ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ του Lef Doe *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/29610103310

ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ

του Lef Doe *

.

Στάθηκε σκεπτικός κάτω από την ασθενική σκιά της αγριοκερασιάς στο μέσο του κήπου. Διαπίστωσε ότι βρισκόταν στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου πριν από τρεις μήνες είχε ξεκινήσει το μακάβριο τελετουργικό του.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή η ζωή του κυλούσε όμορφα και παραμυθένια. Είχε οτιδήποτε μπορούσε να ονειρευτεί ένας μεσήλικας άντρας: μια υπέροχη οικογένεια, μια αξιοζήλευτη εργασία και πολλούς αφοσιωμένους φίλους. Ώσπου εκείνο το μοιραίο απόγευμα, λίγες μονάχα λέξεις, έφεραν τα πάνω-κάτω στη ζωή του. Η σύζυγός του είχε αποφασίσει να σπάσει τον τοίχο που έχτιζε υπομονετικά έντεκα χρόνια τώρα γύρω από τα χείλη της και οι πυρακτωμένες λέξεις που χύθηκαν σα λάβα πάνω του είχαν ως μοναδικό σκοπό να κάψουν ολοκληρωτικά τη γαλήνη της ψυχής του.

“Δε νιώθω τίποτα πια,” του δήλωσε κατηγορηματικά. “Δεν θυμάμαι κιόλας αν έχω νιώσει ποτέ κάτι αληθινό για εσένα.”

“Και η αγάπη μας,” ήταν το μόνο που κατάφερε εκείνος να ψελλίσει. “Οι στιγμές που ζήσαμε; Οι όρκοι που δώσαμε; Τα όνειρά μας;”

Τα γόνατά του λύγισαν, μα έσφιξε τα χείλη του και κρατήθηκε όρθιος μέχρι που ένιωσε την σκιά της να απομακρύνεται τρεμοπαίζοντας στο λιγοστό φως που διαπερνούσε την πέργκολα. Μετά κατέρρευσε. Έμεινε σα νεκρός με την πλάτη γερμένη στον κορμό της αγριοκερασιάς, να κοιτάζει κατατονικά τα πολύχρωμα λουλούδια του κήπου του.

Όταν είχε πια σκοτεινιάσει τέντωσε το χέρι του και ξερίζωσε μια γαρδένια. Ήταν τόσο λευκή και όμορφη! Η μαυρισμένη του καρδιά όμως τη μίσησε. Άρχισε να την μαδάει μανιασμένα• στη συνέχεια πήρε μία ακόμη κι ύστερα άλλη μία, ώσπου ανάμεσα απ’ τα πόδια του τα απομεινάρια σχημάτισαν ένα υψωματάκι, σα λευκή μυρμηγκοφωλιά.

Παραδόξως, η καρδιά του ξαλάφρωσε μεμιάς κι αποφάσισε πως από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που η ζωή θα τον κερνούσε πίκρες και στενοχώριες, θα ακολουθούσε το ίδιο ακριβώς τελετουργικό.

‘Καταστρέφοντας κάτι όμορφο, μετριάζεται ο πόνος της ψυχής μας,’ σκέφτηκε και επανήλθε στο παρόν.

Εξερεύνησε με τα μισόκλειστα μάτια του τον κήπο σπιθαμή προς σπιθαμή.

Μειδίασε.

Δεν είχε μείνει πια ούτε ένα λουλούδι.

.

Ο Lef Doe γεννήθηκε, αναπνέει τον αέρα και παλεύει με τους ανεμόμυλους της πανέμορφης πόλης του Βόλου.