Ανέβηκε δύο χιλιάδες πόδια πάνω απ᾿ τη σκοτεινή θάλασσα και δίχως να συλλογιστεί ούτε στιγμή την αποτυχία ή το θάνατο, έφερε το μπρός μέρος της κάθε του φτερούγας σφιχτά πάνω στο σώμα του, άφησε μόνο σα στενά λεπίδια τις άκρες τους να ξεπεταχτούν στον αέρα, και έπεσε σε κάθετη πτήση.
Ὁ αέρας μούγγριζε σα θεριό στο κεφάλι του. Εβδομήντα μίλια την ώρα, ενενήντα, εκατόν είκοσι και πιο γρήγορα ακόμα.
Τώρα ἡ πίεση του αέρα, στα εκατὸν σαράντα μίλια την ώρα, ήταν πολὺ
λιγότερη ἀπ᾿ ότι πριν στα εβδομήντα, και με μια ελάχιστη στροφή στις
άκρες των φτερών του βγήκε άνετα ἀπ᾿ την κατάδυσή του και τινάχτηκε προς
τα πάνω, μακριά ἀπ᾿ τα κύματα, σα μια σταχτιά οβίδα στο φεγγαρόφωτο.
Έκλεισε σχεδόν ολότελα τα μάτια του απέναντι στον άνεμο κι ένιωσε
χαρά. Εκατὸν σαράντα μίλια την ώρα! και με απόλυτο έλεγχο! Αν βουτήξω
απὸ τα πέντε χιλιάδες πόδια, αντὶ απὸ τα δύο χιλιάδες, πόσο γρήγορα
άραγε...
Οι προηγούμενοι όρκοι του ξεχάστηκαν, σκορπίστηκαν μακριά
μέσα στον μεγάλο γρήγορο άνεμο. Κι όμως δεν ένιωσε ένοχος, καθώς
καταπατούσε τις υποσχέσεις που ὁ ίδιος είχε δώσει. Τέτοιες υποσχέσεις
είναι μόνο για τους γλάρους που αποδέχονται τα συνηθισμένα. Όποιος
αρίστευσε μαθαίνοντας, δεν χρειάζεται τέτοιες υποσχέσεις...
Richard Bach
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου