Η φτώχεια έγινε πολλές φορές πηγή και αφορμή πολλού πλούτου.
Στην αρχαία Ελλάδα έγινε :
Δικαιοσύνη στον Αριστείδη
Ανδρεία στον Επαμεινώνδα
Αγαθωσύνη στον Φωκίωνα
Ευγλωττία στον Όμηρο
Σοφία στον Σωκράτη
Παντού και πάντοτε, όχι ο πολύς πλούτος, αλλά η φτώχεια
υπήρξε η ευφορότερη γή πάνω στην οποία φυτρώνουν τα ευγενέστερα άνθη
"Εις γήν χρυσού ή αργύρου ουδέν φυτόν φύεται"
Πάνω σε κοιτάσμα χρυσού ή αργύρου δεν φυτρώνει τίποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου