Τ Αγίου Αβερκίου.... η Σαντορίνη γιορτάζει

πηγή kallistorwntas.blogspot.gr

Τ Αγίου Αβερκίου.... σήμερο....όλη η Σαντορίνη γιορτάζει....

Θα έπρεπε σήμερα να γιορτάζει όλη η Σαντορίνη. Η εκκλησία μας τιμάει τη μνήμη του Ισαποστόλου Οσίου Αβερκίου, επισκόπου Ιεραπόλεως, και προστάτη Αγίου των κρασιών της Σαντορίνης. Διαβάζουμε από εδώ

 

ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ ό Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.
Η άμεπτη ζωή του και ή καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ίεραπόλεως στη Φρυγία.
Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Άβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά.
Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, "ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος" (Ευαγγέλιο Μάρκου, θ’ 35) πού σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης.
Και ό Άβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι’ αύτό και ό Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο.
Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ό Άβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας.
Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Φρυγών.
’Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών."

Ενώ από το βιβλίο του Μάρκου Αβέρκιου Ρούσσου: Σαντορίνη - Ήθη Έθιμα και Παραδόσεις.....:

" [...] Στις 22 Οκτωβρίου, εορτή του Αγίου Αβερκίου, τα αφεντικά πήγαιναν στις κάναβες και σταύρωναν με βασιλικό που έπαιρναν από την εκκλησία, τα βουτσά και τις άφουρες και ψάλλοντας το απολυτίκιο του Αγίου, άνοιγαν τη σφήνα και δοκίμαζαν τα νέα κρασιά. Κατόπιν έστρωναν τραπέζι με κάθε λογής μεζέδες και ιδιαιτέρως ορτύκια και με τις παρέες των έτρωγαν, χόρευαν, και τραγουδούσαν όλη την ημέρα με λύρες και βιολιά και τσαμπούνες. Ήταν μια μέρα γεμάτη κέφι, πιοτό και τραγούδι. Όλοι ΕΠΡΕΠΕ να γλεντύσουν, να μεθύσουν με τα νέα κρασιά, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να ξεχάσουν τους καημούς και τα βάσανα για να ξαναρχίσουν πάλι τη δουλειά στο αμπέλι, το κλάδεμα το τύλιγμα το λάκισμα και το θειάφισμα μέχρι να ρθει πάλι η νέα βεντέμα..... η μεγάλη αυτή γιορτή της Σαντορίνης"

Και του χρόνου