

  • φύλλα κρούστας 4-5
  • κρεμμύδι 1 ψιλοκομμένο
  • κολοκύθα κίτρινη 250 γρ. τριμμένη
  • βούτυρο 120 γρ.
  • γάλα εβαπορέ 1/2 φλιτζάνι
  • κρέμα γάλακτος 250 ml
  • αυγά 3
  • μπέικον 150 γρ. κομμένο σε κυβάκια
  • κασέρι 200 γρ. τριμμένο
  • κεφαλογραβιέρα 180 γρ. τριμμένη
  • αλάτι λίγο
  • πιπέρι φρεσκοτριμμένο
  •  
  • συνέχεια στον σύνδεσμο πηγή

Δρυμισκιανή Γιαλιά

Άγνωστη Κρήτη - Unknown Crete.

Κεφάλα και Ανατολικά στη Δρυμισκιανή Γιαλιά (Drymiskian Beaches)

Ενημερώθηκε πριν από 11 ώρες
Νότια από το γραφικό χωριουδάκι Δρύμισκος Ρεθύμνου απλώνεται μια σειρά από συνεχόμενους μυχούς που σχηματίζουν αρκετές παραλίες σε μήκος 3 χιλιομέτρων. Η περιοχή ολόκληρη φέρει την ονομασία Δρυμισκιανή Γιαλιά ή Δρυμισκιανό Αμμούδι λόγω των αμμουδερών παραλίων που διαθέτει. Οι αλλεπάλληλες παραλίες χωρίζονται από βράχια και ξέρες οι οποίες κάνουν το κολύμπι με μάσκα πραγματική εμπειρία. Η περιοχή παραμένει σχεδόν άγνωστη στον πολύ κόσμο κυρίως λόγω της πρόσβασης που είναι δύσκολη. Το πιο γνωστό κομμάτι από όλο το Δρυμισκιανό Αμμούδι είναι το δυτικότερο κι αυτό επειδή εκεί καταλήγει ο χωματόδρομος που προσεγγίζει την παραλία Λίμνη Πρέβελη. Όλοι όσοι φτάνουν μέχρι εκεί παρκάρουν και παίρνουν το μονοπάτι μέχρι την Πρέβελη. Και η αλήθεια είναι ότι το δυτικό τμήμα από το Δρυμισκιανό Αμμούδι δε διαθέτει κάτι το ξεχωριστό. Όποιος όμως τολμήσει να ακολουθήσει το χωματόδρομο προς τα ανατολικά θα δει ότι ακολουθούν πανέμορφες αμμουδιές με ελάχιστο ή και καθόλου κόσμο, ιδανικές για απομόνωση και επαφή με τη φύση. Στο κεντρικότερο σημείο της Δρυμισκιανής Γιαλιάς είναι οι παραλίες της Κεφάλας με το χαρακτηριστικό σαν δόντι μαύρο βράχο που ξεπετάγεται από την άμμο. Αριστερά και δεξιά του βράχου συναντάμε τις καλύτερες αμμουδιές της περιοχής. Αν συνεχίσουμε ακόμα πιο πέρα φτάνουμε στην περιοχή Ανατολικά που όπως προδίδει και η λέξη βρίσκονται στο ανατολικότερο άκρο της περιοχής με ακόμα λιγότερο κόσμο και βαθιά, πεντακάθαρα νερά. Από τα Ανατολικά μπορούμε να συνεχίσουμε για να προσεγγίσουμε τις παραλίες της Κεραμιανής Γιαλιάς. Στις περισσότερες παραλίες δεν υπάρχει σκιά δέντρων αλλά οι μεγάλοι βράχοι φιλοξενούν σπηλιές και εσοχές που προσφέρουν σκιά όλες τις ώρες της ημέρας.
Περισσότερα: http://www.cretanbeaches.com/paralies/rethymnο/paralia-drimiskianos/
Κείμενο - Φωτογραφίες Χριστόφορος Χειλαδάκης
-----------------------
South of the picturesque hamlet of Drymiskos lies a series of consecutive coves forming several beaches along 3 km. The entire region bears the name Drymiskian Beach. The successive beaches separated by rocks and reefs which make snorkeling a real experience. The site remains virtually unknown to most people mainly because the access is difficult. The most famous part of Drymiskian Beach is Amoudi, the westernmost part, because there ends the dirt road approaching the beach of Preveli. The truth is that the western part of the Drymiskian Beach lacks something special. But anyone who dares to follow the dirt road to the east will many beautiful sandy beaches with no people, ideal for isolation and naturism. At the center of Drymiskian Beach there are the beaches of Kefala with a black-tooth-like rock that pops out of the sand. Left and right of the rock we find the best beaches in the area. If we continue much further we reach Anatolika beaches, aka East, named after their location which are less crowded and with deep, clear waters. From Anatolika we can continue to reach the beaches of Kerames. Most beaches have no shade trees but there are large rocks with caves and recesses that provide shade all day long.
More: http://www.cretanbeaches.com/Beaches/Rethymnon/drimiskianos-beaches/

Υδροπονικός κήπος στο σπίτι

http://www.back-to-nature.gr/2012/12/blog-post_2114.html

Υδροπονικός κήπος στο σπίτι

Η Υδροπονία είναι μια εξειδικευμένη μορφή κηπουρικής, όπου τα φυτά μεγαλώνουν με θρεπτικές ουσίες και χωρίς χώμα. Όντας μια οικονομική, οικολογική και βιώσιμη λύση παραγωγής τροφής, οι υδροπονικοί κήποι αναπτύσσονται μέσα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, οπότε απαιτούν μόνο τις βασικές κηπουρικές ικανότητες.

Παρακάτω, ο καθηγητής Dr Gene Giacomelli, εξηγεί πώς μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει έναν οικονομικό υδροπονικό κήπο στο σπίτι, χρησιμοποιώντας ένα απλό φελιζολένιο κουτί.
Εργαλεία και υλικά
  • Μαύρες πλαστικές σακούλες για βαριές δουλειές (τις πιο χοντρές και ανθεκτικές) 
  • Φελιζολένιο κουτί (που χρησιμοποιείται συνήθως για παγοθήκη), με καπάκι 
  • 6 κύπελλα από φελιζόλ 
  • 27 περίπου λίτρα αποσταγμένο νερό 
  • Μαρκαδόρο για σήμανση 
  • Κοπίδι 
  • Περλίτη 
  • Βρύα Σφάγνων 
  • Σπορόφυτα μαρουλιού ή σπόρους μαρουλιού, αρκετούς για 6 φυτά Μίγμα θρεπτικών ουσιών για φυτά
Τα σπορόφυτα, τον περλίτη, τα βρύα από σφάγνα και το θρεπτικό μίγμα θα τα βρείτε στα περισσότερα καταστήματα με είδη κηπουρικής.
Οδηγίες

  1. Ντύστε το φελιζολένιο κουτί με τις μαύρες πλαστικές σακούλες και συμπληρώστε με το αποσταγμένο νερό. 
  2. Χρησιμοποιώντας τα δοχεία από φελιζόλ σαν πρότυπο, σχεδιάστε 6 τρύπες στο μέγεθός τους επάνω στο καπάκι του κουτιού. Με ένα κοπίδι κόψτε τους κύκλους, περίπου μισό εκατοστό μικρότερους από το σχεδιασμένο μέγεθος. 
  3. Με το κοπίδι, κόψτε μικρές τρύπες στον πάτο των φελιζολένιων δοχείων. Βάλτε τα βρύα από σφάγνα μέσα στα κύπελλα και στην επιφάνεια βάλτε τον περλίτη, μέχρι το χείλος του δοχείου. 
  4. Τοποθετείστε τα μαρούλια μέσα στον περλίτη και συμπληρώστε όσο επιπλέον περλίτη χρειάζεται γύρω από το φυτό. 
  5. Τοποθετήστε το καπάκι του μεγάλου κουτιού ανάποδα, επάνω στο κουτί και βάλτε τα κύπελλα μέσα στις τρύπες. Ποτίζετε τα φυτά κάθε μέρα με το μίγμα θρεπτικών ουσιών, και βεβαιωθείτε κάθε φορά πως η στάθμη του νερού δεν έχει ανέβει. Θα πρέπει να υπάρχει απόσταση περίπου 2,5 εκατοστά από τη στάθμη του νερού και τον πάτο του δοχείου. Μετά από μια εβδομάδα με 10 μέρες, οι ρίζες των φυτών θα αρχίσουν να μπαίνουν στο μεγάλο κουτί. Όσο τα φυτά μεγαλώνουν, μπορείτε να κόβετε φύλλα κατά βούληση, πάντα προσέχοντας να μην το παρακάνετε.

Πηγή: cityfarmer

Φτιάξτε σιρόπι καρπών άγριας τριανταφυλλιάς

http://www.agrotikabook.gr

Φτιάξτε σιρόπι καρπών άγριας τριανταφυλλιάς

Τετ, 2013-09-18 19:30
Οι καρποί άγριας τριανταφυλλιάς είναι μία από τις ισχυρότερες πηγές βιταμίνης C. Η περιεκτηκότητά τους σε βιταμίνη C ανά 100 γραμμάρια καρπών κυμαίνεται από 2000-2500 mg. Συγριτικά η περιεκτικότητα βιταμίνης C σε 100 γραμμάρια πορτοκαλιού είναι περίπου 50mg. Η άγρια τριανταφυλλιά είναι ένα αρκετά κοινό φυτό που εύκολα βρίσκουμε σε πολλούς κήπους. Καρπούς επίσης μπορούμε να αγοράσουμε με το κιλό σε μαγαζιά με βότανα. Την βιταμίνη C μπορούμε να την αποθηκεύσουμε σε μορφή σιροπιού το οποίο όχι μόνο είναι πολύ θρεπτικό, αλλά και πολύ νόστιμο.
 
Διαδικασία:
1)Συλλέγουμε τους καρπούς και τους πλένουμε. 2)Τους βάζουμε μέσα σε ένα μίξερ και τους πολτοποιούμε
3)Τους ρίχνουμε σε νερό που σιγοβράζει (Προσοχή, προσέχουμε το νερό να μην βράσει κανονικά αλλά κρατάμε το μάτι χαμηλά, γιατί η βιταμίνη C αρχίζει να διαλύεται σε θερμοκρασίες βρασμού)

4)Όταν σιγοράσει και τραβήξει το νερό το χρώμα, πρέπει να σουρώσουμε το μίγμα περνώντας το από τούλι ή κάτι παρόμοιο. Το στίβουμε να βγάλει όλο του το ζουμί.

5)Αυτό το ζουμί το ξαναβάζουμε να βράσει ρίχνοντας την ζάχαρη και ανακατεύοντας μέχρι να λιώσει όλη.

6) Το σιρόπι είναι έτοιμο για αποθήκευση

Τα υπολείμματα από το τούλι μπορούμε να τα περάσουμε και δεύτερη δόση από νερό που σιγοβράζει για να βγάλουμε και άλλο ζουμί και ύστερα να φτιάξουμε το σιρόπι. Για περίπου 500γρ. καρπών χρειαζόμαστε περίπου 1,75lt νερό και 750γρ. ζάχαρης για το σιρόπι. 


Πηγή 

Νίκος Σκαλκώτας

Bigbook.gr.
 
Φωτογραφία: Ο Νίκος Σκαλκώτας (Χαλκίδα 8 Μαρτίου 1904, Αθήνα 19 Σεπτεμβρίου 1949 ) ήταν συνθέτης του 20ού αιώνα. Ήταν μέλος της Δεύτερης Βιεννέζικης Σχολής και είχε επιρροές τόσο από την κλασική μουσική όσο και από την Ελληνική παραδοσιακή μουσική.

Ο Νίκος Σκαλκώτας γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 8 Μαρτίου 1904. Καταγόταν από την Τήνο και προερχόταν από οικογένεια μουσικών με το επίθετο Σκαλκώτος. Ο πατέρας του Αλέκος, φλαουτίστας στη Φιλαρμονική της Χαλκίδας, άλλαξε το επίθετο της οικογένειάς του σε Σκαλκώτας, χάριν ευφωνίας. Από την ηλικία των πέντε ετών άρχισε να μαθαίνει βιολί με τον θείο του και το 1910 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα για να του προσφέρει την ευκαιρία πληρέστερης μουσικής μόρφωσης. Γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών και το 1918 αποφοίτησε με την ανώτατη διάκριση («Χρυσό Μετάλλιο») για την ερμηνεία του στο «Κοντσέρτο για βιολί» του Μπετόβεν. Τα επόμενα χρόνια έπαιζε βιολί σε διάφορες εκδηλώσεις, ενώ ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νουμάς».

Το 1921 λαμβάνει υποτροφία από το Ίδρυμα Αβέρωφ για ανώτερες σπουδές βιολιού στο Βερολίνο. Γρήγορα, όμως, θα προσανατολιστεί στη σύνθεση, με δασκάλους τον Κουρτ Βάιλ, τον Φίλιπ Γιάρναχ και τον «πάπα της πρωτοπορίας» Άρνολντ Σένμπμπεργκ, ο οποίος τον εκτιμούσε ιδιαίτερα. Μαζί του έμεινε ως το 1931, χάρη σε νέα υποτροφία που του προσέφερε ο Εμμανουήλ Μπενάκης. Παράλληλα, έπαιζε βιολί σε ελαφρές ορχήστρες για να συμπληρώνει το εισόδημά του.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Βερολίνο έγραψε πάνω από 70 έργα, τα περισσότερα από τα οποία χάθηκαν. Παρά την εκτίμηση που έτρεφε στον Σένμπεργκ, δεν ακολούθησε τυφλά το δωδεκαφθογγικό σύστημα του δασκάλου του, αλλά ανέπτυξε μια δική του απόλυτα πρωτότυπη παραλλαγή. Το 1931, μια έντονη συναισθηματική κρίση προκάλεσε τη διακοπή της σχέσης του με την γερμανίδα σύντροφό του, τη βιολονίστρια Ματίλντε Τέμκο, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά, την Άρτεμη και ένα βρέφος που χάθηκε στη γέννα. Ακολούθησε η δημιουργική κρίση, που κράτησε έως το 1935.

Τον Μάιο του 1933 επιστρέφει στην Ελλάδα, τον ίδιο ακριβώς μήνα που ο δάσκαλός του Άρνολντ Σένμπεργκ παίρνει τον δρόμο της εξορίας για τις ΗΠΑ, μη αντέχοντας την καταπίεση των Ναζί. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην πατρίδα αντιμετώπισε τον φθόνο και την καχυποψία του μουσικού κυκλώματος (Φιλοκτήτης Οικονομίδης, Μανώλης Καλομοίρης, Δημήτρης Μητρόπουλος, Σπύρος Φαραντάτος), παρότι ήταν γνωστή η αξία του.

Στα μουσικά πράγματα της χώρας κυριαρχούσαν άνθρωποι συντηρητικών αντιλήψεων, που σχετίζονταν με τη λεγόμενη «Εθνική Σχολή» και δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουν τις νέες μουσικές προτάσεις του Σκαλκώτα. Ισχυρίζονταν ότι έγραφε ακαταλαβίστικη μουσική, που ήταν αντίθετη με τους κανόνες που διδάσκονταν στα ωδεία και διέδιδαν πως ήταν ήταν τρελός! Ο μουσικολόγος και βιογράφος του Σκαλκώτα Γ. Γ. Παπαϊωάννου αποκαλεί τη συμπεριφορά τους απέναντι στον Σκαλκώτα «μεγάλη συμπαιγνία» και πιστεύει ότι το πληθωρικό του ταλέντο θα τους επισκίαζε και θα τους εξοστράκιζε από τις «καρέκλες» τους.

Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές για τον Σκαλκώτα. Για να ζήσει δέχεται να παίξει βιολί σε ένα από τα τελευταία αναλόγια της Κρατικής Ορχήστρας και αργότερα στις Ορχήστρες της Λυρικής και της Ραδιοφωνίας, παρά την αναμφισβήτητη αξία του ως βιολονίστα. Ως αντίδοτο, άρχισε να συνθέτει πυρετωδώς από το 1935 και ως το 1945 είχε γράψει πάνω 100 έργα. Κλεισμένος στον δικό του κόσμο και αποκομμένος εντελώς από τις ευρωπαϊκές τάσεις ανέπτυξε ένα δικό του, εντελώς προσωπικό ύφος.

Το 1946 παντρεύτηκε την πιανίστρια Μαρία Παγκαλή κι ένα χρόνο αργότερα ήρθε στη ζωή ο γιος τους Αλέκος, που διακρίθηκε ως ζωγράφος. Ακολούθησε μια νέα περίοδος δημιουργικής σιωπής, αλλά από το 1949 άρχισε να συνθέτει με τους παλιούς του ρυθμούς νέα έργα και να ενορχηστρώνει παλιότερα. Το νήμα της ζωής του κόπηκε ξαφνικά στις 20 Σεπτεμβρίου 1949 από μια περισφιγμένη κήλη που την είχε αμελήσει. Δύο ημέρες αργότερα γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του, Νίκος, που τον γνωρίζουμε ως πρωταθλητή Ελλάδας στο σκάκι.

Ο Σκαλκώτας ανακαλύφθηκε ως συνθέτης μετά τον θάνατό του, χάρη στην πρωτοβουλία φίλων και θαυμαστών του (Γ.Γ. Παπαϊωάννου, Γιώργος Χατζηνίκος κ.ά.), που ίδρυσαν την «Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα» για να διαφυλάξουν και να διαδώσουν το έργο του, που περιλαμβάνει πάνω από 170 έργα (κοντσέρτα, συμφωνικές σουίτες, μουσική δωματίου, χορούς και τραγούδια). Το 60% των προχωρημένων έργων του ακολουθεί ένα δικής του επινόησης δωδεκαφθογγικό σύστημα, ενώ το 40% ανήκει σε άλλα σειραϊκά, «ελεύθερα» συστήματα σύνθεσης.

Εκτός από τα προχωρημένα (ατονικά) έργα του, που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 85% της παραγωγής του, περίπου ένα 12% αφορά σε απλούστερα, τονικά και τροπικά έργα, όπως οι περίφημοι «36 Ελληνικοί Χοροί για ορχήστρα» και το λαϊκό μπαλέτο «Η Θάλασσα», που ενσωματώνουν στοιχεία της ελληνικής δημοτικής μουσικής με ένα τρόπο τελείως προσωπικό και πρωτοποριακό. Ο Σκαλκώτας επεδίωκε να συλλάβει την ουσία της και δεν ήθελε μόνο να αξιοποιήσει την εθνική μας κληρονομιά, όπως η πρώτη γενιά των συνθετών της «Εθνικής Σχολής».

Σήμερα, ο Νίκος Σκαλκώτας θεωρείται ένας από τους σημαντικούς συνθέτες του 20ου αιώνα. Ο αυστροβρετανός μουσικολόγος και κριτικός Χανς Κέλερ πλειοδοτεί και σε ένα κείμενό του αναφέρει ως κορυφαίους συνθέτες του 20ου αιώνα τα τέσσερα «Σ»: Σένμπεργκ, Στραβίνσκι, Σκαλκώτας και Σοστακόβιτς.
Η μουσική του

Σύμφωνα με τον συνθέτη και μεγάλο μελετητή του έργου του Νίκου Σκαλκώτα, Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, το μουσικό έργο και η ανάπτυξη του ύφους του Σκαλκώτα χωρίζονται σε τρεις περιόδους:
1η Περίοδος (1927-1938)

Περιλαμβάνει και την εποχή που ο Σκαλκώτας βρισκόταν στη Γερμανία. Εκείνη τη περίοδο, κυριαρχεί στα έργα του αυστηρός δωδεκαφθογγισμός. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, όπως οι "36 Ελληνικοί Χοροί" που δημιουργήθηκαν εκείνη την περίοδο.
Χαρακτηριστικά έργα της 1ης Περιόδου:

    Οκτέτο (1931)
    Πιάνο Τρίο (1936)
    Συμφωνική Σουίτα Νο.1 (1929)


2η Περίοδος (1938-1945)

Ο Σκαλκώτας δημιουργεί έργα μεγάλης διαρκείας και συλλογές συντομότερων έργων. Τα έργα εκείνης της εποχής είναι πιο επικά, με ηρωικώτερη διάθεση.
Χαρακτηριστικά έργα της 2ης Περιόδου:

    Κονσέρτο για Πιάνο και δέκα Πνευστά Όργανα (1939)
    Η Επιστροφή του Οδυσσέα (1942)
    32 Κομμάτια για Πιάνο (1940)


3η Περίοδος (1946-1949)

Η τελευταία περίοδος πριν πεθάνει.Δημιουργεί έργα με δραματικότερη και σκυθρωπή διάθεση. Εκείνη τη περίοδο, εμφανίζονται και έργα εξ' ολοκλήρου τονικά και αρμονικά.


Χαρακτηριστικά έργα της 3ης Περίοδου:

    Η Θάλασσα (λαϊκό μπαλέτο) (1948-49)
    Ελληνικός Χορός σε Ντο Ελάσσονα (1949)
    Κονσερτίνο για Πιάνο (1948-49)


Γενικά, σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο Σκαλκώτας παρέμεινε πιστός στα νεοκλασικά ιδανικά της "Νέας Αντικειμενικότητας" (Neue Sachlichkeit) και της "απόλυτης μουσικής" που διακηρύχθηκαν το 1925. Όπως ο Σένμπεργκ, καλλιέργησε επίμονα κλασικές φόρμες, αλλά ο κατάλογος των έργων του χωρίζεται σε έργα ατονικά και δωδεκαφθογγικά, και σε τονικά έργα, ενώ και οι δύο κατηγορίες εκτείνονται χρονικά σε όλη τη συνθετική του καριέρα. Αυτή η φαινομενική ανομοιογένεια μπορεί να εντάθηκε από την αγάπη του για την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Παρόλα αυτά, παρέμεινε σκεπτικιστής στις προσπάθειες των Ελλήνων συγχρόνων του να την ενσωματώσουν στο σύγχρονο συμφωνικό στυλ, και μόνο σε ένα μεγάλο έργο αντιπαρέθεσε και ανάμειξε το παραδοσιακό, το ατονικό και το δωδεκαφθογγικό στυλ: η προγραμματική μουσική στο παραμυθόδραμα του Χρήστου Ευελπίδη "Με του Μαγιού τα μάγια" ο Σκαλκώτας ήταν προφανώς απρόθυμος να αναπτύξει το είδος αυτό των δομικών και στυλιστικών τάσεων που θα είχε προδώσει τα ιδανικά του για ενοποίηση, τα οποία είχε κληρονομήσει από τον Σένμπεργκ. Έτσι μπορεί να ιδωθεί σαν ένας σύνδεσμος ανάμεσα στην Δεύτερη Σχολή της Βιέννης, τη σχολή του Μπουζόνι και του Στραβίνσκι. Ο Σκαλκώτας ήταν ικανός να συνδέει διαφορετικά και κατά κάποιο τρόπο αντιθετικά στοιχεία και να μη συμβιβάζεται, αλλά μάλλον να εμπλουτίζει τη δική του αυθεντικότητα, ποικιλία και δύναμη έκφρασης. Παρόλα αυτά η μουσική του είχε μόνο περιορισμένη επιρροή στις μεταπολεμικές τάσεις, ακόμα και στην Ελλάδα, πιθανόν εξ αιτίας των χωρίς συμβιβασμούς απαιτήσεων του τόσο από τον ακροατή όσο και από τον εκτελεστή, και των φαινομενικά συντηρητικών δομικών και θεματικών του προτιμήσεων.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%8E%CF%84%CE%B1%CF%82
 
Ο Νίκος Σκαλκώτας (Χαλκίδα 8 Μαρτίου 1904, Αθήνα 19 Σεπτεμβρίου 1949 ) ήταν συνθέτης του 20ού αιώνα. Ήταν μέλος της Δεύτερης Βιεννέζικης Σχολής και είχε επιρροές τόσο από την κλασική μουσική όσο και από την Ελληνική παραδοσιακή μουσική.
Ο Νίκος Σκαλκώτας γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 8 Μαρτίου 1904. Καταγόταν από την Τήνο και προερχόταν από οικογένεια μουσικών με το επίθετο Σκαλκώτος. Ο πατέρας του Αλέκος, φλαουτίστας στη Φιλαρμονική της Χαλκίδας, άλλαξε το επίθετο της οικογένειάς του σε Σκαλκώτας, χάριν ευφωνίας. Από την ηλικία των πέντε ετών άρχισε να μαθαίνει βιολί με τον θείο του και το 1910 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα για να του προσφέρει την ευκαιρία πληρέστερης μουσικής μόρφωσης. Γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών και το 1918 αποφοίτησε με την ανώτατη διάκριση («Χρυσό Μετάλλιο») για την ερμηνεία του στο «Κοντσέρτο για βιολί» του Μπετόβεν. Τα επόμενα χρόνια έπαιζε βιολί σε διάφορες εκδηλώσεις, ενώ ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νουμάς».

Το 1921 λαμβάνει υποτροφία από το Ίδρυμα Αβέρωφ για ανώτερες σπουδές βιολιού στο Βερολίνο. Γρήγορα, όμως, θα προσανατολιστεί στη σύνθεση, με δασκάλους τον Κουρτ Βάιλ, τον Φίλιπ Γιάρναχ και τον «πάπα της πρωτοπορίας» Άρνολντ Σένμπμπεργκ, ο οποίος τον εκτιμούσε ιδιαίτερα. Μαζί του έμεινε ως το 1931, χάρη σε νέα υποτροφία που του προσέφερε ο Εμμανουήλ Μπενάκης. Παράλληλα, έπαιζε βιολί σε ελαφρές ορχήστρες για να συμπληρώνει το εισόδημά του.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Βερολίνο έγραψε πάνω από 70 έργα, τα περισσότερα από τα οποία χάθηκαν. Παρά την εκτίμηση που έτρεφε στον Σένμπεργκ, δεν ακολούθησε τυφλά το δωδεκαφθογγικό σύστημα του δασκάλου του, αλλά ανέπτυξε μια δική του απόλυτα πρωτότυπη παραλλαγή. Το 1931, μια έντονη συναισθηματική κρίση προκάλεσε τη διακοπή της σχέσης του με την γερμανίδα σύντροφό του, τη βιολονίστρια Ματίλντε Τέμκο, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά, την Άρτεμη και ένα βρέφος που χάθηκε στη γέννα. Ακολούθησε η δημιουργική κρίση, που κράτησε έως το 1935.

Τον Μάιο του 1933 επιστρέφει στην Ελλάδα, τον ίδιο ακριβώς μήνα που ο δάσκαλός του Άρνολντ Σένμπεργκ παίρνει τον δρόμο της εξορίας για τις ΗΠΑ, μη αντέχοντας την καταπίεση των Ναζί. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην πατρίδα αντιμετώπισε τον φθόνο και την καχυποψία του μουσικού κυκλώματος (Φιλοκτήτης Οικονομίδης, Μανώλης Καλομοίρης, Δημήτρης Μητρόπουλος, Σπύρος Φαραντάτος), παρότι ήταν γνωστή η αξία του.

Στα μουσικά πράγματα της χώρας κυριαρχούσαν άνθρωποι συντηρητικών αντιλήψεων, που σχετίζονταν με τη λεγόμενη «Εθνική Σχολή» και δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουν τις νέες μουσικές προτάσεις του Σκαλκώτα. Ισχυρίζονταν ότι έγραφε ακαταλαβίστικη μουσική, που ήταν αντίθετη με τους κανόνες που διδάσκονταν στα ωδεία και διέδιδαν πως ήταν ήταν τρελός! Ο μουσικολόγος και βιογράφος του Σκαλκώτα Γ. Γ. Παπαϊωάννου αποκαλεί τη συμπεριφορά τους απέναντι στον Σκαλκώτα «μεγάλη συμπαιγνία» και πιστεύει ότι το πληθωρικό του ταλέντο θα τους επισκίαζε και θα τους εξοστράκιζε από τις «καρέκλες» τους.

Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές για τον Σκαλκώτα. Για να ζήσει δέχεται να παίξει βιολί σε ένα από τα τελευταία αναλόγια της Κρατικής Ορχήστρας και αργότερα στις Ορχήστρες της Λυρικής και της Ραδιοφωνίας, παρά την αναμφισβήτητη αξία του ως βιολονίστα. Ως αντίδοτο, άρχισε να συνθέτει πυρετωδώς από το 1935 και ως το 1945 είχε γράψει πάνω 100 έργα. Κλεισμένος στον δικό του κόσμο και αποκομμένος εντελώς από τις ευρωπαϊκές τάσεις ανέπτυξε ένα δικό του, εντελώς προσωπικό ύφος.

Το 1946 παντρεύτηκε την πιανίστρια Μαρία Παγκαλή κι ένα χρόνο αργότερα ήρθε στη ζωή ο γιος τους Αλέκος, που διακρίθηκε ως ζωγράφος. Ακολούθησε μια νέα περίοδος δημιουργικής σιωπής, αλλά από το 1949 άρχισε να συνθέτει με τους παλιούς του ρυθμούς νέα έργα και να ενορχηστρώνει παλιότερα. Το νήμα της ζωής του κόπηκε ξαφνικά στις 20 Σεπτεμβρίου 1949 από μια περισφιγμένη κήλη που την είχε αμελήσει. Δύο ημέρες αργότερα γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του, Νίκος, που τον γνωρίζουμε ως πρωταθλητή Ελλάδας στο σκάκι.

Ο Σκαλκώτας ανακαλύφθηκε ως συνθέτης μετά τον θάνατό του, χάρη στην πρωτοβουλία φίλων και θαυμαστών του (Γ.Γ. Παπαϊωάννου, Γιώργος Χατζηνίκος κ.ά.), που ίδρυσαν την «Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα» για να διαφυλάξουν και να διαδώσουν το έργο του, που περιλαμβάνει πάνω από 170 έργα (κοντσέρτα, συμφωνικές σουίτες, μουσική δωματίου, χορούς και τραγούδια). Το 60% των προχωρημένων έργων του ακολουθεί ένα δικής του επινόησης δωδεκαφθογγικό σύστημα, ενώ το 40% ανήκει σε άλλα σειραϊκά, «ελεύθερα» συστήματα σύνθεσης.

Εκτός από τα προχωρημένα (ατονικά) έργα του, που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 85% της παραγωγής του, περίπου ένα 12% αφορά σε απλούστερα, τονικά και τροπικά έργα, όπως οι περίφημοι «36 Ελληνικοί Χοροί για ορχήστρα» και το λαϊκό μπαλέτο «Η Θάλασσα», που ενσωματώνουν στοιχεία της ελληνικής δημοτικής μουσικής με ένα τρόπο τελείως προσωπικό και πρωτοποριακό. Ο Σκαλκώτας επεδίωκε να συλλάβει την ουσία της και δεν ήθελε μόνο να αξιοποιήσει την εθνική μας κληρονομιά, όπως η πρώτη γενιά των συνθετών της «Εθνικής Σχολής».

Σήμερα, ο Νίκος Σκαλκώτας θεωρείται ένας από τους σημαντικούς συνθέτες του 20ου αιώνα. Ο αυστροβρετανός μουσικολόγος και κριτικός Χανς Κέλερ πλειοδοτεί και σε ένα κείμενό του αναφέρει ως κορυφαίους συνθέτες του 20ου αιώνα τα τέσσερα «Σ»: Σένμπεργκ, Στραβίνσκι, Σκαλκώτας και Σοστακόβιτς.
Η μουσική του

Σύμφωνα με τον συνθέτη και μεγάλο μελετητή του έργου του Νίκου Σκαλκώτα, Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, το μουσικό έργο και η ανάπτυξη του ύφους του Σκαλκώτα χωρίζονται σε τρεις περιόδους:
1η Περίοδος (1927-1938)

Περιλαμβάνει και την εποχή που ο Σκαλκώτας βρισκόταν στη Γερμανία. Εκείνη τη περίοδο, κυριαρχεί στα έργα του αυστηρός δωδεκαφθογγισμός. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, όπως οι "36 Ελληνικοί Χοροί" που δημιουργήθηκαν εκείνη την περίοδο.
Χαρακτηριστικά έργα της 1ης Περιόδου:

Οκτέτο (1931)
Πιάνο Τρίο (1936)
Συμφωνική Σουίτα Νο.1 (1929)

2η Περίοδος (1938-1945)

Ο Σκαλκώτας δημιουργεί έργα μεγάλης διαρκείας και συλλογές συντομότερων έργων. Τα έργα εκείνης της εποχής είναι πιο επικά, με ηρωικώτερη διάθεση.
Χαρακτηριστικά έργα της 2ης Περιόδου:

Κονσέρτο για Πιάνο και δέκα Πνευστά Όργανα (1939)
Η Επιστροφή του Οδυσσέα (1942)
32 Κομμάτια για Πιάνο (1940)

3η Περίοδος (1946-1949)

Η τελευταία περίοδος πριν πεθάνει.Δημιουργεί έργα με δραματικότερη και σκυθρωπή διάθεση. Εκείνη τη περίοδο, εμφανίζονται και έργα εξ' ολοκλήρου τονικά και αρμονικά.

Χαρακτηριστικά έργα της 3ης Περίοδου:

Η Θάλασσα (λαϊκό μπαλέτο) (1948-49)
Ελληνικός Χορός σε Ντο Ελάσσονα (1949)
Κονσερτίνο για Πιάνο (1948-49)

Γενικά, σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο Σκαλκώτας παρέμεινε πιστός στα νεοκλασικά ιδανικά της "Νέας Αντικειμενικότητας" (Neue Sachlichkeit) και της "απόλυτης μουσικής" που διακηρύχθηκαν το 1925. Όπως ο Σένμπεργκ, καλλιέργησε επίμονα κλασικές φόρμες, αλλά ο κατάλογος των έργων του χωρίζεται σε έργα ατονικά και δωδεκαφθογγικά, και σε τονικά έργα, ενώ και οι δύο κατηγορίες εκτείνονται χρονικά σε όλη τη συνθετική του καριέρα. Αυτή η φαινομενική ανομοιογένεια μπορεί να εντάθηκε από την αγάπη του για την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Παρόλα αυτά, παρέμεινε σκεπτικιστής στις προσπάθειες των Ελλήνων συγχρόνων του να την ενσωματώσουν στο σύγχρονο συμφωνικό στυλ, και μόνο σε ένα μεγάλο έργο αντιπαρέθεσε και ανάμειξε το παραδοσιακό, το ατονικό και το δωδεκαφθογγικό στυλ: η προγραμματική μουσική στο παραμυθόδραμα του Χρήστου Ευελπίδη "Με του Μαγιού τα μάγια" ο Σκαλκώτας ήταν προφανώς απρόθυμος να αναπτύξει το είδος αυτό των δομικών και στυλιστικών τάσεων που θα είχε προδώσει τα ιδανικά του για ενοποίηση, τα οποία είχε κληρονομήσει από τον Σένμπεργκ. Έτσι μπορεί να ιδωθεί σαν ένας σύνδεσμος ανάμεσα στην Δεύτερη Σχολή της Βιέννης, τη σχολή του Μπουζόνι και του Στραβίνσκι. Ο Σκαλκώτας ήταν ικανός να συνδέει διαφορετικά και κατά κάποιο τρόπο αντιθετικά στοιχεία και να μη συμβιβάζεται, αλλά μάλλον να εμπλουτίζει τη δική του αυθεντικότητα, ποικιλία και δύναμη έκφρασης. Παρόλα αυτά η μουσική του είχε μόνο περιορισμένη επιρροή στις μεταπολεμικές τάσεις, ακόμα και στην Ελλάδα, πιθανόν εξ αιτίας των χωρίς συμβιβασμούς απαιτήσεων του τόσο από τον ακροατή όσο και από τον εκτελεστή, και των φαινομενικά συντηρητικών δομικών και θεματικών του προτιμήσεων.

http://el.wikipedia.org/wiki/Νίκος_Σκαλκώτας

Δημοφιλείς αναρτήσεις