Κύριε, Ευσπλαχνικέ Πατέρα, δώσ'μου απλότητα και βάθος
να διαβάζω τα παιδιά μου δίχως γρίφους σκοτεινούς
και να υψώνω τη ματιά μου λεύτερη απο κάθε πάθος
πάνω από του πληγωμένου στήθους μου τους στεναγμούς
Ως την έδρα μου άς μή φέρνω της ζωής μου το μαγνάδι
με συμπόνια να μαλώνω και το χέρι μου ελαφρό
κάνε το στην τιμωρία απαλότερο απ'το χάδι
νά'μαι σίγουρος πώς πάντα απ'αγάπη τιμωρώ
Το πλινθόκτιστο σχολειό μου νά'ναι κάμε το ναός
από πνεύμα της αλήθειας. Και της πυρκαγιάς οι φλόγες άς φωτίζουν το σκοπό μου που σαν ήλιος λάμπει αγνός.
Στήλη δωρική η καρδιά μου και η θέληση χρυσός,
ας αστράφτουν κι απ'των πλουσίων διδακτηρίων τις κολώνες
πιο γερά και πιο καθαρά με της πίστης τ'άγιο φώς
ΓΑΒΡΙΕΛΛΑ ΜΥΣΤΡΑΛ
Δασκάλα από τη Χιλή
Βραβείο Νόμπελ 1946
(Απόδοση στα Ελληνικά από τον Γ. Μ. Ξύδη)
πηγή : εξαμηνιαίο περιοδικό "πνευματικοί σταλακτίτες" τεύχος 1 του κατ/τος Ράδιο Μακράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου