Βόνη Ηρακλείου
Η Βόνη είναι χωριό με 601 κατοίκους (2001) και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα στην επαρχία Πεδιάδας του νομού Ηρακλείου. Με το Νόμο Καποδίστρια, το 1999 υπήχθη στο Δήμο Θραψανού. Η απόστασή της από το Ηράκλειο
είναι 30 χιλιόμετρα και οι κάτοικοι είναι γεωργοί (παράγουν κυρίως
οινοστάφυλα, σιτηρά, σταφίδες και λάδι). Στα νότια του χωριού και σε
μικρή απόσταση βρίσκεται σε ύψωμα η γυναικεία μονή της Αγίας Μαρίνας, με
4 μοναχές. Στον οικισμό βρίσκεται επίσης ο ναός της Μεταμόρφωσης του
Σωτήρος. Υπάρχει Δημοτικό Σχολείο.
Το χωριό αναφέρεται με το όνομα Vogni και με 278 κατοίκους το 1583. Το 1834 είχε 30 οικογένειες Τούρκων. Δεν κατοικούσαν Χριστιανοί τότε (Pashley, I, 319). Το 1881 είχε 314 Τούρκους κατοίκους και μόνον 35 Χριστιανούς (Σταυράκης, σελ. 123). Οι σημερινοί κάτοικοι κατάγονται από το Λασίθι.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Βόνη (Dedeler Küyü= χωριό των Δερβίσηδων του τάγματος των Μπεκτασήδων) δωρήθηκε από το Σουλτάνο για τη συντήρηση του ομώνυμου τεκέ, στο σημερινό προάστιο του Ηρακλείου, Αμπελόκηποι.
Ο οικισμός Γαλατάς στα τέλη του 16ου αιώνα αναφέρεται με το όνομα Galattá με 122 κατοίκους. Το 1881 είχε 143 κατοίκους μόνο Τούρκους. Το όνομα προέρχεται από το βυζαντινό επώνυμο τού πρώτου οικιστή, Γαλατά. Ο Γαλατάς αναφέρεται[2] για πρώτη φορά σε έγγραφο τού 1376, του Δουκικού Αρχείου τού Χάντακα Calata ( El . Santschi , Regestes dcs arrets civils etc . σ. 194).
Δ.δ. Βόνης
Το Δημοτικό διαμέρισμα Βόνης (Δ.δ. Βόνης) έχει 705 κατοίκους. Σε αυτό υπάγονται:- η Βόνη , έδρα του διαμερίσματος και
- ο Γαλατάς , με 104 κατοίκους. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 385 μέτρων. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 30 χιλιόμετρα. Παράγει επιτραπέζια σταφύλια, σταφίδες, κρασί, λάδι. Στο χωριό βρίσκεται ναός αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου.
Ιστορικά στοιχεία
Έξω από το χωριό έχει βρεθεί το 1957 λουτηροειδής σαρκοφάγος, που χρονολογείται [1] στα Υστερομινωικά χρόνια.Το χωριό αναφέρεται με το όνομα Vogni και με 278 κατοίκους το 1583. Το 1834 είχε 30 οικογένειες Τούρκων. Δεν κατοικούσαν Χριστιανοί τότε (Pashley, I, 319). Το 1881 είχε 314 Τούρκους κατοίκους και μόνον 35 Χριστιανούς (Σταυράκης, σελ. 123). Οι σημερινοί κάτοικοι κατάγονται από το Λασίθι.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Βόνη (Dedeler Küyü= χωριό των Δερβίσηδων του τάγματος των Μπεκτασήδων) δωρήθηκε από το Σουλτάνο για τη συντήρηση του ομώνυμου τεκέ, στο σημερινό προάστιο του Ηρακλείου, Αμπελόκηποι.
Ο οικισμός Γαλατάς στα τέλη του 16ου αιώνα αναφέρεται με το όνομα Galattá με 122 κατοίκους. Το 1881 είχε 143 κατοίκους μόνο Τούρκους. Το όνομα προέρχεται από το βυζαντινό επώνυμο τού πρώτου οικιστή, Γαλατά. Ο Γαλατάς αναφέρεται[2] για πρώτη φορά σε έγγραφο τού 1376, του Δουκικού Αρχείου τού Χάντακα Calata ( El . Santschi , Regestes dcs arrets civils etc . σ. 194).
Πηγές
- Το Ηράκλειον και ο Νομός του, Έκδοση Νομαρχίας Ηρακλείου.
------------------------------------------------
http://exwnea.blogspot.gr/2011/07/blog-post_5870.html
Κοσμοσυρροή στην Αγία Μαρίνα στη Βόννη
Ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια στην Ελλάδα! Πλήθος πιστών κατέκλυσε και φέτος την Εκκλησία.Η κρίση ενισχύει την πίστη στα Θεία, λένε κάποιοι, ωστόσο η Αγία Μαρίνα στη Βόννη δε χρειάζεται καμία βοήθεια... Εδώ και χρόνια προσελκύει πλήθος πιστών που την παραμονή της γιορτής της Αγίας Μαρίνας κατακλύζει το ναό.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που (από τάμα ή ... για άσκηση)
φθάνουν ως εκεί, περπατώντας περίπου 26 χιλιόμετρα, διασχίζοντας χωριά,
μονοπάτια, ελαιόφυτα κι αμπέλια για να φτάσουν στη Βόννη!
Έτσι και
φέτος, χάρη και στην καλή οργάνωση από το δήμο Μινώα που το προηγούμενο
διάστημα προετοιμαζόταν για τη σημερινή ημέρα, χιλιάδες πιστών μπόρεσαν
να φτάσουν στην Εκκλησία και να προσκυνήσουν.
Δε σταματάνε στους πάγκους ... αλλά στην καντίνα!
Οι πάγκοι των μικροπωλητών στήθηκαν και φέτος, εκθέτοντας την πραμάτεια, προ(σ)καλώντας τους επισκέπτες να ψωνίσουν. Ο κόσμος περνούσε από πάγκους με παιχνίδια, μπιζού, ρούχα, παπούτσια, τσάντες, έθνικ αντικείμενα και ... ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, ωστόσο η κρίση φαίνεται πως συγκρατεί ... τους αυθορμητισμούς!
Μοναδική εξαίρεση; Τα παιδιά! Μπορεί για τους εαυτούς τους να συγκρατούνται (κρίση γαρ), όλο και κάποιο παιχνιδάκι ή λούτρινο ζωάκι θα αγοράσουν, όμως, για τα παιδιά!
Οι πάγκοι των μικροπωλητών στήθηκαν και φέτος, εκθέτοντας την πραμάτεια, προ(σ)καλώντας τους επισκέπτες να ψωνίσουν. Ο κόσμος περνούσε από πάγκους με παιχνίδια, μπιζού, ρούχα, παπούτσια, τσάντες, έθνικ αντικείμενα και ... ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, ωστόσο η κρίση φαίνεται πως συγκρατεί ... τους αυθορμητισμούς!
Μοναδική εξαίρεση; Τα παιδιά! Μπορεί για τους εαυτούς τους να συγκρατούνται (κρίση γαρ), όλο και κάποιο παιχνιδάκι ή λούτρινο ζωάκι θα αγοράσουν, όμως, για τα παιδιά!
Πάντως, έστω κι αν ο κόσμος που έφτασε ως την Αγία Μαρίνα
δεν ενδώσει στους μικροπωλητές, θα σταματήσει για σουβλάκια σε κάποια
από τις καντίνες που έχουν λάβει θέση ... από νωρίς!
http://heraklion1.blogspot.com/2011/07/blog-post_5689.html
Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com
--------------------------------------------------------
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κάθε χρόνο πάω
για προσκύνημα στην χάρη της Αγίας Μαρίνας στη Βόνη. Η Βόνη είναι ένα
χωριό λίγα χιλιόμετρα μετά την εκκλησία και αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα
του δήμου Μίνωα Πεδιάδος.
Η Ιερά Μονή της Αγίας Μαρίνας είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα και οι
πιστοί χιλιάδες κάθε χρόνο. Υπάρχουν άνθρωποι που επισκέπτονται την
Κρήτη με μοναδικό σκοπό να πάνε να προσκυνήσουν την χάρη της.
Αυτό που έχει χαραχτεί έντονα στην μνήμη μου είναι ένα δωμάτιο στη
Μονή, μέσα στο οποίο υπάρχουν χιλιάδες αντικείμενα τα οποία -όπως
λέγεται- παραδόθηκαν στο μοναστήρι από ανθρώπους τους οποίους η Αγία
Μαρίνα είχε βοηθήσει μέσου κάποιου θαύματος. Κάθε χρόνο στέκομαι μπροστά
στο δωμάτιο αυτό και το παρατηρώ με τις ώρες.
Το πιο χαρακτηριστικό από όλα μέσα σε αυτό το δωμάτιο είναι ένα μικρό
τραπεζάκι στο κέντρο πάνω στο οποίο υπάρχει τοποθετημένο ένα μικρό
μπουκαλάκι. Μέσα στο μπουκάλι αυτό υπάρχει ένα μικρό φίδι. Όταν ακόμα
ήμουν αρκετά μικρή, μια καλόγρια μου είχε πει πως μια τσιγγάνα η οποία
είχε κάποιο πρόβλημα -δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχε- και ένιωθε μεγάλο
σωματικό πόνο, επισκέφθηκε την Μονή της Αγίας Μαρίνας για να βοηθηθεί
και η Αγία Μαρίνα έκανε το θαύμα της και της αφαίρεσε από το κορμί τον
πόνο, ο οποίος βγήκε από το σώμα της με την μορφή φιδιού. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ αλλά δεν θέλησα και ποτέ να
το ερευνήσω, κάποια πράγματα θεωρώ πως πρέπει απλά να τα πιστεύουμε,
χωρίς έρευνα και χωρίς αμφισβήτηση.
Τα αρνητικά σε όλο αυτό είναι τα εξής:
-Πρώτα απ' όλα, ένα τεράστιο παζάρι το οποίο στήνεται κάθε χρόνο. Το
παζάρι είναι περίπου 4 χιλιόμετρα και μπορείς να βρεις τα πάντα σε αυτό.
Ως παιδί μου άρεσε να πηγαίνω να χαζεύω, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως
τελικά το χρήμα και το εμπόριο ακυρώνουν τα πάντα. Πας να προσκυνήσεις
και ακούς από κάτω τον κύριο να φωνάζει για τα ωραία του σουβλάκια, για
τα καλά κομποσκοίνια... έλεος βρε παιδιά! Και η κάπνα από το σουβλάκι να
σε πνίγει.
Διατηρώ αμφιβολίες για το κατά πόσο οι ιερείς που στήνουν πάγκους
στο παζάρι είναι όντως ιερείς! Τεράστιοι πάγκοι με κομποσκοίνια,
σταυρούς, εικόνες και πολλά εκκλησιαστικά είδη που σου αρέσουν,
διαλέγεις και όταν ρωτάς πόσο έχει συνειδητοποιείς πως ο άνθρωπος που
φοράει τα ράσα δεν ξέρει να μιλάει ελληνικά!!!!!! Δεν ξέρω, ίσως να
είναι όντως ιερέας αλλά εγώ προσωπικά λίγο δυσκολεύομαι να το πιστέψω
όλο αυτό. (Αυτό είναι από τα περιστατικά που χρειάζονται έρευνα)
Τέλος πάντων, καλό θα ήταν να επισκεπτόμαστε αυτούς τους Ιερούς χώρους για τον σκοπό που υπάρχουν
και όχι για όλο αυτό το πανηγυράκι... Δεν λέω, ναι κι εγώ χάζεψα, κι
εγώ έκανα την βόλτα μου αλλά θα προτιμούσα να λείπει όλο αυτό το πράγμα.
Να είμαστε καλά λοιπόν να πάμε και του χρόνου...
http://cretangastronomy.blogspot.gr/2010/07/blog-post_17.html
Το μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας στη Βόνη Πεδιάδας Ηρακλείου είναι από τα μεγαλύτερα προσκηνύματα της Ελλάδας.Κάθε χρόνο οι προετοιμασίες για το πανηγύρι που γίνεται στην χάρη της αρχίζουν πολύ νωρίς και την τελευταία βδομάδα γύρω από την εκκλησία υπάρχει το αδιαχώρητο.Πλήθος κόσμου συρρέει από όλη την Κρήτη ,πολλοί μάλιστα πάνε με τα πόδια εκπληρώνοντας τάματα στην Αγία και ελπίζοντας στο θαύμα της.Έχω ακούσει ότι οι τσιγγάνοι τη θεωρούν προστάτιδά τους και καταφθάνουν απ' όλη την Ελλάδα.Στήνουν κιόσκια με τις πραμάτειες τους στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι ,όπου μπορείς να βρεις απο πλαστικά λουλούδια ως προσωπικά είδη και μπιζού.
Θα μου πείτε τι δουλειά έχει τώρα ένα τοπικό πανηγύρι σε μια σελίδα γαστρονομίας; Κι όμως ...
Στην Αγία Μαρίνα θα βρείτε ένα από τα πιό παραδοσιακά κρητικά εδέσματα, το καπρικό. Θα σας δώσω την συνταγή όπως μου την έχει πει κάτοικος της περιοχής.Την έχω φτιάξει αρκετές φορές αλλά αν βρεθώ στην Αγιά Μαρίνα δεν το χάνω το Αγιομαρινιάτικο.Ο τρόπος παρασκευής αυτού του εδέσματος εξασφάλιζε τη διατήρησή του ακόμη και στο μεσοκαλόκαιρο.Παλιότερα που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα η μετακίνηση σε μεγάλες αποστάσεις απαιτούσε τροφή που να διατηρείται για μέρες.Έτσι ταξιδιώτες που κατέφθαναν το κρατούσαν μαζί τους ή το προμηθεύονταν από τους ντόπιους.Τα τελευταία χρόνια βέβαια καταναλώνεται λόγω της νοστιμιάς του.Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής είναι μάστορες...
Καπρικό
Υλικά:
2-3 κιλά χοιρινό από σπάλα (ή από μπούτι) κομμένο σε πολύ χοντρές φέτες
αλάτι κατά προτίμηση χοντρό
Κλιματόβεργες
Επί το έργον...
Αλατίζουμε το κρέας πολλές ώρες πριν το ψήσιμο, κατά προτίμηση από το προηγούμενο βράδυ.
Την επομένη, βάζουμε τις κληματόβεργες σε ένα ταψί (αν δεν βρούμε κληματόβεργες βάζουμε μια σχάρα στο ταψί μας) και ένα -δυο ποτήρια νερό.(το κρέας δεν πρέπει να ακουμπά στα υγρά).
Βάζουμε από πάνω τα κομμάτια του κρέατος και το ψήνουμε στους 200 βαθμούς για κανένα μισάωρο.Μετά χαμηλώνουμε το φούρνο στους 120 βαθμούς και ....το ξεχνάμε.
Παίρνει πολλές φορές 6-7 ώρες ανάλογα την ηλικία του ζώου και το μέγεθος των κομματιών. Γίνεται αυτό που λέμε λουκόυμι.Το ιδανικό βέβαια είναι να γίνει σε ξυλόφουρνο.
Το βγάζετε σε σκεύος (όχι πλαστικό- εγώ το βγάζω σ' ενα πυρέξ) και σκορπάτε ανάμεσα λεμονόφυλλα πλυμένα και στεγνά.Το σκεπάζετε με μιά πετσέτα να πάρει τη μυρωδιά των φύλλων και αφήνετε να κρυώσει.
Σερβίρεται κρύο και διατηρείται για μέρες τυλιγμένο σε λαδόκολλα μαζί με τα λεμονόφυλλα.
Από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Λασηθιωτών Ηρακλείου βρήκα την αυθεντική συνταγή και γιατί λέγεται καπρικό (κάπρος=αρσενικό γουρούνι) και σας την παραθέτω :
" Όσο για το γδαρτό κρέας του κάπρου γίνονταν μια άλλη επεξεργασία, που έδιδε ένα εξαίρετο έδεσμα το περίφημο καπρικό το οποίο πουλιούνταν στο ευρύ κοινό του χωριού. Για να γίνει το καπρικό τεμάχιζαν το κρέας του κάπρου σε μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες μερίδες, τις ζύγιζαν μια - μια και αφού σημείωναν με κόκες (τριγωνικές εγκοπές) το βάρος της κάθε μιας πάνω σε καλαμένιες τσίτες -τις τσέτολες- τις κάρφωναν στο ωμό κρέας της αντίστοιχης μερίδας. Τις μερίδες με τις τσέτολες έρριχναν κατόπιν μέσα σε σκάφη που είχε δυνατή σαλαμούρα (άλμη) από αλάτι, νερό και ξύδι, ενώ στο μεταξύ είχαν ανάψει το φούρνο και τον πύρωναν και όταν ήταν έτοιμος φούρνιζαν το κρέας, αφού το είχαν τοποθετήσει προηγούμενα πάνω σε μικρά κλαδιά, που έβαζαν μέσα σε πήλινα αμολύβωτα ταψιά ή λεκανίδια, που στον πάτο τους είχαν ρίξει πρωτύτερα μια ποσότητα σκέτου νερού. Με το φούρνισμα χριζόταν ο φούρνος, που δεν έπρεπε να ανοίξει, παρά μόνο όταν θα ήταν ψημένο το κρέας. Αυτό το ψημένο κρέας του κάπρου ήταν το αληθινό καπρικό, όνομα που χρησιμοποιείται και σήμερο στα κάθε είδους χοιρινά κρέατα που παρασκευάζονται με παρόμοιο περίπου τρόπο.
---------------------------------------
Αγία Μαρίνα Βόνης (...και μια λιχουδιά)
Το μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας στη Βόνη Πεδιάδας Ηρακλείου είναι από τα μεγαλύτερα προσκηνύματα της Ελλάδας.Κάθε χρόνο οι προετοιμασίες για το πανηγύρι που γίνεται στην χάρη της αρχίζουν πολύ νωρίς και την τελευταία βδομάδα γύρω από την εκκλησία υπάρχει το αδιαχώρητο.Πλήθος κόσμου συρρέει από όλη την Κρήτη ,πολλοί μάλιστα πάνε με τα πόδια εκπληρώνοντας τάματα στην Αγία και ελπίζοντας στο θαύμα της.Έχω ακούσει ότι οι τσιγγάνοι τη θεωρούν προστάτιδά τους και καταφθάνουν απ' όλη την Ελλάδα.Στήνουν κιόσκια με τις πραμάτειες τους στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι ,όπου μπορείς να βρεις απο πλαστικά λουλούδια ως προσωπικά είδη και μπιζού.
Το μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας (από το site http://www.e-thrapsano.gr/)
Στην Αγία Μαρίνα θα βρείτε ένα από τα πιό παραδοσιακά κρητικά εδέσματα, το καπρικό. Θα σας δώσω την συνταγή όπως μου την έχει πει κάτοικος της περιοχής.Την έχω φτιάξει αρκετές φορές αλλά αν βρεθώ στην Αγιά Μαρίνα δεν το χάνω το Αγιομαρινιάτικο.Ο τρόπος παρασκευής αυτού του εδέσματος εξασφάλιζε τη διατήρησή του ακόμη και στο μεσοκαλόκαιρο.Παλιότερα που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα η μετακίνηση σε μεγάλες αποστάσεις απαιτούσε τροφή που να διατηρείται για μέρες.Έτσι ταξιδιώτες που κατέφθαναν το κρατούσαν μαζί τους ή το προμηθεύονταν από τους ντόπιους.Τα τελευταία χρόνια βέβαια καταναλώνεται λόγω της νοστιμιάς του.Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής είναι μάστορες...
Υλικά:
2-3 κιλά χοιρινό από σπάλα (ή από μπούτι) κομμένο σε πολύ χοντρές φέτες
αλάτι κατά προτίμηση χοντρό
Κλιματόβεργες
Επί το έργον...
Αλατίζουμε το κρέας πολλές ώρες πριν το ψήσιμο, κατά προτίμηση από το προηγούμενο βράδυ.
Την επομένη, βάζουμε τις κληματόβεργες σε ένα ταψί (αν δεν βρούμε κληματόβεργες βάζουμε μια σχάρα στο ταψί μας) και ένα -δυο ποτήρια νερό.(το κρέας δεν πρέπει να ακουμπά στα υγρά).
Βάζουμε από πάνω τα κομμάτια του κρέατος και το ψήνουμε στους 200 βαθμούς για κανένα μισάωρο.Μετά χαμηλώνουμε το φούρνο στους 120 βαθμούς και ....το ξεχνάμε.
Παίρνει πολλές φορές 6-7 ώρες ανάλογα την ηλικία του ζώου και το μέγεθος των κομματιών. Γίνεται αυτό που λέμε λουκόυμι.Το ιδανικό βέβαια είναι να γίνει σε ξυλόφουρνο.
Το βγάζετε σε σκεύος (όχι πλαστικό- εγώ το βγάζω σ' ενα πυρέξ) και σκορπάτε ανάμεσα λεμονόφυλλα πλυμένα και στεγνά.Το σκεπάζετε με μιά πετσέτα να πάρει τη μυρωδιά των φύλλων και αφήνετε να κρυώσει.
Σερβίρεται κρύο και διατηρείται για μέρες τυλιγμένο σε λαδόκολλα μαζί με τα λεμονόφυλλα.
Από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Λασηθιωτών Ηρακλείου βρήκα την αυθεντική συνταγή και γιατί λέγεται καπρικό (κάπρος=αρσενικό γουρούνι) και σας την παραθέτω :
" Όσο για το γδαρτό κρέας του κάπρου γίνονταν μια άλλη επεξεργασία, που έδιδε ένα εξαίρετο έδεσμα το περίφημο καπρικό το οποίο πουλιούνταν στο ευρύ κοινό του χωριού. Για να γίνει το καπρικό τεμάχιζαν το κρέας του κάπρου σε μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες μερίδες, τις ζύγιζαν μια - μια και αφού σημείωναν με κόκες (τριγωνικές εγκοπές) το βάρος της κάθε μιας πάνω σε καλαμένιες τσίτες -τις τσέτολες- τις κάρφωναν στο ωμό κρέας της αντίστοιχης μερίδας. Τις μερίδες με τις τσέτολες έρριχναν κατόπιν μέσα σε σκάφη που είχε δυνατή σαλαμούρα (άλμη) από αλάτι, νερό και ξύδι, ενώ στο μεταξύ είχαν ανάψει το φούρνο και τον πύρωναν και όταν ήταν έτοιμος φούρνιζαν το κρέας, αφού το είχαν τοποθετήσει προηγούμενα πάνω σε μικρά κλαδιά, που έβαζαν μέσα σε πήλινα αμολύβωτα ταψιά ή λεκανίδια, που στον πάτο τους είχαν ρίξει πρωτύτερα μια ποσότητα σκέτου νερού. Με το φούρνισμα χριζόταν ο φούρνος, που δεν έπρεπε να ανοίξει, παρά μόνο όταν θα ήταν ψημένο το κρέας. Αυτό το ψημένο κρέας του κάπρου ήταν το αληθινό καπρικό, όνομα που χρησιμοποιείται και σήμερο στα κάθε είδους χοιρινά κρέατα που παρασκευάζονται με παρόμοιο περίπου τρόπο.
---------------------------------------
Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας Βόνης
Ένα ονομαστό μοναστήρι αφιερωμένο στην Αγία Μαρίνα βρίσκεται στο
χωριό Βόνη. Το μοναστήρι απέχει 25 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο. Ο
επισκέπτης μπορεί να φτάσει ως εδώ ακολουθώντας την διαδρομή Ηράκλειο,
Πεζά, Αγιές Παρασκιές. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Βόνη και Γαλατάς.
| |
Πριν από πολλές εκατοντάδες χρόνια, τα χρόνια της σκλαβιάς της
Τουρκοκρατίας, στην περιοχή όπου βρίσκεται η σημερινή μονή ήταν ένα
μικρό ερειπωμένο εκκλησάκι, που κανένας δεν είχε ασχοληθεί. Το
1895 ο αείμνηστος Ιωάννης Καπαρουνάκης από το Θραψανό γύριζε στο χωριό
του από το Αρκαλοχώρι. Ήταν άρρωστος και με πολύ κόπο κατέβηκε να πιει
νερό. Προφανώς όμως ήταν αγίασμα εκείνο το «νερό» γιατί μόλις το ήπιε
ένιωσε ότι έγινε τελείως καλά. Ύστερα προχώρησε προς τη Βόνη και
συνάντησε τον Τούρκο Μπέη που ήταν ιδιοκτησία του η περιοχή που ήταν το
εκκλησάκι, με πολύ πόθο συγκίνηση του διηγήθηκε πως ήταν άρρωστος και η
Αγία Μαρίνα τον θεράπευσε. Τον παρακάλεσε λοιπόν να του επιτρέψει να
ανακαινίσει το χαλασμένο εκκλησάκι και αν θέλει να του πουλήσει όλο το
κτήμα. Ο Μπέης θύμωσε και με οργή του είπε να φύγει, να εξαφανιστεί
γιατί θα τον σκοτώσει. Καταλυπημένος και φοβισμός έφυγε ο Καπαρουνάκης
για το χωριό του.
| |
| Η Αγία Μαρίνα όμως δεν άργησε να κάνει το θαύμα της. Ο Μπέης είχε τρία παιδιά. Πήραν λοιπόν τα ζώα για να τα πάνε στο νερό (στο αγίασμα δηλαδή του προσκυνήματος). Τα ζώα μόλις ήπια νερό ψόφησαν μαζεμένα. Από αγανάκτηση τα παιδιά μπήκαν και αποπάτησαν μέσα στο νερό. Και εδώ πάλι «φάνηκε» το σημάδι, και τα τρία παιδιά αρρώστησαν. Ο Μπέης καταλυπημένος και απελπισμένος, δεν ήξερε τι να κάμει. Κατάλαβε όμως πως ήταν τιμωρία του από την Αγία επειδή όχι μόνο δεν έδωσε το εκκλησάκι στον Καπαρουνάκη αλλά κι από πάνω τον απείλησε πως θα τον σκοτώσει. | |
Τότε πήγε ο ίδιος ο Μπέης και τον βρήκε για να του πει την
απόφασή του «έλα δω γκιαούρη Γιάννη να σου χαρίσω όλο το χωράφι της
Ψειρούς». Την περιφέρεια αυτή ονόμαζαν Ψειρού, γιατί είχαν παρατηρήσει
πως όσα σιτηρά μάζευαν οι Τούρκοι την ημέρα της εορτής της Αγίας γέμιζαν
ψείρες και τα πετούσαν. Ο Καπαρουνάκης παρέλαβε την περιοχή και
με την βοήθεια και των άλλων χριστιανών ανακαίνισε την εκκλησία. Ο τάφος
του βρίσκεται στην αυλή του σημερινού μοναστηριού. Το τότε προσκύνημα,
έγινε με νόμο γυναικείο Μοναστήρι. Είναι ένα από τα πιο γνωστά
μοναστήρια της Κρήτης και της Ελλάδας γενικότερα. Η Αγία Μαρίνα
θεωρείται πάντα προστάτιδα των παιδιών και μάλιστα των άρρωστων και
καχεκτικών στα οποία έχει κάνει και πολλά θαύματα. Ξεχωριστά όμως μεγάλη
είναι η δύναμη και η χάρη της στις περιπτώσεις των δαιμονιζομένων και
των παράλυτων.
Σήμερα το μοναστήρι έχει τρις (3) αδελφές. Στις 17 Ιουλίου την ημέρα της εορτής της Αγίας Μαρίνας γίνεται μεγάλο πανηγύρι, μάλιστα λέγεται ότι είναι το τρίτο στην Ελλάδα μετά την Παναγία της Τήνου και του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης | |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου