Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Όταν η Αίγινα έγινε η 1η πρωτεύουσα της Ελλάδας, οι μισοί κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες & οι άλλοι σε σπηλιές
Όταν η Αίγινα έγινε η 1η πρωτεύουσα της Ελλάδας, οι μισοί κάτοικοι ζούσαν σε καλύβες & οι άλλοι σε σπηλιές
http://peiraiko-kyma.gr/politistika/%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1-
Η Αίγινα υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα της νεώτερης Ελλάδας στο διάστημα από τον Ιανουάριο του 1828 ως τον Οκτώβριο του 1829.
Στις 26-1-1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλεγμένος Κυβερνήτης στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (2-4-1827) , ορκίστηκε στο Μητροπολιτικό ναό της Αίγινας, πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.
Έχει προηγηθεί η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας στις 2-4-1827 που έχει εκλέξει τον Ιωάννη Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδας για επτά χρόνια, έχει ψηφίσει το Πολιτικό Σύνταγμα, και έχει διορίσει Αντικυβερνητική Επιτροπή (Πρωθυπουργεύοντες) τους: Γεώργιο Μαυρομιχάλη, Ιωαννούλη Νάκο και Ιωάννη Μιλαΐτη. Η διάρκεια ισχύος της Αντικυβερνητικής Επιτροπής έχει οριστεί μέχρι την άφιξη του Κυβερνήτη.Στην ίδια Εθνοσυνέλευση ορίζεται το Ναύπλιον ως καθέδρα της Κυβερνήσεως. Έτσι στις 4-5-1827 η Αντικυβερνητική Επιτροπή μεταβαίνει στο Ναύπλιο για να προετοιμάσει τα της έλευσης του Κυβερνήτη.
Στο Ναύπλιο όμως η κατάσταση είναι έκρυθμη.Οι ταραχές είναι συνήθεις,με τον εμφύλιο και τον κανονιοβολισμό της πόλης, (από τους Γρίβα, Στράτο, Φωτομάρα, μέσα από το Παλαμήδι και το Ιτς-Καλέ).
Την κατάσταση στο Ναύπλιο περιγράφει στα Στρατιωτικά Ενθυμήματα ο Ν. Κασομούλης:
«Εμβαίνοντες εις Ναύπλιον είδα, από το Σιντριβάνι κ’ εκείθεν προς την πύλην της Ξηράς, όλους τους δρόμους φραγμένους με οχυρώματα (από) πέτραις ή ξύλα. Τα παράθυρα των σπιτιών παρομοίως κτισμένα και με σκοπιαίς…
Και ενώ συνεδριάζει η Βουλή…
μία σφαίρα από το Παλαμήδι διευθυνθείσα επί του θόλου του καταστήματος και πεσούσα κατακάθετον, τρυπά τον θόλον, πίπτει εντός του Βουλευτικού, και τα τρίμματα των πετρών κτυπούν (δύο βουλευτές) τον μεν (Γεροθανάσην) θανατηφόρα (και απέθανεν μετά τρεις ημέρας) του δε (Γιαννάκην Χατζηπέτρου) τζακίζεται η χείρα, (και μένει έως την σήμερον σημειωμένος)». (Ενθυμήματα Στρατιωτικά Ν. Κασομούλη).
Η Αντικυβερνητική Επιτροπή, κλεισμένη στο Μπούρτζι με τη συγκατάθεση της Βουλής αποφασίζει με το υπ’ αρ. Α΄ Ψήφισμα και το υπ’ αρ. 32 Προβούλευμα, τη μεταφορά της καθέδρας στην Αίγινα, όπου και μεταβαίνουν για την υποδοχή του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος με τη σειρά του αναφέρει σε επιστολές προς τους φιλέλληνες ότι «η όποια υλική ή ηθική βοήθεια να έρχεται στην Αίγινα…».
Το επιβεβαιώνει στο φύλο 53 της «Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος»
Εν Αιγίνη Τετάρτη 24 Αυγούστου 1827
Η Αντικυβερνητική Επιτροπή Διακηρύττει:
«Η πόλις του Ναυπλίου, μ’ όλον ότι κατευνάσθησαν ήδη αι εσχάτως κατά δυστυχίαν προκύψασαι ταραχαί, δεν είναι η καταλληλοτέρα θέσις δια τον μεγάλον αυτόν σκοπόν … δι’ αυτό τούτο κατά συγκατάθεσιν της Βουλής δυνάμει του υπ’ αρ. Α΄ Ψηφίσματος και του υπ’ αρ. 32 Προβουλεύματος απεφασίσθει η μετάβασις αυτής εις Αίγιναν, όπου και εκ των προλαβόντων και εκ των παρόντων, η Κυβέρνησις έχει όλην την βεβαιότητα, ότι θέλει δυνηθεί να φροντίσει ησύχως περί των μεγάλων συμφερόντων του Έθνους, ενώ θέλει ευρεθεί και εις θέσιν αρμοδιωτάτην, δια να εφορά και να συντελεί δραστηρίως εις τας πολεμικάς εργασίας όσον αύται ήθελον διαρκέσει…»
Ο Edward Quient υπολογίζει από τα άτομα που ζούσαν τότε στην Αίγινα, το 30% ήταν ντόπιοι και το 70% πρόσφυγες, Πολλοί από αυτούς ζούσαν σε σπηλιές ή σε κρύπτες αρχαίων τάφων. Οι Αιγινήτες ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, αν και οι περισσότεροι ζούσαν σε καλύβες. Οι συνθήκες ζωής αυτή την εποχή ήταν άθλιες. Στο σύνολό της, η Αίγινα, ήταν κακοκτισμένη με στενούς δρόμους και εκτός από λίγα μεγάλα σπίτια τα άλλα ήταν όλα καλύβες.
Μια μικρή εξαίρεση ήταν το λιμάνι. Εκεί μπορούσες να δεις σχετικά καλοφτιαγμένα μαγαζιά όπου έμποροι, πρόσφυγες από όλα τα μέρη της Ελλάδας (κυρίως Χιώτες), πουλούσαν τρόφιμα και είδη πολυτελείας από την Ευρώπη. Υπήρχαν ακόμα μερικά καφενεία, δύο ξενοδοχεία και ένα ζαχαροπλαστείο.
Στις 11 Ιανουαρίου το «Warspite» στο οποίο επέβαινε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας έφθασε το βράδυ στο λιμάνι της Αίγινας.
Στις 12 Ιανουαρίου τα ελληνικά πλοία, τα προσορμισμένα στο λιμάνι, το ρωσικό πολεμικό «Ελένη», δύο γαλλικά πλοία, μια κορβέττα και η φρεγάτα «Ήρα», όλες οι αρχές του νησιού με επί κεφαλής την Αντικυβερνητική Επιτροπή, όλος ο λαός της Αίγινας υποδέχτηκαν επίσημα τον πρώτο Κυβερνήτη. Η επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας στην προκυμαία της Αίγινας και «αι πυροβολικαί αντιχαιρήσεις» όλων των πλοίων ελληνικών και ξένων, ήταν μια μεγάλη στιγμή για την Αίγινα, για τη χώρα. Η υποδοχή του Κυβερνήτη είχε ορισθεί στη Μητρόπολη, η οποία τότε χρησίμευε και ως έδρα του Βουλευτηρίου.
Εκεί θα ψαλλόταν η επίσημη δοξολογία. Ο Κυβερνήτης προσήλθε περιστοιχιμένος από στρατιωτικούς και υπαλλήλους και ακολουθούμενος από όλο το λαό του νησιού. Η Αντικυβερνητική Επιτροπή τον οδήγησε ν’ ανέβει στον «στολισμένον θρονίσκον» που είχαν ετοιμάσει. Ο Καποδίστριας αρνήθηκε, «έμεινεν εις το έδαφος, όρθιος και ασκεπής». Με την άφιξή του ψάλθηκε δοξολογία προς τον Ύψιστο.
Μετά τη δοξολογία ο Θεόφιλος Καΐρης εκφώνησε σημαντικό πανηγυρικό λόγο, το περιεχόμενο του οποίου αν και μετά από τόσα χρόνια παραμένει επίκαιρο. Στην αρχή «αφού εχαροποίησε τους συμπατριώτες δια την έλευσιν του Κυβερνήτη, εξέθεσε την δεινήν κατάστασιν, εις την οποίαν έφεραν την πατρίδα αι διχόνοιαι και σκευωρίαι…» και έντεχνα τόνισε στον Καποδίστρια, ότι έπρεπε να κυβερνήσει τη χώρα δημοκρατικά.
Ο Κυβερνήτης δεν ανέλαβε αμέσως τα καθήκοντά του. Στις 20 Ιανουαρίου εξέδωσε μια διακήρυξη προς τους Έλληνες, η οποία έχει καταχωρηθεί στη Γενική Εφημερίδα.
Ορκίστηκε στις 26 Ιανουαρίου στο ναό της Μητροπόλεως. Στις 10 π.μ. περίπου ο Καποδίστριας συνοδευόμενος από τα μέλη του Πανελληνίου, του Γραμματέως της Επικρατείας Σπυρίδωνα Τρικούπη, από όλους τους στρατηγούς και τους Ανώτερους Αξιωματικούς των αγγλικών και ρωσικών πλοίων, που βρίσκονταν στο λιμάνι της Αίγινας, προσήλθε στη Μητρόπολη, όπου και ψάλθηκε η Δοξολογία. Μετά το πέρας της δοξολογίας ο Καποδίστριας απήγγειλε τον Όρκο, που ήταν ένα από τα οριακά σημεία για την μετέπειτα πορεία της Ελλάδας.
Την εικόνα που συνάντησε περιγράφει ο ίδιος ο Κυβερνήτης στη συνομιλία του με το Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, όπως μας την παρέδωσε ο Γ. Τερτσέτης στα «Απόλογα του Καποδίστρια»: «Είναι καιροί που πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο. Είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφτασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα κάτι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδεί… «Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας» εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήτον το συναπάντημα μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος. Η γη εβρέχετο με δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού μου έσχιζε την καρδιά μου….» και καταλήγει Ο Καποδίστριας λέγοντας «Κατεβαίνω ως πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχές πολλών, το ονειροπόλημα των λογιοτάτων, ξένων πρακτικών ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας αν βασιλεύση εις την καρδιάν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».
Ήταν η αρχή ενός αγώνα για αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους ενός κράτους που θα στηριζόταν σε γερές βάσεις, οι οποίες κατά τον Καποδίστρια θα προέρχονταν από την πρόοδο στην οικονομία και από την ανόρθωση του εκπαιδευτικού συστήματος, ενός τομέα που ο Καποδίστριας θα δώσει ιδιαίτερη σημασία στην ολιγόχρονη θητεία του ως Κυβερνήτης.
Ο Ι. Καποδίστριας στην Αίγινα εγκαθίσταται στο Κυβερνείο, μέχρι τότε οικία Μοίρα, όπου και η έδρα της κυβέρνησής του και του Πανελληνίου, διορισμένου αντιπροσωπευτικού σώματος, με το οποίο στην αρχή αντικατέστησε τη Βουλή.
Ο Καποδίστριας έκανε την Αίγινα επίκεντρο της πολιτικής, οικονομικής, διοικητικής και παιδαγωγικής του δραστηριότητας. ‘Αρχισε αμέσως την καλλιέργεια της πατάτας, έχτισε το Ορφανοτροφείο, που έγινε πραγματικά το πρώτο πνευματικό κέντρο της νεότερης Ελλάδας, οργάνωσε το Εθνικό Τυπογραφείο ελληνικό και γαλλικό, ίδρυσε τη Χρηματιστική Τράπεζα, οργάνωσε το Νομισματοκοπείο, έκοψε το πρώτο εθνικό νόμισμα(τον φοίνικα), το Εθνικό Μουσείο,την Εθνική Βιβλιοθήκη, Μουσείο ορυκτών, τα Σχολεία, το πρώτο Διδασκαλείο, οργάνωσε το Κράτος διοικητικά. Παράλληλα παρακολουθούσε τις εκστρατείες στη Στερεά και τον ρωσοτουρκικό πόλεμο και έκανε διπλωματικούς αγώνες για την επέκταση των ελληνικών συνόρων.
Έτσι , ενώ το Ναύπλιο ορίσθηκε ως πρώτη πρωτεύουσα, στην πράξη δεν υλοποιήθηκε η απόφαση λόγω του εμφυλίου και λειτουργικά,η πρώτη έδρα της Κυβερνήσεως, δηλαδή η πρώτη πρωτεύουσα ήταν η Αίγινα ,πράγμα που αποδεικνύεται απ’ όλα τα στοιχεία της υπόστασης του, από την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας και την παράλληλη αναγνώριση από τις Ξένες εγγυήτριες Δυνάμεις. Θα παραμείνει πρωτεύουσα για περίπου δύο χρόνια μέχρι τον Οκτώβριο του 1829 οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρεται τελικά στο Ναύπλιο.
http://peiraiko-kyma.gr/politistika/%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1-
Αίγινα η Πρώτη Πρωτεύουσα του Νεότερου Ελληνικού Κράτους.
Η Αίγινα υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα της νεώτερης Ελλάδας στο διάστημα από τον Ιανουάριο του 1828 ως τον Οκτώβριο του 1829.
Στις 26-1-1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλεγμένος Κυβερνήτης στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (2-4-1827) , ορκίστηκε στο Μητροπολιτικό ναό της Αίγινας, πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.
Έχει προηγηθεί η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας στις 2-4-1827 που έχει εκλέξει τον Ιωάννη Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδας για επτά χρόνια, έχει ψηφίσει το Πολιτικό Σύνταγμα, και έχει διορίσει Αντικυβερνητική Επιτροπή (Πρωθυπουργεύοντες) τους: Γεώργιο Μαυρομιχάλη, Ιωαννούλη Νάκο και Ιωάννη Μιλαΐτη. Η διάρκεια ισχύος της Αντικυβερνητικής Επιτροπής έχει οριστεί μέχρι την άφιξη του Κυβερνήτη.Στην ίδια Εθνοσυνέλευση ορίζεται το Ναύπλιον ως καθέδρα της Κυβερνήσεως. Έτσι στις 4-5-1827 η Αντικυβερνητική Επιτροπή μεταβαίνει στο Ναύπλιο για να προετοιμάσει τα της έλευσης του Κυβερνήτη.
Στο Ναύπλιο όμως η κατάσταση είναι έκρυθμη.Οι ταραχές είναι συνήθεις,με τον εμφύλιο και τον κανονιοβολισμό της πόλης, (από τους Γρίβα, Στράτο, Φωτομάρα, μέσα από το Παλαμήδι και το Ιτς-Καλέ).
Την κατάσταση στο Ναύπλιο περιγράφει στα Στρατιωτικά Ενθυμήματα ο Ν. Κασομούλης:
«Εμβαίνοντες εις Ναύπλιον είδα, από το Σιντριβάνι κ’ εκείθεν προς την πύλην της Ξηράς, όλους τους δρόμους φραγμένους με οχυρώματα (από) πέτραις ή ξύλα. Τα παράθυρα των σπιτιών παρομοίως κτισμένα και με σκοπιαίς…
Και ενώ συνεδριάζει η Βουλή…
μία σφαίρα από το Παλαμήδι διευθυνθείσα επί του θόλου του καταστήματος και πεσούσα κατακάθετον, τρυπά τον θόλον, πίπτει εντός του Βουλευτικού, και τα τρίμματα των πετρών κτυπούν (δύο βουλευτές) τον μεν (Γεροθανάσην) θανατηφόρα (και απέθανεν μετά τρεις ημέρας) του δε (Γιαννάκην Χατζηπέτρου) τζακίζεται η χείρα, (και μένει έως την σήμερον σημειωμένος)». (Ενθυμήματα Στρατιωτικά Ν. Κασομούλη).
Η Αντικυβερνητική Επιτροπή, κλεισμένη στο Μπούρτζι με τη συγκατάθεση της Βουλής αποφασίζει με το υπ’ αρ. Α΄ Ψήφισμα και το υπ’ αρ. 32 Προβούλευμα, τη μεταφορά της καθέδρας στην Αίγινα, όπου και μεταβαίνουν για την υποδοχή του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος με τη σειρά του αναφέρει σε επιστολές προς τους φιλέλληνες ότι «η όποια υλική ή ηθική βοήθεια να έρχεται στην Αίγινα…».
Το επιβεβαιώνει στο φύλο 53 της «Γενικής Εφημερίδος της Ελλάδος»
Εν Αιγίνη Τετάρτη 24 Αυγούστου 1827
Η Αντικυβερνητική Επιτροπή Διακηρύττει:
«Η πόλις του Ναυπλίου, μ’ όλον ότι κατευνάσθησαν ήδη αι εσχάτως κατά δυστυχίαν προκύψασαι ταραχαί, δεν είναι η καταλληλοτέρα θέσις δια τον μεγάλον αυτόν σκοπόν … δι’ αυτό τούτο κατά συγκατάθεσιν της Βουλής δυνάμει του υπ’ αρ. Α΄ Ψηφίσματος και του υπ’ αρ. 32 Προβουλεύματος απεφασίσθει η μετάβασις αυτής εις Αίγιναν, όπου και εκ των προλαβόντων και εκ των παρόντων, η Κυβέρνησις έχει όλην την βεβαιότητα, ότι θέλει δυνηθεί να φροντίσει ησύχως περί των μεγάλων συμφερόντων του Έθνους, ενώ θέλει ευρεθεί και εις θέσιν αρμοδιωτάτην, δια να εφορά και να συντελεί δραστηρίως εις τας πολεμικάς εργασίας όσον αύται ήθελον διαρκέσει…»
Ο Edward Quient υπολογίζει από τα άτομα που ζούσαν τότε στην Αίγινα, το 30% ήταν ντόπιοι και το 70% πρόσφυγες, Πολλοί από αυτούς ζούσαν σε σπηλιές ή σε κρύπτες αρχαίων τάφων. Οι Αιγινήτες ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, αν και οι περισσότεροι ζούσαν σε καλύβες. Οι συνθήκες ζωής αυτή την εποχή ήταν άθλιες. Στο σύνολό της, η Αίγινα, ήταν κακοκτισμένη με στενούς δρόμους και εκτός από λίγα μεγάλα σπίτια τα άλλα ήταν όλα καλύβες.
Μια μικρή εξαίρεση ήταν το λιμάνι. Εκεί μπορούσες να δεις σχετικά καλοφτιαγμένα μαγαζιά όπου έμποροι, πρόσφυγες από όλα τα μέρη της Ελλάδας (κυρίως Χιώτες), πουλούσαν τρόφιμα και είδη πολυτελείας από την Ευρώπη. Υπήρχαν ακόμα μερικά καφενεία, δύο ξενοδοχεία και ένα ζαχαροπλαστείο.
Στις 11 Ιανουαρίου το «Warspite» στο οποίο επέβαινε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας έφθασε το βράδυ στο λιμάνι της Αίγινας.
Στις 12 Ιανουαρίου τα ελληνικά πλοία, τα προσορμισμένα στο λιμάνι, το ρωσικό πολεμικό «Ελένη», δύο γαλλικά πλοία, μια κορβέττα και η φρεγάτα «Ήρα», όλες οι αρχές του νησιού με επί κεφαλής την Αντικυβερνητική Επιτροπή, όλος ο λαός της Αίγινας υποδέχτηκαν επίσημα τον πρώτο Κυβερνήτη. Η επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας στην προκυμαία της Αίγινας και «αι πυροβολικαί αντιχαιρήσεις» όλων των πλοίων ελληνικών και ξένων, ήταν μια μεγάλη στιγμή για την Αίγινα, για τη χώρα. Η υποδοχή του Κυβερνήτη είχε ορισθεί στη Μητρόπολη, η οποία τότε χρησίμευε και ως έδρα του Βουλευτηρίου.
Εκεί θα ψαλλόταν η επίσημη δοξολογία. Ο Κυβερνήτης προσήλθε περιστοιχιμένος από στρατιωτικούς και υπαλλήλους και ακολουθούμενος από όλο το λαό του νησιού. Η Αντικυβερνητική Επιτροπή τον οδήγησε ν’ ανέβει στον «στολισμένον θρονίσκον» που είχαν ετοιμάσει. Ο Καποδίστριας αρνήθηκε, «έμεινεν εις το έδαφος, όρθιος και ασκεπής». Με την άφιξή του ψάλθηκε δοξολογία προς τον Ύψιστο.
Μετά τη δοξολογία ο Θεόφιλος Καΐρης εκφώνησε σημαντικό πανηγυρικό λόγο, το περιεχόμενο του οποίου αν και μετά από τόσα χρόνια παραμένει επίκαιρο. Στην αρχή «αφού εχαροποίησε τους συμπατριώτες δια την έλευσιν του Κυβερνήτη, εξέθεσε την δεινήν κατάστασιν, εις την οποίαν έφεραν την πατρίδα αι διχόνοιαι και σκευωρίαι…» και έντεχνα τόνισε στον Καποδίστρια, ότι έπρεπε να κυβερνήσει τη χώρα δημοκρατικά.
Ο Κυβερνήτης δεν ανέλαβε αμέσως τα καθήκοντά του. Στις 20 Ιανουαρίου εξέδωσε μια διακήρυξη προς τους Έλληνες, η οποία έχει καταχωρηθεί στη Γενική Εφημερίδα.
Ορκίστηκε στις 26 Ιανουαρίου στο ναό της Μητροπόλεως. Στις 10 π.μ. περίπου ο Καποδίστριας συνοδευόμενος από τα μέλη του Πανελληνίου, του Γραμματέως της Επικρατείας Σπυρίδωνα Τρικούπη, από όλους τους στρατηγούς και τους Ανώτερους Αξιωματικούς των αγγλικών και ρωσικών πλοίων, που βρίσκονταν στο λιμάνι της Αίγινας, προσήλθε στη Μητρόπολη, όπου και ψάλθηκε η Δοξολογία. Μετά το πέρας της δοξολογίας ο Καποδίστριας απήγγειλε τον Όρκο, που ήταν ένα από τα οριακά σημεία για την μετέπειτα πορεία της Ελλάδας.
Την εικόνα που συνάντησε περιγράφει ο ίδιος ο Κυβερνήτης στη συνομιλία του με το Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, όπως μας την παρέδωσε ο Γ. Τερτσέτης στα «Απόλογα του Καποδίστρια»: «Είναι καιροί που πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο. Είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφτασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα κάτι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδεί… «Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας» εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήτον το συναπάντημα μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος. Η γη εβρέχετο με δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού μου έσχιζε την καρδιά μου….» και καταλήγει Ο Καποδίστριας λέγοντας «Κατεβαίνω ως πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχές πολλών, το ονειροπόλημα των λογιοτάτων, ξένων πρακτικών ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας αν βασιλεύση εις την καρδιάν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».
Ήταν η αρχή ενός αγώνα για αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους ενός κράτους που θα στηριζόταν σε γερές βάσεις, οι οποίες κατά τον Καποδίστρια θα προέρχονταν από την πρόοδο στην οικονομία και από την ανόρθωση του εκπαιδευτικού συστήματος, ενός τομέα που ο Καποδίστριας θα δώσει ιδιαίτερη σημασία στην ολιγόχρονη θητεία του ως Κυβερνήτης.
Ο Ι. Καποδίστριας στην Αίγινα εγκαθίσταται στο Κυβερνείο, μέχρι τότε οικία Μοίρα, όπου και η έδρα της κυβέρνησής του και του Πανελληνίου, διορισμένου αντιπροσωπευτικού σώματος, με το οποίο στην αρχή αντικατέστησε τη Βουλή.
Ο Καποδίστριας έκανε την Αίγινα επίκεντρο της πολιτικής, οικονομικής, διοικητικής και παιδαγωγικής του δραστηριότητας. ‘Αρχισε αμέσως την καλλιέργεια της πατάτας, έχτισε το Ορφανοτροφείο, που έγινε πραγματικά το πρώτο πνευματικό κέντρο της νεότερης Ελλάδας, οργάνωσε το Εθνικό Τυπογραφείο ελληνικό και γαλλικό, ίδρυσε τη Χρηματιστική Τράπεζα, οργάνωσε το Νομισματοκοπείο, έκοψε το πρώτο εθνικό νόμισμα(τον φοίνικα), το Εθνικό Μουσείο,την Εθνική Βιβλιοθήκη, Μουσείο ορυκτών, τα Σχολεία, το πρώτο Διδασκαλείο, οργάνωσε το Κράτος διοικητικά. Παράλληλα παρακολουθούσε τις εκστρατείες στη Στερεά και τον ρωσοτουρκικό πόλεμο και έκανε διπλωματικούς αγώνες για την επέκταση των ελληνικών συνόρων.
Έτσι , ενώ το Ναύπλιο ορίσθηκε ως πρώτη πρωτεύουσα, στην πράξη δεν υλοποιήθηκε η απόφαση λόγω του εμφυλίου και λειτουργικά,η πρώτη έδρα της Κυβερνήσεως, δηλαδή η πρώτη πρωτεύουσα ήταν η Αίγινα ,πράγμα που αποδεικνύεται απ’ όλα τα στοιχεία της υπόστασης του, από την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας και την παράλληλη αναγνώριση από τις Ξένες εγγυήτριες Δυνάμεις. Θα παραμείνει πρωτεύουσα για περίπου δύο χρόνια μέχρι τον Οκτώβριο του 1829 οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρεται τελικά στο Ναύπλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου