ίχνη χρυσόσκονης απο την αίγλη του χθές....

Η Maria Dimitriou πρόσθεσε φωτογραφίες.

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα σε κάποια στενά του Ηρακλείου. Είδα σπίτια που με μικρές ζωογόνες ενέσεις συντήρησης συνεχίζουν να ομορφαίνουν το χώρο και να δικαιολογούν την ύπαρξή τους. Είδα και μερικά έρημα που... στωικά περιμένουν ποιός ξέρει τί... αλλά στη εξώπορτα, μέσα στις ρωγμές του χρόνου μπορείς να διακρίνεις ίχνη χρυσόσκονης απο την αίγλη του χθές....

Φθινόπωρο

Φθινόπωρο

Κρύφτηκε η κορυφογραμμή στου ορίζοντα την άκρη
τη σκέπασε μεταξωτή κι αέρινη εσάρπα
μοιάζει με κόρη ντροπαλή στου έρωτα το δάκρυ
και μελωδία θεϊκή από αγγέλου άρπα

Το χώμα βλάστησε κι ανθούς γεμίσαν τα βλαστάρια
με χρώματα κι αρώματα όπου καρποί θα γίνουν
ένα πουλί ψάχνει ζωή σε ξεχασμένα χνάρια
και σαλιγκάρια σέρνονται που τη δροσούλα πίνουν
Μαρία Δημητρίου

 

 

 

Απόβραδο

Απόβραδο

Η μέρα έγειρε δειλά στου απόβραδου τη λήθη
με χτυποκάρδι ντροπαλό σαν παινεμένη κόρη
γίναν οι μπούκλες της φιλιά κι ετσι αποκοιμήθη
καθώς την ενανούριζε το μελαμψό το αγόρι.

Το αγέρι δρόσισε γλυκά τα μυρωμένα χείλη
και η σελήνη φώτισε τα ματοτσίνορά της
πουσαν γεμάτα χρώματα μενεξεδιά απ το δειλι
και σαν πετράδι ακριβό στόλισε τα μαλλιά της
Μαρία Δημητρίου

Ο Προκόπης

Maria Dimitriou

8 Νοεμβρίου 2014 

Σήμερα το πρωί στη σκυλοβόλτα μας παρατήρησα τυχαία ένα σκαθάρι ρωμαλαίο που αναζητούσε τροφή για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα. Περνούσε πάνω απο τις λαξευτές πέτρες του τοίχου κάποιας αυλής και εξερευνώντας κάθε σχισμή έφτασε στο χώμα του διπλανού χωραφιού όπου και συνέχισε την περιπλάνισή του μπαίνοντας εννίοτε και σε κάποιες τρύπες που προφανώς οδηγούσαν σε κατοικίες τέτοιων εντόμων.
Δεν είχα μαζί μου μηχανή και γι αυτό δεν μπορώ να σας παρουσιάσω εικόνες ... ωστόσο εμπνεύστηκα απο τον μικρό "βιοπαλεστή" και έφτιαξα ένα ποιηματάκι .

Ο Προκόπης
 
Ο Προκόπης το σκαθάρι
πούχει προκοπή και χάρη
όλη μέρα τριγυρίζει
για να βρεί τροφή μυρίζει

Ανεβαίνει κατεβαίνει
κι όταν βρεί τρυπούλα μπαίνει
πέτρα χώμα μα και ξύλο
τα εξερευνά με ζήλο

Σπόρους φύλλα ξυλαράκια
μα και ψόφια μαμουνάκια
τα πηγαίνει στη φωλιά του
να τραφεί η φαμελιά του

Ο Προκόπης προκομένος
αν και λίγο κουρασμένος
ασταμάτητα πασχίζει
τη φωλιά του να γεμίζει
ο χειμώνας όταν φτάσει
η φαμίλια μη πεινάσει.

Μαρία Δημητρίου

Χανιώπορτα

Ένα απο τα  πολλά ανοίγματα στα τείχη του Ηρακλείου. 
Δίπλα στην Πύλη του Παντοκράτωρα χωρίζει το τμήμα της παλιάς πόλης απο την εκτός των τειχών περιοχή που είναι η επέκταση της πόλης καθώς μεγάλωνε. 
Ονομάστηκε Χανιώπορτα διότι απο εδώ πήγαιναν για Χανιά πριν αναπτυχθεί πλήρως το οδικό δίκτιο της περιοχής .
Πάνω στα τείχη τόπος περιπάτου και εκδηλώσεων με πράσινο.

πασουμάκια

Η Maria Dimitriou πρόσθεσε  νέες φωτογραφίες.

έτοιμα τα πασουμάκια...

Ένα κρητικό στέκι

Ρακί, απάκι και χοχλιοί στη μακρινή Αυστραλία- Ένα κρητικό στέκι από δυο Κρητικοπούλες! (φωτο)

Οι Κρητικοπούλες, Αγνή Γιαννακουδάκη (δεξιά) και Ντίσα Δημητρακάκη στο κρητικό στέκι που δημιούργησαν στη Μελβούρνη

CANDIANEWS ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ, ΚΡΗΤΗ 30/11/2014 - 13:45 (Upd: 01/12/2014 - 00:08) 0 Σχόλια

Ρακί και ρακόμελο, απάκι,χοχλιοί, μυζήθρα, πιταράκια, ντολμαδάκια, ρόκα, σταμναγκάθι, καλιτσούνια, κρητικά παξιμάδια, φαγητά μαγειρεμένα σε κρητικό λάδι. Ακόμα και το ψάρι θυμίζει Κρήτη. Σαρδέλες μέσα σε αμπελόφυλλα! Κρητικές γεύσεις, όχι κάπου στο νησί, αλλά σε ένα άλλο, πολύ μεγαλύτερο νησί, στην άλλη άκρη του κόσμου! Και κρητικά, χειροποίητα μαχαίρια, για να κόβουν το κρέας οι επισκέπτες - πελάτες.

Χοχλιοί στο τσικάλι (φωτο Eugene Hyland)

Κρητικά πιταράκια! (φωτο Eugene Hyland)

Δυο Κρητικοπούλες, η Αγνή Γιαννακουδάκη, που έχει και τη διεύθυνση του χώρου, και η Ντίσα Δημητρακάκη,  αποφάσισαν να μεταφέρουν την κρητική κουζίνα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, μετατρέποντας, μαζί με το συνεργάτη τους, Guy Holder, ένα γνωστό ευρωπαϊκό εστιατόριο σε χώρο κρητικής διατροφής, προκαλώντας ήδη το ενδιαφέρον των ειδικών της γεύσης και των μέσων ενημέρωσης της μακρινής χώρας. Το "Έλυρος", όπως ονόμασαν το κρητικό στέκι που λειτουργεί μόλις 2,5 μήνες, από τα μέσα του Σεπτέμβρη, έχει ανακηρυχτεί ως ένας από τα 10 καλύτερα νέα στέκια στη Μελβούρνη (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ).
Σεφ είναι ο Γιάννης Κασιδόκωστας, που πήρε πρόσφατα την απόφαση να μεταναστεύσει από την Ελλάδα στην Αυστραλία.

Σαλάτα από σταμναγκάθι

Απάκι με κάπαρη

Η Αγνή Γιαννακουδάκη, η καρδιά του κρητικού στεκιού, είναι μια νέα Κρητικοπούλα που πρόσφατα βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσφέρει μέσω ενός άλλου εστιατορίου που έχει στην περιοχή, που όμως είναι περισσότερο "δεμένο" με τις αυστραλιανές γεύσεις. Τώρα έκανε την επιλογή να μεταφέρει την Κρήτη και τις παραδοσιακές γεύσεις του νησιού στη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Αυστραλίας, κάνοντας το νησί όχι μόνο ως ένα δημοφιλή τόπο τουριστικού προορισμού, αλλά διαδίδοντας τις παραδοσιακές γεύσεις και συνταγές.
Το κρητικό στέκι έχει και σελίδα στο facebook την οποία μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.

Αρνί με ρίγανη και σκόρδο. Και κρητικό μαχαίρι για να κόβει ο πελάτης το κρέας (φωτο Darren Howe)

Παξιμάδια, ελιές, χόρτα και άλλες νοστιμιές από την Κρήτη, στη Μελβούρνη

Σαρδέλες μέσα σε αμπελόφυλλα (φωτο Jesee Marlow)

Το μενού του 'Έλυρος" με τις κρητικές γεύσεις

Candianews με πληροφορίες από ηλεκτρονικές σελίδες της Αυστραλίας

 http://www.candianews.gr/2014/11/30/raki-apaki-ke-chochlii-sti-makrini-afstralia-ena-kritiko-steki-apo-dio-kritikopoules-foto/#disqus_thread

Γιαουρτόπιτα

Υλικά

• σιμιγδάλι χοντρό: 400 γρ.
• σιμιγδάλι ψιλό: 400 γρ.
• ζάχαρη: 500 γρ.
• βούτυρο γάλακτος: 500 γρ.
• αυγά: 5
• γιαούρτι πρόβειο: 3 κεσεδάκια
• βανίλια σκόνη:1
• λεμόνι: 1 μεγάλο, το ξύσμα του
• κονιάκ: 2 κουταλιές της σούπας
• σόδα: 1 κουταλάκι του γλυκού
• μπέικιν πάουντερ: 1 κουταλάκι του γλυκού
• Αμύγδαλα σε φετάκια καβουρντισμένα ή ινδοκάρυδο και σαντιγί ή παγωτό για το γαρνίρισμα
• Για το σιρόπι
• ζάχαρη: 1 κιλό
• νερό: 4 ποτήρια
• βανίλια: 1
• λεμόνι: 1 η φλούδα του

Εκτέλεση

1. Αρκετή ώρα πριν φτιάξετε τη γιαουρτόπιτα ετοιμάζετε το σιρόπι γιατί πρέπει να κρυώσει εντελώς. Σε μια κατσαρόλα ρίχνετε τη ζάχαρη τη βανίλια και το νερό, ανακατεύετε, μέχρι να διαλυθεί προσθέτετε τη φλούδα λεμονιού και βράζετε για 7΄-8΄. Αφήνετε το σιρόπι να κρυώσει.
2. Ανακατεύετε τα 2 είδη σιμιγδαλιού με το μπέικιν πάουντερ και τη σόδα. Αλείφετε ένα ταψί διαμ. 49 εκατοστών με βούτυρο Χτυπάτε στο μίξερ σε δυνατή ταχύτητα τη ζάχαρη με το βούτυρο, μέχρι να αφρατέψουν καλά. Προσθέτετε ένα-ένα τα αυγά και μετά κατά μικρές ποσότητες τα  γιαουρτάκια (με την πέτσα τους).
3. Συνεχίζετε προσθέτοντας το ξύσμα λεμονιού, τη βανίλια και το κονιάκ και  τέλος, χαμηλώνοντας την ταχύτητα, ρίχνετε λίγο-λίγο το μείγμα σιμιγδαλιού Απλώνετε το μείγμα στο βουτυρωμένο ταψί και ψήνετε σε μέτριο φούρνο 180°C, προθερμασμένο, για περίπου 50 -60΄ μέχρι μία ώρα, ανάλογα με το φούρνο.
4. Αμέσως μόλις βγάλετε τη γιαουρτόπιτα  στο φούρνο, καυτή ακόμα, την περιχύνετε με το σιρόπι, εντελώς κρύο, πασπαλίζετε την επιφάνεια με ινδοκάρυδο ή καβουρδισμένα αμύγδαλα  και την αφήνετε να κρυώσει τελείως προτού την κόψετε. Τη σερβίρετε με σαντιγί ή με μία μπάλα παγωτό βανίλια ή καϊμάκι.

Μη ξεχνάτε να κατεβάζετε το ποτήρι!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Μη ξεχνάτε να κατεβάζετε το ποτήρι! –ΑΞΙΖΕΙ να το διαβάσετε και να το...

Οι φοιτητές παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον το μάθημα για τη διαχείριση του άγχους, όταν ο καθηγητής έπ...

www.diaforetiko.gr

Κρήτη

Κρήτη: Ύμνοι National Geographic για το νησί - Ρεπόρτερ μαζεύει... χόρτα και "κουζουλαίνεται" με τους Κρητικούς! (Φωτό)

Η μεσογειακή διατροφή αποτελεί αγαπημένο θέμα στην υπόλοιπη Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ενώ η μακροζωΐα των κατοίκων στα ελληνικά νησιά, έχει αναγάγει την ελληνική κουζίνα σε παγκόσμιο διατροφικό πρότυπο.

Ο φωτορεπόρτερ του National Geographic Μάθιου Πάλεϊ ταξίδεψε μέχρι την Κρήτη και απαθανάτισε την καθημερινότητα των κατοίκων στα χωράφια, την συγκομιδή ελιών και χόρτων και φυσικά το μεσημεριανό τους τραπέζι, σε μία προσπάθεια να κατανοήσει τα μυστικά της διατροφής τους.
Όπως αναφέρει μεγάλη εντύπωση του έκαναν οι άνθρωποι που γνώρισε εκεί. «Η Βαγγελιώ Τσιμπράγκου είναι 80 χρονών και μαζεύει με άνεση χόρτα στο χωριό Μέρωνας της κεντρικής Κρήτης, κάτι που κάνει από τότε που ήταν μικρό κορίτσι»
Ακολουθώντας την Βαγγελιώ, ο Πάλεϊ είχε την ευκαιρία να ζήσει την προετοιμασία και το τραπέζι μίας παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας: «Το μεγαλύτερο νησί στην Ελλάδα, η Κρήτη είναι ένας κόσμος από μόνο του, πολύ ευνοημένο από τους θεούς. Πράγματι, η τροφή είναι άφθονη. Οι κρητικές διατροφικές συνήθειες είναι αυτές που καθορίζουν τη μεσογειακή διατροφή, μία από τα παλαιότερες δίαιτες που εξακολουθούν να είναι δημοφιλείς μέχρι σήμερα. Συναντώ την οικογένεια της Βαγγελιώς. Όλοι ήταν έξω στα χωράφια και έτσι φέρνουν στο τραπέζι φρέσκα άγρια χόρτα μέσα σε ένα τραπεζομάντιλο. Η συνομιλία είναι δυνατή και ζωντανή, με φιλικά πειράγματα που διακόπτονται από πλούσιο γέλιο, χειρονομίες και γκριμάτσες. Όλοι οι άνθρωποι είναι απίστευτα φιλόξενοι και σε κάνουν να νιώθεις σαν στο σπίτι σου. “Τώρα, θα κάνουμε καλιτσούνια!” φωνάζει Στέλλα. Αυτά είναι μικρά πιτάκια με άγρια χόρτα διαλεγμένα με το χέρι. Η Στέλλα ετοιμάζει ζύμη πάνω στο τραπέζι, την απλώνει και την κόβει σε μικρά τετράγωνα. Οι άνδρες έξω τρώνε ξηρούς καρπούς και ελιές με ρακή. Μόλις πακετάρει τα χόρτα στη ζύμη, ρίχνει τα πιτάκια να τηγανίζονται σε ελαιόλαδο.»
Έκπληκτος ο Πάλεϊ αναφέρει ότι ρώτησε τη Στέλλα πώς ξέρει ποια χόρτα να μαζέψει: «”Πες μου για τα χόρτα” της λέω. “Τι μάζεψες σήμερα;" Ακουμπώντας στο τραπέζι η Στέλλα λέει με ένα χαμόγελο, "Ω, υπάρχουν πάνω από 20 είδη εκεί έξω, εάν ξέρετε πού να τα βρείτε." "Τόσα πολλά;" ρωτάω έκπληκτος. «Έλα ... μην μου πείτε ότι μπορείτε να τα αναγνωρίσετε όλα αυτά;" "Φυσικά και μπορώ!" απαντά η Στέλλα "και τα ξέρω με το όνομα τους”. Την προκαλών να μου τα πει όλα και αρχίζει με τα μάτια κλειστά συγκεντρωμένη: χρυσή, γαϊδουράγκαθο, στύφνος, μολόχα, λάπαθο, αμάραντος, τσουκνίδα, πικραλίδες, αντράκλα, βελόνες βοσκού, βίκος, σταμναγκάθι, πικρή αποβάθρα , άγριο μάραθο, δόρυ του βασιλιά ... " και ο κατάλογος συνεχίζεται. Δεν είμαι αρκετά γρήγορος για να τα γράψω όλα αυτά. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε περήφανοι αν ξεχωρίσουμε το σχοινόπρασο από μαϊντανό. Οι άνδρες μου σερβίρουν κρασί και το πιάτο μου ξεχειλίζει από σαλιγκάρια. Ένας άνδρας αρχίζει να παίζει την λύρα. Φάβα και μικρές τηγανητές σαρδέλες εμφανίζονται στο τραπέζι μαζί με ένα άλλο πιάτο με κάτι που μοιάζει με μικροσκοπικό σπαράγγια. Ο Μανώλης κάθεται δίπλα μου. Στρίβει ένα τσιγάρο και μου δείχνει το πιάτο. "Αυτό είναι φάρμακο. Γιατρικό!” Λέει με τρανταχτό γέλιο “Φάε πολύ από αυτό!". Προσπαθώ να πάρω μια γεύση. Είναι λίγο πικρό, το είδος των πικρών που διαισθάνεσαι ότι κάνει καλό.
“Ασε το φαγητό να είναι το φάρμακο και το φάρμακο η τροφή σου” είχε πει ο Αριστοτέλης. Αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να ζήσω εδώ ευχάριστα για μεγάλο χρονικό διάστημα, σίγουρα αρκετό καιρό για να μάθω να ξεχωρίζω το μάραθο από το σταμναγκάθι.»







Πηγή: iefimerida.gr