Ένα
site επιστήμης και φιλοσοφίας με στόχο τη δόμηση ενός αξιακού
συστήματος, το οποίο, σεβόμενο τη διαφορετικότητα της προσωπικότητας, θα
λειτουργήσει ως…
lecturesbureau.gr
…Έτσι, την Τρίτη μέρα, έμαθα για το δράμα των μπαομπάμπ.
Για μια ακόμη φορά χάρη στο αρνί, γιατί άξαφνα ο μικρός πρίγκιπας με ρώτησε, σαν να τον βασάνιζε κάποια σοβαρή αμφιβολία:
– Είναι αλήθεια πως τ’ αρνιά τρώνε τα δεντράκια;
– Ναι, είναι αλήθεια.
– Αχ, χαίρομαι!
Δεν κατάλαβα γιατί είχε τόση σημασία που τ’ αρνιά τρώνε τα δεντράκια. Όμως ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:
– Επομένως τρώνε και τα μπαομπάμπ;
Θύμισα στο μικρό πρίγκιπα πως τα μπαομπάμπ δεν είναι δεντράκια μα δέντρα μεγάλα σαν εκκλησίες και πως, κι ένα κοπάδι ελέφαντες να κουβαλούσε εκεί, ολόκληρο το κοπάδι δε θα τα έβγαζε πέρα ούτε μ’ ένα απ’ τα μπαομπάμπ.
Ο μικρός πρίγκιπας σκέφτηκε το κοπάδι με τους ελέφαντες κι έβαλε τα γέλια:
– Θα πρέπει ν’ ανέβει ο ένας πάνω στον άλλο…
Πρόσθεσε όμως πολύ σοφά:
– Τα μπαομπάμπ πριν μεγαλώσουν είναι μικρά.
– Είναι γεγονός. Γιατί όμως θέλεις τ’ αρνιά σου να φάνε τα μικρά μπαομπάμπ;
– Έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις, μου απάντησε, σαν να ήταν κάτι ολοφάνερο. Και χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλη μου την εξυπνάδα για να βρω από μόνος μου την απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα. Στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, λοιπόν, υπήρχαν, όπως σ’ όλους τους πλανήτες, καλά και κακά φυτά. Επομένως, καλοί σπόροι καλών φυτών και κακοί σπόροι κακών φυτών. Όμως οι σπόροι δε φαίνονται. Κοιμούνται στην αγκαλιά της γης μέχρις ότου κάποιος απ’ αυτούς, στα καλά καθούμενα, αποφασίσει να ξυπνήσει… Τεντώνεται λοιπόν και σπρώχνει δειλά προς τον ήλιο ένα υπέροχο, άκακο κλαράκι. Αν είναι κλαράκι ραπανιού ή τριανταφυλλιάς, μπορούμε να τ’ αφήσουμε να φυτρώσει όπως θέλει. Αν πρόκειται όμως για κάποιο κακό φυτό, πρέπει να ξεριζώσουμε αμέσως το φυτό, μόλις τ’ αναγνωρίσουμε. Υπήρχαν λοιπόν στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα κάτι σπόροι τρομεροί… σπόροι μπαομπάμπ. Είχαν πνίξει το έδαφος του πλανήτη. Με τα μπαομπάμπ, άμα καθυστερήσεις, είναι αδύνατον μετά να τα ξεφορτωθείς. Γεμίζουν όλο τον πλανήτη. Τον τρυπάνε με τις ρίζες τους. Κι αν ο πλανήτης είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πολλά, θα εκραγεί.
«Είναι θέμα πειθαρχίας, μου είπε κάποια άλλη στιγμή ο μικρός πρίγκιπας. Αφού πλυθείς το πρωί, αρχίζεις να συγυρίζεις νοικοκυρεμένα τον πλανήτη σου. Είσαι υποχρεωμένος να ξεριζώνεις ταχτικά τα μπαομπάμπ, αφού πρώτα τα ξεχωρίσεις από τις τριανταφυλλιές, γιατί, όταν είναι μικρά, μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Πολύ βαρετή δουλειά, όμως εύκολη».
Και κάποια μέρα με συμβούλεψε να προσπαθήσω να κάνω ένα ωραίο σχέδιο, ν’ αποτυπωθεί μια για πάντα στο μυαλό των παιδιών του τόπου μου. «Αν ποτέ ταξιδέψουν, μου είπε, μπορεί να τους χρησιμέψει. Μερικές φορές δεν πειράζει ν’ αναβάλλεις για αργότερα μια δουλειά. Όμως, όταν πρόκειται για μπαομπάμπ, είναι πάντα καταστροφικό. Επισκέφτηκα έναν πλανήτη που τον κατοικούσε ένας τεμπέλης. Είχε παραμελήσει τρία δεντράκια…»
Και με τις υποδείξεις του μικρού πρίγκιπα ζωγράφισα εκείνο τον πλανήτη. Δε μ’ αρέσει καθόλου να μιλάω με ύφος δασκαλίστικο. Όμως τον κίνδυνο των μπαομπάμπ τον ξέρουν τόσο λίγοι και τα ρίσκα που διατρέχει κανείς αν χαθεί σε κάποιον αστεροειδή είναι τόσο μεγάλα, που για μία φορά θα παραβώ τις αρχές μου. Και λέω: «Παιδιά, προσέχετε τα μπαομπάμπ». Αν δούλεψα τόσο αυτό το σχέδιο, είναι για να προειδοποιήσω τους φίλους μου για έναν κίνδυνο που τους παραμονεύει, όπως κι εμένα τον ίδιο, χωρίς να το ξέρουν. Το μάθημά μου αξίζει τον κόπο. Ίσως αναρωτηθείτε: «Γιατί σ’ αυτό το βιβλίο δεν υπάρχουν άλλα σχέδια τόσο εντυπωσιακά όσο το σχέδιο των μπαομπάμπ;». η απάντηση είναι πολύ απλή: «Προσπάθησα, αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν ζωγράφιζα τα μπαομπάμπ, είχα την αίσθηση της επείγουσας ανάγκης».
Ο Μικρός Πρίγκιπας Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Για μια ακόμη φορά χάρη στο αρνί, γιατί άξαφνα ο μικρός πρίγκιπας με ρώτησε, σαν να τον βασάνιζε κάποια σοβαρή αμφιβολία:
– Είναι αλήθεια πως τ’ αρνιά τρώνε τα δεντράκια;
– Ναι, είναι αλήθεια.
– Αχ, χαίρομαι!
Δεν κατάλαβα γιατί είχε τόση σημασία που τ’ αρνιά τρώνε τα δεντράκια. Όμως ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:
– Επομένως τρώνε και τα μπαομπάμπ;
Θύμισα στο μικρό πρίγκιπα πως τα μπαομπάμπ δεν είναι δεντράκια μα δέντρα μεγάλα σαν εκκλησίες και πως, κι ένα κοπάδι ελέφαντες να κουβαλούσε εκεί, ολόκληρο το κοπάδι δε θα τα έβγαζε πέρα ούτε μ’ ένα απ’ τα μπαομπάμπ.
Ο μικρός πρίγκιπας σκέφτηκε το κοπάδι με τους ελέφαντες κι έβαλε τα γέλια:
– Θα πρέπει ν’ ανέβει ο ένας πάνω στον άλλο…
Πρόσθεσε όμως πολύ σοφά:
– Τα μπαομπάμπ πριν μεγαλώσουν είναι μικρά.
– Είναι γεγονός. Γιατί όμως θέλεις τ’ αρνιά σου να φάνε τα μικρά μπαομπάμπ;
– Έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις, μου απάντησε, σαν να ήταν κάτι ολοφάνερο. Και χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλη μου την εξυπνάδα για να βρω από μόνος μου την απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα. Στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, λοιπόν, υπήρχαν, όπως σ’ όλους τους πλανήτες, καλά και κακά φυτά. Επομένως, καλοί σπόροι καλών φυτών και κακοί σπόροι κακών φυτών. Όμως οι σπόροι δε φαίνονται. Κοιμούνται στην αγκαλιά της γης μέχρις ότου κάποιος απ’ αυτούς, στα καλά καθούμενα, αποφασίσει να ξυπνήσει… Τεντώνεται λοιπόν και σπρώχνει δειλά προς τον ήλιο ένα υπέροχο, άκακο κλαράκι. Αν είναι κλαράκι ραπανιού ή τριανταφυλλιάς, μπορούμε να τ’ αφήσουμε να φυτρώσει όπως θέλει. Αν πρόκειται όμως για κάποιο κακό φυτό, πρέπει να ξεριζώσουμε αμέσως το φυτό, μόλις τ’ αναγνωρίσουμε. Υπήρχαν λοιπόν στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα κάτι σπόροι τρομεροί… σπόροι μπαομπάμπ. Είχαν πνίξει το έδαφος του πλανήτη. Με τα μπαομπάμπ, άμα καθυστερήσεις, είναι αδύνατον μετά να τα ξεφορτωθείς. Γεμίζουν όλο τον πλανήτη. Τον τρυπάνε με τις ρίζες τους. Κι αν ο πλανήτης είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πολλά, θα εκραγεί.
«Είναι θέμα πειθαρχίας, μου είπε κάποια άλλη στιγμή ο μικρός πρίγκιπας. Αφού πλυθείς το πρωί, αρχίζεις να συγυρίζεις νοικοκυρεμένα τον πλανήτη σου. Είσαι υποχρεωμένος να ξεριζώνεις ταχτικά τα μπαομπάμπ, αφού πρώτα τα ξεχωρίσεις από τις τριανταφυλλιές, γιατί, όταν είναι μικρά, μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Πολύ βαρετή δουλειά, όμως εύκολη».
Και κάποια μέρα με συμβούλεψε να προσπαθήσω να κάνω ένα ωραίο σχέδιο, ν’ αποτυπωθεί μια για πάντα στο μυαλό των παιδιών του τόπου μου. «Αν ποτέ ταξιδέψουν, μου είπε, μπορεί να τους χρησιμέψει. Μερικές φορές δεν πειράζει ν’ αναβάλλεις για αργότερα μια δουλειά. Όμως, όταν πρόκειται για μπαομπάμπ, είναι πάντα καταστροφικό. Επισκέφτηκα έναν πλανήτη που τον κατοικούσε ένας τεμπέλης. Είχε παραμελήσει τρία δεντράκια…»
Και με τις υποδείξεις του μικρού πρίγκιπα ζωγράφισα εκείνο τον πλανήτη. Δε μ’ αρέσει καθόλου να μιλάω με ύφος δασκαλίστικο. Όμως τον κίνδυνο των μπαομπάμπ τον ξέρουν τόσο λίγοι και τα ρίσκα που διατρέχει κανείς αν χαθεί σε κάποιον αστεροειδή είναι τόσο μεγάλα, που για μία φορά θα παραβώ τις αρχές μου. Και λέω: «Παιδιά, προσέχετε τα μπαομπάμπ». Αν δούλεψα τόσο αυτό το σχέδιο, είναι για να προειδοποιήσω τους φίλους μου για έναν κίνδυνο που τους παραμονεύει, όπως κι εμένα τον ίδιο, χωρίς να το ξέρουν. Το μάθημά μου αξίζει τον κόπο. Ίσως αναρωτηθείτε: «Γιατί σ’ αυτό το βιβλίο δεν υπάρχουν άλλα σχέδια τόσο εντυπωσιακά όσο το σχέδιο των μπαομπάμπ;». η απάντηση είναι πολύ απλή: «Προσπάθησα, αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν ζωγράφιζα τα μπαομπάμπ, είχα την αίσθηση της επείγουσας ανάγκης».
Ο Μικρός Πρίγκιπας Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου