![Κ ΒΑΡΝΑΛΗΣ - Δειλινό
Έξω κατασταλάν τα ύστερα θάμπη·
ριγεί απαλά η ιστορία των φύλλων·
το μάρμαρο θανατερά αίφνης λάμπει·
λες και σ’ εγγίζ’ η θερμασιά των θρύλων.
Ας μην ανάψουμε το φως! Μη σβήσει
απ’ τα μάτια κάποια πάλλευκη οπτασία.
Πλησίασέ μου αργά μη και ξυπνήσει
το σκοτάδι που ζώνει τη[ν] καρδία.
Έλα στο παραθύρι, πώς βουλιάζει
το σύννεφο αμίλητο να δούμε,
τη νυχτερίδα τη[ν] πνοή που αρπάζει·
και κει βαθι’ ας δακρύσουμ’ έν’ αστέρι
τον όρκο χείλη χείλη που θα πούμε
κι ο Θεός να τον ακούσει που μας ξέρει!
ΠΗΓΗ http://www.greek-language.gr/](https://scontent-a-cdg.xx.fbcdn.net/hphotos-xfa1/v/l/t1.0-9/s526x296/1601207_644736262266096_4837829283267006102_n.jpg?oh=6783c3df5369e2fca2c750d6da23aaa0&oe=5492AD9E)
Κ ΒΑΡΝΑΛΗΣ - Δειλινό
Έξω κατασταλάν τα ύστερα θάμπη·
ριγεί απαλά η ιστορία των φύλλων·
το μάρμαρο θανατερά αίφνης λάμπει·
λες και σ’ εγγίζ’ η θερμασιά των θρύλων.
Ας μην ανάψουμε το φως! Μη σβήσει
απ’ τα μάτια κάποια πάλλευκη οπτασία.
Πλησίασέ μου αργά μη και ξυπνήσει
το σκοτάδι που ζώνει τη[ν] καρδία.
Έλα στο παραθύρι, πώς βουλιάζει
το σύννεφο αμίλητο να δούμε,
τη νυχτερίδα τη[ν] πνοή που αρπάζει·
και κει βαθι’ ας δακρύσουμ’ έν’ αστέρι
τον όρκο χείλη χείλη που θα πούμε
κι ο Θεός να τον ακούσει που μας ξέρει!
ΠΗΓΗ http://www.greek-language.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου