Leucolea - Portata dagli antichi Greci
Λευκή ελιά προερχόμενη από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και την Μεγάλη Ελλάδα
Πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξη των λεγόμενων "ΛΕΥΚΩΝ ΕΛΙΩΝ", ενός σπάνιου είδους, που έχει σχεδόν χαθεί.
Αυτό το φυτό, το οποίο κατά την εποχή της Magna Grecia είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή της Καλαβρίας, ειδικά κοντά στα βασιλικά μοναστήρια, ονομαζόταν ''leucolea” το οποίο σημαίνει λευκή ελιά, λόγω του χαρακτηριστικού χρώματος της, το οποίο παραμένει λευκό ακόμη και όταν φτάσουν στην πλήρη ωριμότητα.
Από αυτές τις ελιές θα έχουμε ένα καθαρό λάδι, το οποίο λεγόταν κάποτε “olio del crisma «το έλαιο του Χρίσματος», που χρησιμοποιείτω για να χρίσει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, αυτούς που διορίζονται σε υψηλές θέσεις, στις τελετές για τη στέψη των αυτοκρατόρων, και ιδιαίτερα ως ιερό λάδι σε θρησκευτικές λειτουργίες, όπως: βάφτισμα, χρίσμα των ασθενών, χειροτονία ιερέων και επισκόπων.
Αυτό το λάδι χρησιμοποιήθηκε επίσης για την τροφοδοσία των λαμπτήρων στα ιερά μέρη επειδή παράγει λίγο καπνό κατά την καύση.
Για το λόγο αυτό οι μοναχοί καλλιεργούσαν με προσοχή και φρόντιζαν τη σπάνια λευκοελιά, κοντά στα Μοναστήρια. Είναι γνωστό ότι, με την εξάπλωση του βασιλικού μοναχισμού στη νότια Ιταλία, μεταξύ του έβδομου και δέκατου αιώνα, η καλλιέργεια της ελιάς έχει λάβει σημαντική ώθηση..
Σήμερα σύγχρονοι Ιταλοί καλλιεργητές αναβιώνουν αυτό το σπάνιο είδος ιδιαίτερα στην Καλαβρία - στην ύπαιθρο της Nova Siri (Ματέρα) , στις περιοχές Pizzarello και Pietrosa στην κοιλάδα leukocarpa.
Επιστημονικα οι καρποί της ελιάς, δεν μπορούν να κάνουν τη σύνθεση ανθοκυανίνης και συνεπώς παίρνουν χρώμα παρόμοιο με το ελεφαντόδοντο.
Σήμερα δύο νεαροί Ιταλοί παραγωγοί Antonio Manolio και Carlo Stigliano, προτίθεται να ξεκινήσουν μια έρευνα για τις πεδιάδες της Leucocarpa στην Basilicata, και να κάνουν μια μορφολογική σύγκριση σε φρούτα και φύλλα που βρέθηκαν στην περιοχή. Συμβολικά η περιοχή μετονομάστηκε απο τους δύο νέους παραγωγούς ως «White Magna Grecia» και μπορεί να γίνει ένα σύμβολο της σημαντικής πολιτιστικής κληρονομιάς της βιοποικιλότητας.
ΕΡΕΥΝΩ ΑΡΑ ΥΠΆΡΧΩ έρευνα και μετάφραση από ιταλικά sites. https://www.forumdiagraria.org http://www.sassilive.it
Λευκή ελιά προερχόμενη από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και την Μεγάλη Ελλάδα
Πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξη των λεγόμενων "ΛΕΥΚΩΝ ΕΛΙΩΝ", ενός σπάνιου είδους, που έχει σχεδόν χαθεί.
Αυτό το φυτό, το οποίο κατά την εποχή της Magna Grecia είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή της Καλαβρίας, ειδικά κοντά στα βασιλικά μοναστήρια, ονομαζόταν ''leucolea” το οποίο σημαίνει λευκή ελιά, λόγω του χαρακτηριστικού χρώματος της, το οποίο παραμένει λευκό ακόμη και όταν φτάσουν στην πλήρη ωριμότητα.
Από αυτές τις ελιές θα έχουμε ένα καθαρό λάδι, το οποίο λεγόταν κάποτε “olio del crisma «το έλαιο του Χρίσματος», που χρησιμοποιείτω για να χρίσει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, αυτούς που διορίζονται σε υψηλές θέσεις, στις τελετές για τη στέψη των αυτοκρατόρων, και ιδιαίτερα ως ιερό λάδι σε θρησκευτικές λειτουργίες, όπως: βάφτισμα, χρίσμα των ασθενών, χειροτονία ιερέων και επισκόπων.
Αυτό το λάδι χρησιμοποιήθηκε επίσης για την τροφοδοσία των λαμπτήρων στα ιερά μέρη επειδή παράγει λίγο καπνό κατά την καύση.
Για το λόγο αυτό οι μοναχοί καλλιεργούσαν με προσοχή και φρόντιζαν τη σπάνια λευκοελιά, κοντά στα Μοναστήρια. Είναι γνωστό ότι, με την εξάπλωση του βασιλικού μοναχισμού στη νότια Ιταλία, μεταξύ του έβδομου και δέκατου αιώνα, η καλλιέργεια της ελιάς έχει λάβει σημαντική ώθηση..
Σήμερα σύγχρονοι Ιταλοί καλλιεργητές αναβιώνουν αυτό το σπάνιο είδος ιδιαίτερα στην Καλαβρία - στην ύπαιθρο της Nova Siri (Ματέρα) , στις περιοχές Pizzarello και Pietrosa στην κοιλάδα leukocarpa.
Επιστημονικα οι καρποί της ελιάς, δεν μπορούν να κάνουν τη σύνθεση ανθοκυανίνης και συνεπώς παίρνουν χρώμα παρόμοιο με το ελεφαντόδοντο.
Σήμερα δύο νεαροί Ιταλοί παραγωγοί Antonio Manolio και Carlo Stigliano, προτίθεται να ξεκινήσουν μια έρευνα για τις πεδιάδες της Leucocarpa στην Basilicata, και να κάνουν μια μορφολογική σύγκριση σε φρούτα και φύλλα που βρέθηκαν στην περιοχή. Συμβολικά η περιοχή μετονομάστηκε απο τους δύο νέους παραγωγούς ως «White Magna Grecia» και μπορεί να γίνει ένα σύμβολο της σημαντικής πολιτιστικής κληρονομιάς της βιοποικιλότητας.
ΕΡΕΥΝΩ ΑΡΑ ΥΠΆΡΧΩ έρευνα και μετάφραση από ιταλικά sites. https://www.forumdiagraria.org http://www.sassilive.it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου