Κόλαση και Παράδεισος
''Ένας πολεμιστής που ονομαζόταν Νομπουσίγκε ήρθε κάποια μέρα στον Χακουίν και ρώτησε:
-Υπάρχει πραγματικά παράδεισος και κόλαση;
-Ποιός είσαι; ρώτησε ο Χακουίν.
-Είμαι ένας Σαμουράι, απάντησε ο πολεμιστής.
-Εσύ, πολεμιστής! ξεφώνησε ο Χακουίν. Τι είδους κυβερνήτης θα μπορούσε
να έχει εσένα για φύλακά του; Το πρόσωπό σου μοιάζει σαν ζητιάνου.
Ο Νομπουσίγκε θύμωσε τόσο πολύ ώστε άρχισε να τραβάει το σπαθί του, αλλά ο Χακουίν συνέχισε.
-Έχεις λοιπόν και σπαθί! Το όπλο σου θα είναι οπωσδήποτε ανίκανο να κόψει το δικό μου κεφάλι.
Καθώς ο Νομπουσίγκε τράβηξε το σπαθί του, ο Χακουίν παρατήρησε.
-Τώρα ανοίγουν οι πύλες της Κόλασης!
Με τα λόγια αυτά ο Σαμουράι, καταλαβαίνοντας το μάθημα του δασκάλου, έχωσε το σπαθί στην θήκη του και υποκλίθηκε.
-Τώρα ανοίγουν οι πύλες του Παραδείσου, είπε ο Χακουίν.''
Ο Νομπουσίγκε θύμωσε τόσο πολύ ώστε άρχισε να τραβάει το σπαθί του, αλλά ο Χακουίν συνέχισε.
-Έχεις λοιπόν και σπαθί! Το όπλο σου θα είναι οπωσδήποτε ανίκανο να κόψει το δικό μου κεφάλι.
Καθώς ο Νομπουσίγκε τράβηξε το σπαθί του, ο Χακουίν παρατήρησε.
-Τώρα ανοίγουν οι πύλες της Κόλασης!
Με τα λόγια αυτά ο Σαμουράι, καταλαβαίνοντας το μάθημα του δασκάλου, έχωσε το σπαθί στην θήκη του και υποκλίθηκε.
-Τώρα ανοίγουν οι πύλες του Παραδείσου, είπε ο Χακουίν.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου