![Η Χριστίνα επιστρέφει νοερά στον Στέλιο παρότι μοιάζει ακατόρθωτο να βρεθούν.
«Μου ’ρθε στο μυαλό το αγόρι στη Φιλοθέη. Ο ψηλός. Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά μου ήρθε. Κι η σκέψη του με ζεσταίνει. Κρίμα που δε βρεθήκαμε ποτέ. Ίσως να ’χαμε κάτι να ανταλλάξουμε. Ίσως και όχι… Ψάχνω το Back to black και το βάζω να παίξει. Το τραγούδι μας… Είμαι κι εγώ… Ονειροπαρμένη… Ο μόνος που πλησιάζει στο ιδανικό μου αγόρι είναι ένας τύπος που τον συνάντησα τυχαία, φιληθήκαμε τυχαία, δεν ανταλλάξαμε σχεδόν καμιά κουβέντα κι όλο αυτό κράτησε δυο λεπτά. Και πολλά λέω. Κι επιπλέον, νομίζω ότι έχω ξεχάσει πώς είναι… Αλλά τώρα που ακούω το κομμάτι βουρκώνω. Γιατί σκέφτομαι όλα εκείνα τα υπέροχα όνειρα που έκανα για μας, γιατί σκέφτομαι τα λόγια που του έχω απευθύνει δίχως ποτέ να του τα πω στ’ αλήθεια, γιατί σκέφτομαι όλα αυτά τα ανεπίδοτα συναισθήματα και με πιάνει το παράπονο. Γιατί, γαμώτο, να μη βρεθούμε ποτέ;»
[Φίλιππος Μανδηλαράς, «Ζωή σαν ασανσέρ (Τριλογία του Δρόμου) / Κρατικό Βραβείο Εφηβικού - Νεανικού Λογοτεχνικού Βιβλίου]
http://www.i-read.i-teen.gr/book/zoi-san-asanser
street art: Banksy](https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpa1/v/t1.0-9/s526x395/10330502_10152793394638852_6592783355335783980_n.jpg?oh=eddcfb2dd04b42afa48e8a7099e18b7d&oe=54992821&__gda__=1419018206_50555a78695d7d40a28c173e0f59dbf3)
Η Χριστίνα επιστρέφει νοερά στον Στέλιο παρότι μοιάζει ακατόρθωτο να βρεθούν.
«Μου ’ρθε στο μυαλό το αγόρι στη Φιλοθέη. Ο ψηλός. Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά μου ήρθε. Κι η σκέψη του με ζεσταίνει. Κρίμα που δε βρεθήκαμε ποτέ. Ίσως να ’χαμε κάτι να ανταλλάξουμε. Ίσως και όχι… Ψάχνω το Back to black και το βάζω να παίξει. Το τραγούδι μας… Είμαι κι εγώ… Ονειροπαρμένη… Ο μόνος που πλησιάζει στο ιδανικό μου αγόρι είναι ένας τύπος που τον συνάντησα τυχαία, φιληθήκαμε τυχαία, δεν ανταλλάξαμε σχεδόν καμιά κουβέντα κι όλο αυτό κράτησε δυο λεπτά. Και πολλά λέω. Κι επιπλέον, νομίζω ότι έχω ξεχάσει πώς είναι… Αλλά τώρα που ακούω το κομμάτι βουρκώνω. Γιατί σκέφτομαι όλα εκείνα τα υπέροχα όνειρα που έκανα για μας, γιατί σκέφτομαι τα λόγια που του έχω απευθύνει δίχως ποτέ να του τα πω στ’ αλήθεια, γιατί σκέφτομαι όλα αυτά τα ανεπίδοτα συναισθήματα και με πιάνει το παράπονο. Γιατί, γαμώτο, να μη βρεθούμε ποτέ;»
[Φίλιππος Μανδηλαράς, «Ζωή σαν ασανσέρ (Τριλογία του Δρόμου) / Κρατικό Βραβείο Εφηβικού - Νεανικού Λογοτεχνικού Βιβλίου]
http://www.i-read.i-teen.gr/book/zoi-san-asanser
street art: Banksy
«Μου ’ρθε στο μυαλό το αγόρι στη Φιλοθέη. Ο ψηλός. Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά μου ήρθε. Κι η σκέψη του με ζεσταίνει. Κρίμα που δε βρεθήκαμε ποτέ. Ίσως να ’χαμε κάτι να ανταλλάξουμε. Ίσως και όχι… Ψάχνω το Back to black και το βάζω να παίξει. Το τραγούδι μας… Είμαι κι εγώ… Ονειροπαρμένη… Ο μόνος που πλησιάζει στο ιδανικό μου αγόρι είναι ένας τύπος που τον συνάντησα τυχαία, φιληθήκαμε τυχαία, δεν ανταλλάξαμε σχεδόν καμιά κουβέντα κι όλο αυτό κράτησε δυο λεπτά. Και πολλά λέω. Κι επιπλέον, νομίζω ότι έχω ξεχάσει πώς είναι… Αλλά τώρα που ακούω το κομμάτι βουρκώνω. Γιατί σκέφτομαι όλα εκείνα τα υπέροχα όνειρα που έκανα για μας, γιατί σκέφτομαι τα λόγια που του έχω απευθύνει δίχως ποτέ να του τα πω στ’ αλήθεια, γιατί σκέφτομαι όλα αυτά τα ανεπίδοτα συναισθήματα και με πιάνει το παράπονο. Γιατί, γαμώτο, να μη βρεθούμε ποτέ;»
[Φίλιππος Μανδηλαράς, «Ζωή σαν ασανσέρ (Τριλογία του Δρόμου) / Κρατικό Βραβείο Εφηβικού - Νεανικού Λογοτεχνικού Βιβλίου]
http://www.i-read.i-teen.gr/book/zoi-san-asanser
street art: Banksy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου