agwgi.gr Σχολική μελέτη Δημοτικού Γυμνασίου.
Πέθανε σαν σήμερα το 1849 σχεδόν τυφλός και ζητιανέυοντας για ψωμί...
![Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο](https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/994897_539154129505907_1747663977_n.jpg?_nc_cat=100&_nc_eui2=AeFQwydnaoQTmQmSDK7bnkGB9aroMnyhu3zaFy4mWWjKQ17WrWQPJRfXn94GWElazZAQg7Ww-zSMkvueIdtv34k98UgvIzl6sM1hSxQYGgSYVA&_nc_oc=AQnIZmIxkNJxuH8osj2j80PmWYEgfeoW8_C3LJFlW6GE18raA5LRacsz8HDT7q38nxk&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=42b5c737b09fe318cb5c0940b360556f&oe=5E3BCCF7)
Ήταν δε τόση η ένδειά του, σχεδόν τυφλού, πλέον στρατηγού (η πατρίς δεν του είχε χορηγήσει σύνταξη), ώστε δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράσει ψωμί για την άρρωστη γυναίκα του. Η περιπέτεια του ήρωα έφτασε στα αφτιά πρέσβη Μεγάλης Δυνάμεως, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή του. Έτσι κάποια στιγμή, απεσταλμένος της πρεσβείας, βρέθηκε στο «πόστο» όπου επαιτούσε ο οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι.
«Τι κάνετε στρατηγέ;» ρώτησε ο απεσταλμένος. «Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα», απάντησε περήφανα ο ήρωας. «Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στο δρόμο;» επέμεινε ο ξένος. «Η πατρίδα μού έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος», αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς.
(diakonima.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου