Ναϊτες Ιππότες-Κώδικας Ντα Βίντσι

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/na-tes-ippotes-sthn-amerikh-kwdikas-nta-bintsi.html

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη

Ναϊτες Ιππότες στην Αμερική; Κώδικας Ντα Βίντσι

Όσο ο καιρός περνάει ένα πλήθος ενδείξεων συνηγορεί προς την άποψη ότι, ο Κολόμβος απλά ΞΑΝΑ-πήγε στην Αμερική, την οποία άλλοι λαοί είχαν πριν επισκεφτεί πριν από αυτόν.

Μια απ' αυτές τις ενδείξεις είναι και μια αμφιλεγόμενη πέτρα με σκαλισμένους πάνω της ρούνους (σύμβολα της αρχαίας κέλτικης γλώσσας) που φανερώνουν επίσκεψη Νορβηγών ένα αιώνα πριν από την εποχή του Κολόμβου αλλά και πιθανή επίσκεψη του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών στη «Νέα Γη».

runestone

Το εύρημα αυτό, γνωστό ως «Ρουνό-λιθος του Κέσινγκτον» ("Kensington Runestone"), βρίσκεται στο Κέσινγκτον της Μινεσότα των Η.Π.Α. Ο λίθος αυτός βρέθηκε το 1898 θαμμένος στις ρίζες ενός δέντρου από τον Olof Ohman, κάτοικο της περιοχής Αλεξάνδρεια της Μινεσότα και αποκάλυπτε ότι το 1362 Νορβηγοί Βίκινγκς είχαν επισκεφθεί την περιοχή.

Έκτοτε ένας «πόλεμος» έχει ξεσπάσει για την αυθεντικότητα της λίθου, «πόλεμος» ο οποίος έχει τελευταία ενταθεί καθώς παρουσιάστηκε και μια νέα θεωρία που θέλει τα - σκαλισμένα - περιεχόμενα της λίθου να είναι κωδικοποιημένα και να σχετίζονται με το ταξίδι Ναϊτών Ιπποτών στην Αμερική.

Ένα απόσπασμα των ρούνων αναφέρει:

«Οκτώ Γότθοι και 22 Νορβηγοί σε ένα εξερευνητικό ταξίδι δέκα άνδρες κόκκινοι από αίμα και νεκροί 14 μέρες ταξιδιού από το νησί αυτό έτος 1362» Ρίχνοντας μια πιο βαθιά ματιά στη σύγχυση και τις διαφωνίες που έχει προκαλέσει η λίθος, βρίσκουμε από τη μια μεριά τον Darwin Ohman (εγγονό του Olof Ohman), ο οποίος υποστηρίζει ότι η λίθος είναι αυθεντική κι ότι ο παππούς του δεν πλαστογράφησε το περιεχόμενό της ή μέρος του όπως ισχυρίζονται κάποιοι ειδικοί.

Μαζί του συμφωνούν ο γεωλόγος Scott Wolter και ο μηχανικός Dick Nielsen, οι οποίοι όχι μόνο υποστηρίζουν την αυθεντικότητα της λίθου, αλλά πιστεύουν ότι το περιεχόμενό της είναι κωδικοποιημένο και ότι έχει πολλά ακόμα μυστικά να αποκαλύψει.

Ο Wolter δηλώνει ότι τα σκαλίσματα της λίθου αποκλείεται να έχουν γίνει από τον Olof Ohman, καθώς χρονολογούνται πάνω από 200 χρόνια πριν, πολύ πριν από την εποχή που ξεθάφτηκε η λίθος.

Από την αντίθετη πλευρά κάποιοι γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι, κάποιοι από τους σκαλισμένους ρούνους είναι φτιαγμένοι στη σύγχρονη εποχή και δεν κρύβουν τίποτα αρχαίο.

Όμως κάποιες ενδείξεις τείνουν να τους διαψεύσουν καθώς πάνω στη λίθο έχουν βρεθεί σπάνιοι ρούνοι, που δεν συναντούνται παρά μόνο στην Ευρώπη του 14ου αιώνα.

Συγκεκριμένα τρεις ρούνοι σε σχήμα "R" με μια κουκίδα στη μέση, θεωρούνται σπάνιοι και έχουν βρεθεί μόνο σε σουηδικά κείμενα του 14ου αιώνα και σε ταφόπλακες που βρίσκονται σε αρχαίες εκκλησίες του νησιού Gotland της Σουηδίας. Κάτι τέτοιο υποδηλώνει μια μοναδική σχέση ανάμεσα στην Ευρώπη του 14ου αιώνα και στα χαραγμένα σύμβολα της λίθου.

Η ιστορία προχωράει ακόμα πιο πέρα και αποκτά επιπλέον μυστήριο καθώς, πάνω στις ίδιες ταφόπλακες βρίσκονται σταυροί χαρακτηριστικοί των Ναϊτών, αυτού του μυστηριώδους ιπποτικού τάγματος, που τόση δύναμη απέκτησε στη μεσαιωνική Ευρώπη και που τόσο ανελέητα καταδιώχθηκε από τον Πάπα στις αρχές του 14ου αιώνα.

Επιπλέον, ο Wolter πιστεύει ότι οι λέξεις πάνω στη λίθο αποτελούν ένα κωδικοποιημένο κείμενο και ότι δεν αναφέρεται απλά στο θάνατο δέκα ανδρών αλλά κρύβει το μυστικό λόγο ύπαρξης του ρουνόλιθου.

Αποδίδοντας μια αριθμητική αξία σε κάθε ρούνο, (ακολουθώντας δηλ. ένα λεξαριθμικό κλειδί ερμηνείας όπως συμβαίνει και με την αρχαία ελληνική γλώσσα) οι Wolter και Nielsen συνέδεσαν τρεις συγκεκριμένους ρούνους με ένα ημερολογιακό σύστημα του μεσαίωνα γνωστό ως «Πίνακας του Πάσχα» ("Easter Table"). Οι τρεις ρούνοι - ως εκ θαύματος - σχημάτισαν το έτος 1362, δηλ. ακριβώς το ίδιο έτος που με καθαρά αριθμητικό τρόπο αναγράφεται και στη λίθο. Άρα - κατά τους Wolter και Nielsen - η λίθος μπορεί να διαβαστεί με δύο τρόπους: τον κανονικό από τον οποίο δεν βγαίνει και ξεκάθαρο νόημα και άλλον έναν που όμως χρειάζεται αποκωδικοποίηση και που ίσως συνδέεται με άφιξη Ναϊτών στην Αμερική. Είναι λογικό εξάλλου οι Ναΐτες να θεώρησαν τον τόπο αυτό ασφαλές καταφύγιο.

Ο συσχετισμός αυτός ξυπνάει τις - πρόσφατες - μνήμες κάποιων για το πολυσυζητημένο έργο του Dan Brown «Κώδικας ντα Βίντσι» μέσα στο οποίο τόσος λόγος γίνεται για τους Ναΐτες και την απόκρυφη γνώση τους.

Προς το παρόν πάντως οι Wolter και Nielsen συγγράφουν ένα βιβλίο με τίτλο "The Kensington Rune Stone: Compelling New Evidence" («Ο Λίθος των Ρούνων του Κένσινγκτον: Ακαταμάχητα νέα στοιχεία») περιμένοντας να επαληθευτούν ή να αμφισβητηθούν οι απόψεις τους.

Joomla SEF URLs by Artio