ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ
Στάθηκε στο τελευταίο σκαλί. Κοίταξε πίσω τα σκαλιά που άφησε... Άσπρο, κρύο μάρμαρο να καίει στον καυτό ουρανό. Είχε ορκιστεί να μην κατεβεί. Να μείνει ψηλά, εκεί που ήταν. Όμως δε σκέφτηκε όταν την αντίκρισε κάτω στο πρώτο σκαλί να τον βλέπει. Κατέβηκε αργά τα σκαλιά. Τέλος έφτασε το πρώτο σκαλί και της έπιασε το χέρι—άσπρο, κρύο σαν το μάρμαρο... Αυτή τον κοίταξε ανέκφραστα, και τον οδήγησε πίσω στο τελευταίο σκαλί.
Γιώργος Καστρουνής, «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ», Εκδόσεις Δωδώνη
Στάθηκε στο τελευταίο σκαλί. Κοίταξε πίσω τα σκαλιά που άφησε... Άσπρο, κρύο μάρμαρο να καίει στον καυτό ουρανό. Είχε ορκιστεί να μην κατεβεί. Να μείνει ψηλά, εκεί που ήταν. Όμως δε σκέφτηκε όταν την αντίκρισε κάτω στο πρώτο σκαλί να τον βλέπει. Κατέβηκε αργά τα σκαλιά. Τέλος έφτασε το πρώτο σκαλί και της έπιασε το χέρι—άσπρο, κρύο σαν το μάρμαρο... Αυτή τον κοίταξε ανέκφραστα, και τον οδήγησε πίσω στο τελευταίο σκαλί.
Γιώργος Καστρουνής, «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ», Εκδόσεις Δωδώνη
ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Τελευταία φορά την είδα να περιμένει σ’ εκείνο το πεζοδρόμιο που
στένευε ο δρόμος. Φορούσε το ίδιο περίεργο χαμόγελο—αινιγματικό,
ελάχιστο. Με κοιτούσε αλλά δε μ’ έβλεπε. Έβλεπε την αρχή μιας ανάμνησης.
Εγώ βρισκόμουν στο τέλος της. Κάποτε έφτασε στο τέλος και με είδε.
Τίποτα δεν άλλαξε. Το χαμόγελο μίκρυνε απλά. Έσμιξε με τις ρυτίδες της.
Τα μάτια μας έσφιξαν λίγο και δάκρυσαν. Η ανάμνηση, η αντάμωση, η στιγμή
πέρασε. Συνέχισε να με κοιτά χωρίς να με βλέπει. Έβλεπε τώρα μιαν άλλη
αρχή—πιο κοντινή—την αρχή του δρόμου για το λεωφορείο που ερχόταν.
Γιώργος Καστρουνής, «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ», Εκδόσεις Δωδώνη
Τελευταία φορά την είδα να περιμένει σ’ εκείνο το πεζοδρόμιο που
στένευε ο δρόμος. Φορούσε το ίδιο περίεργο χαμόγελο—αινιγματικό,
ελάχιστο. Με κοιτούσε αλλά δε μ’ έβλεπε. Έβλεπε την αρχή μιας ανάμνησης.
Εγώ βρισκόμουν στο τέλος της. Κάποτε έφτασε στο τέλος και με είδε.
Τίποτα δεν άλλαξε. Το χαμόγελο μίκρυνε απλά. Έσμιξε με τις ρυτίδες της.
Τα μάτια μας έσφιξαν λίγο και δάκρυσαν. Η ανάμνηση, η αντάμωση, η στιγμή
πέρασε. Συνέχισε να με κοιτά χωρίς να με βλέπει. Έβλεπε τώρα μιαν άλλη
αρχή—πιο κοντινή—την αρχή του δρόμου για το λεωφορείο που ερχόταν.Γιώργος Καστρουνής, «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΑΛΙ», Εκδόσεις Δωδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου